فایل ورد کامل مقاله تاریخچه یونسکو؛ بررسی علمی شکل‌گیری، اهداف و نقش آن در توسعه فرهنگی و آموزشی جهانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله تاریخچه یونسکو؛ بررسی علمی شکل‌گیری، اهداف و نقش آن در توسعه فرهنگی و آموزشی جهانی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله تاریخچه یونسکو؛ بررسی علمی شکل‌گیری، اهداف و نقش آن در توسعه فرهنگی و آموزشی جهانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله تاریخچه یونسکو؛ بررسی علمی شکل‌گیری، اهداف و نقش آن در توسعه فرهنگی و آموزشی جهانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله تاریخچه یونسکو؛ بررسی علمی شکل‌گیری، اهداف و نقش آن در توسعه فرهنگی و آموزشی جهانی :

تاریخچه یونسکو
در اول نوامبر سال ۱۹۴۵ درست هنگام پایان جنگ جهانی دوم کنفرانس بزرگی در لندن تشکیل شد. در این کنفرانس نمایندگان چهل کشور شرکت کردند. فرانسه و انگلستان به عنوان دو کشوری که بیشترین صدمات را از جنگ تحمل کرده بودند، پیشنهاد کردند سازمانی با هدف نهادینه ساختن فرهنگ صلح به معنای واقعی کلمه تأسیس شود. از نظر آنان سازمان جدید باید در راه «همبستگی فکری و اخلاقی بشریت» خدمت کند و مانع از وقوع جنگ جهانی دیگر شود.
در ۱۹ نوامبر ۱۹۴۵، ۳۷ تن از نمایندگان کشورها اساسنامه یونسکو را امضا کردند و بدین ترتیب سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد(یونسکو) با هدف پیشبرد صلح و رفاه همگانی در جهان از طریق «همکاری» میان ملتها تأسیس شد. از آنجا که صلح باید بر اساس همبستگی معنوی و فکری پی ریزی شود و از آنجا که «جنگ‌ها نخست در اذهان بشر آغاز می شود، دفاع از صلح نیز باید در ذهن انسان‌ها شکل گیرد» (همانگونه که در آغاز دیباچه یونسکو آمده است) ، رسالت یونسکو بیش از هر چیز اخلاقی است و با روح انسان سر و کار دارد. بنابراین یونسکو مأموریت یافته است که در مقام سازمانی برای «همکاری فکری» در سطح بین المللی خدمت کند.

یونسکو با ازدیاد و تقویت مناسبات آموزشی، علمی و فرهنگی دو هدف کاملاً پیوسته را تعقیب می کند:
۱ توسعه، که ورای تقاضای ساده پیشرفت مادی، باید به طیف گسترده ای از خواستهای انسان پاسخ گوید، بدون آنکه میراث نسلهای آینده را به خطر افکند.
۲ برقراری فرهنگ صلح، بر اساس آموزش مسؤولیت شهروندی و مشارکت کامل در فرایندهای دموکراتیک. برای اینکه صلح پایدار، صادقانه و مورد قبول همه برقرار شود، در دیباچه اساسنامه یونسکو آمده است کشورهای امضاء کننده این اساسنامه «مصمم اند که دستیابی کامل و برابر به آموزش، پی جویی آزاد حقیقت عینی، تبادل آزاد اندیشه‌ها و دانسته‌ها را برای همگان تضمین کنند و روابط بین مردم خود را توسعه بخشند و افزایش دهند تا با درک متقابل و بهتر به شناختی دقیق‌تر و حقیقی تر از آداب و رسوم یکدیگر برسند.» برای تحقق این هدف ، دولت های مربوط تصمیم به تأسیس «سازمان‌های آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) گرفتند تا با همکاری ملل جهان در زمینه‌های آموزشی، علمی و فرهنگی به تدریج به اهداف صلح بین المللی و رفاه عام بشری برسند و این خود از اهداف اولیه سازمان ملل متحد است که در منشور آن نیز آمده است.

کنفرانس سانفرانسیسکو که منجر به تشکیل سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ شده از دولت انگلیس دعوت کرد کنفرانسی جهت تدوین اساسنامه بین المللی فرهنگ برگزار کند. این کنفرانس در نوامبر همان سال با شرکت ۴۳ کشور از جمله ایران ، در لندن برگزار شد. هدف اولیه کنفرانس سانفرانسیسکو و دولت آمریکا تأسیس سازمانی صرفاً آموزشی برای بازسازی مراکز آموزشی بود ولی شرکت کنندگان در کنفرانس لندن فرهنگ را نیز به عنوان بخشی از برنامه سازمان منظور کردند. وقوع بمباران هیروشیما و توجه همگان به نقش یافته‌های علمی در زندگی بشر به آنجا انجامید که حرف «S» نیز به نشانه کلمه «Sciences» علوم در عنوان سازمان گنجانده شود و «Uneco» به «Unesco» تبدیل شود.

طی این کنفرانس وظایف سازمان درچندین بند تعیین شد که خلاصه آن عبارت است از:
ü تسهیل تبادل آزاد میان رهبران آموزشی، فرهنگی و علمی کشورها

ü مبادله آزاد عقاید و اطلاعات میان مردم و متخصصین از طریق مدارس، دانشگاه‌ها و سایر مؤسسات آموزشی و پژوهشی ü تدوین و توزیع برنامه‌های آموزشی و فرهنگی متناسب با نیازهای کشورها به علاوه بر ضرورت حفظ جنبه غیر دولتی سازمان نیز تأکید شد.

نزدیک به پنجاه سال از تأسیس سازمان ملل و سازمان تربیتی، علمی و فرهنگی وابسته به آن «یونسکو» می گذرد. طی این سال ها تحولات بسیار مهمی در زندگی اجتماعی بشر رخ داده است. از جمله مبارزات استقلال طلبانه در سراسر دنیا و ظهور کشورهای مستقل در صحنه بین‌المللی است و گواه آن حضور بیش از ۱۷۰ کشور عضو در یونسکو در سال های اخیر است در حالی که در بدو تأسیس سازمان، این تعداد کمتر از پنجاه کشور بود.

کشورهای عضو
در سال ۱۹۴۵، ۳۷ کشور اساسنامه یونسکو را به امضاء رساندند. این اساسنامه بعداً در سال ۱۹۴۶ مورد امضاء بیست کشور دیگر قرار گرفت و بدین ترتیب این تعداد از اعضاء نخستین بنیانگذاران سازمان آموزشی، علمی، فرهنگی ملل متحد شدند. تا سال ۱۹۵۰ تعداد اعضا یونسکو به ۵۹ عضو رسید و در سال ۱۹۵۴ اتحاد جماهیر شوروی سابق به عنوان هفتادمین عضو به این سازمان پیوست.

بین سالهای ۱۹۶۰ و ۱۹۶۲ در پی فرایند استعمارزدایی ۲۴ کشور جدید التأسیس آفریقایی نیز به این سازمان پیوستند. اما در سال ۱۹۸۴ یونسکو یکی از اعضای مهم خود یعنی ایالات متحده را که بر مدیریت و سیاستهای سازمان انتقاد داشت و تصمیم به خروج از آن را گرفت را از دست داد. اندکی بعد انگلستان و سنگاپور نیز از سازمان کناره گیری کردند.

در اوایل سال ۱۹۹۰ فروپاشی بلوک شرق سبب ایجاد تحولات بیشتر شد. کرسی آلمان شرقی بر اثر اتحاد با آلمان حذف گردید. اندکی بعد فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق نیز سبب افزایش اعضا شد و ۱۲ عضو جدید بر اثر این فروپاشی به سازمان یونسکو پیوستند از جمله ارمنستان، آذربایجان، گرجستان، قزاقستان و قرقیزستان، اندکی بعد نوبت کشورهای یوگسلاوی سابق شد و کشورهایی نظیر بوسنی هرزگوین، اسلوونی و کروزنی به این سازمان ملحق شدند.

از زمان تأسیس سازمان یونسکو ۱۰ عضو در فواصل زمانی مشخص از سازمان کناره گرفتند. به عنوان مثال آفریقای جنوبی در سال ۱۹۵۶ این سازمان را ترک کرد و در سال ۱۹۹۴ بعد از حذف نژاد پرستی دوباره ملحق شد. تمامی این ده کشور به جز سنگاپور دوباره به یونسکو پیوستند. انگلستان یکبار دیگر در سال ۱۹۹۷ عضو یونسکو شد. در اکتبر ۲۰۰۳ با برگشت ایالات متحده به یونسکو ترکیب اعضای آن به ۱۹۰ کشور عضو رسید.

مجامع یونسکو
مجموعه فعالیتها و کارکردهای یونسکو خوشبختانه از همیاری میان عوامل مختلف مجامع گوناگون بهره‌مند است. این مجامع در شکل نهایی خود یک مجمع بین المللی را تشکیل می‌دهند.
این مجامع در برگیرنده دولتها، کمیسیونهای ملی، نمایندگان پارلمانها، NGOs و مؤسسات دیگر می‌باشند. در میان این جوامع همچنان می توانیم رسانه‌های جمعی ، مدارس، مؤسسات علمی فرهنگی، سهامداران بخشهای خصوصی و گروهی از مؤسسات سازمان ملل را جای دهیم. ـ این جوامع به عنوان یک کلیت ایده‌آلها و ارزشهای یونسکو را در سراسر جهان چه در سطح محلی چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی همواره زنده می‌دارند.

ـ در مجموع ۱۹۰ کشور دارای کمیسیونهای ملی مرکب از نمایندگان مجامع آموزشی، علمی و فرهنگی هستند. در حدود صد کمیته مشورتی، کمیسیونهای بین المللی و شوراهای بین الدولی به منظور انجام وظایف محوله ویژه و نیز جهت بازتاب فعالیتهای یونسکو فعالیت می‌کنند.
ـ شش هزار مؤسسه، مرکز و کلوپ یونسکو ایده‌آلها و تلاشهای سازمان را به طور اساسی و بنیادین دنبال می‌کنند.

ـ ۶۷۰۰ مدرسه وابسته به یونسکو به جوانان در جهت افزایش بینش تساهل و تفاهم بین المللی یاری می‌رسانند. ـ ۳۳۰ سازمان غیر دولتی (NGOs) با یونسکو ارتباط رسمی دارند و بسیاری از سازمانهای دیگر با بخش‌های مختلف یونسکو در خصوص مسائل جاری همکاری می‌کنند.
ـ گروه چهل نفره متشکل از شخصیت‌های برجسته موسوم به سفیران خیرخواهی از استعدادها و موقعیت‌های خود در راستای کمک به جلب توجه جهانی نسبت به فعالیت و مأموریت یونسکو استفاده می‌کنند. ـ بیش از ۳۰۰ شرکت و سازمان فعال در عرصه تجاری و شرکای جدید متعهد شده‌اند که در راستای نیل به اهداف توسعه پایدار انسانی و مسئولیت پذیری اجتماعی با یونسکو در سطح جهانی همکاری ‌کنند.

ـ ۱۷۴ کشور عضو با یونسکو در پاریس مذاکرات دائم دارند.
ساختار و تشکیلات یونسکو
کنفرانس عمومی
یکی از ارکان اصلی یونسکو کنفرانس عمومی است. این کنفرانس نمایندگان کلیه کشورهای عضو را در برمی گیرد و هر دو سال یک بار تشکیل جلسه می دهد. برنامه‌ها و بودجه یونسکو توسط کنفرانس عمومی تعیین می شود و همه کشورها از حق یک رای برخوردارند.
کنفرانس عمومی شش زبان کاری دارد که عبارتند از : انگلیسی، عربی، چینی، اسپانیایی، فرانسه و روسی کنفرانس عمومی یکی از فرصت‌های خوب برای تبادل آرا و تنظیم برنامه با دبیرخانه یونسکو و کشورهای دیگر است.

شورای اجرایی
شورای اجرایی یا به عبارتی شورای اداری یونسکو، مقدمات کار کنفرانس عمومی را تهیه و بر اجرای کامل تصمیمات کنفرانس عمومی نظارت می کند. ۵۸ عضو آن توسط کنفرانس عمومی و با رای گیری برگزیده می شوند. در گزینش نمایندگان این شورا، تنوع فرهنگ ها و توزیع جغرافیایی کشورها مدنظر است. شورای اجرایی دو بار در سال تشکیل جلسه می دهد.

دبیرخانه و مدیر کل
دبیرخانه یونسکو وظیفه تدوین پیش نویس برنامه و بودجه و پیاده کرده برنامه مصوب را به عهده دارد. دبیرخانه که با مدیریت و تحت نظارت مدیرکل (مدیرکل یونسکو توسط کنفرانس عمومی برای مدت شش سال انتخاب می شود) اداره می شود موظف است برنامه‌های مصوب کنفرانس عمومی را به اجرا درآورد. در اوایل دهه ۸۰، کارکنان دبیرخانه نزدیک به ۳۵۰۰ نفر بوده‌اند (که حدود ۲۴۰۰ نفر در مقر یونسکو در پاریس و سایرین در دفاتر منطقه ای سازمان در کشورهای مختلف فعالیت داشته‌اند). در سال ۲۰۰۱ دبیرخانه حدود ۱۸۰۰ کارمند در رده های مدیریتی و غیر مدیریتی داشته است که حدود آنها در مقر یونسکو در پاریس مشغول به کارند. در جهت تمرکز زدایی دفتر منطقه‌ای علوم در هند و دفتر اصلی و ربانکوک عمده ترین دفاتر یونسکو هستند، به علاوه مرکز فرهنگی آسیا برای بونسکو که یک مرکز ملی است و در ژاپن قرار دارد در سال‌های اخیر سهم فزاینده‌ای در برنامه های یونسکو در آسیا و اقیانویسه یافته است.

مدیر کل کنونی یونسکو آقای کوئیچیرو ماتسوئورا اهل ژاپن هستند که در سال ۱۹۹۹ به این سمت برگزیده شدند
اهداف و برنامه ها استراتژی
هدف کلی
هدف برنامه های یونسکو که بر اساس سهیم کردن همه انسان ها در دانش پی‌ریزی شده پیشبرد فرهنگ، صلح خواهی، توسعه انسانی و توسعه پایدار می باشد.
رسالت سازمان
۱ـ توسعه و ارتقاء اصول و هنجارهای جهانی مبتنی بر ارزشهای مشترک به منظور مواجهه با چالشهای بوجود آمده و مهم در عرصه آموزش، علم، فرهنگ و ارتباطات و حمایت و تقویت «رفاه‌عمومی»

۲ـ ارتقاء و گسترش تکثر‌گرایی از طریق به رسمیت‌شناسی و صیانت از تنوع فرهنگی و ملاحظه حقوق‌انسانی
۳ـ ارتقاء سطح مشارکت و اقتدار در جامعه علمی از طریق دسترسی برابر، ظرفیت‌سازی و مشارکت در دانش

اهداف استراتژیک
آموزش:
ـ ارتقای آموزش به عنوان حق اساسی مطابق با اعلامیه جهانی حقوق بشر
ـ بهبود کیفیت آموزش از طریق متنوع‌سازی محتویات و متدها و ارتقای ارزشهای مشترک در سطح جهانی
ـ ارتقای سطح تجارب علمی، ابتکارات و اشاعه و مشارکت اطلاعات و اتخاذ بهترین تدابیر در راستای سیاست‌ گفتگوی علمی

علوم:
ـ ارتقاء اصول و هنجارهای اخلاقی برای هدایت توسعه علمی و تکنولوژی و استحاله اجتماعی
ـ بهبود امنیت انسانی از طریق مدیریت بهینه تحولات اجتماعی و محیطی
ـ تقویت و غنابخشی به ظرفیتهای علمی، فنی و انسانی در راستای مشارکت در جوامع علمی معاصر

فرهنگ:
ـ ارتقاء سطح ابزارهای استاندارد قانونی و اجرای آنها در حوزه فرهنگ
ـ صیانت از تنوع فرهنگی و تشویق گفتگو میان فرهنگها و تمدنها
ـ تقویت و غنابخشی ارتباط میان فرهنگ و توسعه از طریق ظرفیت و مشارکت در دانش