فایل ورد کامل تحقیق علمی درباره زندگی‌نامه ابوالحسن صبا و بررسی نقش او در تحول موسیقی ایرانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق علمی درباره زندگی‌نامه ابوالحسن صبا و بررسی نقش او در تحول موسیقی ایرانی دارای ۶۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق علمی درباره زندگی‌نامه ابوالحسن صبا و بررسی نقش او در تحول موسیقی ایرانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق علمی درباره زندگی‌نامه ابوالحسن صبا و بررسی نقش او در تحول موسیقی ایرانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق علمی درباره زندگی‌نامه ابوالحسن صبا و بررسی نقش او در تحول موسیقی ایرانی :

بخشی از فهرست فایل ورد کامل تحقیق علمی درباره زندگی‌نامه ابوالحسن صبا و بررسی نقش او در تحول موسیقی ایرانی

ابوالحسن صبا
صبا با نگرشی دیگر
صبا به روایتی دیگر
شهریار و صبا
مصاحبه با همایون خرم درباره صبا
مصاحبه با فرامرز پایور درباره صبا
آخرین روزها
صبا به روایت دخترش ژاله
خانه صبا
آثار صبا
آثار مهم صبا از موسیقی ملی
تصنیف ها
منابع و مآخذ

ابوالحسن صبا
دریغا که با صدهـوی هــوس گــذشتـیم بـر خاک بسیار کـس
کسانیکه از ما به راه انـــدرند بیایند و بــر خــاک مـا بــگذرند
بسی تیر و دیماه و اردیبهشت بیاید که ما خاک باشیم و خشت
در سال ۱۲۸۱ در خاندانی اهل دانش و هنر کودکی زاده شد که نامش را ابوالحسن نهادند پدر او را به رموز موسیقی آشنا کرد. در کودک ذوق هنری سرشاری نهفته بود. سه تار را نزد میرزا عبدالله و درویش خان سنتور را در محضر علی اکبر شاهی ضرب را از حاجی خان کمانچه را از حسین خان اسمعیل زاده فلوت را از اکبرخان هنگ آفرین و ویلن را از حسین خان هنگ آفرین فرا گرفت. ولی پس از طی همه این مراحل بی گمشده ای می گشت که پس از بازگشت استاد کلنل علینقی وزیری از اروپا و تاسیس مدرسه عالی موسیقی در سال ۱۳۰۲ مقصود خود را در سن ۲۱ سالگی یافت و با فروتنی تام به خوشه چینی از خرمن ذوق و هنر آن استاد یگانه مشغول شد.
به زودی بهترین نوازنده مدرسه به شمار آمد و حتی یکی از کلاسها را نیز شخصا اداره می کرد. در فروردین ۱۳۰۶ به اتفاق وزیری وارکستر مدرسه به گیلان رفت و رئیس مدرسه صنایع ظریفه رشت شد.
و در مدت دو سال و چند ماه که در ساحل دریای مازندران بود با شنیدن نی شبانان و ترانه های روستایی گیلان توشه ای پر ارج از نواهای محلی گیلان را به دست آورد و برای اولین بار در تاریخ موسیقی ایران به گرد آوردن این ترانه ها و نواختن آنها به سبکی بسیار دلپذیر آغاز کرد.
دیلمان امیری مازندران زرد ملیجه در قفس و رقص چوبی قاسم آباد از همان آهنگهاست که می نواخت و آنها را در کتابهای ارزشمندش برای آیندگان به یادگار گذاشت.
سال ۱۳۱۰ به تهران آمد و خود کلاس موسیقی دائر کرد. ردیف های موسیقی را به تدریج در سه جلد کتاب نوشت و به چاپ رسانید.
وی از آن هنرمندانی بود که عمر خود را وقف جامعه کرد و آنچه می دانست نوشت و برای جویندگان هنر باقی گذاشت. شاگردان بسیار تربیت کرد که بسیاری از آنها از برجسته ترین نوازندگان این دوره اند.
آنها یادگارهای پرارزشی از استاد خود هستند که نام صبا را جاوید کرده اند.
صبا دوبار به خارج از ایران یعنی به بیروت و شام سفر کرد و صفحاتی از خود به یادگار گذاشت. از اولین روز تاسیس رادیو در اردیبهشت ۱۳۱۹ بارادیو همکاری داشت گاه نوازنده و گاه سرپرست ارکستر بود.
نغمات دل انگیز ویلن صبا در نوارهای بسیار گردآمده که یادگاری پربها از آن هنرمند گرامی است.
در سال ۱۳۲۰ استاد ویلن کلاسهای شبانه هنرستان عالی موسیقی و در ۱۳۲۸ استاد ویلن دبیرستان موسیقی ملی شد و در آنجا نیز شاگردان هنرمندی تربیت کرد.
صبا به همه سازها آشنا بود علاوه بر ویلن که ساز تخصصیش بود به سه تار و سنتور هم بسیار علاقه داشت. صبا مردم دوست بود چنان با دردمندانه همدردی می کرد که گویی او نیز دردی جز درد آنان نداشت. هرگز کسی را از خود آزرده نساخت. بسیار تیزبین و نکته سنج بود طبعی شوخ و بذله گو داشت مرگ صبا در سن ۵۵ سالگی در۲۹ آذر ماه ۱۳۳۶ بسیار جانگداز بود. درگذشت او برای موسیقی ملی ایران سانحه ای بس بزرگ به شمار آمد.
صبا به تنها نور محفل انس خاصان بود بلکه روشنایی جانش خانه های دل ملت ایران را فروز زندگی بخشید. درود بر روان او که بزرگترین استاد معاصر موسیقی ایران بود و یادش همیشه در دل و خصائلش همواره ذکر محافل صاحب نظران است.

صبا با نگرشی دگر
این گفتار به مناسبت یکی از سالگردهای تاسیس رادیو از این رسانه پخش شده است :
ملت ایران نمی تواند آن کسانی را که با هنر خود روزگاری آرامش بخش روانش بوده اند ازیاد ببرد. رادیو ایران نیز وظیفه دارد به پاس خدماتی که این برگزیدگان اجتماع در ارتقا و پیشرفت برنامه های هنری این سازمان مبذول داشته اند حرمتشان را نگاه دارد و هر سال در جشن تاسیس رادیو یادی از آنها بنماید.
این گفتار که به سمع تان می رسد به همین نیت فراهم آمده و درباره نوازنده چیره دستی است که روزگاری ستاره درخشان کشور ما به ویژه رادیو ایران بوده است. نامش ابوالحسن و کنیه اش صبا است. حالا مختصری از زندگی هنری صبا را از زبان خودش می شنوید :
– استاد ممکن است بفرمایید رویهم رفته چند سال است در رشته موسیقی کار می کنید ؟
بایستی عرض کنم پدر من علاقه مفرطی به موسیقی داشت یعنی خودش هم آشنا به سازه های ایرانی بود و از کودکی یعنی شش سالگی مرا نزد اساتید موسیقی وقت راهنمایی کرد.
– ممکن است بفرمایید غیر از ساز تخصصی خودتان که ویلن است با چه سازهایی آشنایی دارید ؟
قبل از اینکه شروع به مشق ویلن بکنم به سازهای ایرانی از قبیل سه تار ، تار ، سنتور ، ضرب آشنا شدم حتی قدری هم کمانچه زدم. بعدا اطلاعات خودم را به ویلن انتقال دادم و تقریبا یک مکتب مخصوصی برای ویلن ایجاد شد. کتابهایی در این خصوص نوشته و انتشار دادم.
– ممکن است بفرمایید تقریبا چند آهنگ در مایه های ایرانی ساخته اید ؟
عرض کنم آنچه آهنگ ساخته ام در کتابهای خودم ثبت شده و اغلب پایه های چهار مضراب ساخت اینجانب است که شاگردانم از آنها اقتباس کرده و ملاک و مبنا برای ساختن چهار مضرابهای خود قرار داده اند.
– باز هم اجازه بدهید از شما سئوال کنم که تا به حال چند نفر موزیسین تربیت کرده اید و با استعداد ترین و باذوق ترین آنها به نظر شما چه کسانی بوده اند؟
البته این سوال را نمی توانم به طور تحقیق عرض کنم همین قدر از خرید کتاب دوره اول ویولونم که تقریبا سه هزار جلد بوده به نظر می رسد که سه هزار نفر نزد اینجانب تحصیل کرده اند ولی ناگفته نگذارم که این عده بعضیشان به توسط شاگردان خودم موفق شده اند تحصیل کنند.
– راجع به با استعداد ترین و با ذوق ترین شاگردانتان چیزی نفرمودید ؟
راجع به این قسمت نمی توانم عرضی کنم ولی البته خود جامعه این قسمت را تشخیص می دهد.
وقتی استاد وزیری به سال ۱۳۰۲ مدرسه عالی موسیقی را تاسیس کرد صبا از نخستین شاگردانی بود که در این مدرسه نامنویسی کرد. در این هنگام صبا ۲۱ سال داشت و به موسیقی ایرانی خوب آشنا بود و ویلن را با ملاحت می نواخت.