فایل ورد کامل مقاله مواد مخدر؛ تحلیل علمی ترکیبات شیمیایی، شیوه‌های کشت و موارد مصرف در جوامع مختلف

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله مواد مخدر؛ تحلیل علمی ترکیبات شیمیایی، شیوه‌های کشت و موارد مصرف در جوامع مختلف دارای ۱۷۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله مواد مخدر؛ تحلیل علمی ترکیبات شیمیایی، شیوه‌های کشت و موارد مصرف در جوامع مختلف  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله مواد مخدر؛ تحلیل علمی ترکیبات شیمیایی، شیوه‌های کشت و موارد مصرف در جوامع مختلف،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله مواد مخدر؛ تحلیل علمی ترکیبات شیمیایی، شیوه‌های کشت و موارد مصرف در جوامع مختلف :

مشخصات گیاه‌شناسی
خشخاش گیاهی است علفی و یک ساله به ارتفاع ۵/۰ تا۲ متر و دارای ساقه‌ای قائم، منشعب، بی‌کرک (در بعضی نمونه‌ها خشن) سبز رنگ که از ماده‌ای مومی شکل مستور گشته است. برگها منفرد، متنوب با رنگ سبر غبار آلود و دارای تقسیمات عمیق دندانه‌دار که در برگهای فوقانی این بریدگیها عمیق‌تر و نامنظم تر می‌شوند. قاعده پهنگ دارای وضعی است که قسمتی از ساقه را فرار می‌گیرد، برگها فاقد دمبرگ می‌باشند.

گلهای درشت و زیبای آن در واریته‌های مختلف به رنگهای سفید یا قرمز مایل به بنفش دیده می‌شوند. این گلها در روی دملگهای نسبتاً طویل که شبیه سر عصا کج شده و بعد از باز شدن گل راست می‌شوند قرار گرفته‌اند. قطر گلهایی از باز شدن کامل تا ۱۰ سانتی متر هم می‌رسد. تعداد کل در هر بوته ۱-۱۷ الی ۱۵ متغیر است.

دارای گلیهای منفرد و دو جنس به هر شکل شعاعی، خوشی نما می‌باشند. و پوشش گل دور ردیفه یا سر ردیفه می‌باشد گلهای خشخاش فاقد نوش یا نکتار می‌باشند، اما بخاطر ۰وجود دانه‌های گرده طرف توجه حشرات قرار می‌گیرند. (تغذیه زنبوران عسل از شهد گلهای خشخاش باعث مسمومیت و از بین رفتن آن می‌گردد.
اجزای تشکیل دهنده گل عبارتند از:
کاسه گل از ۳-۲ کاسبرگ جدا تشکیل شده. جام گل از ۶-۴ یا ۱۲-۸ گلبرگ تشکیل شده است. گلبرگها در ۲-۱ ردیف ( به ندرت ۳ ردیف)
گلبرگها وقتی که به حالت غنچه است وضع چنین خورده‌ دارند ولی پس از شکفتین کامل صاف می‌شوند.
دوام گلبرگها نیز بسیار کم است (پس از باز شدن فقط ۱-۲ روز باقی می مانند) در گل شکفته تنها گلبرگ به چشم می‌خورد و اثری از کاسبرگ نیست.
گل خشخاش دارای پرچم‌های بیشمار در چندین ردیف می‌باشد مادگی از به هم چسبیدن برچه‌های بسیار تشکیل می‎شود .

تخمدان فوقانی، چند برچه ولی یک خانه، تمکن جانبی
میوه عبارتست از کپسول متورم تخم مرغی شکل و ناشکوفا هر کپسول ممولا واجد ۱۰ خانه بدون کرک است. در برش عرضی کپسول خشخاش به ترتیب از خارج به داخل قسمتهای بشره، هیپودرم، میان ر میوه، دستجات چوب آبکش و درون بر مشاهده می‌شود.
کپسول بالا یک کوتاه و به طول ۷-۵ سانتی متر و عرض ۵-۴ سانتی متر می‌باشد.

دانه در میوه خشخاش پرورش یافته و کرز نامیده می‌شود بذور در اوایل تشکیل در دیواره‌های حجره مانند میوه جای دارند که با رسیدن و کامل شدن، به تدریج از دیواره‌ها جدا می‌شوند و در گرز فرو می‌‌ریزند. بذور در گونه‌های مختلف به رنگ و اندازه متفاوت و معمولاً کروی یا لوبیایی شکل می‌باشند رنگ آنها همچنین از سفید تا سیاه متغیر بوده و از اختصاصات گونه‌ای به شمار می‌رود. بذر خشخاش معمولاً فاقد آلکالوئید وحوی ۴۰ تا ۵۵ درصد روغن می‌باشد که این روغن بسیار خوشمزه بوده و عمدتاً برای پخت مواد غذایی و مخصوصاً انواع شیرینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بذور همچنین ۲۰ تا ۲۵ درصد پروتئین می‌باشند. وزن هزار دانه ۳/۰ تا ۶/۰ گرم است. دانه خشخاش آلبومین دار، دارای مجاری شیرابه‌ای و فاقد سلول‌های میروزین داراست.

دانه بسیار کوچک به قطر ۱/۰ تا ۲/۰ میلیمتر می‌باشد. تمام گیاه خشخاش به جز دانه‌های رسیده آن سمی است.
خشخاش دارای ریشه‌ای است مخروطی و کم و پیش چوبی که به طور مستقیم در زمین فرو می‌رود.
طول ریشه اصلی این گیاه متفاوت است و بستگی به گونه گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش دارد. طول ریشه به طور متوسط بین ۱۸ تا ۲۰ سانتی‌متر و قطر آن ۱ تا ۲ سانتی‌متر است. ریشه خشخاش دارای انشعابهای کمی است و ریشه‌های جانبی شبکه بسیار وسیعی از ریشه‌های ظریف را تا عمق ۵۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متری خاک به وجود می‌آورند. قسمت فوقانی ریشه قطورتر می‌باشد و سبب استحکام ساقه می‌گیرد.
وادیته‌هالی خشخاش
از این گیاه، وادیته‌های متعددی وجود دارد که از بین آنها ، دو واریته و بیشتر مورد توجه است.
این واریته که مهمتر از سایر نمونه‌هاست، گلهائی درشت، زیبا و به رنگ سفید دارد. در سطح گلبرگهای آن تزئینات ظریفی به صورت خطوط مشبک و به رنگهای بنفش دیده می‎شود. میوه آن مور، ناشکوفا و محتوی دانه‌های بسیاری در حدود ۲۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ است. پس از رسیدن میوه‌ها، دانه‌های داخل از راه سوراختهای راس کپسول به خارج ریخته می‌شوند.
تریاک در واقع شیر را به سفت شده نارس این واریته است. از واریته آلبوم نه تنها برای

استخراج تریاک استفاده به عمل می‌آید بلکه کپسول نارس یا رسیده آن در مداوای بعضی از بیماریها مصرف دارد.

گلهای این واریته به رنگ بنفش و کپسول آن کوچکتر است. دانه‌های در کپسول سیاهرنگ و یا متمایل به قرمز و در تهیه روغن خشخاش مصرف دارد. واریته را معمولاً با نام گونمار می‌خوانند
با آنکه واریته اول برای تهیه تریاک و واریته دوم، برای تهیه روغن خشخاش، مورد استفاده ذکر گردیده معهذا از هر دوی آنها و بعضی واریته‌های دیگر، برای تهیه تریاک و روغن خشخاش استفاده به عمل می‌آید از بین واریته‌های دیگر این گیاه که پیوسته درمعرض استفاده دو گیاه زیر ذکر می‌گردد.

الف) که در غالب نواحی پرورش می‌یابد و می‌توان آنرا یکی از فرمهای خشخاش به حساب آورد.
ب) که بیشتر در آسیای صغیر پرورش می‌یابد. در یک نوع دیگر طبقه‌بندی ، خشخاش را از روی باز یا بسته بودن کپسول به دو نوع ریزش و پرتابی تقسیم می‌گشت. کپسول خشخاش نوع ریزش در قسمت تحتانی با ایجاد سوراخهای متعددی باز می‌گردد و دانه ‌ها به خارج راه می‌یابند ولی در نوع خشخاش پرتابی کپسول بسته باقی می‌ماند. خشخاش‌های خودرو در شمار نوع اول وخشخاش‌های مزروعی در گروه دوم قرار دارند.

لازم به ذکر است که برای اصلاح نژاد و تکثیر خشخاش معمولاً از نوع پرتابی استفاده به عمل می‌آید
خشخاش دارای نژادهای مختلفی نیز می‌باشد که از لحاظ رنگ – فصل گل دادن زمان برداشت و مقاومت به خوابیدگی یا رنگ دانه‌ها اختلاف دارند.
اکولوژی خشخاش:
این گیاه را تقریباً در هر اقلیمی می‌توان کشت نمود. رویش بذر خشخاش در درجه حرارتهای پایین نیز امکان پذیر است به طوری که بذور در درجه حرارت بین ۳ تا ۴ درجه سانتی‌گراد جوانه می‌زنند. ولی چنانچه خاک از درجه حرارتهای بالاتری (۷ تا ۸ درجه سانتی‌گراد) برخوردار باشد رویش آنها سریع‌تر انجام می‌پذیرد. به هر حال بدور
۱۵ تا ۲۰ رور پس از کشت سبز می‌شوند.
درجه حرارتهای بالا (۲۰ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد) برای جوانه زنی مناسب نیست. و موجب اختلاف در سبز شدن بذر می‌شود.

گیاهان کوچک پس از رویش، بدون هیچ گونه آسیبی قادر به تحمل درجه حرارت بین ۴ تا ۵ درجه سانتی گراد می‌باشند. این گیاهان درمرحله ۴ تا ۶ برگی دمای بین ۱۵- تا ۳۰- درجه سانتی گراد را به خوبی تحمل می‌کنند.
به طور کلی درجه حرارتهای پایین وهوای خنک بر ای رشد و نمو خشخاش مناسب می‌باشد.
هر چه اختلاف درجه حرارت از شب به روز کمتر باشد زراعت خشخاش موفق‌تر است.
هوای بسیار گرم برای رویش خشخاش مناسب نیست زیرا افزایش درجه حرارت سب تسریع در رشد و نمو خشخاش می‌شود و گیاه زودتر از زمان معین به ساقه می‌رود و در نتیجه عملکرد به شدت کاهش می‌یابد.
سرمای زودرس پاییز مشروط برآنکه ادامه آن تا بهار کشیده نشود از جهت اینکه آخر زمستان فصل ملایمتری شده و رشد سریعتر می‌شود بهتر از سری آخر فصل است که رشد نبات را به تعویق می‌اندازد. همچنین است درمورد خشخاش بهار.

این نبات به سرمای سخت به خصوص سرما های ناگهانی و بی‌موقع حساس بوده و بیشتر دوستدار آب و هوای گرم محفوظ از باد همراه با آفتاب ملایم است در مقابل رطوبت غیرعادی هم ناسازگاری به خصوصی دارد. لازم به ذکر است که خشخاش درماه‌های اول رشد در برابر سرما و حرارت کم مقاومتی نسبی نشان می‌دهد. با پیشرفت زمان و رشد بوته‌ها حرارت محیط هم به تدریج افزایش یافته و شرایط مناسب‌تری جهت نمود بهتر بوته‌ها فراهم می‌گردد.

برای رشد مطلوب گیاهچه آب و هوای نسبتاً سرد و مرطوب مورد نیاز است ولی به هنگم گل دادن آب و هوای ملایم و کمی خشک مناسب بیشتری دارد. بعد از گل دهی، و موقع تشکیل گرز بایستی از تأمین آب مورد نیاز گیاه غفلت نشود.

استقامت خشخاش به خشکی زیاد نیست و برای این مسئله با توجه به موضوع مهم آبیاری، دفعات و خاصه زمان آن باید حتی قبل از اقدام به کاشت و موقع طرح برنامه زراعت چاره‌ای اندیشید.
شدت نور در زودرس و بگل نشستن خشخاش تأثیر بسزائی دارد چه برای تبدیل مواد معدنی به آلی نور بواسطه‌ دخالت در امر کربن گیری اهمیت ویژه‌ای دارد.
خشخاش در طول رویس احتیاج نسبتاً زیادی به تابش نورخورشید دارد. در این زمینه
تحقیقات نشان می‌دهد نور نقش عمده‌ای در افزیش عملکرد کپسول و مقدار آلکالوییدهای آن دارد.
سنتز آلکالوییدهای خشخاش تحت تأثیر نور و درجه حرارت قرار می‌گیرد. بطوریی که در جدول ۱-۲ مشاهده می‌شود این آلکالوئیدها در شدت نور ۳۲ کیلو لوکس در مقایسه با ۸ و ۱۶ کیلو لوکس شدیداً افزایش می‌یابند. درجه حرارتهای بالا نیز سبب افزایش آلکالوئیدهای خشخاش می‌شود.

آبی که توسط ریشه‌های موئین جذب می‌شود جریانی را در اندامهای نباتی بکار می‌اندازد که نتیجه آن ورود و جذب مواد غذائی در گیاه می‌باشد. به هر دلیلی که این جریان دچار وقفه و یا اختلال گردد، ممکن است یکی از دو حالت زیر مشاهده شود:
۱- تبخیر بیش از جذب باشد. نتیجه این واکنش یک حالت خشکی عمومی است که عارض نبات می‌شود و فعالیت تمام یا قسمتی از سلول‌ها را بطور موقت و یا در صورت عدم جبران کمبود آب برای همیشه متوقف خواهد نمود. بنابراین در پاسخگویی به این نیاز نبات آبیاری و یا شبنم و مد ایفا گر نقش اساسی‌اند.

۲- جذب بیشتر از تبخیر باشد. در این صورت نیز اثرات سود آب اضافی بصورت بر هم خوردن نظم فیزیولوژیکی نبات تظاهر می‌کند و چه بسا شرایط مساعد و طرف توجهی برای فعالیت میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا فراهم آمده و بیماریهائی عارضی نبات به خصوص در ناحیه ریشه و طوقه گردد. از سوی دیگر آب اضافی موجب انحلال مواد غذایی موجود در خاک و خارج کردن آنها از دسترس نبات می‌شود. البته رطوبت کمتر از حد مطلوب هم یک نوع اختلال در به ثمر رسانیدن عناصر غذایی موجود در خاک به وجود می‌آورد.

لازم به ذکر است که در اراضی فقیر آب بیشتری مورد نیاز بوده و به عکس در خاکهای غنی برای به جریان افتادن فعالیت نباتی در حد مطلوب نسبت به واحد وزن محصول، گیاه به آب کمتری محتاج است.
خاکهایی با خنثی یا قلیایی کم بری رشد گیاه مناسب می‌باشد.
درجه حرارت سالیانه حدود ۶-۵ تا ۵-۲۳ برای رشد مناسب می‌باشد
تهیه زمین
تهیه زمین از نظر فیزیکی و مکانیکی
زمینی را که به کشت خشخاش اختصاص داده می‌شود قبلا بایستی کاملاً تسطح نمود. تسطیح بدان خاطر که آبیاری به طرز صحیحی انجام پذیرد. این امر به ویژه در مورد زراعت خشخاش که غالباً در وسعت‌های گسترده انجام می‌گیرد مسیراست پس از تسطیع بسته به عمق خاک زراعتی به یک شخم متوسط تا عمیق مبادرت می‌شود. همراه با این شخم مقدار ۴۰-۶۰ تن کود دامی در هکتار به زمین اضافه می‌نمایند. در صورتیکه عمق خاک مزروعی کافی نباشد به کم سوسو نور عمق ۴۰-۵۰ سانتی متری خاک رانرم می‌کنند. پس از اضافه کردن کود، سطح مزرعه را دیسک زده تسطیع می‌کنند. در موقع دیسک زدن باید سعی نمود که خاک مزرعه کاملاً پودر نگردد، زیرا اگر ذرات خاک زیاد نرم شود پس از آبیاری باعث می‌شود که بذر کاشته شده خوب سبز نکند.

پس از دیسک زدن و تسطیع، مسیرانها را آبیاری و چگونگی پیاده کردن طرح کاشت مورد بررسی قرار گرفته و آنگاه اقدام به کرت بندی یا شیاز کشی می‌کنند. عاری بودن زمین از علفهای هرز از نکاتی است که بسیار شایان توجه می‌باشد. چنانچه در این مورد اقدامی به عمل آید تا علفهای هرز به زراعت خشخاش چیده نشوند بسیار به جا خواهد بود. در این مورد اگر پخش کود و تهیه زمین طوری صورت گیرد قبل از برنامه کاشت، علفها سبز شده و با یک شخم سطحی زیر خاک بروند در وجین اولیه که معمولاً هم سنگین و پر هزینه است صرفه جوئی شده است

.
تهیه زمین از نظر شیمیایی.
نقش کود را ازدیاد عملکرد محصول خشخاش
در این مورد رعایت توازن مواد غذائی موجود درخاک هم خیلی اهمیت دارد.(۴۲-۱۳) باتوجه به محتوای تجزیه‌ای کودهای مختلف، کود گوسفندی در درجه اول اهمیت و بعد از آن کودهای گاوی و اسبی قابل پیشنهادند. در هر هکتار زمین اختصاص به کاشت خشخاش که شرایط فیزیکی و شیمیایی خاکش معمولی و متوسط باشد می‌توان حدود ۴۰-۶۰ تن کود دامی و ۲۰۰ کیلو سوپر فسفات تریپل پیش از شخم درزمین پخش کرده و با شخم آن را به طور یکنواخت زیر خاک نمود. به عنوان کود سرک هم در بهار مقدار ۶۰-۸۰ کیلو اوره در هکتار برای زمین‌های سیمون، رسی شنی و شنی رسی پیش از اولین آبیاری توصیه می‌گردد.

در صورتیکه افزودن کود سرک به تعویق بیفتد در خشک شدن بی‌موقع گرز خشخاش تأثیر گذاشته و دوران برداشت شیره را محدودتر می‌کند.
آیش‌بندی و تناوب کاشت
رعایت اصل تناوب و آیش در زراعت خشخاش در شمار اقداماتی است که به حصوص محصول مرغوب و ایده‌آل کمک شایانی می‌کند. خلاصه آنکه در براندازی عوامل بیماریزا و نسل حشرات آفت خشخاش ایفاگر نفش شایسته‌ای است

خشخاشها گیاهانی هستند که برای رشد نمود به زمینهایی که غنی از مواد و عنصر غذایی هستند نیاز دارند. زمینهایی که در آنها خشخاش کشت می‌شود باید فاقد علف هرز باشند، خشخاش را تقریباً با هر گیاهی می‌توان به تناوب کشت کرد. ولی گیاهانی برای تناوب کشت مناسبترند که نهتنها سبب افزایش مواد غذایی خاک، بلکه مانع گسترش علفها هرز نیز بشوند/. گیاهان یک ساله متعلق به خانواده پروانه آسا که از دوره رویش کوتاهی برخور دارند (زود برداشت می‌شوند) و سبب گسترش علفهای هرز نیز نمی‌شوند. گیاهان مناسبی برای تناوب کشت با

خشخاش هستند. پس از برداشت خشخاش بهتر است گیاهان وجینی و گیاهانی مانند چغندر، سیب زمنی و غلات کشت شوند. کاشت خشخاش پس از گیاهانی که مقدار زیادی ریشه درخاک باقی بگذارند مناسب نیست و در کیفیت و کمیت محصول تأثیر منفی می‌گذارد. چنانچه خشخاش در خاکهای غنی از مواد و عناصر غذایی کاشته شده باشد محصول را خیلی زود (اواخر تیر- اوایل مرداد) می‌توان برداشت کرد.با برداشت خشخاش، زمین نه تنها از مواد غذایی غنی می‌باشد بلکه از ساختمان مناسبی نیز برخوردار خواهند بود و کشت پاییزه گیاهان مورد نظر را می‌توان با موفقیت انجام داد. زمین‌هایی را که از کیفیت مطلوبی برخوردار نیستند. می‌توان ۳ تا ۵ سال به صورت آیش نگه داشت، و خشخاش را پس از آماده شدن زمین در آن کشت کرد

تاریخ و فواصل کاشت:
تکیه خشخاش از طریق کاشتن دانه آن صورت می‌گیرد. حداقل حرارت لازم برای جوانه‌زدن آ“ ۳ تا ۴ درجه سانتی‌گراد است این حرارت در خاک بستگی به شرایط آب و هوایی،بافتو وضعیت خاک دارد. بهترین دمایی که دانه‌ها جوانه می‌زنند ۱۵ درجه سانتی‌گراد است ولی اغلب گونه‌های خشخاش به درجه حرارت ‌هایی نیستند. خشخاش در مناطق خیلی سرد،در بهار ودر مناطق معتدله در پاییز کشت می‌شود.

به طور کلی کشت بهاره خشخاش را می‌توان از اواسط زمستان (بهمن) تا اویل بهار (فروردین) انجام داد. معمولاً وقتی امکان کار روی زمین وجود داشته باشد (خاک از حالت انجماد زمستتانی خارج شده باشد) می‌توان کشت بهاره را آغاز نمود. از آنجایی که گیاهان به سرما حساس نیستند، توصیه می‌شود کشت بهاره خشخاش حتی‌الامکان خیلی زود شروع شود. چنانچه هوای مناطقی که خشخاش در آنها کشت شده است بسیار سرد باشد بذور رویش نمی‌کنند ولی از نظر فیزیولوژیکی کاملاً سالم و از قوه رویش مناسبی برخوردار است خواهند بود با مساعد شدن هوا جوانه زنی و رویش آنها آغاز می‌شود.

زمان مناسب برای کشت پاییزه، اوایل پاییز ( اوایل مهر تا اوایل آبان) می‌باشد. در این صورت گیاهان تا مرحله ۴ تا ۶ برگها به رشد خود ادامه می‌داهند. پس از پشت سر گذاشتن سرمای زمیسان از اوایل بهار رویش آنها شروع می‌شود. تحقیقات نشانی می‌دهد ماده موثره (آلکالویید) گیاهانی که فصل پاییز کشت شده‌اند. کمیت و کیفیت مناسبتری خواهند داشت.و کاشت متراکم گیاهانی در فصل پاییز مناسب می‌باشد. زیرا، سبب افزایش مقاومت آنها به سرما خواهدشد، و سرما زیان کمتری به محصول وارد خواهد آورد. بذور در ردیفهایی به فاصله ۳۵-۴۰ سانتی‌متر کاشت می‌شوند.فصل بهار (اواخر فرودرین و اوایل اردیبهشت) گیاهان را باید (در صورتی که نیاز باشد) در طول ردیفها تنک نمود . تعداد مناسب گیاه در هر متر مربع متفاوت و بستگی به شرایط آب و هوایی وبافت خاک دارد. به طور متوسط ۳۰ تا ۴۰ بود که در هر متر مربع و تراکم ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار بوته در هر هکتار مناسب باشد مناسب است که فاصله هر بوته از یکدیگر ۱۰ سانتی‌متر باشد
روش کاشت:

برای کشت خشخاش از روشهای متعددی استفاده می‌شود که مهمترین آنها عبارتند از:
– کاشتن متراکم: در این روش، بدور را در ردیفهای موردنظر به طور متراکم می‌کارند. پس از رویش و چند رگی شدن، گیاهان را در طور ردیف به تعداد مورد نظر تنک می‌کنند. از آنجایی که این روش متحمل کار زیادی است اکنون کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد (مگر در سطوح کوچک کشت). بذر مورد نیاز برای هر هکتار ۳ تا ۵/۳ کیلوگرم با کیفت مطلوب می‌باشد استفاده از اشعه: استفاده از اشعه اکنون در اکثر کشورها رایج می‌باشد.

– بذوری که تحت تأثیر اشعه قرار گرفته‌اند با بدوز سالم و پرتونگاری ندشه‌اند به نسبت یک پنجم بذر سالم و چهار پنجم بذور پرتو نگاری شده) مخلوط می‌شوند. سپس در طول ردیفها کاشته می‌شوند.در این حالت تمام بذور جوانه می‌زنند (بدور وقتی به صورت متراکم کاشته شوند سبب تسریع درجوانه زنی یکدیگر می‌شوند) بذوری که تحت تأثیثر اشعه قرار گرفته‌اند پس از رویش خشک می‌شوند. رشد و نمو بذور پرتو نگاری نشده همچنان ادامه می‌یابد. در این حالت بدون اینکه احتیاجی به تنک کردنباشد، گیاهان خود از تراکم مناسب و مطلوبی برخوردار خواهد شد. این روش در مقایسه با روش قبلی (کاشت متراکم) حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد کار کمتری را می‌‌طلبد.

مقدار بذور مورد نیاز برای هر هکتار ۳ تا ۵/۳ کیلوگرم (اعم از پرتونگری شده یا سالم)می‌باشد
بذور مخلوط : مخلوط کردن بذور خشخاش یا بدور بو داده (پته) شده خشخاش و یا ترکیب با سایر مواد دیگر نظیر شن ریزه و …. روش دیرگی است که برای کاشت خشخاش استفاده می‌شود. اگر چه این روشی را در بعضی از کشورها به کار می‌برند ولی روش مناسبی نیست و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. زیرا،همانطور که گفته شدند در هنگام جوانه‌زنی به یکدیگر کمک می‌کنند وسبب رویش یکدیگر می‌شوند. در حالی که، در روش مخلوط ( بر اثر عدم رویش بدزو پخته شده ویا فواصل زیاد بین بذور سالم بر اثر وجود (سنگریزه) این امتیاز وجود ندارد، و فقط درصدی از آنها رویش می‌نمائید. بذور مورد نیاز برای هر هکتار ۵/۱ تا ۲ کیلوگرم می‌باشد

روش دراژه: چون خشخاش بذور بسیار کوچکی دادر ونمی‌توان آنها را به صورت تک تک و در فواصل معین کشت نمود. آنها را به صورت دراژه (چند بذر که توسط ماده مناسبی به هم چسبیده باشند) در آمده پس آنها را به صورت تک تک و در فواصل معین کشت می‌نمایند. مقدار بذور مورد نیازبرای هر هکتار زمین در این روش ۸ تا ۱۰ کیلوگرم می‌باشد.

عمق بذر و خشخاش در موقع کاشت متفاوت است و بستگی به نوع خاک و شرایط آب و هوایی محل رویش دارد و بین ۱ تا ۵/۱ سانتی‌متر می‌باشد کاشت بذر در اعماق بیشتر مناسب نیست. زیرا، قادر به سبزشدن و بیرون آوردن از خاک نخواهد بود،یا در صورت رویش از رشد و نمو یکسانی برخوردار نخواهد شد. زمینی زراعتی خشخاش باید سبک، خاصلخیز، قابل نفوذ و به اندازه کافی، آهکی باشد. باید توجه داشت، چون دانه خشخش بسیار کوچک است، از این جهت باید

حتی‌الامکان وسایلی به کاربرد که دانه‌ها به طور متناسب در زمین زراعتی پخش گردند. پس از پخش شدن دانه، باید روی آنها را از یک قشر خیلی نازک خاک پوشانده و حتی در نهایت دقت و با ملایمت غلطک زد تا دانه‌ها د زمین ثابت کردند و تغییر محل به وجود نیاورند. به هر هکتار ۶۰ تا ۸۰ کیلوگرم کوداز ناخالص (نیترات آمونیوم، کلسیم سیانید)۶۰ تا ۷۰ کیلوگرم کود سوپر فسفات، ۸۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم کود نمک پتاسیم ۴۰% می‌دهند.

داشت: مراقبت و نگهداری
مراقبت از خشخاش قبل از کاشت گیاه آغاز می‌شود. پس از برداشت گیاهانی که با خشخاش به تناوب کشت شده‌اند زمین را باید آماده نمود. برای کاشت باید از بذوری استفاده کرد که کاملاً سالم و عالری از هر گونه قارچ یا عامل بیماریزای دیگر باشند. از این رو قبل از کاشت، باید بذور را باموادی نظیر تی. ام. دی یا فالیزان یا ویتاواکس ( به مقدار ۲ تا ۳ گرم بر کیلوگرم) تیمار نمود.

همچنین مرفین مورد نظر را قبل از کاشت بذور باید بر علیه آفات مضر (نظیر لار و حشرات بعضی از کرم‌ها آبدوزک) ضد عفونی کرد. از مواد مناسبی که برای ضد عفونی خاکها به کار می‌روند می‌تاوان از بازودین، فورادان ۱۰ گ و سوین به مقدار ۱۵ تا ۲۰ کیلوگرم در هکتار به صورت طعمه یا محلول پالش استفاده نمود. پس از تنک کردن گیاهان در طول ردیف ها نیز می‌توان از فورادان ۱۰ گ برا

ی ضدعفونی خاک استفاده کرد. مبارزیه باعلفهای هرز در طول رویش گیاهان ضروری است و در کمیت و کفیت مصحول نقش موثری دارد. از علف کشهای مناسب می‌توان از دیگران به مقدار ۵/۱ تا ۷/۱ کیلوگرم در هکتار نام برد. زمانی مناسب برای استفاده از این علف کش قبل از کاشت یا پس از کاشت و قبل از رویش بذر می‌باشد. در صورتی که از این علف کش با تأخیر (هنگام رویش گیاه) استفاده شود سبب خشک شدن گیاهان می‌شود.

چنانچه قبل از کاشت بذور از این علف کش استفاده شود، تأثیر آن تا ۶ هفته باقی می‌ماند و زمین فاقد هر گونه علف هرز خواند بود.(۶۱-۴) برای مبارزه با علفهای هرز می‌توان از علف کشهای انتخابی مناسی نیر استفاده کرد. دیکوران از علف کشها انتخابی است اکه به مقدار ۲ کیوگرم در هکتار مورد استفاده قرار می‌گیرد. زمان مناسب برای استفاده از آ“ هنگامی است که گیاهان در مرحله ۸ تا ۱۰ برگی باشند. از این علف کش می توان دو با تا برداشت محصول استفاده کرد. در این صورت زمین عاری از هر گونه علف هرزی می‌شود. اگر از روش اشعه برای کاشت استفاده

شده باشد به کار بردن علف کش دیکوران مناسب نیست و به جای آن باید قبل از کاشت یا پس از کاشت و قل از رویش بذر از علف کش مزوتوکس به مقدار ۷ تا ۱۰ کیلوگرم در هکتار به کار برد. از علف کشهای انتخابی دیگر که می‌توان در مرحله ۲ تا ۴ برگی گیاهان استفاده نمود می‌توان از رگلون ۸/۰ درصد نام برد. چنانچه پس از استفاده از علف کشها بعضی علفهای هرز در زمین باقی ماندند باید برای از میان برداشتن آنها از روشهای مکانیکی استفاده کرد. اگر کشت خ شخاش با

استفاده از روش اشعه انجام شد، باشد گیاهان احتیاج به تنگ کردن ندارند و در فواصل مناسبی از یکدیگر در طول ردیفها رشد می‌نمایند. ولی چنانچه از روش کشت متراکم استفاده شده باشد باید آنها را در طول ردیفها تنگ کرد. گیاهان را باید در مرحله ۴ تا ۶ برگی تنک کرد. در صورتی که عمل تنک کردن با تأخیر انجام شود

نه تنها این عمل با مشکل مواجه خواهدشد، بلکه از مقدار محصول نیز به مقدار قابل ملاحظه‌ای کاسته می‌شود. معمولاً عمل تنگ کردن را با دست یا با ماشینهای مخصوص انجام می‌دهند ولی از آنجایی که این عمل بسیار وقت گیر است لذا در مالسهای اخیر از مواد شییمایی (علف کشها) برای تنک کردن گیاهان خشخاش استفاده می‌شود که به شرح زیر می‌باشد:
این روش با استفاده از ماشینهی مخصوص علف کش صورت می‌گیرد. علف کش یک درصد

گراماکسوین را در تانکرهای مخصص ریخته و در جهت عمود بر ردیفها و به طول ۱۴ تا ۱۵ سانتی‌متر بر روی گیاهان محلول پاشی می‌کنند. در این بین فاصله‌ای به طول ۵ تا ۶ سانتی‌متر تحت تأثیر علف کش قرار نمی‌گیرند. گیاهانی که در طول ردیفها به این علف کش آلوده شده‌اند ( به طول ۱۴ تا ۱۵ سانتی‌متر) خشک می‌شوند. در حالیکه گیاهان قسمتهای دیگر (به طول ۵ تا ۶ سانتی متر)‌که تحت تأثیر این ماده قرار نگرفته ‌اند) سالم مانده و به رویش خود ادامه می‌دهند. به این ترتیب گیاهان در طول ردیف تنک می‌شوند. به هر حال پس از تنککردن (اعمل از مکانیکی یا

شیمیایی) تعداد مطلوب گیاه در هر هکتار ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار بوته می‌باشد. چنانچه گیاهان از تراکم کمتری برخوردار باشند رشد و نمود آنها بهتر و عملکرد گرز ها نیز بیشتر خواهند بود. البته در مقیاس وسیع کشت مقدار عملکرد کاهش خواهد یافت.
آبیاری
آبیاری خشخاش باید با دقت کامل انجام گیرد، زبرا، آبیاری زیاد و همچنین آبیاری در زمان‌های نامناسب سبب اتیدای خشخاش به بیماریهی مختلف می‌شود. گیاهان از بدو رویش تا ساقه‌دهی به مقدیر متوسطی آب و همچنین به درجه حرارت متوسط (۱۲ تا ۱۴ درجه سانتی‌گراد) نیاز دارندا. در این مرحله هوای بسیار سرد و بارندگی آبیاری) فراوان و همچنین هوای بسیار گرم و خشک برای گیاهان مناسب نیستند و سبب کاهش عملکرد می‌گردند هنگام گلدهی (مرحه پنجم) گیاهان

بهمقادیر کمی آب نیاز دارند، در این مرحله آبیاری از نوع بارانی مناسب نیست زیرا سبب ریزش گلها و عدم گرده افشانی و در نهایت باعث کاهش عملکرد می‌شود. در جریان نمود میوه و همچنین رسیدن بذور آب کافی باید در اختیار گیاهان قرا رگیرد کم آبی سب کوچک شدن میوه و همچنین کاهش عملکرد بذر می‌شود. هوای گرم و خشک در مرحله پنجم سبب افزایش تشکیل مرفین می شود و آبیاری زیاد در این مرحله نه تنها سبب کاهش مواد موثره (آلکالوئیدهای مختلف ) می‌شود،

بلکه سبب ابتلای گیاهان به انواع بیماریهای قارچی از جمله سفیدک نیز می‌گردد. خاکهای مناسب برای کشت خشخاش، خاکهایی با بافت متوسط (شنی- رسی) با خاکهای سنی با مقادیر مناسب مواد و ترکیبات هومولی می‌باشند.خاکهای شنی زهکشی شده و غنی از مواد و عناصر غذایی نیز برای کاشت این گیاه مناسب هستند. خاکهای سنگین رسی، ماسه‌های بسیار نرم (بادی) و فقیر از عناصر ومواد غذایی و خاکهی اسیدی برای کشت خشخش مناسب

نیستند.خاکهایی که فوراً خشک می‌شوند و سله تولید می‌نمایند. و خاکهایی که آب بر روی آنها ماندو به صورت غرقاب درمی‌‌آیند برای کاشت این گیاه نیز مناسب نمی‌باشند. گیاه خشخاش در طول رویش به مقادیر مناسبی مواد و عناصر غذایی نیاز دارد طوفان و بادهای شدید برای خشخاش مضرند زیرا، سبب جابجایی خاک و نیز باعث حرکت بذور و انتقال آنها به نقاط دیگر می‌شوند.
خاک برای خشخاش بین ۹/۴ تا ۲/۸ مناسب می‌باشد. (ترجمه)
دوره رشد خشخاش
طول دوره رشد گیاهانی که در فصل بهار کشت می‌شوند بین ۱۲۰ تا ۱۶۰ روز است. دوره رشد خشخاش ( از کشت بذور تا رسیدن و کامل شدن میوه‌ها) به شش مرحله تقسیم می‌شود که عبارتند از :
مرحله اول- مرحله جنین یا خواب بذر- بذور خشخاش ۴ الی ۵ سال از قوه رویش مناسبی برخوردارند از این رو می‌تومان بذور مورد نظر را با حفظ قوه رویش تا مدت مذکور درمکانهای مناسب نگهداری نمود.

مرحله دوم- مرحله سبز شدن بذر – این مرحله از سبز شدن بذر تا تشکیل طوقه‌ای به طول می‌انجامد. درجه حرارت مناسب برای رویش بذر ۷ تا ۸ درجه سانتی‌گراد می‌باشد. معمولاً ۱۵ تا ۲۰ روز پس از کشت به تدریج سبز می‌شوند.
مرحله سوم- مرحله تشکیل برگهای طوقه‌ای- گیاه نیز در این مرحله به ساقه می‌رود. این مرحله طولانی‌ترین مرحله است و بستگی به شرایط اقلیمی محل رویش دارد و معمولاً بین ۵۰ تات ۶۰ رزو به طول می‌انجامد. چنانچه گیاهن در فصل بهار با تأخیر کاشته شوند (اواسط یا اواخر بهار)، این مدت کوتاه‌تر می‌شود. میانگین درجه حرارت مطلوب در این مرحله ۱۲ تا ۱۴ درجه سانتی‌گراد

است. در این مرحله آبیاری (بارندگی) به مقدار متوسط برای گیاهان مطلوب خواهدبود. اگر در این مرحله هوا گرم باشد برگ‌ها کوچکتر خواهند شد و دوره رویش گیاهان نیز کاهش خواهدیافت. گیاهان در این مرحله به سهولت قادر به تحمل سرما می‌باشند به طوری که حتی دمای ۴- تا ۵- درجه سانتی گراد را هم تحمل می‌کنند.

مرحله چهارم- مرحله طویل شدن ساقه- در این مرحله نه تنها رشد کامل می‌شود و ساقه طول نهایی خود را کسب می‌نماید بلکهرویش انسعابهای ساقه‌ای نیز آغاز می‌شود و این مرحله تا تشکیل غنچنه وباز شدن گلها ادامه می‌یابد. این مرحله در حدود ۲۵- تا ۳۰ روز به طول می‌انجامد و میانگین درجه حرارت مطلوب در این مرحله ۱۶ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد گزارش شده است.
گیاهان درمرحله چهارم به آب و مواد غذایی مناسب و همچنین بیش از مراحل دیگر به ازت نیاز دارند. در این مرحله هوای گرم و خشک و بارندگیهی شدید برای رویش گیاهان مطلوب نیست زیرا بارندگی سبب ریزش گلها می‌شود.

مرحله پنجم- مرحله گلدهی- در این مرحله نمو گلها کامل می شود و پس از ۴ تا ۶ روز گلها کاملاً باز می‌شوند و رسیدن میوه‌ها و کامل شدن بذور آغاز می‌شود. مدت زمان مورد نیاز گیاه در این مرحله متفاوت و بستگی به گونه گیاه و شرایط آب و هوایی محل رویش دارد. و معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ روز است. ابتدا ریزش گلبرگها آ‎غاز می شود، سپس طی ۱۰ تا ۱۴ روز میوه گرز مانند و بذور داخل آن به تدریج می‌رسند.در این مرحله میوه‌ها حاوی شیرابه‌ای می‌باشند که با تیغ زدن به آنها این شیرابه به خارج تراوش می‌کند

رطوبت کافی و درجه حرارت نسبت بالا (۱۸-۲۰ درجه سانتی‌گراد) سبب تسریع در رشد و نمو گرز ها می‌شود.
مرحله ششم- رسیدن بذور و میوه – در این مرحله میوه‌ها و بذور رنگهای ثابت و واقعی خود را می‌بابند و بذور پس از رسیدن از دیواره‌های میوه جدا می‌شوند و به درون کپسول ریزش می‌کنند. زمان مورد نیاز در این مرحله متفاوت است و بستگی به گونه گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش آن دارد و معمولاً بین ۱۵ تا ۲۵ روز است.خاک در این مرحله باید از رطوبت مناسبی برخوردار باشد. با رسیدن و کمل دشن میوه و بذور محتوی آن، برگها به تدریج خشک و ساقه‌ها با کمترین فشار شکسته می‌شوند. از علایم دیگر رسیدن میوه‌ها این است که با تکان دادن آن صدای برخورد بذور به دیواره داخلی میوه شبیه می شود.

مواد و عناصر غذایی موردنیاز
همانطور که ذکر شد خشخاش دوره رویش نسبتاً کوتاهی دارد. از این رو در طول رویش برای افزایش عملکرد و بهبود در کمیت و کیفیت مواد موثره،باید از مواد و عناصر غذایی مناسبی که به سهولت و در مدت زمان کوتاهی قابل جذب این گیاه باشند. استفاده نمود. از مهمترین عناصر مورد نیاز خشخاش که به راحتی توسط آن جذب می‌شوند و نیز نقس قابل ملاحظه‌ای در عملکرد دارند می‌توان از ازت و فسفر نام برد.

تحقیقات نشان می‌دهد که کودهای پتاسیم تأثیر کمی در عملکرد کپسول دارند.
برای تولید ۵/۳ تن در هکتار پیکر رویش و ۲/۱ تن در هکتار کپسول، گیاهان ۵/۱۰۲ کیلوگرم ازت، ۱۹۲ کیلوگرم اکسید فسفر و ۴/۱۱۴ کیلوگرم اکسید تاپس از خاک جذب می‌کنند و برای تولید هر ۱۰۰ کیلوگرم بذر خشخاش، به ۲/۳ کیلرم ازت، ۶/۱ کیلوگرم اکسید فسفر، ۷۲/۰ کیلوگرم اکسید پتاس و ۱۸ کیلوگرم کلسیم نیاز دارند.

 در عملکرد خشخاش دارد از آنجایی که گیاه خشخاش دوره رویش کوتاهی دارد ، هنگم افازودن کودهای حیوانی باید رفتا نمود که زمان کافی برای تجزیه و تبدیل مواد آلی غیر قابل استفاده به مواد معدنی قابل استفاده گیاه وجود داشته باشد. به همین دلیل کودهای کاملاً پوسیده که در اوایل پاییز به زمین داده شده باشند می‌توانند تأثیر مثبتی در افزایش عملکرد داشته باشند

.
کودهای از ته تأثیر مثبتی در افزایش محصول بذر دارند و به نحو بارزی سبب افزایش عملکرد آن می شوند اما در تولید آلکالویید نقش چندان ندارند. بهتر است ۶۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار ازت، ۵۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و ۴۰ تا ۵۰ کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به زمینهایی که درآنها خشخاش کشت می‌‌شود، اضافه شود. مقادیر فوق تمام فسفر و پتاسیم همراه با یک سوم ازت در پایین، هنگام آماده سازی خاک، یک سوم دیگر ازت در بهار و باقیمانده هنگام رویش برگهای طوقه‌ای باید به خاک افزوده شوند.

آماده سازی خاک
چون خشخاشها بذور کوچکی دارند،آماده نمودن زمین زراعی و تهیه بستر مناسبی برای بذر از اهمین خصی برخوردار است. چنانچه خشخاش باغلات به تناوب کشت شده باشد، پس از برداشت آنها بلافاصله باید زمین را برای کشت خشخاش آماده نمود. افزودن کودهای شیمیایی و انجام شخم عمیق در فصل پاییر در زمینهایی که خشخاش اولین بهار در آن کشت می‌شود ضروری است. همچنین قبل از کاشت باید باقیمانده علفهای هرز را وجین کرد .

در فصل بهار باید از کاربرد وسایلی که سبب تبخیر وکاهش رطوبت خاک گردد (نظیر شخم عمیق یا نیمه عمیق و … ) پرهیز کرد و در این فصل و تنها زمین را تسطبع نمود. از آنجایی که خاک سطحی که در مجاورت بذر قرار می‌گیرد باید دارای ذراتی کوچک و متراکم باشد.
لذا قبل از کاشت، با انجام غلتکی مناسب بستر سطحی خاک را متراکم می‌کنند. اگر احیاناً ذرات خاک از فضای زیاد ونامناسبی برخوردار باشند فاصله مناسبی بین آنها ایجاد گردد (اعماق فو باید حتی الامکان اوایل بهار انجام گیرد)
آفات
الف- حشرات:
حشرات متعددی تاکنون در مزاع خشخاش مشاهده شده که در زیر به طور مختصر به برخی از آنها خواهیم پرداخت.

سرخرطومی کپسول خشخاش
این حشره به طور کلی در تمام مناطقی که اقلیم خشکدارند و زمستان آنها حشره، به طور کلی درتمام مناطقی که اقلیم خشک دارند و زمستان آنها معتدل تر است به عنوان یک آفت خطرناک خشخاش قلمداد شده است.
در ایران اولین بار در مزارع خشخاش نیشابور از این حضره به عنوان یک آفت خشخاش نام برده شده است.

تغذیه حشرات ک مل از جوانه‌های گل می‌تواند سبب خسارات شدیدی که شامل خشکیدن بیموقع کپسولهاست می‌شود. اما خسارت اصلی این حشره مربوط به لارو آن است. هر لارو تقریباً دانه‌های یک کپسول را از بین می‌برد. اما در یک کپسول گاه ممکن است ۱۸-۱۲ لارو مشاهده شود.
زمستان به صورت حشره کامل در پناهنگاهها بسر می‌برد و در بهار از جوانه‌هی گل خشخش تغذیه می‌کنند و تخمریزی در داخل گذر خشخاش صورت می‎گیرد.لاروها پی از رشد کامل میوه خشخاش را ترک کره و در خاک تبدیل به شفیره می شوند. پس از ظهور، حشرات کامل تا بهار سال آینده به همین صورت باقی می‌مانند. این نوع کپسول‌ها به آسانی قابل تشخیص از کپسولهای سالم می‌باشند. زیرا که لکه‌های قهوه‌ای متمیل به سیاه گواه باندی بر آلوده بودن آنهاست
برای مبارزه چیدن و سوزاندن بوته‌های آلوده و سمپاشی با یکی از سموم فسفره بر علیه حشرات کامل و یا لاروهای جوان که تازه ار تخم خارج شده‌اند توصیه می‌گردد برای مبارزه با آفات مربوط به گرز می‌توان از محلول وفاتوکس یا دیتریفون به مقدار ۲۰ تا ۲۵ کیلوگرم در هکتار و قبل از گلدهی استفاده نمود. در مرحله گلدهی همراه با این سموم می‌توان از محلولهای مصون کنند. زنبور عسل نیز استفاده کرد.

سرخورطومی طوقهو ریشه خشخاش
خسارت این حشره مربوط به تغذیه لارو از ریشه خشخاش است که درنتیجه آن ریشه‌ها سیاه و برگها از قاعده شروع به زرد شدن می‌کنند. حشرات کامل از برگ خشخاش خورده و لکه‌های کوچک و نامنظم در سطح برگ ایجاد می‌کنند. میزان خسارت این آفت در مزارع خشخاش بیش از ۵۰ درصد گزار شد.
این آفت زمستان را به صورت حشره کمل در پناهگاهها بسر می‌برد. در بهار در ریو برگهای خشخاش تخمیریزی کرده و لاروها پس از مختصر تغذیه برگ را ترک کرده و خود را به رزشه گیاه می‌رسانند. مدت تغذیه ۴ تا ۵ هفته است و در همانننجا لارو کامل در داخل میوه تبدیل به شفیره می‌شود. ظهور حشرات کامل تدریجاً تا اواسط شهریور ماه به طول می‌انجامد. این حشره یک نسل

در سال دارد جهت مبارزه با این آفت زدن شخم عمیق و در نتیجه از بین بردن حشره کامل نتیجه رضایت بخش می‌دهد. استفاده از سموم فسفره نظیر سومی یتون یا لبایسید جهت از بین بردن حشرات کامل و لاروهای جوان توصیه می‌گردد.
تقویت خاک و پاک کردن اراضی از وجود علفهای هرز در جلوگیری از شاعه آفت و پیشرفت خسارت آن نقش عمده‌ای دارد.
تنک کردن به موقع و ایجاد فاصله مناسب بین بوته‌ها، جمع‌آوری و سوزاندن بوته‌های آلوده، شخم و یخ آب زمستانه و احیانا مخلوط کردن سم با خاک مزارع قبل از کاشت و به هنگام از دیگر اقدامات قابل توصیه است.
از دیگر آفت خشخاش می‌توان به آبدوزدک، شته سیاه باقلا، زنجره، سن کفشدوزک صیفی، سرخرطومی، کرم برگخوار چغندر، پروانه اشاره کرد.
پشه گال‌زای خشخاش:
در نتیجه جمله و تغذیه این آفت مقداری از بذرها از بین رفته و مابقی هم خشک شده و کیفیت چندان مطلوبی نخواهند داشت. کپسول‌های آلوده رشد ناهماهنگی داشته و سطحشانصاف و یکنواخت نیست. در صورتی که این کپسول ‌ها را بشکافیم به تعداد زیادی از لاروایی حشره برخوردمی‌کنیم که در مراحل آخری رشد به شفیره تبیدل شده و دوران شفیرگی هم در همین کپسول‌های آلوده سپری می‌شود. گاهی انبوهی تعداد این لاروها به حدی است که دیواره‌های داخلی کپسول‌ها از بین می رود.

سوراخهای خروجی که درواقع یک نوع زخم بر دیواره‌ کپسول ‌ها هستند محل مناسبی برای حمله تا قارچهای گندروی بشمار می‌آیند که سرانجام به فساد گندیدگی این قبیل کپسول ها منجر می‌شود .
زنبور ساقه خوار خشخاش
زمان ظهور حشره کامل حدود اوایل تابستان بوده و نحوه خسارت آن بدین طریق است که تخمهای خود را نزدیک آوندهای آبکش ساقه تعبیه می‌کند. در نتیجه زخمی که فرو بردن آلتا تخمیر حشره درون ساقه نبات ایجاد می‌شود شیرا به (لاتکس) جریان پیدا کرده و درهمان محل خروج پس از مدتی می‌خشکد.
لاروها پس از خروج از تخم، آوندهای چوب آبکش را مورد حمله قرار داده و دالانهائی به درازای ۳-۴ میلیمتر در جهت طول ساقه ایجاد می‌کنند. آثار این خسارت در مسر همان دالان، داخلی در سطح خارجی ساقه به صورت لکه‌های طولی به رنگ زرد متمایل به قهوه‌ای یا ارغوانی قابل رویت می‌باشد. نتیجه این فعالیت لاروی از بین رفتن آوندهای آبکش بوده و سرانجام به خشک شدن نبات منتهی می‌گردد.
مهمترین نبات میزبان این ترنبور خشخاش روغن گزارش شده است
ب- پرندگان
خسارت پرندگان به زراعت خشخاش بیشتر به صورت حمله به کپسول بوده و برخلاف بسیاری از زراعت‌های دیگر کمتر به بذرهای کاشته شده می‌‘اشد. (۱۲۵-۱۳)
از پرندگانی که باعث خسارت می‌شوند، کلاغها (کلاغ بعدادی یا کلاغ کر کر، کلاغ کاکل دار، کلاغ سیاه)، چرخ ریسک، سهره اروپا و آسیا و فینچ طلایی می‌توان نام برد.
شته‌ها
شته‌ها از آفات دیگر این گیاه ( متعلق به زیر خانواده آمندیته، جنس آمین) می‌باشند. این شته‌ها با تغذیه از شیره گیاه علاوه بر تضعیف گیاه باعث بد شکلی در اندامها و ترشح مقدار زیادی عکس و همچنین سبب انتقال بیماریهای قارچی و ویروسی می‌شوند. بر ضد شته‌ها می‌توان از محلولهای وفانوکس یا پریموز قبل یا بعد از مرحله گلدهی استفاده کرد.
بیماریها
سفیدک دروغی خشخاش
این بیماری در اغلب نقاطی که کشت خشخاش معمول می‌ باشد دیده شده است. اولین گزارش مربوط به بیماری سفیدک دروغی توسط سیرو وبوتلر از هندوستان و در سال ۱۹۰۷ می‌باشد- از آن به بعد به بسیاری از مناطق خشخاش خیز من جمله روسیه (شوروی)، یوگسلاوی، ترکیه، بلغارستان بیماری دیده شده و درصد آلودگی و خسارت آن هم ذکر گردیده استا. از ارقام مذکور چنین استنباط می‌شود که درصد خسارت بیماری بالا و در اغلب موارد از ۵۰ متجاوز است. قارچ عامل بیماری درتمام مراحل رشد ونمو نبات میزبان حمله کرده و قسمت‌های مختلف برگ، ساقه‌، گل و میوه را آلوده می‌کند.

بذور حاصل از میوه‌های مبتلا به سختی جوانه می‌زنند.
آلودگی در نباتات جوان ممکن است از دو راه تظاهر کند:
۱- آلودگی جوانه انتهائی
۲- آلودگی غنچه‌ها
در مبارزه با این بیماری و جلوگیری از خسارت آن استفاده از سموم شیمیایی و سپاشیهای لازم وقتی مثمرتر و اقتصادی خواهد بود که در کنار ام رسمپاشی، مواظبت‌های زراعی همراه با پاره ای احتیاطات مرعی شود. سم مورد نظر برای سمپاشی می‌تواند یکی از سموم دی تیوکاربامات باشد. (در بررسیهای مزرعه‌ای سم «دیتان ام ۴۵» بر دیگر سموم برتری قابل قبول نشانداده است.)
هلمینتو سپوریوز خشخاش
گزارشهی زیادی از این بیماری خطرناک و شیوع آن در بلغارستان وجود دارد در بلغارستان دیده نشده که درشرایط طبیعی این قارچ میزبان دیگری غیر از خشخاش را انتخاب نماید.
ساقه‌های آلوده و بقایای نباتات در مزرعه عامل مهمی برای آلودگی در فصل بهار به شمار می‌رود. این بقایای آلوده سرشار از پرتیس می‌باشند که پس از پاره‌شدن آنها، آسک‌ها و سرانجام آسکوسپورها به خارج راه پیدا کرد. بعد از جوانه زدن موجبان پیشرفت و اشاعه بیماری را فراهم می‌آورند.
آلودگی ثانوی توسط کنیدی‌های قارج که به تعداد زیاد و به سرعت تمام قسمتهای نبات را فرا می‌گیرند به وجود می‌آید. این آلودگی در مزرعه پیش آمده و با وجود شرایط مساعد تشدید می‌شود.

این قارچ در مراحل مختلف زندگی خشخاش به آن حمله می کند. قارچ عامل بیماری به تمام قسمتهای هوایی و زیرزمین نبات و در تمام مراحل رشدی خسارت وارد می‌آورد
در مبارزه با این بیماری اقدامات پیشگیری و مواظبت‌های زراعی رل عمده ای در اند، شخم عمیق ،منهدم کردن و سوزاندن بقایای شاخ و برگ آلوده موجود در مزرعه برقرار کردن سیستم تناوب زراعی و انتخاب بذر سالم و عاری از بیماری از ضروریات است.

سفیدک حقیقی خشخاش
در نتیجه حمله این قارچ سطح برگ خشخاش از پوشش سفید رنگی که متمایل به خاکستری است مستور می‌گردد.
از عوارضی مهم و قابل توجه این بیماری کوچک و نارس ماندن کپسول هاست که در زراعت خشخاش با هر یک از دو منظور استعمال روغن و یا شیره تأثیرش مهم و اقتصادی است.

آنتراکنوز خشخاش
این قارچ در ژاپن عامل اصل بیماری آنتراکتوز خشخاش شناخته شده است.
کنیدی‌های این قارچ بیضی، دراز و کشیده و در حرارت و رطوبت مساعد به خوبی تندش می یابند . با عامل اصلی پراکندگی کنیدی‌هاست. از محل زخم‌ها و خراش‌های ناشی از به هم خوردن ساقه‌ها و یا اثر ضربات تگرک، کشیدی‌های قارچ وارد شده و موجبات تخریب نسوج نباتی را دراین ناحیه فراهم می‌آورند.

اسکلروتینای خشخاش
علائم این بیماری وقتی تظاهر می‌کند که رشد رویشی بوته‌ها خشخاش به انتها رسیده و گلها کم و بیش ظاهر شده‌اند. این نشانه‌ها عبارتست از ظهور لکه‌هائی به رنگ سبز تا قهوه‌ای روشن که به خصوص درمحل رگبرگها و شاخه‌های جانبی مشاهده می‌شوند.
کفک خاکستری خشخاش
این بیماری خاصی نواحی مرطوب و مناطقی است که متوسط باران سالیانه آنها به ۵۰۰ میلمیتر و بیشتر از آن برسد.
محلی را که کنیدی‌های قارچ عامل این بیماری برای زندگی و رشد و نمو خود انتخاب می‌کنند روی رگبرگها و به خصوص انتهای پهنه برگی است که محل تجمع رطوبت و قطرات آب می‌باشد.
ساقه‌های آلوده در محل حمله قارچ تغییر رنگ داده و به قهوه‌ای گرایش پیدا می‌کنند.
کپسول هم در صورتیکه تشکیل شده باشد به آن سمتی تمایل پیدا می‌کند که ساقه تغییر رنگ داده و کج شده است.

بوته مسیری خشخاش
از قارچهائی که تاکنون عامل این بیماریها شناخته شده ژانر قابل ذکر می‌باشد.
از آنجا که این قارچ خاکزی بوده و زمستان گذرانی آن روی بقایای خشخاش در مزارع آلوده است روی این لحاظ ی مبالاتی در مورد زراعت خشخاش وعدم دفت در بکار بردن روشهای به زراعی امکان اشاعه این عارضه را بیشتر فراهم می‌آورد.
فوزاریوز خشخاش
قسمتهای مورد حمله قارچ، ریشه و طوقه نبات است که علائم بیماری در این اندام ما از یک حالت بیونگی نسج و ظهور لکه‌های بدشکل به رنگ زرد متمایل به سفید شروع شده و به صورت تغییر رنگ بافت به قرمز متمایل به قهوه‌ای ختم می‎شود. در این موقع میسلیومهای قارچ مانع جریان شیره گیاهی درآوندها شده و سرانجام موجبات زردی شاخ و برگ و خشکی سریع نبات را فراهم می‌آورد. مبارزه با این بیماری مشکل بزرگی است و تنها راه چاره رعایت جوانب به زراعی و اقدامات احتیاطی است. ضمناً منع کاشت نبات در خاکهای با واکنش اسیدی از توصیه‌های ضروری است.
ورتیسیلیوز خشخاش
یکی دیگر از انواع بیماریهای قارچی خش

خاش بیماری فوق الذکر می باشد.
پوسیدگی نرم باکتریائی
این باکتری به تمام اعضای خشخاش حمله می‌کند. علایم بیمار لکه‌های قهو‌ای تا قهوه‌ای متمایل به سیاه می‌باشد.
منبع آلودگی بذر خشخاش است. از همین طریق ایت که آلودگی گسترش یافته و از سالی به سال دیگر انتقال می‌یابد.