فایل ورد کامل تحقیق کار با Use Caseها؛ تحلیل علمی مدل‌سازی نیازمندی‌ها و نقش آن در طراحی سیستم‌های نرم‌افزاری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق کار با Use Caseها؛ تحلیل علمی مدل‌سازی نیازمندی‌ها و نقش آن در طراحی سیستم‌های نرم‌افزاری دارای ۳۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق کار با Use Caseها؛ تحلیل علمی مدل‌سازی نیازمندی‌ها و نقش آن در طراحی سیستم‌های نرم‌افزاری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق کار با Use Caseها؛ تحلیل علمی مدل‌سازی نیازمندی‌ها و نقش آن در طراحی سیستم‌های نرم‌افزاری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق کار با Use Caseها؛ تحلیل علمی مدل‌سازی نیازمندی‌ها و نقش آن در طراحی سیستم‌های نرم‌افزاری :

کار با Use case ها

Use case
شامل تمام آن چیزهایی است که درون سیستم قرار دارد. عامل شامل تمام آن چیزهایی است که خارج از سیستم قرار دارد.

نمودار use case برخی از use case های موجود در سیستم مورد نظر شما برخی از عامل های موجود در سیستم شما و رابطه های بین تمامی اینها را مشخص می کند. Use case عملیات سطح بالایی است که سیستم مهیا می کند عامل هر چیز و یا هر کسی است که بر سیستمی که در حال ساخت است اثر می گذارد.

یکی از مزیت های بزرگ نمودارهای Use case تبادل اطلاعات است. مراجعه کنندگان شما می توانند به این نمودارها نگاه کرده و اطلاعات وسیعی را بدست آورند. با نگاه به نمودار Use case خواهند فهمید که چه عملیاتی در سیستم انجام می شود. با نگاه به عامل ها خواهند فهمید که چه کسی بر سیستم کنش دارند. با نگاه به مجموعه Use case و عامل می فهمند که چه محدوده ای از پروژه انجام خواهد شد. بنابر این کمکی به آنها خواهد بود تا از هر عملیات از قلم افتاده ای یک ذهنیت اولیه داشته باشند.
یک نمودار سطح بالا که در main, rational rose نامیده می شود. فقط بسته های نرم افزاری یا گروه بندی Use case ها را نشان می دهد.
نمودارهای Use case کار مشخصی را برای مستند سازی عامل ها ( هر چیز خارج از محدوده سیستم ) Use case (هرچیز درون محدوده سیستم و ارتباط آنها انجام می دهد.
نکاتی را که باید به عنوان کسی که یک نمودار Use case را ایجاد می نماید به خاطر داشته باشید بدین ترتیب می باشند.

– ارتباطات عامل با عامل را مدل سازی نکنید.
– هیچ گاه مستقیما با فلش، Use case را به هم وصل نکنید ( بجز در ارتباطات extends or uses
– هر Use case باید توسط یک عامل آغاز به کار کند.
– بانک اطلاعاتی را به عنوان لایه زیرین تکمیل نمودار Use case در نظر بگیرید.

کار با Use case ها
Use caseبخش سطح بالایی از عملیاتی است که سیستم مهیا می کند به عبارت دیگر Use case، اینکه شخص چگونه سیستم استفاده می کند را شرح می دهد. یک ماشین ATM یک سری عملیات اصلی را برای مشتری انجام می دهد. به مشتری اجازه می دهد تا پول به حساب بریزد نقدا از حساب برداشت کند پول را از یک حساب به حساب دیگر منتقل نماید مقدار موجودی را مشاهده کند، pin را تعویض نماید و یا توسط کارت اعتباری پول پرداخت نماید. هر کدام از این transaction ها روش متفاوت استفاده مشتری از سیستم می باشد. به هر حال هر کدام از آنها یک Use case متفاوت هستند در uml یک Use case با استفاده از عملیات زیر نمایش داده می شود.ژ:

یک مزیت نگاه به سیستم با استفاده از Use case این است که می توان پیاده سازی سیستم را از دلیل ایجاد سیستم در ابتدا جدا نمود.
Use case ها به صورت دیگری به متدهای سنتی نزدیک می شوند. شکستن پروژه به Use case ها یک روش نگاه کردن به پروژه به صورت پردازش گر ا است و نه به صورت عملگرا. البته با تجزیه عملیاتی که گاهی اوقات انجام می شود تفاوت دارد. تجزیه عملیاتی بر اینکه چگونه باید مشکلات سیستم را برای حل شدن به قطعات کوچک و کوچکتر تبدیل کرد تمرکز دارد در حالی که Use case تمرکز کار را بر روی آنچه مشتری از سیستم توقع دارد قرار می دهد.
Use case ها مستقل از پیاده سازی هستند و یک دید سطح بالا از آنچه کاربر از سیستم انتظار دارد می باشند بیایید هر بخش از این تعریف را جداگانه در نظر بگیریم.
اولا Use case به طور مستقل عمل می کنند.
دوما Use case ها یک دید سطح بالا از سیستم هستند.
نباید انقدر زیاد Use case باشید که مشتری به زحمت بتواند سند را بررسی کند فقط در این حد باشد که بفهمد سیستم چه کاری انجم می دهد.
نهایتا تمرکز Use case باید بر آنچه که کاربر از سیستم به دست می اورد باشد.

مشاهده شرکت کنندگان در یک Use case
ممکن است بخواهید لیستی از تمام کلاس ها و عملیات ک هدر Use case شرکت می کنند را داشته باشید. در حالی که پروژه در حال پیشروی است و شما نیازهایی را تغییر و یا اضافه می کنید اینکه بدانید چه کلاس هایی ممکن است تحت تاثیر این تغییرات قرار گیرند کمک زیادی به شما خواهد نمود.

ساختن Use case های Abstract (مجرد)
یک Abstract Use case یک Use case است که مستقیما توسط یک عامل شروع به کار نمی کند. درعوض برخی عملیات اضافی که می تواند توسط دیگر Use case ها استفاده شود را مهیا می کند. Use case های abstract، Use case هایی هستند که در ارتباطات گسترده و مورد استفاده شرکت می کنند.

مشاهده رابطه های متعلق به یک Use case
برگه relation در پنجره Use case specification تمام رابطه هایی که Use case در آنها مشارکت دارد و یا ارتباط با دیگر Use case و یا عامل ها را لیست می کند.

هر کس یا هر چیزی که با سیستم موجود برهم کنش دارد عامل actor نامیده می شود. Use case ها هر چیز موجود در محدوده سیستم را توصیف می کنند در حالی که عامل ها در خارج از محدوده سیستم قرار دارند در UML عامل ها با آدمک هایی نشان داده می شوند.
سه نوع اصلی از عامل ها وجود دارند کاربران سیستم ، سیستم های دیگری که با سیستم موجود در ارتباط هستند و زمان.

اولین نوع عامل یک انسان فیزیکی و یا به عبارت دیگر کاربر است اینها بیشترین عامل مورد استفاده هستند و تقریبا در تمام سیستم ها وجود دارند.
دومین نوع عامل سیستم دیگر است به طور مثال ممکن است بگویید که بانک ما دارای یک سیستم اعتباری است که برای پشتیبانی از اطلاعات اعتبار حساب هر مشتری استفاده می شود.
سومین نوع عامل که زیاد استفاده می شود زمان است هنگامی زمان تبدیل به یک عامل می شود که زمان در حال گذر باعث ایجاد رخدادی در سیستم گردد.
افزودن عامل ها
دو راه برای افزودن یک عامل وجود دارد: یا آن را به یک نمودار Use case باز شده بیفزایید و یا این کار را مستقیما در مرورگر انجام دهید. در حالت دوم عامل موجود در مرورگر می تواند به یک یا تعداد بیشتری نمودار Use case افزوده شود.

یک عامل abstract عاملی است که هیچ مصداق واقعی ندارد به عبارت دیگر کاردینالیتی عامل، دقیقا صفر است به طور مثال ممکن است چندین عامل داشته باشید: کارمند ساعتی، کارمند ثابت و کارمند موقتی. تمامی اینها نوعی از عامل چهارم هستند که عامل کارمند می باشد. با وجود این هیچ کس در شرکت فقط یک کارمند نیست. هر کسی یا کارمند ساعتی است یا کارمند ثابت است و یا کارمند موقتی. دلیل وجود عاملی با نام کارمند این است که رابطه معمول استخدام ساعتی، استخدام با حقوق ثابت و استخدام موقتی نشان داده شود. هیچ مرحله و مصداق واقعی برای عامل کارمند وجود ندارد پس آن یک عامل abstract‌خواهد بود.

برگه relations موجود در پنجره actor specification تمام رابطه های عامل های شرکت کننده را لیست می کند. این برگه دارای تمام رابطه هایی است که یک عامل با Use case ها و یا عامل های دیگر دارد لیست شامل نام رابطه و نام Use case یا عامل های مرتبط می باشد.
UML از انواع متعددی از رابطه ها برای Use case ها و عامل ها پشتیبانی می کند. این شامل رابطه های communication رابطه های uses رابطه های extend و رابطه های generalization برای عامل می باشد. رابطه های uses, extend رابطه های بین Use case ها را تعریف می کنند. رابطه های actor generalization رابطه بین عامل ها را تعریف می کند.

به رابطه بین Use case و عامل، رابطه communication می گویند. در UML رابطه های اطلاعاتی با استفاده از فلش به حالت نمودار در می آیند:
رابطه uses به یک Use case اجازه استفاده از عملیات مهیا شده توسط یک Use case دیگر را می دهد. رابطه های Use case برای مدل سازی برخی عملیاتی که بین دو یا تعداد بیشتری Use case استفاده می شوند، به کار می روند.
رابطه های extend
یک رابطه extend به یک Use case اجازه می دهد که بطور دلخواه عملیات مهیا شده توسط دیگر Use case ها را بسط دهد که بسیار مشابه رابطه uses عمل می کند. در هر دو نوع این رابطه ها برخی عملیات معمول را در Use case های مجزای خودشان قرار می دهید.
Actor generalization برای نشان دادن همانندی چندین عامل به کار می رود.
در حین ساخت نمودارهای خود افزودن یادداشت هایی به Use case و یا عامل ها کمک زیادی به شما خواهد کرد.
دو نوع یادداشت توضیحی برای افزودن وجود دارد،یادداشت و کادر متن.
در uml آیتم هایی چون عامل ها، Use case ها کلاسها، component ها می توانند به صورت بسته هایی نرم افزاری گروه بندی شده تا سازماندهی شوند. ممکن است هنگام مشاهده Use case بخواهید Use case ها و عامل ها را به صورت بسته بندی شده گروه بندی نمایید.

نمودارهای interaction
یک نمودار interaction روندی در یک Use case را مرحله به مرحله نشان می دهد.
دو نوع نمودار interaction وجود دارند که آنها را بررسی خواهید نمود: نمودارهای sequence و نمودارهای collaboration.

هر دو نمودار sequence, collaboration اطلاعات یکسانی را نشان خواهند داد با وجود این چند تفاوت کوچک بین نمودارهای بالا وجود دارد. نمودارهای sequence نشان دهنده مرکز کنترل هستند نمودارهای collaboration نشان دهنده یک روند داده ای هستند.
آبجکت آن چیزی است که اطلاعات و روشها را در خود کپسوله می کند. روشی است که برخی چیزهای عینی در دنیای واقعی را نشان می دهد. مثالهایی از آبجکت به صورت زیر می باشد:
– حساب joe

– خانه ای در ۷۶۳۸ main street
– گل زردی که در بیرون از پنجریه خانه منحنی قرار دارد.

بخش های اطلاعاتی که توسط آبجکت نگهداری می شوند، صفات attribute آن می باشند. با وجود اینکه مقادیر صفات برای آبجکت ها تغییر خواهند کرد خود صفات هرگز تغییر نخواهند کرد.
رفتارهای یک آبجکت به عنوان عملیات آن شناخته می شوند. در این مثال عملیات برای حساب joe شامل این موارد است : تنظیم موجودی حساب برای برداشت و یا واریز پول و بررسی اینکه آیا از حساب قرار است بیشتر از موجودی پول برداشته شود یا خیر.

در rose آبجکت ها به نمودارهای interaction افزوده می شوند. هنگام کشیدن یک عامل یا کشیدن دیگر کلاس ها به نمودار interaction یک نمونه ابجکت از آن کلاس به طور خودکار ساخته می شود در rose حذف یک آبجکت از یک نمودار کلاس را از کل مدل حذف خواهد نمود.
طرح کلی برای یک آبجکت را کلاس آن فراهم می کند. به عبارت دیگر یک کلاس تعیین کننده اطلاعاتی است که یک آبجکت می تواند نگهداری کند و نشان دهنده رفتارهایی است که می تواند داشته باشد.

یک راه برای یافتن برخی آبجکت ها این است که نام ها را در جریان رخدادها در نظر بگیرید. یک جای خوب دیگر برای بدست آوردن آنها سناریوی اسناد می باشند. یک سناریو حالت خاصی از جریان رخدادها می باشد. جریان رخدادها برای Use case مربوط به برداشت پول از حساب درباره فردی در ATM صحبت می کند که در حال برداشت پول از حساب است. یکی از سناریوها برای این مورد می تواند برداشت joe از حساب به مقدار ۲۰ دلار باشد سناریوی دیگر می تاند سعی jane در برداشت ۲۰ دلار از حساب باشد در حالی که او pin را اشتباه وارد کرده است.
یک نمودار sequence و collaboration یکی از این سناریوها را شرح می دهد. هنگامی که در سناریوی خود به اسامی نگاه می کنید برخی از اسامی عامل خواهند بود برخی از آنها آبجکت خواهند بود و برخی صفات برای یک آبجکت خواهند بود.

همه آبجکت ها در جریان رخدادها وجود نخواهند داشت. به طور مثال form ها ممکن است در روند رویدادها ظاهر نشوند، ولی باید بر نمودار ظاهر شوند تا به عامل اجازه دهد که اطلاعات را وارد کرده و یا ببیند. آبجکت های دیگری که در جریان رخداد ها ظاهر نمی شوند. آبجکت های کنترل هستند اینها آبجکت هایی هستند که تناوب روند در Use case را کنترل می کنند.

نمودارهای collaboration زمانی مفید واقع می شوند که بخواهید به تاثیر تغییرات دست یابید. اینکه بفهمید چه آبجکت هایی با چه آبجکت های دیگری تبادل اطلاعاتی انجام می دهند. به راحتی با نگاه به نمودارهای collaboration قابل انجام است. اگر نیاز دارید که یک آبجکت را تغییر دهید می توانید به راحتی ببینید که چه آبجکتهای دیگری ممکن است در ارتباط با آن باشند.
نمودارهای sequence موارد زیر را در بر می گیرند:
Objects: یک نمودار interaction می تواند از نام ابجکت ها نام کلاس ها و یا هر دوی آنها استفاده کند.

Messages: با استفاده از یک پیغام یک آبجکت یا کلاس می تواند از یک آبجکت یا کلاس دیگر،
در هنگام ساختن نمودار sequence باید به این نکته توجه داشته باشید که در حال تخصیص مسئولیت به ابجکت ها می باشید. وقتی پیغامی را به یک نمودار interaction می افزایید، در حقیقت به ابجکت در حال دریافت پیغام یک مسئولیت را واگذار می کنید.

نمودارهای sequence نمودارهای interaction هستند که بر مبنای زمان تنظیم می شوند. شما نمودار ار از بالا به پایین مشاهده می کنید.
هر ابجکت برای خودش یک خط عمر دارد که به صورت خطوط عمومی خط چین در زیر آبجکت کشیده می شود یک پیام بین دو خط عمر موجود بین دو آبجکت قرار داده می شود تا ارتباط بین آبجکت ها را نشان دهد. هر پیغامی نشان دهنده یک آبجکت است که توسط تابع ابجکت دیگر صدا زده می شود.
برای الصاق فایل به نمودار sequence:
۱- در مرورگر بر روی نمودار sequence کلیک راست کنید.
۲- از منوی new گزینه file را انتخاب کنید.
۳- با استفاده از کادر محاوره ای open فایلی را که می خواهید الصاق نمایید انتخاب کنید.
۴- Open را انتخاب کنید تا فایل را الصاق نمایید.

نمودار collaboration برای نشان دادن جریان در سناریوی مشخص یک Use case استفاده می شوند. نمودارهای sequence برحسب زمان منظم می شوند، نمودارهای collaboration بیشتر بر روی رابطه بین آبجکت ها متمرکز می شوند.
هر نمودار sequence, collaboration باید دارای آبجکت عامل باشد. آبجکت عامل یک محرک خارجی است که به سیستم اعلام می کند تا یک عملیات را راه اندازی کند. آبجکت های عامل برای نمودار interaction عامل هایی که در نمودار Use case یا use Case ارتباط دارند را نشان می دهند.

نگاشت یک آبجکت به یک کلاس
در یک نمودار sequence یا نمودار collaboration هر آبجکتی که ممکن است به یک کلاس شود. به طور مثال حساب joe ممکن است به یک کلاس به نام account نگاشت شود. در پنجره object specification می توانید از فیلد class برای تنظیم کلاس آبجکت استفاده کنید. به طور پیش فرض کلاس به unspecified تنظیم شده است.

یک پیغام برقرار کننده ارتباط بین آبجکت ها است که در آن آبجکت از آبجکت دیگر تقاضای انجام کار می کند. زمانی که در حال کدنویسی هستید یکه پیغام می تواند به یک فراخوانی تابع تبدیل شود.
در یک نمودار Sequence می توانید به طور دلخواه مرکز کنترل را نشان دهید. که به شما نشان می دهد کدام آبجکت در یک زمان مشخص کنترل را در دست گرفته است. این یکی از تفاوت هایی بین نمودار های collaboration یا sequence است مرکز کنترل فقط در نمودارهای sequence نشان داده می شود.

نمودارهای collaboration جریان داده ای را نشان می دهند در صورتی که نمودارهای sequence چنین کاری نمی کنند.
جریان های داده ای برای نشان دادن اطلاعات برگشتی، وقتی که آبجکتی به آبجکت دیگر پیغام ارسال می کند استفاده می شوند. عموما به هر پیغام موجود بر روی نمودار collaboration جریان داده ای اضافه نکنید زیرا باعث ازدحام و شلوغی نمودار می شود، آن هم به وسیله یک سری اطلاعاتی که ارزش زیادی ندارند.

نام پیغام و نام آبجکت اطلاعات زیادی را در نمودار interaction در اختیار شما قرار می دهند. به هر حال ممکن است در زمان هایی بخواهید اطلاعات مضاعفی را به نمودار بیفزایید. می توانید این کار را با استفاده از یادداشت و یا اسکریپت انجام دهید.
یادداشت ها برای متصل کردن تفاسیر و توضیحات به آبجکت روی نمودار استفاده می شوند. به طور مثال برای روشن شدن هدف یک ابجکت استفاده می شوند.

اسکریپت ها برای افزودن توضیح به پیغام اضافه می شوید همان گونه که می خواهید در نمودار sequence می توانید از اسکریپت برای افزودن شرایط منطقی استفاده کنید.
در Rose یادداشت ها معمولا برای افزودن توضیح به آبجکت استفاده می شوند. از طرف دیگر اسکریپت ها معمولا برای افزودن توضیح پیغام استفاده می شوند. اسکریپت ها فقط در نمودار sequence استفاده می شوند.

آنها در سمت چپ نمودار و رو به روی پیغامی که به آن ارجاع می شوند ظاهر می شوند. می توانید از یک اسکریپت برای نشان دادن معنی یک پیغام استفاده کنید.
نمودارهای interaction آبجکت نشان می دهد چگونه آبجکت ها برای پیاده سازی عملکرد یک use case با یکدیگر کار می کنند. دو نوع از نمودارهای interaction وجود دارند: نمودارهای sequence و collaboration. هر دو نوع این نمودارها اطلاعات یکسان ولی با زوایای متفاوتی را نشان می دهند.
نمودارهای sequence اطلاعات را به ترتیب زمانی نشان می دهند. نمودار sequence برای مسیرهای متناوب به یک use case ساخته شده اند.

آنها برای مشاهده پیشرفت عملیات یک use case مفید می باشند. نمودارهای collaboration روند اطلاعات را نشان می دهند ولی در اینجا ترتیب زمانی در نظر گرفته نشده است. نمودارهای collaboration رابطه بین آبجکت ها و پیغام های بین آبجکت ها را شرح می دهد. یک طراح سیستم توسط نمودار sequence می تواند ببیند که کدام آبجکت ها حساس هستند و کدام آبجکت ها نیاز به برقراری ارتباط مستقیم با یکدیگر دارند. نمودارهای collaboration هم می توانند جریان داده ای را بین آبجکت ها نشان دهند نمودارهای sequence و نمودارهای collaboration قابل تغییر هستند وقتی تغییراتی روی یکی انجام شود آن یکی هم تغییر خواهد کرد.

یک نمودار class برای نمایش تعدادی از کلاس ها و بسته های کلاس در سیستم شما استفاده شده است این نمودار یک تصویر ایستا از قطعات سیستم و ارتباطات بین آنها را به شما می دهد.
به طور پیش فرض یک نمودار class وجود دارد که main نامیده شده و مستقمیا زیر نظر نمای logical است این نمودار class بسته های کلاس های موجود در مدلتان را نشان می دهد. داخل هر بسته ای نمودار دیگری است که main نامیده می شود. که شامل همه کلاس های داخل آن بسته است در rose با دوبار کلیک بر روی یک بسته در یک نمودار class بطور خودکار نمودار main class باز خواهد شد.