فایل ورد کامل تحقیق هارد درایو و کنترلر آن؛ تحلیل علمی ساختار ذخیره‌سازی داده و مدیریت سخت‌افزاری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق هارد درایو و کنترلر آن؛ تحلیل علمی ساختار ذخیره‌سازی داده و مدیریت سخت‌افزاری دارای ۲۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق هارد درایو و کنترلر آن؛ تحلیل علمی ساختار ذخیره‌سازی داده و مدیریت سخت‌افزاری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق هارد درایو و کنترلر آن؛ تحلیل علمی ساختار ذخیره‌سازی داده و مدیریت سخت‌افزاری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق هارد درایو و کنترلر آن؛ تحلیل علمی ساختار ذخیره‌سازی داده و مدیریت سخت‌افزاری :

برای کنترل اطلاعات در هارد دیسک و نحوه ذخیره آن بر روی صفحات مغناطیسی آن و خواندن محتویات آن به حافظه RAM از یک مدار کنترلر استفاده می‌شود که معمولاً در کامپیوتر‌های XT بر روی یک بورد موسوم به کنترلر هارد بوده و در یک اسلات قرار می‌گیرد.

در هاردهای جدید بر روی خود هارد دیسک تعبیه می‌شود و از یک کارت به عنوان واسط بین کنترلر و هارد و مادر‌بورد استفاده می‌شود. اگر سیستم ON board باشد این واسط یا آداپتور بر روی مادربورد قرار می‌گیرد ولی اگر ON bord نباشد بر روی یک کارت موسوم به مالتی I/O وجود دارد. در بسیاری از سیستمهای ON bord لین قابلیت که بتوانیم قسمت مربوطه روی مادربورد را غیر فعال نماییم و یک کارت واسط در اسلات‌ها قرار دهیم، را فراهم می‌سازد

. برای اینکار باید جامپر‌ مربوط به هارد (مثلاً IDE) را بر روی مادربورد غیر فعال (Disable) و بر روی کارت فعال (Enable) نماییم و آنگاه کارت را در یک اسلات قرار دهیم. دراین نوع سیستمها برای اینکار یک سوئیچ یا جامپر وجود دارد. با غیر فعال کردن این جامپر یا جامپر‌ها می‌توانیم یک کارت مالتی I/O را در اسلاتها قرار دهیم. شکل ۸-۹ یک نوع مالتی I/O را نشان می‌دهد (روی کارت مالتی I/O هر سه واسط هارد، فلاپی و I/O وجود دارد) ولی برای کنترل هارد به تنهایی نیز کارتهای موسوم به کنترلر هارد (مثلاً IDE) وجود دارد که از آنها نیز می‌توانیم استفاده نماییم.

انواع کنترلر‌ها
تقریباً تمامی کنترلرهای مهم هاردهای موجود را در چهار نوع تقسیم‌بندی می‌نماید که عبارت‌اند از IDE ,SCSI,ESDI,ST506 فرمت ذخیره اطلاعات نه تنها به نوع کنترلر‌ها بلکه به نسبت انتقال اطلاعات بین کامپیوتر‌ و هارد بستگی دارد.. برای انتقال اطلاعات از هارد به حافظه DRAM، کنترلر از اینترفیس‌های مختلف همانند بایاس و داس، برنامه‌های کاربردی و شاید بسیاری برنامه‌های TSR استفاده می‌نماید، که این سطوح مختلف بر روی سرعت انتقال تاثیر نامطلوب می‌گذارد.

کنترلر ST 506
کنترلر فوق به عنوان اولین کنترلر هارد در دنیای کامپیوتر استفاده‌های زیادی داشته است و نام آن نشان می‌دهد که مربوط به کمپانی سیگیت می‌باشد که یکی از کارخانه‌های مهم سازنده هارد در دنیا می‌باشد. حتی اکنون نیز از ساختار این کنترلر به طور گسترده استفاده می‌شود، این استفاده در کنترلر‌های جدید IDE ، در اشکال مختلف به چشم می‌خورد.

معمولاً هاردهای طراحی شده توسط کنترلر ۵۰۶ ST از برچسب MFM/RLL برخوردار می‌باشد. به وسیله این برچسب یا سوئیچ مربوطه می‌توانیم یکی از دو روش ذخیره‌سازی را برای هارد فوق انتخاب نماییم. انتخاب حالت RLL ترجیحاً برتر خواهد بود. زیرا ظرفیت ذخیره‌سازی اطلاعات را بیشتر می‌نماید. به خاطر استفاده زیاد این کنترلر و داشتن مجموعه مختلف استانداردهای سخت‌افزاری و پشتیبانی کامل بایاس از آن هنوز تاثیر روش و کار آنرا در اغلب کنترلرهای جدید مشاهده می‌کنیم. به عنوان مثال کنترلهای IDS و SCSI در اغلب موارد با ۵۰۶ ST سازگار می‌باشد که در ادامه آن را بحث خواهیم کرد.

در کنترلر استاندارد ۵۰۶ ST هارد در درایو و کنترلر دو قسمت کاملاً جدا از یکدیگر می‌باشند، قسمت کنترلر به صورت یک کارت در اسلات ها قرار دارد. این کنترلر می‌تواند حداکثر دو عدد هارد را پشتیبانی نماید. در این کنترلر دو عدد کابل از کنترلر به هاردها وصل می‌شود، سیگنالهای اطلاعات هر هارد به طور جداگانه توسط یک کابل جداگانه ۲۰ پین به کنترلر مربوط وصل می‌شود و اگر دو هارد بر روی سیستم نصب باشد هر دو هارد برای قسمت کنترل خود از یک کابل مشترک ۳۴ پین استفاده می‌نماید.

بنابراین هر هارد شامل دو عدد کانکتور برای اتصال به کنترلر مربوطه می‌باشد. کابل کنترل برای ارسال سیگنالهای الکتریکی جهت انتخاب هد خواندن و نوشتن مناسب، جستجو برای سیلندر مناسب و کابل اطلاعات جهت انتقال اطلاعات برای نوشتن و یا خواندن به صورت سریال و آنالوگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. از وظایف دیگر کنترلر، تبدیل اطلاعات دیجیتال به زنجیره‌هایی از بیتها و سیلندرها به صورت صفر و یک می‌باشد.

کنترلر می‌تواند مقادیر دیجیتال را به سیگنالهای مورد نیاز تبدیل نماید، این عملیات را تغییر فلو گویند. اگر از روش MFM استفاده شود، سرعت انتقال اطلاعات به ۵ مگابایت در ثانیه و (اطلاعات و سگنالهای کنترلی به صورت مخلوط) اگر از روش RLL استفاده شود این نرخ به ۵/۷ مکابایت خواهد رسید.

گرچه باید سیگنالهای مربوطه به کنترلر از مجموعه اطلاعات جدا شود . این امر سرعت انتقال را به میزان چشمگیری کاهش می‌دهد. همچنین مقادیر گفته شده مربوط به تئوری بوده و فاکتورهای همچون زمان انتخاب هد، زمان دستیابی سیلندر، و غیره این نرخ را کاهش می‌دهد و علاوه بر آن فرض بر آن است که سکتورهای خوانده شده در کنار همدیگر قرار دارند، که در عمل به این شکل نمی‌باشد و سکتورهای یک فایل در نقاط مختلف هارد قرار دارندو نرخ بالاتر انتقال در RLL از روش MFM بیشتر بوده و در درایوهای MFM می‌تواند ۱۷ سکتور در ترک باشد و این در حالی است که در RLL تا ۲۶ سکتور قابل تعریف می‌باشد و در این حالی است که در هر نوع، سرعت چرخش موتور درایو PRM 3600 می‌باشد.

زمانیکه برای اولین بار XTها به بازار آمد تنها کنترلرهای ST506 از نوع MFM موجود بودند بعداً با افزایش توابعی به ROMBIOS توسعه‌هایی داده شدند. این توابع محدودیتهای سخت‌افزاری را به کارخانه‌های سازنده هارد تحمیل نمود، به عنوان مثال تعداد درایوها به دو عدد و حداکثر سیلندر به ۱۰۲۴ و حداکثر تعداد سکتور در ترک به ۶۳ و حداکثر تعداد هدها به ۱۶ و تعداد بایتها در هر سکتور به ۵۱۲ بایت محدود گردید که این محدودیتها ماکزیمم ظرفیت‌ هارد را به MB 504 محدود نموده است برای غلبه بر این محدودیت ها بعضی از کنترلرها به حیله متوسل می‌شوند و بر این باور عمل می‌نمایند که گویی سیستم دارای دو عدد هارد می‌باشد ولی در واقع یک هارد به ظرفیت بالا وجود دارد که توسط پارامترهای گفته شده در بالا قابل تعریف نمی‌باشد. این عمل باعث شد که هاردهای با ظرفیت بالا MB 504 داشته باشیم ولی کنترلر ST506 برای اتصال به هاردهای با ظرفیت بالای امروز غیر ممکن می‌باشد.

کنترلرهای ESDI
کنترلرهای فوق، توسعه یافته کنترلر ST506 می‌باشند، این کنترلر در بسیاری از کامپیوترها IBM , PS/2 به کار برده شده‌اند کنترلر ESDI به طور کامل با ST506 سازگار بوده نصب بر روی کامپیوترهایی که با یاس آنها ST506 را پشتیبانی می‌نماید، می‌باشد. به طور غیر مشابه با ST506 مدار موجود بر روی هارد ESDI تمام تغییر فلو را به طور سریال به کارت کنترلر ارسال می‌نمیاد. قسمتی از محتویات خوانده شده از هارد را که موسوم به اطلاعات جدا کننده می‌باشد از کل اطلاعات جدا نموده و فقط سیگنالهای کنترلی را برای مدار کنترلی برای کنترلر می‌فرستد

. چون کنترلر و قسمت جدا کننده به طور موازی کار می‌نمایند، انتقال اطلاعات به ۱۰ مگابایت در ثانیه می‌رسد و این روش برابر روش MFM در کنترلر ST506 می‌باشد، همچنین کنترلر ST506 به پارامتر اینترلیو شش نیاز دارد. یعنی برای خواندن اطلاعات یک ترک یا شیار باید شش بار دیسک بچرخد. برای پارامتر اینترلیو، دیسک باید سه بار بچرخد تا کل اطلاعات ترک خوانده شود

. حال آن که به پارامتر اینترلیو یک فقط با یک بار چرخش دیسک کل اطلاعات ترک یا شیار مربوطه خوانده یا نوشته می‌شود. در نتیجه سرعت دستیابی به اطلاعات دیسک سه تا شش برابر (به ترتیب نسبت به اینترلیو ۳ و ۶) افزایش پیدا می‌کند. همچنین بعضی از کنترلرهای ESDIمی‌توانند با نرخ انتقال ۱۵ یا ۲۰ و حتی ۲۴ مگابیت در ثانیه کار نمایند اما کار کردن یک کنترلر ESDI با سرعت بالا، گران بودن آن را به دنبال خواهد داشت بنابراین برای داشتن یک نرخ انتقال معقول و قیمت مناسب، نرخ MB 10 (اطلاعات خام که از صفحه مغناطیسی خوانده می‌شود) برای آن در نظر گرفته شده است. یکی از تفاوتهای کنترلر ST506 و ESDI این است که آدرس نقاط خراب دیسک را برای کنترلر ارسال می‌دارد و در نتیجه می‌تواند آنها را در ست آپ مشخص کرده و علامت بزنید که این کار در ST506 باید توسط استفاده کننده انجام گیرد.

در کامپیوترهای AT، اطلاعات مربوط به پارامترهای هارد در حافظه CMOS RAM ذخیره می‌شود. بایاس باید این پارامترها را خوانده و در اختیار راه‌اندازهای داس قرار دهد. به خاطر محدود بودن تعداد نوع هاردهایی که هر بایاس می‌شناسد ممکن است مسخصات فیزیکی یک هارد در بایاس مربوطه پیدا نشود. هنگام نصب یک کنترلر ST506 بر روی کامپیوتر، اگر مشخصات هارد در بایاس سیستم نباشد با مشکل مواجه خواهیم شد

. در این حالت، باید حالتی را از بایاس انتخاب نماییم که به مشخصات هارد فوق نزدیکتر باشد، این حالت را WASTING گویند. در این حالت برای مقادیر سیلندر، سکتور و هد، مقادیر پیشنهادی انتخاب می‌شوند که با مقادیر واقعی و فیزیکی هارد متفاوت می‌باشد. اگر مقدار پارامترها از مقادیر واقعی بیشتر انتخاب شوند آنگاه سیستم برای دستیابی به نقاطی از دیسکها تلاش خواهد نمود که اصلاً وجود فیزیکی ندارد، در این حالت خطا رخ خواهد داد. مشکل دیگر زمانی رخ می‌دهد که نوع هارد در بایاس نمی‌باشد

و در آن تعداد سکتورهای در ترک با مقدار فیزیکی هارد متفاوت باشد. اگر چه در کنترلهای ST506 این مسئله شاید مشکل جدی به نظر نیاید زیرا در این کنترلرها حداکثر تعداد سکتورهای ۱۷ و یا ۲۶ می‌باشد و معمولاً پارامترهای ست‌آپ نیز به این مقادیر نزدیکند، ولی مشکل زمانی پیش می‌آید که کنترلر از نوع ESDI باشد. این کنترلر به طور فیزیکی دارای ۳۴ یا ۳۶ سکتور در هر ترک می‌باشد که در کمتر بایاسی تعریف شده است. بنابراین با هدر رفتن فضای زیادی از دیسک، پول زیادی را نیز برای هاردهای گران ESDI پرداخت کرده‌ایم و این معقول به نظر نمی‌رسد. زیرا در اغلب بایاس‌ها از ۲۶ سکتور در هر ترک استفاده شده است که با ۳۴ و یا ۳۶ فاصله زیادی دارد.

خوشبختانه اغلب کنترلرهای ESDI
از این مشکل مبرا می‌باشند. در جدول بایاس یا ست‌آپ، نزدیکترین ظرفیت یا پارامترها به ظرفیت فیزیکی‌ هارد را انتخاب می‌نماییم. سپس ست‌آپ این مشخصات را به کنترلر ESDI می‌فرستد و کنترلر با توجه به دانستن مشخصات فیزیکی هارد و با استفاده از یکسری پارامترهای خاص که ترجمه سکتور نامیده می‌شود. مشخصات منطقی موجود در بایاس یا ست‌آپ را به مشخصات فیزیکی هارد ترجمه می‌نماید.

این ترجمه ممکن است که زمان بیشتری را لازم داشته باشد، ولی مطمئن هستیم که هیچگونه اتلافی در فضای دیسک نخواهیم داشت و پارامتر و ستنیگ در آن کاهش پیدا کرده و در اغلب موارد صفر می‌باشد و تقریباً از تمامی فضای دیسک استفاده می‌شود.
توانایی ترجمه سکتورها به نوع کنترلر ESDI بستگی دارد. بعضی از کنترلرها فقط تعداد محدودی از جداول ست‌آپ را پشتیبانی می‌نمایند و بعضی دیگر دارای انعطاف‌ بالایی بوده و هر گونه تعریفی را پشتیبانی می‌نمایند.

یکی دیگر از عوامل موثر در بالا رفتن سرعت انتقال اطلاعات در این کنترلر، وجود یک محل نگهداری داده‌های موقت به نام سکتور می‌باشد. این بافر اجازه می‌دهد تا داده‌های خام با سرعت حداکثر از صفحه‌ی مغناطیسی خوانده شود و سپس توسط مدار جداکننده (scperator) اطلاعات از سیگنالهای کنترلی جدا شود.

کنترلر IDE
کنترلر جدید که به عنوان ستاره کنترلرها معرف است و تقریباً در ۹۰% از سیستمهای PCنصب هستند IDE می‌باشد. این کنترلر از سال ۱۹۸۴ شروع به طراحی و ساخت شده است و آن زمانی بود که یکی از کارخانه‌های سازنده کامپیوتر یعنی کامپک به شرکت دیجیتال سفارش توسعه و پیشرفت کنترلر ST506 را داده بود تا کارتهای موجود در اسلات به روی خود بدنه هارد جاسازی شود، زیرا تا این زمان کنترلرها به صورت کارت در اسلاتها بودند و کنترلر IDE بود که بر روی خود هارد قرار داشت و فقط از یک بافر یا اینترفیس (کارت مالتی I/O یا اینترفیس هارد) در اسلاتها و یا مادربورد استفاده می‌کنند.

کنترلر IDE توسط یک کابل ۴۰ پین به باس سیستم وصل می‌شود. بعضی از PC ها (سیستمهای ONBOARD ) یک کانکتور بر روی مادربورد برای اتصال کابل‌ هارد دارند ولی در بعضی از سیستمها نیز باید یک کارت اینترفیس و یا بافر جهت انتقال اطلاعات از کنترلر هارد به حافظه سیستم استفاده نماییم.
ترکیب یک هارد و یک کنترلر IDE در اغلب مواردپارامترها و قابلیت‌های یک کنترلر قوی را دارا می‌باشد، همچون اسکازی انعطاف‌پذیر بوده و همچون ESDI سریع عمل نموده و با کنترلر ST506 به طور کارمل سازگار بوده، بنابراین برای تمام کامپیوترهای کتابی و غیره مناسب و ایده‌ال می‌باشد.

بعضی از کنترلرهای IDE برای کار کردن بر روی کامپیوترهای کتابی و روزانویی دارای فرامین مخصوص می‌باشند. به عنوان مثال این فرامین می‌تواند کامپیوتر کتابی را به حالت بیکاری و خواب برده تا در موقع بیکاری مصرف توان و باطری آن به حداقل خود برسد (این روش در مادربوردهای جدید PC نیز تحت عنوان مدیریت توان به کار گرفته شده است) از نظر بایاس یک کنترل IDE شبیه یک کنترلر معمولی ST506 کار می‌نماید. استانداردهای جدید تعریف شده برای درایوهای IDE بسیار نزدیک به پارامترهای جدید تعریف شده در بایاس سیستم بوده و با آن مستقیماً در ارتباط می‌باشد.

استانداردهای ATA
نام واقعیتر استاندارد IDE
که با ظهور کامپیوترهای AT، به وجود آمد استاندارد ATA است (اتصال به AT Attachment: AT )که با توجه به نیاز کاربران و طراحان مادربوردها و بایاس نویسها به طور مداوم در حال تغییر و اصلاح می‌باشد. در این قسمت سعی داریم تا انواع استانداردهای ATA از اولین کامپیوترهای AT تاکنون را مورد بررسی قرار دهیم. باید توجه داشت که تمام این استانداردها دارای مشخصه و ویژگیهای مشترک گفته شده در قسمت قبل بوده و فقط در سرعت انتقال اطلاعات با یکدیگر متفاوت و رغیب هستند.

امروز تمام مسائل مربوط به استاندارد یا اینترفیس IDE یا ATA توسط یک گروه خاص به نام ۱۳T اداره و بررسی می‌شود این گروه شامل جمعی از مهندسین و کارشناسان و سازندگان این گونه ابزارها واستانداردها می‌باشند که زیر نظر (American National Standard Institute) ANSI و با توجه به قوانین آن کار می‌کنند. استاندارد ATA تا به حال با ۷ نسخه به بازار عرضه شده است که عبارتند از:
• ATA -1 (سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۴)

• ATA-2 (سال ۱۹۹۶ که معمولاً به آن UDMA / 33 یا Ultra ATA / 33گفته می‌شود و سرعت انتقال اطلاعات آن ۳۳ مگابایت در ثانیه می‌باشد.)
• ATA -3 (سال ۱۹۹۷)

• ATA-4 (سال ۱۹۹۸ که معمولاً به آن ATA /66 Ultra یا UDMA/66 گفته می‌شود و سرعت انتقال اطلاعات آن ۶۶ مگابایت در ثانیه می‌باشد)
• ATA-5 (سال ۱۹۹۹ که معمولاً به آن ATA/100 Ultra یا UDMA گفته می‌شود و سرعت انتقال اطلاعات آن ۶۶ مگابایت در ثانیه می‌باشد)

• ATA -6 (سال ۲۰۰۱ که معمولاً به آن ATA/100 Ultra یا UDMA/100 گفته می‌شود و سرعت انتقال اطلاعات آن ۱۰۰ مگابایت در ثانیه می‌باشد)
• ATA-7 (سال ۲۰۰۲ که معمولاً به آن ATA/133 Ultra یا UDMA/133 گفته می‌شود.)
نکته: هر نسخه از استاندارد ATA با نسخه قبلی خود به طور کامل سازگار می‌باشد. این بدان معنی است که یک ابزار ساخته شده برای ATA1 به طور کامل و درست با یک اینترفیس ATA5 کار می‌کند. اگر یک ابزار جدید با یک اینترفیس قدیمی یا بالعکس به طور کامل سازگار نباشد با مشخصات مشترک کار خواهد کرد.به عنوان مثال اگر یک هارد جدید UDMAمتصل کنید هارد با مشخصات استاندارد UDMA33 کار خواهد کرد.

استاندارد ATA-1
استاندارد فوق در سال ۱۹۸۶ برای اولین بار در سیستمها AT مورد استفاده قرار گرفت (در آن زمان به عنوان یک استاندارد نبود) این استاندارد در سال ۱۹۹۶ به عنوان یک استاندارد واقعی ارتباط بین یک ابزار (هارد دیسک) و سیستم میزبان را بر اساس باس ISA (16 بیتی) تعریف نمود. ویژگیهای مهم این استاندارد عبارتند از:
• کابل و کانکتور ارتباطی بین اینترفیس میزبان و ابزار ۴۰ یا ۴۴ پین
• هر کانکتور کابل قادر به پشتیبانی از دو ابزار به صورت Slave , Master است.

• دارای سیگنالهای زمانی برای مدهای (Direct Memory Access: DMA0) (Programmed I/O) PIO
• سرعت انتقال حداکثر ۳۳/۸ مگابایت در ثانیه بین ابزار و اینترفیس میزبان
• ترجمه پارامترهای CHS (سیلندر : Cylinder ، هد: Heady، سکتور : Sector) به LBA (آدرس بلاکهای منطقی Logical Block Address) اگر چه توسط بایاس قابل پیشتیبانی نمی‌باشد.
• پشتیبانی از درایوهای با ظرفیتGB 137 (توسط بایاس قابل پشتیبانی نمی‌باشد).

استاندارد ATA -2
استاندار ATA2 بر پایه استاندارد قبلی خود و سازگار با آن بنا شد ولی یک تفاوت عمده با آن داشت و آن این که استاندارد ATA1 فقط مربوط به اتصال دیسک درایوها بود و به صورت عمومی هر ابزاری را پشتیبانی نمی‌کند، به عنوان مثال یک درایو CD قابل اتصال به یک مادربورد دارای ATA1 نمی‌باشد. استاندارد ATA2 را از حالت تک بعدی خارج و به صورت یک استاندارد عمومی برای تمام ابزارهای ذخیره کننده IDE درآمد که دارای ویژگیهای مهم زیر می‌باشد:
• مدهای سریعتر DMA و PIO (PIO 0.4, DMA0 -2)

• پشتیبانی از ویژگی‌ «مدیریت توان» برای کاهش مصرف انرژی در زمان استفاده نکردن از ابزارهای متصل به استاندارد ATA2 (Power Management)
• پشتیبانی از ابزارهای با استاندارد PCMCIA (کارتهای PC)
این استاندارد مربوط به کامپیوترهای کیفی بوده و از طریق این استاندارد یا کارت هر ابزار خارجی قابل اتصال به کامپیوتر می‌باشد. به عنوان مثال اگر بخواهید یک کارت مدم را به یک کامپیوتر کیفی که دارای تمام مدم داخلی نیست متصل کنید باید از یک کارت PC با استاندارد PCMCIA استفاده کنید.

• پشتیبانی از ظرفیت بالای ۴/۱۳۷ گیگابایت
• تعریف استاندارد CHS به صورت LBA برای روشهای ترجمه‌ پارامترهای درایو جهت پشتیبانی در بایاس با ظرفیت GB4/8
• پشتیبانی از دو کانال IDE برای اتصال حداکثر ۴ ابزار IDE به اینترفیس میزبان
همان طور که قبلاً نیز گفته شد استاندارد ATA2 به عنوان EIDE یا FAST ATA2 نیز شناخته می‌شود و به عنوان استاندارد ۱۹۹۶-۲۷۹/۳X توسط ANSI به ثبت رسیده است.
استاندارد ATA- 3
استاندارد فوق در سال ۱۹۹۷ بر پایه استاندارد قبلی یعنی ATA2 و سازگار با آن ویژگی و مشخصات مهم زیر عرضه شده است.
• از بین بردن محدودیت استفاده از DMAهای ۸ بیتی در دو استاندارد قبلی (قابلیت استفاده از DMAهای ۱۶ بیتی)

• پشتیبانی از ویژگی S.M.A.R.T (تکنولوژی گزارش و آنالیز و نمایش توسط خود ابزار:
and Reporting Technology) (Self- Monitoring Analysis
• توصیه‌هایی برای منابع و گیرنده‌های اطلاعات برای حل مشکل نویز در انتقال سرعت‌های بالا.
استاندارد ATA3 با شماره ۱۹۹۷-۲۹۸/۳ x در ANSI به ثبت رسیده است.
استاندارد ATA- 4
استاندارد فوق در سال ۱۹۹۸ در سیستم ‌ها استفاده شد و به شماره ۱۹۹۷-۳۱۷ در کمیته استانداردهای ANSI NCITS به ثبت رسیده است. استاندارد ATA4 را به نام ATAP1-4 نیز می‌شناسند

(ATA Packet Interface -4) قابلیت مهم این استاندارد نسبت به استانداردهای قبلی خود این است که به ابزارهای مختلف (مانند CD درایوها، سوپر دیسک ۱۲۰-LS سوپر درایوهای تیپ و دیگر درایوها) اجازه اتصال به اینترفیس ATA را می‌دهد. ویژگیها و مشخصات مهم این استاندارد عبارتند از:
• (UDMA) Ultra- DMA با مدهای انتقال تا ۳۳ مگابایت در ثانیه (به نام ۳۳/ UDMA یا ۳۳/ ATA-Ultra نامیده می‌شود)
• پشتیبانی از ATApI برای ابزارهای مختلف ذخیره‌سازی.

• پشتیبانی از مدیریت توان پیشرفته (Advanced power management)
• استفاده از کانتور ۴۰ پین به همراه کابل ۸۰ رشته جهت کاهش مقاومت نویز و افزایش سرعت انتقال
• پشتیبانی از آدابتور فلاش فشرده (Compact flashadapter : CFA)
• توسعه بایاسهای تولید شده جهت پشتیبانی از درایوهای با ظرفیت بالای ۴/۹ گیگابایت (اگر چه هنوز استاندارد ATA در GB 4/127 محدود مانده است)
اغلب تراشه‌های سری ۴۴۰ اینتل ( به جز FX 440) که در مادربوردها به عنوان تراشه کنترلر I/O یا هاب (ICH) یا تراشه‌ی پل (South bridge) مورد استفاده قرار می‌گیرند از DMA 33 Ultra یا ATA4 حمایت و پشتیبانی می‌کنند. این مادربوردها اغلب مربوط به PII و PIII و سلرون می‌باشد که بعد از ۱۹۹۷ تولید و به بازار آمده است. مادربوردهای جدیدتر که با تراشه‌های سری ۸۱۰، ۸۲۰، ۸۴۰ از ۱۹۹۹ به بعد تولید شده‌اند به طور معمول از ۳۳ DMA و ۶۶ DMA پشتیبانی و حمایت می‌کنند.

استاندارد ATA- 5
استاندارد فوق در اوایل سال ۲۰۰۰ به بازار عرضه شد و مانند نسخه قبلی خود از ویژگی PacketInterface حمایت می‌کند و دارای ویژگی و مشخصات مهم زیر می‌باشد:
• مدهای انتقال DMA Ultra (UDMA) جهت انتقال تاسرعت‌های ۶۶ مگابایت در ثانیه ( به نام ۶۶/ UDMA یا ۶۶/ ATA-Ultra نیز نامیده می‌شود.)
• نیاز اجباری به کابل ۸۰ سیم برای انتقال اطلاعات با سرعت MB/S66 یا ۶۶ UDMA
• قابلیت کشف اتومات نوع کابل ۴۰ یا ۸۰ سیم اتصال شده بین ابزار و اینترفیس ATA
تذکر : مد بالاتر از ۳۳ UDMAزمانی فعال خواهد بود که کابل ۸۰ سیم استفاده شده باشد.
استاندارد ATA- 6
استاندارد فوق در سال ۲۰۰۱ به همراه مادربوردهای جدید PII و P4 به بازار عرضه شد که نسبت به نسخه قبلی خود دارای چند ویژگی مهم زیر می‌باشد:
• مدهای انتقالDMA Ultra برای انتقال تا سرعت‌های ۱۰۰ مگابایت در ثانیه ( به نام ۱۰۰ / UDMA یا ۱۰۰ ATA Ultra نیز نامیده می‌شود)
• توسعه درایوها و پشتیبانی بایاس تا ظرفیت PB144 (PB. PETABYTE)

• استفاده از DMAهای Ultra از شماره ۰ تا ۵
استاندارد ATA- 7
جدیدترین استاندارد ATA که در اواسط سال ۲۰۰۲ در مادربوردهای جدید P4 طراحی و استفاده شده است دارای سرعت انتقال ۱۳۳ مگابایت در ثانیه بوده و تمام ویژگی و مشخصات نسخه‌های قبلی را دارد.