فایل پی دی اف کامل مطالعه ترجمه‌شده درباره فرآیند یکپارچه رشنال؛ تحلیل مراحل توسعه نرم‌افزار و کاربردهای عملی در مهندسی سیستم PDF

بخشی از ترجمه فارسی:

فرایند یکپارچه منطقی (RUP) یک اسلوب سیستمهای اطلاعاتی است که امروزه در وسیع‏ ترین حالت استفاده می‏شود. طراحان اصلی آن سه نفر هستند به نامهای ایوار یاکوبس، جرادی بوچ و جیمز رامبو، که همچنین زبان نمونه‏سازی یکپارچه را هم طرح کرده‏اند. این فرایند اساساً مبتنی بر خط مشی (روش) اریکسون، ابجکتوری و خط مشی منطقی (عقلانی) است که در سال ۱۹۹۵ با فرایند ابجکتوری منطقی ترکیب شدند. زبان مدل سازی (نمونه‏سازی) یکپارچه به همراه تجربه‏ای از شرکت Rational، فرایند یکپارچه منطقی را تشکیل داد.
فرایند یکپارچه یک فرایند توسعه نرم‏افزاری است که مجموعه‏ای است از فعالیتهای مورد نیاز برای تبدیل نیازمندیهای کاربران به یک سیستم نرم‏افزاری، اما به عنوان یک چارچوب کلی فرایند هم دیده می‏شود که می‏تواند برای مقاصد مختلف، اختصاصی شود.
سه وجه فرایند یکپارچه عبارتند از:
– حالت کاربری(استفاده)- مورد – حالت متمرکز بر ساختار
– و افزایشی
مراحل اصلی برای یک پروژه RUP با توجه به [۲ ] عبارتند از:
گرد هم آورید تیم (گروه) را
تصمیم بگیرید که کدام سیستم بنا خواهد شد (ظاهراً انتخاب دیگری به جز بنای یک سیستم وجود ندارد)؛
یک مدل استفاده- مورد و یک مدل اولیه UI را بنا کنید؛
از توسعه ‏های فرایند UML برای بنای یک مدل تحلیل هدف استفاده کنید؛
از جنبه ‏های دیگر متداول UML برای دیاگرامهای طراحی، دسته‏بندی، حالت و مرحله و نظایر اینها استفاده کنید؛
در حین اختصاص دسته‏ ها به واحدها و بسته ‏ها، به معماری آنها توجه دقیق کنید؛
طرح خود را به وسیله مدل استفاده- مورد آزمایش کنید این کار نتایج عالی را خواهد داد؛
طرح را به عمل درآورید.
عنصر۱:

وضعیت مسئله:
این روش شناسی به مفهوم، مرتبط است. این امر به خصوص در دو جریان کاری اصلی یعنی نیازمندیها و تحلیل، که مهمترین عوامل در فاز اول (شروع، جزئیات) هستند، دیده می‏شود اما همه اینها در طول فرایند قرار دارند به خاطر طبیعت ذاتی آن.
همانگونه که گفته شد: فرایند یکپارچه یک فرایند پیش رونده از طریق سیستم استفاده- مورد می‏باشد. یعنی تمام فرایند توسط مسیری که کاربر با سیستم تعامل می‏کند، کنترل می‏شود. هر مدل ایجاد شده می‏تواند نشانی از یک مورد استفاده را داشته باشد. اینکه فرایند یکپارچه بر معماری متمرکز است بدین معناست که از ابتدای شروع فرایند تاکید شدیدی بر معماری سیستمهای اطلاعاتی وجود دارد. این شامل سخت‏افزار و چارچوبهای مورد استفاده و نیز گسترش و زبانهای برنامه‏نویسی هم می‏شود.
علاوه براین دو مفهوم اختیاری در جریان کاری «نیازمندیها» وجود دارد که تسلط یافتن بر محیط کاری تجاری را پشتیبانی می‏کند:
مدل قلمرو: یک دیاگرام دسته UML که مهمترین انواع اهداف را در زمینه سیستم، به دست می‏آورد.
مدل تجاری: تکنیک درک فرایندهای تجاری یک سازمان.
این مدل یک مدل تجاری را شبیه مدل کاربری- مورد برای سیستم نرم‏افزاری از منظر استفاده (کاربری) و طرح‏های کلی ارائه می‏کند که چگونه برای کاربران خود، ارزش (بهاء) می‏آفریند. همچنین یک مدل هدف تجاری دارد که نهادهای تجاری را همانند مدل قلمرو، تشریح می‏کند.
اما جدا از آنچه درباره وضعیت مسئله گفته شد، این یک روش پوزیتوسیستمی (مثبت گرایی) است. به نظر می‏رسد که فقط با مشخصات سیستم مرتبط است. RUP هیچ چیزی برای گفتن درباره نیازمندیهای تجاری یا مدل‏سازی فرایند تجارت ندارد به جز اینکه موارد کاربری کافی هستند.
عنصر۲: روش شناسی کاربر (حل کننده مسئله):
RUP، متدولوژی کاربر را با مفهوم کارگر (ایجاد کننده) استفاده می‏کند.
ارزیابی ایجاد بنای ذهنی: حل کنندگان مسئله و نقش‏های مختلف آنان، کارگران (ایجاد کنندگان) هستند. هر کارگر نوعی انتزاع انسانی را به همراه قابلیت‏های مورد نیاز در مهندسی نرم‏افزار، از خود نشان می‏دهد. وقتی یک پروژه کارمندان خود را جذب می‏کند، یک کارگر از خود اطلاعات و قابلیتهایی را نشان می‏دهد که یک نفر نیاز دارد برای انجام آن کار، همانطور که آن کارگر در این پروژه نیازمند آن است. در روش‏شناسی، کارگر در ابتدا در قالب مسئولیتش توصیف می‏شود.
سطوح علاقه بنای ذهنی: آنچه که یک کابر باید بداند، بیشتر به نقش او در انجام فرایند بستگی دارد یعنی آنچه که او هست. هر فرد انجام دهنده کار (کارگر) باید اطلاعاتی را از UML، تصویر خوبی از فرایند کلی و مسئولیت خاص وی در این فرایند داشته باشد. عموماً انجام دهندگان کار عبارتند از:
تحلیل گران سیستم و مشخص کنندگان استفاده- مورد: انجام دهندگان کار با بالاترین سطح مهارت‏ها، آنان دارای مهارت در تحلیل فرایند تجارت و سازمانها و دارای تجربه و قدرت تحلیل خوبی هستند.
طراحان واسطه بین کاربر و ابزار: اینان دارای مهارتهای فنی و گرافیکی خوبی هستند.
آرشیتکت: آرشیتکت (معمار) هم نیازمند مهارت است اما بیشتر از جنبه فنی. او همچنین نیازمند درک موارد استفاده جهت انجام اهداف خود می‏باشد.
مهندس استفاده- مورد، مهندس اجزاء، ایجاد کننده سیستم: اینها در اصل نیاز به مهارتهای فنی دارند چون فقط بر اساس موارد- استفاده، طراحی و اجراء می‏کنند.
طراح آزمایش: دارای مهارتهای فنی بالا همچنین درک خوب از فرایندها
آزمایش کننده سیستم: مهارتهای فنی
عنصر سوم، مرحله اول: فهم وضعیت ارتباط
این مرحله ارتباط کاملی با جریان کار هسته‏ای یعنی کسب نیازمندیها دارد و نقاط شروع مختلفی را مانند مدل تجاری، یک مدل قلمرو یا یک مشخصه نیازمندی کامل و مفصل از مشتری فراهم می‏کند. بعد از آن چند مرحله دیگر به انجام می‏رسند. در ابتدا یک لیست جنبه‏های مختلف از موضوع ایجاد می‏شود که در حین فرایند، بخاطر وسیعتر یا کوچکتر می‏شود. ثانیاً کاربر باید فهم و درکی از زمینه و متن سیستم داشته باشد. برای بیان زمینه و متن یک سیستم، دو روش وجود دارند که عبارتند از مدل تجاری و مدل قلمرو. نام نهادن اهداف هم برای ساختن فرهنگی از عبارات استفاده می‏شود که به ارتباط کمک می‏کند. سومین مورد، کسب نیازمندیهای وظیفه‏ای به کمک “استفاده- مورد“ هاست. نهایتاً نیازمندیهای غیروظیفه هم کسب می‏شوند. این مورد در طبیعت تکرار گونه فرایند، تاکید زیادی بر بازتاب-در- عمل دارد. نیازمندیها و مرزهای سیستم به همراه هر تکرار مجدداً ارزیابی می‏شوند.
تکنیک‏ها و مدلهای بازرسی:
همانطوری که در بالا گفته شد لیست جنبه‏ها توسعه می‏یابد، که ممکن است شامل وضعیت، هزینه تخمینی و اولویت باشد. این امر در مدیریت نیازها در خلال فرایند کمک می‏کند. در عنصر۱ مدل تجاری و مدل قلمرو توضیح داده شدند که می‏توانند برای فهم و درک زمینه سیستم و کسب نیازها به کار روند. هنوز در جریان کاری “نیازمندیها“ مدلهای استفاده- مورد وجود دارند که توصیف یک تشخیص به کار می‏روند. آنها تشریح می‏کنند که چگونه یک کاربر با سیستم کار می‏کند. هر نوعی از کاربران به عنوان یک یا بیشتر نقش، عمل می‏کند. هر سیستم خارجی که این سیستم با آن در تعادل است، هم به عنوان ایفا کننده یک نقش عمل می‏کند. جریان رویدادها برای هر مورد استفاده (use- Case) می‏تواند به عنوان یک توصیف جداگانه از مراحل عمل مورد استفاده‏ها به کار آید. همچنین دیاگرامهای وضعیت می‏توانند برای توصیف یک مورد- استفاده به کار گرفته شوند.
عنصر۳، مرحله ۲:
انجام تشخیص: برای انجام تشخیص RUP از دیاگرامهایی که در جریان کاری نیازمندیها توسعه یافته، استفاده می‏کند. آنها در یک سطح مفهومی یا منطقی بیشترند و هیچ چیزی درباره سطح فیزیکی گفته نمی‏شود. RUP بیان می‏کند که نیازمندیهایی می‏توانند وجود داشته باشند که نمی‏توانند خودکار (اتومات) شوند و به وسیله یک سیستم اطلاعاتی حل می‏شوند.
عنصر۳، مرحله۳:
RUP حقیقتاً با این مرحله به دور از جریان کاری نیازمندیها، ارتباط ندارد اما قبلاً تصمیمات، وضعیت مطلوب را ساخته‏اند. هیچ مقایسه‏ای بین حالت فعلی و حالت مطلوب وجود ندارد. همچنین هیچ گونه پرسش مستقیمی درباره تمایلات و نیازهای مشتری وجود ندارد اما RUP بیان می‏کند که آنها باید در کارگاههایی تحلیل گران و مشتریان مشارکت می‏کنند، تحت مطالعه و کار قرار گیرند.

فایل پی دی اف کامل مطالعه ترجمه‌شده درباره فرآیند یکپارچه رشنال؛ تحلیل مراحل توسعه نرم‌افزار و کاربردهای عملی در مهندسی سیستم PDF
فهرست مطالب این مقاله:

• مقدمه
• عنصر۱: وضعیت مسئله
• عنصر۲: روش شناسی کاربر (حل کننده مشکل یا مسئله)
• عنصر ۳، مرحله۱: درک وضعیت
• عنصر۳، مرحله۲: انجام تشخیص
• عنصر ۳، مرحله۳: تعریف کردن طرح کلی تشخیص
• عنصر۳، مرحله۴: تعریف کردن مسائل
• عنصر۳، مرحله۵: استنتاج یک سیستم فکری
• عنصر۳، مرحله۶: انجام طراحی مصنوعی/منطقی
• عنصر۳، مرحله۷: انجام طراحی فیزیکی
• عنصر۳، مرحله۸: اجرای طرح
• عنصر۴: ارزیابی
• خلاصه

بخشی از مقاله انگلیسی:

Introduction The Rational Unified Process is the information systems methodolgy most widely in use today. The main contributers are the three amigos Ivar Jacobson, Grady Booch and James Rumbaugh who also designed the Unified Modeling Language. It is mainly based on the Ericsson Approach, Objectory and the Rational Approach, which were combined 1995 to the Rational Objectory Process. The Unified Modeling Language together with the expirience of from Rational Inc. acquired software tool companies formed the Rational Unified Process. The Unified Process is a software development process, that is the set of activities needed to transform a users’s requirements into a software system, but it is also seen as process framework, which can be specialised for different purposes. The three main aspects of the Unified Process are that it is • use-case driven • architecture-centric • iterative and incremental The basic sequence of an RUP project according to [2]: • Get the team together. • Decide what system will be built (there is apparently no other option than to build a system). • Build a use case model and UI prototype. • Use the UML process extensions to build an analysis object model. • Segue into the more conventional UML stuff to do the design – class, state, sequence diagrams and the like. • Think hard about architecture while you assign the designed classes to modules and packages • Test against the use case model. RUP provides some excellent guidance on testing. • Transition to live system and do the post mortem. Element 1: The Problem Situation The methodolgy is concered about the context. This is especially seen in the two core workflows Requirements and Analysis which are mostly important in the first to phases (Inception, Elaboration), but come all along the process, because of it’s iterative nature. As mentioned above the Unified Process is use-case driven. It means that the whole process is controlled by the way the users interact with the system. Every produced model can be traced back to a use case. That the Unified Process is architecture-centric means that also from the beginning of the process there is a strong emphasis on the architecture of the information systems. This includes hardware and frameworks used, distribution and programming languages.