فایل ورد کامل مقاله سازمان‌های مجازی؛ بررسی علمی ساختار دیجیتال، مدیریت منابع انسانی و پیامدهای اجتماعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله سازمان‌های مجازی؛ بررسی علمی ساختار دیجیتال، مدیریت منابع انسانی و پیامدهای اجتماعی دارای ۵۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله سازمان‌های مجازی؛ بررسی علمی ساختار دیجیتال، مدیریت منابع انسانی و پیامدهای اجتماعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله سازمان‌های مجازی؛ بررسی علمی ساختار دیجیتال، مدیریت منابع انسانی و پیامدهای اجتماعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله سازمان‌های مجازی؛ بررسی علمی ساختار دیجیتال، مدیریت منابع انسانی و پیامدهای اجتماعی :

سازمان‌های مجازی

سرعت شاید مهمترین ثروت در هزاره سوم و عصر جدید موسوم به عصر اطلاعات باشد. برای کاستن زمان پاسخگویی و بهبود انعطاف‌پذیری، باید شکل کاملا جدیدی از سازمانها بوجود آیند. سازمانهای مجازی که امروزه با سرعت بالایی در حال شکل‌گیری هستند می‌توانند پاسخی به این نیازهای جدید باشند.

تحول الکترونیکی به طرق مختلف تجارت را تغییر داده است . ساختارهای سازمانی سنتی ، دیگر نمی‌توانند با این تحولات سازگار باشند. سرعت روز افزون جهانی سازی و تغییرات شدید ، نیازمندی به یک ساختار تجاری که بتواند این شرایط را به بهترین وجه بکار گیرد، حیاتی ساخته است. عدم توجه بسیاری از شرکتها به این شرایط جدید باعث ورشکستگی آنها شده است. بازار جدید نیازمند سازگاری مداوم و واکنشهای فوری است. سرعت هم‌اکنون یک شاخص رقابتی است و در نتیجه مدل قدیمی و کلاسیک تجارت رنگ خواهد باخت.

امتیازات رقابتی گذشته دیگر دوام ندارد، استراتژیهای مبتنی بر هزینه به سختی باقی مانده و دوام می‌آورند. سازمانها و شرکتهایی که در یک سازمان حجم وسیعی از فعالیتها را انجام می‌دادند، جای خود را به شرکتهای کوچکی داده‌اند که برای جلب رضایت مشتریانشان روی فعالیت‌ خاصی متمرکز شده‌اند.
در بازار و عصر جدید سازمانهایی که از دانش، افراد متخصص و فناوریهای روز به خوبی استفاده نمایند موفق‌تر هستند. کوچک شدن، مهندسی مجدد و تمرکز، برخی از رویکردهایی هستند که شرکتها برای شناسایی فعالیتهای بدون ارزش افزوده روی آنها حساب می‌کنند. فعالیتهای اقتصادی شبکه‌ای و تبادل اطلاعات اقتصادی فواید زیادی را برای استراتژی منبع یابی بیرونی به ارمغان آورده است.
طبق تعریف سازمانهایی که دارای سرمایه‌های غیر ملموس مشخص بوده و از مرزهای سنتی فراتر رفته‌اند، سازمانهای مجازی نام دارند. چنین سازمانهایی در تجارت خو

د از شرکای خارجی استفاده می‌کنند، که به آنها دست اندرکاران سازمان مجازی می‌گویند.
در حقیقت یک سازمان مجازی یک سازمان مبتنی بر شبکه است. برای اینکه یک سازمان خود را از ساختار موجود خارج ساخته و به حالت مجازی درآید نیازمند تغییرات سازمانی و تجدید ساختار در فرآیندها و عملکردهای سازمانی است که این امر با توجه به مقاومت طبیعی افراد در مقابل تغییر بسیار مشکل خواهد بود.
با تعریف کامل‌تری می‌توان بیان کرد که سازمان مجازی یک نوع خاصی از سازمان شبکه‌ای است که با استفاده از آخرین فناوریهای ارتباطی و اطلاعاتی مانند اینترنت واینترانت مراودت و همکاری با اشخاص و سازمانهای دیگر را خارج از فضا، زمان و مرزهای سازمانی امکان پذیر می‌سازد.
ویژگیهای سازمانهای مجازی
• مبتنی بر اطلاعات است.
• غیرمتمرکز است ولی از نظر فناوری شدیدا متمرکز عمل می‌کند.
• تمرکز فعالیتهای سازمان مجازی حول شایستگی‌های منحصر به فرد آن می‌باشد.
• انعطاف‌پذیر، چابک و سریعا قابل انطباق است.
• سرمایه‌گذاری‌های آن بهینه بوده و هزینه‌های سربار در آن حذف می‌شود.
• خلاق، پویا، سازگار و همراه با ساختاری مجازی مبتنی بر کار گروهی است.
اهداف عمده سازمانهای مجازی
• بهره‌برداری به موقع از انواع منابع موجود در بازار به منظور ارتقاء کیفیت و افزایش ارزش محصول
• به کارگماردن نیروی کار متخصص از هر قشر،‌ طبقه، تخصص و ملیت
• ایجاد نظارت درونی و خود جوش که تنها از محیطی بدون ابهام، قدرتمند و دارای اصول اجرایی مشترک و اعتماد قلبی و واقعی بر می‌آید.

عنوان : سازمان مجازی
نویسنده : ابراهیم محمدی قراسوئی
کلمات کلیدی : برون سپاری، سازمان شبکه¬ای، اداره مجازی، سازمان بدون مرز، مبانی سازمان و مدیریت
از جهت لغوی واژه مجازی از مباحث کامپیوتر عاریت گرفته شده است. در کامپیوتر به حافظه¬ای که بیشتر از ظرفیت حافظه واقعی باشد، حافظه مجازی می¬گویند. در مطالعات سازمان نیز به همین سیاق و با توجه به این که این نوع سازمان از منابع بیرونی که واقعا متعلّق به خودش نیست، به وجود آمده است، آن را سازمان مجازی نامیده¬اند. یعنی سازمانی که موجودیّت و اجزای تشکیل‌دهنده آن، متعلّق به سازمان¬های دیگر است و به‌خودی‌خود، موجودیّتی ندارد.
تعاریف مختلفی از سازمان مجازی شده است، که نشان‌گر تازگی موضوع و عدم توافق صاحب‌نظران در این زمینه است:
سازمان مجازی، تلفیقی از گروه¬ها و واحدهای پراکنده است؛ که با کمک شبکه¬های ارتباطی، به‌هم پیوند خورده¬ و تشکّل جدیدی را به‌وجود آورده‌اند.
شکلی از ارتباطات است که به کمک شبکه¬های جهانی و هوش مصنوعی تکامل یافته است.
شبکه¬ای از سازمان¬ها که اثربخشی آن، بیش از سازمان¬های بزرگ و مستقل است؛ اگرچه خود، موجودیّت مستقلی ندارد؛ یعنی سازمان مجازی، سازمانی تخیّلی است، که خود وجود ندارد؛ بلکه دیگر سازمان‌ها به آن موجودیت می¬دهند.
الگویی برای ایجاد تعامل و مراودات¬ جمعی میان گروه¬های کاری و کارکنانی که در محیط¬های دور از هم پراکنده¬اند؛ که امکان اثر¬بخشی تلاش-های جمعی و گروهی را فراهم می¬آورد و ساز و کارهای ارتباطی(شبکه¬ها و وسایل ارتباطات از راه دور)، آن‌ها را به‌هم پیوند می¬دهند.
شبکه¬ای موقت از سازمان¬ها و واحدهای مستقل(تولید¬کنندگان، مشتریان و حتی رقبا) است؛ که با کمک فن¬آوری اطلاعات، با یکدیگر در زمینه مهارت‌ها، هزینه¬ها و دسترسی پیدا کردن به بازارها، باهم مشارکت می¬کنند.

رعت گردهم می¬آیند.
سازمان‌های مجازی، در واقع نوعی از سازمان‌های شبکه¬ای هستند، که فاقد هسته مرکزی دائمی‌اند.
یکی از روندهای مهمی که از دهه ۹۰ میلادی آغاز شده، این است که بسیاری از شرکت¬های مشهور، فعالیّت¬های خود را بر روی کارهایی متمرکز کرده¬اند که در آنها مهارت¬های بسیاری دارند و بقیّه کارها را به شرکت‌های دیگر واگذار کرده¬اند. این سازمان¬ها ساختار خود را به صورت یک شبکه پویا تنظیم کرده و برحسب نیاز خود، با شرکت¬های مختلف قرارداد می-بندند. این سازمان¬¬ها، با توجه به نیازهایی که پیوسته تغییر می¬کنند، بخش‌هایی را به شبکه افزوده یا از آن کم می¬کنند؛ به‌طوری‌که وظایف اصلی سازمان در سازمان¬های مختلف پراکنده شده یا به افراد مختلف واگذار می¬گردد.
در این ساختار، کارهای سنّتی سازمان¬ها؛ مانند فروش، حسابداری و تولید، زیر یک س

قف انجام نمی¬شود؛ بلکه به‌وسیله سازمان¬های پراکنده از یکدیگر صورت می¬گیرد؛ این سازمان‌های پراکنده، به‌وسیله کانال¬ها، شبکه¬ها و وسایل الکترونیکی، به یک دفتر مرکزی برای هماهنگی و کنترل، مرتبط می‌شوند.
سازمانی که اغلب قریب به اتفاق فعالیت¬های خود را به سازمان¬های بیرونی واگذار کرده است، سازمان مجازی کامل است. سازمان¬های پارندی (Modular) سازمان¬های شبکه¬ای (Network) و سازمان¬های بدون‌مرزی (Barrier-Free)، همه، روایات متفاوتی از مقوله¬ای واحد، به‌نام سازمان مجازی هستند.
سازمان¬های مجازی، نمونه¬ای از سازمان¬های آینده هستند که در آن‌ها پیچیدگی، وسعت و حجم عملیات، به‌گونه¬ای است، که دیگر نمی¬توان آن‌ها را به‌صورت سازمان متمرکز و واحد اداره کرد؛ بلکه برای ادامه کار آن‌ها به سازمان‌های دیگر نیاز است.
باید توجه کرد که سازمان مجازی، مفهومی متفاوت از اداره مجازی است. در اداره مجازی تکنولوژی، جایگزین بسیاری از فضاهای فیزیکی واحد¬ها می¬شود؛ در حالی‌که در سازمان مجازی با تأمین و تدارک فعالیت¬ها ازخارج سازمان، هدف‌های سازمان تحقق پیدا می¬کند.
ویژگی¬های سازمان مجازی
فن¬آوری محوری؛ کارآفرینان و شرکت¬هایی که در فاصله¬های دور ازهم قرار گرفته¬اند، به کمک فن¬آوری اطلاعات و شبکه¬های الکترونیکی براساس قراردادهای الکترونیکی باهم همکاری می¬کنند؛ به‌طوری‌که تصوّر سازمان مجازی بدون فن¬آوری پیشرفته(فن¬آوری اطلاعات)، غیر ممکن است؛

برون‌سپاری(Outsourcing)؛ سازمان¬های مجازی بسیاری از فعالیت‌های خود را از سازمان¬های دیگر تأمین می¬کنند. در این نوع ساختار، به جای انجام وظایف سنّتی در ادارات و واحدهای زیرمجموعه سازمان، واحدهای خارجی، عهده¬دار انجام این وظایف می¬شوند. یکی از عوامل مهمی که مجازی بودن سازمان را تعیین می¬کند؛ واگذاری فعالیت¬ها به سازمان¬های دیگر است؛
فرصت‌طلبی؛ سازمان¬های مجازی موقّتی بوده و بیشتر آنها در پی بهره‌برداری از فرصت¬ها هستند و پس از برآورده‌شدن نیاز و از بین رفتن آن فرصت از هم جدا می¬شوند
اعتماد؛ تنوع رابطه¬ها در سازمان مجازی باعث می¬شود که شرکت¬ها، هرچه بیشتر به‌هم تکیه و اعتماد نمایند؛ زیرا آن‌ها دارای سرنوشت مشترکی هستند؛

نبودن مرز؛ این الگو مرز سنّتی شرکت-ها(تولید¬کنندگان، رقبا و 😉 را تغییر می-دهد و نمی¬توان به‌راحتی مشخص کرد که مرز شرکت، از کجا آغاز و در کجا پایان می¬پذیرد؛
انعطاف¬پذیری؛ نبود مرزبندی¬های سنتی و محدودیت¬های ناشی از آن بین سازمان¬ها، همچنین استفاده از خدمات سازمان‌های دیگر با عقد قرارداد، چالاکی خاصی به سازمان‌های مجازی می-بخشد
مزایا

در این ساختار هیچ‌گونه هزینه سربار اداری وجود ندارد؛ زیرا کارها به صورت بستن قرارداد انجام می¬شود و ارتباطات به صورت الکترونیکی انجام می‌شود؛
نیروی کار انعطاف¬پذیر است و با شرکت¬های جدید با توجه به تقاضاهای جدید و تغییرات محیطی، اقدام به عقد قرارداد می¬شود؛
ارائه خدمات و محصولات در سطح عالی؛ از آنجا که هرشرکت شایستگی¬های اصلی خود را در شبکه عرضه می¬کند، هرنوع وظیفه و فرآیند در عالی-ترین سطح ممکن ارائه خواهد شد؛ به‌گونه‌ای که به‌ندرت امکان دارد، یک شرکت، به‌تنهایی از عهده چنین کاری بر¬آید.

معایب :عدم کنترل بر سازمان؛ با توجه به ماهیّت غیر عادی سازمان و اینکه فعالیت¬ها، زیر یک سقف انجام نمی¬شود، هیچ کنترلی وجود ندارد و مدیران باید خود را با پیمانکاران مستقلّی که برای انجام کارها قرارداد می-بندند، وفق دهند؛
عدم تعریف ساده و راحت سازمان؛ زیرا امکان دارد، هر هفته با پیمانکاران جدیدی قرارداد ببندند یا قرارداد آن‌ها را فسخ و سازمان‌های دیگری جایگزین آن‌ها کنند و در نتیجه شکل سازمان تغییر کند؛
وفاداری بسیار اندک اعضا به سازمان؛ زیرا نمی¬توان یک فرهنگ منسجم و فراگیر در سازمان ایجاد کرد یا آن‌را مشاهده نمود؛
جابجایی بسیار زیاد کارکنان و اعضای سازمان؛ زیرا این افراد تنها به کار یا به شرکت طرف قرارداد، متعهد هستند و هر زمان که منافع خودشان یا شرکت طرف قرارداد ایجاب کند، با سازمان مزبور قطع رابطه می¬کنند؛
احساس دغدغه، فشار، تنهایی و انزوا در کارکنان؛ به‌علت تغییرات دائم و فقدان ارتباطات ارگانیک بین آنان؛
احساس تعلق کمتر به سازمان؛ به‌علت فقدان ارتباطات چهره‌به‌چهره.
در زمانه ما که عصر رقابت روزافزون بین سازمان¬ها است، سازمان¬هایی، کم‌هزینه، منعطف و سریع؛ مانند سازمان¬های مجازی می¬توانند، بسیار راه‌گشا و موفق باشند؛ اما نباید فراموش کرد که مدیریت این سازمان¬ها، به‌علت وجود کارکنان بسیار متخصص، ساختار تخت و کنترل پایین بر واحد¬هایی که کارهای سازمان را انجام می¬دهند، مشکل است. به‌علاوه، این سازمان¬¬ها، با اشراف بر فن¬آوری‌های نوین، سازگاری و مدیریت، مخاطرات مربوط به این فن‌آوری¬ها را می¬طلبند. همچنین فراهم بودن زیرساخت¬های حقوقی، اجتماعی و فرهنگی لازم، برای این سازمان¬ها در رشد و موفقیّت آنها بسیار حیاتی است. در نتیجه، مدیران قبل از اقدام برای تجدید ساختارها، با هدف مجازی‌شدن، باید به زیرساخت¬های لازم برای این سازمان¬ها توجه داشته باشند.
عنوان : کاربرد سازمان مجازی در کسب و کار
مقاله حاضر به بررسی تعاریف، ویژگیها، الگوهای ساختاری و فرایند تشکیل سازمان مجازی می‌پردازد. از آنجا که پایداری سازمان مجازی به‌عنوان یک سیستم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، لذا عوامل پایدارساز این گونه سازمانها نیز با ارائه یک الگو و اصول مربوطه ارائه شده است.
• مقدمه
اصطلاح سازمان مجازی، اولین بار توسط موشویتس در سال ۱۹۸۶ مطرح

شد. «مالون» و «دیویدو» MALONE و DAVIDOW اولین کسانی بودند که به‌طور دقیق و سازگار در کتاب خود ایده «بنگاه مجازی» را مطرح کردند. سازمان مجازی حیطه وسیعی از فعالیتهای سازمانی اقتصادی و غیراقتصادی را می‌پوشاند.
کسب و کار الکترونیک شامل کار در خانه(TELEWORK) ، صنایع کوچک و متوسط مجازی تا شبکه‌های بزرگ کسب و کار در حیطه فعالیتهای اقتصادی قرار می‌گیرد. از سوی دیگر، در سایر بخشها نیز سازمانهای مجازی خصوصا در همکاری میان موسسات علمی، گروهها وسازمانهای غیرانتفاعی و غیردولتی دارای کاربرد وسیعی است.
مقاله حاضر به بررسی مفاهیم ساختارها و سازوکارهای سازمان مجازی در حیطه ک

سب و کار می‌پردازد. اهمیت سازمان مجازی در این گونه فعالیتها شامل موارد زیر می‌شود:
۱ اشتراک و همکاری در منابع، قابلیتهای محوری و تسهیم هزینه‌‍‌ها میان چندین شرکت یا موسسه؛
۲ شکلهای مختلف سازماندهی و امکان انعطاف‌پذیری در سازماندهی؛
۳ وجود فناوری اطلاعات به‌عنوان عامل اصلی و تواناساز؛
۴ اجرای عملیات شبکه‌ای.
• ویژگی‌های سازمان‌های مجازی
گرچه از عمر مفهوم سازمان مجازی نزدیک به دودهه می‌گذرد، لیکن هنوز هم در ادبیات مزبور تفاوت در تعاریف ونگرشها وجود دارد. علت این امر پویایی مفاهیم و بروز پدیده‌های گوناگون و نوین در حیطه مزبور است. لذا در این مقاله سعی شده تا تعاریف و ویژگیهای ارائه شده به‌گونه‌ای جامع نظرات متخصصان مطرح این رشته باشد.
• الف – تعریف سازمان مجازی: سازمان مجازی، شبکه‌ای پویا از سازمانها، شرکتها، موسسات و حتی افراد مستقلی است که در قالب اشکال گوناگون فعالیتهای کسب و کار گروهی، تحت یک نام مشخص که الزاما نام واقعی هیچ‌یک از اعضای شبکه نیست، به‌صورت موقت یا دایمی گرد هم آمده‌اند تا با تسهیم هزینه‌ها، قابلیتهای محوری، ریسک‌ها و امکانات از فرصتهای کسب و کار برروی یک بستر فناوری اطلاعات و نیز با به‌کارگیری فناوری اطلاعات، استفاده کنند.
• ب – ماهیت کسب وکار: کسب و کار سازمان مجازی یک ماهیت نوآورانه، همکارانه، همفزاینده و پویا در قالب عملیات شبکه‌ای در میان اعضا (شرکتهای تشکیل‌دهنده) دارد که به‌صورت فرهنگ سازمانی مشخص نیز در عملکرد کلیت سازمان بروز می‌کند.
• ج – ساختارها: در سازمان مجازی گرایش کلی به‌سوی از بین رفتن سلسله مراتب عرضی و نیز کاهش نیاز به عملیات و ساختارهای فیزیکی است تا بدین وسیله بهره‌وری بیشتری میان اعضای شبکه به‌وجود آید. امکان پراکندگی جغرافیایی اعضا و وابستگی نمودار سازمانی و شکل روابط به شرایط تشکیل شبکه باتوجه به اهمیت ارتقای اثربخشی عملیات آن از

ویژگیهای ساختاری این گونه سازمانهاست.
• د – مدیریت: در سازمان مجازی یک دیدگاه مدیریت مشترک و تسهیم فعالیت مدیریتی، رهبری، مالکیت تسهیم‌شده، برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری جمعی، توافقی، عملکرد برمبنای اعتماد، هم‌سرنوشتی و ریسک‌پذیری گروهی وجود دارد.
• ه- بستر و موتور حرکت: سازمان مجازی بر روی بستر فناوری و سیستم‌های اطلاعاتی بنیان گذاشته شده و از سوی دیگر فناوری اطلاعات به‌عنوان یکی از عوامل پویا و سازنده سازمان مطرح است. تبادل، توسعه، توزیع و تسهیم سازمان یافته اطلاعات و اطلاعات سامان یافته مرتبط و متناسب با سطوح مختلف تصمیم‌گیری- عملیاتی، فعالیت اساسی سازمان و نیز حاصل عملکرد قابل قبول آن است که نهایتا در شکل دانش سازمانی مدیریت شده متبلور می شود.
• الگوهای ساختاری سازمانهای مجازی
در پاسخ به این سوال که «چه موقع یک سازمان، مجازی است؟» یک پاسخ مطلق وجود ندارد بلکه برحسب میزان اغنای شرایط مجازی‌بودن، می‌توان یک سازمان را در مکان مشخصی از طیف مجازی بودن قرار داد. از این‌رو، می‌توان درجات مختلفی از مجازی بودن را باتوجه به سه ویژگی اساسی زیر مورد شناسایی قرار داد:
۱ فرهنگ سازمان مجازی
۲ شبکه مجازی
۳ بازار مجازی.
• الف – فرهنگ به‌معنای میزان موافقتی است که اعضای یک جامعه به‌لحاظ ارزشها و عقاید مشترک با یکدیگر دارند. فرهنگهای سازمانی که گرایش به تحول دارند، احتمال می‌رود بتوانند مجازی شوند و توانایی بالایی به‌لحاظ استفاده فعالانه از فرصتهای درون و برون سازمانی دارند.
• ب – شبکه مجازی به‌معنای گروهی از سازمان‌‌ها یا گروه های درون سازمانهاست که تــوسعه و حفظ روابط الکترونیــک برای پیشرفت موفقیت‌آمیز وضعیت مجازی آنها نقش حیاتی دارد. روابط درون شبکه غالبا تحت عنوان «مشارکتهای ارزش افزوده» نامیده می‌شود که بر پایه روابط طولی، عرضی یا همـــزیستانه (SYM BIOTIC) بنا شده است. این امور مرتبط است با رقبا، همکارانی که در

زنجیره ارزش قرار دارند و نیز فراهم‌آورندگان خدمات و کالاها که همگی تحت یک چتر پوشش داده شده‌‌اند تا در مقابل سازمانهای خارج از شبکه، به مزیت رقابتی بالاتری، به‌صورت جمعی دست یابند.
ماهیت مشارکت‌هایی که سازمان مجازی را شکل می‌دهند، قدرت و نیز قابلیت جایگزین‌شدن آنها مشخص می‌کند که ساختار بهینه آنها چگونه خواهد بود. شش الگوی سازمانی که برای ساختار سازمانهای مجازی مناسب تشخیص داده شده به قرار زیر است:

۱ صورتهای مجازی
۲ الگوهای هم‌پیمانی
۳ الگوهای پیمان ستاره‌ای
۴ الگوهای پیمان – ارزشی
۵ الگوهای پیمان – بازار
۶ کارگزارهای مجازی
• الف – صورتهای مجازی، عبارتند از همان سازمانهای سنتی که اکنون برروی فضای مجازی (اینترنت) حضور دارند:
• ب – الگوی هم‌پیمانی: در این سازمانها همکاری تسهیم شده میان چندشرکت وجود دارد به‌گونه‌ای که هر شریک تقریبا سهم مساوی از منابع، قابلیتها، مهارتها و دانش را به اشتراک می‌گذارد و بدین ترتیب کنسرسیومی تشکیل می‌شود. این الگو برای اجرای پروژه‌ها مناسب است و برحسب توافق شرکا می‌تواند موقت یا دایم باشد.
• ج – الگوی پیمان-ستاره‌ای: در این الگو، شبکه هماهنگی متشکل از اعضای به‌هم پیوسته وجود دارد که هسته یا محور را تشکیل می‌دهد و در اطراف آن سازمانهای دیگری به‌عنوان اقمار قرار می‌گیرند.
• هسته مرکزی که رهبریت را به‌عهده دارد دارای نقش برتر بوده و قادر است قابلیتها، تخصصها، دانش و منابع لازم را برای عملیات تعریف شده و نیازهای اعضای فراهم آورد.
• د – الگوی پیمان-ارزشی: الگوهای پیمان ارزشی، طیفی از تولیدات، خدمات و امکانات وابسته به یکدیگر را برمبنای ارزش قابل دستیابی در یک صنعت یا زنجیره ارزش مشخص گرد هم می‌آورد.
• شرکتهای عضو این سازمان مجازی، همگی در کار خود متخصص بوده و در بازار یا قابلیت محوری خود کاملا متمرکز هستند.
• ه- الگوی پیمان- ‌بازار – سازمانهایی که بر پایه الگوی پیمان بازار ایجاد شده‌اند، به‌منظور هماهنگی ساخت و تولید، بازاریابی، فروش و ترویج مجموعه‌از تولیدات و خدمات متنوع اما سازگار گرد هم می‌آیند. تفاوت میان الگوی پیمان-‌‌‌بازار با الگوی پیمان – ارزش از این جنبه است که احتمالا چندین زنجیره ارزش در الگوی پیمان بازار درگیر هستند.

• و – الگوی کارگزاران مجازی: کارگزاران مجازی درواقع طرح‌ریزی شبکه‌های پویا را برعهده دارند. این کارگزاران فرصتهای استراتژیک نوینی را به‌عنوان عرضه‌کنندگان شخص ثالث ارزش افزوده مانند موارد معمولی بازاریابی اینترنتی و یا کارگزاران اطلاعات ارائه می‌کنند که حول خدمات ویژه اطلاعات تجاری به ایجاد یک ساختار مجازی اقدام می‌کنند. این الگو نسبت به سایر الگوها بیشترین انعطاف را داراست و ویژگی دیگر آن این است که معمولا موقتی است.
• فرایند تشکیل سازمان مجازی
هنگامی که یک فرصت کسب وکار تشخیص داده می‌شود، نیاز به برنامه‌ریزی و ایجاد سازمان مجازی، ایجاد موافقت یا قراردادهای همکاری میان اعضا یا شرکای مناسب و تنظیم و آرایش‌دهی زیرساخت مورد‌ نظر برای اجرای عملیات طبق توافق، پدید می‌آید. مراحل عمده و عملیات لازم برای ایجاد سازمان مجازی در شکل شماره یک آمده است.
• عوامل تثبیت‌کننده سازمانهای مجازی
در پایداری و تثبیت سازمان مجازی دو عامل نقش اساسی را بازی می‌کنند که به‌قرار زیر است:
۱ امنیت در کسب و کار و تبادل اطلاعات.
۲ ایجاد جو اعتماد در سازمانها یا شرکتهای عضو سازمان مجازی.
امنیت در تبادل اطلاعات دارای سه جنبه اصلی است که عبارتند از:
• الف – شناسایی، بدین معنی است که یا توسط شخص ثالث مورد اعتماد دوطرف، در مورد آنها تاییدیه صادر و یا از طریق تبادل رمز مشترک مورد شناسایی طرفین، مبادله اطلاعات انجام شود.
• ب – دسترسی، بدین معنی است که فضای مورد نیاز طرفهای استفاده کننده از اطلاعات باید کاملا شناسایی شده و به هر عضو در سازمان مجازی دسترسی مناسب برای استفاده از اطلاعات ارائه شود. در این راه، وجود ابزارهای مهمی از قبیل کدهای شناسایی، دیواره‌های آتش وغیره ضروری است.
• ج – انتقال، بدین معنی است که انتقال اطلاعات برروی بسترهای امن از قبیل شبکه‌های خصوصی مجازی(VIRTUAL PRIVATE NETWORK) ویا درون شبکه‌های حلقه‌ای بسته(EXTRANET) که بین طرفهای شریک در سازمان ایجاد شده، صورت می‌گیرد.

در رابطه باامنیت اطلاعات دیدگاههای متفاوتی وجود دارد که در جدول شماره یک دو دیدگاه متفاوت با یکدیگر مقایسه شده‌اند.
برخی صاحبنظران براین عقیده‌اند که تعریف اعتماد در سازمان مجازی به معنای مکانیسمی برای کاهش بی‌اطمینانی یا عدم قطعیت اجتماعی است که از ویژگیهای سازمانهای مجازی است. لذا اعتماد را به‌عنوان آمادگی پذیرش ریسک مطرح می‌کنند. این تعریف را در مطالعه اعتماد در تیم‌های مجازی نیز به‌عنوان «اتکا بر رفتار ارتباطی فرد دیگر به‌منظور دستیابی به یک هدف مطلوب اما در عین حال غیرقطعی در یک موقعیت مخاطره‌آمیز» به‌کار برده‌اند.
بنابراین، کلا می‌توان اعتماد را به‌عنوان مجموعه‌ای از اعتقادات و باورها درباره دیگران دانست که این امر عنصر مخاطره را در موضوع اعتماد توجیه می‌کند. در یک جامعه مجازی، رفتارهای فرصت‌طلبانه ممکن است به اعمالی از قبیل فروش غیراخلاقی اطلاعات محرمانه شخصی یا سازمانی، استفاده از جامعه مزبور در جهت عرضه کالا و غیره منجر شود. در این جوامع به‌خاطر امکانات وسیعی که به‌لحاظ ناشناس سازی افراد و سازمانهای اقدام‌کننده وجود دارد، اجرای رفتارهای فرصت‌طلبانه بسیار ساده‌تر و کشف آنها توسط قربانیان بسیار مشکل‌تر از جوامع معمولی است.
برخی از عواملی که اعتماد طبق آنها تعریف می‌شود و آن را قابل اندازه‌گیری می‌کند به‌قرار زیر است:
۱ پاسخگوبودن به دیگران (دیگر سازمانها و شرکتها). این معیار طبق موارد زیر تعریف می‌شود:
• الف – ارائه پاسخ در زمان مورد انتظار و تعیین شده (تعداد دفعات، موقعیتها،;)؛
• ب – کیفیت پاسخهای ارائه شده (عالی، خوب، متوسط، بد، خیلی بد).
۲ مشارکت اطلاعاتی عبارت است از میزان راه‌دادن دیگران به حریم اطلاعاتی خود. این معیار را با سوال درباره آمادگی و علاقه دیگران (سایر شرکتها یا موسسات) برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات خود می‌توان سنجید.
تمایل به اعتماد. این معیار را با سوال درباره آمادگی و علاقه به وابستگی به دیگران یا میزان آمادگی به واگذاری امور خود به دیگران می‌توان سنجید
مدیریت – بازاریابی – تجارت
در این مقاله ما قصد داریم تا اصول و مبانی یک سازمان مجازی را برایتان آنالیز و تجزیه و تحلیل نماییم . وبه یک سری سوالات اساسی و زیر بنایی در این مورد پاسخ دهید . مثلا”
سازمان مجازی چیست ؟

تفاوت سازمان مجازی با سایر سازمانها چیست ؟
گامهای اجرایی وفرایندهای سازمانهای مجازی کدامند ؟
عواملی که برای ایجاد یک سازمان مجازی اجرا می شوند کدام اند؟