فایل ورد کامل مقاله مرور روش‌های تأمین مالی پروژه‌ها؛ بررسی علمی ابزارهای اقتصادی، مدل‌های سرمایه‌گذاری و چالش‌های اجرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله مرور روش‌های تأمین مالی پروژه‌ها؛ بررسی علمی ابزارهای اقتصادی، مدل‌های سرمایه‌گذاری و چالش‌های اجرایی دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله مرور روش‌های تأمین مالی پروژه‌ها؛ بررسی علمی ابزارهای اقتصادی، مدل‌های سرمایه‌گذاری و چالش‌های اجرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله مرور روش‌های تأمین مالی پروژه‌ها؛ بررسی علمی ابزارهای اقتصادی، مدل‌های سرمایه‌گذاری و چالش‌های اجرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله مرور روش‌های تأمین مالی پروژه‌ها؛ بررسی علمی ابزارهای اقتصادی، مدل‌های سرمایه‌گذاری و چالش‌های اجرایی :

۱ مقدمه

نقش سرمایه به عنوان یکی از ارکان اصلی رشد و توصعه‌ی اقتصادی پذیرفته شده است. یکی از مسائل مهم مرتبط با تشکیل سرمایه و سرمایه‌گذاری،”تامین مالی” آن است و نقش دولت در این تامین و تشکیل سرمایه بسیار مهم تلقی می‌شود. دولت‌ها پیشبرد و توصعه‌ی نظام اقتصادی کشورهای خود را به عنوان هدف‌های رسما اعلام شده قبول کرده‌اند و بودجه(سرمایه)، یکی از مهمترین ابزارهای اعمال سیاستهای اقتصادی آنان است. این نقش دولت‌ها پیوسته در چارچوب سرمایه‌گذاری در امکانات و تسهیلات زیربنایی، امکانات تولیدی، تحقیق و توسعه‌ی تکنولوژی و ارایه خدمات گوناگون تجلی می‌یابد.

راهکارهای ایجاد رشد و توسعه‌ اقتصادی، عمما شناخته شده است و می‌توان گفت فراهم‌سازی و اجرای پروژه‌های بزرگ زیربنایی و توسعه‌ای توسط دولت، سریعترین راه و مناسبترین روش برای دست‌یابی به توسعه اقتصادی می‌باشد؟ اما سوال دیگری نیز باید در این راستا جواب داده شود و آن سوال این است که دولت، چگونه، از چه “منابعی” و به چه “راه‌هایی” می‌تواند سرمایه مالی مورد نیاز جهت انجام سرمایه‌گذاری جهت توسعه را فراهم نماید؟

۱۱ تعریف منابع مالی
“تامین مالی” به آن بخش از دانش مالی اطلاق می‌شود که روش‌های مختلف را جهت جذب نقدینگی با بهترین ساختار و کمترین هزینه سرمایه، ابداع یا مورد بررسی قرار می‌دهد.

۲ انواع تقسیم‌بندی‌های منابع تامین مالی

۲۱ منابع تامین مالی داخلی و خارجی
تقسیم‌بندی‌های ارائه شده برای روش‌های تامین منابع مالی بسیار گوناگون و متنوع است اما واقعیت این است که برای تامین سرمایه مورد نیاز دولت برای انجام پروژه‌های توسعه‌ای و زیربنایی، دو راه عمده و اصلی متصور است که این دو راه عبارتند از:
۱- منابع تامین مالی داخلی

۲- منابع تامین مالی خارجی(بین‌المللی)

۲۱۱ منابع تامین مالی داخلی
منظور از منابع داخلی تامین سرمایه جهت توسعه‌ی اقتصادی، منابع مالی گوناگونی است که از داخل کشور تامین می‌شوند. در مراجع و کتب مختلف اقتصادی، مصادیق مختلفی برای منابع تامین مالی داخلی نام برده شده‌است که عمده‌ترین آنها عبارتند از :
• درآمدهای دولت (مالیاتها، سرمایه‌گذاری در صنایع داخلی، درآمدهای صادرات)
• بخش خصوصی (حقیقی یا حقوقی استقراض یا سرمایه‌گذاری)
• فروش اوراق قرضه (مشارکت) در بازارهای داخلی

 

۲۱۲ منابع تامین مالی خارجی
بر خلاف منابع داخلی، منابع خارجی تامین سرمایه به منابعی اطلاق می‌شود که از خارج کشور تعهد و تامین می‌گردند. به عبارتی دیگر منظور از منابع خارجی، استفاده از امکانات مالی است که متعلق به ما نبوده و در اختیار دولت یا بخش خصوصی کشورهای دیگر می‌باشد. انتخاب منابع داخلی یا خارجی با توانمندی‌های مالی و اقتصادی کشور و نیز میزان سرمایه‌بری اجرای پروژه ارتباط مستقیم دارد؛ بدین معنی که در صورت پایین بودن درآمدهای مالی کشور و سرمایه‌بری بالای پروژه، معمولا امکان تامین منابع لازم از داخل امکان‌پذیر نبوده و کشور مجبور به استفاده از سرمایه خارجی می‌شود.

گستردگی منابع تامین مالی خارجی و روشهای تامین منابع مالی خارجی بسیار بیشتر از منابع داخلی است؛ اما در کل می‌توان منابع تامین مالی خارجی را به سه دسته زیر تقسیم نمود :
• دولتهای خارجی
• موسسات بین‌المللی (نظیر بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول، موسسه مالی بین‌المللی و 😉
• بخش خصوصی خارجی (مثل شرکت‌های سرمایه‌گذاری، پیمانکاری، فروشندگان تجهیزات و ;

۲۲ تامین منابع مالی عمومی و خصوصی
نوع دیگری از تقسیم‌بندی که می‌توان برای منابع تامین مالی پروژه‌های توصعه‌ای در نظر گرفت، با توجه به مشارکت یا عدم مشارکت بخش خصوصی در این امر می‌باشد. بر این اساس می‌توان منابع تامین مالی پروژه‌ها را به سه دسته زیر تقسیم نمود :

۱- تامین مالی از طریق بخش عمومی (دولتی)
۲- تامین مالی از طریق بخش خصوصی
۳- تامین مالی از طریق مشارکت بخش عمومی و خصوصی

۲۲۱ تامین مالی از طریق بخش عمومی
در صورت استفاده از منابع دولتی (عمومی) در تامین مالی، این منابع عموما از دو طریق زیر تامین می‌شوند :

۱- تخصیص بخشی از درآمدهای داخلی کشور : در این روش در برنامه بودجه سالیانه کشور، درصدی از درآمدهای داخلی کشور از طریق مالیاتها و صنایع در اختیار دولت، به پروژه‌های مختلف تخصیص داده خواهد شد؛ بدین ترتیب که در بودجه سالیانه دولت، مبالغ مشخصی برای هر پروژه معین شده و به آن اختصاص می‌یابد.

۲- تخصیص بخشی از درآمد حاصل از صادرات و سرمایه‌گذاری‌های خارجی : در این روش بخشی از درآمدهای حاصل از صادرات کشور به اجرای پروژه‌های جدید تخصیص داده می‌شود؛ بدین صورت که منابع ارزی کشور که از طریق صادرات کالا و خدمات گوناگون حاصل شده و نیز منافع حاصل از سود سرمایه‌گذاری‌های خارج از کشور، به پروژه‌های مورد نظر تخصیص داده می‌شود. این روش هیچگونه بدهی خارجی برای کشور ایجاد نمی‌کند. البته در کشورهای در حال توسعه، بدلیل محدودیت‌ درآمدهای حاصل از این راه، استفاده از این روش، بخصوص در پروژه‌هایی که نیاز به سرمایه‌های بالا دارند، جوابگو نخواهد بود.

 

۲۲۲ تامین مالی از طریق بخش خصوصی
توان دولت در تامین مالی سرمایه‌های لازم برای فراهم‌سازی پروژه‌های بزرگ توسعه‌ای محدود است. دولت مجبور است بودجه خود را بیشتر برای بخش‌های واجب‌تری نظیر تامین حداقل‌های معیشتی مردم، مبارزه با بهران فزاینده بیکاری، آموزشهای ابتدایی و ; صرف نموده و یا برای مقابله با بحران‌های قریب‌الوقوع آتی ذخیره نماید. بنابراین سعی می‌کند با قوانین حمایتی، جایگاه و سهم بیشتری را برای بخش خصوصی در عرصه‌ی اقتصادی کشور اختصاص دهد.

البته وضعیت بخش خصوصی در کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه‌یافته، جدا از وضعیت عمومی دولت و کشور نبوده و توانمندی‌های آن نیز در همان سطح محدود می‌باشد. چرا که در واقع لازمه و پشتوانه اصلی رشد بخش خصوصی در هر کشور، رشد عمومی کشور و توسعه‌ی اقتصادی پایدار داخلی است.

۲۲۳ تامین مالی از طریق مشارکت بخش عمومی و خصوصی (PPP)
ویژگی‌های خاص پروژه‌های بزرگ توسعه‌ای نظیر سرمایه‌بری بالا و پیچیدگی‌های تکنولوژیکی از یکسو و عدم تکافوی بودجه‌های دولتی و کمبود تکنولوژی پیشرفته بخصوص در کشورهای در حال توسعه از سوی دیگر، بخش عمومی (دولتی) این کشورها را مجبور کرده‌است تا به دنبال راه‌کارهایی مناسب برای فراهم‌سازی و اجرای اینگونه پروژه‌ها باشند.

مشارکت دولت با بخش خصوصی در توسعه پروژه‌های زیربنایی و استفاده از منابع مالی غیردولتی در تامین مالی پروژه‌ها از جمله الگوهایی هستند که در این رویکرد مورد توجه واقع شده‌اند.
PPPها در قالب ترتیبات و ساختارهایی که دو بخش عمومی و خصوصی را برای یک مشارکت طولانی مدت و با هدف مشترکی برای کسب مزایای متقابل گردهم می‌آورد، تعریف می‌شوند.

۲۳ منابع تامین مالی در سبد نقدینگی پروژه (ترکیب مالی در پروژه‌های PPP)
یکی دیگر از تقسیم‌بندی های قابل تصور برای منابع تامین مالی پروژه‌های بزرگ توسعه‌ای و زیربنایی، بر اساس میزان دارایی‌ها و آورده‌های نقدی مالک پروژه یا سهامداران آن و نیز میزان نقدینگی فراهم‌شده از غیر سهام‌داران است. بر این اساس طیف وسیعی از منابع مالی به دو شکل “وام” و یا “آورده” در هر دو بازار خصوصی و دولتی موجود می باشد.

۲۳۱ آورده :
آورده نقدی معمولا توسط سهامداران پروژه تامین می‌گردد. تامین مالی از طریق آورده این امکان را فراهم می‌سازد که بدون نیاز به پرداخت مبلغ مشخصی در زمان معین، اقدام به سرمایه‌گذاری در پروژه نمود.

آورده می تواند منبع خصوصی یا دولتی داشته باشد و می تواند به صورت سهام عادی یا ترجیحی عرضه گردد. معمولا آورده‌گذاران گروه‌هایی هستند که مستقیما از عملکرد پروژه منتفع می‌گردند؛ یعنی خریداران محصول پروژه، مالکان منابع طبیعی مورد استفاده در پروژه و تامین‌کنندگان مصالح و خدمات برای پروژه.

۲۳۲ وام :
اصلی‌ترین منابع تامین وام برای یک پروژه عبارتند از :
۱- بانکهای تجاری
۲- بازار وام با بهره ثابت (اوراق قرضه)
۳- موسسات دولتی و چند جانبه
۴- منابع محلی سرمایه
۵- لیزینگ

۳ انواع تقسیم‌بندی‌های روشهای تامین مالی

۳۱ انواع روشهای تامین مالی بر اساس مسولیت بازپرداخت
میزان تعهد پروژه و بانیان آن به بازپرداخت دیون که تحت عنوان “حق رجوع” شناخته می‌شود، مبنای دو روش متفاوت تامین مالی است که در ادامه ذکر می‌گردد.

۳۱۱ حق رجوع
حق رجوع، به معنی حق تعقیب قانونی نسبت به مدیون یا ظهرنویس می‌باشد.
بر این اساس حق رجوع را به سه دسته اصلی تقسیم می‌کنند که عبارتند از :

۱- حق رجوع کامل (تعهد کامل) : در این حالت وام‌د‌هنده در صورت عدم توان بازپرداخت دیون توسط وام‌گیرنده، می‌تواند به ضمانت‌کننده وی مراجعه نموده و مطالبات خود را از وی دریافت نماید.
۲- حق رجوع محدود(تعهد محدود) : در این صورت در صورت عدم توان بازپرداخت دیون توسط وام‌گیرنده، وام‌دهنده می‌تواند بخشی از مطالبات خود را از ضامن دریافت نماید.

۳- بدون حق رجوع(بدون تعهد) : در این شکل از تامین مالی، وام دهنده حتی در صورت عدم توان بازپرداخت وام توسط وام‌گیرنده، حق رجوع به ضامن را نخواهد داشت.

۳۱۲ تامین مالی شرکتی
اگر تامین مالی با تعهد کامل باشد، روش تامین مالی شرکتی نامیده می‌شود. در اینگونه تعهدات مالی که عمدتا از طریق فروش سهام و اوراق قرضه در بازارهای سرمایه‌ای و یا با استخراج از بازارهای پولی قابل انجام است، کلیه‌ی تعهدات مالی شرکت وام گیرنده در تراز مالی آن شرکت منعکس می گردد؛ مضافا اینکه در این روش،

منبع بازپرداخت تعهدات مالی پروژه، کلیه‌ی دارایی‌های شرکت و نه فقط درآمد حاصل از فروش تولیدات و خدمات طرح مورد نظر می‌باشد. بنابراین سرمایه‌گذاران و وام‌دهندگان باید در تصمیم‌گیری خود، قدرت و اعتبار شرکت وام‌گیرنده و ارزش دارایی‌های آن را مدنظر قرار دهند و از توجیه‌پذیری اقتصادی طرح اطمینان حاصل نمایند.

۳۱۳ تامین مالی پروژه‌ای
تامین مالی پروژه‌ای روشی برای تامین مالی پروژه به صورت کامل یا جزیی، بر پایه اعتبارات خود پروژه می‌باشد، بدین معنا که عایدات پروژه، تنها منبع یا منبع اولیه و اصلی برای بازپرداخت دیون پروژه خواهد بود. بنابراین وام‌دهندگان بدون حق رجوع و یا دارای حق رجوع محدود به حامیان و صاحب‌امتیازان پروژه می‌باشند.

در این شیوه تامین مالی، استقراض کنندگان تمایل دلرند شروطی مانند گروگذاری معکوس (که در آن وام‌گیرنده تعهد می‌کند که دارایی‌های خود را بدون موافقت وام‌دهنده در جای دیگری گرو نگذارد) در قرارداد تامین مالی، گنجانده نشود و به عبارتی حق رجوع به سایر دارایی‌های وام‌گیرنده یا به ظهرنویس ضمانتنامه وجود نداشته باشد.

۳۲ انواع روش‌های تامین مالی از طریق سرمایه خارجی
می‌توان روش‌های تامین مالی برای فراهم سازی و اجرای پروژه‌های زیربنایی و توسعه‌ای از طریق سرمایه‌های خارجی را به سه بخش اصلی تقسیم نمود که عبارتند از :
۱- روشهای استفاده از کمک‌های بلاعوض خارجی

۲- روش‌های استقراضی (عموما منظور، استقراض از منابع خارجی است)
۳- روشهای مشارکتی (یا سرمایه‌گذاری؛ توسط بخش خصوصی ایرانی یا سرمایه‌گذاری خارجی)

۳۲۱ اخذ کمک‌های خارجی
یکی دیگر از منابع تامین سرمایه جهت توسعه‌ی ملی، اخذ کمک‌های بلاعوض خارجی است. منظور از کمک خارجی، کلیه‌ی کمک‌های بلاعوض دولتی و وامهای ممتاز به شکل پولی و یا جنسی است که هدف آن انتقال منابع از کشورهای توسعه یافته به کشورهای کمتر توسعه‌یافته و در حال توسعه در زمینه‌های توسعه‌ای و یا توزیع درآمدی می‌باشد.

البته بایستی توجه نمود که کشورهای غنی و توسعه‌یافته اهداکننده کمک، به این دلیل اقدام به اینگونه کمک‌ها می نمایند که این بخشی از راهبردهای سیاسی آنهاست و یا اینکه تمایلات و چشم‌اندازهای اقتصادی آنها موجب این کار می‌شود. هرچند که انتظار می‌رود انگیزه برخی از کمک‌های توسعه‌ای، انگیزه انسان دوستانه برای کمک به کشورهای کمتر توسعه‌یافته باشد، اما هیچگونه شواهد تاریخی وجود ندارد که نشان دهد در دوره‌ی طولانی مدت، کشورهای اهداکننده کمک، بدون توقع منافع سیاسی، اقتصادی و حتی نظامی به این کشورها کمک کرده باشند.

۳۲۲ روشهای استقراضی
در روشهای استقراضی تامین مالی،کشورسرمایه‌پذیر (وام‌گیرنده)، در واقع وامی را از موسسه یا کشور وام‌دهنده در یافت می‌کند و موظف است در سررسیدهای مقرر اقساط بازپرداخت آن را به وا وام‌دهنده بپردازد. در این نوع روش‌ها، کشور یا بانک وام‌دهنده هیچ‌گونه ریسکی را نپذیرفته و تحمل نمی‌کند و تمام ریسک‌ها متوجه وام‌گیرنده است.

از جمله ویژگی‌های روشهای استقراضی این ایت که در این روشها وام دریافتی دارای سود مشخص و سررسید پرداخت معین می‌باشد.

 

این دسته از روش‌های تامین مالی پروژه‌ها دارای دو شکل است؛ در یک شکل آن کشور یا موسسه وام‌دهنده هیچگونه شرطی را برای نحوه‌ی مصرف وام دریافتی قرار نمی دهد و در واقع فاز تامین مالی پروژه از فاز اجرایی آن کاملا جداست. در این حالت وام‌دهنده هیچگونه عملیات نظارتی نیز بر نحوه‌ی مصرف وام ندارد و تنها پس از پرداخت وام، در موعدهای مقرر اقدام به دریافت قسط‌های وام دریافتی به همراه سود حاصله می نماید.

در نوع دیگری از روش‌های قرضی، کشور یا موسسه وام‌دهنده علاوه بر اعطای وام، بر نحوه هزینه‌شدن آن نیز نظارت کامل داشته و نوع مصرف را از ابتدا با وام‌گیرنده شرط می‌کند. در این حالت در صورتی که کشور دریافت‌کننده وام بدون هماهنگی با وام‌دهنده آن را در راه دیگری بجز آنچه که قبلا توافق نموده است مصرف نماید، با جریمه‌هایی از سوی وام‌دهنده مواجه خواهد شد. برای مثال موسساتی مثل “بانک جهانی” اقدام به ارائه وام به این شکل می‌نمایند.

انواع روشهای استقراضی (دریافت وام)
در روش‌های استقراض، اصولا از وام‌های مختلف برای تامین مالی استفاده می‌گردد. با توجه به عواملی مانند نوع وام و مرجع دریافت وام، می‌توان روش‌های استقراضی را به چند دسته تقسیم نمود. بر این اساس روش‌های استقراضی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، عبارتند از فاینانس، یوزانس، خطوط اعتباری، فروش اوراق قرضه و وام‌های بین‌المللی که در ادامه به معرفی هر یک از این روش‌ها خواهیم پرداخت.

۳۲۲۱ فاینانس :
در این روش مبلغ مشخصی با توافق طرفین از یک کشور یا موسسه به کشور دیگری قرض داده‌شده و اصل وام به همراه بهره (هزینه استفاده از پول) آن طی مدت زمان معلومی (معمولا ۵ تا ۱۰ سال) بازپرداخت می‌گردد.
از آنجا که روش فاینانس یکی از روش‌های غیر سرمایه‌گذاری به حساب می‌آید، لذا وام‌دهنده عموما هیچ دخالتی و کنترلی در نحوه هزینه‌شدن وام نداشته و در سود و یا زیان آن نیز سهیم نمی‌گردد، بلکه تنها تنظیم بازپرداخت اصل پول و بهره خود را در اقساط مشخص دریافت می‌کند. با توجه به این موضوع، وام‌دهنده برای اطمینان از بازپرداخت بموقع وام پرداخت‌شده، تضمین‌های مشخص و معتبری را از کشور وام‌گیرنده دریافت می‌نماید.
برای روش فاینانس، تقسیم‌بندی‌های گوناگونی در نظر گرفته می‌شود که در زیر به معرفی آنها خواهیم پرداخت :
۱- فاینانس مرسوم (عرفی یا متداول)
۲- فاینانس ساختاریافته

در فاینانس مرسوم، وام‌گیرنده یکی از بانک‌های کشور میزبان و و تضمین‌کننده دولت این کشور خواهد بود (به عنوان مثال در ایران، بانک مرکزی می‌تواند قرض‌گیرنده و وزارت اقتصاد و دارایی تضمین‌کننده وام باشد)؛ در حالی که در فاینانس ساختاری (که به آن “تامین مالی بر اساس نیاز طرح” نیز گفته می‌شود)، وام‌گیرنده، یک سازمان دولتی (مثلا NPC در ایران) است. در این حالت طرف موسسه قرض دهنده، دیگر دولت میزبان نیست، بلکه یک سازمان وابسته به دولت است؛ لذا مبلغ بیمه پیش از حمل کالا (که از بیمه‌های اجباری فاینانس است) به علت بالاتر بودن ریسک در حالت ساختاریافته نسبت به حالت مرسوم، در حالت ساختاریافته بیشتر خواهد بود.

۳۲۲۲ یوزانس
یوزانس در لغت به معنی “مهلت”، “فرجه” و “وعده پرداخت” و “پرداخت مدت دار” آمده‌است و در اصطلاح سرمایه‌گذاری، به معنی مهلتی است که بر حسب عرف یا مقررات بین‌المللی، برای پرداخت وجه مربوط به معاملات تجاری بین‌المللی تعیین می‌شود. این توافق‌ها مبتنی بر پرداخت قیمت تکنولوژیها و تجهیزات دریافت‌شده، در قبال ارائه برات مدت‌دار (مثلا به مدت یک یا دو سال) می‌باشد، به عبارتی می توان این نوع از تامین مالی را به خرید “نسیه” تشبیه کرد.

باید توجه داشت که در روش فاینانس، تنها بحث تامین مالی و دریافت پول به صورت وام مطرح بود؛ در حالی که در روش یوزانس بحث کالا، خدمات و یا دانش فنی نیز وارد شده و در واقع این تکنولوژی‌ها از کشور یا موسسه خارجی خریداری می‌گردد.

هنگامی که فروشنده و خریدار در یک معامله تجاری توافق می‌کنند که قیمت کالا مدتی پس از تحویل آن پرداخت گردد، فروشنده برات مدت‌داری صادر می کند که سررسید آن، تاریخ توافق شده برای پرداخت پول خواهد‌بود.

از این روش معمولا در زمان‌هایی صادر می‌شود که کشور دریافت‌کننده، توان پرداخت هزینه‌های خرید (کالا، خدمات یا تکنولوژی) را در شرایط فعلی نداشته و مایل است این هزینه‌ها را در طول زمان و یا در آینده‌ای معلوم بپردازد.

۳۲۲۳ خطوط اعتباری
نوع دیگری از استقراض استفاده از خطوط اعتباری است. در این روش مسوول پروژه و به حالت کلی متقاضی، از طریق مراجعه به بازار سرمایه و در قبال دریافت اعتبار خود، اقدام به سرمایه‌گذاری در طرح اقتصادی مورد نظر می نماید و به شرایط وام‌گیری از بانک‌های خارجی با نرخ بهره مشخص رضایت می‌دهد.
در نوعی از این حالت از استقراض به نام اعتبار فروشنده، پیمانکار مجری پروژه، در قبال دریافت تجهیزات مورد نیاز پروژه از سازنده، مبلغی از قرارداد را به وی پرداخت نموده و مابقی را در اقساط مشخص و پس از زمان مشخصی پس بعد از تحویل تجهیزات به فروشنده پرداخت خواهد نمود.

خط اعتباری قراردادی است که از مقررات متحدالشکل اعتبارات اسنادی مندرج در نشریه UCP500 اتاق بازرگانی بین‌المللی تبعیت می‌کند و به موجب آن، بانک محلی خریدار یا واردکننده کالا، که به آن “بانک عامل” یا “بانک گشایش‌کننده اعتبار” می‌گویند، بنا به درخواست و دستور خریدار تجهیزات، بانک دیگری را در خارج از کشور به نام “بانک کارگزار” یا “بانک پرداخت‌کننده اعتبار” مجاز می‌دارد که اگر فروشنده تجهیزات در مدت اعتبار اسناد حمل، کالای سفارشی را به بانک تحویل داد (به رویت بانک رسانید)، مبلغ مورد معامله را طبق قرارداد منعقده، به سازنده ذینفع در خارج از کشور پرداخت نموده و سپس اسناد مزبور را به بانک محل خریدار کالا جهت واگذاری به خریدار ارسال نماید.

در این حالت دریافت‌کننده خط اعتباری بدون دریافت پول، تنها اجازه می‌یابد به اندازه مبلغ معینی از تولیدات یا خدمات اعطا‌کننده خط اعتباری (یا موسسات طرف قرارداد وی) استفاده کرده و مطابق توافقات قبلی اقدام به بازپرداخت آن نماید. این خطوط اعتباری دارای انواع گوناگونی هستند.

۳۲۲۴ اوراق قرضه
صدور اوراق قرضه در داخل کشور برای تامین منابع پولی ملی و صدور اوراق قرضه در داخل از کشور برای تامین منابع ارزی مورد نیاز می‌تواند توسط خزانه‌داری دولت، بانکهای مرکزی کشورها و یا موسسات و شرکتهای مختلف دولتی و خصوصی صورت گیرد. سپس دولت (یا شرکت‌های دولتی و خصوصی) منابع مالی کسب‌شده از این روش را برای فراهم‌سازی و اجرای پروژه‌های مدنظر خود تخصیص خواهند داد.

۳۲۲۵ وامهای بین‌المللی
این وامها عموما توسط موسسات چندجانبه بین‌المللی ارائه می‌شوند. هدف این نوع موسسات ارائه تسهیلات مالی به کشورهای عضو به منظور دسترسی به اهدافی خاص مانند افزایش رشد اقتصادی، کاهش فقر، بهبود وضعیت تراز پرداخت‌ها و تامین مالی طرح‌های زیربنایی و توسعه‌ای می‌باشد.
وامهای دریافتی در این روش و از موسسات مالی بین‌المللی، با روش فاینانس یک تفاوت عمده دارند و آن هم به برقراری شروط مشخص برای استفاده از وام و اعمال کنترل موسسه وام‌دهنده بر نحوه هزینه شدن وام در زمان اجرای پروژه برمی‌گردد. در اینگونه موارد می‌بایست مطالعات امکان‌سنجی الزام شده توسط وام‌دهنده به انجام رسیده و توجیه فنی و اقتصادی پروژه مورد قبول وی قرار گیرد.

۳۳ روش‌های سرمایه‌گذاری خارجی
وجه مشخصه این روش‌ها آن است که بازپرداخت منابع مالی خارجی از سوی دولت یا بانک‌های تجاری، تضمین نمی‌شود. بر خلاف روش‌های استقراضی، منابع مالی موضوع این طبقه‌بندی بدلیل عدم وجود تعهد بازپرداخت، در تراز پرداخت‌های کشور به عنوان بدهی دولت یا سیستم بانکی تلقی نمی‌شوند