فایل ورد کامل مقاله بررسی جامع اینترنت؛ تحلیل علمی زیرساخت‌های ارتباطی، تحولات فناوری و پیامدهای اجتماعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله بررسی جامع اینترنت؛ تحلیل علمی زیرساخت‌های ارتباطی، تحولات فناوری و پیامدهای اجتماعی دارای ۲۸۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله بررسی جامع اینترنت؛ تحلیل علمی زیرساخت‌های ارتباطی، تحولات فناوری و پیامدهای اجتماعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله بررسی جامع اینترنت؛ تحلیل علمی زیرساخت‌های ارتباطی، تحولات فناوری و پیامدهای اجتماعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله بررسی جامع اینترنت؛ تحلیل علمی زیرساخت‌های ارتباطی، تحولات فناوری و پیامدهای اجتماعی :

بررسی کامل اینترنت

مقدمه اینترنت
هر چند عده‌ای معتقدند تمدن زمانی به دنیا می‌آید رشد می‌کند، قد می‌کشد، به بلوغ می‌رسد و در نهایت می‌میرد لیکن تصور اینکه هیچ تمدنی چیزی از خود برای تمدن‌های آینده به یادگار نمی‌گذارد نمی‌تواند درست باشد واقعیت آن است که هر تمدن هنگامی که به بلوغ خود می‌رسد به مسائلی دست پیدا می‌کند که تاکنون وجود نداشته‌اند. اگر تمدن‌ها را به عنوان یک درخت تناور تصور کنیم تمدن‌های جزء به صورت شاخه‌های مختلف آن تلقی می‌گردند. با این وجود نمی‌توان صحبت از میان رفتن تمدن‌ها را بر زبان آورد بلکه هر تمدن جزء

توانسته است مسائلی را به تمدن کلی بسپارد. در یک مسابقه دوچرخه‌سواری پیراهنی وجود دارد به عنوان پیراهن طلایی. این پیراهن در هر مرحله از مسابقه‌های دوچرخه سواران به برنده آن قسمت اعطاء می‌گردد. هر چند برندگان قسمت‌های مختلف متفاوت باشند ولی این دلیل نخواهد بود که پیراهن طلایی همه مراحل را طی ننموده و به خط پایان نزدیک شود. آنچه مهم می‌باشد این است که باید امروزه امانتداران جدید این پیراهن طلایی که چند قرن است آن را بر تن کرده‌اند در نظر داشته باشند که آنها وامداران تمدن‌های قدیمی تلقی

می‌گردند. اعتقاد به اینکه بایستی دولت‌های توسعه‌یافته کنونی به فکر عقب‌مانده‌ها نیز باشند یک تصور جدید نیست زیرا تاریخ نشان داده است که فاتحان امروز مغلوبان فردا نیز می‌توانند باشند. امروزه تمدن تعریف جدیدی نیز می‌شود. بر این اساس عده‌ای معتقدند امروزه تمدن را می‌توان به عنوان حل و فصل صلح‌جویانه شنیده‌های بشر نیز معنی نمود. اگر بر چنین تعریفی و چنین تلقی معتقد باشیم بایستی پذیرفت که جامعه اطلاعاتی به عنوان تلالؤ تمدن هزاره سوم بایستی عملکرد خود را از یک شکاف عمیق معرفتی به یک چارچوب

حمایتی از گروه کشورهای جنوب تغییر دهد. صحبت از تغییر شکاف دیجیتال به یک فرصت دیجیتال دقیقاً بر همین مبناست. هر چند در ابتدای تأسیس اینترنت ایده توافق جامعه در اداره آن قویاً حمایت می‌شد لیکن عملکرد آن طی ۴ دهه فعالیت عمومی اینترنت نشان داده است که محیط سایبر آنقدرها هم با توافق جامعه جهانی اداره نمی‌شود. اگر بدانیم که حدود ۸۰ درصد سایت‌های اینترنتی در ایالات متحده حضور دارند و این کشور به تنهایی ۳۵% دسترسی به اینترنت را به خود اختصاص داده است باور خواهیم کرد که آنقدرها هم مسأله توافق جامعه در اداره اینترنت کاربرد نخواهد داشت.

تا ۱۹۹۰ میلادی
ایجاد فن‌آوری میکروپروسورها و انقلاب کنترل از اوخر قرن ۱۹ باعث شتاب بیشتر فن‌آوری‌های مبتنی بر کنترل گردید. هرچند قبل از آن نیز می‌توان سخن از انقلاب کنترل راند لکن انقلاب اطلاعات به واقع باعث ایجاد دومین انقلاب کنترل گردید. هر چند کلیه سیستم‌ها با مسأله کنترل هماهنگ هستند لیکن هر چه سیستم‌ها به سمت سیستم‌های هوشمند و فراتر از آن سیستم‌های زنده میل پیدا می‌کنند قضیه کنترل در آنها با حالتی پیشرفته‌تر همراه می‌گردد. هر سیستم هدفمند کنترل را در درون خود به همراه دارد و این کنترل به واقع با اطلاعات

در ارتباط کامل است. هماهنگ شدن انقلاب کنترل با اطلاعات علاوه بر انقلاب دوم اطلاعات باعث هوشمند شدن سیستم‌های ارتباطی و همچنین تولد اینترنت شد. در سال ۱۹۶۹ بود که وزارت دفاع ایالات متحده طرح تأسیس آژانس پروژه‌های پیشرفته را ارائه نمود. این طرح که به آن عنوان آرپانت نیز داد‌ه‌اند ریشه اینترنت را در محیط سایبر کاشت و البته این تولد

حالتی صرفاً نظامی داشت. مسأله بعد در سال ۱۹۷۱ اتفاق افتاد و آن دیجیتالی شدن شبکه بود. این مسأله با اختراع زیرتراشه‌ها در این سال امکان‌پذیر شد. وجود آی‌سی‌ها نیز خود حرکت نوینی را به دیجیتالیزه شدن شبکه اعطا نمود و جالب‌تر آنکه طبق قانون مور از سال ۱۹۶۵ به بعد هر ۲ سال ظرفیت آی‌سی‌ها دوبرابر شده است جالب آنکه هنوز هم این قانون درست و صحیح می‌باشد. کولین کلارک در سال ۱۹۴۰ شاید اولین کسی است که به جامعه اطلاعاتی به جای جامعه صنعتی اشاره کرده است پس از او نیز افرادی همانند دانیل بل و تافلرها با کتاب‌هایی همانند فراصنعتی و موج سوم به سراغ تحولات جدید به عنوان جامعه اطلاعاتی رفتند. در این میان دانیل بل معتقد بود که اقتصاد آمریکا از سال ۱۹۵۷ تبدیل به یک

اقتصاد اطلاعاتی شده است و این تحول از همان سال‌ها در این اقتصاد قابل مشاهده است. این مسأله باعث شد که آمریکا از همان زمان فاصله¬ی قابل توجهی از دیگر کشورها بگیرد و خود را به عنوان تنها قدرت اقتصادی جهان بشناساند. اگر تعداد خطوط تلفن را به عنوان یکی از مبناهای توسعه قلمداد نماییم آماری که در سال ۱۹۸۸ در این مورد به دست آمده شایان توجه خواهد بود. آفریقا در این سال ۸/۰ خط تلفن برای هر ۱۰۰ نفر داشته است حال آنکه کشورهای توسعه‌یافته ۷۸ درصد کل خطوط تلفن جهان را در اختیار داشته‌اند. در این

زمان آسیایی‌ها بدون ژاپن و کشورهای جدید صنعتی جنوب شرقی آسیا ۹/۰ خط تلفن ۵ برای هر ۱۰۰ نفر داشته‌اند ولی وضعیت آمریکای لاتین در مقایسه با آفریقا و آسیا بهتر بوده است زیرا در آنجا ۶ خط تلفن برای هر ۱۰۰ نفر برقرار بوده است. در حال توسعه‌ها به طور مجموع و در سال ۱۹۸۸ با حدود ۷۵ درصد جمعیت جهان تنها ۱۲ درصد کل تعداد خطوط

تلفن‌های جهان را در اختیار داشته‌اند. این در حالی است که اکثر کشورهای صنعتی در همان زمان حداقل ۴۰ خط برای هر ۱۰۰ نفر داشتند ولی در کشورهای در حال توسعه این میزان ۵/۱ خط برای هر ۱۰۰ نفر بود.

دهه ۱۹۹۰ میلادی
در سال ۱۹۹۱ میلادی بود که بنیاد ملی علوم آمریکا بخش‌های غیرنظامی اینترنت را بر عهده گرفت. پایان جنگ سرد خیال آمریکا را از بابت بلوک شرق آسوده ساخته بود و این مسأله باعث شد تا از کارکردهای نظامی صرف اینترنت دست بردارد و اجازه دهد تا استفاده‌های غیرنظامی و خصوصاً اقتصادی از آن بیشتر شود. همین زمان بود که انتظارات از تجارت الکترونیک بالا رفت و حتی عده‌ای تخمین زدند که به زودی ۲۵% یعنی یک چهارم کل تجارت جهانی در محیط الکترونیک به وقوع بپیوندد. این تخمین از مرز ۲۵% نیز فراتر رفت تا انتظارات از اینترنت

روز به روز ابعاد گسترده‌تری بیابد تا آنجا که هم‌اکنون به جای وزارت دفاع وزارت بازرگانی جایگزین شده و به همراه ICANN مدیریت اینترنت را به عهده بگیرند. قدرت اقتصادی جدید که پس از جنگ سرد ایجاد شده و حتی به آن عنوان پان کاپیتالیسم نیز داده‌اند کاملاً به یک نظام ارتباطات دوربرد و اطلاع‌رسانی جهانی وابسته شده است. اینترنت که انتظار می‌رفت در ابتدا ابعاد صرفاً اقتصادی بیابد روز به روز انتظارت را بالاتر برد و این در حالی بود که هنوز دو سوم خانواده‌های جهان حتی یک خط تلفن در اختیار نداشتند. در همین زمان اروپا خط تلفن سیار و اینترنت را به عنوان مبنای پیشرفت تلقی می‌نمود. عقب‌ماندگی کشورهای جنوب به حدی بود که استانداردهای مورنظر کمیسیون ماتیلانر بیست سال پس از توصیه آنها کاهش

پیدا کرد زیرا جهان نتوانسته بود آن استانداردها را به دست آورد. در سال ۱۹۹۴ بود که با برگزاری نخستین کنفرانس جهانی توسعه ارتباطات دور پایین‌تر آمد. زمانی که ایالات متحده شدیداً در تلاش بود تا الکترونیک را در اعماق بازارهای خود جاسازی کند در آفریقا ۲۹ کشور از ۴۷ کشور آن در زمره کشورهای با کمترین توسعه به شمار می‌رفتند. از همین رو بود که رفته رفته جهان با شکاف عمیقی از ثروت مواجه شد لیکن اطلاع از این شکاف زمانی حاصل گردید که دره‌ای عمیق به وجود آمده بود و علت آن دیجیتالیزه شدن عمیق این کشورها به شمار می‌رفت. مسأله تا بدانجا پیش رفت که در اجلاس بوینس آیرس ITV طی یک گزارش که به عنوان گزارش توسعه جهانی ارتباطات دور منتشر شد اعلام گردید برای رسیدن به

توسعه در فاصله ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۰ مبلغ ۲۵۰ میلیارد دلار نیاز است. اینها همه نشان‌دهنده فاصله‌ای عمیق بود که هر چند لحظه به لحظه عمیق‌تر نیز می‌شد لیکن کسی به آن توجه نداشت و این مسأله قربانیان این شکاف را بیشتر و بیشتر می‌نمود. در همین برهه بود که سازمان‌های تخصصی، دانشمندان و دولت‌ها رفته رفته متوجه مسأله شدند و دریافتند که این

بار اگر به موقع حرکت نکنند دیگر هیچ وقت نخواهند توانست به گرد کشورهای توسعه‌یافته برسند. البته کشورهای توسعه‌یافته نیز کمی ترسیده بودند زیرا فاصله¬ی¬ دیگر از حدود مجاز آن خارج شده بود علاوه بر آن بازارهای جدید نیاز به مشتریان جدید داشت حال آنکه بازار غرب دیگر در حال اشباع شدن بود از همین رو آنها نیز حاضر بودند که کشورهای عقب‌مانده کمی تا قسمتی از خواب زمستانی خود بیدار شوند هر چند آنها از این مسأله نیز اکراه داشتند.

بعد از سال ۲۰۰۰
در آغاز قرن ۲۱ یعنی درست زمانی که MIT در سال ۲۰۰۲ اولین سری تحقیق‌های دقیق درباره سیاست‌گذاری نام‌گذاری Domainهای اینترنتی را ارائه می‌کرد. شماره خطوط تلفن کل آفریقا حتی به تعداد خطوط تلفن مستقر در شهر توکیو نیز نمی‌رسید ولی در آن سوی جهان دیگر ICANN به قطب اصلی اینترنت بدل شده بود و در سوی دیگر گزارش جدیدی به همان سبک و سیاق گزارش ماتیلانر سعی داشت حلقه گمشده جدیدی را به نمایش گذارد. وقتی ITV بیست سال پس از گزارش کمیسیون ماتیلانر تصمیم گرفت یک بار دیگر به بررسی ارتباطات دور بپردازد تیمی را تشکیل داد ولی این تیم در همان ابتدا متوجه شد که مسأله با شمارش تلفن‌های کشورهای در حال توسعه به جایی نخواهد رسید. از همین رو آنها راه

خود را کج کرده و یک بار دیگر همانند مایتلانر یک حلقه گمشده جدید را معرفی کردند. جالب آنکه هنوز حلقه گمشده قبلی پیدا نشده بود که دنیا متوجه این گمشده جدید شد.
کشورهای تکاپو افتادند و بالاخره تصمیم بر این شد تا سران آنها دور هم جمع شوند ولی آمریکا و همچنین مدیران ظاهری اینترنت در ICANN هنوز مخالف این تحرکات بودند. سمینارهای منطقه‌ای برگزار شد و همه آماده کنفرانس سران در ژنو شدند. پس از ژنو نیز سمینارها ادامه دارد از آنجمله تاکنون دو سمینار میان منطقه‌ای آسیای مرکزی و غربی در ایران برگزار شده ولی همچنان کشورها آماده می‌شوند تا این بار تیر خلاص را در تونس بزنند.

و هم اکنون
یک سؤال اساسی وجود دارد و آن اینکه واقعاً چگونه جهان مجازی توسط کمیته‌های کوچک تخصصی که با محققان در ارتباط است اداره می‌شود این موضوع مسأله‌ای است که هر چند از نظر گروه کشورهای جنوب غیرممکن نیز تلقی شود لیکن هم‌اکنون در جریان است. اینک چهار دیدگاه برای اداره اینترنت وجود دارد. یک گروه معتقد به ارزش تمرکززدایی هستند. اینها محققین و مدیران فعلی اینترنت می‌باشند. گروه دوم معتقد به آنارشیست و بی‌قانونی و بی‌دولتی است. اینها آمال خود را مبنی بر عدم وجود هیچ نیرویی در فوق سر خود در محیط مجازی یافته‌اند.

گروه سوم معتقد به کثرت‌گرایی است و بالاخره گروه چهارم دموکراسی را در محیط اینترنت دنبال می‌کند. بسیاری در حال برنامه‌ریزی برای آینده اینترنت هستند و هر کس از دریچه نگاه خویش به آینده اینترنت چشم دوخته است. بعضی‌ها منتظر شکست آن هستند لیکن بسیاری نیز امیدهای فراوانی به آن دارند. طرح‌های بلند مدت و کلان برای اینترنت نیز تاکنون بارها تجربه شده‌اند و از آن جمله طرح جدید حاکمیت بر اینترنت می‌باشد ولی تجربه نشان داده است که تاکنون این خود اینترنت بوده است که راه خود را انتخاب نموده است و برعکس تمام این طرح‌ها به هر سمتی که خود میل نموده باشد حرکت کرده است. اینکه آینده اینترنت را بتوان پیشگویی کرد نیز یک مسأله بغرنج و تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد و به قبول برخی محققین تنها مسأله محرز درباره آینده اینترنت، غیرقابل پیش‌بینی بودن آن است.

شبیه‌یابی برای اینترنت
بشر ابزارهایی را که به دست خویش ساخته است در اختیار دارد و از آنها نیز بهره‌ی کافی می‌برد. او از آنچه اختراع یا کشف می‌کند تا سر حد امکان بهره‌کشی می‌کند و این مغایرتی با تفکرات اسلامی نیز ندارد. زیرا خداوند فرموده است که همه اینها را برای تسخیر توسط انسان آفریده است.

امروزه تخیلات بشر، گاه در فیلم‌های سینمایی دنیایی را به تصویر می‌کشد که در آن همه چیز از دست انسان خارج شده و در دست قدرت تکنولوژی قرار گرفته است. انسان در اختیار ربات‌ها و فن آوری‌های پیشرفته خلق شده توسط او گرفتار آمده و برای خلاصی از آنچه خود ایجاد کرده است دست و پا می‌زند.

هر چند این مسأله به یک تخیل و کابوس می‌ماند و بیشتر در فیلم‌های سینمایی بایستی به دنبال آن بود ولی آن طور که پیش خواهد رفت وقوع حوادثی چنین، غیرقابل تصور نخواهد بود. امروزه به نقطه‌ای رسیده‌ایم که بشر از ـ در اختیار داشتن ـ تکنولوژی به ـ در اختیار آنها ـ بودن نزدیک می‌شود و این لزوم بازنگری را در علوم جدید بیشتر می‌نمایاند.
فضای الکترونیکی (Cyberspaces) یکی از این مجموعه‌ها است. اینترنت به عنوان یک دنیای جدید و محیطی گسترده فضایی را خلق کرده است که وسعت آن با کره خاکی برابری می‌کند. فضایی بسیار گسترده که حتی می‌توان آن را دنیایی جدید خواند، دنیایی که بشر موفق به خلق آن شده است. این دنیای مجازی رفته رفته جای پای خود را آشکارتر و عرصه را بر رقبای خویش تنگ‌تر می‌کند. عالمی که ویژگی‌هایی دارد که در دنیای واقعی نیز به چشم نمی‌خورد.

سرعت، یکی از مؤلفه‌های این دنیای جدید است. توانایی این مؤلفه آنقدر آشکار است که به هیچ وجه نمی‌توان آن را کتمان کرد یا از آن چشم پوشید. کارایی نیز در دامن اینترنت به توان‌های بالا می‌رسد. سرعت بالا و کارایی قابل توجه در کنار هم سبب شده است که بشر سعی کند تا همه وظایفش را به دنیای جدید دیجیتال محول کند تا هم با سرعت بالا و هم کارایی مناسب وظایف خود را به بهترین نحو ممکن به انجام برساند. آنچه در کنار این دو مؤلفه سبب قابل توجه‌تر شدن فضای مجازی می‌شود هزینه‌های کاهش‌یافته آن است. برعکس محیط واقعی در فضای مجازی وقتی کارها سریع‌تر انجام می‌شود هزینه‌ها بالا نخواهد رفت. هر چند نامه‌ها در زمانی باورنکردنی به مقصد می‌رسند و دستورها به موقع اجرا می‌گردند ولی هزینه‌ها کاهش غیرقابل تصوری داشته‌اند.

با وجود همه‌ی این موارد برخی مسائل نیز هست که بدون دقت در آنها کام شیرین بشر هنوز تلخ مانده است. بشر هنوز دانش و فرهنگ استفاده از اینترنت را به خوبی فرانگرفته است و حتی نتوانسته است فرهنگ‌نامه‌ای مناسب برای آن بنویسد. دلیل این امر نه فقط عقب ماندن دانشنامه‌نویسان از کاشفان اینترنت، بلکه ذات فن‌آوری وب و ویژگی‌های آن است.
پیشرفت فوق‌العاده اینترنت موقعیت‌های فراوانی ایجاد کرده است تا نقص امنیت سهل‌تر گردد. اتوبان وب جاده‌ای است که امکان استفاده از سرعت بالا را فراهم آورده است حال آنکه سارقان سوار ماشین‌های ماورای طبیعی شده‌اند و پلیس‌ها همچنان با همان ابزار قدیمی می‌خواهند جلوی آنها را بگیرند. از همین رو است که بشر هم‌اکنون بیشتر به فکر جلوگیری است. او در حال حاضر پیشگیری را تنها راه حل می‌داند چون معتقد است درمان هنوز یافت نشده است ولی آیا چنین نیز خواهد ماند؟

مدتی پیش در جریان برگزاری سران جهان درباره جامعه اطلاعاتی (WSIS)، سران حاضر مسوولیتی را به دبیر کل سازمان ملل متحد سپردند. طبق این وظیفه دبیر کل موظف شد یک گروه کاری تشکیل دهد و به وسیله آن به این پرسش پاسخ گوید که آیا می‌توان بر اینترنت حاکم شد؟

این گروه، به گروه کاری درباره حاکمیت بر اینترنت، معروف شد. کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل متحد، مارکوس کومر سوئیسی را به ریاست آن برگزید تا تحقیق نماید چه کسی بایستی قانونگذاری و نظم‌بخشی به محیط مجازی را بر عهده بگیرد؟ همانقدر که موضوع WSIS جذاب بود، وظایف این گروه نیز از جذابیت برخوردار است. تشکیل این گروه نشانگر این واقعیت است که نه تنها کشورهای توسعه‌نیافته و در حال توسعه، بلکه مابقی کشورها نیز در صدد یافتن پاسخی در خور به این پرسش بنیادین هستند، زیرا آنها واقعاً هنوز به یک اجماع در رویه‌های خود دست نیافته‌اند.

دولت‌ها در برابر تعریف حریم خصوصی در اینترنت یا حمایت از مصرف‌کننده‌ها یا محدود کردن هرزنامه‌ها و یا نام‌گذاری دامنه‌های اینترنتی، اختلاف‌نظرهای عمیق دارند. در عین حال واقفند که به تنهایی قادر نخواهند بود تا نتیجه عملی به دست آورند زیرا به خوبی می‌دانند که بین‌المللی بودن، ذاتی اینترنت است و بدون توجه به این خصلت بنیادین، هر تصمیمی بی‌نتیجه خواهد ماند.

هر چند همه کشورها می‌دانند که بایستی در این راه همکاری شود ولی عطش دولت‌های در حال توسعه بیشتر است. آنها طبق رویه معمول خود خواهان نقش‌آفرینی بیشتر سازمان ملل هستند. اکثریت غالب دولت‌های در حال توسعه در قالب این سازمان فرصت می‌یابند تا هر آنچه خواسته آنها باشد تصویب کنند و تمام ملل را به اطاعت از آن وادارند. اما دولت‌های شمال نیز که بیشترین نقش را در ایجاد و استفاده از اینترنت داشته‌اند با این روش مخالفند. مخالفت آنها بیشتر از آنکه در جهت معاندت با سازمان ملل باشد در مقابل این سوءاستفاده‌ها از در اکثریت بودن دولت‌های در حال توسعه است.

به هر حال این گروه کاری دستور تشکیل را از دبیر کل گرفته است. مارکوس کومر سرپرست این گروه کاری در مصاحبه با یک نشریه الکترونیکی سوئیسی اعلام کرد که تا پایان ژوئیه (تیرماه)، این گروه شروع به کار خواهد کرد. به عبارتی هنوز در مرحله تشکیل قرار دارد و تا آغاز به کار آن نیز مدتی به طول خواهد انجامید.
میدان عمل گروه توسط دبیر کل یا اجلاس wsis مشخص نشده است و این مهم بر عهده خود گروه کاری گذاشته شده است تا آنها با بررسی‌های کارشناسانه وسعت کار خود را تشریح نمایند. مارکوس کومرمعتقد است که وظیفه این گروه تنها دست‌یافتن به یک تعریف است. از نظر وی این گروه می‌خواهد به تعریفی برسد که حاکمیت بر اینترنت یعنی چه؟ هر چند قرار است یک سری توصیه‌ها نیز به اجلاس آینده سران جامعه اطلاعاتی در تونس (۲۰۰۵) ارائه شود.

اینترنت تاکنون مرجعی عام ندارد و کسی تا به حال نتوانسته است که خود را مالک فضای مجازی معرفی نماید. در فضای الکترونیکی، برعکس بورس، اطلاق کنترل، طراحی نشده است و همین مسأله چنانچه اشاره شد زیان‌های متعددی را در پی داشته است. سایت‌های غیرواقعی و بحث‌های امنیت شبکه و مواردی از این دست در این قالب شناسایی می‌شود. به نظر ما برای یافتن پاسخ به این مشکلات بایستی یک قدم به عقب گذاشت و سوال را ابتدا کلی‌تر و پردامنه‌تر مطرح نمود. به عنوان مثال می‌توان این طور مطرح نمود که آیا صحبت از کنترل اینترنت می‌تواند قابل تصور باشد؟

پاسخ به این سوال هر چه که باشد بایستی بسیار دقیق و با در نظر گرفتن همه خصوصیات فضای مجازی تهیه شود. خصوصیاتی همچون سرعت در اینترنت و یا امکان سوءاستفاده از آن و مواردی از این دست. قصد ما کنکاش درباره پاسخ به این سوال نیست زیرا گروه کاری درباره حاکمیت بر اینترنت، قرار است طی یک سال و اندی فعالیت به آن پاسخ گویند. ما قصد داریم با یک نظر حقوقی به قضیه نگریسته و پاسخ‌هایی را که ممکن است به این پرسش داده شود با مسائلی که خواهیم آورد آشنا سازیم.

تجربه نشان می‌دهد که در برخی عرصه‌ها می‌توان اقداماتی برای قانونمند کردن اینترنت به عمل آورد. یکی از این زمینه‌ها، نامگذاری دامنه‌های اینترنتی است. در اواخر قرن گذشته میلادی مؤسسه‌ای در آمریکا با عنوان NSI تنها مرجع به این مسأله به شمار می‌آمد. ولی در آغاز قرن جدید یک سازمان غیردولتی به ICANN به صورت کارتلی برای ثبت و نامگذاری این دامنه‌ها درآمده است.

هرچند این سازمان‌ها قواعد اندکی دارند اما توانسته‌اند یک قانونگذاری نسبی را به انجام برسانند و شرایطی را برای ثبت نام به وجود آورند. شرایطی مثل وجود منافع مشروع نسبت به عنوانی که برای ثبت معرفی شده است و بی‌سابقه بدان عنوان معرفی شده.

گروه کاری مذکور نیز یکی از دغدغه‌های خود را در مذاکره با همین سازمان عنوان کرده است و از هم‌اکنون که شروع به کار نکرده به دنبال همین مسأله است. وظیفه ICANN در مدار حوزه‌های ژنریک سطح بالاست. در توضیح باید گفت دو نوع حوزه در اینترنت قابل شناسایی است، یکی بین‌الملل ـ حوزه ژنریک با سطح بالا ـ و دوم ملی ـ حوزه کدهای کشورهای اینترنت. حوزه ژنریک با سطح بالا نشان می‌دهد که آن سایت در سطح بین‌الملل حضور دارد و با نشانه‌هایی چون com – .org – .net. قابل شناسایی است. به هر حال مواجهه این شرکت با گروه کاری wsis می‌تواند کشمکش‌های جالب حقوقی را در پی داشته باشد.

اینترنت فضایی الکترونیکی است. فضایی غیرواقعی که با توجه به توانایی‌های فناوری پیشرفته الکترونیک قابل حصول گردیده است. دنیایی نه به واقعیت عالم خارج بلکه چیزی شبیه آن. در این دنیای جدید هم جرم وجود دارد و هم عمل غیرمجرمانه و به تبع آن این تصور که باید مجازات نیز وجود داشته باشد خارج از تصور نخواهد بود ولی اینکه آیا می‌توان حاکمیت بر اینترنت را با حاکمیت بر جهان واقعی مقایسه کرد بحث دشواری است. در عالم واقع تاکنون هیچ کس نتوانسته است امپراطوری عام بر جهان مستولی کند. همه آنهایی که قصد حاکمیت بر عالم را داشته‌اند با شکست‌های سنگین مواجه شده‌اند. این واقعیت را تاریخ به خوبی نشان می‌دهد. هر چند همه ادیان عام و حتی همه تفکرات، از کمونیسم گرفته تا لیبرال دموکراسی معتقدند که روزی جهانشمول خواهند شد. ولی تاریخ تاکنون به کسی اجازه‌ی چنین تسلطی نداده است.

این واقعیت تا آنجا پیش رفت که حاکمان کشورها را به رضایت دادن حکومت در کشورهای خود واداشت. در عین حال آنها می‌دانستند که بدون وجود قواعدی در عرصه جهانی نخواهند توانست در همان قطعه سرزمین نیز حکومتی آرام داشته باشند. از همین رو اکثراً حکومت جهانی را به فراموشی سپرده و حکومت بین‌المللی یا حقوق بین‌الملل را شناسایی کردند.
عرصه حقوق بین‌الملل همانقدر که قواعد سخت دوره‌ی تاریکی را تحمل ننمود، وضعیت آنارشی را نیز پس خواهد زد. حقوق بین‌الملل قصد دارد با پیوند زدن عقاید ناسیونالیسم و اینترناسیونالیسم با یک واقع‌بینی، به حقوق از یک سو و محیط بین‌المللی از سوی دیگر توجه کند ولی یک واقعیت باعث همه این تحولات شد. حقوق بین‌الملل از زمانی متحول شد که به واقعیت‌های جامعه بین‌الملل وقوف یافت و آن زمانی بود که عرصه داخلی و بین‌المللی را از هم تفکیک کرد و قواعد جداگانه‌ای را برای آنها وضع نمود.

وقتی حقوقدانان و حاکمان پی بردند که در محیط بین‌الملل بایستی به حداقل‌ها نیز قانع بود و به جای استیلا و حکومت، به فکر امنیت و همکاری بود تحول در این حقوق آغاز گردید.
واقعیت آن است که اکثر مشکلاتی که در عالم واقع وجود دارد در محیط اینترنت نیز امکان بروز دارد. جرایم اینترنتی یا رایانه‌ای خود ناشی از همین است. هر چند برخورد با جرایم رایانه‌ای نیز به اجبار تقسیم‌بندی داخلی و بین‌المللی شده اما محیط بین‌المللی اینترنت دست‌یافتنی‌تر از محیط بین‌المللی عالم واقعی است. در جهان طبیعی به راحتی می‌توان مرزهای سیاسی را اعمال نمود و با این وصف از بسیاری جرایم سازمان یافته بین‌المللی جلوگیری کرد. ولی اعمال چنین مرزبندی‌هایی در عالم اینترنت بسیار مشکل یا حتی محال است. از این رو شاید جرم‌های متعددی باشند که بدون وجود قواعد فرامرزی نتوان عقوبت مناسبی را برای آنها در نظرگرفت.

برای برپایی مجازات نیز قواعد جزایی لازم است. زیرا بدون وجود قانون سابق نمی‌توان عمل خلافی را مورد مجازات قرار داد. این همان قاعده جزایی قانونی بودن جرم و مجازات است. از این رو است که لزوم هماهنگی بین‌المللی به چشم خورد ولی یک نکته را نباید از نظر دور داشت. تا زمانی که فضای مجازی را با دیدی بین‌المللی بنگریم و همان بلوغی را که در حقوق بین‌الملل بدان دست یافتیم به دست نیاوریم امکان دست‌یابی به یک اجماع جهانی مشکل خواهد بود، تحولی که بر پایه چند اصل استوار است، الف) همکاری به جای استیلا، ب) راضی بودن به حداقل برای از دست ندادن تمام موقعیت‌ها ج) جمع کردن دو حس ناسیونالیسم و انترناسیونالیسم د) جدا نمودن دو عرصه داخلی و بین‌المللی در مواجهه با مسائل مطرح شده.

نهایتاً بایستی به این مسأله نیز اشاره نمود که اگر بشر بخواهد تصور کند که چون اینترنت ساخته دست خود و محصول تلاش فکری اوست پس با محیط واقعی بین‌المللی متفاوت است و بایستی آن را تحت سلطه خویش فراگیرد. مطمئناً تلاش‌هایی همچون تلاش گروه کاری درباره حاکمیت بر اینترنت مثمر ثمر نخواهد بود زیرا بشر بایستی بپذیرد که محیطی ایجاد کرده است که برعکس دیگر اختراعات او از تسلط و استیلایش خارج شده و نیازمند یک همکاری جهانی برای کنترل آن است.

اینترنت ۲
واقعیت آن است که اینترنت هم اکنون دهه چهارم زندگی خویش را سپری می¬کند و به عبارت دقیقتر حدود ۳۶ سال سن دارد. تاکنون اینترنت مراحل بسیار پرپیچ و خمی را پشت سر گذاشته و مدارج مهمی طی کرده است. هرچند عده¬ای معتقدند راه برای پیشرفت آن بسیار است و راه نرفته آن بسیار بیشتر از مسیری است که پیموده شده است.

سوال مهمی در اینجا پیش می¬آید و آن اینکه چرا دولت¬ها تاکنون به این مسئله فکر نکرده بودند که مدیریت آنرا به یک نهاد بین¬المللی بسپارند. عملکرد کنونی مدیریت اینترنتی گونه¬ای است که این مسئله بیشتر به NGOها سپرده شده و دولت¬ها کمترین تأثیر ممکن را در این پروسه ایفا می-کنند. عملکرد موفق اینترنت، لحظه به لحظه باعث جلب بیشتر

توجه¬ها نسبت به آن شد و هم اکنون شبکه جهانی وب جایگاه فوق¬العاده¬ای را در زندگی بشریت به خود اختصاص داده است. اگر وضعیت مقدماتی آن که حدوده ۵۰ سال پیش طی کرده و در آن دوره تنها به عنوان مرکز اطلاع رسانی امنیتی نیروهای نظامی ایالات متحده بوده است را با دوره کنونی مقایسه نماییم مشخص خواهد شد که جایگاه آن تا چه اندازه متحول شده است. اینترنت در گام دوم، خود را به عنوان مرکز اصولی و اساسی تجارت در جهان آینده معرفی نمود و در این دیدگاه بسیاری به آن باد یده بورس جدید نگاه می‌کردند. ولی به زودی این دیدگاه نیز متحول شد. هم‌اکنون بسیاری از عملکردهای مهم جهانی و حتی دولتی به این شبکه سپرده شده است، دولت الکترونیک یکی از شاخه‌های اینترنت به

شمار می‌رود که در آن دولت¬ها سعی می-کنند لحظه به لحظه خدمات بیشتری را از طریق اینترنت به دسترس عموم برسانند.
وقتی در سال ۲۰۰۰ میلادی میزان کاربران اینترنت چیزی حدود ۲۴۰ میلیون نفر برآورد شد همگان به انقلاب جدیدی در عرصه اطلاعات ایمان آورده بودند لیکن ۵ سال بعد از آن این آمار با یک جهش فوق¬العاده روبرو شده است. طبق آمارها هم اکنون حدود ۸۵۰ میلیون کاربر در سراسر جهان به اینترنت دسترسی دارند. این آمار و ارقام شاید ۴۰ سال پیش حتی در تخیل هیچ یک از موسسان اینترنت نیز نمی¬گنجید زیرا آن زمان رقم مذکور یک سوم کل مردم جهان بود.

شوک اول
سرعت عمل فوق¬العاده اینترنت رفته رفته دولت¬ها را بر آن داشت تا خدمات رسانی خود را به اینترنت بسپارند. هرچند این اعتمادسازی، سال¬ها با کندی پیش می¬رفت لیکن بالاخره دولت¬ها راضی شدند مردمان و اتباع خود را به¬این¬وسیله با سرعت بیشتری از خدمات خود بهره¬مند گردانند. بحث دولت الکترونیک از یک سو و آموزش الکترونیک از سوی دیگر محمل¬هایی بود که دولت¬ها با استفاده از آن توانستند عطش مردم تشنه خدمات را بیش از گذشته سیراب سازند.

اینترنت به مردم امیدواری‌های بسیاری می¬داد مردمی که اطلاعات بیشتری نسبت به وب پیدا می‌کردند متوجه می¬شدند که تا چه اندازه کارها به وسیله آن راحت¬تر خواهد گردید. اینترنت با این اوصاف نویدبخش یک رفاه و آسایش قابل دسترس گردید و هرچه این اطلاعات درباره توانایی جدید بشریت بالا می¬رفت درخواست¬ها برای استفاده از آن بیشتر می¬شد. دولت¬ها نیز در قبال این مسئله واکنش منفی نشان ندادند. علی‌الخصوص کشورهای توسعه یافته سعی کردند با مجهز شدن به فناوری جدید مسائل مهم و روزمره خود را به آن بسپارند. بسیاری از بانک¬ها، شرکت¬های هوایی، کارخانه¬ها و دیگر بنگاه¬ها و موسسه¬های دولتی و غیردولتی رفته رفته به مشتریان پروپا قرص اینترنت بدل شده بودند. با این اوصاف بود که اینترنت، چنانچه تافلر پیش¬بینی کرده بود، بشریت را برای گذار از جامعه صنعتی به جامعه اطلاعاتی آماده ساخت. این جامعه برعکس نوع ماقبل خود بجای تکیه بر تعداد کثیر کارگر و یا دستگاه¬های حجیم، به یکسری توانایی اطلاعاتی و یا دانایی استوار بود. در این جامعه آنچه مهم بود عبارت بود از بصیرت و دانایی.