فایل ورد کامل تحقیق نیما یوشیج؛ تحلیل علمی زندگی، اندیشه‌ها و نقش او در تحول شعر نو فارسی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق نیما یوشیج؛ تحلیل علمی زندگی، اندیشه‌ها و نقش او در تحول شعر نو فارسی دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق نیما یوشیج؛ تحلیل علمی زندگی، اندیشه‌ها و نقش او در تحول شعر نو فارسی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق نیما یوشیج؛ تحلیل علمی زندگی، اندیشه‌ها و نقش او در تحول شعر نو فارسی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق نیما یوشیج؛ تحلیل علمی زندگی، اندیشه‌ها و نقش او در تحول شعر نو فارسی :

نیمـایـوشیج
علی اسفندیاری در پاییز سال ۱۳۱۵(هـ.ق) برابر با ۱۲۷۴(هـ.ش) در یوش مازندران دیده به جهان گشود. پدرش- ابراهیم‌خان اعظام‌السلطنه- مردی شجاع و آتشی مزاج بود و با کشاورزی و گلّه‌داری روزگار می‌گذرانید. نیمایوشیج دوران کودکی خود را در دامان طبیعت و در میان شبانان گذراند. دوازده سال داشت که با خانواده‌اش به تهران آمد

و پس از گذراندن دوره‌ی دبستان، برای فرا گرفتن زبان فرانسه به مدرسه‌ی سن‌لویی رفت. نخستین شعری که از نیما به چاپ رسید قصّه‌ی رنگ پریده است که در سال ۱۳۳۹هجری قمری برابر با اسفندماه ۱۲۹۹هجری شمسی در قالب مثنوی به وزن مثنوی مولوی- بحر هزج مسدّس سروده و یک‌سال بعد انتشار داده است.

نیما پوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیاد ها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود.

تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی مدیون این انقلاب و تحولی هستند که نیما مبدع آن بود.
زندگی ،کودکی
نیما در سال ۱۲۷۴ هجری خورشیدی درروستای یوش از توابع بخش بلده شهرستان نور به دنیا آمد. پدرش ابراهیم‌خان اعظام‌السلطنه متعلق به خانواده‌ای قدیمی مازندران بود و به کشاورزی و گله‌داری مشغول بود.[۳] پدر نیما زندگی روستایی، تیراندازی و اسب‌سواری را به وی آموخت. نیما تا سن دوازده سالگی درزادگاهش روستای یوش و در دل طبیعت زندگی کرد.[۴]
نیما خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده فرا گرفت ولی دلخوشی چندانی از او نداشت چون او را شکنجه می‌داد و در کوچه باغ‌ها دنبال نیما می‌کرد.[۵]

اقامت در تهران
دوازده ساله بود که به همراه خانواده تهران رفت و در مدرسه عالی سن لویی مشغول تحصیل شد. در مدرسه از بچه‌ها کناره‌گیری می‌کرد و به گفته خود نیما با یکی از دوستانش مدام از مدرسه فرار می‌کرد و پس از مدتی با تشویق یکی از معلم‌هایش به نام نظام وفا به شعر گفتن مشغول گشت و در همان زمان با زبان فرانسه آشنایی یافت و شعر گفتن به سبک خراسانی را شروع کرد.

پس از پایان تحصیلات در مدرسه سن‌لویی نیما در وزارت دارایی مشغول کار شد. اما پس از مدتی این کار را مطابق میل خود نیافت و آن را رها کرد.[۶] بیکاری وی باعث شد تا افکار گوناگون به ذهنش هجوم آورد از جمله تصمیم گرفت به میرزا کوچک خان جنگلی بپیوندد و همراه با او بجنگد تا کشته شود. [۷] در همین زمان (سال ۱۳۰۵) با عالیه جهانگیر ازدواج کرد تا به گفته خود از افکار پریشان رهایی یابد.[۸]

درست یک ماه پس از ازدواج، پدرش ابراهیم نوری درگذشت.[۹] در همین زمان چند شعر از او در کتابی با عنوان خانواده سرباز چاپ شد.[۱۰] وی که در این زمان به دلیل بی‌کاری خانه‌نشین شده بود در تنهایی به سرودن شعر مشغول بود و به تحول در شعر فارسی می‌اندیشید اما چیزی منتشر نمی‌کرد.[۱۱]

قطعه‌ی «ای شب» در سال ۱۳۰۱هجری شمسی در روزنامه‌ی هفتگی نوبهار منتشر شد، «افسانه» نیز در همین سال‌ها منتشر شد. در سال ۱۳۱۶ نیما، ققنوس را آفرید.
شعـر او
در مطالعه‌ی شعر نیما آن‌چه نخست جلب‌نظر می‌کند دید تازه‌ی او به طبیعت و جهان است. به همین جهت موضوع و مضمون‌هایی در شعر او راه یافته که در آثار دیگران یا طرح نشده یا بدان زاویه مورد توجه نبوده است.

نکته‌ی دیگر نظر اجتماعی و اقتصادی نیماست در بسیاری از اشعارش و نیز شعرهایی سمبولیک و انتقادی که ناگزیر پیچیده‌ترست و همین‌گونه معانی را هر بار به نوعی که احساس کرده و به‌صورتی تازه و بی‌سابقه عرضه داشته است

. انس با طبیعت و همدلی با آن از ویژگی‌های شعر نیماست. شعر نیما از این حیث با آثار دیگران بسیار متفاوت است. وی همان‌گونه که در زندگانی عملی به روستا و کوهسار و جنگل دلبستگی داشت در شعرش نیز این حالت منعکس است.

توجه او به انواع درختان، گیاهان، پرندگان، حیوانات، حشرات و همه‌ی موجودات یادآور نوعی دقت‌نظر است که در آثار شعرای مغرب زمین دیده می‌شود. انعکاس رنگ محلی در شعر نیما از صفات شعر راستین و فطری است. اما مهمترین و بارزترین ویژگی شعر نیما بدعتی است که او در موسیقی شعر با کوتاه و بلندی مصراع‌ها و جابجایی قافیه‌ها پدید آورده است

. نیما وزن را برای شعر لازم و حتمی می‌داند بر همان اساس وزن شعر فارسی مبنی بر امتداد مصوّت‌ها و تکیه‌ی کلمات، منتهی نه آن‌چنان که در شعر قدیم وزن بیت یا مصراع، معیار تعیین وزن شعر به‌شمار می‌آمد زیرا طول مصراع‌ها در شعر وی یکسان و برابر نیست. نیما در صدد است

به‌جای آن‌که مصراع را معیار وزن شعر قرار دهد به‌ کلّ پیکره‌ی اثر و مجموع مصراع‌ها یک صورت موسیقایی و آهنگین ببخشد، کوتاه و بلندی مصراع‌ها نیز به‌طور کلی بیشتر تابع جریان و آهنگ طبیعی سخن و آن‌چنان است که روح کلام و احیاناً تأکیدها، تکیه‌ها یا وقف‌ها و بافت جمله‌ها اقتضا می‌کند نه آن‌که وقتی سخن نیاز نداشته باشد مصراع را برای کامل کردن بقیه‌ی وزن از کلمات پر کند به این ترتیب تساوی ارکان عروضی در مصراع‌ها در شعر او ملحوظ نیست اما شعر موزون است و قابل تقطیع و تعدّد و تنوّع اوزان در شعر به‌صورتی وافر تواند بود. موضوع دیگر قافیه در شعر نیماست شعر نیما مقفّی است لیکن؛ نه آن صورت مکرّر و مرتب که قافیه در شعر سنّتی رعایت شده است.

قافیه در شعر نیما جای ثابت ندارد که درست در همان موضوع تکرار شود بنابراین نیما برای قافیه نیز اهمیت خاصی قائل است به این معنی که مقامی مهمتر از تکرار خودبه‌خود در پایان مصراع‌ها می‌تواند داشته باشد بلکه رکنی است آهنگین برای تفکیک مطالب و نیز معطوف داشتن مطالب بهم‌پیوسته به یکدیگر. پس نیما وزن را و هم قافیه را از ابزارهای لازم و سودمند شعر می‌شمارد منتهی نظر او آن است که وزن و آهنگ شعر را باید روح و موضوع و اقتضای طبیعی شعر، هماهنگ با جریان فطری و آزاد کلام، به‌وجود آورد نه آن‌که ارکان عروضی بر آن حکومت داشته باشد.
او در ۱۸دی‌ماه ۱۳۳۸(هـ.ش) به علّت ذات‌الرّیه در تهران درگذشت.

ترک تهران
به سال ۱۳۰۷ خورشیدی محل کار عالیه جهانگیر همسر نیما به آمل انتقال پیدا کرد. نیما نیز با او به این شهر رفت. یک سال بعد آنان به رشت رفتند. عالیه در این‌جا مدیر مدرسه بود و نیما را سرزنش می‌کرد که چرا درآمدی ندارد.[۱۲]او مدتی نیز در دبیرستان حکیم نظامی شهرستان آستارا واقع در مرز شوروی سابق به امر تدریس مشغول بود.

تغییر نام
علی اسفندیاری در سال ۱۳۰۰ خورشیدی نام خود را به نیما تغییر داد. نیما نام یکی از اسپهبدان تبرستان بود و به معنی کمان بزرگ است. او با همین نام شعرهای خود را امضا می‌کرد. در نخستین سال‌های صدور شناس‌نامه نام وی نیماخان یوشیج ثبت شده است.[۱۳]
آغاز شاعری

از راست به چپ: هوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی،نیما یوشیج، احمد شاملو، مرتضی کیوان
نیما در سال ۱۳۰۰ منظومه قصه رنگ پریده را که یک سال پیش سروده بود در هفته‌نامه قرن بیستم میرزاده عشقی به چاپ رساند.[۱۴] این منظومه مخالفت بسیاری از شاعران سنتی و پیرو سبک قدیم مانند ملک الشعرای بهار و مهدی حمیدی شیرازی را برانگیخت. شاعران سنتی به مسخره و آزار وی دست زدند.