فایل ورد کامل پژوهش درباره مفهوم عدل جاویدان با بررسی مبانی فلسفی، دینی و اجتماعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل پژوهش درباره مفهوم عدل جاویدان با بررسی مبانی فلسفی، دینی و اجتماعی دارای ۱۰۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل پژوهش درباره مفهوم عدل جاویدان با بررسی مبانی فلسفی، دینی و اجتماعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز فایل ورد کامل پژوهش درباره مفهوم عدل جاویدان با بررسی مبانی فلسفی، دینی و اجتماعی۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل پژوهش درباره مفهوم عدل جاویدان با بررسی مبانی فلسفی، دینی و اجتماعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل پژوهش درباره مفهوم عدل جاویدان با بررسی مبانی فلسفی، دینی و اجتماعی :

فایل ورد کامل پژوهش درباره مفهوم عدل جاویدان با بررسی مبانی فلسفی، دینی و اجتماعی

عدل جاویدان

عدل موبد و اقامه قسط ابدی که هدف از ارسال پیامبران است و قرآن به دان گواهی می‌دهد، دو مرحله دارد: تشریع و اجرا.

مقصود از مرحله تشریع، ایجاد قوانین عادله است که سعادت بشر را تامین کند. این مرحله، به وسیله پیامبران الهی به ویژه پیامبرگ بزرگ و مقدس اسلام انجام شده و بر دنیای بشریت عرضه گردیده است.

آغاز پیدایش بشر، با آغاز نخستین مرحله تشریع وقانونگذاری همراه بوده و هیچ وقت بشر از راهنمایی غیبی و آسمانی محروم نبوده است. و پیامبران حق این وظیفه را انجام داده‌اند. این راهنمایان بزرگوار، برای کمک و یاری عقل بشر آمده‌اند تا بتواند دربرابر نفس و خواهل دل مقاومت کند. تا از استعمار عقل به وسیله دل جلوگیری کنند و عقل را از این زنجیر اسارت نجات بخشند.

مقصود از استعمار عقل آن است که دل آن را برای رسیدن به هدف‌های حیوانی به کار برد.

دومین مرحله، اجرای قوانین عادله است که از نظر اهمیت، کمتر از مرحله نخستین نیست. چون قانون صحیح اگر به طور صحیح اجرا نشود، نقض غرض از قانون خواهد بود. قانون بایستی به طور طبیعی اجرا شود و مقداری از خود مردم به درستی به صحت آن پایبند باشند و اجرا کنند.

قانونی را که مردم صحت آن را نفهمند، به درد اجرا نمی‌خورد و عدلی که با فشار اجرا شود و با زور و قلدری پیاده گردد، عدل نخواهد بود.

زور و قلدری، با عدف منافات دارد؛ چون از ظلم و ستم جدا نیست. مردم، بایستی بفهمند که قانون چیست و قانونگذار کیست و سود قانون چه خواهد بود. در این صورت، خودشان مجری قانون خواهند بود.

نیکمردان بایستی بکوشند که زمینه را برای اقامه قسط، و عدل جاویدان آماده سازند. چون همانطور که در اغاز سخن یاد شد،در راه امید، باید کوشید تا بدان رسید؛ آن هم امیدی بزرگ که سرنوشت جهان را برای همیشه دگرگون خواهد ساخت. آماده کردن زمینه، عبارت است از بیدار کردن مردم و هشیار ساختن آن به حقایق و وقایع با رفتار و کردار، نه آن که با سخن دم از عدل بزنیم و در کردار،ظالمانه رفتار کنیم و در ویترین عدل را نشان دهیم و در درون، آتش ظلم را برافروزیم و هدف عدل را مبرر برای وسیله ظلم ادعا کنیم.

عدل موبد روزی به دست برگزیده حق اجرا خواهد شد و رنج و کوشش انبیا، بالاخره به ثمر خواهد رسید.

آماده ساختن زمینه، می‌تواند تسریع در ظهور برگزیده حق داشته باشد. مجری عدل همگانی، کسی است که برگزیده خدا باشد و بداند که انبیا برای چه آمده اند و چه کرده‌اند و چه خواسته‌اند و خدا آنها را برای چه فرستاده است. او بایستی از نظر دانش و بینش، بر بشر برتری داشته باشد. گذشته از علوم الهی، از دانش طبیعی بشر آگاه باشد. عمرا دزار کرده و تجاربی بسیار اندوخته باشد. دوران‌های بسیاری از تاریخ بشر آگاه باشند. با هزاران گونه از مردم روبه‌رو شده ، از اخلاق و اطوار و احوال و روحیات خلق جهان، با خبر گردیده باشد.

جنگ‌ها و صلح‌ها دیده، مقاومت‌ها و پایداریها، شکست‌هاو پیروزیها، تسلیم‌ها و طغیان‌ها، از برابر چشمش گذشته باشد و کیفیت اجرای عدل موبد جهانی را در همه زمان‌ها و نقاط مختلف جهان،در کشورهای بزرگ و کوچک و ملت های گوناگون عالم، در نظر بگیرد.

شاید یکی از علل غیبت و طول عمر حضرت قائم آل محمد نیز، همین باشد؛ چون حضرتش بیکار نمی‌نشیند که تماشاچی باشد، تا روز قیام برسد. وجود شریفش همیشه مورد عنایات خاصه الهی قرار دارد و در ترقی و تکامل است و در دریاهای علم و معرفت غوطه‌وراست.ساعت به ساعت، تجربه می‌اندوزد و از خدای بزرگ، دانش می‌آموزد.

علوم بشری ناقص است و نمی‌تواند محیط به همه چیز جهان و به همه جهانیان باشد، از زمان‌های آینده و از مردم آینده آگاهی ندارد و نمی‌تواند اطلاع کافی داشته باشد.

تنها علم خدایی است که از زمان‌های آینده و از مردم آینده آگاهی دارد، و شاگردان مکتب الهی می‌توانند از همه جا و همه چیز و از همه کس اطلاع حاصل کنند و راه اجرا و پیاد کردن قوانین عدل را به خوبی می‌دانند. برای این مردم، انسان موجود شناخته شده خواهد بود و انسان ناشناس، نزد شاگردان مکتب حق مفهومی ندارد؛ چون همه چیز در این مکتب شناخته شده خواهد بود.

عقل بشر در استخدام دل

عقل بشر که بایستی راهنمایی او باشد در استخدام دلش است. دل است که عقل را استثمار می‌کند و آن را بیگار می‌گیرد و به سوی برآوردن خواسته‌ای روانه می‌سازد و عقلی که نماینده جنبه انسانی بشر است، در خدمت جنبه حیوانی او به سر می‌برد.

بایستی به کمک عقل شتافت و وی را از استخدام و بیگاری نجات بخشید دل را مطیع و منقاد عقل قرار داد تا حق به حقدار برسد. چون حق عقل فرماندهی است نه فرمانبری. مهر ایزدی و رحمت الهی این کمک را فراهم کرده و نیکمردانی را فرستاده تا به کمک عقل بشتابند و وی را از بردگی وجانور دو پا و راست قامت، رهایی بخشند، تا کارگر شهرت و برده غضب نباشد، و انحراف به سوی چپ و راست نداشته باشد.

راه انسان را ادامه دهدو بس. راهی را که خودش برمی‌گزیند از راستگرایی و شهوت به دور است و از چپ گرایی و غضب برکنار.

این جاست که رحمت الهی حضرت مهدی را می‌‍فرستد تا عقل بشر را یاری کند و وی را از اسارت و بردگی نجات دهد و جامعه انسانی تشکیل شود و عدل جهانی برقرار گردد.

ویژگی حضرت مهدی آن است که ظهورش با قدرت همراه است، تا بتواند قدرت‌های بزرگ ضد انسانی را بکود، خواه قدرت چپ، خواه قدرت راست، خواه قدرتی که به نام انسان تشکیل شده باشد. چون جهان در دست این سه قدرت است؛ یکی مظهر شهوت و دیگری مظهر غضب و سومی مظهر هر دو، که هر سه قدرت، حیوانی هستند و از قدرت انسانی به دور.

نظریه مهدی

انسان کامل و مقدسی که رهبری جهان را به دست خواهد گرفت و به کمک عقل بشر خواهد شتافت و برپا دارنده عدالت ابدی و جهانی خواهد بود، در زبان دانش و معرفت «مهدی» نامیده شده است.

آیا این نام را اسلام برای حضرتش نهاده است؟ آری.

مهدی، کسی است که ظلم و ستم را از جهان برکند، و خاور و باختر و شرق و غرب را از عدل و داد برای همیشه آکنده سازد.

نظریه مهدی، سمبل مبارزه با ظلم و بیدادگری وبرانداختن ستمکاری از صفحه گیتی است چنانچه در گذشته یاد شد، این نظریه از امیدهای اصلی و اجتماعی بشر بوده و هست و در کانون نهاد هر کس، چنین امیدی موجود است، و حضرت مهدی نور این امید است.

همه ادیان و مذاهب بشری بدان خبر داده و کسی را نام برده‌اند که او مهدی خواهد بود..

ازمیانی پیغمبر در تورات از جنگی عظیم و جهانی خبر می‌دهد که دو سوم مردم زمین را نابود می‌کند. سپس پادشاه عادلی آید و جهان را اصلاح فرماید.

زیور داود، از آمدن مصلحی نوید می‌دهد که دریا تا دریا را داد کند و جمیع امت‌های جهان اطاعتش کنند.

یهودان و جهودان «عُزیز» نبی را مهدی می‌دانند.

مسیحیان و ترسایان، «مسیح» را مهدی می‌خوانند.

نزد گبران و زردتشتیان، «بهرام» است که فرزند سوم زرتشت و یا «سوشنانت» که جهان را پر از پندار نیک و گفتار نیک و کردار نیک خواهد کرد.

بودائیان و برهمائیان که ۲۲۰ فرقه گوناگون هستند، انتظار بازگشت پیشوای خود را دارند.

ایرانیان باستان، «کیخسرو» را منتظر بودند.می‌گفتند روی نهان کرده و بازخواهد آمد.

ولی هیچ یک از ادیان گذشته مانند اسلام، نظریه «مهدی» را محکم و استوار نساخت. نه تنها پیروان خود را به وجود مهدی مژده داد؛ پیروان مذاهب دیگر را متوجه این نظریه نمود و آگاه ساخت که در مذهب خودشان، اصل وجود مهدی ثابت است.

و این یکی از حق‌های بزرگ اسلام بر جامعه بشریت است.

آری، عدل موبد از ارمغان‌های اسلام برای اجتماع بشری است.

حکومت واحد جهانی، از ارمغان‌های اسلام است.

الغای تبعیض‌های نژادی و بیان مسافات خلق، از ارمغان‌ها اسلام استو.

الغای طبقات اجتماع و برتری‌های قومی و ملی، از ارمغان‌های اسلام است.

اینک بایستی به کاوش پرداخت و تا معلوممان شود که مهدی کیست و چگونه کسی است و بایستی چگونه باشد.

ضرورت عدالت

عدالت طلبی در فطرت انسان ریشه دارد و آرمان مشترک همه انسان‌ها و جوامع شناخته می‌شود.

اگر بخواهیم از منظر اهداف مکاتب گوناگون به طبقه‌بندی مسائل اساسی اجتماعی بپردازیم باید عدالت را در زمره بنیادی‌ترین نیازهای عمومی قرار دهیم و اشتراک نظر اکثراندیشمندان در زمینه «ضرورت عدالت» را یادآور شویم البته امروزه در جهان غرب دیدگاه‌هایی هم مطرح می‌شود که عدالت طلبی را در تعارض با تکامل اجتماعی و مانع از دست یابی به رشد و توسعه پایدار معرفی می‌کنند.

بدون شک رمز جهان پذیر شدن «عدالت» به تاکید فراگیر ادیان الهی بر ضرورت عدالت و تلاش‌های گسترده پیامبران برای تحقق آن در طول تاریخ باز می‌گردد. و در این راستا، بشر وامدار پیامبران و موحدان است.

پذیر شود.

منتظران نیز بر دو گونه‌اند: منتظران مرحله نخست که بسیاری از منتظران از این قبیل هستند. اینان، کسانی هستند که از شدت ظلم و جور به تنگ آمده و آه می کشند و آرزومند منجی و رسیدن وی هستند، ولی قدمی برنمی‌دارند. این انتظار، چندان تاثیری در تسریع قیام حضرت مهدی ندارد. آنچه که در تسریع قیام حضرت مهدی موثر است، انتظار در مرحله دوم است، هر چه شماره منتظران این گروه افزوده شود، ظهور آن حضرت نزدیکتر می شود و موفقیت در دعوت را شدیدتر می‌سازد.

انتظار فرج، به جز آمادگی برای ظهور آن حضرت نیست اکنون باید بدانیم که مقصود از آمادگی آن هم آمادگی عملی چیست. و مقصود از انتظار فرج، که بهترین اعمال نامیده شده است، چیست؟ آیا مقصود، یک عمل مخصوص است و یا مجموعه‌ای است از چند عمل؟

پیدایش حکومت عدل بایستی به وسیله عدل باشد و آن وقتی است که مردانی بزرگوار و شریف، در اجتماع بشری پیدا شوند و آماده فداکاری باشند و برای خود چیزی نخواهند، تا بتوانند مژده حکومت عدل را به خلق بدهند تا خلق به پا خیزد و همگان از آن استقبال کنند.

پیدایش حکومت عدل، نخستین پایه آن است، خواه این خواسته، خودآگاه باشد، خواه ناخودآگاه.

خواسته خودناآگاه حکومت عدل در اکثر افراد موجود است ولی چندان تاثیری در تسریع قیام حضرت مهدی ندارد.

پایه دوم، انتظار است آن هم انتظار عملی هرگاه شماره منتظران و آمادگان برای تشکیل حکومت، به عددی برسد که شایسته باشند بار این حکومت را بر دوش بگیرند، زمان تشکیل آن فرا می‌رسد.

این راهنمایی حاوی چند نکته فردی و اجتماعی است:

۱- امر قلبی، که امید به قیام حضرت قائم داشته باشد و یاس و ناامیدی را از خود بزداید.

۲- دوست داشته باشد که از یاوران حضرت باشد تا در ایجاد عدل جهانی، شرکت کند و از این سعادت جاودانی، برخوردار شود.

۳- دارای ورع باشد و از گناه اجتناب کند.

۴- از حسن اخلاق برخوردار باشد.

امید به قیام حضرت قائم، روح و مقوم انتظار فرج است. انتظار، ضد یاس و ناامیدی است و حیات بخش است و دل را زنده نگه می‌دارد. بر خلاف یاس و ناامیدی که مرگ آور است. کسی که یاس و ناامیدی بر او چیره باشد و اجتماعی که این صفت مذموم بر آن حکومت کند، از زندگی و حیات، بیزار و متنفر می گردد و به سوی مرگ و انتحار، قدم برمی‌دارد.

بر خلاف آن که امید بر او حکومت کند، حیات را خوش دارد و نقایص زندگی را برطرف می‌کند و به سوی آینده قدم برمی‌دارد و روزخود را از روز دگر بهتر می‌سازد.

از یاوران قائم بودن را دوست داشتن، از ایمان به مبدا و معاد ریشه می‌گیرد و کلید خودسازی می شود. تا آیینه گردد و جمال پری طلعتان، طلب کند. ورع داشتن و پارسا شدن، خودسازی و حیوانیت زدایی است و بشریت را تبدیل به انسانیت کردن است.

انسان‌ها، بایستی یاوران حضرت قائم باشند تا بتوانند در ایجاد عدل جهانی شرکت کنند، دگران لیاقت این وظیفه بزرگ و مقدس را ندارند.

حسن اخلاق، نشانه انسان شدن است و دعوت عملی است به انسان شدن دگران، تا از فرد صالح، اجتماع صالح به دست آید و در تسریع قیام حضرت قائم، تاثیر داشته باشد.

در انتظار، امید به آینده محقق الوقوع، موجود است، چنین امیدی، همه رنجها و مشقت‌ها را آسان می‌سازد و انسان، خودش به خودش مژده می دهد.

خردمندان بشر، برای رسیدن به آینده احتمالی کوششها می‌کنند، رنجها می‌برند. و رنجها را در کام خود شیرین می‌دانند. حال اگر آینده، محقق الوقوع باشد، انتظارش روح افزا و دلپذیر خواهد بود. در مثل است که گنج بدون رنج حاصل نشود و رنج در راه تحصیل گنج قطعی، شیرین است.

انتظار ظهور حضرت مهدی نیز از این قبیل است. کسی که در انتظار به سر می‌برد،به حضرتش عشق می‌ورزد روزبه روز آمادگی خود را بیشتر می‌کند و از حضرتش کمک می‌خواهد که هر چه بیشتر بتواند خود را آماده کند و هر آمادگی برای او مژده موفقیت و نوید حصول مقصود خواهد بود، پس اقامه عدل جهانگیر کار خداست و به وسیله حضرت مهدی انجام می‌شود.

حقیقت نیز چنین است، چون هیچ قدرتی از قدرت‌های بشری، توانایی چنین کار عظیم را ندارد. بشر هر مقدار که توانا و نیرومند باشد، قادر بر اقامه عدل در سراسر عالم نخواهد بود.

از این رو اقامه عدل به وسیله یک فرد مقدس در سراسر جهان، آن هم عدل ابدی و جاودانی، نشان می‌دهد که آن مرد بزرگ بایستی دارای عقلی فوق العاده و هوشی فوق العاده و دانشی فوق العاده و بینشی فوق العاده و قدرت روحی فوق العاده و خلقی عظیم باشد.

اقامه عدل، وظیفه‌ای است اجتماعی نه فردی.

حضرت مهدی، بایستی دارای یارانی عالی مقام و اصحابی خردمند و دانا و امین و درستکار باشد. خوشخویی و خوش اخلاقی، شیوه آنان در رفتار و گفتار باشد و همگان خدمتگزار حضرتش بوده و اوامر و رهنمودهای حضرتش را به خوبی انجام دهند.

انتظار فرج نیکوترین اعمال

تاریخ شیعه تاریخی است آکنده از فداکاری‌های بزرگ، از خودگذشتگی‌ها، دردها و رنجا و شکنجه‌ها و زندان ها، همان تاریخ امام حسین (ع) و امام موسی بن جعفر (ع) است. اما با وجود همه اینها خرد نشدیم و تسلیم یاس و ناامیدی نگشتیم. بلکه برای آشکار شدن حق و حقوق ضایع شده، هر چه درخشنده تر و استوارتر و نیرومندتر در برابر نیروی ویرانگر ایستادیم. همه این توانمندی‌ها به وجود آن امید بزرگ که ما را در طول تاریخ به حرکت واداشته، بازمی‌گردد. آن امید، انتظار فرج است.

راز توانمندی ما، در اعتقاد به امام مهدی (عج) نهفته است

اما شیعیان اعتقاد استوار و ایمان راسخ به وجود این انسان غیبی الهی دارند، انسانی که در شب قدر که از هزار ماه برتر است بر او روح اعظم نازل می‌گردد.

ما باید حتی الامکان ایمان و اعتقادمان به امام زمان (عج) را، در مبارزه طولانی خود با قدرت‌های ظلم و ستم و سرکشی به کار گیریم.

همچنین باید در کشمکش‌های تمدنی، از ایمان به این امام (ع) و انتظار فرج او الهام بگیریم تا بتوانیم قضایای کنونی را که شاهد آن هستیم به قضیه تاریخی یا اعتقادی مرتبط سازیم.

ای کاش اندیشمندان، ادیبان و نویسندگان برای بیان اهمیت انتظار و آثار بزرگ آن. بلکه خیر و برکتی که به خاطر دعای امام مهدی (عج)شامل حال ما می‌گردد، در مقاله‌ها و محصولات ادبی- فکری و فرهنگی خود بر قضیه امید دادن و تقویت اعتماد مردم به این امید، تاکید می کردند و سپس به بحث، پژوهش و بیان آشکار قضیه ظهور و نقش ما شیعیان در زمینه‌سازی و آمادگی برای این امر می‌پرداختند.

بنابراین بیاییم و روحیه را پایه‌ریزی کنیم و بذر آن را در وجود فرزندان و نسل‌های آینده خود، بکاریم. همچنین شب و روز به امام زمان (عج) درود بفرستیم و برای او دعا کنیم. زیرا در این دعا و آن درود، برکت و نیکی فراوان نهفته است. بیاییم پیمان و عهد خود را با او هر روز تجدید نماییم،چگونه می‌توان پایه‌های رابطه با امام مهدی را محکم ساخت؟