فایل ورد کامل مبانی نظری حسابداری و دیدگاه‌های آن

مقدمه‌:

تئوری حسابداری مجموعه‌ای از فرضیات مبنا، تعاریف، اصول، مفاهیم و نحوه استنتاج آنهاست که زیربنای تدوین استانداردهای حسابداری توسط مراجع مربوط بوده و شالوده گزارش اطلاعات حسابداری را تشکیل می‌دهد. در این راستا تئوری حسابداری، نوعی چارچوب مفهومی مرجع به‌وجود می‌آورد که مقررات خاص حسابداری براساس این چارچوب تدوین می‌شوند. در هر کشوری، هدف از تدوین چارچوب مفهومی، فراهم آوردن رهنمودی عام و فراگیر در چارچوب ویژگیهای کشور برای وضع و تجدیدنظر در استانداردهاست به‌طوری‌که حقوق و منافع استفاده‌کنندگان، تهیه‌کنندگان و حسابرسان گزارشها و صورتهای مالی به‌طور متعادل حفظ شود. چارچوب مفهومی تهیه شده علاوه بر هدایت تدوین‌کنندگان استانداردهای حسابداری مربوط به موضوعات مختلف، می‌تواند مراجع تصمیم‌گیری، مدیران واحدهای اقتصادی و اشخاص ذی‌حق، ذی‌نفع و ذی‌علاقه را در قضاوت نسبت به مسائل حسابداری و استانداردهای تدوین‌شده یاری دهد.

فهرست منابع و مأخذ:
۱)    اصول حسابداری دولتی – دکتر نبوی –  جلد ۸ از سری اصول حسابداری و حسابرسی – انتشارات فروردین
۲)    حسابداری دولتی در ایران- عبدالمحمد سمیعی – چاپ هشتم – انتشارات مرکز مدیریت دولتی
۳)    اصول کاربرد حسابداری در سازمانهای دولتی و  غیر انتفاعی – جعفر باباخانی
۴)    اصول حسابداری در سازمانهای دولتی- داود اقوامی – چاپ اول ۱۳۶۷- سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها.
۵)    – آبنوس، سورن. «حسابداری صنعتی». جلد اول، انتشارات ترمه، ۱۳۷۹.
۶)    – بختیاری، پرویز. «حسابداری و مدیریت مالی برای مدیران». انتشارات سازمان مدیریت صنعتی، ۱۳۷۸.
۷)    – تقوی، مهدی. «مبانی علم اقتصاد». چاپ اول، انتشارات مرکز آموزش و پژوهش صنایع ایران، تهران، ۱۳۷۰.
۸)    – خواجوی، شکراله. «حسابداری صنعتی، انتشارات جهاد دانشگاهی». دانشگاه تهران، ۱۳۷۰
۹)    – شیم، سیگل. «حسابداری مدیریت». ترجمه پرویز بختیاری. انتشارات سازمان مدیریت صنعتی، ۱۳۷۹.
۱۰)    – فرزیب، علیرضا. «نظام نوین بودجه ریزی در ایران». شرکت تعاونی کارآفرینان فرهنگ و هنر، ۱۳۸۴
۱۱)    – مجلس شورای اسلامی. «برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران». سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، ۱۳۸۴
۱۲)    – نژاد پاریزی، ایران و ساسان گهر، مهدی. «سازمان و مدیریت از تئوری تا عمل». موسسه بانکداری اسلامی، ۱۳۷۱.