فایل ورد کامل مقاله زندگینامه امام علی (ع)؛ تحلیل تاریخی و دینی نقش ایشان در صدر اسلام

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله زندگینامه امام علی (ع)؛ تحلیل تاریخی و دینی نقش ایشان در صدر اسلام دارای ۷۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله زندگینامه امام علی (ع)؛ تحلیل تاریخی و دینی نقش ایشان در صدر اسلام  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله زندگینامه امام علی (ع)؛ تحلیل تاریخی و دینی نقش ایشان در صدر اسلام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله زندگینامه امام علی (ع)؛ تحلیل تاریخی و دینی نقش ایشان در صدر اسلام :

اماع علی

مقـدّمــه
پژوهش گر جویای رابطه میان امام علی(ع) و قرآن کریم ، گاهی نوشتن و جمع آوری قرآن به اهتمام امام علی(ع) را می کاود ، و گاهی به تفسیر امام (ع) درباره شأن نزول و تأویل آیات قرآن می پردازد، که آن حضرت ، خود ، فرمودند :
«سلونی عن کتاب الله فوالله ما من آیه الا انا اعلم ابلیل نزلت ام بنهار، ام فی سهل ام فی جبل » [۱[
«از من درباره کتاب خدا بپرسید که به خدا سوگند هیچ آیتی نیست ، مگر آنکه می دانم در شب نازل گشته است یا در روز، در دشت فرود آمده یا در کوه. »
گاهی نیز محقق، موضوع تجسم قرآن در علی (ع) را از بعد عقیده و رفتار بررسی می کند، که پیامبر اکرم(ص) فرمودند :
«علی مع القرآن و القرآن مع علی لن یفترقا حتی یردا علی الحوض » [۲[
«علی با قرآن است وقرآن باعلی، هرگز از هم جدا نشوند تا در حوض کوثر نزد من آیند. »
در بحث حاضر تنها به برخی از آیات نازل شده درباره آن حضرت (ع) ، که ما به آنها دست یافتهایم، اشاره می کنیم ؛ زیرا خطیب بغدادی در تاریخ خود از ابن عباس

روایت کرده که سیصد آیه درباره امام علی(ع) نازل شده است. [۳[
همچنین شبلنجی از ابن عباس نقل می کند که آن مقدار از کتاب خدای متعال که درباره علی(ع) نازل شده ، درباره هیچ کس نازل نشده است. [۴[
در مجموعه حاضر ، آیاتی را که به گونه ای در ذیل عنوان امام علی (ع) در قرآن قرار می گرفتند ، در۸ بخش دسته طبقه بندی کرده ایم . در ذیل هر دسته به آیاتی اشاره کرده ایم و آن گاه شأن نزول یا ماجرایی را آورده ایم که به امیرمؤمنان(ع) مربوط می شده است. مدارک ما در این بحث، مهم ترین مصادر تفسیری و روایی مکتب خلفا و اهل بیت(ع) است.
۱- حضرت علی در قرآن
۲- آیات قرآن کریم درباره امام علی (ع)
۳- آیات قرآن درباره پیشگامی امام علی(ع) در اسلام
۴- حضرت علی(ع) از نگاه قرآن، پیامبر(ص)، ائمه(ع) و شخصیتها
۵- آیات قرآن درباره جهاد امیرالمؤمنین امام علی (ع)
۶- فضائل حضرت علی(ع) از منظر آیات و روایات
۷- آیات قرآن درباره دشمنان امام علی (ع)
۸- آیات قرآن درباره مقام امیرالمؤمنین امام علی (ع) در قیامت

[۱] . متقی هندی، علی، کنزالعمال، ج ۲، ص ۲۵۸-۲۵۷

[۲] . حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص۱۲۴
[۳] . خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج ۶، ص ۲۲۱
[۴] . شبلنجی حنفی، نورالابصار، ص ۷۳

هر چند در قرآن آیاتی وجود دارد که به گفته شیعه و اهل سنت، جز بر علیو برخی از امامان: بر هیچ کس دیگری قابل انطباق نیست; همچون آیه ولایت (مائده،۵۵)، آیه مباهله (آلعمران،۶۱) و; ولی به جهت مصالحی نام آنان بصراحت در قرآن نیامده است. یکی از دلیلهای نیامدن نام امامان: در قرآن این است که قرآن فقط کلیات مسائل را بیان کرده و تبیین جزئیات آن، به پیامبر۹ واگذار شده است. شخصی به نام ابوبصیر میگوید: از امام صادقپرسیدم: مردم میگویند چرا از حضرت علیو

اهل بیت او نامی در قرآن کریم نیامده است؟ امامفرمودند: به کسانی که چنین اعتراضی میکنند، بگویید همان گونه که نماز در قرآن آمده، ولی سه یا چهار (رکعت) بودن آن مشخص نشده و پیامبر۹ آن را برای مردم تفسیر کرد; همچنین زکات (در قرآن) نازل شده، ولی مقدار آن مشخص نشده و رسول خدا۹ آن را برای مردم تفسیر کرد و; همین طور در قرآن نازل شده است که “أَطِیعُواْ اللَّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الاْ َمْرِ مِنکُم;(نسأ،۵۹) از خدا و رسولش و اولی الامر اطاعت کنید.” این آیه درباره علی و حسن و حسین: نازل شده و پیامبر۹ فرمود: هر که من مولای اویم، پس علی مولای اوست. (یعنی همان گونه که تفسیر جزئیات نماز، زکات و حج به پیامبر۹ واگذار شده که

دستورهای الهی را به مردم ابلاغ کنند، معرفی أولیالامر نیز به ایشان واگذار شده و پیامبر۹ نیز آنها را به مردم معرفی کردند.) مثلاً وقتی این آیه نازل شد جابربنعبدالله انصاری برخاست; امام صادقسایر آیات و روایاتی را که در این باره آمده بیان فرمودند.(ر.ک: اصول کافی، شیخ کلینی;، ج ۱، ص ۲۸۶، مؤسسه الوفأ).

یکی دیگر از حکمتهای نیامدن نام علیو اهل بیت: در قرآن این است که در این کتاب الهی، آیاتی درباره اهل بیت: نازل شده که بسان تصریح به نام آنان و بهتر از تصریح است; مانند آیه ۵۵ سوره مائده که میفرماید: “ولیّ و سرپرست شما تنها خداوند و پیامبرش و افراد مؤمن هستند. افراد مؤمنی که نماز برپای داشته و در حال رکوع زکات میدهند” دانشمندان شیعه و اهل سنت نقل

کردهاند که فقط حضرت علیدر حال رکوع انگشتر خود را به فقیر داد.(ر.ک: پیام قرآن، آیتالله مکارم شیرازی، ج، ص، انتشارات مدرسه امیرالمؤمنین.) در نتیجه تفاوتی نداشت که خداوند متعال بفرماید: “سرپرست شما خداوند و رسولش و حضرت علیهستند یا اینکه صفاتی را از آن حضرت نقل کند که منحصر به فرد و فقط بر حضرت علیمنطبق باشد.” و کسی که به دنبال حقیقت باشد از هر

دو گفتار یک مطلب را میفهمد; با این تفاوت که اگر نام حضرت علیبصراحت در قرآن میآمد، به احتمال قریب به یقین نااهلان قرآن را تحریف کرده، به سبب دشمنی با آن حضرت و محو و حذف نام ایشان از قرآن، در قرآن دست میبردند، چنان که تا مدتی تدوین احادیث پیامبر اکرمرا به همین منظور ممنوع کردند; ولی در صورتی که با ذکر اوصاف گفته شود، دیگر افراد نااهل دست به تحریف آیات قرآن نزده و ولایت امیرمؤمنان علینیز برای حقیقتجویان روشن میشود.

شیعه و اهل سنت متفقند که پیامبر۹ فرمود: من از میان شما میروم و دو چیز گرانبها در بین شما به یادگار میگذارم که اگر به آن دو متمسک شوید، هیچ گاه گمراه نمیشوید; کتاب خدا و اهل بیتم. خداوند دانا به من خبر داده که این دو هیچ گاه از یکدیگر جدا نمیشوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند. فقط در غایهالمرام، ص، ۸۲منبع از اهل سنت و ۳۹ منبع از شیعه آمده که این حدیث را نقل کردهاند. ولی عدّهای چون عمربنالخطاب در مریضی پیامبر۹ که منجر به وفات آن حضرت شد، فریاد برآوردند که کتاب خدا برای ما کافی است و اجازه ندادند وصیت پیامبر۹ نوشته شود; چون میدانستند که میخواهد درباره اهل بیتش وصیت کند.(اجتهاد در مقابل نص، سید عبدالحسین شرفالدین، ترجمه علی دوانی، ص، نشر کتابخانه بزرگ اسلامی.)
پس یقین بدانید که اگر حتی در یکصد آیه به صراحت نام حضرت علیمیآمد، این عدّه آن آیات را از قرآن حذف کرده، میگفتند: بقیه قرآن برای ما کافی است و مردم نادان هم دم برنمیآوردند; چنان که به حضرت علیو حضرت زهرا۳ آن همه آزار رساندند و مردم چیزی نگفتند. وانگهی خلیفه اوّل و دوم که صدها روایت از پیامبر۹ را جمعآوری کرده و همه را سوزاندند.(ر.ک: اجتهاد در مقابل نص، همان، ص.) بعید نبود که جهت مطامع دنیایی خود، بسیاری از آیات قرآن را بسوزانند; افزون بر آنچه گذشت حکمتهای دیگری نیز در نیامدن نام اهل بیت: در قرآن وجود دارد که بیان همه آنها در این مختصر نمیگنجد.

ولی چنانکه گذشت در قرآن آیاتی وجود دارد که به گفته شیعه و سنّی درباره امامت و ولایت و عصمت ائمه: نازل شده است; از آن جمله میتوان به آیات زیر اشاره کرد:
۱-آیه اولی الامر(نسأ،۵۹) که میفرماید:”یَـََّأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوَّاْ أَطِیعُواْ اللَّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الاْ اَمْر; ای کسانی که ایمان آوردهاید، از خدا و پیامبر و اولیای امر خود اطاعت کنید.”
۲-آیه، (انبیأ، ۱۰۵) که میفرماید: “وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الاْ َرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّـَـلِحُونَ ; و در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد.”

۳- آیه تبلیغ (مائده، ۶۷) که میفرماید: “یَـََّأَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَآ أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَه; ای پیامبر آنچه را از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، ابلاغ کن، و اگر نکنی پیامش را نرساندهای.”
۴- آیه ولایت (مائده، ۵۵) که میفرماید: “إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُو وَالَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوَهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَوَهَ وَهُمْ رَ َکِعُونَ ; جز این نیست که ولیّ شما خداست و رسول او و مؤمنانی که نماز میخوانند و همچنان که در رکوعند انفاق میکنند.”

در روایتی که شیعه و اهل سنت آن را نقل کردهاند میخوانیم:
از جابربنعبدالله انصاری نقل شده است که از: “وقتی خدای عزوجل آیه شریفه: “یَـََّأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوَّاْ أَطِیعُواْ اللَّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الاْ َمْرِ مِنکُم;” را بر پیامبر گرامیش “محمّد۹” نازل کرد، به آن حضرت گفتم: یا رسولالله! خدا و رسولش را شناختیم، اولیالامر که خداوند اطاعت آنان را در ادامه اطاعت تو قرار داده کیست؟ فرمود: ای جابر! آنان جانشینان مناند و امامان مسلمانان بعد از من که اولشان علیبنابیطالب و سپس حسن و آنگاه حسین و بعد از او علیبنالحسین و سپس محمدبنعلی است که در تورات معروف به باقر است، و تو به زودی او را درک خواهی کرد.

چون او را دیدار کردی از طرف من سلامش برسان.
و سپس صادق جعفربنمحمّد و آنگاه حسنبنعلی و آخرین امام همنام من است، که هم، نامش نام من (محمّد) و هم، کنیهاش کنیه من (ابوالقاسم) است. او حجت خدا بر روی زمین و بقیهالله و یادگار الهی در بین بندگان خدا و پسر حسنبنعلی است.(ر.ک: ینابیعالمودّه، سلیمان بنالقندوزی الحنفی، ج ۱، ص ۳۴۱ ـ ۳۵۱، دارالاسوهللطباعه و النشر).

چرا در قرآن اسم امامان صریحاً ذکر نشده است مخصوصاً حضرت علی و حضرت فاطمه؟
قبل از آن که پاسخ این سؤال را بیان نماییم لازم است دو نکته را ذکر کنیم:نکتهاول: دعوای سیاسی و پتانسیل آن:انگیزه سیاسی از مهم ترین عوامل تأثیر گزار در اجتماع بشری است. اگر کسی بگوید: پتانسیل انگیزه سیاسی نیرومند تر از دیگر انگیزه ها است، سخن گزافی نگفته است. حتی گاه مشاهده می شود، دین دارد در تعاملات اجتماعی به جهت نیرومندی انگیزه سیاسی از ارزشهای دینی و مسئولیت ناشی از آن فاصله می گیرد و به جهت جاه طلبی و نیل به آرمان های سیاسی دین را فدای آن میکند. برای این سخن نمونه بسیار است.این انگیزه موجب

شد که گروهی از مسلمانان بعد از رحلت رسول گرامی اسلام(ص) با به فراموشی سپردن و نادیده گرفتن وصیت هایش در سقیفه بنی ساعده برای تصدی امر حکومت به چانه زنی بپردازند.آری مسلمانان بعد از رحلت پیامبر بزرگ اسلام(ص) در امر حکومت با هم به نزاع برخاستند و دو دسته شدند. گروهی در پی نظام خلافت بودند و به سقیفه بنی ساعده رفتند و سرانجام ابوبکر قدرت سیاسی را به دست گرفت. گروهی دیگر در پی نظام امامت بودند و به طرفداری از امام علی(ع) برخاستند و انتقال قدرت سیاسی به آن حضرت را خواستار شدند، ولی به نتیجه نرسیدند؛ چرا که پتانسیل انگیزه سیاسی قدرتمند بود و این امر خود سدّی محکم در برابر بسیاری از استدلال ها قرار گرفت و نگذاشت حیات سیاسی مسلمانان راه درست خویش را بپیماید.نکته دوّم: قرآن کتاب هدایت و معجزه جاویدان: قرآن کتاب هدایت بشر است، این هدایت فراتر از مرزهای جغرافیایی و زمانی است.قرآن کتاب هدایت تمامی بشریت از زمان خاتم پیامبران به بعد است.

قرآن با توجه به جهانی و جاودانی بودن دین اسلام “هدی النّاس”[۲۲] است؛ یعنی راهنمای همهبشریّت از زمان حضرت خاتم تا دمیدن صور اسرافیل است؛ به همین جهت خداوند سبحان به حفظ آن اهتمام ورزیده است. فرمود: “انّا نحن نزّلنا الذّکر و انّا له لحافظون؛[۲۳] همانا ما قرآن را فرو فرستادیم و خود ما آن را حفظ میکنیم”.مشیّت خداوندی به مصونیت قرآن از تحریف تعلق گرفته است. و این هم راه کار خاص خود را می طلبد، چرا که فرموده اند: “أبا الله ان یجری الاشیاء الاّ بالاسباب”.[۲۴]بعد از بیان این دو نکته، می گوییم: قرآن کتاب هدایت است وهمواره باید چراغ راه بشریت قرار گیرد، تا شاهد صدقی برای رسالت رسول گرامی اسلام(ص) و دستور العمل زندگی

بشر باشد، لازمه وصول به این هدف مصون ماندن قرآن از تحریف است که این هم در مشیّت خداوندی نهفته است. این که خداوند وعده داده است که ما قرآن را از تحریفات مصون نگه میداریم، به گفته مفسران وحی، این امر راه کار می خواهد، یکی از راه کارهای آن این است که قرآن در امر سیاسی (به این معنا که بعد از پیامبر چه فردی قدرت سیاسی مسلمانان را به دست بگیرد) که از پتانسیل قدرتمندی بهره مند است،با شفّافیّت وارد میدان کارزار نگردد؛ بلکه به گونه ای رهنمود دهد که حساسیّت جناح های سیاسی را برنیانگیزد و حکومت ها به تحریف قرآن رو نیاورند. با توجه به علم خداوندی از حوادث و رویدادهای بعد از زمان پیامبر(ص) اگر در قرآن به امامت امام علی(ع) و یازده گوهر امامت از نسل آن حضرت با صراحت یاد میشد. مخالفان سیاسی این دوازده گوهر امامت به جای گفتن “حسبنا کتاب الله” می گفتند: ما قرآن را قبول نداریم، یا می گفتند: برخی از آیات قرآن تحریف شده است. و یا در پی مقابله بر می آمدند و می کوشیدند، تا اسم ها را تغییر دهند و به جای امامت امام علی(ع) امامت فلان فرد را مندرج می کردند، در چنین وضعیتی حکومت نه تنها پشتیبان حفظ قرآن نمی شد، بلکه یکی از عوامل بسیار مهم تحریف قرآن به شمار می آورد.برای توضیح این مطلب توجه به این مطلب مهم است که آیات سیاسی، یا به عبارتی رساتر

آیاتی که به گونه ای از بار سیاسی بهره مند است و برخی از جناح های سیاسی می تواند، به نفع حرکت سیاسی خویش از آن کمک بگیرد، نه تنها به صورت برجسته و تیتر وار نمود ندارد، بلکه در لابه لای دیگر آیات نیمه مخفی مانده است.آیه تطهیر (انما یرید الله لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یطهّرکم تطهیراً)[۲۵] درباره عصمت اهل بیت پیامبر نازل شده است، لیکن پیامبر دستور میدهد که این آیه را در میان آیاتی که دربارهزنان پیامبر است قرار دهند. آیه اکمال دین و اتمام نعمت (الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دیناً)[۲۶] بعد از

حادثهغدیر و درباره امامت و ولایت امام علی(ع) نازل شده امّا به دستور پیامبر(ص) این آیه در بین آیاتی که دربارهاحکام خوردن گوشت ها و این که چه گوشتهایی خوردنش حرام است قرار گرفته است.آیه تبلیغ (یا ایّها الرّسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلّغت رسالته و الله یعصمک من النّاس) که قبل از حادثه غدیر خم نازل شد و پیامبر با نزول این آیه مأموریت یافت که امامت و ولایت امام علی(ع) را برای مردم تبیین نماید، در بین آیاتی قرار گرفته است که مربوط به اهل کتاب است.همه این آیات که در قرآن تنظیم شده است، به دستور پیامبر(ص) در جایگاه خاص خویش قرار گرفته اند، و بعدی نیست که پیامبر(ص) این گونه چینش را برای جلوگیری از تحریف برگزیده باشد، چرا که این چینش حساسیّت مخالفان سیاسی را بر نمی انگیزاند، و از سوی دیگر هدف قرآن که “هدیً للناس” و “هدیً للمتقین” است، با توجّه به روایت و تفسیر نبوی د

ر هدایتگریش، به وظیفه خود عمل کرده است. پی نوشت ها : (۱) بقره (۲) آیه ۱۸۵[۲) حجر (۱۵) آیه ۹[۳]مجلسی، بحارالانوار، ج ۲، ص ۹۰(۴) احزاب (۳۳) آیه ۳۳(۵) مانده (۵) آیه.

آیات زیادی در قرآن مجید وجود داردکه به صورت غیر مستقیم مربوط به شخصیت و امامت حضرت علی(ع) و خاندان کریم آن حضرت(ع) می‏باشد، و این بر دو قسم است
۱- آیاتی که به گونه ای مسئله امامت را مورد توجه قرار می‏دهد و از آن بحث می‏کند.
۲- آیاتی که به فضایل آن حضرت اشاره دارد.
اینک برای هر از این دو قسم تنها به برخی از آیات اشاره می کنیم (البته برای جلوگیری از طولانی شدن مطلب، ترجمه آیات را متذکر نمی شویم.شما می توانید به قرآن مراجعه کنید:
بخش اول آیات مربوت به امامت:
۱- آیه تبلیغ: “یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلّغت رسالته، و اللَّه یعصمک من الناس، ان اللَّه لا یهدی القوم الکافرین”.(۱)
۲- آیه ولایت: “انّما ولیکم اللَّه و رسوله و الّذین امنوا الّذین یقیمون الصّلوه و یؤتون الزّکاه و هم راکعون”.(۲)
۳- آیه اولی الامر: “یا ایها الّذین آمنوا اطیعوا اللَّه و اطیعوا الرّسول و اولی الامر منکم”.(۳)
۴- آیه صادقین: “یا ایها الّذین آمنوا اتقوا اللَّه و کونوا مع الصّادقین”.(۴)
۵- آیه قربی: “قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی”. (۵)
۲۳- آیه مسئولون: “وقفوهم انّهم مسئولون”.(۶) در روایات متعدّدی از جمله از ابوسعید خدری، نقل شده است که از ولایت علی بن ابیطالب(ع) سؤال می‏کنند.
بخش دوم: آیات مربوط به فضائل حضرت علی(ع):
۱ – آیه مباهله: “فمن حاجک فیه من بعد ما جائک من العلم فقل تعالوا ندع ابنائناو ابنائکم و نسائنا و نسائکم و أنفسنا و انفسکم ثمّ نبتهل فنجعل لعنه اللَّه علی الکاذبین”. (۷)
۲ – آیه خیر البریّه: “انّ الّذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریّه”.(۸)

۳ – آیه لیله المبیت: “و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات اللَّه و اللَّه رؤوف بالعباد”. (۹)
۴ – آیه حکمت: “یؤتی الحکمه من یشاء و من یؤت الحکمه فقد اوتی خیراً کثیراً و ما یذکّر الاّ اولوا الباب”.(۱۰)
۵ – آیات سوره هل أتی(انسان): “هل أتی علی الانسان حین من الدّهر لم یکن شیئاً مذکوراً”.(۱۱)
مخصوصاً آیات هفتم تا دهم این سوره.
۶ – آیات آغاز سوره برائت: آیات آغاز سوره برائت که درباره اعلان جنگ به مشرکان پیمان شکن نازل شده، و تقریباً تمام مفسران و مورّخان اتّفاق نظر دارند که در سال نهم هجری هنگامی که این آیات نازل شد و پیمان‏های این گروه از مشرکان رانقض کرد، پیامبر(ص)، ابوبکر را برای ابلاغ این فرمان انتخاب نمود تا به هنگام حجّ در مکه آن را برای عموم مردم بخواند، ولی چیزی نگذشت که آیات را از او گرفت و به علی(ع) داد و آن حضرت را مأمور ابلاغ آن کرد تا در مراسم حجّ به تمام اهل مکّه ابلاغ کند و او چنین کرد.
“وقتی ابوبکر سوال می‏کند آیا چیزی بر ضدّ من نازل شده که من نباید سوره را ابلاغ کنم؟ پیامبر(ص) می‏فرماید: “اُمرتُ ان لا یبلّغه الاّ انا او رجلٌ منّی؛ من مأمور شده‏ام که این سوره(برائت) را ابلاغ نکند مگر من یا مردی که از من است”.(۱۲).

۷ – آیه سقایه الحاجّ: می‏فرماید: “أجعلتم سقایه الحاجّ و عماره المسجد الحرام کمن آمن باللَّه و الیوم الاخر و جاهد فی سبیل اللَّه لا یستوون عند اللَّه و اللَّه یهدی القوم الظّالمین”.(۱۳)
۸ – آیه صالح المؤمنین: “و ان تظاهرا علیه فان اللَّه هو مولاه و جبریل و صالح المؤمنین والملائکه بعد ذلک ظهیر”.(۱۴).
خداوند بعضی از همسران پیامبر(ص) را که تخلفی کرده بودند، مخاطب این آیه ساخت.
۹ – آیه وزارت: از زبان حضرت موسی(ع) می‏خوانیم: “واجعل لی وزیرا من اهلی – هارون اخی – اشدد به ازری – و اشرکه فی امری”. (۱۵).
پیامبر گرامی اسلام(ص) نیز برای پیشبرد اهداف رسالتش همین خواسته را از خداوند تقاضا کرد تا در امر رهبری مردم، علی(ع) را برادرش و پشتیبان و خلیفه و وزیرش قرار دهد.
۱۰ و ۱۱ – آیات سوره احزاب: “من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا اللَّه علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا”.(۱۶)، “و رد اللَّه الذین کفروا بغیظهم لم ینالوا خیرا و کفی اللَّه المؤمنین القتال و کان اللَّه قویا عزیزا”.(۱۷).
۱۲ – آیه بینه و شاهد: “افمن کان علی بینه من ربه و یتلوه شاهد منه و من قبله کتاب موسی اماما و رحمه اولئک یؤمنون به”.(۱۸)
۱۳ – آیه صدّیقون: “و الّذین آمنوا باللَّه و رسله اولئک هم الصّدّیقون و الشهداء عند ربّهم اجرهم و نورهم”.(۱۹)

۱۴ – آیه نور: “یا ایّها الّذین آمنوا اتّقوا اللَّه و آمنوا برسوله یؤتکم کفلین من رحمته و یجعل لکم نوراً تمشون به و یغفر لکم و اللَّه غفور رحیم”.(۲۰)
۱۵ – آیه انذار: “وانذر عشیرتک الاقربین – و اخفض جناحک لمن اتّبعک من المؤمنین”.(۲۱)
۱۶ – آیه مرج البحرین: “مرج البحرین یلتقیان – بینهما برزخ لا یبغیان – فبأی الاء ربّکما تکذّبان – یخرج منهمااللّؤلؤ و المرجان”.(۲۲)
۱۷ – آیه نجوی: “یا ایها الّذین آمنوا اذا ناجیتم الرّسول فقدّموا بین یدی نجواکم صدقه ذلک خیر لکم و أطهر فان لم تجدوا فان اللَّه غفور رحیم”.(۲۳) این آیه شریفه به مسلمانان دستور داد: اگر می‏خواهید با پیامبر(ص) نجوی کنید، قبل از این کار، صدقه‏ای در راه خدا بدهید، این دستور، آزمون جالبی به وجود آورد برای مدّعیان قرب به پیامبر(ص)، همگی جز علی(ع) از دادن صدقه و نجوی‏ خودداری کردند.

۱۸ – آیه سابقون: “والسابقون السابقون اولئک المقرّبون – فی جنّات النّعیم – ثلّه من الاوّلین – قلیل من الاخرین”.(۲۴) امام صادق(ع) فرمود: منظور علی بن ابیطالب(ع) است.
۱۹ – آیه أذن وادعیه: “لنجعلها لکم تذکره و تعیها اذن و اعیه”.(۲۵).
در روایتی هم پیامبر(ص) به علی(ع) فرمود: تو گوش‏های نگه دارنده علم و دانش منی.
۲۰ – آیه مودّت: “انّ الّذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرّحمن وداً”.(۲۶)