فایل ورد کامل مقاله ارزیابی‌های گاونر؛ بررسی علمی و مدیریتی روش‌های سنجش عملکرد و کارایی در نظام‌های کشاورزی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله ارزیابی‌های گاونر؛ بررسی علمی و مدیریتی روش‌های سنجش عملکرد و کارایی در نظام‌های کشاورزی دارای ۶۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله ارزیابی‌های گاونر؛ بررسی علمی و مدیریتی روش‌های سنجش عملکرد و کارایی در نظام‌های کشاورزی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله ارزیابی‌های گاونر؛ بررسی علمی و مدیریتی روش‌های سنجش عملکرد و کارایی در نظام‌های کشاورزی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله ارزیابی‌های گاونر؛ بررسی علمی و مدیریتی روش‌های سنجش عملکرد و کارایی در نظام‌های کشاورزی :

ارزیابی‌های گاونر

هنگام انتشار ارزیابی‌های گاونر; زمان تمرکز
هر سال ۳ بار در ماههای ژانویه ، آوریل و آگوست ، نتایج ارزیابی‌ گاوهای نر منتشر می‌شوند و شما ممکن است نتایج این ارزیابی‌ها را از طریق این نشریه یا نمایندگی سی ،‌آر ، آی دریافت نمایید .

اطلاعات مربوط به صفات مهم نظیر تولید شیر ، تیپ ، امتیاز سلول‌های بدنی ، باروری ، آسان زایی و طول عمر تولیدی مربوط به میلیون‌ها راس گاو شیری در طی سال جمع آوری می‌شوند .در هر صورت آنالیز ، این اطلاعات کار بزرگی است . به همین دلیل متخصصین تنها ۳ بار در سال آن را انجام می‌دهند . رکوردهای عملکرد برای اثرات سن گاو و مرحله شیردهی تصحیح می‌شوند و آنگاه هر گاو با سایر گاوها که دریک دوره‌ زمانی و در یک گله قرار دارند مورد مقایسه قرار می‌گیرد .

نتایج ارزیابی‌ شامل یک سری ارقام PTA یا برآورد توانایی انتقال ژنتیکی برای هر یک از حیوانات می‌باشد . این ارقام برآوردهایی از برتری ( یا فروتری ) ژنتیکی آن حیوان خاص است که به فرزندان خود منتقل خواهد کرد . اطلاعات ژنتیکی هم برای گاوهای نر و هم برای گاوهای ماده تولید می‌شوند ولی از آنجاییکه تعداد کمی از گله‌ها این ارزیابی‌ها را برای انتخاب تلیسه‌های جایگزین از میانگین همه تلیسه‌های تولیدی خود استفاده می‌کنند ، در این مقاله به نحوه استفاده از این اطلاعات برای انتخاب گاوهای نر می‌پردازیم .

بیش از ۳۰ صفت در نظر گرفته می‌شوند
هر یک از گاوهای نر برای تولید شیر ، چربی ، پروتئین ، درصد چربی ، درصد پروتئین ، طول عمر تولیدی ،‌امتیاز سلول‌هاب بدنی ، نرخ آبستنی دختران ،‌قدرت باروری گاونر ، آسان زایی پدران ، آسان زایی دختران ، درصد مرده‌زایی پدران ، درصد مرده‌زایی دختران ، امتیاز نهایی تیپ و ۱۸ صفت خطی تیپ مورد ارزیابی قرار می‌گیرند .
این بدان معنی است که شما می توانید برای ۳۲ صفت در مورد ۸۰۰ گاونر فعال در صنعت تلقیح مصنوعی ( حدود ۶۰۰ راس آنها هلشتاین هستند ) در هر زمان خاص اطلاعات داشته باشید هیچ کس وقت ندارد همه همه این اطلاعات را مورد استفاده قرار دهد پس یک گاودار منطقی چه کار باید بکند ؟

یک روش معمول ولی نادرست این است که تعدادی صفت را انتخاب کرده و برای هر یک از صفات سطوح حذف مستقلی را برگزینید .
برای مثال ممکن است تصمیم بگیرید که تنها از گاوهای نری استفاده کنید که حداقل ارزیابی آنها برای شیر ۱۲۰۰ + پوند ، درصد پروتئین ۰۵/۰ + ، ترکیب ستان ۲۵/۱+ و ترکیب دست و پا ۰۰/۱+‌ باشد . شاید به نظر برسد که این روش منطقی باشد ولی تعیین این سطوح مستقل کار مشکلی است و تمایل بیشتر این افراد این است که تعداد بسیار زیادی صفت را مدنظر قرار دهند.

چگونه می توانیم امتیاز سلول‌های بدنی ، درصد چربی ، طول عمر تولیدی یا قامت حیوان را نادیده بگیریم ؟ همین که به تعداد صفات مورد نظر می افزایید تعداد کمتری گاونر وجود خواهند داشت که دارای معیارهای تعیین شده شما باشند . و به احتمال زیاد تعدادی گاونر را انتخاب خواهید کرد که برای اکثر صفات در حد معتدل هستند . به عبارت دیگر گاوهای نری نصیب شما خواهند شد که به اصطلاح « همه کاره هیچ کاره » خواهند بود .

یک راه بهتر این است که اطلاعات مربوط به تمام این صفات را با هم ترکیب کرده و یک شاخص اقتصادی تشکیل دهیم در این روش تک تک صفات مطابق اهمیت اقتصادی‌شان ضریب مناسب گرفته و روابط ژنتیکی بین صفات نیز منظور خواهد شد . مهمترین شاخص از این نوع « شایستگی خالص طول عمر » است این شاخص معرف سود خالص مورد انتظار در طول عمر دختران یک گاو در مقایسه با میانگین نژاد می‌باشد . هر یک از انجمن‌های نژادی شاخص خاص خود را دارد ولی در اکثر قسمت‌ها این شاخص‌ها خیلی شبیه به هم هستند . بنابراین من بحث خودم را به سه شاخص ارائه شده توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده محدود می‌کنم : (LNM$) شایستگی خالص طول عمر ، (LCM$) شایستگی پنیر طول عمر ، (LFM$) شایستگی حجم شیر طول عمر .

برای اکثریت مطلق تولید کنندگان LNM$ شاخص هدف خواهد بود . این شاخص ، صفات تولیدی ، سلامت، باروری ، توانایی گوساله زایی و تیپ را مدنظر قرار می دهند . وزنی که به صفات تولیدی یعنی شیر ، چربی و پروتئین داده می‌شود تابعی از متوسط قیمت شیر در کشور هستند . حدود ۵۰ درصد تاکید بر صفات تولیدی (‌یعنی منابع درآمد) و ۵۰ درصد بقیه مربوط به صفات عملکردی ( یعنی هزینه ها ) می‌باشد توجه داشته باشید که امتیاز سلول‌های بدنی ، ضریب منفی به خودش می‌گیرد، زیرا به دنبال کاهش مقدار آن هستیم . همچنین یک ضریب منفی کوچک برای اندازه دام در نظر گرفته شده است تا اختلافات مربوط به نیازهای نگهداری برای گاوهای بزرگ جثه را در مقابل گاوهای کوچکتر منظور نماید .

بر اطلاعاتی که واقعاً نیاز دارید
دو آلترناتیو در اختیار تولید کنندگانی که شیر تولیدی‌شان به طور ویژه‌ای قیمت گذاری می شود قرار دارد . برای تولیدکنندگانی که شیرشان را تنها براساس محتویات آن می‌فروشند و هیچ پولی از بابت حجم شیر دریافت نمی‌کنند شاخص LCM$ مناسبت بیشتری خواهد داشت .
تاکید این شاخص بیشتر بر میزان پروتئین تولیدی است و حجم زیاد شیر هم امتیاز منفی می‌گیرد .

از طرف دیگر تولیدکنندگانی که شیرشان را تنها براساس حجم آن می فروشند بهتر است از شاخص LFM$ استفاده کنند . در این شاخص تاکید بیشتری بر حجم شیر داشته و در واقع پروتئین ضریب صفر می گیرد . به عبارت دیگر وقتی که پولی از بابت آن دریافت نمی‌کنید پس چرا آن را تولید کنید ؟
قیمت اسپرم چطور ؟ قطعاً باید این را هم مدنظر داشت ولی باید توجه داشت اسپرم‌های ارزان‌تر برای دلیلی ارزان هستند . در واقع اگر دارای برنامه تولید مثل خوبی هستید متوجه خواهید شد که استفاده از گاوهای نر دارای LNM$ بالا بهترین راه صرفه جویی می باشد . این نکته قطعاً برای تلیسه‌ مصداق خواهد داشت زیرا درصد باروری در آنها خیلی بالاست .

همواره باید گرانترین اسپرم را در جایی استفاده کنید که احتمال تبدیل آن به گوساله ماده حداکثر باشد . تعداد دز اسپرم مورد نیاز برای تولید یک گوساله زند از یک گاو بالغ پر تولید دو برابر تعداد آن در تلیسه‌ها می‌‌باشد . نکته آخر اینکه به یاد داشته باشید که تعداد زیادی گاونر خوب وجود دارد . تنها با استفاده از یک گاونر « مشهور » که اسپرمش نیز کمیاب است تمرکز نکنید .

در مورد اعتماد پذیری (Reliability) چطور ؟ اعتماد پذیری بیانگر درستی اطلاعات ژنتیکی برای یک گاونر خاص می‌باشد و بنابراین نشان خواهد داد که فرزندان تولیدی این گاو نر حول میانگین مورد نظر چقدر تنوع خواهند داشت . گاوهای نری که دارای تعداد کافی دختر در تعداد زیادی گله هستند به طور معمول اعتماد پذیری ۸۰ درصد یا بیشتر را دارند .
اگر چه نباید اعتماد پذیری را معیاری برای انتخاب یا حذف یک گاونر در نظر بگیرید ولی می‌توانید از آن به عنوان معیاری که بگوید چه مقدار اسپرم از یک گاو خریداری نمایید استفاده کنید .

در مورد گاوهای نر جوان چطور ؟ شایستگی ژنتیکی گاوهای نر جوان به خوبی مستند شده است . میانگین شایستگی ژنتیکی گاوهای نر جوان در یک شرکت عمده اصلاح نژادی کمی بهتر از یک گاو نر پروف شده میانگین می‌باشد

ولی قیمت اسپرم‌های آنها خیلی کمتر خواهد بود و گله‌هایی که تحت مدیریت خوب هستند معمولاً برای استفاده از اسپرم گاوهای نرجوان مورد تشویق مالی نیز قرار خواهند گرفت . از طرف دیگر یک گاو نر جوان به طور میانگین از گاو نر پروف شده ممتاز بهتر نخواهند بود .
استفاده از اسپرم گاوهای نر جوان در حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد گله‌تان یک استراتژی منطقی است ولی گله‌هایی که از بهترین LNM$ استفاد می‌کنند .پیشرفت ژنتیکی سریعتری خواهند داشت .

آمیزش تصحیحی را در نظر داشته باشید
پس از آنکه گروهی از گاوهای نر برتر را انتخاب نمودید کارتان تقریباً انجام شده است . اگر این گاوهای نر انتخاب شده را بطور تصادفی با گاوهای ماده گله‌تان آمیزش دهید نتیجه خوبی خواهید گرفت . اما با وجود این ممکن است در صورت استفاده از یک نرم افزار آمیزش مقداری هم به سودتان بیافزایید این برنامه‌ها به این منظور طراحی‌ شده‌اد تا نقایص ظاهری گاوها را در فرزندانشان برطرف کنند و ظاهراً مشکلی در استفاده از این نرم‌افزارها وجود ندارد .

البته مهمترین نکته در استفاده از اینگونه نرم‌افزارها این است که اکثر این برنامه‌ها به مدیریت آمیزش خویشاوندی (Inbreeding) در گله کمک میکنند اکثر دامداران فرصت یا علاقه لازم جهت جستجو در شجره‌ها برای پیدا کردن اجداد مشترک را ندارند . برنامه‌های آمیزشی هزینه زیادی را تحمیل نمی‌کنند و اکثر شرکت‌های تولید کننده اسپرم میل دارند که اینگونه نرم افزارها را در اختیار دامداران قرار دهند .

به طور خلاصه نکات کلیدی زیر را به یاد داشته باشید تا با مشکلی در استفاده موافق از اطلاعات منتشره در مورد ارزیابی گاوهای نر مواجه نشوید .
۱- هدف انتخابتان را مشخص نمایید .
برای اکثر دامداران این هدف همان LNM$ خواهد بود .ولی تولید کنندگانی که شیر تولیدشان براساس محتویات پروتئین قیمت گذاری می‌شود ممکن است بخواهند از LCM$ استفاده نمایند و آنها که شیرشان را براساس حجم شیر به فروش می‌رسانند ممکن است استفاده از LFM$ را مد نظر قرار دهند .
۲- یک گروه ۵ تا ۱۰ تایی گاونر را شناسایی کنید که از نظر شاخص مورد نظرتان بهترین امتیار ممکن را کسب نموده‌اند .
اطمینان حاصل کنید که تعدادی گاونر آسان‌زا برای استفاده درتلیسه‌ها در لیست‌تان باشد برنامه‌ریزی نمایید که با ارزش‌ترین اسپرم‌های‌تان را برای تلقیح تلیسه‌ها مورد استفاده قرار دهید زیرا احتمال گرفتن گوساله از این اسپرم‌ها را افزایش خواهید داد .

۳- استفاده از آمیزش تصحیحی را برای گله‌تان در نظر داشته باشید.
ممکن است صفات تیپ را در گله بهبود بخشید و قطعاً مدیریت بهتری در مورد همخوانی اعمال خواهید کرد .
ترکیبات بهتر شیر می‌تواند به درآمدها کمک کند .

در شرایطی که قیمت شیر پایین‌تر از نقطه تعادل سود و زیان قرار می‌گیرد ، پیدا کردن راه‌های اضافی برای درآمد بیشتر شیر می‌تواند یک نقطه مثبت باشد.بیشتر سفارشات برای بازاریابی شیر براساس قیمت گذاری پروتئین شیر ، چربی ، سایر مواد جامد شیر و تعدیل قیمت براساس شمارش سلول‌های بدنی است . سفارشات مبتنی بر میزان مایع ، از موارد استثنایی است .

جدول (۱) قیمت ترکیبات شیر و اثر اقتصادی آنها را خلاصه کرده است . سوالات ذیل می‌تواند برای پیدا کردن درآمدهای ناپیدا به شما کمک کند .
همه ساله ، مجله‌‌ی « هوردزدیری من » مقادیر متوسط هر نژاد را براساس اطلاعات DHI به چاپ می‌رساند (‌جدول ۲) برای ارزیابی ترکیبات شیر گله خود ، با استفاده از رکوردهای DHI یا خلاصه اطلاعات استحصالی از کارخانه شیر ، نسبت پروتئین شیر به چربی آن و سطح ترکیبات شیر را مورد بررسی قرار دهید .
هر ماه نسبت کل پروتئین شیر به چربی شیر گله را مورد توجه قرار دهید . این اقدام به شما کمک می کند تا اثرات فصلی راشناسایی کرده و با استفاده از این نسبت مواردی مانند تنش گرمایی ، اثر مصرف علوفه‌ی آبدار مرتع یا تغییرات غذایی را مدیریت و اصلاح کنید .

نسبت پروتئین به چربی شیر را براساس روزهای شیردهی مورد بررسی قرار دهید ( مانند روزهای کمتر از ۱۰۰، ۱۰۰ تا ۲۰۰ و بیش از ۲۰۰ روز شیردهی ) این روش شما را متوجه می‌کند که آیا جیره دوره انتقال مطلوب بوده است یا نه ؟ آیا گاوها در مرحله اول شیردهی درحال کاهش وزن هستند ؟ آیا اسید وز اتفاق افتد ه است یا مصرف ماده خشک موجب محدود کردن ترکیبات شیر شده است ؟

نسبت پروتئین شیر به چربی شیر را براساس تعداد دوره شیردهی نیز در نظر بگیرید . بررسی کنید که آیا سن ، اندازه جثه گاو ،‌احتیاجات رشد ، تراکم بیش از حد و یا الگوی گروه‌بندی گاوها منجر به اثرات منفی نشده است .

همچنین به تغییرات ترکیبات شیر در طی ۳ سال گذشته نگاه کنید . سپس مشخص کنید که آیا تولید شیر با سرعت بیشتری از ترکیبات شیر افزایش نیافته است یا اینکه انتخاب ژنتیکی بر ترکیبات شیر تاثیر گذاشته است .( انتخاب گاو نر برای تولید شیر بالاتر یا دورگ‌گیری ) .
تاثیر ژنتیک بر ترکیبات شیر
وراثت‌پذیری ترکیبات شیر بالاست که در خصوص درصد چربی شیر برابر ۵۸/۰ ، پروتئین شیر برابر ۴۹/۰ و لاکتوز شیر برابر ۵۵/۰ می‌باشد . وراثت پذیری تولید شیر پایین‌تر وبرابر۲۷/۰می‌باشد سایر همبستگی‌ها بین اجزاء شیر و تولید شیر به صورت زیر هستند :
همبستگی بین درصد چربی درصد پروتئین شیر در دامنه ۴۵/۰+۵۵/۰+ است .
همبستگی بین درصد چربی و درصد مواد جامد بدون چربی برابر ۴۰/۰+ می‌باشد .
همبستگی بین درصد پروتئین شیر و درصد موادجامد بدون چربی برابر ۸۱/۰+ می‌باشد .
همبستگی بین تولید شیر و درصد چربی در دامنه ۱۵/۰- ۳۰/۰- است .
همبستگی بین تولید شیر و درصد پروتئین شیر در دامنه ۱۰/۰ – و ۳۰/۰ می‌باشد .

وجود یک همبستگی مثبت نشان می دهد که هنگامی که شما برای یک صفت انتخاب می‌کنید ، صفت دیگر نیز در همان جهت بهبود می‌یابد برای مثال ، وقتی که انتخاب شما در جهت بهبود درصد چربی است ،‌درصد پروتئین شیر هم بهبود می یابد . انتخاب برای مقدار تولید چربی و پروتئین شیر یا هر دو منجر به بهبود بیشترین عواید اقتصادی برای هر دو صفت می‌شود . بعضی از دامداران از یک شاخص انتخاب مانند تولید پنیر یاارزش دلاری شیر استفاده می‌کنند .

چگونه می‌توان پروتئین شیر را بهینه نمود ؟
در صورتی که مقدار تولید پروتئین شیر ،‌درصد آن یا هر دو پایین باشد . منابع تامین آمینو اسیدهای مورد نیاز غدد پستانی برای ساخت پروتئین شیر ( کازئین ) را مورد ارزیابی قرار دهید .

منابع تامین اسیدهای آمینه برای تولید پروتئین شیر شامل ساخت پروتئین میکروبی ( بیش از ۶۰ درصد کل آمینو اسیدهای فراهم شده برای گاو ) ، منابع موجود در جیره ( پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه ) و بافت جابجا شده حیوان ( که منبع محدودی بوده ) می‌باشند .
ساخت پروتئین میکروبی و عبور آن به سمت روده را به حداکثر ممکن برسانید .
مقدار مصرف خوراک گاو و انرژی مصرفی را که موجب رشد میکروبی شکمبه شده بهینه کنید .
اطمینان داشته باشید که الیاف فیزیکی موثر به مقدار کافی (‌مقدار ۱۰ درصد در روی طبقه بلایی جعبه پنسیلوانیا ) توسط گاو برای جلوگیری از اسیدوز شکمبه دریافت شده است .

در جیره به میزان ۲۴ تا ۲۶ درصد نشاسته فراهم کنید .
۲ تا ۴ درصد به جیره قند اضافه کنید و مجموعاً ۴ تا ۶ درصد در جیره قند فراهم کنید .
برای کاهش دفع پروتئین ، منابع پروتئینی عبوری قابل هضم را مورد تغذیه گاو قرار دهید .
نیم کیلوگرم اول مکمل پروتئینی را از کنجاله سویا به عنوان یک منبع پتیدی و اسید آمینه‌های در دسترس در شکمبه تامین کنید .
منابع مختلفی از پروتئین‌های عبوری را برای تعادل ترکیب آمینو اسیدها مورد تغذیه قرار دهید و تغییرات خوراک مصرفی را کاهش دهید .

در صورت نیاز ، از طریق مدل‌های کامپیوتری ، افزودن اسیدهای آمینه محافظت شده را در جیره لحاظ کنید .
اسیدهای آمینه لیزین و متیونین به عنوان اولین آمینو اسیدهای محدودکننده شناخته شده‌اند .
نسبت لیزین به متیونین باید برابر ۳ به ۱ باشد .

اگر آمینو اسیدهای حفاظت شده به جیره اضافه شود ، باید ظرف ۲ هفته تولید شیر ، ترکیبات شیر و یا هر دو پاسخ دهند .
اطمینان داشته باشید که نیازهای پروتئینی گاوهای انتظار زایش تامین می شود ( اسیدهای آمینه اضافی می‌توانند به صورت منبع گلوکز استفاده شوند که نه مطلوب بوده و نه اقتصادی می‌باشد .)
چه عواملی بر درصد چربی شیر تاثیر دارند ؟

اگر میزان درصد چربی شیر (‌آزمایش چربی ) از میزان طبیعی کمتر یا بیشتر بود ، منابع موثر بر درصد چربی شیر را مورد بررسی قرار دهید . اسیدهای چرب فرار ( عمدتاً اسید استیک اسید بوتیریک ) موجب تولید بیش از ۵۰ درصد چربی شیر می شوند مکملای چربی و روغن‌ها ( مانند دانه‌های روغنی و چربی حیوانی ) و چربی جابجا شده در بدن (در اوایل دوره شیردهی ) سایر منابع مورد استفاده غدد پستانی برای ساخت چربی شیر هستند . عوامل زیر می‌توانند بر آزمایش چربی شیر تاثیر گذار باشند .
اگر میزان درصد چربی به نظر پایین است :

آیا شما چربی ای غیر اشباع ( PUFA) را به صورت روغن آزاد ( آنچه که در دیواره سلول دانه نیست مانند پسماندهای صنایع تقطیری یا دانه سویای روغن‌گیری شده به روش فیزیکی – حرارتی ) تغذیه می‌کنید ؟
فقط در وضعیتی که شرایط شکمبه مطلوب نیست ، اضافه کردن ۳۰۰ تا ۳۵۰ میلی‌گرم موننسین ( خالص ) می‌تواند سبب حفظ درصد چربی شیر شود.
شاید شما می‌بایست مصرف علوفه با طول الیاف بلندتر را در نظر بگیرید .
بررسی کنید که آیا مقدار تولید شیر افزایش یافته است .
آیا گله تنش گرمایی را پشت سر می‌گذارند ؟

تجه کنید که آیا کمبودی در میزان انرژی جیره ( درصد چربی کم شیر همراه با درصد پروتئین کم در شیر ) وجود دارد ؟
مراقبت اسیدوز شکمبه یااسیدوز تحت بالینی باشید (‌درصد چربی کم همراه با درصد پروتئین بالا ) .
ممکن است مراحل شیردوشی نیاز به اصلاح و بهبود داشته باشد .
ممکن است سطح نشاسته جیره مصرفی بیش از ۲۸ درصد کل جیره باشد .
سعی کنید که میزان نشاسته جیره را را در دامنه ۲۴ تا ۲۶ درصد کل جیره تنظیم کنید .
این موضوع مهم است که به یاد داشته باشید ، تغییر جیره از خشک به رطوبت بالا ، تغییر به شکل پلت شده ، یا مصرف ذرت پرک شده با بخار می‌تواند درصد چربی شیر را در صورت مصرف نشاسته زیاد کاهش دهد .

برای بهبود درصد چربی شیر :
در صورت امکان مصرف جیره را به روش کاملاً مخلوط (TMR) تغییر دهید .
سطح بالاتری از علوفه را مورد تغذیه قرار دهید .
مراقب کاهش زیاد نمره بدنی گاو باشید .

بی‌کربنات سدیم را به میزان ۷۵/۰ درصد کل ماده خشک به جیره اضافه کنید ( اگر Ph شکمبه در مرز پایینی قابل قبول است .)
خوراک مصرفی را به دفعات بیشتر تغذیه کنید یا چندین بار آن را به هم بزنید .
منابع چربی اشباع را مورد تغذیه قرار دهید .

دانه‌های روغنی را فقط در حد توصیه شده مصرف کنید ( کمتر از ۴۵۰ گرم چربی اضافه شده از این طریق ) .
ما به دانسته‌های بیشتری در مورد کیفیت پروتئین دست یافته‌ایم .
Glen Broderick

تا همین اواخر ، متخصصین تغذیه‌ی گاوهای شیر نگرانی زیادی در مورد کیفیت پروتئین تجزیه ناپذیر (RUP) یا پروتئین عبوری جیره نداشتند اما با وجود تولید روزافزون گاوهای شیری امروزی ، منبع و کیفیت RUP به اندازه‌ی مقدار تغذیه‌ی آن اهمیت یافته است . در ادامه دلایل آن آمده است .
از سال‌ها پیش می‌دانستیم که همه‌ی دام‌ها به ۱۰ اسید آمینه در جیره‌ی خود نیاز دارند( که به آنها اسید آمینه‌های ضروری گفته می شود ) تا به عنوان آجرهای ساختمانی پروتئین عمل نمایند . همچین اسیدهای آمینه‌ی غیر ضروری هم وجود دارند که به تغذیه‌ی آنها نیازی نیست چون برای استفاده در ساختار پروتئین ها در خود بدن ساخته می شوند .

اهمیت اسیدهای آمینه ;
کیفیت پروتئین ( ترکیب اسیدهای آمینه ضروری خوراک ) همیشه برای نشخوارکنندگان کم اهمیت در نظر گرفته می‌شد چون میکروب‌های شکمبه با استفاده از پروتئین‌های کم کیفیت و نیتروژن غیر پروتئینی موجود در جیره ، پروتئین‌های با کیفیتی می سازند و پروتئین‌ میکروبی کیفیت « بالایی » دارد ، زیرا اسیدهای آمینه ضروری در آن به نسبتی است که به نیاز دام بسیار نزدیک است .
پس چه عاملی این دیدگاه را تغییر داده است ؟ پژوهش‌ها نشان داده‌اند که حتی در نشخوار کنندگانی مثل گاوهای شیری ، همه منابع RUP (‌پروتئین عبوری ) به یک اندازه ارزش ندارند . تفاوت‌ها مربوط به اسیدهای آمینه ضروری است

وقتی به ۳۰ سال قبل یا پیش‌تر بر می‌گردیم ، پژوهش‌ها پاسخ‌های اندکی از تزریق دو اسید آمینه ی متیونین ولایزین به دورن شیردان ( برای جلوگیری از تجزیه در شکمبه ) از لحاظ تولید شیر به دست آورده‌اند .

اماوقتی مخلوطی از کل اسیدهای آیمنه تزریق می‌شد ، تولید شیر افزایش بسیار زیادی می یافت . به همین دلیل تصور می‌شد که گاوهای شیری به تزریق یک اسید آیمنه ضروری واکنشی نشان نمی‌دهند . از حدود ۱۵ سال پیش که متیونین محافظت شده ( RP-Met) و لایزین محافظت شده (RP-Lys) در دسترس قرار گرفت تصورات ما نیز تغییر کرد . آزمایش‌های اولیه در آمریکای شمالی حاکی از واکنش‌های اندکی در قالب افزایش پروتئین شیر پس از تغذیه‌ی میتوننین محافظه شده بود . و افزایش‌های ناچیز با تغذیه و توام لیزین محافظه شده و میتونین محافظه شده کمی بیشتر به چشم آمد .

پروتئین عبوری و سطح پروتئین شیر ;.
در آن زمان پژوهش‌های بی شماری هم وجود داشت که نشان می‌داد با تغذیه مکمل‌های مختلف RUP، تولید شیر و ترکیبات شیر تغییرات متفاوتی نشان می‌دهند . در مطالعه‌ی خود ما کنجاله‌ سویای حاصل از استخراج مکانیکی ( اکسپلر ) وکنجاله سویای برشته شده که در هر دوی آنها به دلیل عمل آوری حرارتی دارای پروتئین عبوری بیشتری هستند ، مورد مقایسه قرار گرفت . کنجاله سویای اکسپلر دارای ۹۱ درصد پروتئین عبوری بیشتری نسبت به کنجاله سویای معمولی بود .
وقتی این سه نوع کنجاله سویا در سه آزمایش مجزا طوری تغذیه شدند که مقادیر مساوی از پروتئین خام در جیره تامین نمایند ، افزایش در مقدار پروتئین شیر با کنجاله سویای اکسپلر به طور میانگین ۵۴ درصد بود بهبود قابل توجهی بود اما از ۹۱ درصد RUP بیشتر فاصله زیادی داشت . چرابخش بیشتری از پروتئین عبوری وارد شیر نشده بود ؟

بعدها ما آزمایش‌های مشابهی روی پودرماهی انجام دادیم . پودر ماهی در خصوص نشخوارکنندگان با محلولیت کم حدود دوبرابر کنجاله‌ سویا RUP دارد . وقتی گاوها از این منبع تغذیه کردند ، پروتئین شیر آنها نیز دو برابر شد ( درمقایسه با گاوهایی که از کنجاله سویای معمولی تغذیه کرده بودند ) . مورد استفاده قرار گرفتن پروتئین با پودر ماهی به این دلیل بهتر بود که کیفیت پروتئین پودر ماهی با کنجاله سویای معمولی فرق دارد . چه چیزی باعث این تفاوت‌ها می‌شود ؟ پودر ماهی متیونین بیشتری دارد ; که یکی از اسیدهای آمینه ضروری است . بنابراین نتیجه گرفتیم که استفاده از RUP کنجاله سویا هنگامی که مقدار متیونین جیره کافی نباشد ، دچار محدودیت می‌شود .

منبع پروتئین را مورد توجه قرار دهید ;
پودر ماهی ویژه نشخوارکنندگان غالباً خیلی گران است . در غالب موارد ، ارزش بالاتر کیفیت پروتئین آن نمی‌تواند هزینه‌ها را بپوشاند . با این وجود پروتئین‌های گیاهی با کیفیت‌تری هم وجود دارند که می‌توان از آنها استفاده کرد.

ما اخیراً در مطالعه‌ای در مرکز تحقیقات گاو شیری آمریکا ، چهار جیره‌ی مبتنی بر مواد خوراکی متداول در غرب میانه را با هم مقایسه کردیم همه جیره‌ها ، ۵/۱۶ درصد پروتئین خام داشتند ، اما مکمل پروتئینی آنها از چهار منبع مختلف منشأ می گرفت . اوره ، کنجاله سویای حلالی ، کنجاله تخم پنبه و کنجاله کلزا . مقدار تولید شیر ، تولید شیر تصحیح شده برای ۵/۳ درصد چربی ( FCM) ، پروتئین شیر و چربی شیر همگی در گاوهایی که از کنجاله کلزا تغذیه کرده بودند ،‌بالاتر بود .

نمی‌توان این نتایج را با پروتئین خروجی از شکمبه که همان پروتئینی است برای تولید شیر قابل استفاده است ، توجیه کرد چون گاوهایی که از کنجاله تخم پنبه استفاده می‌کردند ، بیشترین مقدار پروتئین خروجی از شکمبه را داشتند ، اما آنها به اندازه گاوهایی که از کنجاله کلزا تغذیه میکردند پروتئین و چربی در شیر خود نداشتند . این نتیجه شاید به این علت باشد که کنجاله کلزا به طور قابل ملاحظه‌ای میتونین بیشتر و کیفیت اسید آمینه‌ای بهتری نسبت به کنجاله سویا یا کنجاله تخم پنبه دارد .
یکی دیگر از راهکارهای ارتقاء کیفیت پروتئین در جیره ( و استفاده درست توسط گاو ) تغذیه مکمل متیونین است . در یکی دیگر از آزمایش‌های مزرعه‌ای اخیر ، ما گاوها را با جیره‌های مبتنی بر سیلاژ یونجه و ذرت به همراه ذرت پر رطوبت تغذیه کردیم در چهار جیره ما مقدار پروتئین خام را در مراحل مختلف ۳/۱ واحد کم کرده و به ازای هر مرحله کاهش پروتئین خام ، ۸ گرم متیونین عبوری ( Mepron) وارد جیره کردیم .

این امکان به وجود آمد که جیره را از ۶/۱۸ درصد پروتئین خام به ۱/۱۶ درصد ( همراه با ۱۷ گرم متیونین محافظت شده در روز ) برسانیم بدون آن که مقدار شیر یا ترکیبات آن کاهش یابد . در واقعی مدارکی به دست آمد که نشان می‌داد شیر و مقدارترکیبات آن و بازده خوراک با کاهش مقدار پروتئین خام و به شرط افزودن متیونین محافظت شده افزایش می یابد . سطح MUN ( نیتروژن اوره‌ای شیر ) افت کرد و مورد استفاده قرار گرفتن پروتئین با هر مرحله کاستن از پروتئین خام جیره بهبود یافت . با این حال تولید شیر در سطح ۸/۱۴ درصد پروتئین خام به وضوح افت کرد .

نتیجه‌گیری : مکمل متیونین محافظت شده ، به گاو این امکان را می‌دهد که ۲ درصد پروتئین خام کمتری مصرف کرده و در عین حال تولید شیر و پروتئین شیرافت نکند .
همچنین ، این راهکار تاثیر زیست محیطی مثبتی با خود به همراه می آورد . با بهبود استفاده از پروتئین ( نیتروژن ) ، این کار مقدار نیتروژن دفع شده از گاو به ویژه نیتروژن ادرار را کاهش می دهد افزون بر این ، کاهشی در مقار نیتروژن ادرار حاصل می‌شود که به معنای تصادی کمتر آمونیاک فرار به درون جو است . در پژوهش همگونی که در حال حاضر در مرکز تحقیقات گاوشیری آمریکا در حال انجام است ، ما سعی می‌کنیم که نحوه تاثیر تغییرات پروتئین خام جیره را بر دفع نیتروژن و استفاده شدن نیتروژن کود دامی توسط گیاهان تعیین کنیم . همچنین ماتلاش می‌کنیم که معین کنیم چگونه می‌توان ساخت پروتئین میکروبی با کیفیت را در شکمبه به حداکثر رساند و ما درحال توسعه‌ی روش‌هایی هستیم که ارزش تغذیه‌ای علوفه‌ی پرپروتئین مثل یونجه را ارتقاء دهیم .

دستکاری ترکیب شیر
۱۳-۱- اهمیت دست‌کاری ترکیب شیر ۱۳-۳-۱- افزایش غلظت چربی شیر
۱۳-۲- پروتئین شیر ۱۳-۳-۲- کاهش چربی شیر
۱۳-۲-۱- افزایش غلظت پروتئین شیر ۱۳-۴- تولید شیر با حداقل مواد جامد شیر
۱۳-۲-۲- کاهش پروتئین شیر ۱۳-۵- نتیجه‌گیری
۱۳-۳ چربی شیر

۱۳-۱- اهمیت دست‌کاری ترکیب شیر
قیمت شیر پرداخت شده به دامدار عمدتاً تحت تاثیر محتوای چربی و پروتئین آن است . از نوامبر ۱۹۹۴ بیش از دوازده کارخانه شیر در انگلستان براساس ترکیب متداول شیر ، قیمت آن را پرداخت می کردند . به طور متوسط پنجاه و شش درصد میانگین قیمت شیر مربوط به میزان پروتئین آن (۲/۴پنس به ازای هر درصد پروتئین در لیتر ) وچهل و چهاردرصد مربوط به میزان چربی شیر ( ۶۳/۲ پنس به ازای هر درصد چربی در لیتر ) بود تا هنگامی که مصرف کننده‌ها ، شیر پس چرخ ونیمه پس چرخ‌ را ترجیح می‌دادند و انباشت کره وجود داشت ، احتمالاً پرداخت قیمت برای پروتئین بیش از چربی بود . دامداران سهمیه‌ای در مورد حجم تولید شیر خود دارند که براساس میزان

چربی آن تنظیم می شود اما در حال حاضر محدودیتی برای تولید پروتئین در قالب حجم کل شیر سهمیه بندی شده وجود ندارد . بنابراین یکی از راههای افزایش درآمد حاصل از شیر ، افزایش میزان پروتئین شیر بدون افزایش چربی و یا حجم شیر تولید شده است علاوه بر این ، زمانی که سهمیه بندی محدودیت مهمی محسوب می شود ،حفظ یا افزایش پروتئین شیر ، درحالی که حجم شیر ومیزان چربی آن کاهش داده می شود ، مطلوب خواهد بود .

برخی از کارخانجات کوچکتر صنایع لبنی که عموماً در اطراف شهرهای بزرگ قرار دارند ، قراردادهایی برای تولید شیر با ترکیب ثابت و بدون هیچ گونه افزایش بهایی در هنگام افزایش ترکیب شیر ، پیشنهاد می‌نمایند . این گروه از تولید کننده‌های « شیر ثابت » مایل به تحمل هزینه‌ی اضافی برای رسیدن به ترکیب شیر بهتر نیستند . اما درعین حال باید از تولید مقدار زیادی شیر در شرایطی که سلامت یا باروری گله آسیب نمی‌بیند ، مطمئن باشند .

در دهه‌ی بعد ، ما انتظار تاکید بیشتر بر روی تولید شیر طراحی شده داریم ،‌که دامدار بتواند محصول را افزایش یا کاهش داده و ترکیب آن را در بین دامنه‌ی وسیعی از ترکیبات مختلف ، تغیر دهد . تمامی این موارد بایستی به شیوه‌ای انجام شود که پس از چند هفته قابل برگشت بوده و اثرات منفی دراز مدت بر روی سلامتی ، باروری یا آرامش حیوانات نداشته باشد. تحقیقات کمی بر روی دست کاری ترکیب شیر در راستای اهداف بازار صورت گرفته و متاسفانه بهترین تحقیقات انجام شده بر روی افزایش غلظت چربی شیر بوده که اکنون کمترین تقاضا را دارد .

به طور کاملاً مشهودی ، افزایش پروتئین شیر مطلوب است ، اما بحث زیادی در مورد تعیین ساز و کارهای کنترل کننده تولید پروتئین در گاوداری صورت نگرفته است ، بدون چنین اطلاعاتی ،‌احتمالاً پاسخ به تغییرات جیره ، متنوع و غیر قابل پیشگویی خواهد بود . مهمترین تغییر قابل اهمیت در ترکیب شیر ، افزایش میزان پروتئین آن است . بررسی اقتصادی چنین افزایشی با ارزش است جدول (۱۳-۱) نشان می دهد که چنانچه پروتئین شیردر سطوح مختلف تولید افزایش یابد، میزان درآمد حاصل از شیر افزایش می‌یابد . دست‌یابی به افزایش میزان پروتئین شیر به میزان یک درصد مشکل بوده و با کاربرد روشهای متعدد ، هزینه‌ای در حدود ده پنس به ازای هر گاو در روز دارد . همچنین باید مطمئن بود که هزینه‌ی درمان کمتر از آن بوده و یا ترجیحاً کمتر از نصف سود پیش‌بینی شده باشد زمانی که قیمت کل غذای اضافی مورد نیاز برای بهبود پروتئین شیر ، و محدودیت سهمیه‌ی مورد توجه درحال حاضر را با توجه به هزینه ی آنها ثابت نمود .

شکل (۱۳-۱) تغییرات ترکیب شیر را با توجه به مقدار کنسانتره مصرف شده روزانه نشان می‌دهد . مقدار تغییر نشان داده شده مشابه حالتی است که در زمان تغییرات جیره مشاهده می شود . پاسخ بیشتری در ارتباط با میزان چربی نسبت به پروتئین مشاهده می شود ، به گونه‌ای که تغییر میزان چربی در حدود یک درصد است . اما از طرف دیگر میزان پروتئین شیر در حدود نیم درصد تغییر می‌کند .

۱۳-۲ پروتئین شیر
از طریق تغییرات جیره می‌توان غلظت پروتئین شیر را تغییر داد ، اما در مقایسه با آنچه در مورد غلظت چربی ( بخش ۱۳-۳) دیده می شود ، شیب این تغییر کمتر بوده و عکس العمل‌ نسبت به آن کمتر قابل پیش‌گویی است . دلایلی احتمالی متعددی برای چنین پاسخ ضعیفی وجود دارد . اولاً تنوع طبیعی غلظت پروتئین شیر بسیار کمتر از چربی است . ثانیاً عوامل مهم تغذیه‌ای و فیزیولوژیکی کنترل کننده‌ی میزان پروتئین شیر بسیار کمتر از چربی است . ثانیاً ، عوامل مهم تغذیه‌ای و فیزیولوژیکی کنترل کننده‌ی میزان پروتئین شیر به خوبی شناخته نشده‌اند . ثالثاً تنها در دهه‌ی اخیر غلظت پروتئین شیر به عوامل مهم تاثیر گذار بر قیمت شیر تبدیل شده ، لذا به نسبت

میزان چربی شیر ، این موضوع جذابیت کمتری برای تحقیقات داشته است . نهایتاً در گاو نسبت به سایر گونه‌ها ، میزان نسبتاً بیشتری از پروتئین شیر به چربی وجود دارد و در تولیدهای بالا متابولیسم پروتئین حیوان بسیار افزایش می‌یابد( ۵ تا ۷ برابر نیازهای پایه) . بنابراین دست‌یابی به افزایش قابل توجه مقدار پروتئین در آینده مشکل به نظر می‌رسد .

با وجود چنین مشکلاتی ،‌به خوبی مشخص شده که برخی از متغیرهای جیره بر روی غلظت پروتئین شیر تاثیر گذاشته و تاثیر سایرین بایستی مورد مطالعه قرار گیرد . در اغلب موارد ،دست‌یابی به متوسط سالانه‌ی غلظت پروتئین شیر در سطح گله به میزان ۴/۳ درصد برای گاوهای هلشتاین فریژین ممکن خواهد بود .

۱۳-۲-۱ افزایش غلظت پروتئین شیر
اصول : شیر از آب ( ۸۸ درصد ) ،‌لاکتوز ( ۶/۴%)‌ ، چربی ( ۵/۳ تا ۵/۴ %) و پروتئین ( ۳ تا ۸/۳ درصد ) تشکیل شده است . باید هر چهار ترکیب بالا برای تولید شیر ، در غده‌ی پستان آن آماده باشند . جیره شامل آب ،‌انرژی و پروتئین است ، در حالی که تامین آب ، تاثیر عمده‌ای بر میزان شیر دارد ، همچنین تامین انرژی نسبت به پروتئین عامل اصلی تاثیر گذار بر روی تولید پروتئین شیر است .

دو منبع مهم انرژی در جیره‌ی گاو شیری ترکیبات فیبری و قندها و نشاسته است ( فصل سوم ).
در قالب جمله‌ای بسیار ساده می‌توان گفت که فیبر ، عامل تغییر چربی شیر و قندها و نشاسته ، عوامل تغییر پروتئین‌ شیراند . در شکمبه فیبر به وسیله‌ی میکروبها شکسته شده و تولید استات و بوتیرات می کنند که سپس جذب شده و برای سنتز چربی شیر مورد استفاده قرار می گیرند. نشاسته محرکی برای تولید پروپیونات در شکمبه بوده و این ترکیب پیش ساز گلوکز و اسیدهای آمینه غیر ضروری است . چنانچه منابع انرژی بالا به پستان تخصیص داده شود ، میزان تولید شیر افزایش می‌یابد . اما علاوه بر مسیر بالا ،‌ترکیبات یاد شده برای تولید چربی بدن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند . گاوها در اوایل شیردهی وزمانی که دارای پتانسیل ژنتیکی بالایی هستند ، بخش عمده‌ی انرژی خود را به پستان تخصیص می دهند؛ اما گاوهای غیر آبستن شیرده و گاوهای با پتانسیل تولید پایین ، از انرژی برای افزایش وزن بدن استفاده می‌کنند .

در شرایط عملی ، هنگامی که نشاسته در جیره منظور می شود ،نشاسته با انرژی حاصل از سیلاژ علف جایگزین شده و لذا مقدار انرژی را افزایش می دهد . این انرژی برای انجام تخمیر به وسیله‌ی میکروبهای شکمبه آماده و در دسترس است (FME) افزایش میزان FME ، مقدار سنتز پروتئین میکروبی را افزایش داده و این افزایش به نوبه‌ی خود باعث افزایش میزان پروتئین وارد شده به روده‌ی باریک و همچنین مقدار اسیدهای آمینه‌ی وارد شده به جریان خون می شود .

بخش کم اما متغیری از نشاسته جیره از هضم میکروبی شکمبه دور مانده و به روده‌ی باریک وارد می شود ( نشاسته عبوری ) . انرژی مورد نیاز روده‌ی باریک بالا بوده و به وسیله‌ی متابولیسم مواد مغذی جذب شده از محتویات دستگاه گوارش تامین می شود با تغذیه جیره‌های کم نشاسته ، گلوکز کمی به رود‌ه‌ی باریک بوده ، لذا علاوه بر استفاده از اسیدهای آمینه رسیده به کبد و جریان خون عمومی افزایش می‌یابد .

پروتئین شیر پروفیل اسید آمینه‌ای خاصی دارد ، لذا دانش امروز احتمال می‌دهد که برخی از اسیدهای آمینه محدود کننده تولید‌اند از این رو تغذیه‌ی مکمل اسیدهای آمینه ضروری ، احتمالاً باعث افزایش تولید پروتئین شیر می شود . در این میان میتونین و لیزین با اولویت‌ترین نامزدهای تغذیه مکمل‌اند . با این وجود در تحقیقات انجام شده در انگلستان تا به امروز هیچ گونه اسیدآمینه‌ی محدود کننده‌ای برای تولید شناسایی نشده است .
منبع انرژی

افزایش مقدار کنسانتره‌ی جیره با افزایش پروتئین شیر همراه است (‌شکل ۱۳-۱) همچنین میزان تولید شیر نیز افزوده شده ، وافزایش بیشتری در تولید پروتئین شیر صورت می گیرد (‌جدول ۱۳-۲) به طور متوسط ، در دامهایی که در آزمایش جدول ( ۳-۲) شرکت داشتند ، افزایشی در حدود ۰۶/۰ درصد در میزان پروتئین شیر به ازای افزایش مصرف هر ۱۰ مگاژول ME در روز دیده شد .

به نظر می رسد اثر افزایش انرژی مصرفی وابسته به نوع غذای داده شده باشد، لذا احتمالاً انرژی افزوده ناشی از مصرف علوفه همانند کنسانتره باعث افزایش پروتئین و میزان تولید شیر می شود . برای افزایش پروتئین شیر از طریق علوفه ، باید علوفه کمیت وخوشخوراکی بالایی داشته و به صورتی به دام عرضه شود که باعث مصرف بیشینه‌ی او شود . متوجه شدیم که ملاس مکمل نیز احتمالاً از طریق افزایش مصرف انرژی ، باعث ا فزایش پروتئین شیر می شود .
نشاسته‌ی جیره

عموماً افزایش مصرف نشاسته باعث افزایش تولید پروتئین شیر می شود برای مثال در یک مطالعه ، شش کیلوگرم کنسانتره باترکیب‌های متفاوت به گاوها داده شد. کنسانتره‌ی حاوی نشاسته بالا نسبت به کنسانتره‌ی حاوی فیبر بالا ، باعث افزایش تولید شیر و پروتئین شیر می شود (‌شکل ۱۳-۲) .
به همین ترتیب ، جایگزینی ۳۳ تا ۷۵% از کل مصرف ماده‌ی خشک علوفه در زمان استفاده از سیلاژ علف (‌که عموماً قند و نشاسته پایینی دارد) با سایر علوفه‌ها ( دارای قند و نشاسته بیشتر ) ، باعث افزایش مقدار شیر وهمچنین میزان پروتئین شیر می شود ( شکل ۱۳-۳) اما مقدار مصرف کل غذا در مورد جیره‌های حاوی مخلوط علوفه‌ای بیشتر بوده و لذا کل مصرف انرژی به عنوان یک دستاورد افزایش می یابد.

منبع پروتئین
افزایش پروتئین مصرفی باعث افزایش تولید پروتئین شیر می شود ( شکل ۱۳-۲) اما به نظر نمی رسد که تاثیر عمده‌ای بر میزان پروتئین شیر داشته باشد . عموماً هنگامی که مصرف ماده‌ی خشک و انرژی افزایش می یابد ، مصرف پروتئین نیز زیاد می شود . هنگامی که تغییرات مصرف در نظر گرفته شود ، تغییر منبع پروتئین تاثیر کمی بر ترکیب پروتئین شیر دارد . در شرایط عملی پودر ماهی به دلیل تاثیر آن بر افزایش پروتئین شیر ، در نظر گرفته می‌شود با این حال گفته می شود این تغییر ناشی از افزایش مصرف ماده‌ی خشک وانرژی است .

وضعیت بدنی
گاوهای چاق با نمره ی وضعیت بدنی بیش از ۵/۳ اشتهای کمتری داشته و از طرفی چربی بدنی بیشتری را در مراحل اولیه ی شیردهی بسیج کرده و شیری با پروتئین کمتر تولید می‌کنند . برای اطمینان از مصرف اختیاری بالا ولذا حداکثر مصرف انرژی ، گاوها باید در هنگام زایمان نمره‌ی وضعیت بدنی ۵/۲ تا ۳ داشته باشند . به این ترتیب محتوی پروتئین شیر آنها بالا خواهد بود . (‌برای توضیح بیشتر فصل شانزدهم را ببینید)
اصلاح نژاد

اصلاح نژاد پتانسیل تغییر ترکیب شیر را دارد ، با این حال چنانچه جوانه‌های مورد استفاده برای تلقیح مصنوعی برای صفت افزایش میزان پروتئین شیر انتخاب شوند ، احتمالاً این انتخاب باعث می شود تا اندازه‌ای تولید شیر و چربی شیر نیز افزوده شود ، که هر دو افزایش اخیر در شرایط سهمیه‌بندی شیر تولیدی مطلوب نیست . چنانچه به جای میزان پروتئین تولیدی ، جوانه‌ها براساس افزایش درصد پروتئین شیر انتخاب شوند ، کل تولید شیر و کل مواد آن کاهش می‌یابد . همچنین باید توجه داشت که تغییر ساختار یک گله ، روندی طولانی دارد ، که بازار شکننده‌ی شیر امروز جذابیتی ندارد .

اسیدهای آمینه محافظت شده
مطالعات اخیر ، بخصوص در فرانسه ،‌همان گونه که در جدول ( ۱۳-۳) نشان‌داده شده است حاکی از پاسخ شدید پروتئین شیر ( از ۲/۰ به ۳/۰ درصد واحد ) به تغذیه‌ی اسیدهای آمینه‌ی محافظت شده نظیر متیونین است . با این حال در بیشتر آزمایشات علمی انجام شده در انگلستان ، در نتیجه تغذیه‌ چنین مکملهایی افزایش دراز مدتی در پروتئین شیر به دست نیامد . اصولاً جیره‌های فرانسوی بر اساس سیلاژ ذرت بوده و عموماً جیره نویسی با سطح پروتئین خام کمتری ( ۱۶۰ گرم cp در کیلوگرم ماده‌ی خشک ) نسبت به جیره‌های انگلستان ( ۱۸۵ – ۱۷۰ گرم cp در کیلوگرم ماده‌ی خشک ) صورت می گیرد . احتمالاً پروتئین اضافی مصرف شده گاوها در انگلستان از عدم تعادل اسیدهای آمینه خوراک جلوگیری می‌کند پژوهشگران دانشگاه ردینگ نشان دادند که تزریق اسیدهای آمینه‌ی خاص ، پتانسیل افزایش میزان پروتئین شیر را به اندازه‌ی ۵/۰ در صد بیش از میزان تولید آن دارد . که هر چند نتایجی این چنینی بسیار هیجان‌انگیز است ، اما هنوز کارهای انجام شده در مراحل اولیه بوده و برای تعیین که آیا می‌توان مکمل غذایی تجارتی با پتانسیل یکسان ایجاد کرد ، به سه تا چهار سال زمان نیاز است .

پاسخ به میتونین محافظت شده نسبتاً سریع به نظر رسیده و امتیازهای اولیه‌ی آن در طول هفت روز و اثرات کامل آن در طی ۲۱ تا ۲۸ روز مشاهده می شود . بنابراین به نظر می رسد باید از طریق « انجام کار و مشاهده‌ی اثرات آن » ،‌موثر بودن آنها را در هر جیره تعیین نمود . تنها زمانی که معیارهای DUP , ERDP, CP جیره کافی باشند ، مکمل سازی با اسیدهای آمینه‌ی محافظت شده استفاده می شود .

با این وجود ، چنانچه تاکیدهای جدی ناشی از آلودگی آب از طریق نیتروژن ادرار گاوها ، منجر به کاهش استفاده‌ی بیشتر از cp به میزانی بیش از مقادیر پیشنهاد شده تغذیه‌ی استاندارد نشود ، این نوع مکملها در انگلستان اهمیت خواهند یافت .
مدیریت گاو خشک

نشان داده شداه است که تغذیه مقدار کمی ( یک تا دو کیلوگرم ) از ترکیب غذائی با پروتئین زیاد ( ۲۴%) که شامل مقدار زیادی پروتئین غیر قابل تجزیه‌ی قابل هضم ( DUP) باشد ، تولید پروتئین شیر را افزایش می دهد ( جدول ۱۳-۴) در بین چهار آزمایش گزارش شده ، در دو گزارش ، تولید شیر بدون تغیر در ترکیب آن افزایش یافت ، در حالی که در یکی از دو آزمایش دیگر میزان پروتئین شیر به جای میزان تولید شیر افزایش یافت . از آن جا که افزایش تولید نیاز به سهمیه ی تولید بیشتر دارد ، سود نهایی بستگی به پاسخ ایجاد شده دارد در تمامی آزمایشات در نتیجه‌ی استفاده از مکملها باروری بهبود یافت . اطمینانی نسبت به سازوکار دقیق ایجاد چنین پاسخی وجود ندارد ، اما در دامهایی که در محدوده‌ی خشکی به خوبی شیر تولید می‌کنند و یا آنها که یک دوره‌ی کوتاه مدت خشکی دارند ، میزان پاسخشان به پروتئین مکمل بیشتر است ، لذا پیشنهاد می شود که ممکن است بازسازی منابع پروتئین مهم باشد .

در شرایط محدودیتهای سهمیه‌ای، تغییر ترکیب شیر نسبت به میزان تولید مطلوبتر است ( جدول ۱۳-۴) اما احتمالاً اثرات آن بر باروری ( فصل پانزدهم ) باعث مطلوبیت استفاده از ترکیباتی با DUP بالا برای گاو خشک ، در شرایط متفاوت می شود .
جدول ۱۳-۴ تاثیر مکمل DUP بر روی تولید شیر و میزان پروتئین آن در طول دوره‌ی خشکی
آزمایش عکس العمل تولید شیر عکس‌العمل‌ پروتئین شیر
۱ بدون تاثیر افزایش به میزان ۳/۰ %
۲ افزایش میزان تولید بیش از ( روز / kg) 4/2 افزایش به میزان ۰۵/۰%
۳ افزایش میزان تولید بیش از ( روز / kg) 6/3 تغییرات جزئی در پروتئین شیر
۴ بدون تاثیر افزایش به میزان ۲۵/۰%

در صورت استفاده از جیره پایه ای که قادر به حفظ انرژی دریافتی در حدود ، ۱۰۰-۹۰ مگاژول ME در روز باشد ، اثرات مطلوب بامکملی شامل ، ۳۰۰-۲۵۰ گرم DUP در روز بروز می‌نماید . چنانچه منبع پروتئینی ، مقدار قابل توجهی DUP برای استفاده حیوان تولید نماید ، پاسخ بالا محدود به منابع پروتئینی خاصی نخواهد بود .
درگاوهای خشک به میزان قابل توجهی ، مصرف خوراک کمتر از گاوهای پرتولید است ( ده کیلوگرم ماده‌ی خشک نسبت به ۱۸ تا ۲۰ کیلوگرم ماده‌ی خشک ) درنتیجه سرعت خروج مواد از شکمبه کاهش یافته و به این ترتیب تجزیه پذیری و پروتئین افزایش می یابد . بنابراین بهترین خوراکها آنهایی هستند که تجزیه پذیری کم و تدریجی داشته باشند (‌ضرائب c,a کم باشند ) بهترین خوراکی که با شرایط بالا مطابقت دارد ، پودر ماهی است . اما متاسفانه پودر ماهی حاوی کلسیم بالاست، لذا دامداران برای کاهش کلسیم دریافتی و در نتیجه کاهش شیوع تب شری ( فصل هفتم ) ازمصرف آن خودداری می‌کنند .

دانه‌های تخمیری سیاه و نمونه‌های سیاه گلوتن ذرت تجزیه‌پذیری پایینی دارند ، اما بخش عمده‌ی DUP آنها غیر قابل هضم است ، لذا جزو MP خوراک محسوب نمی شود .
در تحقیقات اولیه از علوفه‌ای با cp پایین استفاده شده بود ( کاه ) لذا می توان مقدار زیادی مکمل پروتئینی استفاده کرد تا به این ترتیب جیره‌ای با بیش از ۴۹۰ گرم DUP و cp کل ۱۵۳ گرم در کیلوگرم به دست آید میزان cpکل باید کمتر از ۱۶۰ گرم cp در هر کیلوگرم ماده‌ی خشک در نظر گرفته شود . به دلیل این که افزایش شیوع « گاوهای زمین‌گیر » احتمالاً در دامهایی مشاهده می‌شود که به آنها جیره‌ی گاو خشک حاوی مقدار بیشتری پروتئین خام ،‌داده می شود .

بنابراین پروتئین خام مواد علوفه‌ای باید به اندازه‌ی کافی پایین باشد تا اجازه دهد بدون افزایش سطح کل پروتئین جیره از مقادیر بیشتر از اندازه‌ی مجاز مکمل‌های غذایی استفاده کرد . در جیره‌هایی که براساس علف تازه تنظیم می‌شوند ،مقدار مکمل پروتئینی که می‌توان استفاده نمود ،‌محدود است . درنتیجه دست‌یابی به مقدار DUP مازاد به میزان بیش از ۳۵۰ گرم در روز مشکل است . زمانی که حیوانات پرورش یافته در سیستم بسته که براساس جیره‌ی سیلاژی تغذیه شده‌اند ، زایمان می‌کنند ،‌ علوفه‌هایی با میزان پروتئین پایین ، نظیر سیلاژ ذرت ، گندم کامل تخمیر شده و یا کاه ، مکمل‌های مطلوبی برای دست‌یابی به DUP مازاد هستند .

تغذیه ی دوکیلوگرم درروز از خوراکی که شامل یک کیلوگرم گندم غلطک زده شده ، ۹/۰ کیلوگرم کنجاله‌ی سویا حفاظت شده و ۱/۰ کیلوگرم از مکمل‌ گاو خشک حاوی منیزیم بالا و کلسیم پایین است ، می‌تواند مکمل مناسبی باشد . روشهای متفاوت افزایش پروتئین شیر در جدول ( ۱۳-۵) خلاصه شده است .

۱۳-۲-۲ کاهش پروتئین شیر
به تولیدکنندگانی که صرفاً تولید کننده بازار عرضه‌ی مستقیم شیر هستند ، بهایی برای بالا بودن میزان پروتئین شیر توسط مصرف کننده‌ی نهایی جبران نمی‌شود . با این حال کاهش پروتئین شیر نیز روش ساده‌ای نیست . در حالی که در بسیاری از موارد غلظت نسبتاً پایین پروتئین شیر گزارش شده است ، با این وجود در بیشتر اوقات غلظت کاهش یافته‌ی پروتئین شیر ، به دلیل دریافت انرژی کم بوده که احتمالاً باعث کاهش تولید شیر و باروری می‌شود .
در حال حاضر ، بهترین سیاست برای تولید کنندگان عرضه‌ی مستقیم شیر ، به حداکثر رساندن تولید شیر و باروری دام است .و از طرفی باید اجازه داد تا غلظت پروتئین شیر به صورت طبیعی تغییر نماید .

مکمل چربی
مکمل‌های چربی جیره غالباً ، اگر نه همیشه ، باعث کاهش غلظت پروتئین شیر می شوند.
دلیل چنین کاهشی مشخص نشده ، امابه نظر می رسد که چنین تاثیری در خارج از شکمبه صورت می‌گیرد که دلیل آن مشاهده اثر مزبور در مورد چربیهای به خوبی حفاظت شده و نشده است . با این حال ، تا کنون هیچ نوع مکمل چربی تولید نشده است که با اطمینان قادر باشد از کاهش غلظت پروتئین شیر ممانعت کند میزان این کاهش متفاوت بوده اما معمولاً تا حدود ۳/۰ درصد واحد نیز می رسد .

تولید بالای شیر
تولید بالای شری منجر به کاهش غلظت پروتئین شیر می شود بخشی از این کاهش به دلیل کمبود انرژی در حیوانات پرتولید است و بخش دیگر ناشی از تاثیر احتمالی رقیق کنندگی حجم بالای تولید شیر بر روی پروتئین آن است .( جدول ۱۴-۱را ببینید)‌

۱۳-۳ چربی شیر
امکان تغییر غلظت چربی شیر بیش از مقدار ممکن در مورد پروتئین شیر است .در دهه‌ی گذشته به چربی شیر توجه بیشتری شده است و به گاوداران برای بالا بردن درصد آن پاداش داده می شد به عنوان نتیجه‌گیری می‌توان گفت که روشهای تحقیقی متفاوتی در مورد افزایش چربی شیر وجود دارد ، اما در مقابل روشهای محدودی برای کاهش چربی شیر بدون اثرات جنبی شدید وجود دارد .

۱۳-۳-۱ افزایش غلظت چربی شیر
میزان فیبر جیره : میزان فیبر جیره مهمترین تاثیر را روی غلظت چربی شیر دارد ، به این ترتیب جیره‌های حاوی فیبر بالا باعث افزایش بیشتر چربی شیر نسبت به جیره‌های حاوی فیبر کمتر می شوند با این حال ، مشخص کردن میزان تغییر مشکل است . در جیره های حاوی بیش از ۶۰% کنسانتره و یا کمتر از ۲۵۰ گرم ADF به ازای هر کیلوگرم ماده‌ی خشک ، ADF جیره‌ ارتباط نزدیکی با غلظت چربی شیر دارد ( شکل ۱۳-۴) قابل جویده بودن علوفه ، عامل مهمی در حفظ چربی شیر است و چنانچه قطعات علوفه ، طولی کمتر از ۷/۰ سانتی‌متر داشته باشند ، چربی شیر کاهش خواهد یافت .علوفه‌های بسیار زودرس نظیر مراتع بهاری نیز قادرند غلظت چربی شیر را کاهش دهند ، اما شواهد مبتنی بر تاثیر بلوغ علوفه‌های قابل نگهداری همانند سیلاژ علف یا یونجه روی میزان چربی شیر قطعی نیست .

دفعات خوراک دادن
دادن کنسانتره در چند وعده از کاهش چربی شیر که معمولاً در نتیجه‌ی خوردن مقدار زیادی کنسانتره ،‌ دوبار در روز ،‌ صورت می‌گیرد ، ممانعت می‌کند با این وجود تغذیه کنسانتره به دفعات باعث افزایش غلظت چربی شیر نمی‌شود.
مکمل‌های چربی :اثرات این مکملها روی سنتز چربی شیر پیچیده است ، به گونه‌ای که مشخص کردن پاسخ به یک مکمل خاص مشکل است . در شرایط عملی ، رسیدن به نکات تعریف شده مشخص در مورد مقدار و نوع مکمل تغذیه شده با اهمیت است .عموماً گنجاندن چربی در جیره به اندازه‌ی شش تا هشت درصد کل DM جیره ، باعث افزایش تولید شیر می‌شود .
اما عکس العمل‌ غلظت چربی شیر به چربی افزوده شود به صورت گسترده‌ای متفاوت است . به طور کلی ، سطوح متوسط چربیهای اشباع چربی شیر را تا حد کمی افزایش می‌دهند ، در حالی که مقدار مشابهی چربیهای غیر اشباع و مقدار زیادی از منابع مختلف چربی ، باعث کاهش غلظت چربی شیر می‌شوند .( جدول ۱۳-۶) همواره ،‌مقدار کل چربی شیر تغییر نکرده و یا افزایش نیز می یابد .

بخشی از اثرات مکمل چربی بر روی غلظت چربی شیر ناشی از تاثیر آن بر تخمیر شکمبه است به همین دلیل تلاش زیادی برای کاهش تاثیر مکمل چربی از طریق استفاده از دانه‌ی روغنی کامل و یا دانه‌ی روغنی خرد شده ، چربیهای حفاظت شده از فرآیندهای شکمبه‌ای از طریق تاثیر دادن فرمالدئید بر پروتئین ، اسیدهای چرب گزیده شده ( چربی به صورت دانه‌های ریز ) و صابون کلسیمی اسیدهای چرب صورت گرفته است ( فصل پنجم ) . تکنیکهای متفاوت بالا تا حدی در حفظ غلظت چربی شیر و یا حتی افزایش آن به سطح بیش از مقدار طبیعی موثر بوده‌اند ، گرچه کاهشهای گاه به گاه نیز درمیزان چربی شیر گزارش شده است .

۱۳-۳-۲ کاهش چربی شیر
در شرایطی که براساس شیر تولیدی و میزان چربی شیر ، سهمیه بندی صورت گرفته و کاهش درآمد حاصله انگیزه‌ای برای چربی شیر باشد ] به بخش (۱۳-۱) در قسمت بالا مراجعه کنید [، توجه قابل ملاحظه‌ای به کاهش غلظت چربی شیر دیده می شود برای به حداکثر رساندن سود حاصله از سهمیه‌ی تولید تثبیت شده ، کاهش غلظت چربی شیر بایستی همراه با کاهش تولید شیر و افزایش میزان پروتئین شیر باشد ، که دست یافتن به آنها دشوار است . پس از تولید چربی ، آزمایشات محدود و جدیدی به منظور بررسی چگونگی کاهش تولید چربی شری صورت گرفت. درحالی که دامدار قادر به رسیدن به چربی شیر پایین در مزرعه است ،‌ با این حال بایستی هزینه‌های سلامت و باروری دام را نیز در نظر گرفت و لذا به صرفه نخواهد بود .

میزان پایین الیاف
از آنجا که الیاف زیاد جیره باعث افزایش غلظت چربی شیر می شود ، الیاف کم‌ می‌تواند میزان چربی شیر را کاهش دهد (‌شکل ۱۳-۴) . چنانچه میزان NDF جیره‌ای به کمتر از سیصد گرم در کیلوگرم ماده‌ی خشک برسد ، به نظر می رسد تولید استات در شکمبه کاهش و پس از آن مقدار چربی شیر نیز کاهش خواهد یافت . با این حال ، گاوهایی که جیره‌ای با الیاف کم دریافت می کنند برای اسیدوز تغذیه‌ای و هضم نشدن مواد خوراکی آمادگی داشته که در نتیجه مصرف خوراک و تولید شیر کاهش یافته و اثر نامناسبی بر باروری و سلامتی دام دارد . متاسفانه تمامی مراحل سفارش شده برای مقابله با اسیدوز ] به فصل پنجم ، بخش ( ۵-۹-۱) مراجعه شود [ ، احتمالاً باعث افزایش تولید چربی شیر می شوند . تعادل دقیق اسیدوز ایجاد شده در شکمبه کاهش چربی شیر از مزرعه‌ای به مزرعه دیگر برحسب سایر عوامل تغذیه‌ای نظیر : تجزیه‌پذیری پروتئین ، چربی مصرف شده و وضعیت عناصر کمیاب ، متفاوت است .

نشاسته و شکر زیاد
دریافت مقدار زیادی نشاسته و شکر باعث افزایش تولید پروپیونات در شکمبه و کاهش استات و بوتیرات شده و به دنبال آن چربی چربی شیر کاهش می‌یابد . معمولاً افزایش میزان نشاسته و شکر جیره باعث کاهش مقدار کل الیاف جیره شده و لذا تعیین دلیل پایین بودن چربی شیر مشکل است . شکل ( ۱۳-۵)‌ اثر ناشی از تغیر کنسانتره‌ی حاوی الیاف زیاد را که کنسانتره ای حاوی نشاسته‌ی زیاد نشان می‌دهد چربی شیر از بیش از چهار درصد به ۹۲/۳ درصد کاهش یافته و با توجه به تغییر نکردن واقعی تولید شیر ، کل تولید چربی شیر کاهش می یابد .

تولید بالای شیر
همواره تولیدهای بالا با کاهش میزان چربی شیر همراه است ] به جدول (۱۵-۱) مراجعه کنید [. بخشی از این کاهش مربوط به افزایش میزان نشاسته و کاهش مقدار الیاف جیره بوده و احتمالاً ناشی از تاثیر « رقیق کنندگی » حجم زیاد شیر است .

میزان پروتئین جیره
در یک سری آزمایش انجام شده در دانشگاه ردینگ ( poole et al. 1992) نشان داده شده که با افزایش میزان پروتئین کنسانتره از دوازده درصد به بیست و چهار درصد ، کاهشی در میزان چربی شیر از ۱۲/۴ درصد به ۸۹/۳ درصد صورت گرفت ( شکل ۱۳-۵) با این حال به دلیل افزایش مصرف سیلاژ و تولید شیر ، افزایش در مقدار کل چربی شیر تولیدی مشاهده شد . این نتایج اهمیت بررسی تغییرات ترکیب شیر به همراه تغییر میزان تولید را به جای بررسی مجزای این ترکیبات نشان می‌دهند .
روشهای متفاوت تغییر میزان چربی شیر درجدول (_ ۱۳-۷) خلاصه شده است .

۱۳-۵ نتیجه‌گیری
تحقیقات انجام شده تا کنون درمورد تغییر ترکیب شیر تولیدی گاوها بر تغییر جیره‌ی آنها متمرکز بوده است . اما دنیایی که سلامت و آرامش حیوان دارای اهمیت زیادی است و به نظر می رسد تداخل در فرآیندهای « طبیعی» از نظر بیشتر جوامع مورد نکوهش قرار می گیرد ، آیا بایستی تا این حد در گاوها تغییر ایجاد نمود ؟
آیا ما نباید پس از تولید شیر ، سعی در دستکاری آن داشته باشیم ؟ آیا ما قادر نیستیم راههای را انتخاب کنیم که شیر تولید شده طبیعی گاو را به آنچه مشتری می‌خواهد ، تبدیل کنیم ؟ بیش ازاین ما فن آوری لازم برای جداسازی چربی ( شیر پس چرخ) و آب ( شیر تغلیظ شده ) را داشتیم ، که این خود باعث تولید شیر کم چربی

و با پروتئین بالا می شد . چنین فرآیندهایی به صورت متداول در سایر کشورها مورد استفاده قرار گرفته و به نظر نمی‌رسد به مشتریان هیچ نوع آسیبی رسانده باشد شاید ما باید به دستکاری کیفیت شیر در کارخانه‌ها توجه داشته باشیم و در گاوداریها روی سلامت و آرامش حیوان و بهداشت او تمرکز کنیم .
اجازه دادن به گاو برای تولید شیر با ترکیب طبیعی و تغییر ترکیب آن در کارخانه‌های فرآیند شیر ، احتمالاً مقدار زیادی چربی مازاد شیر تولید خواهد کرد که می‌توان راه‌های دیگری برای استفاده از این چربی در داروسازی ، تولید لوازم آرایشی و یا سایر صنایع پیدا کرد .