فایل ورد کامل پست‌امپرسیونیسم و طبیعت؛ بررسی جلوه‌های هنری و نقش طبیعت در آثار این جنبش هنری

فهرست مطالب
مقدمه    1
فصل اول :
۱-۱ باونسان وان گوگ آشنا شوید    5
۱-۲ سیب زمینی خورها    8
۱-۳ رنگ خاکی و سفیدهای رنگی (در کارون گوگ)    9
۱-۴ لذت‌های ساده    11
۱-۵ نقاشی با نقطه و تک خط    12
۱-۶ نقاشی با شیوه مدرن    13
۱-۷ تک چهره باباتانگی    15
۱-۸ سرگرمی ون گوگ    16
فصل دوم :
۲-۱ گل های آفتاب گردان    18
۲-۲ گل های طبیعی    19
۲-۳ نقاشی نور بر نور    20
۲-۴ پویایی و تحرک    20
۲-۵ تراس کافه (فضای فانوس)    23

فصل سوم :
۳-۱ شب رنگی    26
۳-۲ فصل درو لاکرو    27
۳-۳ کاری آبی رنگ    28
۳-۴ اتاق خواب    30
۳-۵ رنگ پرقدرت ون گوگ    31
۳-۶ صندلیهای خالی    32
۳-۷ زن آدلی    35
۳-۸ اغراق در اشکال    36
۳-۹ شعله های سبز    37
۳-۱۰ پیچ و تاب در همه جا    39
فصل چهارم :
۴-۱ شب پرستاره    42
۴-۲ آثار مهم ون گوگ    44
۴-۳ نخستین قدم ها به دنبال میله    49
۴-۴ افزودن رنگ    50
۴-۵ نخستین قدمها    51
۴-۶ کلاغ ها پرفرار گندم زارها    53
۴-۷ آخرین منزل    55
۴-۸ موزه مجسمه ون گوگ    56
۴-۹ کارهای تقلبی از تابلوهای طبیعت ون گوگ    56
فصل پنجم :
نتیجه گیری    60
منابع و مآخذ    66
گزارش کار عملی     67
تصاویر کار عملی
مقدمه
تنها چند عبارت از کتاب تازه‌ای که از وان گوگ انتشار یافته است نقل می‌کنم. و آن مجموعه نامه‌هائی است که او به دوستش وان را پارد، نقاش دیگر هلندی نوشته است.
در یکی از نامه‌ها می‌نویسد : «من و شما یک خصیصه مشترک داریم و آن این است که انگیزه‌های خود را در قلب مردم می‌جوئیم. و یک چیز مشترک دیگر نیز در میان ما هست و آن تمرین کردن از روی نمونه‌های زنده است، از روی واقعیت.»
او که می‌خواست ترجمان زندگی مردم ساده باشد، در خطاب به آنها می‌گوید:‌ «وظیفه هنر نقاشی آن است که روشنائی وجود شما را در جهان برپا کند.» و باز می‌نویسد : «انسان‌ها را به کجا می‌خواهم رهبری کنم؟ به سوی فضای آزاد و مرامی که می‌خواهم به آنها تبلیغ نمایم چیست؟ این است: ای انسان‌ها بیائید تا در راه مقصود خود، وجود خود را وقف کنیم، کار بکنیم با تمام قلبمان، و دوست بداریم آنچه را که دوست می‌داریم.»
ساده ترین زندگی‌ها را زندگی روستائیان می‌دانست، و بدین جهت بیش از همه به آنان دلبسته بود. می‌نویسد:‌ «چه خوب است که زمستان باشد، توی برف. و پائیز چه خوب است که زمستان باشد، توی برف. و پائیز چه خوب است، در برگ‌های زرد. و چه خوب است که زمستان باشد، توی برف. و پائیز چه خوب است، در برگ‌های زرد. و چه خوب است تابستان، در گندمزارهای رسیده؛ و بهار چه خوب است، لای علفها. آدم در میان دروگرها و زنهای دهقان باشد؛ در تابستان زیر آسمان، در زمستان زیر دودکش سیاه، و بداند که همیشه اینطور بوده و همیشه همینطور خواهد بود»…
«عقیده من این است که یک زن روستائی زیباتر از یک «خانم» است، زن روستائی با آن دامن و ارخالق آبی رنگش، پوشیده از گرد و خاک وصله دار، که فرسودگی و باد و آفتاب، در آن هزار ریزه کاری ایجاد کرده‌اند؛ ولی همین زن، آن لباس زرق و برق دار «خانم» را بر او بپوشانید، اصلیت خود را از دست می‌دهد.»
«اگر یک تابلو که دهقانی را نقاش کرده، بوی روغن سوخته، بوی دود، بوی بخار سیب زمینی آب پز از آن متصاعد شود، این خوب است. این نا سالم نیست که طویله بوی کود می‌دهد. این خوب است. خاصیت طویله همین است. اگر مزرعه بوی خوشه رسیده، یا بوی سیب زمینی، یا بوی فضله یا پهن می‌دهد، این در واقع طبیعی و سالم است. خصوصاً برای شهرنشین‌ها دیدن این تابلوها لازم است. ضرورتی ندارد که تصویر یک روستائی را آدم عطر آگین بکشد.» و به دنبال آن می‌آورد: «درست است که من غالبا در بدبختی به سر می‌برم؛ با این حال، نوعی هنجار و تعادل آرام و خالص در وجود من است. من موضوع نقش‌ها و طرح‌های خود را در فقیرترین کلبه‌ها پیدا می‌کنم، و در کثیف ترین کومه‌ها، و با جاذبه‌ای مقاومت ناپذیر به جانب آن مکان‌ها رانده می‌شوم…»