فایل ورد کامل تحقیق آمار آسیب‌ها و جراحات شغلی؛ تحلیل علمی داده‌های ارائه‌شده در شانزدهمین کنفرانس بین‌المللی کار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق آمار آسیب‌ها و جراحات شغلی؛ تحلیل علمی داده‌های ارائه‌شده در شانزدهمین کنفرانس بین‌المللی کار دارای ۷۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق آمار آسیب‌ها و جراحات شغلی؛ تحلیل علمی داده‌های ارائه‌شده در شانزدهمین کنفرانس بین‌المللی کار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق آمار آسیب‌ها و جراحات شغلی؛ تحلیل علمی داده‌های ارائه‌شده در شانزدهمین کنفرانس بین‌المللی کار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق آمار آسیب‌ها و جراحات شغلی؛ تحلیل علمی داده‌های ارائه‌شده در شانزدهمین کنفرانس بین‌المللی کار :

– مقدمه:
در این گزارش در مورد موضوعاتی مثل طبقه بندی حوادث ناشی از کار وتهیه دستورالعملهای جدید بین المللی آن بحث می شود. در این مقاله به ضرورت وجود استانداردهای اصلاح شده در مورد حوادث ناشی از کار توجه شده و همچنین بر اهمیت آمار در همه زمینه های بهداشت و ایمنی شغلی از قبیل بیماریهای شغلی، عوامل زیان آور و تأثیر استرس- اعمال تکراری و ناایمن و دیگر موارد نامطلوب بر سلامت کارگران تأکید گردیده است.

۲- چارچوب حوادث ناشی از کار:
کاربران آمار حوادث ناشی از کار می خواهند بدانند که چه کسی حادثه دیده است؟ حادثه چگونه اتفاق افتاده است؟ شخص چگونه آسیب دیده است و مراحل رخداد حادثه و ایجاد مصدومیت به چه شکلی بوده است؟ برای تنظیم این مقاله، حوادث ناشی از کار در چارچوبی دیده شده اند که در آن ابتدا شرحی از وضعیت مصدوم در محیط کاری اش عنوان شده و سپس مراحل و عوامل مختلف ایجاد و بروز حوادث و تصادفات را بیان
می نماید.

این چارچوب ابتدا به معرفی کارگر پرداخته و محیطی که وی در آن کار می کند و نوع کار انجام یافته توسط وی را شرح می دهد، این امر زمینه را برای فهم عوامل وقوع حوادث آماده می سازد. کارگر دارای یک سری خصوصیات شخصی مثل جنس، سن، تحصیلات، آموزش و تجربه است. این کارگر در یک شغل یا حرفه و با یک موقعیت خاص استخدامی در یک سازمان با اندازه و نوع فعالیت اقتصادی و محل معلوم، استخدام می شود.
قبل از وقوع حادثه شخص مشغول انجام مراحل کار خود است و هنگام وقوع حادثه در حال انجام یک عملیات خاص در محلی مشخص و معمولاً با استفاده از وسایل و مواردی که نیاز دارد، می باشد. تا این جا این اطلاعات می تواند در مورد هر کارگری باشد اعم از اینکه دچار حادثه شده یا خیر.

دریک زمان ممکن است چیزی اشتباه یا نادرست یا غیرمعمول و حادثه ای پیش بینی نشده ونامطلوب و یا یک سری اعمال ناایمن باعث رخداد حادثه ای گردند. در نتیجه شخصی که در این حالت دچار حادثه شده است در بخشی از بدنش جراحت ایجاد می شود و یا حتی می میرد یا اینکه کار خود را به خاطر انجام کمک های اولیه در محل کار یا انجام کارهای پزشکی در بیمارستان متوقف می نماید. در این حالت اگر نتواند فوراً به کار خود برگردد در فاصله زمانی که برای بهبود تدریجی یا دوران نقاهت و در صورت نیاز توانبخشی لازم است، مجبور به ترک محل کار خود خواهد شد. اگر آسیب وارده طوری باشد که باعث معلولیت دائمی کارگر شود (مثل نقص عضو یا نابینایی) او نمی تواند به سرکار خود برگردد و یا ممکن است قادر به انجام کاری که قبلاً انجام می داد نباشد. همچنین ممکن است فرد در معرض تشعشع یا ویروس باشد که در این حالت خطر بروز یا گسترش بیماری در زمانهای بعد نیز وجود دارد.

مثال زیر چارچوب را مشخص می کند: یک مرد جوان ۲۲ ساله به عنوان باغبان با قرارداد موقت در یک بیمارستان کار می کند. این بیمارستان بطور متوسط ۵۰۰ کارمند دارد و در پایتخت واقع است. در روز حادثه مرد جوان و همکارانش مشغول باغبانی بودند و کارهایی از قبیل جمع آوری و کندن علف های هرز و برگهای خشک و تبدیل آنها به کود انجام می دادند. مرد باغبان مشغول کندن گلها با یک قیچی باغبانی بود. ناگهان او برای دیدن کاری که انجام داده بود یک قدم به عقب برداشت. متأسفانه او توجه نداشت که کارگری یک شن کش را درست پشت سر او روی علف ها جا گذاشته و نوک تیغه های آن به بالا می باشد. او درست روی شن کش قدم گذاشت و دو تا از شاخکهای آن پای او را مجروح نمود و در یک بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفت و بمدت ۲ هفته قادر به انجام کار نبود.

۳- اهداف و موارد کاربرد آمار حوادث شغلی:
در سمینار کارشناسان (ILO 1998) عنوان شد که هدف اصلی برنامه آماری حوادث شغلی، تهیه اطلاعات قابل ارزیابی و بررسی آن به منظور جلوگیری از بروز حوادث است. این اطلاعات باید فعالیت های شغلی و اقتصادی در محل حادثه و وسعت و شدت و چگونگی وقوع حادثه را تعریف کند. نقش آمار بیان و تعیین مناطق مهمی است که باید به آنها توجه نمود. این مناطق باید به طور دقیقتری مورد بررسی قرار گیرند تا اطلاعات بیشتری باتوجه به سلسله حوادث منجر به یک حادثه جمع آوری گردد.

برنامه آماری حوادث شغلی بایستی تمام کارگران، در تمام مشاغل و فعالیت های اقتصادی را دربرگیرد و اطلاعات مورد نیاز از منابع مختلف جمع آوری گردد تا بتوان اطلاعات حاصله از منابع سنتی را تکمیل نمود. از جمله این منابع سنتی می توان به موارد ثبت شده در برنامه های پرداخت غرامت یا حق بیمه ها و گزارشات هیأت های بازرسی اشاره نمود. استانداردهای بین المللی باید حداقل دستورالعمل ها با حداکثر تجربیات را ارائه دهند. کشورها می توانند این استانداردها را مطابق با نیازها و شرایط ملی خود اصلاح نمایند. بر این موضوع تأکید شده که این استانداردهای بین المللی برای محدود کردن و یا تضعیف سیستم های ملی موجود و یا مانع پیشرفت آنها نخواهند بود.

۱-۳- موارد استفاده:
پراکندگی و تنوع انواع جراحت های رخ داده در مشاغل مختلف فعالیتهای اقتصادی و ضریب تکرار آنها را می توان برای تعیین شدت حوادث و تعیین محل هایی که بیشترین احتمال وقوع حوادث را دارند، بکار برد. این امر می تواند اساس برنامه ریزی برای پیشگیری از وقوع حوادث باشد. اقدامات ایمنی، بازرسیها و تدوین و توسعه قوانین و دستورالعملها را می توان درباره مواردی که دارای بالاترین احتمال وقوع خطر هستند بکار برد. اطلاعات را می توان براساس جنس، سن، گروههای جمعیتی دارای ریسک بالا

(زنان – جوانان) دسته بندی نمود.
اطلاعات می توانند برای تعیین موارد مهم و اولویت بندی آنها بکار روند. این موارد مهم ممکن است به صورت فعالیت های اقتصادی و مشاغلی که احتمال وقوع حوادث شغلی شدیدتری دارند، تعیین شوند مثل مواردی که ممکن است در اثر یک حادثه عده زیادی از مردم دچار آسیب و یا لطمات سنگینی شوند.
سازمان بهداشت و ایمنی شغلی آمریکا (OSHA) اخیراً یک برنامه استراتژیک ۹ گانه اعلام کرده است که هدف آن تعیین فعالیت های اقتصادی با آمار حوادث بالا (مثل بیمارستانها- ساختمان سازی- قطع درختان- کشتی سازی و تولید مواد غذایی) و نیز افزایش آگاهی کارگران و کارمندان در مورد ایمنی و بهداشت می باشد.

تغییر الگوی آمار حوادث شغلی، افزایش یا کاهش ایمنی شغلی را نشان می دهد و همچنین در مورد مناطق دارای ریسک بالا اعلام خطر می نماید. این اطلاعات به ارتقاء سطح ایمنی و بهداشت شغلی و نیز تعیین فعالیت های مفید جهت جلوگیری از وقوع حوادث کمک می نمایند.
اگرچه به نظر می رسد که عمده ترین کاربران آمار حوادث شغلی، سازمانهای مسئول ایمنی و بهداشت شغلی باشند اما کارکنان سازمانها نیز می توانند بهتر و بیشتر از این اطلاعات بهره مند شوند. کاهش تعداد و شدت جراحات حوادث شغلی باعث ایجاد احساس خوشایندی در افراد می شود. سازمان ایمنی و بهداشت انگلستان تخمین زده که تا سال ۱۹۹۴ کارگران بین ۹-۴ میلیارد پوند در هر سال در اثر حوادث ناشی از کار و بیماریهای شغلی خسارت دیده اند و هزینه کلی این حوادث در این کشور بین ۱۶-۱۱ میلیارد پوند بوده است.

بیمه حوادث شغلی نیز نقش بسیار مهمی در پیشگیری از حوادث بازی می کند. اگرچه این امر وظیفه اصلی آنها نیست. آمار حوادث شغلی در این زمینه می تواند مبنای سیاستگذاری برای افزایش تشویق های مالی کارمندان و کارگران و اتحادیه های کارگری برای شرکت در فعالیت های پیشگیرانه باشد.

هر کشور باید برای دستیابی به اهداف پیشگیرانه، یک برنامه آماری در مورد حوادث ناشی از کار داشته باشد که حتی الامکان همه جانبه و مفصل باشد.

۲-۳- اجزاء و تعاریف:
سیزدهمین کنفرانس بین المللی آمار شغلی موارد و تعاریف زیر را در رابطه با آمار حوادث شغلی بیان می کند:
۱- آسیب های شغلی شامل آسیب ها و جراحاتی است که در اثر حوادث ناشی از کار و نیز بیماریهای شغلی ایجاد می شوند.
۲- حوادث ناشی از کار، تصادفاتی هستند که در ارتباط با کار ایجاد می شوند و ممکن است باعث مرگ، بیماری و یا جراحت پرسنل گردند.

۳- حوادث رفت و آمد حوادثی هستند که در مسیر رفت و آمد از منزل به محل کار و برعکس رخ می دهند و ممکن است باعث مرگ و یا زخمی شدن پرسنل شوند.
۴- آسیب ها و جراحات شغلی در اثر تصادفات ناشی از کار بوجود می آیند و منجر به مرگ، بیماری یا جراحت پرسنل می گردند.

آیین نامه سازمان ILO (سال ۱۹۹۶ پاراگراف ۳/۱) نیز تعاریف زیر ارائه داده است:
– حوادث شغلی که در ارتباط با شغل ایجاد و به دو گروه تقسیم می شوند:
A) حوادث شغلی کشنده یا منجر به فوت.
B) حوادث شغلی غیر کشنده.
– جراحات یا آسیب های شغلی: مرگ و هرگونه جراحت و یا بیماریهای ناشی از حوادث شغلی.
– بیماریهای ناشی از کار: بیماریهایی که در اثر قرارگرفتن در معرض عوامل خطرناک، هنگام فعالیت های کاری بوجود می آید.

– جراحات و آسیب های شغلی کشنده: جراحات شغلی که منجر به فوت می شوند.
– حوادث رفت و آمد: حوادثی که در مسیر رفت و آمد بین منزل و محل کار رخ می دهد.
I .محل اقامت اولیه یا ثانویه کارگر.
I I. محلی که کارگر معمولاً غذای خود را صرف می کند.
I I I. محلی که کارگر معمولاً مزد خود را دریافت می دارد.
این حوادث باعث مرگ یا آسیب پرسنل و از دست رفتن زمان کار می شوند. حوادث رفت و آمد که در ساعات کاری روی می دهند و نیز حوادث اتفاق افتاده برای کارگران روز مزد به عنوان حوادث شغلی محسوب می شوند.

از کارافتادگی: ناتوانی در انجام وظایف عادی کار، از کارافتادگی شغلی است.
هدر رفتن زمان کار: روزهای از دست رفته که شامل روز حادثه نیز می باشد و براساس روزهای تقویتی- روزهای هفته و شیفت های کاری محاسبه می شود.
در سپتامبر ۱۹۹۷ کمیته اروپایی آمار و حوادث شغلی (ESAW) تعریف زیر را در مورد حوادث شغلی ارائه داد:

اتفاق ناخواسته روی داده در محل کار یا در ساعات کاری که باعث صدمات جسمی یا روحی می شود و شامل مسمومیت های شدید و اعمال عمدی افراد دیگر نیز می شود، ولی خودزنی و حوادث ترافیکی که در مسیر رفت و آمد روی می دهند از این تعریف مستثنی هستند.

۳-۳- حوادث شغلی:
بسیاری از تعاریف در این زمینه به معنی یک حادثه ناگهانی یا ناخواسته همچنین اعمال خشونت آمیز آمده است. این اعمال به طور فزاینده ای موجب بروز جراحات و
خسارت هایی در محیط کار شده اند بطوری که در آمار آسیب های شغلی منجر به فوت آمریکا بیان شده در سال ۱۹۹۵ اعمال خشن مرتبط با شغل به یک مورد در هر شش حادثه بالغ شد و دومین عامل مرگ و میر شغلی بود. همچنین این اعمال خشونت آمیز مهمترین عامل مرگ و میر زنان و عامل نیمی از حوادث شغلی، گزارش شده است. به منظور جمع آوری آمار و اطلاعات بایستی تعریف ساده و روشنی در مورد حوادث شغلی بیان شود تا بتواند به طور واضحتر تجربیات ملی را منعکس ساخته و برای جمع آوری اطلاعات از منابع مختلف بکار رود.

۴-۳- حوادث رفت و آمد:

وقتی که حوادث رفت و آمد در آمار حوادث شغلی آورده می شوند اغلب به صورتی می باشند که در تعریف ILO آمده اند. همایش کارشناسان این تعریف را ارائه داده و مسیر بین محل کار و محل های فهرست بندی شده را مشخص نموده است. همچنین پیشنهاد داده که لیست محل ها باید اماکن آموزشی را نیز دربرگیرد. به علت امکان اشتباه بین حوادث ترافیکی و حوادث رفت و آمد هنگام انجام کار بایستی بین این دو مقوله تفکیک قائل شویم.

۵-۳- آسیب های شغلی:
تعریف آسیب های شغلی در آئین نامه های عملی اغلب کشورها آمده و توسط همایش کارشناسان نیز پذیرفته شده است.

۶- ۳- واحد یا مورد آسیب شغلی:
وقتی که نفر در یک حادثه شغلی آسیب می بیند عناوین حادثه شغلی، آسیب شغلی و یا فرد مجروح را می توان در مورد او بکار برد. در یک دوره زمانی، ممکن است یک شخص در چند حادثه آسیب ببیند که به منظور روشنتر شدن موضوع بهتر است واحد مشاهده حوادث شغلی را به نام مورد آسیب شغلی در نظر بگیریم که به یک فرد آسیب دیده در یک حادثه شغلی اطلاق می شود .

۷-۳- از کار افتادگی :
در آئین نامه ها ، از کار افتادگی را « ناتوانی انجام وظایف عادی شغلی » تعریف نموده اند . این تعریف مشابه آن چیزی است که در تعدادی از کشورها بکار رفته است ، هرچند در برخی موارد یک عبارت توصیفی در ارتباط با وظایف عادی شخص شاغل در زمان حادثه به تعریف فوق اضافه شده است . این عبارت وظایف کاری روزانه را بهتر تعریف می کند و می تواند محدوده گسترده تری از مشاغل را در بر گیرد .

موضوع از کار افتادگی در همایش کارشناسان نیز بحث شد هرچند که به نتیجه مشخصی نرسید. کشورها راههای مختلفی برای تعیین از کار افتادگی دارند مخصوصاً درصد از کار افتادگی فیزیکی یا از کار افتادگی کلی یا جزئی که معمولاً براساس قوانین دولتی یا بیمه
می باشد .از آنجایی که این موضوع بسیار مهم است و مشکل است که در سطوح بین المللی ارزیابی شود بهتر است که هر کشوری برای خود تعریف مخصوصی داشته باشد .

دامنه شمول :
۱-۴- آسیب های شغلی :
در آئین نامه ها آمده است که گزارشی که به کارشناسان داده می شود بایستی همه حوادث شغلی منجر به فوت ، حوادث شغلی منجر به از دست رفتن زمان کار و همه بیماریهای شغلی را در برگیرد . در نتیجه آمار حاصله از این سیستم اطلاع رسانی باید همه آسیب ها و صدمات شغلی منجر به فوت و از دست رفتن زمان کار را شامل شود .
سازمان اروپایی آمار حوادث شغلی ( ESAW ) پیشنهاد می کند که حوادثی که به مدت یکسال از تاریخ وقوع حادثه باعث مرگ فرد مصدوم شود و یا همه حوادثی که باعث غیبت کارگر به مدت بیشتر از سه روز تقویمی از محل کار باشد بررسی شوند . حوادثی که در مسیر رفت و آمد از حومه شهر و بالعکس رخ می دهند جزء این موارد نیستند اما حوادث جاده ای که در هنگام کار یا در اثر کار رخ می دهند جزء آنها می باشند .

از آنجایی که هدف اصلی انتشار آمار حوادث شغلی بدست آوردن اطلاعاتی جهت جلوگیری از وقوع حوادث است ، پس باید این آمارها بتوانند همه مصدومیت های شغلی را تحت پوشش قرار دهند ، مخصوصاً آنهایی که به اندازه ای جدی می باشند که منجر به غیبت فرد از محل کارش می گردند یا آنهایی که باعث می شوند کارگران حداقل به مدت یک روز نتوانند کار خود را انجام دهند . تقریباً نیمی از کشورهایی که چنین اطلاعاتی را در دسترس دارند مرز حداقل یک روز غیبت از محل کار را در ارتباط با جراحات غیر کشنده در نظر می گیرند

و یا اینکه اصلاً حد و مرزی برای آن قائل نیستند . بقیه کشورها اطلاعات خود را به جراحاتی که منجر به غیبت بین ۲ تا ۸ روز (اغلب بین ۳ تا ۴ روز) می شوند محدود کرده اند . این محدوده ها معمولاً برای جبران خسارتهای غیبت فرد از محل کار به علت جراحات یا بیماری و متناسب با قوانین ملی هستند و می توانند با گذشت زمان اصلاح شوند .
دیده شده که در برخی از کشورها تعداد موارد آسیب های شغلی که باعث غیبت از محل کار می شوند کاهش یافته در صورتی که تعداد روزهایی که در آنها کارگر ، کاری سبک تر از وظایف عادی خود انجام داده افزایش یافته است . اگر آمارها تنها در مورد
مصدومیت هایی باشد که منجر به غیبت از محل کار شوند ، موضوع به طور کامل بررسی نشده است.
حوادثی که در مسیر رفت و آمد به محل کار و منزل روی می دهند در تعریف حوادث شغلی قرار نمی گیرند ولی بهر حال در ارتباط نزدیک با محیط کار هستند و اغلب در زمره مصدومیت های شغلی برای بیمه در نظر گرفته می شوند . در برخی از کشورها کارفرمایان وسایل ایاب و ذهاب کارمندان را به محل کار و منزل فراهم کرده اند و موضوع نقل و انتقال اغلب موضوع مذاکرات بین کارفرمایان و کارگران است . تعدادی از کشورها همزمان با مصدومیت های شغلی ، اطلاعاتی نیز در مورد حوادث مسیر رفت و آمد به محل کار و منزل جمع آوری کرده اند .

در حدود نیمی از کشورها که آمار حوادث شغلی آنها در سالنامه آمار ILO آمده است حوادث مسیر رفت و آمد را نیز در نظر گرفته اند و این آمار باید بطور جداگانه منتشر شوند . در همایش کارشناسان عنوان شده که حوادث حین مسافرت – حمل و نقل و ترافیک جاده ای که هنگام کار رخ می دهد به عنوان حادثه شغلی در نظر گرفته شود .

۲-۴- اشخاص ، فعالیت های اقتصادی و مناطق جغرافیایی :
در سیزدهمین کنفرانس بین المللی آمار شغلی ( ICLS )* پیشنهاد شده که هرجا ممکن باشد مصدومیت های شغلی کارگران مشاغل آزاد ( خویش فرما ) و کارگاههای خانوادگی نیز باید در آمار منظور شوند .

آمار جمع آوری شده توسط بیش از نیمی از کشورها که در بخش مصدومیت های شغلی در سالنامه آمار سال ۱۹۹۷ آمده است، تنها در مورد گروههای معینی از کارکنان بوده است . در درصدهای ارائه شده توسط کشورها آمار نیروی کار به طور قابل توجهی متغیر است و در برخی موارد تنها تا حدود ۲۰% مقدار واقعی می باشد .

تغییر نوع و حالت استخدام نیز در دهه گذشته به طور وسیعی مورد توجه قرار گرفته است. استخدام کارگران روز مزد از حالت سنتی به شکل معمولی و قراردادی تغییر یافته اند . در بسیاری از کشورها نیز فعالیت های نیمه وقت بسیار شایع است ولی معمولاً این
فعالیت ها خارج از محدوده آمار ملی آسیب های شغلی قرار دارند ، بنابراین به منظور دستیابی به اطلاعات مناسب جهت جلوگیری از وقوع حوادث و حتی تحت پوشش قرار دادن کارگران موقت ، برنامه آماری باید در مورد همه کارگران ، بدون توجه به وضعیت استخدامی آنها باشد .

در مورد حوادثی که برای کودکان کارگر رخ می دهد یعنی کسانی که زیر سن معمولی کار می باشند ، چون اغلب تحت پوشش قانون کار نمی باشند ، چیزهای زیادی نمی دانیم و در موارد مشابه ، حوادثی که کودکان در آنها آسیب می بینند مورد اقامه دعوی و بیمه حوادث قرار نمی گیرند . بنابراین منابع سنتی فوق برای دستیابی به اطلاعات در این مورد مناسب نیستند . بررسیهای اخیر انجام شده توسط ILO ، به عنوان بخشی از برنامه های بین المللی محدود کردن کار کودکان ،

نشان داده است که کودکان زیادی هنگام کار از نظر فیزیکی و جسمی آسیب دیده اند و یا مریض شده اند بنابراین جهت کاهش آسیب ها و بیماریهای دوران کودکی ، ناشی از قرار گرفتن کودکان در محیط های خطرناک و ارتقاء و افزایش دانش و مهارت در زمینه ایمنی و بهداشت شغلی که جوانان را قادر به مشارکت موثر در فعالیت های شغلی محیط کار می سازد نیاز به وجود اطلاعات زیادی می باشد . در همایش کارشناسان این موضوع مطرح شد که کار کودکان و دیگر گروه های سنی خاص ، همچنین کارگران موقت یا زنان خانه دار باید مورد مطالعه جدی قرار گیرد زیرا دسترسی به اطلاعات دقیق و واقعی از منابع سنتی بسیار مشکل است

.
گاهی اوقات ممکن است در مورد اشخاصی که در خارج از محل اقامت خود دچار حادثه ناشی از کار می شوند اشتباهاتی پیش آید. این افراد معمولاً کسانی هستند که برای تجارت و یا به طور موقت با کشتی به خارج از کشور مسافرت می نمایند . این افراد ممکن است تحت پوشش سیستم بیمه کشور خودشان قرار گیرند و بنابراین در آمار کشور محل اقامت خود در نظر گرفته می شوند، ولی در مورد حوادث ممکن است

در آمار کشوری که حادثه در آن به وقوع پیوسته دیده شوند نه در آمار کشور خودشان . با افزایش مسافرت های شغلی و اشتغال در کشتی ها و سکوهای ساحلی ، بررسی آمار نیاز به تعریف روشن و واضحی در مورد وقوع حوادث در خارج از کشور محل اقامت دارد . در همایش کارشناسان عنوان شد که بایستی این ارقام در آمار کشور محل اقامت فرد در نظر گرفته شود . در هر حال برای پیشگیری از وقوع حوادث بهتر است که همه حوادث اتفاق افتاده را در آمار در نظر بگیریم و در مواردی نظیر کشتی های خارجی ثبت شده در یک کشور یا سکوهای ساحلی در آبهای داخلی کشور قوانین خاصی در نظر گرفته شود .

۳-۴- انواع داده ها :
اولین مرحله به اطلاعات بنیانی و اساسی که همه کشورها باید آن را جمع آوری کنند مربوط می شود و حداقل شامل تعریف و تبیین مشاغل – فعالیت های اقتصادی و مشخصات فردی افراد آسیب دیده در حوادث است . این اطلاعات برای رسیدن به هدف اصلی یعنی تعیین موارد ارجحی که برنامه های پیشگیری از حوادث باید بر آنها تمرکز کند لازم است و شامل موارد زیر می باشد :
a- اطلاعاتی درباره کارمندان و سال تاسیس و محل فعالیت اقتصادی و اندازه سازمان
b- اطلاعات در مورد فرد حادثه دیده ، جنس ، سن ، شغل و وضعیت استخدامی

c- اطلاعات در مورد حادثه که آیا منجر به مرگ شده است یا نه . اگر منجر به مرگ نشده باشد مقدار زمان کاری از دست رفته – نوع آسیب وارده و محل آسیب دیده بدن
d- اطلاعات در مورد حادثه و نتایج آن – محل – تاریخ و زمان و عملی که باعث وقوع حادثه گردیده است .
مرحله دوم در مورد جمع آوری اطلاعات دقیق تر و با جزئیات بیشتر و عملی تر در مورد حادثه و تبعات آن است . اطلاعات بیشتری در مورد اینکه چگونه حادثه اتفاق افتاده و چگونه فرد آسیب دیده نیز برای مقاصد پیشگیرانه لازم است . این اطلاعات شامل موارد زیر است :
e- اطلاعات در مورد فرد حادثه دیده – سابقه کار
f- اطلاعات در مورد آسیب و جراحات – روزهای تقویمی غیبت فرد از محل کار
g) اطلاعات در مورد حادثه و تبعات آن – شیفت کاری – شروع زمان کارفرد حادثه دیده و ساعتهای کاری انجام شده قبل از وقوع حادثه – محیط کار – فرآیند کار – فعالیت فرد مصدوم در زمان حادثه – موارد مربوط به فعالیت فرد حادثه دیده.

در همایش کارشناسان همچنین یک سری اطلاعات خاص که می تواند برای پیشگیری از وقوع حادثه مفید باشد نیز پیشنهاد شده است. این اطلاعات حداقل شامل موارد زیر است:
آیا شخص تمام وقت کار می کند یا پاره وقت، آیا یک کارگر دائم است یا موقت – آیا توسط پزشک ، پرستار یا بهداشتیار یا بهیار معاینه شده است؟ وضعیت کاری او هنگام وقوع حادثه چگونه بوده است؟ مدت زمانی که از هنگام آغاز شیفت تا زمان وقوع حادثه کار کرده است چقدر بوده است؟ همچنین مواردی از قبیل سابقه کار – نوع فعالیت کارگر در زمان حادثه و موارد مربوط به فعالیت وی بایستی مد نظر قرار گیرد.

متغیرهای اضافی زیر نیز می توانند مفید شوند: گروههای نژادی – آیا فرد حادثه دیده آموزش شغلی دیده است؟ بالاترین سطح تحصیلات فرد چقدر است؟ اهمیت اطلاعات در مورد اندازه سازمان نیز زیاد است زیرا این اندازه اغلب بیانگر این است که آیا در آن کمیته حفاظت فنی وجود دارد یا نه؟ شرکتهای بزرگ تمایل زیادی دارند که خدمات خود را به شرکتهای پیمانکاری بدهند و اغلب این پیمانکاران از مهارت کمی برخوردارند و کارهایی که انجام می دهند خطرناکتر است.

هنگام وقوع حوادثی که هنگام رفت و آمد از منزل به محل کار و بر عکس روی می دهد اطلاعات مشابهی در مورد فرد آسیب دیده و مصدومیت وی لازم است. با توجه به حادثه و نتایج آن، در هر حال علاوه بر اطلاعات اصلی در مورد محل جغرافیایی و تاریخ و زمان وقوع حادثه، بهتر است اطلاعاتی نیز در مورد نوع وسیله نقلیه، نقش فرد در حرکت آن و موارد مشابه دیگر جمع آوری گردد که می تواند شامل موارد زیر باشد:

محل وقوع حادثه:
a) محل وقوع حادثه: پیاده رو – محل عبور دوچرخه – خیابان و محل عبور وسایل نقلیه موتوری.
b) نوع حرکت و رفت و آمد فرد مصدوم: راه رفتن – حرکت با وسیله نقلیه مثل دوچرخه – اتومبیل – اتوبوس

c)نقش فرد در حرکت : پیاده – راننده

۵- اندازه گیری و برآورد مصدومیت های شغلی:
در سیزدهمین کنفرانس بین المللی آمار شغلی ICLS‌ عنوان شده که واحد شمارش باید بر اساس فرد کشته شده یا آسیب دیده در اثر حوادث ناشی از کار باشد.
گاهی می توان واحد مشاهده را مورد (Case) آسیب شغلی در نظر گرفت که یک فرد در یک حادثه ناشی از کار آسیب دیده باشد. در این روش اگر در دوره مورد مشاهده (مبنا) یک شخص در چند حادثه ناشی از کار آسیب ببیند هر مورد به طور جداگانه شمارش

می شود و یا ممکن است از یک حادثه ناشی از کار چند مورد مصدومیت ایجاد شود و چند نفر آسیب ببینند. با استفاده از مورد (case) آسیب شغلی به عنوان واحد شمارش می توان یک اندازه گیری دقیق از تعداد دفعات مجزای مصدومیت بدست آورد و ثبت اطلاعات مربوط به هر حادثه را بهتر انجام داد که این امر شمارش انواع مختلف آسیب های شغلی را به علت یک حادثه ممکن می سازد. همچنین پیشنهاد شده که در آمار حوادث تکرار یک مصدومیت به علت یک حادثه باید به عنوان ادامه آن در نظر گرفته شود و نه یک مصدومیت جدید.

۱-۵- مصدومیت های شغلی منجر به فوت:
برای مقاصد آماری بایستی یک حد بالای زمانی برای اندازه گیری و تغیین
مصدومیت های منجر به فوت در نظر گرفت. در این صورت یک مصدومیت در صورتی کشنده نامیده می شود که فاصله بین زمان وقوع حادثه و مرگ مصدوم از مقدار معینی تجاوز نکند. اغلب کشورها از این روش پیروی می کنند و معمولاً این محدوده زمانی را بین ۶ ماه تا یکسال از روز حادثه در نظر می گیرند. اگر چه اغلب تلفات و مرگ و میرها فوراً و یا گاهی پس از چند هفته از حادثه رخ می‌دهند ولی برخی اینطور نیستند.

بنابراین برای بررسی آماری نیاز به استاندارد می باشد. محدوده زمانی یکسال که اکثر کشورها از آن استفاده می نمایند مناسب به نظر می رسد.

۲- ۵ – زمان از دسته رفته:
آیین نامه زمان کاری از دست رفته را به عنوان «روزهای از دست رفته شامل تعداد روزهای بعد از روز حادثه» تعریف کرده است که به صورت روزهای تقویمی، روزهای هفته، شیفت کاری و یا روزهای کاری شمارش می شود. روزهای تقویمی برای
اندازه گیری شدت حادثه و روزهای هفته برای اندازه گیری اثرات اقتصادی آن بکار
می روند. هنگامی که از روزهای کاری و یا روزهای هفته استفاده می شود هر گاه ممکن باشد باید آن را به روزهای تقویمی تبدیل نمود. سازمان اروپایی آمار حوادث برای

اندازه گیری زمان از دسته رفته، تعداد روزهای تقویمی از دست رفته در اثر وقوع حوادث را در نظر می گیرد.
عملاً این موارد در هر کشوری با کشور دیگر تفاوت دارد. هنگامی که برای بیمه این مسائل بررسی می شود واحد اندازه گیری، اغلب روزهای کاری است زیرا جبران خسارت بیشتر بر مبنای روزهای از دست رفته به علت غیبت فرد از محل کارش می باشد. در اکثر کشورها خود روز حادثه و نیز غیبت کمتر از یک روز جهت معالجات پزشکی را برای تعیین زمان از دست رفته در نظر نمی گیرند.
مناسبترین واحد اندازه گیری شدت حادثه روز تقویمی است که بیانگر شدت اثر آسیب و صدمات است. روزهای هفته برای بررسی اثرات اقتصادی وارده بر کارگر و کارفرما در اثر غیبت فرد از محل کار مناسب است . در مورد کارهای، آماری روز تقویمی استفاده

می شود ولی اگر تنها روز کاری ثبت شده باشد بهتر است کل روزهای تقویمی محاسبه شود. حدود هفتاد درصد کشورها صدمات و آسیب های شغلی خود را در سالنامه آمار شغلی بر مبنای روزهای از دست رفته منتشر کرده اند. این اطلاعات برای محاسبات شدت حادثه مفید است. اگر بروز مجدد حادثه در اثر همان علت قبلی باشد مقدار زمان از دست رفته برای هر بار بایستی جداگانه محاسبه شود.

هنگامی که از کار افتادگی موقت روی می دهد بایستی زمان از دست رفته برای هر مورد آسیب شغلی به طور مجزا اندازه گرفته شود. برخی از کشورها زمان از دست رفته را برای از کارافتادگی دائم یا حوادث منجر به فوت نیز اندازه گیری کرده اند. این امر برای تعیین خسارت بیمه و یا برنامه های استاندارد برای محاسبه زمان از دست رفته جهت جبران خسارت مفید است. در برخی از کشورها ۶۰۰۰ روز برای همه موارد از کارافتادگی دائمی و یا فوت در نظر می گیرند. در حالیکه در بر خی دیگر از کشورها سن کارگر را نیز در زمان حادثه مد نظر قرار می دهند.

این فرضیات گاهی اوقات می تواند باعث بروز اشتباه شود. به علت عدم هماهنگی و ثبات در کارهای ملی هر کشور، در این مرحله تعیین یک روش اندازه گیری برای روزهای از دست رفته در اثر از کار افتادگی دائمی یا حوادث منجر به فوت مشکل است. بنابراین برای تعیین زمان از دست رفته جهت استفاده در آمار بهتر است تنها از کارافتادگی موقت را در نظر گرفت.

۳-۵- مقادیر مقایسه ای (نسبی):
دستورالعمل های زیر در مورد تعیین مقادیر مقایسه ای (نسبی) ارائه شده است:
-مقایسه منطقی بین دوره های زمانی، صنایع و کشورها هنگامی که آمار مربوط به کارگاهها – ساعتهای کار و غیره موجود باشد انجام می پذیرد.

– مقادیر باید بر اساس تقسیم بندی اصلی فعالیت های اقتصادی و صنعتی و در صورت امکان تعیین دستی یا اتوماتیک بودن مشاغل کارگران صورت پذیرد.
– هنگام تعیین شدت وقوع حوادث باید در مخرج کسر، متوسط تعداد افراد در معرض خطر (افرادی که در آمار حوادث قرار دارند.) را گذاشت. در صورت امکان تعداد ساعات کاری،‌تعداد ساعات از دست رفته یا تعداد روزهای کاری به عنوان دومین مخرج کسر برای محاسبه ضریب تکرار حوادث غیر کشنده بکار می رود. برای سهولت ، ضریب تکرار را

می توان بر مبنای هزار نفر یا یک میلیون ساعت کاری محاسبه نمود.
اگر اطلاعات بر مبنای روزها یا شیفت های کاری از دست رفته باشد می توان از آنها برای محاسبه متوسط روزهای از دست رفته توسط فردی که در معرض خطر است استفاده نمود.
کشورهای زیادی ضریب تکرار و شدت وقوع حادثه را برای حوادث منجر به فوت و یا حوادث غیر کشنده بکار برده اند.
در این راه ممکن است کشورها مقایسه های متفاوتی بین فعالیت های مختلف اقتصادی با تعداد متغیر کارکنان داشته باشند.

این مقادیر برای زنان و مردان نیز با هم فرق دارد بنابراین باید مشخصه های قابل ارزیابی برای تعیین گروه های دارای احتمال وقوع خطر بالا در آسیب های شغلی تعیین گردد.
در همایش کارشناسان با استفاده از عبارت «اشخاص در معرض خطر» مخالفت شد زیرا که عملاً غیر ممکن است که تعداد کسانی را که واقعاً در معرض یک یا چند خطر مشخص هستند تعیین نمود. عبارت «کارگران در یک گروه مرجع» بهتر است.

۴-۵- ضریب تکرار:
ضریب تکرار برای بیان تعداد حالات جدید آسیب ها و جراحات ایجاد شده در رابطه با مدت زمانی که کارگر در یک گروه مرجع و در معرض خطر یک حادثه شغلی می باشد بکار می رود. برای محاسبه ضریب تکرار بهتر است که در مخرج کسر تعداد ساعات واقعی کار را بنویسیم.

۵-۵- شدت وقوع حادثه:
شدت وقوع حادثه، تعداد حالات جدید آسیب های شغلی را به تعداد کارگران در معرض خطر ربط می دهد. مشکل تعیین این مقدار، فقدان عدد مناسبی برای مخرج است.
در عمل در مخرج کسر تعداد کل افراد در حال کار و یا تعداد کل افراد بیمه شده را در یک دوره زمانی مبنا قرار داده اند . متاسفانه هنگامی که مخرج کسر، تعداد افراد بیمه شده است، اشخاصی را که بیمه هستند ولی شاغل نمی باشند، نیز ممکن است شامل شود . پس مخرج کسر باید متوسط تعداد کارکنان در گروه مرجع باشد که درآمار حوادث شغلی قرار میگیرند.