فایل ورد کامل مقاله دولت الکترونیک در عصر فضای مجازی؛ بررسی علمی و مدیریتی تحول نظام اداری با فناوری دیجیتال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله دولت الکترونیک در عصر فضای مجازی؛ بررسی علمی و مدیریتی تحول نظام اداری با فناوری دیجیتال دارای ۳۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله دولت الکترونیک در عصر فضای مجازی؛ بررسی علمی و مدیریتی تحول نظام اداری با فناوری دیجیتال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله دولت الکترونیک در عصر فضای مجازی؛ بررسی علمی و مدیریتی تحول نظام اداری با فناوری دیجیتال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله دولت الکترونیک در عصر فضای مجازی؛ بررسی علمی و مدیریتی تحول نظام اداری با فناوری دیجیتال :

منابع
جهانگیری- علی (۱۳۸۱)، دولت الکترونیکی- مدیریت توسعه، شماره ۵۵،
جلالی فراهانی؛ علیرضا (۱۳۸۰)، خدمات دولتی و ارتباطات الکترونیکی. ماهنامه آموزشی، پژوهشی اطلاع‌رسانی، سال دوم، شماره ۱۸،
صنایعی، علی و رضوانی، محمدعلی (۱۳۸۱)، تجارت الکترونیکی و دولت الکترونیکی؛ درسهایی ازتجربه ژاپن و چند کشور در حال توسعه‌ برای ایران، پژوهشنامه بازرگانی.
رجب‌بیگی، مجتبی (۱۳۸۲)؛ «کاربرد باز مهندسی در تحول اداری»؛ سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی: نشریه تحول اداری- ترجمان، ستاد برنامه‌ریزی تحول اداری، دوره هفتم، شماره ۳۸ و ۳۹
همر، مایکل و جیمز شامپی (۱۳۷۹)؛ مهندسی دوباره شرکتها: منشور انقلاب سازمانی؛ ترجمه عبدالرضا رضایی نژاد؛ چاپ سوم، تهران: خدمات فرهنگی رسا.
هیل، مایکل (۱۳۸۱)؛ تأثیر اطلاعات بر جامعه، ترجمه محسن نوکاریزی؛ چ اول، تهران: نشر چاپار.
هیوز، آون (۱۳۸۰)، مدیریت دولتی نوین، ترجمه سیدمهدی الوانی و همکاران؛ چ سوم، تهران: چاپ گلشن.

Carrow. Hohn C. (2001). “Five Keys to”. Interactive Week, Vol. 8, Issue 2.
Darrell M. West, (2000). “Assessing E-Government: The Internet …”, Brown University, Sept.
“E-Government: Creating Tools of the Trade”, CTG web. News, Albany University. (http://WWW.ctg.albany.Edu/).
TRANSITION TO E-, HOSSEIN SAFARI & CHASEMZADEH, FEREIDON. GOVERNMENT. MANAGEMENT KNOWLEDGE WINTER 2002. VOL 14, NO,55.
WHAT CITIZENS WANT FROM E-GOVERNMENT. HTTP://WWW.ctg/a;bany.edu/resources/
htmlrpt/e-government/ what/- citizens-want.html.
DEFINITION OF E-GOVERNMENT: HTTP://WWW L.WORLD. DEFINITION. HTM/ BANK. ORG/ PUBLIC SECTOR/ EGOV
NEXT ATKINSON. R.D. ULEVECH. D (2000) DIGITAL GOVERNMENT THE STEP TO REENGINEERING THE FEDERAL GOVERNMENT. HTTP:// WWW.DLCPPI.ORG

چکیده
دولت الکترونیکی (E-Government) مفهومی نو، ساده و برای دولت های چالش برانگیز است و دیگر اینکه مفهومی است که زمان تحقق آن فرا رسیده است با آمدن عصر مجازی و دیجیتال، تغییر در زمینه های مختلف اجتناب ناپذیر شده است و در صورت عدم انطباق، ناکار آمدی سازمان ها، بیشتر از اندازه مشهود خواهد شد. دولت الکترونیکی ثمره تحول در فناوری اطلاعات می باشد که عبارت است از استفاده از تکنولوژی برای افزایش دسترسی و ارایه خدمات و اطلاعات به شهروندان، شرکای تجاری، کارکنان و سایر مؤسسات.بنابراین با قدم نهادن به دهکده جهانی (I.C.T) و با در نظر گرفتن شکاف دیجیتالی حاکم بر آن در عصر مجازی این امر مهم و اجتناب ناپذیر قلمداد می شود. در این مقاله سعی شده این موضوع تبیین و ارایه گردد.
کلمات کلیدی: فناوری اطلاعات- دولت الکترونیکی ـ عصر مجازی

مقدمه
همانطور که تاکنون تجارت الکترونیک در بسیاری از بخش ها از جمله بخش های سنتی، شرایط جدید بازرگانی ایجاد کرده، اکنون نیز انتظار می رود که طی چند سال آینده اینترنت تحولات عمیقی در ساختار، مدیریت و مفهوم خدمات دولتی بوجود آورد. هر چند هنوز دولت الکترونیکی در دوران طفولیت خود قرار دارد، اما آثار آن در شیوه ای که برخی دولت ها برای انجام وظایف اصلی خود همچون جمع آوری مالیات، اجرای مقررات و حتی امور دفاعی مورد استفاده قرار داده اند هم اکنون بخوبی آشکار شده است. به همین دلیل کنفرانس توسعه و تجارت سازمان ملل متحد در گزارش سالانه خود تحت عنوان تجارت الکترونیکی و گزارش توسعه ۲۰۰۱ به این امر توجه کرده و بخش پنجم گزارش مزبور تحت عنوان “به سوی دولت دیجیتال ” را به این موضوع اختصاص داده است. بطور کلی می توان دولت الکترونیکی را به عنوان کاربرد فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی، به ویژه اینترنت به منظور تقویت دسترسی به خدمات دولتی و توزیع آنها به نفع شهروندان، شرکت ها و کارمندان بخش عمومی تعریف کرد.

فناوری های اطلاعاتی فی نفسه امری جدید نیست، چرا که موسسات دولتی از اولین و بزرگترین مصرف کنندگان این فناوری ها بوده اند. با وجود این، بکارگیری تعداد زیادی از رایانه های بزرگ برای اخذ عوارض، جمع آوری مالیات و یا حتی قرار دادن یک رایانه شخصی بر روی میز هر یک از کارمندان، موسسات دولتی سنتی را به یک دولت الکترونیک تبدیل نمی کند. بلکه این اینترنت با ظرفیت بالای خود است که مرزهای زمان و مکان را در نوردیده و اطلاعات ارزشمند از منابع بی شماری را بطور مجازی در عصر مجازی گرد هم می آورد و از این طریق امکان تجدید ساختار و شبکه بندی خدمات دولت را فراهم می نماید و این خدمات دولتی را مطابق با خواست مصرف کنندگان، شفاف و کارآمد می سازد. دولت الکترونیک شامل همه سازمان های دولتی می باشد که از طریق کاربرد فن آوری، با یکدیگر ارتباط دارند همچنین پل ارتباطی بین افراد، تجارت و اطلاعات و خدمات دولتی می باشد.

البته از دولت الکترونیک تنها برای کاربرد تکنولوژی اطلاعات در سازمان های دولتی استفاده نمی شود بلکه مفهومی بسیار وسیع تر و گسترده تر دارد. به عنوان مثال اگر چه تکنولوژی اطلاعات چندین سال است که در دولت مورد استفاده قرار می گیرد ولی نیاز به یک سیستم یکپارچه دولت الکترونیک، به منظور انسجام بین دولت، افراد، تجارت ضروری به نظر می رسد. دولت الکترونیک تنها یک موضوع مطرح شده روز
نمی باشد، بلکه یک گام بزرگ و مهم برای پیشبرد ارتباط هایی است که در سطح بین المللی مورد تایید قرار گرفته است. دولت الکترونیک یک انتخاب نیست، مساله مهم این است که دولت در کاهش مقدار زمانی که به مردم و مراکز تجاری در معاملات خود با دولت صرف می کنند، کمک نمایند. لازم است که مالیات ها بطور موثر به منظور بهبود بخشیدن خدمات صرف شود و دولت الکترونیک در این امر مانند یک کلید عمل می کند.

دولت مجازی (دولت الکترونیکی) و اثربخشی آن
جهت گیری دولت ها و سازمانهای دولتی در عصر اقتصاد اطلاعاتی بسوی ایجاد «دولت کوچک و کارآ» می باشد؛ استفاده از فن آوری اطلاعات یکی از ابزارهای مهم تبدیل مدیریت دولتی سنتی به پارادیم جدید مدیریت دولتی است. به عبارت دیگر شعار اصلی مدیریت دولتی نوین استفاده از تکنولوژی اطلاعات و سایر دستاوردهای فکری و مدیریتی برای بازسازی دستگاههای اجرائی به منظور ارتقاء کارآئی با دامنه ای کوچک، محدود، خدمات گسترده و کیفی می باشد. یکی از مصادیق شعار فوق ایجاد دولت الکترونیک یعنی دولتی ساده، شفاف و مسئولیت پذیر است که در آن شهروندان می توانند به همه خدمات و اطلاعات دولتی از طریق ارتباط الکترونیکی و از راه دور بدون حضور فیزیکی دست پیدا کنند.

دولت الکترونیک استفاده سهل و آسان از فن آوری اطلاعات به منظور توزیع خدمات دولتی به صورت مستقیم به مشتری به صورت ۲۴ ساعت شبانه روز وهفت روز در هفته می باشد. دولت الکترونیکی، عرضه اطلاعات و خدمات دولتی به شهروندان، از طریق شبکه های رایانه ای است. پرداخت قبض جریمه، تمدید گواهینامه رانندگی، ثبت نام و انتخاب واحدهای درسی در مراکز آموزشی، اخذ رأی، آموزش از راه دور و غیره از طریق شبکه های رایانه ای، همه صورت هایی از دولت الکترونیک اند. دولت الکترونیکی فرصتهایی را فراهم می سازد تا کیفیت خدمات ارایه شده به شهروندان بهبود یابد و آنها قادر باشند در هر دقیقه یا ساعت (به جای استانداردهای روز و هفته) به خدمات یا اطلاعات دسترسی پیدا کنند. شهروندان، مؤسسه های تجاری، سازمان های محلی باید بتوانند بدون داشتن حسابداران و حقوق دانان با تکیه بر اطلاعات دریافتی گزارش تهیه کنند و کارکنان دولت نیز باید بتوانند کار خود را به طور موثر و کارا (همانند کارکنان مؤسسه های بازرگانی) انجام دهند.

افزایش تقاضای دسترسی به اینترنت برای دریافت اطلاعات و خدمات؛ روش های کار و زندگی را تحت تأثیر قرار داده است لذا مدیران جامعه نمی توانند نسبت به این درخواست ها بی تفاوت باشند. برای مثال، استفاده دولت آمریکا از اینترنت برای ارایه خدمات و اطلاعات به رشد صنعتی آن کشور سرعت بخشیده است. تغییرات شدید در زمینه های تجارت و بازرگانی الکترونیکی، و ارایه خدمات به صورت مکانیزه، رابطه بین شهروندان و دولت را تسهیل بخشیده است. به طوری که در ایالت جورجیا، افراد می توانند پروانه ماهیگیری، شکار یا قایقرانی را به صورت On-Line از دولت اخذ کنند. یا در یکی دیگر از ایالت های امریکا، امکان پر کردن اظهار نامه های مالیاتی و هر گونه سئوال و جواب با کارگزاران مالیاتی از طریق پست الکترونیکی امکان پذیر شده است. نتایج تحقیق نظر سنجی از شهروندان امریکایی در مورد علاقه مندی برای دریافت خدمات الکترونیکی به شرح زیر است: ۱ـ تجدید نظر در نحوه دادن مجوز رانندگی؛

۲ـ نام نویسی در حوزه های مختلف رأی گیری؛ ۳ـ اطلاعات مربوط به گردشگاه های دولتی و نحوه رزرو کردن آنها؛ ۴ـ دسترسی از یک نقطه به تمام خدمات دولتی؛ ۵ـ انجام اقدامات مربوط به تولد، مرگ و ازدواج؛ ۶ـ پر کردن اظهار نامه های مالیاتی؛ ۷ـ رأی دادن از طریق اینترنت؛ ۸ـ دسترسی به اطلاعات پزشکی؛

شکاف دیجیتالی
شکاف دیجیتالی فاصله روز افزون کشورهای توسه نیافته از کشورهای توسعه یافته است که بیش تر به این موارد مربوط می شود:
ـ دسترسی به فن آوری های دیجیتال؛ ـ استفاده از این فن آوری برای بهبود بهره وری و کارآیی فرآیندها، فعالیتها، نظام ها و کارها در همه بخش های زندگی فردی و اجتماعی و در سطح خرد و کلان؛ ـ توانایی به کارگیری این فن آوری در ایجاد زیر ساخت مناسب برای مشارکت فعال در تولید دانش و فن آوری دیجیتال و مصرف ابزار و کالاها و خدمات دیجیتال. این شکاف با شاخص های متفاوتی سنجیده می شود، از جمله دسترسی به فن آوری های اطلاعات و ارتباطات مانند تلفن، تلفن سیار و اینترنت و پخش ماهواره ای برنامه های رادیویی و تلویزیونی، حجم تجارت الکترونیکی و امثال آن. جامع ترین شاخصی که برای مقایسه کشورها و شناخت این شکاف ارائه شده، شاخصی است

که بانک جهانی به نام شاخص جامعه اطلاعاتی ارائه داده است که شامل ۲۳ متغیر است. این متغیرها در چهار زیر ساخت به شرح زیر طبقه بندی شده اند که توانایی شهروندان هر کشوری را برای مبادله اطلاعات در داخل و خارج از کشور می سنجند: ۱ـ زیر ساخت رایانه: سرانه رایانه شخصی نصب شده؛ تعداد رایانه شخصی حمل شده بر حسب خانوار؛ رایانه های شخصی حمل شده جاری و دولتی/ بر حسب نیروی کار حرفه ای؛ رایانه های حمل شده آموزشی/ بر حسب دانشجو و استاد؛ درصد رایانه های شبکه ای شده؛ و مخارج نرم افزار/ سخت افزا. ۲ـ زیر ساخت اینترنت: حجم تجارت الکترونیکی؛ تعداد کاربران خانگی اینترنت؛ تعداد کاربران اینترنت در کسب و کار؛ و تعداد کاربران اینترنت در سازمان های آموزشی. ۳ـ زیر ساخت ارتباطات: تعداد خطوط تلفن/ خانوار؛ هزینه تلفن های داخلی؛ سرمایه مالکیت گیرنده تلویزیون؛ سرانه مالکیت گیرنده رادیو؛ سرانه مالکیت دستگاه نمابر؛ سرانه مالکیت تلفن سیار؛ مشترکان تلویزیون سیمی؛

۴ـ زیر ساخت اجتماعی، تعداد دانش آموزان متوسطه؛ تعداد دانش آموزان دبیرستان؛ نرخ خواندن روزنامه، آزادی مطبوعات و آزادی های مدنی. براساس این متغیرها، در سال ۲۰۰۱، کشورهای جهان به ۵ گروه به شرح زیر رتبه بندی شده اند:

گروه اول: در این گزارش آنان را اسکیترز نامیده اند. به معنای کشورهایی که اسکیت به پا بسته و تند و پرشتاب در مسیر عصر دیجیتال به راه افتاده اند. این کشورها در موقعیتی عالی برای بهره گیری از مواهب انقلاب دیجیتال قرار دارند، زیرا زیر ساخت پیشرفته ای در هر چهار حوزه اطلاعات اینترنت، ارتباطات و اجتماع برپا داشته اند. در این گروه ۱۵ کشور در جدول شماره (۱) قرار دارند، در این کشورها، بخش فن اوری های ارتباطات و اطلاعات خصوصی شده است و رقابت موجود باعث کاهش قیمت و امکان بهتر دسترسی به اینترنت و خدمات شده است.

جدول شماره (۱)- گروه اول Skaters
نام کشور رتبه نام کشور رتبه
سوئد ۱ سنگاپور ۹
نروژ ۲ هلند ۱۰
فنلاند ۳ ژاپن ۱۱
ایلات متحده ۴ کانادا ۱۲
دانمارک ۵ آلمان ۱۳
انگلستان ۶ اتریش ۱۴
سوئیس ۷ هنگ کنگ ۱۵
استرالیا ۸

گروه دوم: این گروه بلندگامان نام دارند. به معنای کسانی که با گام های بلند و مؤثر در راه دیجیتالی شدن حرکت می کنند. کشورهای این گروه هدفمند و با برنامه وارد عصر اطلاعات شده اند و بخش مهمی از زیر ساخت لازم را ایجاد کرده اند که در جدول شماره (۲) قرار دارند، این کشورها در جهت رفع موانع این حرکت گام برداشته اندو از جمله، در دهه گذشته بخش مهمی از صنعت اطلاعات و ارتباطات خود را خصوصی کرده اند.
جدول شماره (۲)- گروه دوم Striders
نام کشور رتبه نام کشور رتبه
زلاندنو ۱۶ اسرائیل ۲۲
بلژیک ۱۷ ایتالیا ۲۳
تایوان ۱۸ اسپانیا ۲۴
کره جنوبی ۱۹ پرتقال ۲۵
ایرلند ۲۰ یونان ۲۶
فرانسه ۲۱ جمهوری چک ۲۷

گروه سوم: دوندگان پر سرعت در این گروه قرار دارند که با توجه به فشارهای اقتصادی و اجتماعی و سیاسی که تجربه می کنند، اولویت های خود را تغییر داده اند و با تمام نیرو سعی دارند راه را برای دیجیتالی شدن هموار سازند. اعضای این گروه در جدول شماره (۳) جای می گیرند. در مجموع این سه گروه، یک سوم کشورهای جهان را تشکیل می دهند.

جدول شماره (۳)- گروه سوم Sprinters
نام کشور رتبه نام کشور رتبه
امارات ۲۸ کاستاریکا ۳۶
مجارستان ۲۹ پاناما ۳۷
لهستان ۳۰ آفریقای جنوبی ۳۸
آرژانتین ۳۱ ونزوئلا ۳۹
مالزی ۳۲ روسیه ۴۰
شیلی ۳۳ ترکیه ۴۱
بلغارستان ۳۴ مکزیک ۴۲
رومانی ۳۵ اکوادور ۴۳

گروه چهارم: کشورهای این گروه تفریح کنان به راه افتاده اند. در بخش مهمی از اعضای این گروه، محدودیت منابع مالی و جمعیت زیاد باعث شده که حرکت آنان پایدار و استوار نباشد. کشورهای این گروه در جدول شماره (۴) قرار دارند که شامل:

جدول شماره (۴)- گروه چهارم Strollers
نام کشور رتبه نام کشور رتبه
عربستان ۴۴ چین ۵۲
برزیل ۴۵ اندونزی ۵۳
کلمبیا ۴۶ هند ۵۴
تایلند ۴۷ پاکستان ۵۵
فیلیپین ۴۸
پرو ۴۹
اردن ۵۰
مصر ۵۱

البته، کشورهای چین و اندونزی و هند در سالهای اخیر برای ایجاد جامعه اطلاعاتی سرمایه گذاری سنگینی انجام داده اند، ولی به دلیل خصوصی نشدن بخش مهمی از ICT، در این کشورها رقابت هنوز ضعیف است.

گروه پنجم: درکل ۵۵ کشور جهان وارد عصر دیجیتال شده اند، ولی ۱۵۰ کشور دیگر ـ از جمله ایران (Starters) در این جریان هستند. در این کشورها، هنوز زیر ساخت لازم برای بهره برداری از عصر دیجیتال ایجاد نشده است. این گروه ۴۰ درصد از جمعیت جهان و ۴ درصد تولید ناخالص جهانی را تشکیل می دهند و سهم آنان از مخارج جهانی کمتر از ۱ درصد است. فاصله این گروه با چهار گروه دیگر است که شکاف دیجیتال را پدید آورده است ۵۵ درصد کشور چهار گروه اول، ۹۷ درصد تولید ناخالصی جهانی و ۹۹ درصد مخارج ict را دارند. نکته جالب آن که، امارات متحده در سال های اخیر با نرخ رشد ۲۰ درصد در زمینه ICT از همه کشورها از نظر رشد جلو افتاده است. سطح دیگری از شکاف دیجیتال نیز درون کشورها وجود دارد. در همه کشورها، بخش هایی از مردم سریع تر و بهتر از دیگران از دستاوردهای فن آوری دیجیتال استفاده می کنند و به سرعت در حال پیشرفت اند. بیشترین کاربران اینترنت مردان تحصیل کرده و دارای درآمد بالاتر از متوسط اند. شکاف جنسیتی نیز وجود دارد که جدول شماره ۵ آن را به خوبی نشان می دهد.