فایل ورد کامل مقاله شاعران و نویسندگان ایرانی؛ تحلیل تاریخی و ادبی جایگاه آثار ادبی در فرهنگ ملی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله شاعران و نویسندگان ایرانی؛ تحلیل تاریخی و ادبی جایگاه آثار ادبی در فرهنگ ملی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله شاعران و نویسندگان ایرانی؛ تحلیل تاریخی و ادبی جایگاه آثار ادبی در فرهنگ ملی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله شاعران و نویسندگان ایرانی؛ تحلیل تاریخی و ادبی جایگاه آثار ادبی در فرهنگ ملی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله شاعران و نویسندگان ایرانی؛ تحلیل تاریخی و ادبی جایگاه آثار ادبی در فرهنگ ملی :

اسدی طوسی:
از شعرای قرن پنجم است.او از جمله کسانی است که چون فردوسی دست به نظم شاهنامه زد وکتاب معروف را گرشاسب نامه نهاد.نوشتن کتاب الابنیه عن الحقایق الادویه موفق هروی نیز ازکارهای اوست.

انوری:(۵۲۰_۵۸۷ )
لقب علمی او حجه الحق میباشد.ائ در عهد سنجر عزت و مکتبی ولی به واسطه
حادثه ای مورد طعن مردم بلخ قرار گرفت ودر پاسخ این توهین هجویه ای درباره مردم بلخ سرود.

اوحدی مراغه ای:
او از جوانی به تصوب علاقه داشت واز پیروان ابو حامد اوحدالدیناحمد کرمانی بود.او به خدمت سلطان ابوسعید آخرین ایلخان مغول پیوست. مثنوی جام جم و مثنوی ده نامه یا منطق الشاق از وی به جا مانده است.

بابا طاهر عریان:(۳۹۰- ۴۵۰ )
ازشاعران قرن پنجم و گوینده دو بیتیهایی به زبان محلی لری است.
مقبره وی در همدان کنونی می باشد.

جامی:
او از شاعران قرن نهم است ومعاصر امیر علی شیر نوایی بود. هشت بهشت ومناجات نامه از آثار اوست. بهارستان را به تقلید از گلستان سعدی نوشت.

شیخ بهایی:(متولد ۹۵۳ هجری قمری)
چون شیخ بهایی حکیم وعارف و فقیه و ادیب و ریاضیدان عصر خویش بشمار می رفت شاه عباس علاوه بر منصب شیخ الاسلامی منصب وزیر در بار وریاست تشریفات راهم به او واگذار کرده بود. نان و حلوا ، کشکول ،
شیر و شکر از آثار اوست.

خاقانی:
افضل الدین بدیل بن علی نجار، مشهور به خاقانی شروانی از برجسته ترین قصیده سرایان خطه آزربایجان و زبان پارسی است که قصاید او زیبا اما با زبانی نسبتا” مشکل وهمراه با تشبیهات واستعارات بعیده سروده شده است. ولی عاطفه رقیق و ذهن وقاد او از لابلای زبان شعری اوآشکار است،جز دیوان قصاید وغزلیات،از او مثنوی تحفهالعراقین نیز بجا مانده است. وفات اورا به سال۵۹۵ نوشته اند.

خواجوی کرمانی:( ۶۷۹ هجری قمری )
قصاعد وی نمونه ذوق و مشرب تصوف است. او گذشته از دیوان اشعار، مثنوی هایی به سبک نظامی ساخته: همای و همایون ، گل و نوروز ، کمال نامه ، روضه الا نوار است.

خیام:
وفاتش را ۵۱۷ هجری قمری می دانند رباعیات وی معروف است وبه زبانهای انگلیسی ، فرانسوی ، آلمانی ، عربی ، اردو ، ایتالیایی ، ترکی ، روسی و; ترجمه شده است.

رودکی:
شاعر قرن چهارم ، در دربار سامانیان بود. او چنگ نیز می نواخته ودر اواخر عمر نابینا گردید.
سعدی:
شاعر قرن هفتم بود. گلستان و بوستان از آثار او هستند . آرامگاه وی در شیراز زیارتگاه ادب دوستان می باشد.

حکیم سنایی غزنوی:
او شاعری بود که در قرن ششم زندگی می کرد. در میانه عمر انقلابی در افکارش به وجود آمد وبه صوفیگری پرداخت .اثر مهم او دیقه الحدیقه
سیر العباد الی المعاد معرف استادی اوست.

عطار نیشابوری:
شیخ فریدالدین ابو حامدمحمدبن ابراهیم،عطار نیشابوری از بزرگترین و برجسته ترین عارفان شاعر در قرن ششم وهفتم هجری است. از بهترین آثار او، منطق الطیر،مصیبت نامه،الهی نامه و اسرار نامه است.مجموعه رباعیات او به نام مختار نامه، سخت مشهور است. کتاب تذکرهالاولیای او در شرح زندگانی عارفان و اولیاءالله است. او چه در غزل سرایی وچه در مثنوی گویی پیشرو جلال الدین محمد مولوی است.

فردوسی:
او یکی از مشهورترین ادیبان ایران بود. او خالق شاهنامه ای است که شهرت جهانی دارد. در زمان محمود غزنوی می زیسته است . مقبره او در طوس در خراسان می باشد.

محتشم کاشانی:
در سال ۹۹۶ هجری قمری متولد شد. دوازده بند مشهور وی در بین مردم رواج خاصی دارد:
بازاین چه شورش است که در خلق آدم است
بازاین چه نوحه و عزا و ماتم است

مولوی:
او در سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ به دنیا آمد. مثنوی معنوی، غزلیات شمس، مجالس سبعه، فیه مافیه از آثار اوست.

عراقی:
فخرالدین عراقی، از عرفا و شعرای بر جسته قرن هفتم هجری است، دیوان غزلیات و عشّاقنامه او از بهترین کتب شعری عرفانی است، کتاب لمعات او را جامی به نام <اشعه اللمات> شرح کرده است .

آرتیمانی:
میرزارضی الدین آرتیمانی، متخلص به رضی، از شاعران عارف قرن یازدهم است. آرتیمانی از توابع تویسرکان است و مقبره میرزا رضی در همان جاست.
ساقی نامه ای طولانی شامل ۱۳ بیت، در مدح علی(ع) دارد که از بهترین
ساقی نامه های زبان پارسی است. وفات او را به سال ۱۰۳۷ نوشته اند.
و دیوانی کم حجم ازو به جای مانده است.

بیهقی:
ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی، متولد ۳۸۵، از تارخ نویسان و حقیقت نگاران زمان قزنویان است، او گزارشگر حقیقت است، در ضمن تاریخ، گاه گاهی حکایات پندآموز می آورد که به لطف تاریخ می افزاید، در سال ۴۷۰ هجری قمری فوت کرده است.

غزالی:
امام محمد غزالی از متفکران بزرگ اسلامی در قرن پنجم و اوایل قرن ششم است،از او آثاری چون احیاءعلوم الدّین و المنقد من الضلال به زبان عربی و کیمیای سعادت وتحفه الملوک و نصیحه الملوک به زبان فارسی در دست است.
وفات او در سال ۵۰۵ واقع شده است.

همدانی:
عین القضاه همدانی از برجستگان عارف قرن ششم هجری است. او از شاگردان شیخ احمد غزالی و از عارفان صاحب ذوق ایرانی است.از آثار او می توان : تمهیدات ، شکوی الغریب ونامه های عین القضاه را نام برد.

نظامی سمرقندی:
نظامی عروضی سمرقندی، از نویسندگان قرن ششم هجری است. کتاب او به نام مجمع النوادر و مشهور به چهار مقاله، از جمله کتابهایی است که درباره شیوه نویسندگی، شاعری و طب و نجوم اطلاعات ذی قیمتی در اختیار محققان قرار می دهد. نظامی این کتاب را در سال ۵۵۱ تالیف کرده است.

سمرقندی:
ظهیرالدین سمرقندی، از نویسندگان و متر جمان قرنششم هجری است، او کتاب سندباد نامه را که ابوالفارس قناوزی،به امر امیر نوح بن منصور سامانی به پارسی ترجمه کرده است، اصلاح و تهذیب کرد.

صفی:
فخرالدین علی صفی فرزند کمال الدین حسین واعظ کاشفی ، از دانشمندان ونویسندگان برجسته زمان شاه طهماسب صفوی است، از او آثاری چون رشحات عین الحیات، انیس العارفین فی المواعظ و لطایف الطوایف به جا مانده است. کتاب اخیر شامل چهارده باب و ها باب شامل چند فصل،ودر هرفصل حکایتی زیبا و پند آمیز آورده است. وفات اورا به سال ۹۳۹ نوشته اند.

نیما یوشیج:
علی اسفندیاری ، نیما یوشیج (۱۲۷۶-۱۳۳۸) بنیان گذار شعر معاصر فارسی است، او با شیوه خاص خود و با درهم شکستن قالب شعری گذشته، طرحی نو افگند و شعر را از ذهنی گرایی به عینی گرایی سوق داد و بدین گونه در قالب و محتوای شعر دگرگونی ایجاد کرد.
شعر افسانه خود را در سال ۱۳۰۱ منتشر کرد و با تکمیل فرم و قالب آن، شعر معاصر را در راهی انداخت که امروزه نام شعر معاصر با نام نیما یوشیج همراه است. در کتاب حرفهای همسایه، نظر او را دربار قالب و محتوای شعر می توان دید