فایل ورد کامل مقاله مقدمه‌ای بر معماری صنعتی ایران و بررسی ویژگی‌های آن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله مقدمه‌ای بر معماری صنعتی ایران و بررسی ویژگی‌های آن دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله مقدمه‌ای بر معماری صنعتی ایران و بررسی ویژگی‌های آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله مقدمه‌ای بر معماری صنعتی ایران و بررسی ویژگی‌های آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله مقدمه‌ای بر معماری صنعتی ایران و بررسی ویژگی‌های آن :

چکیده

معماری صنعتی به عنوان تعاملی ما بین انسان، ماشین و محیط کار، صحنه های بدیعی را در تاریخ معماری معاصرایران به ارث گذاشته استحسبکهایی که مرهون هنرمندی ایرانیان در جزییات و طراحی معماران عمدتا اروپایی در کلیات می باشد. متاسفانه امروزه در اعتلای معماری صنعتی تمایلی وجود ندارد و بدتر از آن حفظ ابنیه صنعتی تاریخی نیز نادیده گرفته می شود .امروزه در ایران معماری صنعتی به مفهوم استفاده از بنای نسبتا ارزان سوله می باشد که عملا هیچگونه پروسه معمارانه ای در آن دخیل نمی باشد. بطوریکه اگر معماری را جامع سه مفهوم استواری ، سود مندی و زیبایی فرض کنیم، باز هم در مفهوم عبارت معماری صنعتی نقصان فراوان موجود است. در معماری معاصر ایران به دلیل قرارگیری کارخانجات معمارانه در داخل شهرها ، ارزش افزوده زمین، بی اطلاعی مردم وکم توجهی حکومتهای وقت به میراث کارخانههای صنعتی و تاسیس شهرک های صنعتی فراوان، معماری صنعتی به فراموشی سپرده شده است.

کلیدیواژههای : معماری صنعتی، معماری سنتی، تکنولوژی، کارخانه، مصالح نوین

-۱ مقدمه

سابقه صنعت ایران، پیش از دوره معاصر بیشتر در اصفهان نمود یافته است بطوریکه صنایع ظروف سفالین در اوایل دوره اسلامی در کاشان شهره جهانی داشتهاند و مبادله تکنیک و طرح آن بین ایران و چین در آن دوره بسیار پررونق بوده است. در سفرنامه شاردن آمده است در سال ۱۷۲۶ میلادی فقط در شهر اصفهان ۳۳ کارگاه فعال مشغول به کار بوده است . نیز مینورسکی در تذکره الملوک در سال ۱۸۰۹ میلادی مینویسد اسلحه سازی مرکز ایران، قورخانه در قلعهای قدیمی در جوار باره شمالی اصفهان قرار داشت.
پیش از ورود صنایع جدید در ایران که دستاورد انقلاب صنعتی در اروپا بود تا اواسط قرن ۱۹ میلادی واژه صنعت در ایران دربرگیرنده فعالیتهایی بود که بر اساس معیارهای عصر صنعت، مقیاساملاًک غیر صنعتی داشت. آسیاب های آبی و بادی، کارگاههای سفالگری، کارگاه های قالی بافی و پارچه بافی و صنایع کوچکی از این دست واحدهایی را تشکیل میدادند که به آنها صنعت اطلاق میشد. اغلب این صنایع بومی ـ سنتی در کارگاههای کوچک مستقر بودند و از شاخصههای آنها استفاده از انرژیهای طبیعی از قبیل انرژی انسانی، حیوانی، آبی، بادی و ; بود، که به دلیل محدودیتهای انرژی و نیرو نمیتوانستند حجم وسیعی از تولید را در خود جای دهند. بقایای اینگونه صنایع سنتی هنوز هم در شهرهای قدیمی ایران مانند تبریز و قزوین به طور پراکنده دیده میشوند، ولی بسیاری از آنها در پی ورود صنعت جدید تعطیل و تخریب شدند.

۱

در تمام دورههای تاریخی هنرمندان ایرانی یا پیشگام هنر بودهاند و یا آنچه را که گرفتهاند به سر حد کمال رسانیدهاند که متاسفانه افول و زوال این هنر در پایان عصر صفویه با نفوذ بیگانگان در ایران که با حمایت دول آنها انجام می گرفت به اوج خود رسید. به عبارت دیگر بسیاری از مردم کار غیر معمول را با صرفهتر از کار تولیدی میدانستند. بطوریکه مینورسکی در تذکره الملوک آورده است: لدر زمان ظلالسطان تفنگ مارتین که تازه از کارخانههای آلمان بیرون آمده بود توسط فردی بنام حسین علی دوباره ساخته شد و از نمونه آلمانی بسیار بهتر از کار درآمد ولی در عوض تشویق، ظلالسطان او را به جرم رواج اسلحه و تشویق مردم به تسلیح و سست کردن پایههای حکومتش کتک زده و طرد کردل و یا اینکه در کتاب جغرافیایی اصفهان آمده است: لسابق که پارچههای فرنگی شایع نبوده از محلی وادنی، حتی در ارکان دولت همه قدک پوش بودند;

چندین سال است که پارچههای زرد و سرخ باطن فرنگستان رواج یافته هر دفعه اقمشه ایشان طرح تازه بود و هر کدام به نظرها تازگی داشته مردم ایران جسم و جان خود را رها کرده و به دنبال رنگ و بوی دیگران بالا رفتند و کار به جایی رسید که ایرانی از متاع خود روی گرانید و صنف نساج به شکست کلی رسید.ل

در اواخر دوران قاجار کم کم زمینههایی جهت توجه به عوامل صنعت ایجاد گشت. پس از پیروزی روسیه در جنگهای متعدد دوره قاجاریه که به دلیل برخورداری از سلاحهای جدید مقابل امکانات نظامی ابتدایی ایران بود، ضرورت ایجاد صنایعی که بتواند جنگ افزارها و ابزارهای پیشرفته را در ایران تولید کند به طور جدی احساس شد. عباس میرزا نایب السلطنه از نخستین افرادی بود که اقداماتی را برای ایجاد صنایع جدید در حوزه نظامی و اسلحه سازی به عمل آورد. دوره صدارت امیر کبیر نقطه عطف تاریخ ورود صنایع جدید به ایران محسوب میشود که با استخدام استادان فنی از انگلیس، اتریش، فرانسه و فرستادن صنعت کاران به روسیه همراه بود. در این دوران حمایت از محصولات داخلی نیز به شدت مد نظر بود که ایجاد تحولی در صنایع را به همراه داشت.

سیاستهای غیر اصولی و نادرست دولت ایران، خلع امیر کبیر از صدارت، گسترش واردات و امتیازات به اروپاییان و عدم برنامهریزی در راستای افزایش مهارت، از عواملی بود که در دوران قاجاریه بر ایران تحمیل گشت و صنایع ایران را به طور جدی تحت تاثیر قرار داده رو به افول برد.

تجدید رونق صنایع در ایران در دهه اول قرن ۲۰ میلادی میباشد که با روی کارآمدن رضاخان و اعتقاد وی به کشور آلمان به عنوان قدرت برتر اروپا سبب شد که سرمایه داران آلمانی در ایران سرمایه گذاری کنند، بطوریکه در سال ۱۳۱۰ آلمان ها مجموعه بزرگ صنعتی را در تبریز با شعب آهنگری، نجاری، ارهکشی، فله پاک کنی و آسیاب تاسیس کردند و با آغاز جنگ جهانی اول صنایع در شهرستان های کوچک ایران نیز رونق یافت. با آغاز به کار ماشین بخار و شروع جنگ جهانی اول ، معماری مدرن صنعتی شکل گرفت و نقطه عطف آن حضور کارشناسان آلمانی در ایران برای ایجاد صنایع جدید بود که بستری از الگوهای معماری مدرن صنعتی آلمان را با خود همراه داشت. حاصل ورود این معماران و مهندسان آلمانی فعالیتهای مهندسی گستردهای از قبیل راه سازی، راه آهن و تونل، معدن و کشاورزی بود و در حوزه معماری در طول این دوره، می توان به ایجاد قطب صنعتی کشور در اصفهان اشاره کرد، بطوریکه با ایجاد ۲۲ کارخانه نساجی این شهر به منچستر ایران شهرت یافت.

-۲ مصالح و سازه های نوین در کارخانجات معاصر ایران

در نگاهی گذرا به تاریخ معماری می توان دریافت که سازه، همواره جزء لاینفک آن بوده و در طی زمان با تحولات خود نقشی عظیم در تطور گونه های معماری ایفا نموده است. سازه های متعلق به بناهای عمومی و خصوصی نظیر کاروانسراها، مدارس، مساجد، بازارها، کارگاه های سنتی و صنعتی، عصارخانه ها، خانه ها و یا کاخ ها و بناهای حکومتی قادر بودند ضمن تبعیت از اصول کلی و دارا بودن تفاوت هایی نسبت به یکدیگر، نیاز فضایی استفاده کنندگان خود را فراهم آورند.