فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره آخرالزمان و حیات اخروی در یهودیت و مسیحیت و تحلیل دیدگاه‌های الهیاتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره آخرالزمان و حیات اخروی در یهودیت و مسیحیت و تحلیل دیدگاه‌های الهیاتی دارای ۴۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره آخرالزمان و حیات اخروی در یهودیت و مسیحیت و تحلیل دیدگاه‌های الهیاتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره آخرالزمان و حیات اخروی در یهودیت و مسیحیت و تحلیل دیدگاه‌های الهیاتی

a) چکیده  
b) آخرالزمان و حیات اخروی در یهودیت  
c) اخبار وحشتناک آخرالزمان  
d) ماشیَح  
e) ماشیح موعود  
f) هویت ماشیح موعود  
g) نام‌های ماشیح موعود  
h) ویژگی­های ماشیح موعود  
i) الیاس و ماشیح موعود  
j) دجّال و ماشیح موعود  
k) مصادیق ماشیح در گذشته  
l) تعیین زمان ظهور ماشیح  
m) نشانه­های ظهور ماشیح  
n) روزگار ماشیح موعود  
o) رستاخیز مردگان  
p) رستاخیز و معاد روحانی  
q) رستاخیز در اندیشه یهودیان قرون وسطا  
r) پاداش و کیفر  
s) آخرالزمان و حیات اخروی در مسیحیت  
t) عیسی مسیحای موعود  
u) اخبار وحشتناک آخرالزمان  
v) بازگشت مسیح  
w) دجال  
x) توقیت و هزاره‌گرایی  
y) معاد جسمانی و روحانی  
z) داوری بر زندگان و مردگان  
aa) پاداش و کیفر  
bb) فردوس  
cc) جهنم  
dd) نتیجه‌گیری  
ee) منابع  

بخشی از منابع و مراجع پروژه فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره آخرالزمان و حیات اخروی در یهودیت و مسیحیت و تحلیل دیدگاه‌های الهیاتی

توفیقی، حسین، آشنایی با ادیان بزرگ، تهران، سمت، ۱۳۸۴

برانتل، جورج، آیین کاتولیک، ترجمه حسن قنبری، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۸۱

اپوکریفای عهد عتیق، ترجمه عباس رسول‏زاده و جواد باغبانی، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی€، ۱۳۸۳

تیسن، هنری، الاهیات مسیحی، ترجمه ط. میکائلیان، بی‌جا، حیات ابدی، بی‌تا

گرینستون، جولیوس، انتظار مسیحا در آیین یهود، ترجمه حسین توفیقی، قم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۷۷

دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، تهران، چاپ کارون، ۱۳۶۹

المسیری، عبدالوهاب، دائرهالمعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های تاریخ خاورمیانه، تهران ۱۳۸۳

دانیلو، ژان، ریشه‏های مسیحیت در اسناد بحرالمیت، ترجمه علی مهدی‏زاده، بی‌جا، نشر ادیان، ۱۳۸۳

هاکس آمریکایی، قاموس کتاب مقدس، بی‌جا، اساطیر، ۱۳۷۷

کتاب مقدس، ترجمه دکتر بروس، لندن، انجمن پخش کتب مقدسه، چاپ سوم، ۲۰۰۲

میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۷۷

راب، دکتر، ا، کهن، گنجینه‏ای از تلمود، ترجمه امیر فریدون گرگانی، تهران، چاپ زیبا، ۱۳۵۰

فان فورست، رابرت، مسیحیت از لابه‏لای متون، ترجمه جواد باغبانی و عباس رسول‏زاده، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی€،۱۳۸۴

الامیرکانی، جیمس انس، نظام التعلیم فی علم اللاهوت القویم، بی‌جا، مطبعه الامیرکان، ۱۸۹۰

اف. ئی. پیترز، یهودیت، مسیحیت و اسلام، ترجمه حسین توفیقی، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ۱۳۸۴

a) چکیده

شوق آگاهی از سرنوشت، در سرشت آدمی نهاده شده است. با نگرشی کوتاه به تاریخ زندگی بشر درمی‌یابیم یکی از دغدغه‏های همیشگی انسان، چگونگی فرارسیدن پایان این جهان و حیات پس از مرگ بوده است. برای مباحثی پیرامون آمدن موعود، جاودانگی روح، پایان این جهان و فرارسیدن جهان دیگر، واژه «اسکاتولوژی»۱ به کار می‌رود. این واژه به معنای شناخت آخرالزمان‏ و آخرت، از کلمه «اسکاتوس» یونانی به معنای «آخر» یا «بعد» گرفته شده است. سه دین ابراهیمی یهودیت، مسیحیت و اسلام، از نزدیک بودن آخرالزمان و آخرت سخن گفته‏اند. جمعی از یهودیان و همه مسیحیان، این دو دوره را به گونه‏ای بر هم منطبق می‌دانند؛ اما جمعی دیگر از یهودیان و همه مسلمانان، آخرالزمان و آخرت و یا به عبارتی، عصر ظهور و روز قیامت را دو دوره جدا از هم می‌دانند

کلید واژه‌‌ها: آخرالزمان، ماشیح، موعود، دجال،‌ بازگشت، رستاخیز، پاداش، کیفر، بهشت، جهنم.

b) آخرالزمان و حیات اخروی در یهودیت

مفهوم آخرالزمان در طول تاریخ یهود تحولاتی را گذرانده است. در کتاب­هایی که از آخرالزمان سخن به میان آمده،‌ مطالبی مطرح شده که از فرهنگ‌های بابلی، مصری، کنعانی، یونانی و ایرانی ریشه گرفته است. گروهی از کسانی که در مجاورت بنی‌اسرائیل زندگی می‌کردند، به حیات پس از مرگ، به صورت زندگی در قبر عقیده داشتند. به همین دلیل، آنان همراه مردگان خود در گورها وسایل زندگی قرار می­دادند تا در جهان دیگر از آنها استفاده کنند. برخی از پژوهشگران پنداشته‌اند یهودیان اعتقاد به رستاخیز مردگان را از ایرانیان عهد باستان گرفته­اند. به گفته آنان، این اعتقاد پس از بازگشت از بابل پدید آمد.۲ ایرانیان عقیده داشتند در زمان آینده، پس از آنکه «سپنته مئنیو» خدای خیر و روشنایی بر هماورد خود «اَنْگْره مِئنیو» خدای شر و تاریکی پیروز شود و او را نابود کند، مردگان برخواهند خاست

c) اخبار وحشتناک آخرالزمان

در بیشتر پیشگویی‏های مربوط به آخرالزمان، خبرهای وحشتناک و نگران‏کننده‏ای وجود دارد. رؤیاها و هشدارها درباره آخرالزمان و توصیف علائم ظهور موعود، از موضوع‌های رایج در ادبیات پیشگویی است و انبیا از تشویش­ها و پریشانی­های پیش از دوران گشایش سخن گفته‌اند.۳ در باب­های ۳۸ و ۳۹ کتاب حزقیال،نبرد یأجوج و مأجوج۴ از نشانه‌های آخرالزمان به شمار رفته است. توصیف و پیشگویی یوئیل از «روز عظیم و مهیب خداوند» و بلاهای طاقت‌‌فرسای آن و گردآوری «باقی‏ماندگان»، نمونه‏ای از این امور است: «آفتاب به تاریکی و ماه به خون مبدل خواهند شد؛ پیش از ظهور یوم عظیم و مهیب خداوند. و واقع خواهد شد هرکه نام خداوند را بخواند نجات یابد ;»

در گذشته برخی از بزرگان یهود از ترس این حوادث و فتنه‏ها دعا می‏کردند خدا ظهور ماشیح را در عصر آنان قرار ندهد.۶ توصیف این حوادث در تلمود۷ که آن را «تورات شفاهی» نیز می‏نامند، آمده است. هر وقت ببینی که دولت‌ها با هم به جنگ می‌‌پردازند، منتظر قدوم ماشیح باش. بدان که همین‌طور است؛ چون در دوره ابراهیم نیز چنین شد، و هنگامی که دولت­ها با هم به جنگ پرداختند، برای ابراهیم نجات حاصل شد.۸ مقدمه ظهور ماشیح، دوران هفت‌ساله‌ای است که در سال هفتم آن جنگ‌هایی درخواهد گرفت و در پایان آن ماشیح فرزند داود ظهور خواهد کرد

در تومارهای بحرالمیت۱۰ «روز داوری» و «روز خداوند» بسیار نزدیک تصور شده است. نویسندگان این تومارها از پیروان خود می‌خواهند تا هر لحظه منتظر فرارسیدن آن روز باشند. یکی از این تومارها «جنگ فرزندان نور با فرزندان ظلمت» نام دارد. این تومار جنگ بزرگی را شرح می‌دهد که در آخرالزمان میان نیروهای خیر و شر در خواهد گرفت و سرانجام پس از چهل سال فرزندان نور به یاری خداوند و فرشتگان، بر فرزندان ظلمت و نیروهای شیطانی پیروز خواهند شد. تومار دیگری به نام «سرود شکرگزاری» از داوری بزرگ و پاک شدن جهان از گناه، فساد، مرگ و نو شدن هستی سخن می‏گوید

ین اندیشه همچنان ادامه داشته تا جایی که بر اساس پیشگویی کتاب زوهر۱۲ دوران پیش از آمدن ماشیح برای بنی­اسرائیل وحشتناک و محنت­بار خواهد بود. امت­ها در ستم­کردن به بنی­اسرائیل بر یکدیگر سبقت و پیشی خواهند گرفت و «هر گرفتاری تازه چنان شدید خواهد بود؛ که گرفتاری­های قبلی را از یادها خواهد برد». پیش از آمدن ماشیح یک ستون آتش در جهان ظاهر خواهد شد و چهل روز در برابر چشمان اقوام روی زمین برپا خواهد بود

d) ماشیَح

یکی از دوره­های تاریخی قوم یهود دوره پادشاهان است. کسانی که در این دوره به پادشاهی می­رسیدند، به دست انبیا با روغن مسح و به «ماشیح» ملقب می­شدند.۱۴ ماشیح در زبان عبری به معنای «مسح شده» است. ماشیح افزون بر قدرت اجرایی یک پادشاه، جنبه روحانی نیز پیدا می­کرد. از پادشاهی که به ماشیح ملقب می­شد، انتظار می­رفت ظلم را ریشه­کن و عدالت را در جامعه جاری کند. پادشاه یهود پس از مسح با روغن به وسیله نبی، حاکمیت الاهی پیدا می‌کرد و اطاعت از او بر همگان واجب می­شد

افزون بر این، در زمان‌های بعد، یهودیان کسانی را که از آنان چنین انتظاری می‌رفت، گرچه مسح نشده باشند، ماشیح می­نامیدند. برای نمونه، کورش که به یهودیان خدمت کرده بود، در کتاب اشعیا «مسیح خداوند»۱۵ نامیده می­شود؛ در حالی که چیزی پیرامون مسح شدن وی در جایی نیامده است. یهودیان تحقق آرزوها و رؤیاهای خود را در شخصیت یک منجی می­دیدند. موسی، یوشع، شائول (طالوت) و داوود، نمونه­هایی از منجیان بنی­اسرائیل در گذشته بودند. شائول، داوود و همچنین پسرش سلیمان پادشاه مسح شده بودند و لقب «ماشیح» داشتند

در کتاب‏هایی که در زمان اسارت بابلی نگاشته شده است، نهایت آرزو و انتظار بنی‏اسرائیل بازگشت به اورشلیم، تجدید بنای معبد، ظهور پادشاهی از نسل داوود و تحقق وعده خداوند در سرزمین موعود است

بر اساس کتاب دانیال، وی در میان اولین گروه از اسیرانی بود که نزدیک شش قرن قبل از میلاد از اورشلیم به بابل برده شدند؛ اما نقادان کتاب مقدس تاریخ نگارش کتاب دانیال را به دوره مکابیان (میانه قرن دوم قبل از میلاد) نسبت می­دهند و نخستین کسی که به این نکته پی برده، فرفوریوس۱۶ در قرن سوم میلادی بوده است. بنابراین، نویسنده ناشناسی حدود ۴۰۰ سال پس از دوران اسارت بابلی، آن کتاب را نوشته، و به دانیال نسبت داده است. در نتیجه، کتاب دانیال در دوران انقطاع وحی نوشته شده و از آخرین کتاب‌های عهد عتیق است؛ زیرا عالمان یهود اتفاق‌نظر دارند که نبوت با نخستین ویرانی معبد قطع شد و تنها عده اندکی از پیامبران که در بابل در اسارت بودند، از نبوت داشتند و با درگذشت آنان، نبوت در بنی‌اسرائیل پایان یافت. در کتاب دانیال، منجی یهود در شخصیت یک ماشیح شکل می‌گیرد. این تنها موردی است که عهد عتیق از ماشیح به عنوان یک موعود تعبیر می‌کند

e) ماشیح موعود

ملت‌ها به گذشته خویش می‌بالند و دوران طلایی تاریخ خود را در آن می­بینند. آنها همچنین دل در گرو آینده­ دارند و با امید به فرارسیدن آن، روزگار را سپری می­کنند.در این رهگذر، قوم یهود نیز مستثنا نیست و مانند دیگران با یادآوری گذشته شکوه­مند خویش در عصر داوود و سلیمان، پیوسته در انتظار آینده­ای درخشان است. در کتاب‏های پیشگویی عهد عتیق، این اندیشه پیدا شد که آخرالزمان با سختی‏ها و محنت‏های غیرقابل تصوری همراه است، اما خداوند از قوم خود به وسیله یک ماشیح موعود حمایت خواهد کرد

یهودیان در تاریخ محنت­بار خود، هرگونه خواری و شکنجه­ای را به این امید بر خود هموار کرده­اند که روزی ماشیح بیاید و آنان را از خواری و رنج نجات دهد. به مرور زمان واژه ماشیح برای اشاره به موعود یهود به کار رفت و دل‌های بنی­اسرائیل از عشق به ماشیح موعود لبریز شد. برخی از یهودیان این آرمان را توسعه دادند و مسائلی بر آن افزودند و گفتند که در دوران ماشیح، برکات طبیعت افزایش می­یابد. آنان برای دوران ماشیح چیزهایی را بیان کردند که حتی در زمان داوود و سلیمان وجود نداشت

در تلمود، صدها بار به ماشیح و رسالت او اشاره شده است. به عقیده عموم یهودیان، ظهور ماشیح و فعالیت‌های او برای بهبود وضع جهان و تأمین سعادت بشر، قسمتی از نقشه خداوند در آغاز آفرینش جهان بوده است.۱۹ در یک میدراش این­گونه آمده است: «از آغاز خلقت عالم، پادشاه ماشیح به دنیا آمد؛ زیرا (لزوم وجود او) حتی پیش از آنکه جهان آفریده شود، به ذهن (خداوند) خطور کرد»

f) هویت ماشیح موعود

عالمان یهود درباره این موضوع که ماشیح موعود چه کسی خواهد بود، تحقیقات فراوانی انجام داده‌اند. آنان برای روشن شدن این مطلب آیه­های کتاب مقدس را به دقت مطالعه و موشکافی کرده‌اند.پیرامون هویت ماشیح موعود عقاید مختلفی اظهار شده است. برخی از صاحب‌نظران یهودی ماشیح موعود را با داوود پادشاه یکی ­دانسته­اند. در کتاب هوشع می­خوانیم: «بعد از آن بنی­اسرائیل بازگشت نموده، یهوه خدای خویش و پادشاه خود داوود را خواهند طلبید»۲۱ دانشمندان این سخن را چنین تفسیر کرده­اند که «این پادشاه ماشیح است. اگر او جزو زندگان باشد، اسمش داوود است، و اگر هم جزو مردگان باشد (که بعد زنده خواهند شد) نامش داوود است»

حزقیا نیز از کسانی است که برخی وی را ماشیح موعود دانسته­اند. او یکی از پادشاهان یهود بود که بنی­اسرائیل وی را به خداترسی و مبارزه با بت‌پرستی می­شناختند. در دوران حزقیا وضع دینی و اخلاقی مردم بهبود یافت. در قرن اول میلادی، یکی از عالمان یهودی برجسته در بستر مرگ خطاب به شاگردانش می­گوید: «برای آمدن حزقیا پسر داوود یک تخت پادشاهی آماده کنید».۲۳ در ضمن این امر نشان می­دهد که امید به آمدن ماشیح موعود تا چه اندازه قوت داشته است و افرادی به تحقق سریع آن خوش‌بین بوده­اند

g) نام‌های ماشیح موعود

اهمیت ماشیح موعود در فرهنگ دینی یهود تا آنجاست که گفته می­شود نام او پیش از آفرینش جهان آفریده شده است: «پیش از آنکه عالم هستی به وجود آید، هفت چیز آفریده شد: تورات، توبه، باغ عدن، جهنم، عرش الاهی، بیت­المقدس و نام ماشیح»

برجسته­ ترین و معروف­ترین نامی که در یهود به ماشیح داده شده، «داوود» است

ذات قدوس خداوند در آینده داوود دیگری را برای ملت اسرائیل برپا خواهد ساخت. چنان­که مکتوب است: «ایشان خداوند خدای خود و داوود پادشاه خویش را که برای ایشان برپا خواهم ساخت، خدمت خواهند کرد» (ارمیا ۳۰: ۹). گفته نشده است «برپا ساختم»، بلکه «برپا خواهم ساخت»

افزون بر نام­های داوود و حزقیا پسر داوود که اندکی پیش گفته شد، بر اساس تفسیر عالمان یهود از کتاب مقدس، نام­های دیگری نیز به ماشیح اشاره دارند

گروهی می‌گویند نامش «شیلو»۲۶ خواهد بود؛ چنان­که مکتوب است: «تا که شیلو بیاید» (پیدایش ۴۹: ۱۰)؛جمعی می­گویند: اسم او «یینون» خواهد بود؛ چنان‌که آمده است: «نام او تا ابد باقی خواهد ماند، و اسم او پیش آفتاب دوام خواهد کرد» (مزامیر ۷۲: ۱۷)؛گروهی می­گویند: اسم او «حنینا» خواهد بود؛ چنان‌که گفته شده است: «زیرا که بر شما ترحم ( به عبری: «حنینا») نخواهم کرد» (ارمیا ۱۶: ۱۳)؛برخی او را «منحم» (تسلی­دهنده) می‌دانند؛ آن­گونه که نوشته شده: «زیرا تسلی دهنده و تازه‌کننده جانم از من دور شده است» (مراثی ارمیا ۱: ۱۶)؛ برخی او را «صمح» (شاخه و نهال) نامیده‌اند؛ زیرا در عهد عتیق می‌خوانیم: «اینک مردی که به شاخه مسمی است و از مکان خود خواهد رویید و هیکل خداوند را بنا خواهد نمود ; و بر کرسی او جلوس نموده، حکمرانی خواهد کرد» (زکریا ۶: ۱۲ـ ۱۳). ارزش عددی این دو نام یعنی منحم و صمح برابر و معادل ۱۳۸ است. عده‌ای او را «برنفله» (فرزند افتاده) می‌نامند؛ زیرا چنین نوشته شده است: «در آن روز خیمه داوود را که افتاده است، بر پا خواهم نمود» (عاموس ۹: ۱۱)

یکی دیگر از نام­های ماشیح «حدرک» (حد: سخت، نیز؛ ر.ک: نرم، معتدل) خواهد بود؛ زیرا او با امت­ها به سختی و با یهود به نرمی رفتار خواهد کرد

h) ویژگی­های ماشیح موعود

کتاب اشعیا یکی از برجسته­ترین کتاب­های پیشگویی در عهد عتیق است. یهودیان با استناد به این کتاب و در نظر گرفتن ویژگی­های نمادین موعود خود، بر این باور بودند که ماشیح موعود باید از خاندان داوود و از زادگاه او یعنی شهر بیت­لحم باشد؛ زیرا کتاب اشعیا نجات بنی­اسرائیل را در شخصیت فرزندی از خاندان داوود می­داند. اشعیا از نهالی سخن می­گوید که از تنه یسی (پدر داوود) بیرون آمده، روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت. او مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به نفع مظلومان زمین به راستی حکم خواهد نمود

همچنین عالمان یهود بر اساس پیشگویی اشعیا نتیجه گرفته­اند که ماشیح موعود باید «بلاکشیده» باشد و از طبقه رنج­دیدگان محسوب شود: «لیکن او غم­های ما را بر خود گرفت و دردهای ما را بر خویش حمل نمود و ما او را از جانب خدا زحمت­کشیده و مضروب و مبتلا گمان بردیم. حال آنکه به سبب تقصیرهای ما مجروح، و به سبب گناهان ما کوفته گردید»

i) الیاس و ماشیح موعود