فایل ورد کامل تحقیق نبوت و نیاز انسان به پیامبران؛ تحلیل علمی فلسفه وحی و جایگاه آن در هدایت بشری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق نبوت و نیاز انسان به پیامبران؛ تحلیل علمی فلسفه وحی و جایگاه آن در هدایت بشری دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق نبوت و نیاز انسان به پیامبران؛ تحلیل علمی فلسفه وحی و جایگاه آن در هدایت بشری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق نبوت و نیاز انسان به پیامبران؛ تحلیل علمی فلسفه وحی و جایگاه آن در هدایت بشری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق نبوت و نیاز انسان به پیامبران؛ تحلیل علمی فلسفه وحی و جایگاه آن در هدایت بشری :

نبوت( نیاز انسان به پیامبران)
در جهان بینى الهى نیاز انسان به پیامبر، ضرورتى است که قابل تردید نیست. اگر جهان هستى هدفى دارد و در مسیر خود خط صحیحى را دنبال مى‏کند، باید براى انسان هم که جزیى از عالم است راهى روشن و دور از هرگونه خطا و انحراف وجود داشته باشد و اگر نباشد او وصله ناهمرنگ هستى خواهد بود.

اگر براى آفرینش انسان هدفى وجود دارد و باید انسان به سعادت ابدى برسد، بدون داشتن طرحى کامل و جامع، این هدف عملى نیست و انبیا براى تبیین چنین طرحى آمده‏اند.
اگر انسان خطاکار است، هشدار دهنده مى‏خواهد و انبیا همان منذران و هشدار دهندگانند.
اگر انسان مسئول است و باید در دادگاه عدل الهى پاسخگو باشد، ضرورى است که بیان کننده‏اى هم براى احکام و مسئولیت‏ها وجود داشته باشد و پیامبران الهى براى این امر آمده‏اند.

اگر لازم است که انسان خود را بسازد، باید الگو و مدل داشته باشد و انبیا الگوى انسان کاملند.
اگر انسان باید براى آینده خود فکر کند، باید کسى هم باشد که آینده را براى او تشریح کند.
در این نوع تفسیر و بینش است که نقش انبیا براى کاروان انسانیّت روشن مى‏شود و چنین بینشى تنها در جهان‏بینى الهى است.

امّا در جهان بینى مادّى که براى هستى راهى و هدفى معیّن نشده و انسان هم بدون طرح و نقشه قبلى ساخته شده و پس از چندى رو به نابودى مى‏رود، مسأله‏اى به نام نبوّت مطرح نیست.
بنابراین، مسأله نبوّت در متن زندگى ما و در خط اصلى قرار دارد، یعنى رسیدن به هدف انسانى و اسلامى که تنها از یک راه ممکن است؛ راهى بدون شک و سهو، آن هم از منبع وحى و علم بى نهایت الهى که به تمام عوامل سعادت و شقاوت ما آگاهى دارد.

اکنون دنیاى علم و صنعت شاهد انواع انحرافات و جنایات افراد و ملّت‏هایى است که چون در خط انبیا نبوده‏اند، با اختراعات و اکتشافات خود، جهنّمى ساخته‏اند که مردم را در آن مى‏سوزانند. آنان حتّى در کنفرانس‏ها و جلساتى که به نام حمایت از مظلوم برگزار مى‏کنند از حقّ وتوهاى ظالمانه برخوردارند و با وجود میلیون‏ها شکم گرسنه در جهان بودجه‏هاى میلیاردى صرف مسابقات تسلیحاتى مى‏کنند و با داشتن انواع وسایل رفاهى باز به مواد مخدّر پناه مى‏برند. با مشاهده چنین وضعى تردیدى نیست که انسان به رهبرى معصوم و خطى سالم نیازمند است.

دلایل نیاز به انبیا
با توجّه به مطالبى که بیان شد مى توان دلایل نیاز به انبیا را این گونه بر شمرد:
۱- هدفدار بودن هستى
در جهان بینى الهى، هستى هدفدار است و انسان جزیى از هستى است و هستى براى او آفریده شده (۱) و در اختیارش قرار گرفته است. (۲) بنابراین او نمى‏تواند یله و رها باشد.
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند

تا تو نانى به کف آرى و به غفلت نخورى
به عبارتى دیگر: نمى توان پذیرفت که تمام هستى هدف دارد، ولى انسان که هستى براى او آفریده شده، بى‏هدف است.
فرض کنید تمامى امکانات براى راه اندازى مدرسه‏اى فراهم شده است؛ مدرسه‏اى با تجهیزات کامل از جمله کلاس، آزمایشگاه، کتابخانه، امکانات آموزشى و کمک آموزشى و ; که دانش آموزان نیز در کلاس حاضرند، امّا معلّمى در کار نیست و یا اتاق عملى را تصور بفرمایید، کاملا مجهّز، بیمار نیز آماده، ولى دکتر جراحى در میان نیست، معناى این کار چیست؟ یعنى هیچ؛ یعنى کارى بیهوده و عبث.

۲- حرکت هستى
خداوندى که حرکت هستى را بدون ابهام و تردید قرارداد، بر مبنا و مقتضاى عدل خود، انسان را متحیّر رها نمى‏کند.
علاّمه طباطبایى (ره) مى‏فرمایند: کلّ هستى یک حرکت بدون شک دارد، بدین معنا که تمامىِ موجودات در راه رشد خود شک و تردیدى ندارند، اشتباه نمى‏کنند و در نهایت به رشد و کمال مى‏رسند. در این صورت آیا صحیح و قابل قبول است که انسان گیج و متحیر باشد؟

بى شک، انسان نیز باید یک راه بدون تزلزل در پیش رو داشته باشد که با پیمودن آن به کمال برسد و لازم است این راه را خداى حکیم و عادل – همانگونه که در اختیار تمامى موجودات قرار داده است – در اختیار انسان نیز قرار دهد و او را از سر در گمى نجات دهد، ولى تفاوتى که انسان با سایر موجودات دارد این است که انسان مى‏تواند این راه رشد و کمال را بپیماید و مى‏تواند رها کند.
۳- لطف خداوند
بر مبناى قاعده لطف، (۳) بر خداوند لازم است بندگان را هدایت کند و راه سعادت را به آنها نشان دهد و نزول کتاب‏هاى آسمانى و فرستادن پیامبران، لطفى است که از سوى خداوند شامل حال بندگان مى‏شود. چنانکه در قرآن مى‏فرماید: «انّ علینا للهدى» (۴) هدایت مردم بر عهده ماست. خداوندى که مى‏داند در مسیر حرکت انسان، انواع راههاى منحرف وجود دارد و شیطان‏ها کمین کرده‏اند و هوس‏ها و غرائز، هر انسانى را به سمت و سویى مى‏کشانند و او را از راه راست منحرف مى‏سازند، آیا ممکن است او را بدون راهنما رها کند؟

آیا رهاکردن انسانى که راه را نمى داند، از خداوند رحمان و رحیمى که این همه به بندگان خود لطف دارد، شایسته است؟
بدیهى است که اگر خداى متعال پیامبرى نفرستد، انسان راه و مسیر و هدف را گم مى‏کند. خداوند خود نیز در قرآن یکى از دلایل ارسال پیامبران را راهنمایى انسان‏ها و اتمام حجّت بر آنها دانسته است. آنجا که مى‏فرماید: «لو لا ارسلت الینا رسولاً فنتّبع آیاتک من قبل أن نذّل و نخزى‏» (۵) و در جاى دیگرى مى‏فرماید: «لئلاّ یکون للنّاس على اللّه حجّه بعد الرُسُل» (۶)