فایل ورد کامل مبانی نظری و پیشینه تحقیق کانون‌های اصلاح و تربیت و نقش آن‌ها در بازپروری و بازاجتماعی‌سازی نوجوانان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مبانی نظری و پیشینه تحقیق کانون‌های اصلاح و تربیت و نقش آن‌ها در بازپروری و بازاجتماعی‌سازی نوجوانان صفحه می باشد دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مبانی نظری و پیشینه تحقیق کانون‌های اصلاح و تربیت و نقش آن‌ها در بازپروری و بازاجتماعی‌سازی نوجوانان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

مبانی نظری وپیشینه تحقیق کانون های اصلاح و تربیت

کانون های اصلاح و تربیت

تاریخچه شکل گیری کانون های اصلاح و تربیت

تاریخچه شکل گیری کانون های اصلاح و تربیت در جهان

تعداد مردم فقیر و بی‌بضاعت (که بسیاری از آنها کودکان بودند) درگیر در گدایی، فحشا، و جرایم خرد در لندن آنقدر زیاد شده بود که در سال ۱۵۵۶میلادی یک مؤسسه که به‌طور خاص برای کنترل این افراد طراحی شده بود، یعنی دارالتأدیب، تأسیس شد. بااین‌حال، جرایم نوجوانان و گدایی محدود به لندن نبودند. در نتیجه، مجلس در سال ۱۵۷۶ میلادی قانونی را تصویب کرد که باعث ایجاد مؤسسات مشابه در هر یک از شهرهای انگلستان شد. ساختار مؤسسات و مدل دارالتأدیب در سطح قاره گسترش یافت. در سال ۱۵۹۵، بهترین مؤسسه، مرکز بازپروری آمستردام بود که به‌طورکلی برای رسیدگی به مشکل جرایم نوجوانان تأسیس شده بود. هدف این مؤسسه و نهادهای مشابه این بود که کم‌کم نظم و انضباط را القاء نموده و به جوانان بیاموزند که یک عضوِ مؤثر و سخت‌کوشِ جامعه باشند ( ۱۵ ) . در نیمه ی دوم قرن ۱۷ میلادی دانشمندان و نویسندگان طرز اجرای مجازات ها و وضع زندان ها را شدیدا مورد انتقاد قرار داده ، اصلاح و تربیت اطفال بزهکار را در موسسات تربیتی پیشنهاد نمودند . به پیروی از عقاید مذکور در سال ۱۶۲۳ در شهر ناپل ( ایتالیا ) اولین زندان برای تفکیک و طبقه بندی زندانیان از لحاظ سن احداث گردید . در سال ۱۶۶۷ در شهر فلورانس ( ایتالیا ) اولین زندان به روش انفرادی جهت نگهداری اطفال تاسیس شد . در سال ۱۶۷۲ در فرانسه طبق فرمان پادشاه ، اطفال ولگرد که از لحاظ جسمی قدرت پاروزنی در کشتی را نداشتند به بیمارستان های خاص اعزام شدند . در سال ۱۷۰۳به امر پاپ کلمان XI در رم ، کانون اصلاح و تربیت سن میشل^[۱] افتتاح شد . در این کانون ، جوانان به صورت دسته جمعی کار می کردند و شب ها در سلول ( خوابگاه انفرادی ) به سر می بردند و در بالای درب ورودی این زندان این چنین حک شده بود:  ” اگر با کار و انضباط نتوانیم محکومین را اصلاح و تربیت کنیم ، حبس کردن آنان به عنوان مجازات بی فایده است ” . در سال ۱۷۳۵ م به دستور پاپ کلمان XII ، اولین دارالتادیب برای نگهداری دختران بزهکار در رم بنا گردید ( ۴ ) . در سال ۱۷۸۸ در انگلستان ، اولین کانون اصلاح و تربیت جهت نگهداری اطفال افتتاح گردید . در قانون جزایی ۱۸۱۰ ناپلئون ( فرانسه ) اطفال کمتر از ۷ سال غیر مسوول و کیفر اطفال بیش از ۷ سال تا ۱۶ سالگی تمام ، با توجه به قوه درک و تشخیص یا عدم قوه ممیزه تعیین گردید . نظر به این که در قانون مذکور ، روش خاصی برای اجرای مجازات اطفال بزهکار مقرر نگردیده بود ؛ اطفال در صورت محکومیت ، در زندان ها با بزرگسالان در یک جا نگهداری شده و وضع اسف باری داشتند . در فرمان ۱۸ آوریل و ۲۹ سپتامبر ۱۸۴۱ ، لزوم تاسیس دارالتادیب جهت تفکیک اطفال از بزرگسالان تاکید شد . در سال ۱۸۲۰ قسمتی از زندان « گالون » و در سال ۱۸۲۴ قسمتی از زندان      « استراسبورک » و در سال ۱۸۳۰ بخشی از زندان « تلوز » برای نگهداری اطفال اختصاص یافت . اولین موسسه تربیتی در سال ۱۸۳۹ در « سن هیلر » افتتاح گردید . در سال ۱۸۱۹ در سیسیل ( ایتالیا ) اولین موسسه تربیتی شروع به کار کرد ( ۴ ) . در سال ۱۸۲۵ در ایالت نیویورک ( امریکا ) به پیروی از عقاید « جان هوارد »^[۲] اولین موسسه جهت نگهداری اطفال به نام خانه امن^[۳] ، تاسیس شد . خیلی زود خانه‌های امن دیگری نیز در سایر شهرهای امریکا ، از جمله بوستون^[۴] (۱۸۲۶) و فیلادلفیا^[۵] (۱۸۲۸) تاسیس شد. در دهه ۱۸۴۰، خانه‌های امن در روچستر^[۶]، سین سیناتی^[۷] و نیواورلئان^[۸]؛ و در دهه ۱۸۵۰، در پراویدنس^[۹]، بالتیمور^[۱۰]، پیتسبورگ^[۱۱]، شیکاگو^[۱۲] و سنت لوئیس^[۱۳] افتتاح شدند. نوجوانان برای مدت زمان نامشخصی و یا تا زمان رسیدن به سن ۱۸ یا ۲۱ سالگی در خانه‌های امن به کارگرفته می‌شدند. علی‌رغمِ نام و اهداف بلندپروازانه‌ای که توسط اصلاح‌طلبان تبلیغ ‌می‌شد، خانه‌های امن بیشتر شبیه زندان‌ها اداره ‌شده و برای اطمینان از حبس ساکنانش ساخته شده بودند. در واقع، فعالیت روزانه‌ی این نهادها بیشتر بر کنترل تمرکز داشت تا اصلاحات. حال آنکه در آنجا کودکان در معرض یک رژیم سخت روزانه شامل کار سخت، تمرین نظامی، سکوت اجباری و آموزش‌های مذهبی و علمی قرار داشتند . و کارکنان این مراکز رفتار خشنی با نوجوانان داشتند . بخشی از هزینه های این مراکز با اشتغال نوجوانان به کارهایی مانند : تولید کفش و ابزار آلات آهنی و در کنار بودجه های بخش دولتی تامین می شد و در صورت تمرد نوجوانان از کار کردن ، با تنبیه های بدنی و یا قطع جیره غذایی مجازات می شدند( ۱۵). در سال ۱۸۴۷ اولین کانون تربیت با کار^[۱۴]  در ایالت ماساچوست ( امریکا ) افتتاح شد . ( ۱۰ ) .  در سال ۱۸۵۶ موسسات جداگانه ای برای دختران مانند مدارس صنعتی ایالت ماساچوست تاسیس شد . قبل از این زمان دختران نیز به همان مؤسسات پسران اعزام می‌شدند، هرچندکه تفکیک جنسیتی شدید اعمال می‌گردید ( ۱۵ ) . در سال ۱۸۷۶ در امریکا اولین موسسه آموزش علمی و حرفه ای به نام المیرا^[۱۵] افتتاح شد . برنامه روزانه این موسسه طبق برنامه مدارس بوده و مدت نگهداری در آن نامعین بود ( ۱۰) . کانون‌ اصلاح و تربیت المیرا در نیویورک که به‌عنوان کانون مدل در نظر گرفته شده بود ۵۰۰ سلول داشت؛ اما در اواخر سال ۱۸۹۰ تقریباً دارای ۱۵۰۰ نفر سکنه بود . از زمان تأسیس مؤسسات بازپروری نوجوانان در ایالات متحده، بسیاری از مؤسسات ادعا کرده‌اند که مأموریت اصلی آنها درمان و بازپروری نوجوانان است، درحالی‌که در واقع آنها بر مجازات نوجوانان تمرکز کرده‌اند. ( ۱۵ ) . در سال ۱۸۳۲ طبق فرمان لویی ۱۸ موسسه خاص اطفال بزهکار در فرانسه افتتاح گردید . در سال ۱۸۳۳ انجمن حمایت از زندانیان در فرانسه تاسیس ، مراقبت ، هدایت و حمایت اطفال بزهکار جز وظایف انجمن مزبور پیش بینی شد . در سال ۱۸۴۲ در فرانسه مرکز آموزشی « سن هیلر » شرع به کار کرد . در روسیه نیز در سال ۱۸۴۶ ، اطفال از ۱۰ تا ۱۷ سال تمام ، در صورت محکومیت به حبس ، به کانون های تربیتی اعزام گشتند . در ژاپن در سال ۱۸۷۰ زندان تادیبی اطفال افتتاح گردید . در سال ۱۸۸۷ در نروژ سازمان اختصاص دادرسی اطفال بزهکار افتتاح و محکومین را به مراکز آموزش علمی و یا حرفه ای اعزام کردند ( ۱۰ ) . در سال ۱۸۹۷ ، سراگل برایز ، رییس زندان های انگلستان از مرکز نگهداری المیرا دیدن کرد و پس از مراجعت به انگلستان سیستم برستال^[۱۶] را در انگلستان به وجود آورد که رژیم اصلاحی و تربیتی مناسب و پیشرفته برای اصلاح و تربیت بزهکاران داشت (۵۷) .  مؤسسات اولیه نوجوانان با مشکلات متعددی ازجمله ازدحام بیش از حد، قرار گرفتن مجرمان جرایم جزیی در کنار مجرمان خطرناک، برنامه‌ریزی ضعیف، رفتار غیرانسانی ساکنان آن، مراقبت‌های بعدی ناکافی یا غیرموجود و نرخ بالای تکرار جرم روبرو بودند. اگرچه وضعیت مراکز اصلاحی نوجوانان از دهه ۱۸۰۰ تاکنون به‌طور کلی بهبود یافته است؛ ولی هیچ‌یک از این معضلات به‌طور کامل برطرف نگردیده‌اند. در نتیجه منتقدان معتقدند که این مؤسسه‌ها و مراکز اغلب در دستیابی به اهداف تعیین‌شده مبنی بر بازتوانی کودکان و نوجوانان و محافظت از امنیت عمومی، ناکام مانده‌اند. ازدحام، اختلاط نوجوانان با سنین و سوابق بزهکارانه مختلف، رفتار غیرانسانی، و ناتوانی در ارائه خدمات پیگیرانه به نوجوانان پس از آزادی آنها، مانع از رسیدن این نهادها به اهداف اصلاحی‌شان بود. در پایان قرن هجدهم، با وجود واکنش‌های تأدیبی متفاوت، مشکل جرایم نوجوانان وخیم‌تر شده بود ( ۱۵ ) . کودکان اغلب در سازمان‌های اصلاحی نوجوانان در معرض سوءرفتار و برخورد غیرانسانی واقع شده‌اند. قطعاً کیفیت کلی زندگی در مراکز اصلاحی نوجوانان از زمانی که کودکان و نوجوانان برای اولین‌بار در پناهگاه‌ها و مدارس فنی و اصلاحی اولیه جای داده شدند، دچار تحولات وسیعی شده و بهبود یافته است. بسیاری از سازمان‌های نوجوانان توسط مدیران لایق، دلسوز و حرفه‌ای اداره می‌شوند که بر کارکنان مهارت‌دیده و دلسوزی نظارت دارند که در ارائه انواع خدمات با کیفیت به ساکنان مراکز مذکور شرکت دارند. بااین‌وجود، در سایر موارد، بسیاری از مشکلاتی که همواره در طول تاریخ سازمان‌های اصلاحی نوجوانان با آنها دست به گریبان بوده‌اند هنوز مشهود و آشکار هستند ( ۱۵ ) .

۲ – ۶ – ۲  تاریخچه شکل گیری کانون های اصلاح و تربیت در ایران

مساله کودکان معارض قانون نخستین بار در سال ۱۳۳۸ به صورت قانونی و عملی مورد توجه قانون گذار ایرانی قرار گرفت و در همان سال قانون مربوط به تشکیل دادگاه اطفال بزهکار به تصویب رسید . ماده ی ۱ این قانون به تاسیس دادگاه اطفال اشاره کرده است و مطابق ماده ۲۲ این قانون (( در مقر هر دادگاه اطفال وزارت دادگستری یک کانون اصلاح و تربیت برای اجرای این قانون تاسیس می نماید  )) . ساختمان اولین کانون اصلاح و تربیت ایران ، ۹ سال پس از تصویب این قانون در سال ۱۳۴۷ در شمال غرب تهران تهران ، انتهای شهر زیبا ، در کوی کن تاسیس گردید . در سال های بعد در مشهد و اهواز نیز کانون های اصلاح و تربیت باامکانات کمتر تشکیل شدند  ( ۵۸ ) . این روند ادامه یافت و در سایر استان ها کانون های اصلاح و تربیت با الگوگیری از کانون اصلاح و تربیت استان تهران تاسیس گردیدند ، با این تفاوت که کانون اصلاح و تربیت تهران در ابعاد وسیع تری به نسبت سایر کانون های اصلاح و تربیت کشور احداث گردیده است و بخش قابل توجهی از بازدیدهایی که از سوی مجامع حقوق بشر انجام می گیرد ، از کانون اصلاح و تربیت تهران می باشد ( ۲ ) و این روند ادامه یافت به طوری که در سال ۱۳۷۶ ، ۶ کانون اصلاح و تربیت ، تا سال ۱۳۸۵، ۲۳ کانون اصلاح و تربیت و اکنون (در سال۱۳۹۲) ۲۹ کانون اصلاح و تربیت در سطح استان های کشور وظیفه نگهداری و اصلاح و تربیت اطفال و نوجوانان بزهکار را بر عهده دارند و در ۲ استان فاقد کانون اصلاح و تربیت ، ( استان های سمنان و آذربایجان شرقی ) نوجوانان بزهکار را در بندهای جوانان زندان ها نگهداری می کنند  (۱۳) . کانون اصلاح و تربیت مرکز نگهداری ، تهذیب و تربیت اطفال و نوجوانانی است که به علت ارتکاب بزه محکوم شده اند . کودکان و نوجوانان معارض قانون به خاطر رفتار یا انجام اعمالی به تشخیص دادگاه صالح به کانون اصلاح و تربیت تحویل می‏شوند. این مراکز در ورود مددجو و صدور حکم آزادی نقشی ندارد، و دادگاه آن را تعیین می‏نماید . کانون اصلاح و تربیت استان تهران ، به موجب قانون تبدیل شورای سرپرستی زندان ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور به « سازمان زندان ها و اقدامات تامینی و تربیتی » مصوب ۱۷ / ۱۱ / ۶۴ و ماده ۱۸ آیین نامه قانونی مقررات اجرایی سازمان زندان ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور مصوب    ۷ / ۱ / ۷۲ تحت نظارت سازمان زندان ها اداره و نگهداری می شود . در مهرماه ۱۳۷۸ ، به دستور ریاست سازمان زندان ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور و مدیر کل اداره کل زندان های استان تهران و با همکاری کانون اصلاح و تربیت ، در ضلع شمالی کانون، مکانی برای نگهداری دختران بزهکار تعبیه شد . بدین ترتیب نوجوانان دختر معارض قانون که تاقبل از این تاریخ در زندان ها به همراه مجرمین بزرگسال نگهداری می شدند به کانون تهران منتقل گردیدند  ( ۵۸ ) . از مهمترین اهداف تأسیس کانون اصلاح و تربیت جداسازی نوجوانان بزهکار از مجرمین بزرگسال ، تربیت و تهذیب طفل بزهکار و اقدامات تربیتی درباره او تا مرحله باز توانی است و تا زمانی ادامه می یابد که بتواند فرد شایسته ای شود ( ۱۱ ) و ( ۵ ) .

۲ – ۷  انواع موسسات اصلاحی – تربیتی نوجوانان معارض قانون

در گذشته تصور می شد ، رژیم شبانه روزی بسته تنها روش مناسب برای موسسات تربیتی اطفال است ولی تجربیات بعدی ، به خصوص پس از جنگ جهانی دوم نشان داد که موسسات تربیتی آزاد و نیمه آزاد نیز در مورد بسیاری از نوجوانان اثری مفید دارد . اولین کنگره سازمان ملل متحد در مورد پیشگیری از جرم و تربیت مجرمین جوان که در سال ۱۹۵۵ در ژنو تشکیل شد ، سایر موسسات تربیتی را نیز برای نگهداری نوجوانان معرض قانون در نظر گرفت و موسسات تربیتی آزاد را به عنوان یکی از بهترین روش های فردی کردن تدابیر تربیتی و سازگاری اجتماعی معرفی کرد ( ۲ ) . به طور کلی موسسات نوجوانان شامل انواع زیر است.

۲ – ۷ – ۱ محیط نگهداری بسته

محیطی محصور است که با برج های دیده بانی در پوشش داخلی و خارجی دارای حفاظت کامل می باشد. در این نوع محیط نگهداری مددجویان شب ها در خوابگاه های اختصاصی یا گروهی نگهداری و روزها از برنامه های آموزشی ، فنی حرفه ای و تفریحی استفاده می نمایند و در کارگاه های داخل محیط به کار گمارده می شوند و مددجو حق خروج از آن را ندارد ( ۲ ) و (۵۹ ) .

۲ – ۷ – ۲ محیط نگهداری نیمه باز

محیطی است محصور که در پوشش خارجی دارای حفاظت مناسب می باشد و در آن زندانیان به طور گروهی با تعداد کافی مامور مراقب بدون اسلحه به کار اعزام می گردند و پس از خاتمه کار مجددا به آسایشگاه های خود بازگردانده می شوند( ۵۹)  .

[۱]  Saint – Michel

[۲]– Jhon Howard

[۳] – خانه امن، یک مؤسسه خصوصی مراقبت از کودک بود که در ایالات متحده برای کودکانی که درگیر در رفتار غیرقانونی بوده یا احساس می‌شد که در معرض خطر چنین رفتاری هستند، ایجاد شد. هرچندکه هدف اولیه آن آموزش و تربیت نوجوانان برای زندگی‌های تولیدی بود؛ اما خانه‌های امن، در نظم و انضباط سختگیرانه و کار سخت، معروف‌تر از زندان‌ها شدند ..

..