فایل ورد کامل مقاله تحلیل نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران؛ بررسی علمی نمادها، معناشناسی و کارکردهای هویتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله تحلیل نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران؛ بررسی علمی نمادها، معناشناسی و کارکردهای هویتی دارای ۳۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله تحلیل نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران؛ بررسی علمی نمادها، معناشناسی و کارکردهای هویتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه فایل ورد کامل مقاله تحلیل نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران؛ بررسی علمی نمادها، معناشناسی و کارکردهای هویتی

چکیده  
مقدمه  
۱ مفهوم‌شناسی  
۱ـ۱ دین  
۲ ـ ۱ حکومت  
۱ـ۲ـ۱ حکومت الهی  
۲ـ۲ـ۱ حکومت طاغوتی  
۳ـ۱ جمهوری اسلامی  
۱ـ۳ـ۱ جمهوریت  
۲ـ۳ـ۱ اسلام  
۲ شاخص‌های جمهوری اسلامی ایران  
۱ـ۲ در حوزه باور(مبانی فکری)  
۱ـ۱ـ۲ آموزه‌های اعتقادی  
۱ـ۱ـ۱ـ۲ خدامحوری  
۲ـ۱ـ۱ـ۲ رهبری سیاسی(نبوت و امامت)  
۳ـ۱ـ۱ـ۲ تأکید بر علت غایی (باورمندی به معاد)  
۴ـ۱ـ۱ـ۲ پیوستگی دین و سیاست  
۲ـ۱ـ۲ معرفت‌شناختی  
۱ـ۲ـ۱ـ۲ وحی، عقلانیت  
۲ـ۲ـ۱ـ۲ علم، دانش اندوزی همراه با معنویت  
۳ـ۱ـ۲ انسان‌شناسی  
۲ـ۲ درحوزه ساختار  
۱ـ۲ـ۲ بایستگی حکومت  
۲ـ۲ـ۲ حاکمیت دینی  
۳ـ۲ـ۲ مشروعیت الهی و مشارکت مردمی  
۴ـ۲ـ۲ ولایت و حاکمیت فقیه  
۵ـ۲ـ۲ الگوی مردم‌سالاری دینی  
۶ـ۲ـ۲ ساختار حقوقی  
۳ـ۲ در حوزه رفتار و عملکرد  
۱ـ۳ـ۲ رفتار نخبگان  
۲ـ۳ـ۲ رفتار گروه‌ها و احزاب  
۴ـ۳ـ۲ رفتار شهروندان  
۳ نتیجه‌گیری  
منابع  

بخشی از منابع و مراجع پروژه فایل ورد کامل مقاله تحلیل نشانواره‌های جمهوری اسلامی ایران؛ بررسی علمی نمادها، معناشناسی و کارکردهای هویتی

پترسون، مایکل و دیگران، عقل و اعتقاد دینی، ترجمه احسان نراقی و ابراهیم سلطانی، تهران، طرح نو، ۱۳۷۶

تالیافر، چارلز، عقل و فلسفه دین در قرن بیستم، ترجمه انشاء الله رحمتی، تهران، سهروردی، ۱۳۸۲

سروش، عبدالکریم، فربه‏تر از ایدئولوژی، تهران، مؤسسه فرهنگی صراط، ۱۳۷۵

براون، کالین، فلسفه و ایمان مسیحی، ترجمه طه طاوس میکائیلیان، تهران، علمی فرهنگی، ۱۳۷۵

حجاریان، سعید. «رابطه دین و خشونت»، همشهری، ۲۷ و ۲۹/۵/۷۹

مجتهد شبستری، محمد، نقدی بر قرائت رسمی از دین، تهران، طرح نو، ۱۳۷۹

طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۰

امام خمینی(ره)، صحیفه امام، تهران، مؤسسه نشر و تنظیم، ۱۳۷۸

حجاریان، سعید، «سیاست دینی و سیاست عرفی»، حیات نو، ۱۱ و ۱۲/۴/۷۹

مصباح‌ یزدی، محمدتقی‌، «حکومت‌ و مشروعیت»، کتاب نقد، ش ۷، ص ۵۹ ـ ۶۱

سروش، عبدالکریم. «تحلیل مفهوم حکومت دینی»، کیان، ش ۳۲، ص ۹-۱۷

امام خمینی(ره)، صحیفه نور، تهران، وزارت ارشاد ۱۳۷۰

هاشمی، محمدحسین، حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، چ پنجم، تهران، میزان، ۱۳۸۲

قاضی، ابوالفضل، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۸۰

خامنه‌ای، سیدعلی، بررسی ابعاد حکومت اسلامی، حکومت در اسلام، مقالات سومین و چهارمین کنفرانس اندیشه اسلامی انتشارات امیر کبیر، چ دوم، ۱۳۶۷، ص‏۳۰

روآ، الیویه، تجربه اسلام سیاسی، محسن مدیر شانه‏چی و حسین مطیعی امین، تهران، بین‏المللی الهدی، ۱۳۷۸

امام خمینی(ره)، ولایت فقیه، تهران، موسسه نشر و تنظیم آثار امام خمینی(ره)،۱۳۷۳

استوکر، جری و مارش دیوید،‌ روش و نظریه در علوم سیاسی، ترجمه امیرمحمد یوسفی، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی، چ دوم، ۱۳۸۴

آقایی، بهمن و علی‏بابایی، علیرضا، فرهنگ علوم سیاسی، ج ۱، ص ۲۴۵

امام خمینی(ره)، کتاب البیع، قم، مؤسسه اسماعیلیان، ۱۳۶۵

لاریجانی محمدجواد، حکومت: مباحثی در مشروعیت و کارآمدی، تهران، سروش، ۱۳۷۳

عشقی، لیلا، زمانی غیرزمان‏ها امام، شیعه و ایران، ترجمه احمد نقیب‌زاده، تهران، مرکز بازشناسی اسلام و ایران، ۱۳۷۹

بوزمان، آدا. ب، اطلاعات استراتژیک و کشورداری، ترجمه پژوهشکده مطالعات راهبردی، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی، ۱۳۸۲

دال، رابرت آلن، درباره دموکراسی، ترجمه حسن فشارکی، تهران، شیرازه، ۱۳۷۹

چکیده

شناخت جمهوری اسلامی ایران مستلزم تبیین شاخص‌های آن است. جمهوری اسلامی ایران مشابه هر نظام سیاسی، دارای سه ساحت باور (فلسفه سیاسی)، ساختار و رفتار است. در این پژوهش تلاش شده است تا شاخص‌های جمهوری اسلامی ایران در این سه محور مورد بررسی قرار گیرد. در ساحت باور تاکید بر خدا محوری، انسان‌شناسی بر پایه اندیشه اسلامی و عقیده به نبوت و معاد است. در عرصه ساختار ویژگی‌های ساختار سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مطرح است و در حوزه رفتار می‌توان به رفتار نخبگان ،شهروندان و گروه‌های اجتماعی اشاره کرد. این مقال با رویکرد نظری و تحلیلی به شاخص‌ها و نشانه‌های نظام جمهوری اسلامی می‌پردازد.

کلید واژه‌ها: نشانه، شاخص، انسان‌شناسی، خدامحوری، ساختار سیاسی اجتماعی

مقدمه

پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ نقطه عطفی مهم در روند تاریخ اندیشه شیعی و جامعه ایرانی به شمار می‌رود. از آغاز عصر غیبت به جز مقاطعی کوتاه، شیعیان همواره تحت سیطره حکومت‌های ستمگر قرار داشتند و مسئله امامت از دغدغه‌های مهم آنان در ساحت سیاست به شمار می‌رفت. این امر موجب شد بود تا آنان هرگاه فرصت می‌یافتند، حاکمیت و رهبری سیاسی جامعه را در قالب نظریه «ولایت فقیه»، که شکل تنزل یافته امامت است، مطرح و در صورت امکان بدان جامه عمل بپوشانند

تجربه عینی شیعه در عصر غیبت نشان می‌دهد که نظریه ولایت فقیه در مقام عمل، به مثابه الگویی مسلط با توجه به شرایط سیاسی و اجتماعی در قالب‌های گوناگونی ظهور یافته است. مبارزه منفی با حکومت جائر و الگوی تقیه، انتصاب پادشاه از سوی فقیه در برهه‌ای از دوران صفویه، نظریه مشروطه مشروعه در دوره قاجار و در نهایت، تشکیل نظام جمهوری اسلامی ایران را می‌توان کوشش‌هایی در این راستا برشمرد. آنچه در این سیر تاریخی قابل مشاهده است، اصول و بنیاد‌های ثابتی است که در نظریه به رغم تنوع شرایط تاریخی خود را متعهد به آنها نشان داده است و انعطاف معقول در برابر شرایط متغیر نیز غفلت نورزیده است. آنچه بیان شد، نشانگر تشکیکی و ذومراتب بودن اعمال نظریه در شرایط مختلف است

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، الگویی از حاکمیت سیاسی در ایران استقرار یافت که در جهان معاصر منحصر به فرد و تا پیش از آن، در دیگر جوامع سیاسی سابقه نداشت. این نظام سیاسی اولاً، مبتنی بر اسلام بود، ثانیاً، جمهوریت را به مثابه الگویی حقوقی پذیرا بود. در ساحت نظری طی سه دهه اخیر، دیدگاه‌های متنوعی در تبیین آن ارائه شده است. پاره‌ای از دیدگاه‌ها جمهوری اسلامی را پارادوکسیکال قلمداد می‌کنند. در حالی که، در رویکرد متفکران شیعی، که از متدولوژی اجتهاد در تبیین آن سود جسته اند، این دو قابل جمع بوده و میان آن دو تهافتی به چشم نمی‌خورد. پرسش اصلی پژوهش آن است که: جمهوری اسلامی ایران چیست و نشانواره‌های آن کدام‌اند؟

شاخص‌های نظام معنایی اسلام، در ایجاد انقلاب در ایران کدامند؟ به دیگر سخن بُعد نظری تشیع که مبارزات پراکنده جامعه را بسیج و متحد ساخت و پس از پیروزی انقلاب با ایجاد نظام جمهوری اسلامی ایران ساختاری بر پایه اسلام به وجود آورد چیست

۱ مفهوم‌شناسی

درتبیین ماهیت جمهوری اسلامی ایران توجه به مفهوم واژه‌های زیر ضروری است

۱ـ۱ دین

«دین» را از زوایای مختلف بررسی کرده اند. دین‏پژوهان در تعریف دین، گاه دایره آن را چنان وسیع گرفته‌اند که شامل اسطوره و خرافات شده و گاه دایره آن را به گونه‌ای تنگ گرفته‌اند که فقط بر بعضی از ادیان منطبق است. نتیجه اینکه تعریف‌های گوناگونی از دین ارائه شده‏ است. و تأمل در باره هر یک نشان می‌دهد که این تعاریف عموماً فاقد جامعیت و مانعیت است.۰ به نظر می‌رسد، کوشش برای یافتن عناصری که قدر مشترک همه ادیان باشد، بی‏نتیجه، بوده است و در نتیجه هر تعریفی برگرفته از دین یا ادیان خاصی است و بطورطبیعی در تبیین ویژگی‌های دین یا ادیان دیگر روایی نداشته و نارسا است

تعریف سکولارها از دین به گونه‌ای است که به تحدید دین منتج می‌شود. برای مثال، آنان دین را مقوله‌ای قدسی و راز آلود می‌دانند که آدمی نباید در پی کشف این راز باشد.۱ شلایرماخر، متکلم مسیحی معتقد است: «حقیقت و جوهر دین عبارت است از احساس توکل محض‏».۲ یا گفته شده است: «دین حاوی مجموعه‌ای از ارزش‌های قدسی و لایتغیر است که از وحی نشات گرفته. این ارزش‌ها خصلت قراردادی و بین الاذهانی ندارد، یعنی جزمی‌اند و از این‌رو، با تعصب و غموض همراه می‌شوند.۳ برخی سکولارها نیز در تعریف دین، به سه سطح اعمال و شعائر، ایده‌ها و عقاید و سطحی درونی‌تر، که تجربه‌های دینی است، اشاره کرده‌اند و اصل دین‌داری را تجربه دانسته و ادعا می‌کنند که تعریف درون دینی در قرآن نیز مشتمل بر همین سه لایه است.۴در این پژوهش، مقصود ما از دین، تنها ادیان ابراهیمی است. به نظر می‌رسد، تعریف رایج از دین، که در میان اغلب اندیشمندان شیعه رایج است، عبارت است از اینکه، دین مجموعه‏ معارفی است که مبتنی بر هست و نیست‌ها و بایدها و نبایدها است که از ناحیه خدای متعال به پیامبران ارسال شده است. علامه طباطبایی در تعریف دین چنین می‌نویسد: «دین مجموعه معارف مربوط به مبداء و معاد و مانند آن و قوانین و مقررات فردی یا اجتماعی است که از طریق وحی و نبوّت بدست می‏آید».۵ این تعریف تنها درباره ادیان آسمانی صادق است و نشان می‏دهد که دین دارای خاستگاهی غیر بشری است. دین، برنامه و دستورالعملی است که از سوی خداوند متعال برای هدایت انسان‌ها است.۶(شوری: ۱۳)؛ (فرقان: ۵ـ۴)

۲ ـ ۱ حکومت

امروزه مناطق کره زمین تحت حاکمیت حکومت‌هایی قرار دارند که با مرزبندی‌های جغرافیایی از یکدیگر متمایزند. حکومت در نگاه دین اسلام، اشاره به قدرت سازمان یافته‌ای دارد که در راستای وظایفی چون ایجاد امنیت، تأمین معیشت و ایجاد بستری برای رشد و تعالی در جامعه شکل گرفته است. از منظر قران کریم، تمایز واقعی حکومت‌ها بر حسب جهان‌بینی است که به دو نوع، الهی و طاغوتی بخش پذیرند. بر این اساس از منظر امام خمینی(ره) هر حاکمیتی که در عصر غیبت مبتنی بر پایه ولایت فقیه نباشد، طاغوتی است: «اگر چنانچه فقیه در کار نباشد، ولایت فقیه در کار نباشد، طاغوت است، یا خدا یا طاغوت ; اگر به امر خدا نباشد، رئیس جمهور با نصب فقیه نباشد، غیر مشروع است. وقتی غیرمشروع شد، طاغوت است، اطاعت او اطاعت طاغوت است»

۱ـ۲ـ۱ حکومت الهی

حکومت اسلامی برترین مصداق حکومت الهی است که در آن دین مرجعیت داشته و دارد. معنای این امر آن است که اولاً، قانون برگرفته از اسلام باشد. ثانیاً، کارگزار آن بر اساس اسلام شناسایی و گزینش شود و ثالثاً در مقام اجرا نیز اسلام مبنا قرار گیرد. برخی در بیان معنا، مفهوم و شاخص حکومت دینی براساس تجربه حاکمیت کلیسایی، سه دیدگاه را طرح می‌کنند. در تبیین فصل ممیز میان دولت دینی و دولت عرفی «حاکم» را معیار قرار می‌دهند که آیا شخص روحانی و ربانی است‏ یا شخصی عرفی. اینان در ارزیابی این نکته را طرح می‌کنند که «دینی بودن یک فرد» شاخص مناسبی برای دینی بودن نظام سیاسی نیست. سپس، دیدگاه دومی را با این پرسش مطرح می‌کنند که آیا در سیستم حکومتی، دستگاه روحانیت در دستگاه دولتی ادغام شده است‏ یا نه. و در ارزیابی، آن را نیز مبنای مناسبی ارزیابی نمی‌کنند؛ زیرا کم اتفاق می‏افتد که سلسله مراتب روحانی و دولتی کاملاً بر هم منطبق شوند. آنگاه «منشأ مشروعیت» را سومین معیار بیان می‌کنند؛ به این معنا که مشروعیت‌های سنتی و بعضاً کاریزماتیک را مبنای دولت دینی و مشروعیت‌های قانونی ـ عقلانی را مبنای دولت عرفی می‏دانند. و مبنای مصلحت (منفعت) را دائرمدار هر نوع حکومتی بر می‌شمارند. و مدعی هستند که مصلحت‌های عمومی در دولت‌های عرفی، توسط عموم مشخص می‏شود. آنان مدعی‌اند ‏که در قانون اساسی، حاکمیت از آن خدا دانسته شده که انسان را بر سرنوشت‏خود حاکم کرده است. در نتیجه، جمهوری اسلامی نیز عرفی است؛ زیرا مبنای تشخیص و تعیین مصالح را، عرف عمومی می‌داند؛ یعنی عرف مسلمین و متدینینی که در این مملکت زندگی می‏کنند، تعیین‏کننده نظام سیاسی و قانون‏گذاری است

این افراد با توجه به مفهوم حکومت دینی در غرب به سه معنا از حکومت دینی در جمهوری اسلامی ایران اشاره می‌کنند: نخست با تأسی به دیدگاه آگوستین، دولت و دین را مانعه‏الجمع می‌دانند. و مدعی هستند که بعدها در عصر توماس آکویناس (قرن سیزدهم) تئولوژی مسیحیت، عقلانی و زمینی ‏شد. در نتیجه، اشکال مختلفی از دولت‌های دینی نظیر روحانی‏سالاری،۹ یا ربانی سالاری، که در آنجا سلطنت متعلق به ارباب کلیساست، شکل گرفتند

دوم دولت دینی، به مثابه سلطنت متدینین و عدم ضرورت رعایت قوانین اسلامی و در نتیجه، حکومتی که در جامعه‌ای حاکم است و افراد و شهروندان آن متدین هستند، حکومت هم، مسامحتاً دینی به حساب می‌آید. مشابه این تعبیر، تعبیر فلسفه اسلامی است که بعضی آن را «فلسفه مسلمانان» معنا می‌کنند یعنی فلسفه‌ای که در بین مسلمانان رایج است هر چند منطبق با تفکر اسلامی نباشد. از این‌رو، برای صدق این معنا از حکومت دینی، ضرورتی ندارد که حاکم مقید به اجرای احکام شرع باشد. طبق این معنا همه حکومت‌هایی که از صدر اسلام تاکنون در مناطق مختلف جهان در جوامع مسلمان تشکیل شده است،«حکومت دینی» نامیده می‌شوند

سوم «قیصر و پاپی‏» (سزار پاپیسم) که در آن حکومت حوزه دینی از حوزه سیاست تفکیک شده است، ولی قیصر قدرت پاپ را هم به دست می‏گیرد و کلیسا سیادت قیصر را می‌پذیرد. قیصر در عین حال، بالاترین مقام روحانی است. ‏برخلاف حکومت روحانی‏سالاری، که پاپ قدرت قیصر را به‏دست می‏گرفت.۱۰می‌توان گفت که در «حکومت دینی» ایده‌آل نه تنها قوانین و مقررات اجرایی بایستی برگرفته از احکام دینی باشد، بلکه مجریان آن نیز مستقیم یا غیر مستقیم از سوی خدا نصب شده باشند. اگر حکومتی تنها احکام دینی را رعایتنماید، می‌توان «مدل بدل اضطراری برای حکومت دینی مقبول» دانست، یعنی در صورت عدم امکان تحقق حکومت به معنای اول، به ناچار می‌توان سراغ حکومت دینی به معنای دوم رفت.۱۱ برخی اصطلاح حکومت دینی را حاوی تناقض می‌دانند «مفهوم حکومت دینی، در نفس خویش متضمّن تناقض است؛ دین یک امر قلبی است و بر قلوب نمی‏توان حکومت کرد و از این‌رو، حکومت دینی نمی‏توان داشت»

در پاسخ باید گفت، بی‌تردید هر چند بخشی از دین مربوط به درون، قلب و باطن انسان است، امّا همه دین چنین نیست. با مراجعه به‏ متون دینی روشن می‏شود که بخش عظیمی از آموزه‏های دین در رابطه با سیاست، حکومت، اقتصاد، آداب معاشرت، حقوق، و; است

۲ـ۲ـ۱ حکومت طاغوتی

نظام‌های سیاسی مبتنی بر اومانیسم، در هر شکلی که تجلی یابند طاغوتی‌اند؛ چرا که انحراف از قوانین اسلامی و تجاوز به حق ربوبیت الهی طغیان و ظلم محسوب می‌شود. در قرآن کریم و روایات، برخی ویژگی‌های نظام طاغوتی ترسیم شده که از جمله می‌توان به ویژگی‌هایی نظیر دیکتاتوری، استبداد و خودکامگی، انحصارطلبی، قدرت‌طلبی و تکّبر و برتری‌طلبی اشاره کرد. «جز سلطنت خدائی، همه سلطنت‌ها برخلاف مصلحت مردم و جور است، و جز قانون خدایی همه قوانین باطل و بیهوده است»

۳ـ۱ جمهوری اسلامی