فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره دیدگاه اقتباس قرآن از منظر یوسف درّه حداد و تحلیل مبانی فکری او

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره دیدگاه اقتباس قرآن از منظر یوسف درّه حداد و تحلیل مبانی فکری او دارای ۴۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره دیدگاه اقتباس قرآن از منظر یوسف درّه حداد و تحلیل مبانی فکری او  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره دیدگاه اقتباس قرآن از منظر یوسف درّه حداد و تحلیل مبانی فکری او

چکیده  
مقدمه  
۱ قرآن، فاقد دعوت جدید و یا نبوت جدید  
۲ قرآن، دعوت به نصرانیت  
۳ کمال نبوت و کتاب‌های آسمانی در مسیح و انجیل  
مبانی نظری دیدگاه یوسف حداد  
۱ قرآن ترجمه و نسخه عربی «الکتاب»  
۲ انکار رسالت پیامبر اکرم  
۳ دین اسلام فاقد دعوت جدید و مستقل  
ادلّه دیدگاه یوسف حداد  
نقد دیدگاه یوسف حداد  
۱ ناسازگاری با آیات قرآن  
۲ اشتراک ادیان الاهی در اصول و منشأ واحد و الاهی داشتن  
۳ مقصود از واژه «الکتاب» در قرآن  
۴ بررسی و نقد جایگاه ورقه بن نوفل در نظریه یوسف حداد  
۵ بررسی آیه ۹۴ از سوره یونس  
۶ بررسی آیه ۱۲ سوره احقاف  
۷ بررسی آیات ۸۹- ۹۰ از سوره انعام  
۸ مبانی نظری ناصواب و سخنان ناهمگون  
الف. دو تبیین متفاوت از وحیِ باواسطه:  
ب. تأویلات بی‌دلیل یوسف حداد:  
۹ دفاع نامناسب از مسیحیت  
نتیجه‌گیری  
منابع  

بخشی از منابع و مراجع پروژه فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره دیدگاه اقتباس قرآن از منظر یوسف درّه حداد و تحلیل مبانی فکری او

ابن‌جوزی، ابوالفرج عبدالرحمن بن علی، زاد المسیر فی علم التفسیر، بیروت: دار الکتاب العربی، ۱۴۲۲ ق

ابوعلی فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ ق

اج. فینلی، در جستجوی حقیقت، ترجمه ط. میکائیلیان، بی‌جا، حیات ابدی، چ چهارم، ۱۳۶۰

احمد عمران، القرآن و المسیحیه‌فی المیزان، بیروت، الدار الاسلامیه، ۱۹۹۵م

آرچیبالد رابرتسون، عیسی اسطوره یا تاریخ،ترجمه حسین توفیقی، قم، مرکز مطالعات وتحقیقات ادیان ومذاهب،۱۳۷۸

اسماعیل حقی بروسوی، روح البیان، بیروت، دار الفکر،‌بی‌تا

آلوسی، سیدمحمود، روح المعانی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷ ق

بدر الدین زرکشی، البرهان فی علوم القرآن، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۰۸ق ـ ۱۹۸۸م

بغوی، حسین بن مسعود، معالم التنزیل فی تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ ق

توماس، میشل، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۷۷

ثعلبی نیشابوری، ابواسحاق احمدبن ابراهیم، الکشف و البیان فی‌تفسیر القرآن، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، ۱۴۲۲ق

الحداد، یوسف دره، الانجیل فی القرآن، بیروت، منشورات المکتبه البولسیه، ط.الثانیه، ۱۹۸۲، ص

ــــ ، القرآن دعوه نصرانیه، بیروت، منشورات المکتبه البولسیه، ط.الثانیه، ۱۹۸۶

ــــ ، القرآن و الکتاب: بیئه القرآن الکتابیه، بیروت، منشورات المکتبه البولسیه، ط.الثانیه، ۱۹۸۲ م

ــــ ، مدخل الی الحوار الاسلامی المسیحی، بیروت، منشورات المکتبه البولسیه، ط.الثانیه ۱۹۸۶م

ــــ ، ‌نظم القرآن و الکتاب: إعجاز القرآن، بیروت، منشورات المکتبه البولسیه، ۱۹۸۲م

ــــ ، نظم القرآن و الکتاب: معجزه القرآن، بیروت، منشورات المکتبه البولسیه، بی‌تا

رازی، فخرالدین، مفاتیح الغیب، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ ق

زمخشری، محمود، الکشاف، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۰۷ ق

سیدمحمود آلوسی، روح المعانی فی تقسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ ق

سیوطی، جلال‌الدین، الاتقان فی علوم القرآن، بیروت، دار ابن کثیر، ط.الثالثه، ۱۴۱۶ه ـ ۱۹۹۶م

ــــ ، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ ق

طبرسی، ابوعلی فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفه، ۱۴۰۶ ق

طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفه، ۱۴۱۲ ق

عبدالرحیم سلیمانی، «عهد جدید»، تاریخ نگارش و نویسندگان، هفت آسمان، ش ۳ و ۴، ۱۳۷۸

ــــ ، «نقادی کتاب مقدس»، هفت آسمان، ش ۸، ۱۳۸۹

عصاصه، سامی، ‌القرآن لیس دعوه نصرانیه، دمشق، دار الوثائق، ۲۰۰۳م

سلیمانی، عبدالرحیم، عهد جدید، «تاریخ نگارش و نویسندگان»، هفت آسمان، ش ۳ و ۴، پاییز و زمستان ۷۸، ص ۷۳ـ۱۰۶

قاسمی، محمدجمال، محاسن التأویل، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ ق

کری ولف، درباره مفهوم انجیل‌ها، ترجمه محمد قاضی، تهران، فرهنگ، بی‌تا

محسن خرازی، بدایه المعارف الهیه فی شرح عقائد الامامیه، بیروت، دار المیزان، ۱۴۱۲ه ـ ۱۹۹۲م

محمدباقر حکیم، علوم القرآن، قم، مجمع الفکر الاسلامی، ط.الثالثه، ۱۴۱۷

محمدبن اسماعیل بخاری، صحیح البخاری، بیروت، دار القلم، المجلد الاول، ۱۴۰۷ق ـ ۱۹۸۷م، کتاب بدء الوحی

محمدرضا زیبایی‌نژاد، درآمدی بر تاریخ و کلام مسیحیت، قم، اشراق، ۱۳۷۵

مصباح، محمدتقی، قرآن شناسی، تحقیق و نگارش محمود رجبی، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۷۶

مکارم شیرای، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۶

ملاصدرا(صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی)، تفسیر القرآن الکریم، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ط.الثانیه، ۱۴۱۹ه ـ ۱۹۹۸م

موریس بوکای، التوراه و الانجیل والقرآن و العلم، بیروت، دار الکندی، ط.الثانیه، ۱۹۷۸م

ــــ ، القرآن و الکتاب: اطوار الدعوه القرآنیه، بیروت، منشورات المکتبه البولسیه، ط.الثانیه، ۱۹۸۶

ــــ ، دراسه الکتب المقدسه، بیروت، دار رشا، ص ۶۵- ۱۳۱

هزی تیسن، الاهیات مسیحی، ترجمه ط. میکائیلیان، بی‌جا، حیات ابدی، بی‌تا

ویل دورانت، تاریخ تمدن، ترجمه حمید عنایت و دیگران، تهران، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، چ سوم، ۱۳۷۰

چکیده

یکی از پر طرفدارترین دیدگاه‌ها در میان مستشرقان پیرامون قرآن، دیدگاه اقتباس است. با اینکه افرادی نظیر تئودور نولدکه آلمانی (۱۸۳۶ـ ۱۹۳۱) و گلدزیهر یهودی (۱۸۵۰ـ ۱۹۲۱) در این زمینه در نزد خاورشناسان از شهرت، اعتبار و جایگاه ویژه‌ای برخوردارند، به نظر می‌رسد پرحجم‌ترین کار تحقیقی که از سوی غیرمسلمانان برای انکار وحیانی بودن قرآن و اثبات دیدگاه اقتباس صورت گرفته است از یوسف دُرّه حدّاد (۱۹۱۳ـ ۱۹۷۹) کشیش مسیحی معاصر است. به زعم وی،  قرآن کتابی جدید یا دعوتی نو و یا دربردارنده نبوتی مستقل نیست؛ زیرا اسلام و توحیدی که قرآن از آن تبلیغ می‌کند،  همان اسلام و توحید تورات و انجیل است. تنها تفاوت در این است که پیامبر اسلام با زبان عربی و برای مخاطبان عرب‌زبان خود به تبلیغ اسلامِ «الکتاب» می‌پردازد

به نظر می‌رسد ایراد اصلی کار وی، که موجب گردیده به صورت وسیع دست به تحریف تعالیم قرآن بزند، پیش‌فرض‌ها و مبانی نظری ناصواب اوست که مهم‌ترین آنها بدین قرار است: ۱ قرآن ترجمه و نسخه عربی «الکتاب» است. ۲ پیامبر اکرم، رسول برگزیده خدا و صاحب معجزه نیست. ۳ دین اسلام دربردارنده هیچ دعوت جدید و مستقلی نیست. ۴ قرآن دعوت به نصرانیت است. ۵ کمال نبوت و کتاب‌های آسمانی در مسیح و انجیل است

این نوشتار با بررسی اندیشه‌های اصلی مبانی نظری دیدگاه یوسف حدّاد، به نقد تفصیلی نظریه وی پرداخته است

کلید واژه ها: یوسف دره حداد، قرآن،توحید، نبوت، نصرانیت.

 

مقدمه

به نظر می‌رسد پرحجم‌ترین کار تحقیقی که ازسوی غیرمسلمانان برای انکار وحیانی بودن قرآن و اثبات اقتباس آن از تورات و انجیل صورت گرفته است، از ارشمیتدریت یوسف دُرّه حدّاد (۱۹۱۳ـ ۱۹۷۹) نویسنده و کشیش مسیحی معاصر است که در سال ۱۹۳۹ میلادی رتبه کشیشی خود را از کلیسای لبنان گرفت. آثاری که وی در این زمینه به رشته تحریر درآورده است در دو بخش  قرار می‌گیرد: بخش نخست با عنوان «دروس قرآنیه» مشتمل بر پنج جلد کتاب است که عبارتند از: ۱ الإنجیل فی القرآن؛ ۲ القرآن و الکتاب: بیئه القرآن الکتابیه؛ ۳ القرآن و الکتاب: أطوار الدعوه القرآنیه؛ ۴ نظم القرآن و الکتاب: إعجاز القرآن؛ ۵ نظم القرآن و الکتاب: معجزه القرآن. بخش دوم نیز با عنوان «فی سبیل الحوار الإسلامی المسیحی» مشتمل بر شش جلد کتاب است که عبارتند از: ۱ مدخل إلی الحوار الإسلامی المسیحی؛ ۲ القرآن دعوه نصرانیه؛ ۳ القرآن والمسیحیه؛ ۴ أسرار القرآن؛ ۵ المسیح و محمد فی عرف القرآن؛ ۶ سیره محمد و سرّه

در میان اسلام‌شناسان غیرمسلمان، استناد بسیار گسترده یوسف حداد به قرآن به طور خاص, و استناد وی به تفاسیر قرآن و آثار اندیشمندان مسلمان به طور عام، برجستگی ویژه‌ای به دیدگاه نام‌برده داده است. او از یک سو، به شدت مسلمانان و مسیحیان را دعوت به گفت‌وگو می‌کند تا آنجا که به صورت مستقل کتابی را نیز به نام مدخل الی الحوار الاسلامی المسیحی در این زمینه به رشته تحریر درآورده است؛ اما از سوی دیگر، آشکارا بر این باور است که قرآن صرفاً دعوت به نصرانیت می‌کند و به غیر از تصدیق انجیل، دربردارنده هیچ دعوت نو و نبوت جدیدی نیست. نکته جالب توجه در اینجا آن است که وی در این زمینه نیز کتابی حجیم با بیش از هفتصد صفحه به نام القرآن دعوه نصرانیه نگاشته است. به نظر می‌رسد یوسف حداد با مطالعه‌ای بیست ساله بر روی قرآن و دیگر منابع اسلامیِ مرتبط با قرآن  و نگارش کتاب‌های متعدد در این زمینه، در میان غیرمسلمانان از پرکارترین اسلام‌شناسان قرآن‌پژوه می‌باشد. بنابراین، بررسی و نقد دیدگاه وی می‌تواند دست‌کم زمینه مناسبی را برای آشنایی با بسیاری از مبانی نظری و پیش‌فرض‌های دیگر مستشرقان فراهم ‌سازد

یوسف حداد با اینکه نمی‌خواهد صراحتاً نبوت پیامبر اکرم‌ را انکار کند، ولی تلاش وی معطوف به دو مطلب است: یکی، انکار قرآن به عنوان متن مستقل و نو و منبعی وحیانی که مستقیماً از جانب خداوند نازل شده باشد؛  و دیگری، انکار دین اسلام به عنوان یک دین مستقل الاهی که کامل‌کننده ادیان پیشین و اصلاح‌گر تحریفات آنها باشد.  به عقیده وی، دین اسلام اقتباسی از ادیان گذشته و متأثر از فرهنگ عرب حجاز است.  این ادعای صریح وی، آشکارا به انکار نبوت حضرت ختمی مرتبت نیز می‌انجامد. البته در مسئله اقتباس و تأثیرپذیری قرآن، بیشترین تأکید وی بر این نکته است که قرآن نسخه عربی «الکتاب» است و مقصود از «الکتاب» نیز که قرآن از آن گرفته شده، همان تورات و انجیل است که پیش از پیامبر اکرم بر حضرت موسی و حضرت عیسی نازل شده بود.  از نگاه او، هدف قرآن این است که تورات و انجیل را به عرب‌ها بیاموزد

۱. قرآن، فاقد دعوت جدید و یا نبوت جدید

اسلام و توحیدی که قرآن از آن تبلیغ می‌کند همان اسلام و توحید برگرفته از تورات و انجیل است و دربردارنده نکته دیگری افزون بر آن دو نیست. تنها تفاوت در این است که اسلامِ قرآن نسخه عربی اسلامِ «الکتاب» است که پیامبر اسلام با زبان عربی و برای مخاطبان عرب‌زبان خود به تبلیغ اسلام «الکتاب» می‌پردازد. بنابراین، اگر بخواهیم به طور خلاصه ماهیت و چیستی قرآن را تعریف کنیم، عبارت است از تصدیق «الکتاب»ی که پیش از قرآن نازل شده بود و نزد «اهل الکتاب» بود و نه تصدیق «الکتاب»ی که در آسمان قرار دارد؛ زیرا احدی از زمینیان ـ اعم از نصارا و غیر آنها ـ با «الکتابِ» موجود در آسمان ارتباط ندارد تا بتواند به مطابقت تعالیم قرآن با معارف آن گواهی دهد

وحی نازل شده بر پیامبر اسلام از نظر اهمیت، نازل‌‌ترین و کم‌اهمیت‌ترین وحیی است که بر پیامبران الاهی نازل شده است؛ چراکه تنزیل وحی بر پیامبر بدین معناست که آموزه‌های قرآن برگرفته از تعالیم «الکتاب» و مطابق با آن است و تعالیم «الکتاب» از سوی خدا بر حضرت موسی و مسیح نازل شده است و سپس از مجرای علمای نصارا به پیامبر اسلام منتقل شده است. اکنون با توجه به اینکه پیامبر اکرم تعالیم قرآن را از اساتید نصرانی‌اش فراگرفته است، هنگام شک و تردید آن حضرت در معارف قرآن، تنها راه برون‌رفت از این حالت روانی ویرانگر و دست‌یابی به اطمینان و آرامش درونی، مراجعه وی به علمای اهل کتاب و اساتید نصرانی‌اش است. بنابراین، دعوت قرآن پیوسته در امتداد دعوت به «الکتاب» و تأیید نصاراست و دربردارنده هیچ اعجازی نیست و تنها نشانه صدق و صحت تعالیم قرآن گواهی نصارا بر مطابقت آنها با معارف «الکتاب» است

۲ قرآن، دعوت به نصرانیت

مهم‌ترین، بنیادی‌ترین و برجسته‌ترین اندیشه یوسف حداد در زمینه دین اسلام و قرآن همین اندیشه است و همه سخنان او در کتاب‌های گوناگونش با آوردن شواهد قرآنی بسیار فراوان، برای اثبات همین نکته است.  سه نکته پیش‌گفته نیز در حقیقت مقدمه‌ای برای نیل به این نکته بنیادین است. او برای رسیدن به این هدف از هیچ کاری دریغ نکرده است. همان‌گونه که در ادامه خواهد آمد، وی گاهی از سوی خودش برای برخی الفاظ قرآن معانی جدیدی را ـ که برخلاف معنای لغوی و اصطلاحی است ـ جعل کرده و با این کار، آشکارا به تحریف معنوی آیات قرآن دست زده است، گاهی نیز در مواجهه با برخی از واژه‌های کلیدی قرآن و برخی از آیات قرآن که در تعارض آشکار با این اندیشه‌بوده و به هیچ وجه قابل تأویل نبوده است، مدعی گردیده است که این‌گونه واژه‌ها و آیات در زمان تدوین و جمع‌آوری به متن قرآن افزوده شده است

یوسف حداد با توجه به سه اندیشه مزبور معتقد است: دینی که قرآن برای عرب‌ها آورده است همان دین موسی و عیسی است که بر ایمان به تورات و انجیل مبتنی است و با نام دین اسلام مطرح شده است. قرآن با دعوت کردن مخاطبانش به ایمان به تورات و انجیل عملاً به تأیید و یاری نصرانیت برخاست. از ‌این‌رو، از منظر او، کتابِ پیروان واقعی قرآن، تنها قرآن نیست، بلکه تورات و انجیل نیز می‌باشد؛ چراکه آن دو اصل و مصدر قرآن می‌باشند و قرآن فرع و نسخه عربی آن دوست. به همین دلیل، یوسف حداد محور دعوت قرآن را ایمان به خدا، مسیح و انجیل می‌داند و اسلامِ بدون ایمان به مسیح و انجیل را مخالف با اسلام مورد نظر قرآن می‌داند. از همین رو، یهود به سبب مخالفت با مسیح و انجیل علناً خود را در مقابل پیامبر اسلام و قرآن قرار داد و مورد تکفیر آن دو قرار گرفت

خلاصه آنکه از نگاه یوسف حداد، قرآن چنین نیست که در کنار تورات و انجیل دارای پیامی نو، دعوتی مستقل، و کتاب و معجزه‌ای جدید باشد. قرآن نسخه عربی تورات و انجیل است و کار آن صرفاً دعوت به نصرانیت و تأیید نصاراست. بنابراین، دین اسلام همان دین نصرانیت است که به عنوان «دین و امت وسط» در میان یهودیت و مسیحیت قرار می‌گیرد

۳. کمال نبوت و کتاب‌های آسمانی در مسیح و انجیل

از منظر یوسف حداد، چنین نیست که جایگاه حضرت مسیح و انجیل به عنوان حلقه‌ای میان انبیای الاهی و کتب آسمانی باشد؛ زیرا آن حضرت در میان انبیا خاتم‌الانبیاست و انجیل در میان کتب آسمانی کامل‌ترین، جامع‌ترین و آخرین کتاب است

توضیح آنکه حضرت مسیح در میان پیامبران الاهی از جایگاه منحصر به فردی برخوردار است؛ نه تنها در رسالت و جریان نزول وحی، بلکه در سیرت و شخصیتش نیز روح‌القدس مؤید او و همواره همراه با او بوده و او را از فرو افتادن در گرداب هرگونه خطا و نسیان و گناه حفظ می‌نمود، در حالی که همراهی جبرئیل با حضرت موسی و پیامبر اسلام منحصر و محدود به امر «تنزیل» تورات و قرآن بود و عصمت آنها از گناه و خطا و نسیان نیز محدود به همین قلمرو بود. گذشته از آن، نحوه نزول وحی بر مسیح نیز متمایز از نزول وحی بر دیگر رسولان الاهی بود؛ زیرا خداوند وحی را بر مسیح به صورت مستقیم و بی‌واسطه نازل می‌کرد، در حالی که بر انبیایی همچون موسی از پشت پرده و «من وراء حجاب» و بر پیغمبرانی نظیر پیامبر اسلام با وساطت جیرئیل فرو می‌فرستاد. افزون بر همه اینها، خداوند به مسیح همه «بیّنات»  را عطا کرد، در حالی که به هیچ پیغمبر دیگری چنین عطای بزرگی را ارزانی ننمود. هر کدام از این امور پیش‌گفته خود به تنهایی دلیل بر این است که مسیح بر همه پیامبران دیگر برتری دارد و از همین جا به دست می‌آید که انجیل نیز کامل‌ترین کتاب آسمانی می‌باشد

نکته دیگر که نشان‌دهنده برجستگی ویژه مسیح نسبت به دیگر رسولان الاهی است این است که مطابق برخی آیات قرآن،  خداوند به آن حضرت با اینکه «ابن مریم» است، سه لقب «مسیح الله، کلمه الله و روح الله» داده است که احدی از جهانیان و حتی بزرگ‌ترین پیامبران الاهی (ابراهیم و موسی و پیامبر اسلام) را با چنین القابی توصیف نکرده است، بلکه بالاتر از این، قرآن مسیح را «روح منه» دانسته که بیانگر این است که او با اینکه عبد و بنده خداست ولی برتر از جنس بشر است و از جهانی غیر از جهان مادی ماست، به گونه‌ای که موجودی بیشتر آسمانی است تا زمینی؛ و به همین دلیل است که پس از مسئله توحید، دعوت به مسیح و انجیل دومین موضوعی است که محور دعوت قرآنی قرار گرفته است

به اعتقاد یوسف حداد، قرآن که صرفاً تصدیق‌کننده تورات و انجیل و مؤید نصاراست، آشکارا بیانگر این نکته مهم است که خداوند در پی نوح و ابراهیم و انبیایی از دودمان آن دو، رسولان دیگری را فرستاد و بعد از آنان عیسی بن مریم را مبعوث نمود و به او انجیل عطا کرد.  این در حالی است که قرآن هیچ تصریحی ندارد که نبی دیگری پس از مسیح آمده باشد و همین امر دلیل بر این است که مسیح خاتم‌الانبیا و انجیل آخرین کتاب آسمانی است

از نگاه یوسف حداد، یگانه نقش پیامبر اسلام و قرآن تصدیق رسالت مسیح و بیان معارف انجیل به زبان عربی است. او برای اثبات این ادعا، با تمسک به آیه ۲۷ سوره «عنکبوت»، در بیانی تناقض‌آمیز مدعی است که پیامبر اسلام از انبیای الاهی و صاحب کتاب نیست، بلکه در غار حرا از راه نوعی وحی الاهی ـ آن هم در عالَم رؤیا ـ به ایمان به تورات و انجیل هدایت گشت و بدین وسیله مأمور به تبلیغ مسیح و انجیل گردید

یادآوری این نکته در اینجا ضروری است که به اعتقاد یوسف حداد تنها انجیل رسمی و پذیرفته شده از سوی نصارا همان انجیل عبرانی است که با خط و حروف عبری و به زبان سریانی نوشته شده است و جیروم، از محققان بزرگ مسیحی در قرن چهارم میلادی، آن را از نسخه شهر حلب گرفته و به زبان یونانی و لاتینی ترجمه کرده است. این ترجمه تا اواخر قرن چهارم میلادی (حدود ۳۰۰ سال پیش از بعثت پیامبر اسلام) موجود بوده، ولی پس از آن زمان، هم اصل انجیل عبری و هم ترجمه جیروم مفقود گردیده است. به نظر یوسف حداد، مقصود از انجیل عبرانی نسخه اصلی انجیل متّی است که به اعتقاد برخی از اندیشمندان مسیحی کامل بوده و ورقه بن نوفل آن را به عربی ترجمه نموده است. به اعتقاد یوسف حداد، مقصود از انجیل مطرح شده در قرآن ـ که به صورت مفرد آمده ـ نیز همین نسخه اصلی انجیل متی است. یوسف حداد مدعی است که اناجیل چهارگانه در واقع، چهار روایت از نسخه اصلی انجیل نصرانی هستند که این چهار انجیل با اینکه در الفاظ با یکدیگر اختلاف دارند، ولی به لحاظ معنا با یکدیگر هیچ تفاوت معنایی ندارند

اکنون این پرسش مطرح می‌گردد که آیا برای هیچ فرد عاقلی پذیرش این مطلب ممکن است که کتاب کاملی همانند قرآن، از کتابی که خود یوسف حداد در کامل بودن اصل آن تردید دارد و از سوی دیگر، همان اصل آنچنانی نیز حدود سیصد سال پیش از ولادت ورقه بن نوفل (مترجم انجیل عبرانی به زبان عربی) مفقود شده است، گرفته شده باشد؟! اگر حدود سیصد سال پیش از تولد ورقه، انجیل عبرانی و ترجمه آن مفقود گردیده است، چگونه ورقه پس از سیصد سال چنین انجیل مفقود شده‌ای را به عربی ترجمه کرده است؟! نکته جالب توجه در اینجا آن است که اولاً، در اینکه نویسندگان اناجیل چهارگانه ـ و حتی متّی ـ از شاگردان مسیح باشند، اختلاف است؛ زیرا نام آنها نیز دقیقاً مشخص نیست.  ثانیاً، تناقضات موجود در اناجیل چهارگانه، اختلاف اناجیل همنوا (متّی، مرقس و لوقا) با انجیل یوحنّا، ناسازگاری برخی از آموزه‌های اناجیل با یافته‌های مسلم دانش روز و وجود آموزه‌های خردستیزی نظیر تثلیث و تجسد، هر کدام شاهدی بر بشری و غیرالاهی بودن اناجیل و دلیلی بر بطلان ادعاهای یوسف حداد است

مبانی نظری دیدگاه یوسف حداد

دیدگاه یوسف حداد پیرامون قرآن و دین اسلام، برخاسته از مبانی نظری ناصوابی است که او را همانند بسیاری از دیگر مستشرقان به دیدگاه‌های ویژه‌ای سوق داده است

لازم به ذکر است که تفکیک افکار یوسف حداد به اندیشه‌های اصلی و مبانی نظری، نه در آثار خود وی آمده و نه در آثار دیگران. مبنای این تفکیک و تقسیم برای نگارنده بر اساس تقدّم علّی و تأثیرگذاری برخی از افکار وی بر برخی دیگر از افکار وی بوده است که اندیشه‌های متقدم و تأثیرگذار وی به عنوان «مبانی نظری» و اندیشه‌های برآمده از آنها به عنوان «اندیشه‌های اصلی» وی معرفی شده است. در ذیل، به برخی از مهم‌ترین مبانی نظری نظریه یوسف حداد اشاره می‌شود

۱. قرآن ترجمه و نسخه عربی «الکتاب»

قرآن برخلاف انجیل، وحی مستقیم الاهی و جامع‌ترین کتاب نیست.  به همین دلیل، یک مسلمان واقعی نمی‌تواند با تمسک به قرآن و پیامبر اسلام از انجیل و مسیح بی‌نیاز گردد؛ زیرا قرآن محور دعوتش را ایمان به خدا و مسیح قرار داده و پیامبر اسلام در این میان واسطه‌ای بیش نیست. بنابراین، افزون بر قرآن، انجیل نیز کتاب مسلمانان می‌باشد.  قرآن کتابی زمینی است و نه آسمانی، و نشانه زمینی بودن آن تحدی با زمینیان است؛ چراکه اگر قرآن کتابی آسمانی و بیرون از دسترس آنها بود برای زمینیان قابل فهم نبود تا بتوان آنها را در آوردن همانند آن به مبارزه طلبید.  قرآن دربردارنده هیچ دعوت جدید و مستقلی نیست.  در قرآن نه وحی جدیدی وجود دارد و نه خودْ معجزه است.  بیشتر آیات آن از متشابهات است و راجع به اموری مانند مبدأ، معاد و به ویژه روح، دارای علم اندکی است.  مصدر این دانش اندک نیز «الکتاب الامام» (تورات) و به صورت خاص «الکتاب المنیر» (انجیل) است.  قرآن دین موسی و عیسی را به عنوان دین واحد به عربی تشریع کرده است و هدف آن نیز آموزش تورات و انجیل به عرب‌هاست.  قرآن با اینکه هیچ مطلب اضافه‌ای نسبت به دو کتاب یادشده ندارد، اما در زمان تدوین و جمع‌آوری، موارد متعددی به آن افزوده شده است که وارد شدن واژه «نصاری» در هفت آیه مدنی و افزوده شدن آیات ۳۰- ۳۵ سوره «برائت» از این نمونه است

۲. انکار رسالت پیامبر اکرم