فایل ورد کامل تحقیق طول عمر حضرت مهدی (عج)؛ بررسی علمی و اعتقادی امکان طول عمر و جایگاه آن در باورهای شیعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق طول عمر حضرت مهدی (عج)؛ بررسی علمی و اعتقادی امکان طول عمر و جایگاه آن در باورهای شیعی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق طول عمر حضرت مهدی (عج)؛ بررسی علمی و اعتقادی امکان طول عمر و جایگاه آن در باورهای شیعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق طول عمر حضرت مهدی (عج)؛ بررسی علمی و اعتقادی امکان طول عمر و جایگاه آن در باورهای شیعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق طول عمر حضرت مهدی (عج)؛ بررسی علمی و اعتقادی امکان طول عمر و جایگاه آن در باورهای شیعی :

طول عمر حضرت مهدی (ع)

لازمه ی غیبت طولانی حضرت مهدی (ع) برخورداری ایشان از عمر طولانی است. همچنین به انجام رسیدن قیام جهانی آن حضرت ایجاب می کندکه از نیرو و نشاط جوانی بهره مند باشند و از این رو است که روایات بسیاری از این حقیقت یاد کرده اند که مهدی علیه سلام در سن پیران و سیمای جوانان قیام می کند و ما برخی از آنان را پیشتر آوردیم و مواردی را نیز بیان می کنیم:

۱- امام سجاد (ع) فرمودند :
در قائم سنتی از نوح پیغمبراست و آن درازی عمر می باشد .
۲- حضرت رضا (ع) در بیان علائم مهدی (ع) به هنگام خروج فرمودند :
یک نشانه او این است که در سن پیری رخسار جوانی دارد . تا جائی که بیننده گمان می برد که او چهل ساله یا کمتر است و نشانه دیگرش اینکه تا پایان عمر به سبب مرور زمان پیر و فرسوده نمی گردد .

۳- حافظ محمد بن یوسف گنجی شافعی در کتاب البیان فی اخبار صاحب زمان و شیخ جمال الدین دمشقی در کتاب عقد الدررو خاجه کلان قندوزی در کتاب ینابیع الموده از امام حسن مجتبی (ع) روابت کردند که فرمود :
چون مهدی بپا خیزد مردم او را انکار می کنند زیرا که بصورت جوانی شاداب به سویشان برگشته در حالی که آنان می پندارند که وی پیرمردی کهنسال است .

پس دوام جوانی و عمر طولانی حضرت حجت از ویژگی های عمده او و مایه ی امتیازش از مدعیان و متهمدیان می باشد. و محکی است که اهل دغل را سیه رو می کند.
عموم مخالفان شیعه این ویژگی را دستاویز نموده و با انکار آن ما را به باد سرزنش و استهزاء گرفته اند و خلاصه یافته های آنان اینست که کهنسالی و جوان زیستی مهدی منافی با موازین عقلی و قوانین طبیعی و نوامیس آسمانی می باشد و ما اینک به مدد بینش و دانش ، گام به گام گفتارشان را نقد نموده و پاسخ می گوییم تا منصفین چه داوری کنند؟
الف)منطق عقل:

گویند :
به شهادت عقل و خرد انسانی ، هر موجود حادث مرکب، محکوم به نابودی و فناء می باشد .
بنابراین زندگانی ابدی برای هیچ بشری ممکن نخواهد بود . چگونه شما مهدی اسلام را خالد و پاینده می دانید ؟ و برایش عمر جاوید قائلید؟

گوئیم :
ما هرگز برای مهدی منتقم، خلود و جاودانگی معتقد نیستیم، بلکه ایشان را مانند دیگر آدمیزادگان، محکوم به مرگ و زوال می دانیم با این تفاوت که وی از عمری دراز و توانی بسیار برخوردار می باشد و بر خردمندان تفاوت فاحش میان پایندگی و دیرزیستی به خوبی پیداست و هرگز ناموس خرد برای جاودانگی . کهنسالی حکم یکسانی نمی نماید.

گویند :
عقیده شما در مورد عمر بسیار زیاد مهدی و دوام جوانی او امری خلاف عادت و غیر معمول و بی سابقه می باشد که عقل هر انسان آنرا بعید می شمارد . با دیده اعجاب و شگفتی بدان می نگرد و همین استبعاد شدید برای انکار و یا لااقل تزلزل این اعتقاد کافیست .

گوئیم :
۱- به گفته اهل خرد، هر آنچه از عجایب و غرایب شنیدی آنرا ممکن و شدنی بشمار، مگرآن که برهانی استوار بر نبود آن بیابی (از ابن سینا) پس، بدین مبنا دیر زیستی حضرت حجت موعود غیرممکن و ممتنع نبوده ؛ دارای امکان عقلی خواهد بود .

۲- هیچ منطق و برهان عقلی برای مدت حیات یک انسان مرز زمانی ای (جز حد بینهایت) معین نمی تواند بکند. چنان که هیچ گاه منکر جوان مرگی کسی به علت نرسیدنش به حد نصاب!! نشده ایم و نیز به هیچ شخص کهنسالی فرمان نمی دهیم که به خاطر گذشتن از حد نصاب !! خود را هلاک یا زنده بگور نماید!! بعکس، احساس فطری و درک وجدانی همه ی بشر، نسبت به دوام و بقاء حیاتشان ، خود بهترین و روشن ترین گواه خرد پسند بر نبود حد مشخص عقلی برای آنان است ، زیرا عموم مردم ، در هر سن و سال و حتی در بدترین حالات و حادترین لحظات به امید حیات دلخوشند و تا آخرین دم عمر در خود شوق و اشتیاق زندگی می یابند و چنین کیفیت طبیعی گویای آن است که در نهاد و سرشت انسانی آنچه اصالت طبیعی دارد زیستن است نه مردن .
۳- به فرض که طول عمر و دوام جوانی قائم موعود بی سابقه و کم نظیر و نادر باشد، مگر به قانون خرد، کمیابی و ندرت، برهان امتناع وجود می باشد؟ آیا می توان منکر نبوغ خارق العاده بعضی از انسان ها گردید ؟ مگر نوابغ فکری و علمی و فنی و نظامی و هنری و ورزشی ;.. بی نظیر و بی سابقه نیستند؟ پس عقیده ما در مورد مهدی استبعادی ندارد .

۴- کهنسالی حضرت حجت پدیده خلاف عادت عمومی نیست، بلکه در تاریخ بشر از این قبیل بسیار دیده شده، تا جائیکه مکتب ویژه ای بدین موضوع اختصاص یافته است و بنابراین جای هیچ گونه ایرادی نسبت به اعتقاد شیعه باقی نمی ماند.

گویند :
پذیرش امکان دراز عمری انسان ها اثبات وجود امام شیعه را نمی کند، زیرا شیعیان نمی توانند وی را ارائه دهند شما چگونه پیشوایتان را ثابت می کنید؟

گوئیم :
بنا به موازین عقلی، هر کیفیتی تا زمانی که علل . اسباب سازنده آن باقی است، هم چنان به جا خواهد ماند. فی المثل تا وقتی که عوامل حیات یک موجود زنده نابود نشده او به زندگی ادامه خواهد داد و بنابراین به هنگام گفت وگو در مورد بود و نبود چیزی، اگر یک طرف بحث، پیدایش آن پدیده را در زمانی ثابت نماید نیازی ندارد

که وجود آنرا در زمان های بعد نیز اثبات کند بلکه به عهده طرف دیگر است که برای آن پدیده اقامهء دلیل و برهان نماید و از این روی چون ما تولد قائم را ثابت کرده ایم، بر عهده مخالفین است که وفات و هلاکت ایشان را، با شواهد روشن مسلم سازند، و پیداست بر این مدعا برهانی ندارند.

ب) قانون طبیعی:

گویند :
فضل و دانش بشری پیری و مرگ را سرنوشت هر آدمیزاده ای شناخته و بر این اساس نظر شما درباره حجت موعود مباین با علوم انسانی و در نتیجه منافی قوانین طبیعی خواهد بود.

گوئیم :
۱- اظهار نظر موکد و قطعی، پیرامون قوانین واقعی طبیعی، به اتکا دانش ناقص و محدود و ناچیز بشری، کاری جاهلانه و بی خردانه است. زیرا هیچ کس نمی تواند مدعی شود که آگاهی تام و تمام به نوامیس جهانی دارد، در حالیکه قهرمانان و پیشتازان عرصه ی فرهنگ انسانی، به فرو تنی کامل به کمی معلومات و فزونی مجهولات خویش معترفند و ناتوانی و زبونی خود را در شناخت کامل قوانین شگفت انگیز طبیعت و نوامیس اسرارامیز ماوراء طبیعت ابراز می دارند. هنگامی که ستارگان فروزان آسمان علم بشر هنوز از درک و فهم و حتی بررسی دقیق حیات و ممات عاجزند، چگونه توقع می رود تا از راز امتداد حیات و تاخیر ممات (طول عمر) پرده برداشته شود و حد مشخص عمر تعیین گردد؟ پس کس را نرسد که کوتاهی و کمبود دانش انسان را ملاک انکار حقایق قرار دهد.

۲ – نگاه عمیقی به هدف و مقصد علوم پزشکی، نادرستی تصورات مخالفین شیعه را می نمایاند زیرا که بنیان علوم فوق بر این است که انسان ها در صورت مراعات نکات بهداشتی از تندرستی و سلامت همیشگی برخوردار بوده با اندامی شاداب و با نشاط سالیانی دراز بسر خواهند برد و اگر جز این بود، این دانش ها بی حاصل می نمود. حقیقت بالا در مورد عموم سلول ها مصداق دارد.

بدین معنی که هرگاه گروهی یاخته های زنده از گزند حوادث ناگوار و عوامل کشنده ومرگبار مصون بمانند، سالیان متمادی زیست خواهند نمود، چنان چه دکتر الکسیس کارل، زیست شناس و جراح و فیزیولوژیست شهیر قرن اخیر در کتاب “انسان موجود ناشناخته” در فصل پنجم به تفصیل در این باره سخن گفته، منجمله می نویسد:
اگر ترکیبات محیط غذایی را ثابت نگه دارند، اجتماعات سلولی الی غیرالنهایه به فعالیت خود ادامه می دهند; و اگر از افزایش حجم آنها جلوگیری نمایند هیچ گاه پیر نخواهند شد.

امثال این عبارت در کتب زیست شناسی بسیار است و نشان می دهد که طول عمر و جوان زیستی مهدی به هیچ وجه ایراد علمی ندارد.

۳- دانش کنونی بشر در زمینه علوم زیستی و پزشکی، دیرزیشتی و شادابی را اصیل و طبیعی می داند و پیری و مرگ را عاض و غیرطبیعی می شمارد. چنانچه در فصل سوم کتاب راه رسم زندگی نوشته دکتر کارل تحت عنوان ” قوانین اصلی زندگی ” پیرامون فطری بودن دراز عمری این گونه آمده است:
بدن تقریبا خود را در مقابل هر حادثه ای می ریزد و در برابر هر موقعیت تازه وسائلی برای مواجه با آن بر می انگیزد، این وسیله هدفی جزء تامین حداکثر عمر ندارد. در مقابل هر خطر کیفیات قیزیولوژیکی در جهتی متوجه می شوند که بزرگترین مدت حیات را تامین کنند.
پس بدن انسان طبیعتا به عمر طولانی و سلامت جسمانی متمایل است و فطرتا می کوشد تا هر چه بیشتر بر میزان عمر بیفزاید.

۴- علوم امروزی بشر تقریبا تمام کوشش خود را در شناخت طبیعت بی جان مادی متمرکز و مصروف نموده در حالیکه نوع انسان از حقیقتی ماوراء ماده ی بی شعور فیزیکی یعنی روح و جان بر خوردار است که نقش مهمی در حیات وی دارد و بنابراین کمبود تحقیق و پژوهش در این زمینه از درستی قضاوت علمی ما در باره ی قوانین زیستی بشر می کاهد، زیرا چه بسا که عظمت روحی و سلامت روانی و قدرت معنوی، ادمیزاد را فرسودگی و نابودی باز دارد و به عمر طولانی و نیروی دائمی بخشد.

گویند :