فایل ورد کامل مقاله چاپ برجسته؛ بررسی علمی تکنیک‌های سنتی و نوین در هنر و صنعت چاپ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله چاپ برجسته؛ بررسی علمی تکنیک‌های سنتی و نوین در هنر و صنعت چاپ دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله چاپ برجسته؛ بررسی علمی تکنیک‌های سنتی و نوین در هنر و صنعت چاپ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله چاپ برجسته؛ بررسی علمی تکنیک‌های سنتی و نوین در هنر و صنعت چاپ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله چاپ برجسته؛ بررسی علمی تکنیک‌های سنتی و نوین در هنر و صنعت چاپ :

چاپ برجسته
برجسته کاری
برای خلق نقوش برجسته تنها از پارچه استفاده نمی شود بلکه کاغذ هم برای این منظور بکار می رود. کاغذ مرطوب را می توان با قراردادن زیر فشار برجسته کرد. (همچنین کاغذ را می توان بصورت اشکال سه بعدی درآورد، چنانکه بعداً خواهیم دید.) برای برآمده کردن برجستگی های منسوج از سطح صاف کاغذ، نور نقش مهمی بازی می کند. هنرمندان از این خصوصیت نور استفاده می کنند- چاپ بدون استفاده از رنگ در خلق نقوش برجسته، تنها با بکار گرفتن فن برجسته کردن، چنانکه در کار جوزف آلبرز، ” ساخت خطی برجسته”، دیده می شود قابل حصول است.

اگر یک صفحه بدون جوهر که دارای خطوط و اشکال حکاکی شده است را از یک ماشین پرس سیاه قلم کاری با کاغذ مرطوب بگذرانیم، کاغذ متراکم شده و مناطق برجسته ای تشکیل خواهد داد. با هر فرایند چاپ توگرد- چه گراور، چه سیاه قلم، چه چاپ خشک و یا قلم زنی- و انواعی از تکنیکهای مشابه این کار صورت خواهد گرفت. نگار حکاکی شده بعنوان رنگ کاغذ چاپ خواهد شد. می توان رنگ را روی برجستگی منتقل کرد.

قالب ماد صفح چاپ حکاکی شد آلومینیمی برای برجسته کردن کاغذ “کن تیلر” و یک مهندس برنامه ریزی با همکاری با ژوزف آلبرز برای هر خط و ضخامت مناسب کاغذ با استفاده از کامپیوتر نیمرخ های دقیقی می سازند. مهندس برنامه ریز طراحی اولی آلبرز را به یک نوار مایلار دیجیتالی تبدیل می کند. سپس نوار، یک فرز حکاکی اتوماتیک را که سرهای برشی اش بطور خاصی طراحی شده هدایت می کند تا صفحات چاپ را بصورت تصویر آیننه ای طراحی های اصلی جدا کند. سری با کسب اجازه از جمی نی.

ساخت های خطی “ژوزف آلبرز” در کارگاه جمی نی برجسته می شود.

جوهر زدن به صفح حکاکی شده در قسمتهای برجسته.

قراردادن کاغذ آرک ۳۰۰ گرمی مرطوب پشت بند آبرنگ، روی صفح چاپ جوهری.

بررسی “برجسته کاری سفید روی زمین خاکستری” کار آلبرز در زیر دستگاه پرس هوا. حرارت و فشار بطور مداوم نگاره را در تار و پود کاغذ نقش می کنند. نتیج کار خطوط برآمد ظریفی است بر روی یک سطح صاف کاغذی.

“ساخت برجست خطی” کار جوزف آلبرز. برجسته کاری بدون جوهر در جاهای گود. .

” آینه ” کار روی ایختنشتاین. چهاررنگ، سیلک اسکرین عکسی برجسته. “۲۸ “۲۸ با کسب اجازه از جمی نی.

یک ماشین (پرس) برجسته کاری هیدرولیک دیگر.

کولا گراف
کولاگراف هم اساساً یک فرایند چاپ گود است اما بر خلاف حکاکی و سیاه قلم کاری که در آنها قسمتهای مورد نظر حکاکی یا کنده می شوند، صفح کولاگراف شکلی افزایشی است که شبیه یک کولاژ ساخته می شود. در کولاگراف ممکن است از عناصر زیادی استفاده شود، حتی از قطعات صفحات سیاه قلم کاری. در واقع “گلن آلپس” این شکل را در سالهای ۱۹۵۰ با توجه به کیفیتهای شبیه کولاژ چاپ آن، نامگذاری کرد. مقدار زیادی از کارهای صفحه را می توان بصورت دستی انجام داد. این صفحه چاپ را می توان جوهری کرد یا بدون جوهر مانند برجسته کاری از دستگاه پرس گذراند.

با وجود اینکه هنرمندان صفحات مشابهی را بارها تجربه کرده اند، کولاگراف یک وسیل چاپ نسبتاً مدرن است. “پیر روش” در اواخر سالهای ۱۸۰۰، در پاریس تکنیکی را توسعه داد بنام جیپزوگراف که در آن سطح نگار خود را (روی صفح چاپ) با سنگ گچ می ساخت و جیپزوگرافهای دورنگ چاپ می کرد (یکی از اینها “آلک مارینز” بود).

اما کولاژها و مجموعه های نامربوط “براک”, “پیکاسو” “شوایتر” و “گری” در اوایل قرن بیستم الهام دهند واقعی این نوع چاپ بود. پیروان سبک دادائیسم و سورآلیسم هم در متن کارهای خود بصورتی گسترده اشکال کولاژ را تجربه کردند. “پل کلی” هم در سالهای ۱۹۲۰ هنگامی که کرباس، ابریشم، حلب و مواد دیگر را بکار می برد از همین روش استفاده می کرد. و چنانکه قبلاً هم متذکر شدم،

“رولف نش” صفحات فلزی را (در سالهای ۱۹۳۰) اختراع و آنها را نوآوری هایی را می داد که بیست تا سی سال دیگر برای به واقعیت پیوستنشان فرصت لازم بود. “میخائیل پونس دو لئون” با کار کردن با نش در سالهای ۱۹۵۰، تاثیر نش را منعکس کرد و صفحات کولاژ فلزی و ضخیمی که بسیار پیچیده بودند خلق کرد. صفحاتی که نگار آنها بقدری گود بود که او می بایست برای چاپشان از پرس هیدرولیکی که بر هر اینچ مربع ۴۵ کیلو فشار وارد می آورد، استفاده کند.

“گلن آلپس” در واشنگتن، “دین میکر” در ویس کونسین، “جیمز استگ” در لئوزیانا، “ادوارد استاسک” در هاوایی و “کلررومانو” و “جان راس” در نیویورک این تجارب را ادامه دادند و قابلیت کولاگراف را بیشتر کردند و دانشجویان را دربکارگیری این روش ترغیب نمودند و به این روش نو، حوزه ای تکنیکی، شهرت و محبوبیت بخشیدند.

چاپ کولاگراف.
توسط لیدا هیلتون
جوهر، که با کریسکو پخش شده است (برای سیالتر شدن)، روی یک ورق مخلوط می شود.

جوهر با غلتک پخش می شود طوریکه غلتک بتواند رنگ را بصورت یکنواخت بکار گیرد.

غلتک جوهر را روی یک تکه بوریا که با اکریلیک، بتونه و چسب قالبگیری منسوج شده، رسوب می دهد.

یک تکه بوریا برای پخش کردن جوهر و انتقال آنها به درزها و شکافها بکار می رود. سپس با استفاده از پارچ نخی جوهر اضافی پاک شده و بیشتر پخش می شود.

در زیر نور با روزنامه صفحه را پاک می کنیم. برای حصول دومین رنگ، این فرایند تکرار می شود.

در زیر پرس، اولین صفح چاپ روی ورقه ای از بلوط قرار داده می شود که قبلاً محل دقیقش مشخص شده است.

کاغذ چاپ مرطوب را روی صفح کولاگراف قرار می دهیم. (کاغذ را با جوهر خشک کن می گیریم)

یک گلیم را روی همه اینها قرار می دهیم و پرس را بکار می اندازیم.

صفح چاپ را خارج می کنیم، اما هنوز قسمتی از کاغذ در زیر غلتک قرار دارد و صفح چاپ کولاگراف دوم را منطبق بر محل های مشخص شده روی کاغذ قرار می دهیم. کاغذ جوهری را روی این صفحه پائین می آوریم و با قرار دادن گلیم در جای خود، قطعه را به زیر پرس می فرستیم.