فایل ورد کامل تحقیق روش‌های تکثیر و پرورش گیاهان دارویی و معطر؛ تحلیل علمی فناوری‌های نوین و کاربردهای پزشکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق روش‌های تکثیر و پرورش گیاهان دارویی و معطر؛ تحلیل علمی فناوری‌های نوین و کاربردهای پزشکی دارای ۴۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق روش‌های تکثیر و پرورش گیاهان دارویی و معطر؛ تحلیل علمی فناوری‌های نوین و کاربردهای پزشکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق روش‌های تکثیر و پرورش گیاهان دارویی و معطر؛ تحلیل علمی فناوری‌های نوین و کاربردهای پزشکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق روش‌های تکثیر و پرورش گیاهان دارویی و معطر؛ تحلیل علمی فناوری‌های نوین و کاربردهای پزشکی :

روش‌های تکثیر و پرورش گیاهان دارویی و معطر

مقدمه:
در ازدیاد به وسیله‌ی تیل (قلمه)، قسمتی از ساقه و یا ریشه، همراه با برگ از گیاه مادری جدا شده و در شرایط محیطی مساعد مشخصی قرار می‌گیرد، تا ریشه و شاخساره بر روی آن تشکیل شده و گیاه مستقلی تولید شود.

اهمیت و مزایای ازدیاد به وسیله‌ی تیلسین (قلمه زدن):
تکثیر به وسیله‌ی تیل، مهمترین روش ازدیاد درختچه‌های زینتی گونه‌های خزان‌دار و همچنین انواع همیشه سبزهای پهن برگ و باریک برگ می‌باشد. همچنین به صورت گسترده‌ای در ازدیاد تجارتی گلخانه‌ای بسیاری از گلها استفاده می‌شود. ازدیاد چندین گونه‌ی میوه‌ای نیز توسط قلمه انجام می‌پذیرد.

در گونه‌هایی که با تیل به آسانی ازدیاد می‌شوند، این مزایای فراوانی دارد. گیاهان جدید بسیاری، می‌توانند از شمار کمی گیاه مادری و در فضایی محدود ایجاد شوند. این روش، ارزان، سریع و ساده است و به شیوه‌های خاصی که برای پیوند (پیوند شاخه) و کوپیوند (پیوند جوانه) لازم است، نیازی نیست. مشکل ناسازگاری با پایه و یا خوب جوش نخوردن محل پیوند

وجود ندارد. درگیاهان ازدیاد شده، یکنواختی بیشتری وجود دارد، زیرا تغییراتی که گاهی در اثر تفاوت‌های بین دانهالهای پایه در گیاهان پیوندی بوجود می‌آید در بین این گیاهان دیده نمی‌شود. گیاه مادری، معمولاً تکرار شده و هیچ تغییر ژنتیکی صورت نمی‌پذیرد. این امر که گیاهان بر روی ریشه‌ی خودشان یعنی به وسیله‌ی تیل (قلمه) تکثیر شوند، حتی اگر امکان‌پذیر هم باشد، همیشه مطلوب نیست. غالباً مفیدتر و حتی الزامی است که از پایه‌هایی مقاوم در برابر شرایط نامساعد خاک و یا موجودات بیماری‌زای خاکزی استفاده شود یا پایه‌های کوتاه کننده یا کم رشد کننده را به کار برد.

انواع تیل (قلمه):
تیل (قلمه)، از قسمتهای رویشی گیاه، مانند ساقه، ساقه‌های تغییر شکل یافته، نیساگ (ساقه‌ی زیرزمینی)، چوخه (غده)، سوخ و پَداژه (سوارخ توپر)، برگ و ریشه گرفته می‌شود. تیل‌ها (قلمه‌ها) را می‌توان براساس قسمتی از گیاه که از آن گرفته می‌شوند، به اقسام زیر تقسیم کرد:
سِتاک تیل (قلمه‌ی ساقه)
سخت تیل (قلمه‌ی چوب سخت)

خزان‌دار
سوزنی برگ همیشه سبز
نیمه سخت تیل (قلمه‌ی چوب نیمه سخت)
نرم تیل (قلمه‌ی چوب نرم)
واش تیل (قلمه‌ی علفی)

برگ تیل (قلمه‌ی برگ)
تَزِه تیل (قلمه‌ی جوانه‌ی برگ)
ریشه تیل (قلمه‌ی ریشه)

گزینش نوع قلمه، معمولاً به شرایط ازدیاد کنننده، حداقل هزینه لازم و آسانی روش تکثیر بستگی دارد.
برای گیاهان چند ساله‌ی چوبی آسان ریشه‌زا، سخت تیل‌هاع معمولاً در یک خزانه‌ی هوای آزاد، به دلیل آسانی عمل و کمی هزینه‌ی لازم مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای گونه‌های علفی (واشی) حساس‌تر، یا برای آنهایی که ازدیادشان مشکلتر است، لازم است به وسایلی گرانتر و دقیقتر که برای تیل‌های برگدار لازم است، دست یافت. بکارگیری ریشه تیل برخی از گونه‌ها نیز رضایت بخش است اما ممکن است بدست آوردن مواد قلمه‌ای به مقدار زیاد مشکل باشد.

در گزینش گیاه مادری برای (قلمه‌گیری)، گزینش گیاهانی که عاری از بیماری بوده، رشد متعادلی داشته و هویت آنها معلوم باشد، بسیار لازم است. از بکار بردن گیاهانی که از خشکی و یا یخبندان آسیب دیده‌اند، برگهایشان به وسیله‌ی حشرات تغییر شکل داده است، رشدشان به وسیله‌ی میوه‌دهی بیش از حد، عقب مانده و با آنهایی که رشد انبوه و بیش از اندازه دارند، می‌بایستی دوری شود.

عمل قابل توصیه برای ازدیاد کنندگان این است که قسمتی از خزانه را به گیاهان مادری اختصاص داده و به عنوان منبعی برای ازدیاد از آن استفاده کنند. در این قسمت، گیاهان مادری یکنواخت، شبیه به اصل و عاری از بیماری نگهداری شده و شرایط غذایی مناسب برای آنها فراهم می‌آید، تا قلمه‌هایی که از آنها گرفته می‌شود، بهترین ریشه‌زایی را داشته باشند.
ستاک تیل‌ها (قلمه‌های ساقه):

ستاک تیل (قلمه‌ی ساقه)، مهمترین نوع از انواع قلمه است، ستاک تیل، براساس ماهیت چوبی که برای قلمه‌گیری به کار می‌رود، به چهار گروه قلمه چوب سخت (سخت تیل )، قلمه چوب نیه سخت، (نیمه سخت تیل )، قلمه‌ی چوب نرم (نرم تیل ) و قلمه‌ی علفی (واش تیل ) تقسیم می‌شوند.
در ازدیاد به وسیله‌ی ستاک تیل، قسمتی زا ساقه که جوانه‌های جانبی و یا انتهایی دارد گرفته می‌شود، بدین امید که در شرایط مناسب، ریشه‌های نابجا بر روی آن تشکیل شده و بتواند گیاهی مستقل پدید آورد.

نوع چوب، مرحله‌ای از رشد که طی آن تیل گرفته می‌شود، زمان قلمه‌گیری در سال و چندین عامل دیگر، در ریشه دهی رضایت‌بخش تیل‌های برخی از گیاهان اهمیت زیادی دارد.
سخت تیل‌ها (قلمه‌های چوب سخت) (گونه‌های خزان‌دار):

این نوع تیل‌ها از چوب سخت رسیده‌ی در حال استراحت، پس از ریختن برگها و پیش زا پدید آمدن شاخه‌های جدید در بهار گرفته می‌شوند. استفاده از سخت تیل‌ها یکی از ارزانترین و آسانترین روشهای ازدیاد رویشی است. قلمه‌گیری از چوب‌های سخت به آسانی صورت گرفته و به سهولت آسیب نمی‌بیند، در صورت لزوم، فرستادن آنها به نقاط دور دست، به راحتی ممکن است و در حین ریشه‌زایی به ابزار ویژه‌ی کم و یا ناچیزی نیازمند می‌باشند.

به دلیل ارزانی ازدیاد توسط قلمه‌ی چوب سخت، تأسیس باغهای میوه متراکم که شامل درختان میوه‌ی پاکوتاه می‌گردد سه هزارها از آن در هر هکتار کشت می‌گردند و سود قابل توجهی را حاصل می‌نمایند میسر می‌گردد. به عنوان مثال برخی از ارقام هلو، می‌توانند به آسانی در سطح بزرگ، توسط ریشه‌دار کردن قلمه‌های چوب سخت ازدیاد شوند.

تیل (قلمه) را می‌بایستی به هنگامی که گیاه در حال خواب است، یعنی در اواخر پاییز، زمستان و یا در اوایل بهار، از چوبی که در سال قبل رشد کرده تهیه کرد. هر چند که، در بعضی از گونه‌ها، مانند انجیر، زیتون و برخی ارقام آلو، چوب دوساله و یا مسن‌تر را نیز می‌توان مورد استفاده قرار داد. غالباً گیاهان چوبی خزان‌دار، به وسیله‌ی سخت تیل ازدیاد می‌شوند، اما بعضی از پهن برگان همیشه سبز نیز، مانند زیتون، می‌توانند توسط سخت تیل بی‌برگ تکثیر شوند. بسیاری ا زدرختچه‌های زینتی خزان‌دار نیز به آسانی می‌توانند با این نوع تیل (قلمه) ازدیاد شوند. پایه‌های وَرد (گل سرخ) مانند مولتی فلورا به مقدار زیاد تتوئسط سخت تیل تکثیر می‌شوند، تعدادی از گونه‌های میوه‌ای، با این روش، ازدیاد تجاری می‌شوند که از آنها

می‌توان انجیر، به، زیتون، توت و غیره را نام برد. برخی از درختان مانند بید و سپیدار هم توسط سخت تیل ازدیاد می‌شوند. سخت تیل‌ها می‌بایستی از گیاهان مادری سالم که زیر آفتاب کامل قرار داشته و رشدی متعادل دارند گرفته شوند. چوبهایی که رشد و اندازه‌ی متوسط دارند، بسیار مطلوب می‌باشند. تیل (قلمه)، پیش از آن که گیاه جدید بتواند غذای خود را تأمین کند، می‌بایستی مواد غذایی ذخیره‌ی کافی برای غذادهی ریشه‌ و شاخه داشته باشد. قسمتهای وسط و پایین شاخه برای تیلست (قلمه‌گیری) مناسبند.

طول سخت تیل، ا ز۱۰ تا ۷۵ سانتی‌متر متغیر است. هنگامی که تیل‌های بلند به عنوان پایه برای درختان میوه به کار می‌روند، این امکان را فراهم می‌سازند که پس از ریشه‌دهی، مستقیماً روی آنها پیوند زده شود و بنابرانی، روی شاخه‌های کوچکتری که از ریشه‌های تیل‌های کوتاه پدید می‌آیند، پیوند زده نمی‌شود.

بر روی تیل می‌بایستی حداقل گره وجود داشته باشد. برش پایین قلمه، درست در زیر یک گره، زده می‌شود. ولی محل برش بالایی می‌بایستی در حدود ۱۲ تا ۲۵ میلیمتر بالای گره باشد. در عین حال، هنگامی که تیل (قلمه) از گیاهانی گرفته می‌شود که میانگره‌هایی کوتاه دارند، توجهی به این مطلب نمی‌شود، بویژه هنگامی که تعداد زیادی تیل بطور همزمان با استفاده از اره تهیه می‌شود.

پاشنه تیل (قلمه‌ی پاشنه‌دار ) و مستقیم تیل (قلمه مستقیم )
گرزتیل، دارای قسمتی کوتاه از ساقه چوب مسن‌تر است، در حالی که پاشنه تیل فقط شامل قطعه‌ای کوچکی از چوب مسن‌تر می‌باشد. مستقیم‌ تیل هیچ نوع چوب مسن‌تری ندارد. این نوع معمولی‌ترین انواع تیل (قلمه) است و در اکثر حالات نتایج رضایت‌بخش دارد.
هرگاه تشخیص بین ته و سر تیل (قلمه) مشکل باشد، توصیه می‌شود که یکی از برشهای سر و یا ته، به صورت مورّب به جای برش مستقیم زده شود. برای ازدیاد در سطحی بزرگ، به صورت دسته‌ای، توسط اره یا وسایل مکانیکی (افزارشی) دیگر، در اندازه‌ی مورد نظر بریده می‌شوند نه به صورت تک تک و با دست . در ازدیاد تجارتی در سطح بزرگ، کاشت تیل ها به صورت مکانیزه ( افزاره ای ) انجام می‌شود

پینه‌زایی زمستانه: در طول دوره ی رکود قلمه‌‌ها را با طولی یکنواخت بریده و انها را به صورت دسته هایی با تعداد مناسب در می‌آورند که سر آنها همگی در یک طرف باشد، آنگاه آنها را با نوار پلاستیکی محکم می‌بندند. این تیل ها را تا بهار در محلی خنک و مرطوب نگهداری نگه داری می‌کنند . دسته های تیل را می‌توان در هوای آزاد و در محلی با زهکش خوب، زیر خاک شنی، ماسه و یا خاک اره نگهداری کرد. آنها را می‌توان به صورت افقی یا عمودی می‌بایستی تیل واژگون باشد و ته تیل چندین سانتی متر زیر سطح خاک قرار گیرد. در این حالت، ته

تیل در مقایسه با سرشان، تا حدودی گرمتر بوده و از تهویه ی بهتری برخوردار خواهند بود. این شیوه، آغازیدن ریشه را در ته تیل تسهیل می‌سازد، در حالی که توسعه جوانه ها را در سر تیل، به تعویق می‌اندازد. به هنگام کشت بهاره، دسته های تیل را بیرون آورده و هر کدام را بطوری که سرشان بالا باشد می‌کارند. در نواحی دارای زمستان معتدل، غالبا دسته های تیل ( قلمه ) را در درون پینه زایی، در جعبه های بزرگ حاوی ماسه، خاک اره، گیا لوش (پیت) خزه و یا خاک رنده ی مرطوب قرار می‌دهند و جعبه ها را در ساختمانی بدون وسیله ی حرارتی و یا در هوای آزاد نگهداری می‌کنند. اما این عمل، در نقاطی که زمستانی سخت با دمای زیر صفر دارند، احتمالا برای قلمه ها حفاظت کافی ایجاد نمی‌کند، درچنین آب و

هوایی برای نگهداری قلمه ها، یک زیرزمین خنک اما با دمای بالای یخبندان رضایت بخش است. اگر یخچال های بزرگ در اختیار باشد، می‌توان قلمه ها را در پینه زایی، با اطمینان در دمایی حدود ۵/۴ درجه ی سانتیگراد تا موقع کاشت نگه داشت.

کشت مستقیم بهاره : در مورد گونه های سهل ریشه زا، غالبا جمع آوری شاخه ها در طول فصل رکود و قرار دادنشان در کاغذ های ضخیم یا پلاستیک حاوی گیا‌لوش (پیت) خزه ی مرطوب و نگه داری آنها در دمای صفر تا ۵/۴ درجه ی سانتیگراد تا فصل بهار، کفایت می‌کند شاخه ها نمی‌بایستی در زمان نگهداری، خشک شده و یا زیاده از حد مرطوب شوند. به هنگام کاشت، تیل (قلمه ) در اندازه ی مورد نظر تهیه شده و در خزانه کشت می‌شود .

شاخه هایی که نگهداری می‌شوند، می‌بایستی پی در پی بازدید شوند. اگر علایم توسعه ی جوانه ها پدیدار شود، می‌بایستی دمای محل نگهداری سردتر شده و یا تیل ها را سریعا تهیه و کشت تیل، رشد زیادی کرده باشند، برگها قبل از تشکیل ریشه ظاهر می‌شوند و تیل به خاطر از دست دادن آب از طریق برگها، خشک می‌شود.
کشت مستقیم پاییزه: در مناطقی که زمستان معتدل دارند می‌توان در پاییز تهیه و بلافاصله کشت کرد. پینه زایی و احتمالا ریشه زایی، ممکن است پیش از شروع فصل رکود آغاز شده و یا تشکیل شاخساره و ریشه ممکن است بطور همزمان در بهار بعد صورت گیرد، تیل های کشت شده درپاییز ممکن است به وسیله جوندگان آسیب ببیند. ضمنا، اگر از علف کشها استفاده نشود، علفهای هرز بسیاری انها را احاطه می‌کنند.

پینه‌زایی با دمای گرم: قلمه ها را در پاییز هنگامی که جوانه ها دوره خواب را شروع کرده و یا در حال ورود به این دوره هستند، گرفته . آنها را با یک ماده ی ریشه زا تیمار می‌کنند. سپس در شرایط مرطوب و دمای نسبتا گرم (۱۸ تا ۲۱ درجه ی سانتیگراد ) به مدت ۳ تا ۵ هفته نگهداری می‌کنند، تا آغاز یدن ریشه تحریک شود. بعد از آن، تیل ها را در خزانه ( در آب و هوای معتدل ) و یا انبار سرد ( ۲ تا ۵/۴ درجه ی سانتیگراد ) تا بهار نگهداری می‌کنند. پژوهشها نشان داده اند که سخت تیل های گلابی ، هنگامی ریشه زایی خوب داشته اند که جوانه ها و تیل ها در زمان پینه زایی (و اغازیدن ریشه )، جوانه هایشان در حال استراحت بوده و رشد خود را شروع نکرده و رقابتی برای مواد غذایی در تیل وجود نداشته است

پینه‌زایی با پاگرما: این روش، برای (قلمه های ) سخت ریشه زا، مانند برخی از پایه های سیب و گلابی موفقیت آمیز بوده است. تیل ها را در پاییز یا اواخر زمستان می‌گیرند و ته آنها را با مواد شیمیایی ریشه زا ( اسید ایندول بوتیریک ) تیمار می‌کنند. سپس حدود چهار هفته، به صورت ایستاده در بستر های مرطوب قرار داده و روی پا گرما، در دمای ۱۸ تا ۲۱ درجه ی سانتیگراد قرار می‌دهند. سر تیل ها باید در معرض هوای آزاد سرد قرار گیرد. بهتر است که این کار درذ یک خزانه ی هوای آزاد که روی آن جهت پیشگیری از رطوبت زیاده از حد باران پوشیده شده است، انجام شود. ایستگاه پژوهشی ایست مالینگ انگلستان، روشی تجارتی برای تیل های سخت ریشه زا ابداع کرده است. در این روش، انتقال تیل ها می‌بایستی

پیش از این که زمان معمولا مصادف با بیرون زدن ریشه ها ست برای پیشگیری از پوسیدن ریشه ها، می‌بایستی از کاربرد زیاده از حد آب در محیط ریشه زایی دوری جست. تا هنگامی که تحریک پذیری به طرز صحیح انجام می‌گیرد، صبر کردن برای بیرون زدن ریشه ها قبل از انتقال لزومی ندارد. این روش ، احتمالا برای مناطقی مناسب است که زمستان ها یی ملایم دارند هنگامی که پس از ظاهر شدن ریشه ها، خاک یا شرایط آب و هوایی برای کشت مناسب نیست، بهتر است که ریشه ها در بستر ریشه زایی دست نخورده باقی بمانند و پا گرما خاموش شود و هنگامی که شرایط مناسب شد، در خزانه کاشته شوند

نگهداری بوسیله‌ی کیسه ی پلاستیکی:
(قلمه های چوب سخت)، در طول فصل رکود گفته شده و ته آنها در ماده ی ریشه زایی فرو برده می‌شود (به عنوان مثال در محلول اسید ایندول بوتیریک به مدت چند ثانیه). سپس، در کیسه های پلاستیکی سر بسته قرار داده شده و در تاریکی و دمایی برابر با ۱۰ درجه ی سانتیگراد نگهداری می‌شوند. مطالعاتی که با این روش بر روی سخت تیل ها ی هلوا انجام گرفت، نشان داد که پس از حدود ۵۰ روز ، ۸۵ تا ۱۰۰ درصد ریشه‌زایی صورت می‌پذیرد در حالی که غالبا ریشه زایی زیادی توسط این روش بدست می‌آید ، تیل ها در اغلب اوقات پس از انتقال خشک می‌شوند.

سخت تیل‌ها (قلمه‌های چوب سخت) گونه‌های سوزنی برگ همیشه سبز)
این قلمه‌ها، می‌بایستی در شرایط مرطوب ریشه‌دار شوند، تا از خشک شدن بیش از حد آنها، که کند ریشه‌زا بوده و گاهی چند ماه تا یکسال طول می‌کشد تا ریشه بدهند، پیشگیری شود. برخی گونه‌ها بسیار آسانتر از سایرین ریشه میدهند. عموماً سُرژه (شبه سرو)، نوش و گونه‌های خزنده‌ی ارس (سرو کوهی) به آسانی ریشه می‌دهند و سرخدار نسبتاً سهل ریشه‌زا است. در حالی که گونه‌های ایستاده‌ی ارس (سرو کوهی)، ژدیناژ (درخت نوئل) و کاج ریشه‌زایی مشکلتری دارند. به علاوه، تفاوتهای قابل ملاحظه‌ای بین گونه‌های مختلف این جنسها، در ارتباط با سهل ریشه‌‌زایی تیل‌هایشان موجود است. تیل‌هایی که از پایه‌های بذری جوان گرفته می‌شوند، به دلیل عوامل نونهالی، بسیار آسانتر از آنهایی که از گیاهان

مسن‌تر گرفته می‌شوند، ریشه می‌دهند. تیمار کردن با مواد ریشه‌زا، به ویژه اسید ایندول بوتریک با غلظت‌های نسبتاً زیاد، معمولاً در افزایش سرعت ریشه‌دهی، درصد تیل‌های ریشه‌دار شده و به دست آوردن سیستم ریشه‌ی قوی‌تر، مفید می‌باشد. قلمه‌های سوزنی برگان، همیشه سبز، بطور معمول بین اواخر پاییز و اواخر زمستان گرفته می‌شوند. استفاده‌ی سریع از تیل‌ها، پس از آن که گیاه مادری جدا شدند، اهمیت فراوانی دارد. در این مورد بهترین کار آن است که تیل‌ها را در یک گلخانه با شدت نور نسبتاً زیاد و در شرایط رطوبت بالا و یا

مه‌افشانی بسیار سبک، بدون آن که برگها زیاد خیس شوند، ریشه‌دار کرد. پا گرمای ۲۴ تا ۵/۲۶ درجه سانتیگراد، نتایج خوبی داده است. آغشته کردن تیل‌ها به مواد قارچ‌کش، از جمله‌ی بیماریها پیشگیری می‌کند. ماسه به تنهایی، محیط ریشه‌زایی مطلوبی است. بعضی از تک تیل‌ها، برای ریشه‌زایی به مدت زمان طولانی‌تری نیازمندند. تیل‌های دیر ریشه‌زا را می‌توان دوباره در محیط ریشه‌زایی فرو برد. این تیل‌ها، نهایتاً ریشه خواهند داد.

نوع چوبی که در قلمه‌گیری به کار می‌رود، به میزان قابل توجهی با گونه‌ای که قلمه آن قرار گرفته و تمام برگهای نیمه‌ی پایینی آن حذف می‌شوند. معمولاً از شاخه‌های انتهایی رسیده رشد فصل قبل، استفاده می‌شود. در بعضی از موارد، مانند گونه‌ای اُرس (سرو کوهی) ممکن است چوبهای مسن‌تر و ضخیم‌تر به کار برده شوند و به همین دلیل، پس از ریشه‌زایی گیاه بزرگتری به دست می‌آید. از سوی دیگر، بعضی از خزانه‌کاران، تیل‌های انتهایی کوتاه ۵ تا ۵/۷ سانتی‌متری به کار می‌برند و آنها را برای ریشه‌زایی بسیار نزدیک به هم در سینی کاشت قرار می‌دهند. در بعضی از گونه‌ها تیل‌های مسن‌تری که از کناره‌ها و قسمتهای پایین گیاه مادری گرفته می‌شوند، بهتر از قسمتهای آبدار، انتهایی ریشه می‌دهند. قلمه‌های سرخدار ، هنگامی بهترین ریشه‌زایی را دارند که با قسمتی از چوب مسن‌تر در ته تیل، گرفته شوند. به نظر می‌رسد که این نوع تیل‌ها، کمتر در معرض حمله‌ی قارچها، قرار می‌گیرند. در برخی از گونه‌های سوزنی برگ همیشه سبز، غالباً زخم‌زنی در ته تیل برای ریشه‌زایی مفید است.

قلمه‌های چوب نیمه سخت:
نیمه سخت تیل‌ها، معمولاً از گونه‌های سوزنی برگ چوبی همیشه سبز گرفته می‌شود. اما تیل‌های تابستانه‌ی برگدار، از چوبهای نیمه رسیده‌ی گیاهان خزان‌دار نیز به عنوان نیمه سخت تیل محسوب می‌شوند. تیل‌های گونه‌های پهن برگ همیشه سبز، عموماً در تابستان، از شاخه‌های جدید و بلافاصله پس از یک دوره‌ی رشد، هنگامی که چوبها نیمه رسیده‌اند، گرفته می‌شوند، بطور معمول، بسیاری از درختچه‌های زینتی ماننند کاملیا، با نیمه سخت تیل ازدیاد می‌شوند. ضمناً چندگونه‌ی میوه‌ای نیز مانند مرکبات و زیتون، می‌توانند با این روش ازدیاد شوند.