فایل ورد کامل مقاله شیوه‌های ارائه علمی مقالات و سمینارها؛ بررسی آموزشی و پژوهشی اصول نگارش و ارائه موفق

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله شیوه‌های ارائه علمی مقالات و سمینارها؛ بررسی آموزشی و پژوهشی اصول نگارش و ارائه موفق دارای ۳۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله شیوه‌های ارائه علمی مقالات و سمینارها؛ بررسی آموزشی و پژوهشی اصول نگارش و ارائه موفق  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله شیوه‌های ارائه علمی مقالات و سمینارها؛ بررسی آموزشی و پژوهشی اصول نگارش و ارائه موفق،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله شیوه‌های ارائه علمی مقالات و سمینارها؛ بررسی آموزشی و پژوهشی اصول نگارش و ارائه موفق :

چگونگی ارائه مقالات و سمینارها:
کسی که راجع به امری قضاوت می کند ولی نمی تواند آن را تشرحی و به طور مستدل بیان کند نباید هرگز هیچ فکری در مورد آن کرده باشد.
در عصر جدید بسیاری از اشخاص از طریق صحبت در میان جمع و در همایشها عقاید خود را انتشار داده و مؤثر بوده اند.

فرآیند برقراری ارتباط کلامی:
صرف نظر از انواع رابطه کلامی در جریان هفت جزو دیگر نیز وجود دارد. که شامل گیرنده پیام، مجرای ارتباط، شنونده، بازخورد، مداخله و موقعیت است.
گوینده: برقراری ارتباط کلامی با گوینده آغاز می شود. موقعیت شما در نقش گوینده به خود شما به اعتبار شخصی شما، به معلوماتتان درباره مطلب، به آمادگی برای صحبت، به حالت سخن گفتن، به حساسیت نسبت به شنوندگان و موقعیت بستگی دارد. این کار علاقه و ایجاد جاذبه نیز می خواهد. نمی توانید از مردم توقع داشته باشید به آنچه می‌گویید علاقه و توجه نشان دهند، مگر اینکه توجه و علاقه خودتان جلب شده باشد. البته قبل از اینکه روشها و فنون ارائه مطلب کاربرد داشته باشند نخست باید چیزی برای گفتن داشته باشید.

پیام: پیام هر چیزی است که گوینده به شخص دیگر ابلاغ می کند. هدف شما در سمینارها و سخنرانی عمومی این است که پیام عمدی خود را طوری ادا کنید که واقعاً سبب برقراری ارتباط شود. دستیابی به این منظور هم به این بستگی دارد که چه می‌گویید (پیام کلامی) و هم اینکه چگونه می گویید. (پیام غیرکلامی)
پیام کلامی را درست همان گونه که کار طلب می کند تهیه کنید. باید موضوع را به چیزی اختصاص دهید که بتوانید در مدت زمانی که سمینار به شما اجازه می دهد به قدر کافی درباره آن بحث کنید. باید درباره جزئیاتی که می تواند به شما کمک کند تحقیق و از میان آنها مقداری را انتخاب کنید تا عقاید مطروحه خود را روشن و متقاعد کننده بسازید. باید آرا و عقاید خود را طوری نظام دهید که شنوندگان بتوانند بدون اینکه عقب بیفتند یا گیج شوند آنها را تعقیب کنند. پیام را نیز در قالب کلماتی بیان کنید که دقیق روشن و واضح، معتبر و مناسب باشد.

پیام غیرکلامی را علاوه بر پیامی که از طریق کلمات می فرستید، از طریق لحن صدا، ظاهر، حالات، حالات صورت و ارتباط چشمی نیز بفرستید. نکته مهم اینست که مطمئن شوید پیام غیرکلامی شما پیام کلامی شما را خدشه دار نسازد.

مجرا: مجرا چیزی است که به وسیله آن پیام ابلاغ می شود. وقتی گوشی تلفن را برمی‌دارید تا به یک دوست تلفن بزنید تلفن مجرا یا وسیله ارتباطی است. ممکن است در سمینارها از چند مجرا استفاده کنند و هر کدام از آنها بر پیامی که توسط تماشاچیان دریافت می شود، اثر خواهند گذاشت در کلاس، مجرای ارتباطی مستقیم ترین نوع است همشاگردیها بدون مداخله هرگونه وسیله الکترونیکی هم من را می بینند و هم صدایم را می شنوند.
شنونده: شنونده کسی است که پیام ابلاغ شده را دریافت می کند. بدون شنونده هیچ رابطه‌ای برقرار نمی شود.

هر چیزی که گوینده می گوید از طریق چهارچوب انتقالی شنونده از صافی می گذرد (کل معلومات تجارب، اهداف، ارزشها و نگرشهای وی)
از آن رو که گوینده و شنونده افراد متفاوتی هستند هرگز نمی توانند چهارچوب انتقالی کاملا یکسانی داشته باشند و چون چهارچوب انتقالی شنونده هیچ وقت دقیقاً آن چیزی نیست که گوینده دارد معنی یک پیام نیز در نزد شنونده و گوینده یکسان نیست. از آنجا که افراد چهارچوبهای انتقالی متفاوت دارند باید برای هماهنگ کردن پیام با شنونده ویژه‌ای که مورد خطاب است دقت بسیار زیادی به خرج دهید و باید بر شنونده متمرکز باشید.
نمی توانید فرض کنید شنوندگان نسبت به آنچه باید بگوئید علاقه‌مند خواهند شد. اگر نحوه ایراد سخن شما یکی از دو حالت بسیار پیچیده یا بسیار بنیانی باشد و یا اگر موضوع صحبت را به تجارب، علایق، معلومات و ارزشهای شنوندگان مربوط نسازید، توجه و حضور ذهن شنوندگان خود را به سرعت از دست خواهید داد و زمانی موفق خواهید بود که شنوندگان به خود بگویند «این برای من هم مهم است».

بازخورد: شنوندگان شما پیامتان را به سادگی مثل گیرنده های انسانی جذب نمی کنند. آنها از حوزه خود در جواب، پیام می فرستند. این پیام بازخورد نامیده می شود.
آیا شنوندگان شما در صندلیهای خود به جلو خم شده اند مثل اینکه کاملاً متوجه سخنرانی هستند؟ آیا با نظرهای شما موافقند و آن را تحسین می‌کنند؟ آیا به لطیفه‌های شما می خندند؟ آیا روی چهره خود نگاههای تمسخرآمیز دارند؟ آیا پای خود را تکان می‌دهند جابه جا می شوند و به ساعتشان خیره می شوند؟ پیامی که از طریق این گونه عکس‌العمل ها فرستاده می شود می تواند اینها باشد: من شیفته صحبت شدم- خسته شدم- با شما موافقم- با شما موافق نیستم و … به هر حال باید نسبت به این واکنشها هشیار بود و پیام خود را در راستای آنها هماهنگ نمود.

مداخله: هر چیزی که باعث کند شدن یا ممانعت از برقراری ارتباط پیامی شود مداخله نام دارد. صدای ماشینها در خارج از ساختمان، صحبت دانشجویان در راهرو و … می تواند مانع آن شود که شنوندگان صدای شما را بشنوند.
انواع دیگری از مداخله نیز وجود دارد. بسیاری از آنها از میان خود شنوندگان است و نه از خارج. شنونده ای ممکن است برای امتحانی که در دوره آتی کلاس خود خواهد داشت نگران باشد. در حالی که مشغله فکری شخص دیگری ممکن است به خاطر دعوایی باشد که با شخص دیگری داشته و وی را در فکر فرو برده باشد.
به رغم وجود انواع این مداخله ها باید سعی کنید توجه و تمرکز مخاطبان خود را حفظ کنید.
موقعیت: موقعیت عبارتست از زمان و مکانی که برقراری ارتباط در آن صورت می‌گیرد. مکالمه همیشه در مکانی معین جریان می یابد. بعضی وقتها شرایط خود کمک کننده است و در مواقعی شرایط و موقعیت می تواند مزاحم باشد.

یک نطق خوب چیست؟
نطق خوب توجه دیگران را به خودش جلب نمی کند بلکه نظرات سخنران را با روشنی و جذابیت ابلاغ می‌کند بی آنکه شنوندگان را خسته و بی علاقه سازد. اگر تنها در هنگام نطق، مٍن و مٍن و این پا و آن پا کنید به پنجره خیره شوید یا یکنواخت صحبت کنید نمی‌توانید با موفقیت پیامتان را به شنوندگان تفهیم سازید اگر خودنمایی کنید قیافه نمایشی بگیرید، یا با آهنگ لرزان فریاد بکشید نمی توانید برای مخاطبان مفید باشید. اغلب شنوندگان نطقی را ترجیح می دهند که تا حدی رسمی و آمیخته با ویژگیهای یک مکالمه خوب؛ صراحت، خودانگیزگی، نشاط و سرزندگی عبارات کلامی و صوری و ارتباطی روح‌بخش باشد.

وقتی که شروع به ایراد سخن رسمی می کنید در زمینه نحوه ارائه آن سوالاتی برایتان پیش خواهد آمد آیا باید قوی و بی محابا صحبت کنم یا اینکه با آهنگ پایین نطق کنم؟ کجا باید بایستم؟ چگونه قیافه بگیرم؟ چگونه از یادداشتهایم استفاده کنم؟ به چه سرعتی باید صحبت کنم؟ چه وقت باید مکث کنم؟ کجا باید نگاه کنم؟ اگر اشتباهی مرتکب شوم چه باید کنم؟ پاسخهای ثابتی برای این پرسش ها وجود ندارد، سخن گفتن یک نوع هنر است و علم نیست. آنچه را که در حضور شنوندگان امروز با موفقیت ارائه می کنید ممکن است با شنوندگان فردا به همان نتیجه نرسید.
وقتی نطق خود را برنامه ریزی میکنید باید به موارد مهمی مثل نطق گویا، اجتناب از حرکات ناپسند و برقراری ارتباط چشمی با شنوندگان توجه کافی مبذول دارید. در حقیقت برای کنترل زمان، ریتم، و انگیزه نطق، با جرأت عمل می کنید.

شیوه های ایراد نطق:
چهار شیوه برای ایراد نطق عبارتند از:
۱- خواندن کلمه به کلمه از دست نوشته ۲- ازبرخوانی از حافظه ۳- نطق فی البداهه بدون آمادگی قبلی ۴- نطق فی البداهه با آمادگی قبلی.
خواندن کلمه به کلمه از دست نوشته:
نطقهای مهم باید کلمه به کلمه براساس یک دست نوشته دقیق آماده شده ایراد شود. در نطقهای دست نوشته، زمانبندی به عنوان یک عامل مهم محسوب می شود. با وجودی که این کار آسان به نظر می رسد ایراد نطق از روی یک دست نوشته به مهارت زیاد نیاز دارد. بعضی از افراد بخوبی از عهده این کار برمی آیند و واژگان دل انگیز و روح بخشی به کار می برند و بعضی دیگر همواره در این کار شکست می خورند و به جای گزینش کلمات همساز و محاوره ای، عبارت پردازی آنها خشک و بی روح به نظر می آید.

بازخوانی از حافظه:
زمانیکه نطق طولانی و پیچیده شد از حافظه خواندن آن به تمرینی سخت نیاز دارد. به هر حال مطمئن شوید که کاملاً در برقراری تماس با حضار توانمند هستید و سعی نکنید که فقط کلمات را حفظ کنید. سخنرانانی که به سقف یا پنجره خیره شوند تا آنچه را به خاطر سپرده اند به یاد آورند مثل آنهایی هستند که به صورت پنهانی یک دست نوشته را می خوانند.
نطق فی البداهه (بدون آمادگی قبلی):
این نطق بدون هرگونه آمادگی قبلی ایراد می شود. تعداد کمی از افراد هستند که ترجیح می دهند فی البداهه صحبت کنند اما بعضی از اوقات این کار اجتناب ناپذیر است.
نطق فی البداهه (با آمادگی قبلی):
بنا بر عرف معمول بدیهه گویی به همان مفهوم بداهه است. اما از نظر فنی این دو اصطلاح متفاوت هستند. به رغم اینکه بداهه نطقی است که در مجموع بدون آمادگی قبلی ایراد می‎شود، بدیهه گویی نطقی است که دقیقاً با آمادگی و تمرین قبلی ایراد می شود. کسی که با آمادگی قبلی صحبت می کند از یک رشته یادداشتها و طرح صحبتهایی برای تقویت حافظه استفاده می کند. عبارت پردازی کامل در زمان نطق صورت می گیرد. در این شیوه از دو نوع طرح برای نطقها استفاده می‎شود؛ طرح آماده سازی و طرح صحبت مختصر

مدت زمان ایراد نطق:
ایراد نطق در ۵ دقیقه:
معمولاً زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که زمینه کاری خاصی از سوی فردی ارشد به فردی دیگر که پائین تر است تکلیف شود. فرصت داده شده معمولاً کوتاه است و چنانچه ۲ هفته فرصت داشته باشید از خوشبخت ترین افراد هستید چرا که فرصت داده شده اگر ۲۴ ساعت باشد نیز غیرمعمول نیست.
این نوع از ایراد نطق عمدتاً دربرگیرنده گزارش موردی و یا مروری کوتاه در مورد مشخصات برجسته یک مسئله می باشد. مسلم است که ارائه کلیه موارد مهم در ۵ دقیقه کار ساده ای نیست و استفاده از ابزارهای کمک آموزشی نیز محدود می باشد.

ایراد نطق در ۱۵ دقیقه:
معمولا از سوی رده های بالاتر دستیاران تخصصی هررشته ارجاع می شود و شما می‌توانید با اعلام انجام این سخنرانی موافقت خود را اعلام کنید.