فایل ورد کامل مقاله علمی درباره نصب الهی امام معصوم از منظر اهل‌بیت و تحلیل مبانی اعتقادی آن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله علمی درباره نصب الهی امام معصوم از منظر اهل‌بیت و تحلیل مبانی اعتقادی آن دارای ۳۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله علمی درباره نصب الهی امام معصوم از منظر اهل‌بیت و تحلیل مبانی اعتقادی آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه فایل ورد کامل مقاله علمی درباره نصب الهی امام معصوم از منظر اهل‌بیت و تحلیل مبانی اعتقادی آن

چکیده  
مقدمه  
نصب الاهی امام معصوم(ع) از دیدگاه اهل‌بیت(ع)  
نصب تشریعی امامان معصوم(ع) از دیدگاه اهل بیت(ع)  
۱ الاهی بودن مقام امامت  
۲ الاهی‌بودن امامت امامان  
الف. گزینش الاهی  
ب. عظمت مقام امامت  
ج. وجوب اطاعت  
د. حجت خداوند  
نصب تکوینی امامان معصوم(ع) از دیدگاه اهل بیت(ع)  
الف. تفاوت در خلقت  
ب. جایگاه ویژه در عالَم آفرینش  
بررسی سؤالات  
۱ رفتار اهل بیت(ع)  
۲ تمسک به بیعت و فضایل شخصی  
الف. الزام طرف مقابل  
ب. حرمت نقض عهد و پیمان  
۳ روایت مخالف  
۴ مطرح نبودن نصب الاهی امامان معصوم(ع) در متون اولیه  
نتیجه‌گیری  
منابع  

بخشی از منابع و مراجع پروژه فایل ورد کامل مقاله علمی درباره نصب الهی امام معصوم از منظر اهل‌بیت و تحلیل مبانی اعتقادی آن

نهج‌البلاغه، شرح عبدالحمید ابن ابی الحدید، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی، ۱۴۰۴ق

ابن اثیر، على بن محمد، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، بیروت، دار الکتاب العربی، بی‌تا

ـــــ ، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق

ابن قتیبه دینوری، عبد الله بن مسلم، الامامه و السیاسه، تحقیق طه محمد الزینی، بی‌جا، ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حلبی، بی‌‌تا

ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، تحقیق علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق

ابن کثیر دمشقی، البدایه و النهایه، بیروت، دار الفکر،۱۴۰۷ق

احمد کاتب، تطور الفکر السیاسی الشیعی من الشوری الی ولایه الفقیه، بیروت، دار الجدید، ۱۹۹۸م

آل‌یاسین، شیخ راضی، صلح امام حسن(ع)، ترجمه سیدعلی ‌خامنه‌ای، بی‌جا، آسیا، ۱۳۶۵ش

الهامی، داود، سیری در تاریخ تشیع، قم، مکتب اسلام، ۱۳۷۵ش

امینی، عبد الحسین، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، قم، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، ۱۴۱۶ق

بخاری، محمد بن اسماعیل، الصحیح البخاری، بی‌جا، دار الفکر، ۱۴۰۱ق

بدری، سید سامی، شبهات و ردود، قم، زنکغراف الکرمانی، ۱۴۲۱ق

بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۳ ق

پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۳۸۰ش

تهرانی‌، آقا بزرگ، الذریعه الی تصانیف الشیعه، (بیروت: دار الاضواء، ۱۴۰۳ه.ق)

جمشیدی، اسد الله، تاریخ حدیث، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، ۱۳۸۶ش

جمعی از نویسندگان زیر نظر محمود یزدی مطلق، امامت پژوهی، مشهد، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ۱۳۸۱ش

الحمیری المعافری، عبدالملک‌بن هشام، السیره النبویه، تحقیق مصطفی السقا و دیگران، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا

خوئی، ابو القاسم، معجم‌رجال ‌الحدیث، قم، آثار شیعه، ۱۴۱۰ق

دمشقی، ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الفکر،۱۴۰۷ق

ذهبی، شمس ‌الدین محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، تحقیق عمر عبد السلام تدمری، بیروت، دار الکتاب العربی،۱۴۱۳ق

ـــــ ، میزان الاعتدال، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دار المعرفه،۱۳۸۲ق

رنجبر، محسن، نقش امام سجاد (ع) در رهبری شیعه، قم، مؤسسه‌آموزشی ‌و پژوهشی امام‌خمینی(ره)‌، ۱۳۸۰ش

سید مرتضی، علی بن حسین، الشافی فی الامامه، قم، اسماعیلیان، ۱۴۱۰ق

شهرستانی، محمد بن ‌عبد الکریم، الملل و النحل، تحقیق محمد سید کیلانی، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۴ق

صدوق، محمد بن علی، أمالی، بی‌جا، کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۲ش

ـــــ ، الخصال، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۳ق

ـــــ ، علل ‌الشرایع، قم، مکتبه الداوری، بی‌تا

ـــــ ، عیون اخبار الرضا(ع)، بی‌جا، جهان، ۱۳۷۸ق

ـــــ ، من لایحضره الفقیه، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۳ق

ـــــ ، کمال الدین، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۹۵ق

صغیر، محمد حسین، الفکرالامامی من النص حتی المرجعیه، بیروت، دار المورخ العربی، ۱۴۲۱ق

صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، قم، کتابخانه آیه‌الله مرعشی، ۱۴۰۴ق

طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۴ش

طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، تحقیق حمدی عبد المجید السلفی، بی‌جا، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا

احمد بن‌علی طبرسی، الاحتجاج علی اهل اللجاج، مشهد، مرتضی، ۱۴۰۳ق

طبری، ابوجعفر محمد بن جریر، تاریخ طبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث،۱۳۸۷ق

طوسی، محمد بن حسن، التهذیب‌فی الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش

ـــــ ، الغیبه، تحقیق شیخ عباد الله طهرانی و شیخ علی احمد ناصح، قم، مؤسسه المعارف الاسلامیه، ۱۴۱۱ق

عسقلانی، احمد بن علی بن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، تحقیق عادل احمد عبد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌الموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق

علی‌بن‌جعفر، مسایل علی ‌بن ‌جعفر، قم، مؤسسه آل‌‌البیت، ۱۴۰۹ق

قلمداران، حیدر علی‌، پاسخی کوتاه به دو پرسش مهم پیرامون امامت و خلافت، بی‌جا، حقیقت، ۱۳۸۲ش

ـــــ ، طریق‌الاتحاد، تعلیقه ابو الفضل برقعی، تعریب سعد رستم، بی‌‌جا، بی‌نا، بی تا

قمی، ابن‌ قولویه، کامل‌الزیارات، نجف، مرتضویه، ۱۳۵۶ق

قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع‌الموده لذوی القربی، تحقیق سیدعلی جمال اشرف الحسینی، (بی‌جا، دار الاسوه، ۱۴۱۶ق

کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، تهران، کتاب ‌فروشی علمیه اسلامیه، بی‌تا)

ـــــ ، اصول‌کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش

ـــــ ، اصول کافی، شرح محمدصالح مازندرانی و تعلیقه ابوالحسن الشعرانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۱ق

مؤدب، سید رضا، تاریخ حدیث، قم، مرکز جهانی علوم اسلامی، ۱۳۸۴ش

مدرسی طباطبایی، سید حسین، مکتب در فرایند تکامل، ترجمه هاشم ایزد ‌پناه، تهران، کویر، ۱۳۸۷ش

مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق

ـــــ ، الارشاد، قم، کنگره شیخ مفید،۱۴۱۳ق

نیسابوری، الحاکم، المستدرک علی الصحیحین، تحقیق یوسف عبدالرحمن المرعشلی،CD مکتبه‌اهل‌البیت(ع)، ۱۳۸۴ش

نیسابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، بیروت، دار الفکر، بی‌‌تا

داود الهامی، وصایت ملاک تعیین امام، کلام اسلامی، ش۳۶، زمستان۱۳۷۹ ص ۷۰ ـ

سیداحمد خاتمی، «ضرورت و مشروعیت از دیدگاه امام علی(ع)»، حکومت اسلامی، ش۱۷، پاییز۱۳۷۹، ص۸۸ـ۱۰۹

فاکر میبدی، بیعت و نقش آن در حکومت اسلامی، حکومت اسلامی، ش۵، پاییز۱۳۷۶، ص ۱۸۰ ـ ۲۰۶

مجید بنی‌‌هاشمی، «مواضع سیاسی امام رضا(ع) در برابر مأمون»، گلستان قرآن، ش۱۹۳، آذر۱۳۸۳،ص۲۳ ـ ۲۷

مسعودی، ابوالحسن، مروج الذهب، تحقیق اسعد داغر، قم، داراهجره، ۱۴۰۹ ق

چکیده

این تحقیق در پی کشف نظر اهل‌بیت(ع) راجع به نصب الاهی یا انتخاب مردمی مقام امامت می‌باشد. در این زمینه دو دیدگاه وجود دارد: غالب شیعیان، معتقدند که اهل‌‌بیت(ع) منصوب به نصب الاهی هستند. در مقابل، عده‌ای می‌گویند با استناد به منابع خود شیعه، عقیده به نصب الاهی امام باطل است؛ چرا که بر اساس این منابع، اهل‌بیت(ع)، اعتقادی به نصب الاهی امام نداشته‌اند، بلکه ایشان مقام امامت، به خصوص امامت سیاسی. را وابسته به رأی و نظر مردم می‌دانستند و به انتخابی بودن آن قائل بوده‌اند

این تحقیق، با روش توصیفی ـ تحلیلی و مطالعه منابع روایی بر آن است که اهل ‌بیت(ع) نه تنها امام معصوم(ع) را فردی منصوب از سوی خداوند برای هدایت و رهبری جامعه می‌دانند، بلکه معتقدند خداوند از نظر تکوین نیز به امام معصوم(ع) مقام ویژ‌ه‌ای بخشیده، ایشان را به عنوان واسطه نزول نعمت‌های خود به مخلوقات منصوب کرده است. بر مردم واجب است با پذیرش امام معصوم(ع)، زمینه حاکمیت وی را فراهم سازند

کلیدواژه‌ها: اهل‌بیت(ع)، امام معصوم(ع)، نصب تشریعی، نصب تکوینی، انتخاب مردمی.

مقدمه

به گفته مورخان، مسئله امامت و خلافت مهم‌ترین چالش پیش روی مسلمانان پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) بود و منشأ پیدایش فرقه‌های مختلف در مکتب اسلام گردید. یکی از جنبه‌های گوناگون بحث امامت، مسئله انتخابی یا انتصابی بودن امام است. نظریه «انتخاب مردمی» امام توسط اهل سنت و نظریه «نصب الاهی» در دیدگاه تشیع مطرح شده است. اهل سنت معتقدند: امام توسط مردم انتخاب می‌شود ولی در مکتب تشیع آموزه امامت، امری آسمانی است و از نظر ایشان، خداوند است که امام را تعیین و به مردم معرفی می‌کند

به طور کلی، کتاب‌های زیادی در تبیین و دفاع از عقاید شیعی نوشته شده است که بخش مهمی از آن، به بحث از امامت، به خصوص امامت امیر مؤمنان(ع) اختصاص یافته است. و بیان آیات و روایات متعدد در فضیلت آن حضرت(ع)، بیشترین حجم این آثار را تشکیل می‌دهد. در این آثار، کمتر به اعتقاد خود اهل‌بیت(ع) درباره این موضوع پرداخته شده است؛ زیرا بیشتر آثار تألیفی جنبه دفاعی داشته و در برابر اعتراضات اهل سنت نوشته شده‌اند. روشن است که در برابر اهل سنت، که سخنان امامان شیعه را حجت نمی‌دانند، می‌بایست به قرآن کریم و سنت رسول اکرم(ص) تمسک شود. اما امروزه گروهی از اهل سنت و برخی از کسانی که خود را شیعه می‌دانند، دیدگاه شیعه را با استناد به متون آنان به چالش کشانده، و معتقدند خود اهل بیت(ع) نیز به نصب الاهی امام معتقد نبوده‌اند. این سخن، در صورت اثبات، پایه بسیاری از عقاید و مباحث کلامی شیعه را سست می‌کند: عصمت اهل‌بیت(ع)، که از مبانی کلامی شیعه است انکار می‌شود و مسائلی مانند لزوم اطاعت مطلق از ایشان، مورد تردید قرار خواهد گرفت. بنابراین، ضروری است پیش از پرداختن به بحث‌های عقلی درباره مسایل امامت، نظر اهل بیت(ع) راجع به این موضوع روشن گردد

این نوشتار در پی پاسخ به این سؤالات برآمده است: آیا اهل بیت (ع) امامان معصوم(ع) را به لحاظ تکوین و تشریع، افرادی منصوب از سوی خداوند می‌دانستند؟ آیا میان اهل بیت(ع) در اصل این اعتقاد تفاوتی وجود داشته است؟ جایگاه رأی و نظر مردم در این موضوع کجاست؟

ابتدا شواهد موجود از کلام اهل بیت(ع) درباره نصب الاهی ائمه معصومین(ع) و نقش رأی و نظر مردم بیان و سپس، برخی شبهات درباره اعتقاد ایشان به نصب الاهی ائمه طاهرین(ع) بررسی خواهد شد

نصب الاهی امام معصوم(ع) از دیدگاه اهل‌بیت(ع)

از سخنان اهل بیت(ع) برمی‌آید که علاوه بر این‌که، به نصب تشریعی امامان معصوم(ع) اعتقاد دارند و ایشان را افرادی می‌دانند که از سوی خدا‌متعال برای هدایت و رهبری مردم منصوب شده‌اند، به نصب تکوینی امامان معصوم(ع) نیز معتقد بوده‌اند؛ یعنی ایشان معتقدند خداوند از ابتدای خلقت، عنایت خاصی به امامان(ع) داشته و جایگاه ویژه‌ای در نظام آفرینش دارند و خلقت آنان نسبت به سایر مخلوقات، متفاوت و همراه با کمالات والاتر بوده است. در این معنی، امامان(ع) پیش از آفرینش عالَم به شکلی وجود داشته‌اند و خداوند ایشان را سبب خلقت و واسطه نزول برکات و نعمت‌ها بر سایر مخلوقات قرار داده است

ابتدا برخی سخنان اهل بیت(ع) مبنی بر نصب تشریعی امامان معصوم(ع) مطرح و سپس، شواهدی از سخنان ایشان، که نشان‌دهنده اعتقاد آنان به نصب تکوینی ائمه(ع) است، بیان خواهد شد

نصب تشریعی امامان معصوم(ع) از دیدگاه اهل بیت(ع)

شواهد فراوانی از کلام اهل بیت(ع) وجود دارد که به صراحت بیانگر اعتقاد ایشان به نصب تشریعی امامان معصوم(ع) است. برخی از این شواهد را می‌توان در عناوین ذیل بیان کرد. اهل بیت(ع) در این سخنان، تأثیر انتخاب مردم در تحقق امامت را نفی نموده و بارها به انتخاب مردمی امام اعتراض کرده‌اند

۱. الاهی بودن مقام امامت

پیامبر گرامی اسلام(ص) در ابتدای نبوت، به صراحت امامت و جانشینی خویش را مربوط به خداوند دانسته‌اند. ایشان در پاسخ به کسانی که اسلام خود را مشروط به خلافت پیامبر نمودند، می‌فرماید: امر امامت و جانشینی در اختیار خداوند می‌باشد: «أیکون لنا الامر من بعدک؟ قال(ص): الامر لله یضعه حیث یشاء». از نظر اهل بیت(ع)، امامت مقامی است که خداوند پس از چند مرحله آن‌را به حضرت ابراهیم(ع) اعطاء نمود. خداوند متعال پس از اینکه ابراهیم(ع) به مقام‌های بندگی، نبوت، رسالت و خلیل ‌اللهی رسید، ایشان را به عنوان امام برگزید. می‌فرمایید: امامت عهدی الاهی است و باید به نفر بعد، که خدا معین کرده، تحویل گردد. امام سابق هیچ نقشی در تعیین امام پس از خویش ندارد: «امامت عهدی است از سوی خداوند براى افراد معینی، امام حق ندارد آن را از امام بعد دور سازد.» امامان معصوم‌(ع) در سخنان دیگری نیز به همین مضمون تأکید کرده‌اند: «شما گمان مى‏کنید هر یک از ما امامان، که وصیت می‌کند، به هر که خواهد می‌تواند وصیت کند؟ به خدا چنین نیست، بلکه امر امامت، فرمانى است از سوی خدا و رسولش براى هر فرد مشخص شده پس از فرد سابق.»

خداوند امام را رهبر مردم و حجت بر اهل عالم قرار داده است;او امامان را براى حفظ دین و راهنمایى مردم انتخاب می‌کند و همه آنها مورد لطف و عنایت خدایند; آنها را فرمانرواى دین خویش مى‏گرداند و علم خود را در اختیارشان قرار می‌دهد

ایشان به صراحت امام را فردی منصوب از سوی خداوند خوانده‌اند و اعتقاد به امامت دیگری را سبب کفر و شرک دانسته‌اند: «هر کس شخصى را که از جانب خدا به امامت منصوب نشده، با امامى منصوب از سوی خداوند شریک کند، مشرک خواهد بود.» در نگاه اهل بیت‌(ع) دین‌داری برای کسی که امامی منصوب از سوی خداوند نداشته باشد، مفید نیست: «هر که در عبادت خداوند سختی زیادی ببیند، ولى رهبرى که از سوی خداوند معین شده نداشته باشد، عبادات او پذیرفته نیست. او گمراه و سرگردان است و خدا کردار او را بد شمارد;اگر با این‌حال بمیرد، در کفر و نفاق مرده است.»

اهل‌بیت(ع) با تمسک به برخی آیات قرآن کریم، امامت را امری الاهی خوانده، نسبت به انتخاب مردمی امام اعتراض کرده‌اند: از گزینش خدا، پیامبر و اهل بیتش روى گردان شده و خود انتخاب کرده‌اند، در صورتى که قرآن می‌فرماید: «و پروردگار تو هر چه را بخواهد مى‏آفریند و برمى‏گزیند، و آنان اختیارى ندارند. منزّه است خدا، و از آنچه [با او] شریک مى‏گردانند، برتر است.» در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: «و هیچ مرد و زن مؤمنى را نرسد که چون خدا و فرستاده‏اش به کارى فرمان دهند، براى آنان در کارشان اختیارى باشد»;امر امامت «فضل خداست، آن را به هر که بخواهد عطا مى‏کند و خدا داراى فضل بسیار است». پس چگونه ایشان امام را انتخاب می‌کنند؟

از نظر ایشان جایگاه و منزلت امام بسیار والاتر از محدوده درک انسان‌هاست و به هیچ‌وجه نمی‌تواند به رأی و انتخاب مردم باشد. این سخنان به صراحت تأثیر نظر مردم را در تحقق امامت نفی می‌کند

مگر مردم مقام و منزلت امامت را در میان امت می‌دانند تا امامت به اختیار و انتخاب ایشان واگذار شود؟ امامت، قدرش والاتر و شانش بزرگ‌تر و منزلتش عالی‌تر و مکانش منیع‌تر و عمقش بیش‌تر از آن است که مردم با عقل خود به آن برسند یا به آرائشان آن را دریابند و یا به انتخاب خود امامی منصوب سازند; امام از گناه، پاک و از عیب، منزه است. گنجینه علم و حلم است; امام یگانه روزگار و شخصیت بى‏نظیرى است که مثل و مانند ندارد;چطور مى‏توان چنین شخصى را انتخاب نمود؟; آیا شخصى با این امتیازات مى‏یابند تا انتخابش کنند؟ و آیا منتخب آنها مى‏تواند داراى چنین صفاتى باشد تا او را مقدم بدارند؟

۲. الاهی‌بودن امامت امامان

اهل‌بیت(ع) در روایات فراوانی بر الاهی بودن امامت هر یک از امامان معصوم(ع) تأکید کرده‌اند. برخی از آنها در عناوین زیر قابل ذکر هستند

الف. گزینش الاهی

از آنجا که امام علی(ع) به عنوان ستون اصلی امامت مطرح است، برخی کلمات اهل بیت(ع) در این باب راجع به الاهی بودن امامت امیر مؤمنان(ع) است. بر اساس برخی از این روایات، امیر مؤمنان(ع) توسط خداوند برای امامت و رهبری جامعه انتخاب شده و به رسول خدا(ص) معرفی شده است

خداى تبارک و تعالى فرمود: اى محمد چه کسى پس از تو براى امت (رهبر) است؟ پاسخ داد: خدا، داناتر است. باری‌تعالی فرمود: على بن ابى طالب امیرمؤمنان و سید مسلمانان و پیشواى مؤمنان می‌باشد. وقتی پیامبر اکرم مردم را دعوت به ولایت علی کرد، قریش گرد او جمع شدند و گفتند: یا محمّد(ص) این تکلیف را از ما بردار! فرمود: این دستور خداست و از طرف من نیست

پیامبر اسلام(ص) خطاب به امام علی(ع) فرمود: «خداوند من و تو را آفرید و من و تو را برگزید و مرا براى نبوّت انتخاب کرد و تو را براى امامت. پس هر کس امامت تو را انکار کند، نبوّت مرا انکار کرده است». فرمایش ایشان به حضرت زهرا(س) نیز چنین است: «اى فاطمه! خداوند اطلاع کامل بر زمین یافت و از روى زمین پدر تو را برگزید و دومین بار اطلاع یافت و شوهر تو را از آن برگزید.» به باور امامان معصوم(ع) نیز امامت و ولایت امیرمؤمنان(ع) امری الاهی بوده است

خدمت امام نشسته بودم و مردى به او گفت: آیا ولایت على از طرف خدا بود یا رسول خدا؟ آن حضرت ناراحت شد و فرمود: واى بر تو، نبی اکرم از خداوند بیشتر از آن مى‏ترسید که از طرف خود سخن گوید، بلکه خدا ولایت علی را واجب کرد، چنان ‌چه نماز و زکاه و روزه و حج را واجب نمود

به راستى خداوند على(ع) را نشانه‏اى میان خود و مردم گماشته، هر که او را بشناسد مؤمن است. هر که منکر او باشد کافر است. هر که مقام او را نداند، گمراه است و هر که شخص دیگرى را همراه او امام داند، مشرک است و هر که ولایت او را بپذیرد، وارد بهشت می‌گردد

ایشان برخی آیات کریمه را به گزینش الاهی وصی و جانشین رسول خدا(ص) تفسیر کرده‌اند: امام کاظم‌(ع) در تفسیر آیه شریفه «او کسى است که پیامبرش را با هدایت و دین درست فرستاد»،(توبه:۳۳) فرمود: «یعنى خداوند است که پیامبرش را به ولایت و امامت وصی خود فرمان داده است.» از سخنان فوق می‌توان اعتقاد اهل بیت‌(ع) را به نصب الاهی امیر مؤمنان‌(ع) دریافت. لازم به یادآوری است که اهل بیت‌(ع) نه تنها بر الاهی‌بودن امامت حضرت علی‌(ع) تصریح کرده‌اند، بلکه امامت سایر امامان معصوم‌(ع) را نیز الاهی دانسته‌اند. ایشان وصیت به امامت را امری آسمانی دانسته‌و معتقدند که امام معصوم‌(ع) برای هر کار خود از سوی خداوند دستور دارد

امر وصیت از آسمان در مکتوبى بر محمد نازل شد;آن مکتوب چند مهر داشت؛ على مهر اول را گشود و به آنچه در آن بود عمل کرد؛ سپس حسن مهر دوم را گشود و به آنچه در آن مأمور شده بود عمل کرد. چون حسن درگذشت، حسین مهر سوم را گشود، دید در آن نوشته است: «به جنگ و بکش و کشته شو و عده‌ای را همراه خود ببر که جز با تو به سعادت شهادت نرسند» او هم عمل کرد و پیش از شهادت خود، آن نوشته را به على بن الحسین داد، مهر چهارم را گشود و دید در آن آمده است: سکوت کن و ;

ایشان خود را امامانی منصوب از سوی خداوند خوانده‌اند: «خداوند، موجودی آفرید و آن‌را براى این کار(امامت) تعیین کرد. آن مخلوق ما هستیم. ما حجت خدا در میان بندگان و خزانه دار علم الاهی هستیم» یا در تفسیر آیه (نساء: ۳۴‌) از قرآن کریم می‌فرمایند: «ما هستیم آن مردم مورد حسادت، براى منصب امامتى که خدا فقط به ما داده است». در زیارت‌نامه‌هایی که از این بزرگواران نقل شده است نیز به همین معنا اشاره شده است. مطابق این روایات خطاب به ایشان چنین می‌گوییم

(خداوند) شما را با علم خود برگزید و برای غیب خود پسندید و برای سرّ خود انتخاب کرد و با قدرت خود برگزید;و با نور خود انتخاب کرد و با روح خود تأیید نمود و پسندید که جانشینانش در زمین باشید;خدا شما را به شریف‌ترین جایگاه گرامیان و عالی‌ترین منزلت مقربان و برترین درجه رسولان رسانید. آنجا که هیچ ملحق ‌شونده‌ای به آن نرسد و هیچ بالا رونده‌ای به آن برتری نیابد و هیچ پیشتازی بر آن پیشی نگیرد و هیچ آزمندی طمع رسیدن به آن را نکند. تا آنجا که باقی نمی‌ماند هیچ فرشته مقرب و پیامبر مرسلی;مگر آنکه خدا شکوه امر و بزرگی منزلت شما; را به همه آنان بشناساند

در منظر اهل بیت‌(ع)، دلیل این‌که هر امامی فرزند امام سابق است، خواست خداوند تلقی شده است: «خدا نخواسته امامت را پس از حسن و حسین به دو برادر دهد.» این بزرگواران همچنین دلیل قرار گرفتن امامت در نسل امام حسین‌(ع) را اراده و فعل خداوند دانسته‌اند

پرسیدم: چرا امامت در نسل امام حسین قرار گرفت و در فرزندان امام حسن تحقق نیافت؟ فرمود: زیرا خداوند، امامت را در بین فرزندان امام حسین قرار داد و از فعل و کردار باری‌تعالی نمی‌توان سؤال کرد.‏

از دلایل دیگر اعتقاد اهل بیت‌(ع) به الاهی بودن امامت خویش پاسخی است که امام جواد‌(ع) به شبهه خردسالی خویش داده است و امامت را همسان نبوت و امری در اختیار خداوند خوانده است. ایشان می‌فرماید

خداوند کاری را که در مسئله امامت کرده است، همانند کاری است که در مسئله نبوت انجام داده است. خداوند می‌فرماید: «از کودکی به او نبوت دادیم» و همچنین می‌فرماید: «وقتی به سن رشد و به چهل سالگى رسید». پس ممکن است به کسی در کودکی حکمت عطا گردد و به دیگری در چهل سالگی

به فرمایش امامان معصوم (ع) خداوند متعال نیز امامت را همسان و در امتداد نبوت می‌داند و پیروی از رسول خدا(ص)، زمانی از نظر خدای‌متعال مفید است که همراه با پیروی از وصی و جانشین وی باشد: «خداوند متعال هر کس را که در ولایت وصى از پیامبرش پیروى نکند، منافق نامیده و هر که امامت وصى او را انکار نماید، مانند منکر خود پیامبر محسوب کرده است»

ب. عظمت مقام امامت