یزد دانلود |
دانلود فایل علمی فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره بررسی اثر تراکمهای مختلف ذخیرهسازی بر سطح هورمون کورتیزول در تاسماهی سیبری (Acipenser baerii)
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره بررسی اثر تراکمهای مختلف ذخیرهسازی بر سطح هورمون کورتیزول در تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره بررسی اثر تراکمهای مختلف ذخیرهسازی بر سطح هورمون کورتیزول در تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره بررسی اثر تراکمهای مختلف ذخیرهسازی بر سطح هورمون کورتیزول در تاسماهی سیبری (Acipenser baerii)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره بررسی اثر تراکمهای مختلف ذخیرهسازی بر سطح هورمون کورتیزول در تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) :
مقدمه
یکی از مسائل عمده در آبزی پروری استرس است. ماهیان مکرراً در معرض عوامل استرس زا هم در محیط طبیعی و هم در شرایط پرورشی قرار دارند .(۷) در سیستمهای پرورشی با مدیریت مطلوب، استرس حاد کشنده به ندرت اتفاق می افتد در حالی که استرس مزمن ممکن است که مسبب بسیاری از مشکلات نظیر افزایش حساسیت به بیماری، افزایش سرعت متابولیک و مصرف انرژی، کاهش میزان رشد، اختلال در سیستم ایمنی و ممانعت از رسیدگی
گناد و یا تخم ریزی باشد .(۲۷) در آبزی پروری، تراکم ذخیره از جنبه ایجاد استرس مزمن مورد توجه قرار گرفته و از نظر فیزیولوژیکی باعث ایجاد استرس در ماهیان می شود، پس شناخت نوع عکس العمل ماهیان در برابر این نوع استرس به مدیریت بهتر آن کمک می کند .(۸) از آنجایی که تراکم بهینه با توجه به سن، اندازه و عوامل خارجی نظیر دبی آب، درجه حرارت و میزان غذادهی از گونه ای به گونه دیگر متفاوت است باید در هر گونه ماهی
۱۵۴
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران) جلد ۲۶، شماره ۲، ۱۳۹۲
به صورت جداگانه تعریف شود .(۳۲) تأثیر تراکم به عنوان یک عامل استرس زا در بسیاری از گونه های ماهیان استخوانی نظیر تیلاپیای نیل (۳۵)، زبرافیش((۲۹، فلاندر ژاپنی (۹)، قزل آلای رنگین کمان (۲۴) مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است ولی در تاسماهیان تنها می توان به مطالعات انجام شده بر روی تاسماهی پوزه کوتاه (۳۳) و
تاسماهی آدریاتیک (۱۰) اشاره نمود. مطالعات انجام گرفته در رابطه با ماهیان خاویاری ایران عمدتاً به موضوعاتی نظیر تولیدمثل و تکثیر مصنوعی ۱) و (۲، رشد (۳) و
شاخصهای خونی (۴) مرتبط است. عمده تحقیقات مرتبط با استرس در تاسماهیان نیز به مطالعات بهمنی بر روی تاسماهی ایرانی (۱) بر می گردد. تاکنون تحقیقی در زمینه اثرات استرس زایی تراکم پرورشی به ویژه در گونه تاسماهی سیبری انجام نشده است.
کورتیزول درمطالعات استرس ماهیان، به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و به عنوان شاخص استاندارد استرس هم در ماهیان استخوانی و هم خاویاری است ۷) و .(۲۳
تاسماهی سیبری یک گونه آب شیرین غیر مهاجر (۱۶)
است که به علت دارا بودن خصوصیات ارزشمندی نظیر قابلیت زندگی در آب شیرین، مقاومت نسبت به تغییرات شرایط محیط زیست، سازگاری با دماهای پایین، پذیرش طیف وسیعی از مواد خوراکی و استعداد فراوان برای رشد در شرایط مطلوب (۱۳) به عنوان گونه مناسب پرورشی شناخته شده است. این گونه با هدف توسعه آبزی پروری و فراهم نمودن بانک ژن برای تاسماهیان وارد ایران شد.
امکان سازگاری این گونه به سیستمهای پرورشی رایج در ایران از اولویتهای مطالعه بر روی این گونه در قالب یک پروژه تحقیقاتی مد نظر قرار گرفت. از آنجایی که مطالعه آثار سوء استرس مزمن بر جنبه های رشدی ماهیان در محیطهای پرورشی از ضروریات پرورش گونه مورد نظر قبل از پرورش انبوه آن می باشد (۵)، و با توجه به اینکه هیچ اطلاعاتی در زمینه اثرات استرس زایی تراکم پرورشی
در مورد گونه تاسماهی سیبری در دسترس نمی باشد، بنابراین این تحقیق با هدف بررسی امکان سازگاری این گونه با نرمهای تراکمی مورد استفاده برای تاسماهیان ایران با استفاه از تغییرات شاخص کورتیزول به اجرا در آمد.
مواد و روشها
شرایط نگهداری تاسماهیان سیبری پرورشی: تعداد ۹۰
عدد تاسماهی سیبری دو ساله با میانگین وزن ۳۴۲ – ۳۰
گرم و طول ۴۵/۳ – ۱ سانتیمتر در سه تیمار تراکم پایین
۶) عدد ماهی)، متوسط ۱۲) عدد ماهی) و بالا ۱۸) عدد ماهی) به ترتیب با تکرارهای ۳، ۳ و ۲ برای یک دوره پرورشی ۵ ماهه انتخاب شدند. با توجه به فرمهای مختلف تراکم (تراکم تعداد در واحد سطح و تراکم بیوماس در واحد حجم) در مطالعات بر روی تاسماهیان ۱۰) و (۳۴ و
بر اساس پیشنهاد Fanouraki و همکاران (۱۱) در استفاده از واحد تعداد ماهی در هر تانک به جای واحد Kg/m3 ،
تیمارها به صورت ۶، ۱۲ و ۱۸ عدد ماهی در تانکهای پرورشی انتخاب شدند. تاسماهیان در تانکهای فایبرگلاس نیم تنی با حجم آب ۳۰۰ لیتر در بخش پرورش انیستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری نگهداری می شدند.
دبی آب ورودی به تانکها تقریباً ۱۰ lit/s و سیستم مورد استفاده در این آزمایش از نوع جریان دار بود. روزانه بخشی از آب (تقریباً به میزان ۱/۳ حجم کل آب) در دو نوبت از روز (صبح و عصر) به وسیله سیستم خروجی مرکزی تعویض می شد. دو هفته زمان به منظور سازگاری ماهیان با شرایط تانک و محیط آزمایش در نظر گرفته شد.
شرایط فتوپریود به صورت ۱۴L/10D بود. به منظور تأمین اکسیژن کافی برای ماهیان، سنگ هوا در تمامی تانکها قرار داده شد. ماهیان با یک جیره دست ساز به میزان ۱ – ۲
درصد کل وزن بدن و ۴ مرتبه در روز (ساعات ۷ صبح –
۱۲ ظهر ۵ – عصر ۱۰ – شب) غذادهی می شدند. تمام شرایط آزمایش غیر از تعداد ماهی در شرایط کاملاً یکسان برای تمامی تیمارها در نظر گرفته شد.
۱۵۵
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران) جلد ۲۶، شماره ۲، ۱۳۹۲
پروتکل آزمایش: ماهیان مورد مطالعه پس از عملیات صورت مشاهده علائم مشکوک، موارد مذکور ثبت می شد.
جداسازی و نشان گذاری، از تانکهای فایبرگلاس دو تنی دما و اکسیژن محلول در طول دوره اندازه گیری می شد.
واقع در محیط بیرون سوله به انواع نیم تنی آن واقع در خونگیری در شرایط کاملاً یکسان برای تمامی نمونه ها و
داخل سالن منتقل شدند. نشان گذاری در قسمت باله پشتی با استفاده از سرنگهای هپارینه ۲ cc از بخش ساقه دمی
و از ۱/۳ جمعیت هر تانک انجام گرفت. دو هفته زمان به ماهی (۳۱) و بدون استفاده از بیهوشی انجام گرفت زیرا که
منظور عادت به شرایط سالن برای ماهیان در نظر گرفته برخی محققین در گزارشات خود از بیهوشی به عنوان یک
شد. بر اساس طراحی آزمایش ۴ بار خونگیری به ترتیب عامل استرس زا یاد کرده و استفاده از روش بیهوشی در
در تیر و مرداد (فاز اول آزمایش) و مهر و آبان (فاز دوم اندازه گیری کورتیزول را مناسب تشخیص نداده اند ۱۹) و
آزمایش) انجام گرفت. تاسماهیان در زمان خونگیری از .(۲۵
نظر وضعیت ظاهری و سلامتی بررسی می شدند، در
شکل -۱ تغییرات ماهانه وزن تاسماهی سیبری در سه تراکم ۶، ۱۲ و ۱۸
جدول-۱ نتایج تجزیه واریانس تراکم و زمان بر کورتیزول
اثرات درجه آزادی مجموع مربعات میانگین مربعات F P
(df) (SS) (MS)
تراکم ۲ ۱۰۱ ۵۰ ./۶۹ n.s./51
زمان(دوره پرورش) ۳ ۱۷۰۷ ۵۶۹ ۷/۷۵ ./۰۰۱
تراکم × زمان ۶ ۱۲۸ ۲۱ ./۲۹ n.s*./93
خطای آزمایش ۱۹ ۱۳۹۵ ۷۳ : n.s. * غیر معنی دار
جدول۲ – میانگین تغییرات ماهیانه اکسیژن و دما در طول دوره آزمایش (Mean-SE)
فاکتور تیر مرداد مهر آبان
ماههای سال
اکسیژن (میلی گرم بر لیتر) b6/17 ± ۰/۰۵ b5/99 ± ۰/۰۵ a6/80 ± ۰/۱۲ a6/67± ۰/۱۲
دما (درجه سانتیگراد) b 24/42 ± ۰/۱۱ a 26/63 ± ۰/۲۶ c 20 ± ۰/۲۵ d 17/57 ± ۰/۳۶
حروف مشابه نشان دهنده عدم اختلاف معنی دار در سطح ۰/۰۵ است
۱۵۶
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران) جلد ۲۶، شماره ۲، ۱۳۹۲
۲، ۴ و ۶ قطعه ماهی نشان گذاری شده به ترتیب از تراکمهای پایین، متوسط و بالا بر اساس طراحی آزمایش در ماههای تیر، مرداد، مهر و آبان خونگیری شدند. به منظور کاستن اثرات استرس دست کاری در زمان خونگیری و یکسان سازی مدت زمان خونگیری در تراکمهای مذکور، خونگیری در تراکمهای ۱۲ و ۱۸ توسط دو نفر انجام گرفت (۱۱) چرا که تعداد ماهیان خونگیری شده در این تراکمها دو و سه برابر تعداد ماهیان خونگیری شده در تراکم ۶ بودند و تنها به این صورت از نظر زمان خونگیری برای هر تانک (کمتر از ۱ دقیقه) بین تمامی تیمارها شرایط یکسان حکمفرما بود. نمونه ها بلافاصله به آزمایشگاه منتقل و پس از عملیات تهیه سرم خون نمونه ها توسط سانتریفیوژ (مدل Labofuge 200 ، ساخت کشور آلمان) به مدت ۷ دقیقه در ۷۰۰۰ دور انجام، سپس با استفاده از پیپت پاستور، به میزان ۱۰۰ میکرولیتر سرم به اپندورفهای شماره گذاری شده منتقل و تا زمان اندازه گیری کورتیزول، در دمای -۲۰ درجه سانتی گراد نگهداری می شدند. سطوح کورتیزول به روش (۳۰) RIA اندازه گیری شد.
از نرم افزار (Version 11.5) SPSSدر عملیات تجزیه واریانس دو طرفه (ANOVA two-way) و از تست دانکن به منظور تعیین اختلاف آماری بین تیمارها استفاده شد.
نتایج
به دلیل تأثیرپذیری استرس از هر دو عامل تراکم (موضوع مورد بررسی) و زمان (دوره پرورشی)، لذا در کنار اثر تراکم، تأثیر اجتناب ناپذیر زمان نیز در نظر گرفته شد. واژه اثر متقابل که در زیر به آن اشاره خواهد شد در برگیرنده این مفهوم است.
میانگین وزن تاسماهیان مورد مطالعه طی دوره پرورش به ترتیب در ماههای تیر، مرداد، مهر و آبان در تراکم پایین
۴۶۰/۵۰-۴۰، ۵۱۸/۵۰-۴۳، ۸۱۰/۲۸-۶۰ و ۱۰۳۴/۷۸-۳۵
گرم، تراکم متوسط ۴۷۰/۸۷-۴۰، ۴۸۴/۵۰-۳۷، ۶۹۰-۲۳
و ۷۸۲/۵۶-۴۲ گرم، تراکم بالا ۴۱۳/۱۰-۳۳، ۴۷۹/۷۲-۱۲، ۶۵۲/۹۲-۳۴ و ۷۱۶/۷۵-۵ به دست آمد که بیانگر این است که میانگین وزن در هر سه تراکم در طول دوره پرورش افزایش داشته است (شکل .(۱ نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل تراکم و زمان بر تغییرات کورتیزول معنی دار نشد (P>0/05) (جدول .(۱
در آنالیز مستقل هر یک از عوامل آزمایش (تراکم و زمان)
بر سطوح کورتیزول، معنی داری تنها در مورد زمان
(P<0/001) مشاهده شد. سطوح کورتیزول در ماههای تیر، مرداد، مهر و آبان به ترتیب ۴/۶۸-۱/۸۴ ng/ml، ۲۳/۲۲-۴/۴، ۳/۹۸-۱/۶۶ و ۱۱/۸-۲/۵۳ اندازه گیری شد که فقط در ماه مرداد افزایش معنی دار کورتیزول به ثبت رسید و در سایر ماهها اختلافات معنی دار مشاهده نشد
(شکل .(۲ میانگین سطوح کورتیزول در تراکمهای ۶، ۱۲ و ۱۸ به ترتیب ۷/۷۶-۳/۵۹ ng/ml، ۱۲/۹۴-۲/۷۸ و ۱۰/۷۶-۳/۷۲ به دست آمد که در هیچ کدام از تراکمها اثرات معنی دار مشاهده نشد (P>0/05) (شکل .(۳ میانگین تغییرات پارامترهای کیفی آب شامل اکسیژن و دما در طول دوره پرورش در جدول ۲ نشان داده شده است.
شکل – ۲ تغییرات کورتیزول در طول دوره پرورش در تاسماهی سیبری حروف مشابه نشان دهنده عدم اختلاف معنی دار در سطح
۰/۰۵ است.
۱۵۷
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)
شکل – ۳ تغییرات کورتیزول در سه تراکم ۶، ۱۲ و ۱۸ در تاسماهی سیبری حروف مشابه نشان دهنده عدم اختلاف معنی دار در سطح
۰/۰۵ است.
بحث
در تحقیق حاضر، عکس العمل تاسماهی سیبری طی یک دوره ۵ ماهه در قبال تراکم ذخیره مورد ارزیابی قرار گرفت و از کورتیزول به عنوان مناسب ترین پارامتر جهت ارزیابی سطوح استرس ۱۰) و (۲۰ استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تراکمهای مختلف ذخیره سازی تأثیر معنی داری بر سطوح کورتیزول پلاسما در تاسماهیان سیبری مورد مطالعه نداشت که مشابه با نتایج به دست آمده در تاسماهی آدریاتیک (۱۰) می باشد.
در زمینه عکس العمل کورتیزول در قبال استرس تراکم تاکنون مطلب قطعی و مشخصی به ثبت نرسیده است. به عنوان مثال در چندین مطالعه که اثرات تراکمهای مختلف ذخیره سازی در قزل آلای رنگین کمان بررسی شد، با افزایش تراکم ذخیره سازی سطوح کورتیزول پلاسما افزایش (۲۶)، کاهش (۱۸) و بدون تأثیر ۱۵) و (۱۷
گزارش شده است.
نتایج برخی از مطالعات برخلاف نتایج تحقیق حاضر بوده است. در مطالعه ای که برای اولین بار تأثیر تراکم پرورشی را بر روی سطوح کورتیزول در گونه تاسماهی پوزه کوتاه
(Acipenser brevirostrum) مورد بررسی قرار داد (۳۳)،
سطوح کورتیزول در تراکمهای متوسط (۲۰ kg/m3) و بالا
(۴۰ kg/m3) افزایش یافته و در نهایت تراکم پرورشی در این گونه به عنوان یک عامل استرس زای مهم محیطی معرفی شد. Ramsay و همکاران (۲۹) اثر تراکم را بر گونه زبرافیش (Danio rerio)، با محوریت کورتیزول به عنوان شاخص استرس، مورد بررسی و مطالعه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که کورتیزول در زبرافیشهای بالغ غذادهی نشده، شاخص مناسبی برای استرس تراکم به شمار می رود.
اشتراکگذاری:
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
