فایل ورد کامل جغرافیای استان بوشهر و ویژگی‌های آن

استان بوشهر
مشخصات جغرافیایی (۱۰)و(۱۶)
استان بوشهر با مساحت ۶۵۳/۲۷ کیلومتر مربع بصورت نواری ساحلی بین خلیج فارس و کوهپایه های زاگرس قرار گرفته است گستره استان بوشهر بین   تا   عرض شمالی و   تا   طول شرقی در امتداد شمال غربی-جنوب شرقی واقع شده و بلحاظ کمی عرض جغرافیای در طوقه جنوبی و گرم منطقه معتدله شمالی قرار دارد. بخش مهمی از استان را جلگخ وسیعی تشکیل می دهد که ارتفاع آن از سطح دریا کمتر، از ۳۰۰ متر است و در حقیقت ادامه جلگه وسیع خوزستان می باشد که عرض آن در امتداد نصف النهار، در برخی از نقاط مرکزی به ۱۰۰ کیلومتر بالغ می گردد. این جلگه در قسمت جنوبی استان به باریکه ای تبدیل می گردد که عرض آن باریکتر از یک کیلومتر نیز کمتر است. در این قسمت کوهپایه های زاگرس عملاً به خلیج فارس می پیوندد. ارتفاعات منطقه، محدود و از دسترس قسمتهای مرتفع زاگرس بسیار دور است.
مرتفع ترین ناحیه استان را بخش کوهستانی شرق برازجان و شمال خورموج تشکیل می دهد. در منطقه اخیر بام استان بوشهر بصورت یک منطقه ارتفاعی به فراز ۱۹۵۰ متر قرار گرفته است. سایر مناطق مرتفع نظیر کوه سیاه(۱۶۹۱ متر) کوههای دشتستان(۱۳۴۱ متر) کوه مند(۷۸۹ متر)، ارتفاعی کمتر دارند.
بخش کم ارتفاع استان بوشهر در حقیقت جلگه های آبرفتی رودخانه های مند و حلّه می باشند که از رشته کوههای زاگرس در فارس سرچشمه می گیرد.
استان بوشهر در حاشیه جنوب شرقی با استان هرمزگان، در شرق با استان فارس و در شمال و شمال غربی با استانهای خوزستان و کهگیلویه و بویر احمد، مجاور می باشد.
بارندگی این استان، صرفنظر از قسمتهای شرقی آن، از سایر سواحل خلیج فارس بیشتر است، در نواحی ساحل مرکزی بین ۲۵۰-۲۰۰ میلیمتر دور نواحب مرتفع عموماً بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیمتر تغییر می کند. در نواحی محدودی از مناطق مرتفع میزان متوط بارندگی ۵۰۰ میلیمتر در سال می رسد.
بخش اعظم استان بوشهر جزء اقالیم گرم محسوب می شود. نوار ساحلی استان در طبقه بندیهای کلاسیک جزء مناطق خشک گرم شدید، نواحی مجاور آن که بین ساحل و کوهپایه ها قرار گرفته است در دسته مناطق خشک گرم میانه و بالاخره بخشی از کوهپایه ها جزء مناطق گرم ضعیف قرار می گیرند. در مناطق مرتفع استان تیپ آب و هوای خشک معتدل و تیپ های فرعی با گستره بسیار کوچک نیز تشخیص داده شده است.

منابع و مأخذ:

۱-ایزدپناه، ۱۳۵۹
مطالعه خاک شناسی نیمه تفصیلی منطقه شاهپور- دالکی استانهای فارس و بوشهر
۲-امنیان، عصمت و فولادی، علیرضا.
طرح جامعه آبخیزداری سد داریوش کبیر، گزارش سنگ شناسی، خاک و حساسیت اراضی نسبت به فرسایش، ازمان جنگلها و مراتع کشور. دفتر حفاظت خاک و آبخیز داری ۱۳۷۶.
۳-اداره کل کشاورزی استان بوشهر، ۷۰-۱۳۶۹
نتایج آمارگیری کشاورزی سال زراعی، اداره طرحها و بررسیها، اداره کل کشاورزی استان بوشهر.
۴-پاشایی، عباس، ۱۳۶۶
بررسی آبخیزهای سد رضاشاه کبیر و مسائل آن(دانشگاه جندی شاپور، نشریه شماره ۱۱/۹۸)
۵-حقیقت پارسی، عباس.
طرح جامع آبخیزداری سدلار. پیشنهاداتی در مورد املاح آبراهه ها و عملیات مهندسی، ۱۳۶۰.
۶-سازمان برنامه و بودجه استان بوشهر، معاونت آمار و اطلاعات، آمارنامه استان بوشهر ۱۳۷۴. چاپ در چاپخانه مرکز آمار ایران.
۷-سازمان برنامه و بودجه مرکز آمار ایران، نتایج سرشماری کشاورزی ۱۳۷۰.
۸-سازمان آب منطقه فارس- گزارش کوتاهی از وضعیت زمین شناسی و منابع آب استان بوشهر ۱۳۷۰.
۹-سازمان نقشه برداری ایارن- نقشه زمین شناسی ۱۳۵۶.
۱۰-ارزیابی وضع موجود و امکانات توسعه منابع آب- جلد سوم، مناطق غرب و خوزستان-طرح تحقیق و برنامه ریزی آب، سال ۱۳۵۶.
۱۱-سازمان تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی
گزارش مطالعات اجمالی خاکشناسی و طبقه بندی اراضی منطقه موند و دشتی استان بوشهر دی ماه ۱۳۶۹، مؤسسه خاکشناسی و حاصلخیزی خاک.
۱۲-سازمان برنامه و بودجه- ارزیابی وضع موجود و امکانات توسعه منابع آب- جلد چهارم منطقه فارس مهرماه ۱۳۷۰-طرح تحقیق و برنامه ریزی منابع آب.
۱۳-شیدانی، گودرز و نعمتی، ناصر. مرتعداری نوین و تولید علوفه در ایارن. سازمان جنگلها و مراتع کشور ۱۳۷۰.
۱۴-فخام زاده، مهندس فرهنگ- اقتصاد طرحهای منابع آب- انتشارات دانشگاه تهران ۱۳۵۹.
۱۵-فرجی اسماعیل، ۱۳۶۰
بررسی سیستم های باران زا بر روی ایران، رساله فوق لیسانس دانشگاه تهران.
-منابع و مسائل آب در ایران- جلد اول- آبهای سطحی و زیرزمینی مسائل بهره برداری از آنها- دکتر پرویز کردوانی ۱۳۷۱
۱۷-منابع و مسائل آب در ایارن- جلد دوم- آبهای شور، مسائل و راه های استفاده از آنها-دکتر پرویز کردوانی- ۱۳۷۱
۱۸-جغرافیای خاک- انتشارات و چاپ دانشگاه تهران- دکتر پرویز کردوانی- ۱۳۸۶
۱۹-مشاورین یکم- گزارش شناسایی، مطالعات توسعه بهره بردری از رودخانه های شاپور، دالکی. جلد چهارم:زمین شناسی ۱۳۶۰.
۲۰-ملازاده، ایرج و بردبار، منوچهر. مطالعات ارزیابی منابع و قابلیت اراضی حوزه آبخیز سد داریوش کبیر مؤسسه خاکشناسی و حاصلخیزی خاک تهران ۱۳۶۸.