فایل ورد کامل مقاله بیماری سوختگی غلاف برگ برنج؛ بررسی علمی پاتوژن‌ها، شرایط محیطی و روش‌های مقابله

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله بیماری سوختگی غلاف برگ برنج؛ بررسی علمی پاتوژن‌ها، شرایط محیطی و روش‌های مقابله دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله بیماری سوختگی غلاف برگ برنج؛ بررسی علمی پاتوژن‌ها، شرایط محیطی و روش‌های مقابله  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله بیماری سوختگی غلاف برگ برنج؛ بررسی علمی پاتوژن‌ها، شرایط محیطی و روش‌های مقابله،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله بیماری سوختگی غلاف برگ برنج؛ بررسی علمی پاتوژن‌ها، شرایط محیطی و روش‌های مقابله :

بیماری سوختگی غلاف برگ برنج Sheath blight

Miyake (1910), (1912) در ابتدا این بیماری را در ژاپن شرح داده و عامل آن Sclerotium irregulare ذکر کرده است.
Sawada بعداً دریافت که عامل بیماری، Hypochnus sasakii بود. که shirui (1906) آن را شرح داده بود. در فیلیپین و سیلان عامل آن را Khizoctonia solani kuhn دانسته‌اند. Woi (1934) این بیماری را در چین پیدا کرده و در بسیاری از کشورهای آسیایی نیز مشاهده شده است. در آمریکا عامل بیماری را گونه دیگری به نام Roryzae Ryker & Gooch ذکر کرده‌اند.
مطالعات وسیعی در ژاپن، خاصه در مورد مبارزات شیمیایی روی این بیماری صورت گرفته است. گزارشات علوم کشاورزی انستیتوی ملی ژاپن در سال ۱۹۵۶ نشان می‌دهد که در این کشور حدود ۱۲۰ تا ۱۹۰ هزار هکتار از شالیزارها، آلوده بوده که سبب ۲۴ تا ۳۸ هزار تن تقلیل محصول می‌گردد.

Mizuta (1950) تخمین زده که چنانچه بیماری توسعه یافته و تا سطح رویی برگها ادامه یابد، کاهش محصول تا حدود ۲۰% می‌رسد. در ایران این بیماری در سالهای اخیر جلب توجه نموده و روی اکثر ارقام زیر کاشت در آزمایشهای مقایسه عملکرد و کلکسیون در ایستگاه تحقیقات برنج آمل مشاهده گردید، روی غلافهای آلوده جاهایی مرطوب، پوشش سفید رنگ مسیلیوم قارچ و همچنین اسکلروتهای آن به رنگ کری دیده شد که در اثر کوچکترین تکانی جدا شده و می‌افتد. از نظر اقتصادی این بیماری، اکنون که کودهای بیشتری مصرف شده و واریته‌های پرمحصول جدید کشت می‌گردد. به علت پنجه‌زنی فراوانتر و وجود رطوبت نسبی بالا در لابلای بوته‌ها، اهمیت زیادتری پیدا کرده است.

علائم بیماری:
نشانه‌های اولیه بیماری بصورت لکه‌هایی بیضوی بطول ۱۰ میلی‌متر و برنگ سبز خاکستری، روی غلاف برگ می‌باشد. این لکه‌ها وسعت یافته و به طول ۲ تا ۳ سانتی‌متر می‌رسد. مرکز لکه‌ها خاکستری سفید شده و حاشیه آنها قهوه‌ایست. روی این لکه‌ها یا در نزدیکی آنها اسکلرت قارچ تشکیل می‌گردد که بسهولت جدا شده و می‌افتد. اندازه و رنگ لکه‌ها و همچنین تشکیل اسکلرت بستگی به شرایط محیطی دارد. در محیط مرطوب مسیلیوم قارچ بشدت رشد کرده و سطح غلاف برگ را بصورت پوشش سفید رنگی بطور وسیع فرا می‌گیرد.
در مزرعه لکه‌ها معمولا ابتدا روی غلاف برگها در نزدیک سطح آب مشاهده می‌شود و بعدا وقتیکه شرایط برای رشد قارچ مساعد شد لکه‌ها در قسمتهای بالایی غلاف و حتی روی سطح برگ ایجاد می‌گردد. در اثر اتصال چندین لکه وسیع به یکدیگر معمولا سبب خشک شدن تمامی برگ و حتی کلیه برگهای بوته برنج می‌شود.
Hori (1969) خسارت بیماری را وقتی که ادامه لکه‌ها به سطح بیشتر برگی برسد ۲۵% محصول ذکر کرده است.
عملیات سمپاشی در مواقعی که به ترتیب ۰ و ۵۰ و ۱۰۰ درصد غلافها (hills) آلوده شده‌اند، باعث می‌شود که ۶/۱ و ۱/۷ – ۴/۶ و ۱/۱۰-۹/۸ درصد محصول افزایش یابد.

عامل بیماری:
در مورد نام قارچ عامل بیماری خشکیدگی غلاف برگ برنج اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد. محققین ژاپنی آن را Hypochnus sakakii shirai گفته‌اند. که ابتدا sasaki آنرا روی درختان کامفور یافته است. در سیلان و فیلیپین آن را Rhizoctonia solani kuhn نامیده‌اند.
Gadd & Bertus (1928) نام آن را Corticium vagum Berk & curt ذکر کرده‌اند و Rogers & Galz نام R.solani را فرم غیر جنسی قارچ corticium solani (prill & Delacr) Bourd دانسته است. Matsumoto وعده‌ای دیگر نام C. Sasakii (shirai) Mat را در مقایسه با گونه‌های دیگر از روی پنبه و سیب‌زمینی، بیشتر قابل قبول دانسته‌اند.

را ذکر نمود. قارچ از روی برنج به نام P.filamentosa (Pat.) Rogers f. sasakii و P.sasakii (shirai) S. Ito نامیده شده است. که تعداد از محققین این اسامی را مناسب نمی‌دانند.
فرم جنسی قارچ گونه R.solani به نام Thonatephorus cucumeris (frank) Donk می‌باشد. طبقه بندی جنس Rhizoctonia هنوز مورد شک بوده و مطالعات اخیر روی R.solani نشان می‌دهد که این قارچ هتروژن و متغیر بوده و نژادهای آن از طرفی بیماریزای اختصاصی و از طرف دیگر از نظر ژنتیکی متفاوت‌اند. مطالعات کامل روی این گروه قارچها ضرورت دارد و اخیرا نوع بیماریزای روی برنج متعلق به گروه آناستوموزی ذکر شده است. این قارچ بخوبی روی محیط‌های کشت مختلف رشد کرده، ابتدا هیف‌های بی‌رنگ داشته که بتدریج زرد قهوه‌ای می‌شود. روی بافت‌های میزبان و در لوله آزمایش حاوی محیط کشت، گاهی هیف‌های کوتاه و متورم با انشعابات فراوان تولید می‌شود. اسکلرتهای این قارچ کم و بیش گلبولی سطح بوده که ابتدا سفید و سپس قهوه‌ای تا قهوه‌ای تیره رنگ و به قطر ۵ میلی‌متر و بیشتر می‌باشد مرحله جنسی قارچ که بوسیله Sawada (1912) و Matsumoto et al (1932) تعیین شده و بازدیدهای آن ۹-۷ × ۱۵-۱۰ میکرومتر، استریگماتها ۳-۲× ۷-۵/۴ میکرومتر و ۴-۲ بازیدیوسپور ۵/۶-۵× ۱۱-۸ میکرومتر است.

سیکل بیماری:
Endo (1931) در ژاپن گزارش نموده که قارچ قادر است زمستان را در خاک بصورت اسکلرت و یا میسلیوم بگذراند. حیات اسکلرتها در خاک خشک پس از ۲۱ ماه کاهش می‌یابد در حرارت اطاق در هوای خشک و مرطوب این اسکلرتها حداقل ۱۳۰ روز دوام می‌آورند.
اسکلرت‌ها پس از طی مراحل مختلف تهیه زمین، دوام آورده و در آب آبیاری شناور می‌شوند. این اسکلرتها پس از تماس با گیاه برنج، سبب آلودگیهای اولیه آن شده و بزودی مسیلیوم‌های آن در سطح بوته و بافتهای داخلی آن سرعت رشد می‌نمایند و آلودگیهای بعدی را باعث می‌گردند.
قارچ از طریق روزنه‌ها یا کوتیکول در گیاه نفوذ کرده و از سطح داخلی معمولا وارد غلاف برگ می‌شود. آلودگی ممکن است در حرارتهای بین ۳۵-۲۳ درجه سانتی‌گراد اتفاق افتد که اپتیمم آن ۳۲-۳۰ درجه و رطوبت نسبی بالا بین %۹۷-۹۶ می‌باشد.

مبارزه با قارچکشهای آلی، مسی و جیوه‌ای در گذشته علیه این بیماری متداول بوده است ولی اخیراً معلوم شده که ترکیبات آلی ارسنیکی موثرتر می‌باشد. سموم متیل آرسین سولفید و اورباسید (متیل آرسین ببس دی‌متیل دی تیوکاربامات) به میزان P.P.m 50 و در دو مرحله، یکی بمحض ظهور لکه و دیگری در مرحله آبستنی بکار می‌رود. PCP (نیتاکلروفنول) که کلیه علفهای هرز در مزارع برنج بکار می‌رود نیز علیه سوختگی غلاف برگ موثر بوده است.
ایزودیار (۱۳۶۳) با کاربرد بنومیل، مپرونیل (بازیتاک) و والیداماسین گزارش نمود که سمپاشی با بنومیل در مرحله پنجه زنی و ظهور خوشه، اثر بهتری دارد. قارچکشهای دیتان ام – ۴۵، ویتاواکس، رورال ، بنومیل و باویستین در ضد عفونی بذر در کنترل بیماری موثرند.
بینش و ترابی در سال ۱۳۶۴ ارقام آمل ۱، ۲ ، ۳ ، وگیل ۳، مصباح و چپرسر را انسبت به بیماری حساس و ارقام حسنی، دادرس، مازندران، عنبربو، سالاری، حسن سرایی و سنگ طارم را نیمه مقاوم اعلان کرده‌اند.