فایل ورد کامل مقاله جوان از منظر قرآن و معصومان؛ تحلیل علمی نقش جوانی در تربیت دینی و اجتماعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله جوان از منظر قرآن و معصومان؛ تحلیل علمی نقش جوانی در تربیت دینی و اجتماعی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله جوان از منظر قرآن و معصومان؛ تحلیل علمی نقش جوانی در تربیت دینی و اجتماعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله جوان از منظر قرآن و معصومان؛ تحلیل علمی نقش جوانی در تربیت دینی و اجتماعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله جوان از منظر قرآن و معصومان؛ تحلیل علمی نقش جوانی در تربیت دینی و اجتماعی :

جوان از دیدگاه قرآن و معصومان علیهم‏السلام

ابزارهاى مهم تربیت دینى و معنوى
الف: زمینه درونى جوانان.

جوانان سرزمینهاى آماده و حاصلخیز براى افشاندن بذر ایمان و معنویت شمرده مى‏شوند و بیش از دیگران زمینه پذیرش ایمان و معنویت دارند. رسول خدا(ص) فرموده است: «شما را به نیکى درباره جوانان سفارش مى‏کنم. به درستى که قلوب آنان نرمتر و مهربانتر است. (براى پذیرش فضیلتها آماده‏تر است) (وقتى) خداوند مرا، بشارت دهنده و انذارکننده؛ بر انگیخت، جوانان بامن پیمان بستند و پیران به مخالفت برخاستند;». [۱]
اسماعیل‏بن فضل هاشمى مى‏گوید: به امام باقر(ع) گفتم: مرا از سبب تفاوت یعقوب و یوسف آگاه ساز. هنگامى که فرزندان یعقوب(ع) به او گفتند: اى پدر! بر تقصیراتمان آمرزش طلب که ما درباره یوسف گناه کردیم. یعقوب(ع) فرمود: بزودى از درگاه خدا براى شما آمرزش مى طلبم؛ [۲]ولى هنگامى که به یوسف(ع) گفتند: خداوند شما را بر ما مقدم داشت و ما خطا کردیم؛ یوسف(ع) فرمود: امروز شرمنده نباشید، من عفو کردم، خداوند گناه شما را ببخشد که او مهربانترین مهربانان است.[۳]
امام(ع) فرمود: (علت اینکه یوسف بى‏درنگ بخشید، آن است که) قلب جوان نرمتر و مهربانتر از کهنسال است. درطول تاریخ اسلام بسیارى از جوانان به مقامات بالاى معنویت دست یافتند. [۴]

ب: قرآن.
قرآن کتاب هدایت است و هر انسان باسوادى، به فراخور ظرفیت خود، از آن بهره مى‏گیرد. جوان، به خاطر ویژگیهاى خاص خود، بیشتر به انس با قرآن نیاز دارد تا در پرتو آن براى طى مسیر پرپیچ و خم زندگى ره توشه‏اى مطمئن فراهم آورد. امام صادق(ع) فرمود: کسى که قرآن تلاوت مى‏کند، اگر جوان مومن باشد، قرآن باگوشت و خونش آمیخته مى‏شود.[۵]

ج: عبادت.
عبادت و پرستش لازمه بندگى است. عبادت اوج ارتباط بنده و معبوداست. عبادت منبعى مطمئن براى آرامش است. جوانى دوره حساس وپرمخاطره زندگى است. اضطرابها، نگرانیها، ناکامیها و; همه در پرتو عبادت و بندگى از زندگى پرتلاطم جوان رخت بر مى‏بندد و زندگى‏اش از اطمینان و امید سرشار مى‏شود. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «خداوند به سبب جوان عبادت کننده بر فرشتگان مباهات مى‏کند و مى‏فرماید: بنده‏ام را بنگرید که چگونه به خاطر من ازخواهش نفسانى‏اش گذشت». [۶]
آن حضرت همچنین فرمود: «در روزى که سایه‏اى جز سایه الهى نیست، هفت دسته در سایه عرش الهى قرار دارند: امام عادل، جوانى که در عبادت خداوند رشد کرده باشد و;».[۷]

د: شناخت دین.
آگاهى جوان از دین در تربیت او نقشى مهم دارد. بر جوان مسلمان ضرورى است که با علوم دینى و مسایل آن آشنا باشد و احکام الهى‏را بداند. امام باقر(ع) فرموده است: «اگر جوان شیعه‏اى را نزد من آورند که تفقه در دین نمى‏کند، او را با مجازاتى دردناک کیفر خواهم داد». [۸]
شناخت دین و احکام آن تا آنجا اهمیت دارد که در روایات مرحله‏اى از مراحل تربیت شمرده شده است. امام صادق(ع) فرمود: «فرزند آدم هفت سال اول بارى مى‏کند، هفت سال دوم نوشتن فرا مى‏گیرد و هفت سال سوم مسایل حلال و حرام مى‏آموزد». [۹]

ه: توبه
جوان در معرض لغزشها و خطاهاست و دامهاى شیطان براى فریب اومهیاتر است. بدین سبب به ارتباط با خداوند و حضور در مجالس دعا، انابه و استغفار بیشتر نیاز دارد. جوان با آب زلال توبه روح و جان غبار گرفته‏اش را شتسشو مى‏دهد و خود را براى پیمودن‏سریعتر مسیر تکامل آماده مى‏سازد. فراهم کردن زمینه توبه وتوجه دادن جوان به این عنصر سازنده بخشى از تربیت دینى ومعنوى اوست. رسول اکرم(ص) مى‏فرماید: «خداوند (ص) و آن توبه کننده را دوست دارد». [۱۰]
آن حضرت همچنین فرمود: «هیچ کس نزد خداوند از جوان توبه کننده محبوبتر نیست؛ و هیچ کس نزد خداوند از کهنسالى که بر گناهانش باقى است، مبغوض‏تر نیست». [۱۱]

شیوه‏هاى تربیت جوان.
۱- روش درک واقعیات جوانى.
بى‏تردید جوانى از حساسترین و پرمخاطره‏ترین دوران زندگى است. جوان با همه تواناییها، به خاطر حساسیت مقطع سنى، مشکلات،کمبودها و واقعیات انکار ناپذیر دارد. عدم درک جوان و بى‏توجهى به واقعیات طبیعى‏اش چه بسا، به جاى تربیت، سبب گمراهى‏جوان مى‏شود. بدین جهت، باید متولیان امر تربیت جوان راموردتوجه قرار دهند؛ واقعیاتى که اشاره به برخى از آنها سودمندمى‏نماید:

الف: شدید بودن غریزه جنسى.
شدید بودن غریزه جنسى از واقعیات انکار ناپذیر دوره جوانى است. این غریزه در جوان طوفانى است. بویژه امروزه که جوانان اولین هدف تهاجم فرهنگى‏اند و زمینه‏هاى تحریک غریزه جنسى در آنان بیشتر مهیا است.

ب: محدودیت آگاهى و تجارب.
جوان به تدریج‏به اطلاعات و آگاهیهادست مى‏یابد و اندوخته‏هاى ناقص خود را تکمیل مى‏کند. توجه والدین و مربیان به محدودیت معلومات مفید و تجارب عملى جوان‏سطح توقعات آنان را کاهش مى‏دهد و معتدل مى‏سازد. على(ع) مى‏فرماید: «نادانى جوان معذور و علم و آگاهى‏اش محدوداست.» [۱۲]
بدین سبب اندیشه و نظر سنجیده کهنسالان از نیروى جوان برتراست. على(ع) فرموده است: «نظر سالخورده از نیرومندى جوان نزدمن محبوبتر است.» [۱۳]

ج: تکامل تدریجى عقل.
جوان در مسیر تکامل عقلى است و اندیشه‏اش به تدریج تکامل مى‏یابد. على(ع) مى‏فرماید: «انسان تا ۲۸ سالگى در حال تکامل‏عقلى است». [۱۴] آن حضرت همچنین مى‏فرماید: «عقل جوان در ۳۵ سالگى به نهایت کمال خود مى‏رسد و آنچه پس از آن به دست مى‏آورد، تجربه است.» [۱۵]
بدین سبب باید در حد معقول از جوان انتظار داشت‏و این ویژگى را در رفتار و موضعگیریهایش مورد توجه قرار داد.این وضعیت، بویژه تا سن ۱۸ سالگى، بیشتر آشکار است. على(ع) مى‏فرماید: «پیوسته عقل و حماقت‏با یکدیگر در تعارضند تااینکه شخص به ۱۸ سالگى مى‏رسد. در این هنگام، یکى بر دیگرى پیروز مى‏شود.» [۱۶]

د: جنون جوانى.
جنون جوانى یکى از بیماریهاى روانى است که هنگام بلوغ در برخى‏از جوانان آشکار مى‏شود. رسول گرامى اسلام مى‏فرماید: «جوانى شعبه‏اى از دیوانگى است.» [۱۷]
مستى جوانى حالت دیگرى است که دراین مقطع سنى پدید مى‏آید. على(ع) انواع مستى را چهار نوع (مستى جوانى، مستى ثروت، مستى خواب و مستى ریاست [۱۸]
شمرده، مى‏فرماید: «شایسته است انسان عاقل خویشتن را از مستى ثروت و مستى قدرت و مستى علم و مستى تمجید و چاپلوسى مستى جوانى دور نگاه دارد؛ زیرا هر یک از این مستى‏ها بادهاى مسموم و پلیدى دارد که عقل را مى‏رباید و آدمى را سبک مى‏سازد.» [۱۹]

ه: نوگرایى و شیک پوشى.
نوگرایى و نوجویى از ویژگیهاى جوان است. جوان دوست دارد خودرا نشان دهد و مورد توجه دیگران واقع شود. والدین باید این‏واقعیت را بپذیرند، در حد امکان به خواسته‏هاى معقول جوان پاسخ‏مثبت دهند و از سختگیرى و نه گفتن‏هاى غیر ضرورى، که به کدورت‏جوان مى‏انجامد، بپرهیزند. على(ع) همراه قنبر به بازار رفت واز فروشنده‏اى پرسید: آیا دو لباس به قیمت پنج درهم دارید؟ مرد پاسخ داد: آرى، اى امیرمومنان. با این پاسخ حضرت دریافت که فروشنده وى را شناخته است.
پس آنجا را ترک گفت، نزد دیگرى رفت و همین پرسش را تکرارکرد.فروشنده دوم جواب داد: آرى، دو لباس دارم؛ یکى بهتر است و سه درهم مى‏ارزد و دیگرى دو درهم. حضرت آنها را خرید و لباس سه درهمى را به قنبر داد. قنبر گفت: شما به آن سزاوارترید: شمابالاى منبر مى‏روید و خطبه مى‏خوانید.
حضرت فرمود: «انت‏شاب و لک شره الشباب ;؛ تو جوانى و میل جوانى دارى. من از پروردگارم شرم دارم و خود را بر تو ترجیح دهم.» [۲۰] طبق این روایت على(ع) به خاطر جوانى قنبر و میل جوان به نو پوشى (به اصطلاح امروز «شیک پوشى)» لباس بهتر و گرانتر را به او داد.

ى: روش احترام و مسوولیت دادن به جوان.
احترام به شخصیت جوان و مسوولیت دادن به او از شیوه‏هاى مهم تربیتى شمرده مى‏شود. جوان، با همه مشکلات و واقعیات دوره جوانى، براى ایفاى نقش و انجام مسوولیتهاى مختلف توانایى بسیار دارد. عدم اعتماد به جوان و بى‏توجهى به تواناییهاى او مانع شکوفایى استعدادهاست و در نتیجه به عدم رشد مطلوب جوان مى‏انجامد.

۲ سیره گرانسنگ رسول گرامى(ص).
سیره گرانسنگ رسول گرامى(ص) در مسیر دشوار تربیت، بهترین سرمشق شمرده مى‏شود. آن بزرگوار به جوانان اعتماد مى‏کرد و کارهایى بس مهم بدانان مى‏سپرد.
در این بخش به نمونه‏هایى ازاین روش پیامبر(ص) اشاره مى‏شود.

الف: عتاب‏بن اسید و ولایت مکه.
رسول اکرم عتاب‏بن اسید را که بیست و یک سال داشت، والى مکه ساخت. و امر فرمود با مردم نماز بگزارد. عتاب بن اسید اولین امرى بود که پس از فتح مکه در مکه‏نماز جماعت اقامه کرد. [۲۱]

ب: مصعب بن عمیر و تعلیم قرآن در مدینه.
اسعدبن زراره و زکوان‏بن عبد قیس از قبیله خزرج در مکه خدمت رسول اکرم(ص) رسیدند و پس از پذیزش اسلام، از حضرت خواستند کسى را با آنها به مدینه بفرستد تا به مردم قرآن بیاموزد و آنان را به آئین اسلام دعوت کند. پیغمبر اکرم(ص) به مصعب‏بن عمیر، که جوانى نورس مى‏نمود و بیشتر قرآن را فراگرفته بود، امر فرمود همراه آنان به سوى مدینه حرکت کند. مصعب به مدینه رفت و ماموریتش را بخوبى انجام داد. او اولین کسى بود که در مدینه نماز جمعه و جماعت برگزار کرد. اسیدبن خضیر و سعدبن معاذ به وسیله او مسلمان شدند. او در جنگ بدر در رکاب پیغمبر اکرم(ص) بود. در جنگ احد پرچم مخصوص پیامبر را در دست داشت و در همان جنگ به شهادت رسید. [۲۲]