فایل ورد کامل پروپوزال هنر اسلامی: تحلیل ارتباط میان خط و هنر خوشنویسی و جایگاه آن در فرهنگ ایرانی

هنر خوشنویسی یکی از هنرهای برجسته ی ایرانی است که در گذشته با پیدایش و کوشش هنرمندان خوشنویس همواره راه پیشرفت و تکامل را پیموده است. بررسیها و پژوهشهای تازه نشان میدهد که در عصر تکنیک فضا نه تنها هنر خوشنویسی پیشرفتی نکرده،بلکه دچار گونه یی واگشت و پس افتادگی گردیده است و دیگر مردم آنطور که باید دوستار فراگرفتن خوشنویسی و خواستار زیباییهای این هنر نمیباشند و یا دست کم روی کار آمدن افزار و ماشینهای جدید نگارش توجه باین هنر را از میان برداشته است. هنر خوشنویسی و حس خط از دیرباز مورد توجه بود و کار کسانیکه در خوشنویسی کوششی بکار نمیبردند مورد نکوهش واقع میشد،چنانکه نورالدین عبدالرحمن جامی ضمن سفارش خوب و خوش نوشتن بناپسندی کار بد خطاطان نیز اشاره کرده و گوید:

حرفی که بخط بد نویسی

    در وی همه عیب خودنویسی

در خوبی خط اگر نکوشی

    از بهر خدا نه تیز هوشی

اهمیت خط خوش باندازه یی بود که آنرا نصف علم میدانستند و میگفتند «الخط نصف العلم». توجه و عنایت بزرگان و دانشمندان روزگار گذشته بخط فراوان بود و درباره ی آن سخنها گفته و چیزها نوشته اند. از جمله شاعر معروف اصفهانی صائب شیرین سخن دیدن خط خوش را بهتر و بالاتر از خوانندگان گفتارهای سودمند میداند که آن خط خوش گویا و نمایانگر آنهاست.

چشم در صنع الهی بازکن لب را ببند

    بهتر از خواندن بود دیدن خط استادرا

شاعر دیگری گوید:

خط خوب ای برادر دلپذیر است

    چو روح اندر تن برنا و پیر است

اگر منعم بود آرایش اوست

    و گر درویش او را دستگیر است

با توجه باهمیتی که پیشینیان ما بخوشنویسی میداده اند و کم مهری ناگفتنی که امروز نسبت باین هنر موجود است زود باشد که این هنر از جرگه هنرهای زیبای ما رخت بربندد و بدیدار نیستی رهسپار گردد و ارزه و شکستی جبران ناپذیر بر پیکر زبان و ملیت و ادبیات و هنرهای ظریفه ما ..