فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره فرهنگ رقیب و چالش‌های امنیت فرهنگی در شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران با مطالعه موردی وهابیت در استان سیستان و بلوچستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره فرهنگ رقیب و چالش‌های امنیت فرهنگی در شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران با مطالعه موردی وهابیت در استان سیستان و بلوچستان دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره فرهنگ رقیب و چالش‌های امنیت فرهنگی در شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران با مطالعه موردی وهابیت در استان سیستان و بلوچستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره فرهنگ رقیب و چالش‌های امنیت فرهنگی در شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران با مطالعه موردی وهابیت در استان سیستان و بلوچستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره فرهنگ رقیب و چالش‌های امنیت فرهنگی در شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران با مطالعه موردی وهابیت در استان سیستان و بلوچستان :

چکیده

در توسعه مفهوم امنیت از مضیق به موسع، امنیت فرهنگی توانست به عنوان یکی از ارکان قطعی و پایه در شکلدهی به امنیت پایدار جلوهگر شود. از آن جا که هر موضوعی در هر سطح و حوزه مفهومیای نیازمند به یک »تهدید« جهت تبدیل شدن به یک »موضوع امنیتی« میباشد، حوزه فرهنگ نیز در رویارویی با تهدیدات اعم از بالقوه و بالفعل، امنیتی شده و سازوکارهای تعاملی و تقابلی خاصی را پیخواهد گرفت. این مقاله در پاسخ به این سوال اصلی شکل گرفته است که فرهنگ رقیب، در امنیتیسازی فرهنگ در شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران چه اثری خواهد داشت. فرضیهای که در پاسخ به این سوال به آزمون گذاشته خواهد شد، اینگونه طراحی شده است که؛ فرهنگ رقیب به مثابه یک عامل مداخلهگر در تلاش برای جهتدهی و تحریف دالهای معنایی فرهنگ هدف، عمل کرده و استحاله فرهنگی را پیخواهد گرفت که این اهداف نهایتا، منجر به امنیتی شدن حوزه فرهنگ خواهد شد. براین اساس امنیت پایدار در شهرهای مرزی که در چارچوب طرح جامع امنیت ملی قابلیت تحقق دارد، با توجه به نوع واکنش به این تهدیدات، میتواند تحت تاثیر قرار بگیرد.

مقاله با مطالعه موردی استان سیستان و بلوچستان و فرهنگ شهرهای مرزی آن، سعی در فهم فرهنگ رقیب یعنی

»وهابیت«، واکنشها و نهایتا اثرات چنین تقابلی بر امنیت فرهنگی این شهرها خواهد داشت.

واژگان کلیدی: امنیت فرهنگی، شهرهای مرزی، سیستان و بلوچستان، وهابیت

.۱ مقدمه

امروزه شهرهای مرزی از اهمیت بسیاری در منظومه امنیتی کشورها برخوردارند. اگرچه وجود قومیتها و فرهنگهای متفاوت در شهرهای مرزی، تقریبا مسالهای جهانشمول است که نشئت گرفته از اصل تراوش یا نشر جغرافیایی است، اما این تنوع در مرزهای جمهوری اسلامی ایران در عین تعدد قومیتها تقریبا از ویژگی مذهبی یکسانی برخوردار است. سنی بودن غالب مرزنشینان در این کشور مسالهای است که راهبردهای فرهنگی را تحت الشعاع خود قرار داده است. اما جمهوری اسلامی ایران با توجه به اهمیت فوق العادهای که از دو منظر سلبی و ایجابی برای »وحدت اسلامی« قائل است، گفتمان امنیت فرهنگی خود در شهرهای مرزی را مبتنی بر این مقوله بنا نهاده است.

دال وحدت، دال مرکزی این گفتمان است و بیشک تضعیف این دال، بسیای از دالهای حاشیهای این گفتمان را متزلزل خواهد ساخت. در شرایط کنونی وهابیت یکی از اصلیترین تهدیداتی است که دال اساسی را در معرض خطر قرار داده است.

لذا ضرورت پژوهش در این زمینه امری عینی به نظر میرسد. این مقاله در پاسخ به این سوال اصلی شکل گرفته است که فرهنگ رقیب، در امنیتیسازی فرهنگ در شهرهای مرزی چه اثری خواهد داشت. فرضیهای که در پاسخ به این سوال به

۵۴۲

ھما ش م ی ی زی و ا ؛ چا ش و ر یا
۳۰ و ۳۱ فروردین – ۱۳۹۱ دانشگاه سیستان و بلوچستان
National Congress on Border Cities and Security; Challenges and Strategies – CBCS 2012

آزمون گذاشته خواهد شد، این است که؛ فرهنگ رقیب به مثابه یک عامل مداخلهگر در تلاش برای جهتدهی و تحریف دالهای معنایی فرهنگی مدنظر عمل کرده و استحاله فرهنگی را پیخواهد گرفت که این اهداف نهایتا منجر به امنیتی شدن حوزه فرهنگ خواهد شد. چارچوب مفهومی در نظر گرفته شده برای به آزمون گذاشتن فرضیه، نظریه گفتمان سلبی امنیت با محوریت الگوی امنیتساز فراسنتی میباشد که در حقیقت اصالت را در تحلیل گفتمانی امنیت، به »تهدید« داده و معتقد است که این تهدید میتواند در حوزههای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مفهوم یابد. بر این اساس میتوان گفتمان امنیت فرهنگی جمهوری اسلامی ایران با محوریت دال مرکزی »وحدت اسلامی« و با تهدید هویت وهابیت را تحلیل نمود.
روش تحقیق مقاله »توصیفی – تبیینی« بوده و با استفاده از منابع کتابخانهای و اینترنتی حاصل شده است که البته لازم به ذکر است که به دلیل محرمانه و امنیتی بودن برخی آمار و عملکردها، محدودیت در دستیابی به آمارهای دقیق منجر به ارائه آمارهای غیردقیق اما نزدیک به واقعای شده است که از میان گزارشات ژورنالیستی بدست آمدهاند و در نگاه کلنگر صحت دارند. مطالعه موردی مقاله، تهدیدات وهابیت بمثابه هویت »غیر« در استان سیستان و بلوچستان است. مقاله با بررسی راهبرد وهابیت در این استان و هم چنین اهداف آن از برگزیدن چنین راهبردی، به بررسی دو شیوه سخت و نرم این جریان فکری در مقابه با دال مرکزی وحدت میپردازد. لازم به ذکر است که پشتیبانیهای سیاسی از وهابیت در مرحله نظامسازی در عربستان سعودی و در تبلیغ آموزههای اعتقادی، از آنجا که مطالعهای عمیق و مفصل با ذکر مصادیق تاریخی را میطلبد، در این مقاله مورد اشاره واقع نشده است و بررسیها صرفا مبتنی بر دالهای گفتمان دینی بعمل آمده است.

.۲ چارچوب مفهومی: تحلیل گفتمان سلبی امنیت

قرائتهای جدید از امنیت که مبتنی بر تعریف موسع از آن میباشد، قابلیت تبیینی بیشتری نسبت به نظریههای سنتی دارا میباشند هرچد که قرائت سنتی از امنیت، همچنان یکی از مهمترین مباحث علمی در حوزه مطالعات امنیتی محسوب میشود. »ادوارد آزر(Azer)« و »چونگ این مون(Mon)« در بیان دیدگاه نرم افزارانه خود از امنیت، مفاهیم سهگانه مشروعیت، انسجام و یکپارچگی و توان سیاسی را به به عنوان مفاهیم کلیدی مطرح کردهاند (سلیمانی، (۴۰ :۱۳۹۰ یزید سایق((Sayigh بر عوامل اقتصادی به عنوان اجزاء تفکیک ناپذیر مفهوم امنیت اشاره کرده است (همان:(۴۱ اما مطرحترین قرائت موسع از امنیت از آثار اندیشمندان مکتب کپنهاک شنیده میشود. باری بوزان((buzan به عنوان یکی از مشهورترین اندیشمندان این مکتب سعی در ارائه فهمی فراخنگر به ماهیت دولت و محیط امنیتی دارد و امنیت سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ; را مورد مداقه قرار داده است. (عبدااللهخانی، ۱۳۸۳ و بوزان،ویور،دوویلد، (۱۳۸۶

علاوه بر تفکیک تفاسیر موسع و مضیق از امنیت، دستهبندی دیگری نیز صورت گرفته است که اصالت را در تفکیک، از آن تهدید میداند. نظریه تحلیل گفتمانی امنیت که به بررسی دو گفتمان سلبی و ایجابی امنیت میپردازد، از سوی اصغر افتخاری طرحریزی و مدون گشته است. او این نظریه را در مقدمه کتاب »امنیت جهانی: رویکردها و نظریهها« مطرح ساخته است.(مکین لای، لینل، (۱۳۸۰ این نظریه از زاویه »گفتمان« به امنیت مینگرد. افتخاری ابتدا به تبیین منظور خویش از گفتمان میپردازد. او معتقد است گفتمان ساختاربندی معنایی مشخصی دارد که مبتنی بر سه اصل اساسی است:
– زمینه وندی: تمامی ابژهها (موضوعات) زمینهوند هستند. به این معنا که یک مقوله در دو فضای متفاوت، میتواند دو

معنای مختلف – و حتی متعارض – داشته باشد. در این خصوص، مبانی استدلالی اندیشمندانی همچون »سوسور)« (Saussure نیز به کار میآید که با عنایت به ماهیت زبان و تفکیک بین دال و مدلول توانست این بعد از تحلیل گفتمانی را برجسته سازد.

۵۴۳

ھما ش م ی ی زی و ا ؛ چا ش و ر یا
۳۰ و ۳۱ فروردین – ۱۳۹۱ دانشگاه سیستان و بلوچستان
National Congress on Border Cities and Security; Challenges and Strategies – CBCS 2012

– تاریخمندی: با استناد به آثار نویسندگانی چون »رورتی(Rorty)« و »دریدا(Derrida)« میتوان چنین اظهار داشت که موضوعات در تحلیل گفتمانی، ماهیتی »تاریخی« دارند. به این معنا که همگی محصول تاریخ هستند. پس در کشف و تحلیل موضوعات، لاجرم باید به تبارشناسی تاریخی آنها عنایت ویژهای شود.

– مرزبندی: در نظریه گفتمان، طراحی مرزها به منظور تمیز بازیگران از یکدیگر امری مهم ارزیابی میشود؛ چرا که درک هویتها بدون توجه به مرز فیمابین آنها، غیرممکن است. این مرزبندی از آن جا که حد فاصل »خودی« و »دشمن« را نشان میدهد، حائز اهمیت است.(افتخاری، (۴۲۸ : ۱۳۸۳ این اصل را میتوان به عنوان اصل غیریت نیز نام برد که به ترسیم مرز بین مقولات مختلف در حالات گوناگون منتهی شده و زمینه شکلگیری فرایند استعلاء را مهیا میسازد.

افتخاری سپس با اصالت بخشی به مفهوم »تهدید« دو نوع گفتمان سلبی و ایجابی را معین میسازد. از نگاه او گفتمان سلبی تهدید محور است و وضعیت امن برای یک بازیگر، وضعیتی ارزیابی میشود که در آن تهدیدی از بیرون متوجه بازیگر نباشد. از سوی دیگر در درون این گفتمان، دو نوع الگوی متفاوت از امنیتسازی قابل فهم است: .۱ الگوی سنتی که در آن افزایش توان نظامی به مثابه راهکار افزایش ضریب امنیتی بازیگران شناسانده میشود. .۲ الگوی فراسنتی که اگرچه در نبود تهدید معنا میشود اما انحصار تهدید به عمل نظامی مطابق با واقع نبوده و در مقام عمل شاهد طیف متنوع و متعددی از تهدیداتی هستیم که ضرورتا و تماما نظامی نیستند. نتیجه این رویکرد انتقادی تاکید بر چند بعدی بودن امنیت است. اما افتخاری در گفتمان ایجابی امنیت معتقد است که کانون معادلات امنیتی بیش از آن که در خارج از واحد سیاسی قرار داشته باشند، در داخل بوده افزون بر آن بیش از آن که با شاخص »تهدید« سنجیده شود با میزان گسست بین خواستههای شهروندی و کارآمدی دولت ارزیابی و محاسبه میشود.(افتخاری، (۱۲۴- ۱۲۶ :۱۳۸۶

متناسب با چنین تحلیل گفتمانی میتوان امنیت فرهنگی در قبال یک هویت رقیب را مورد مداقه قرار داد. به نظر میرسد برای چنین بررسیای، بهرهگیری از الگوی فراسنتی گفتمان سلبی کارساز خواهد بود. هویت رقیب در حقیقت در قیاس با هویت »خود« در فرایند غیریتسازی (که در اصول سه گانه »گفتمان« ذکر شد) معنا خواهد یافت. هویت »دگر« بمثابه تهدیدی تلقی میشود که دالهای معنایی گفتمان »خود« را به خطر میاندازد و متعاقب آن امنیت فرهنگی قابلیت تحقق گفتمانی مییابد. در ادامه به فرایند غیریت سازی هویت پرداخته میشود.

۲,۱ هویت و غیریتسازی

هویت به عنوان مفهوم مرکزی در »امنیت فرهنگی« در سالهای اخیر در متن نظریههای جدید و پژوهشهای تازه قرار گرفته است. نمیتوان از فرهنگ بدون ارائه یک تعریف مشخص از هویت، تلقی درستی داشت و از سوی دیگر پیوند معنایی این دو، آنها را به یکدیگر وابسته ساخته است. هویت در دو حوزه فردی و جمعی مورد مداقه قرار گرفته است اما این تفکیک نظری بیشتر در نظریات کلاسیک که زمانمند و مکانمند هستند، قابلیت تبیین دارد. اما اینکه واقعا آیا هویت فرد قابلیت تفکیک از هویت جمع را داراست یا خیر؟ سوال مهمی بوده است که در متن این مطالعات کاوشگرانه حول نسبت »فرد – جامعه« مطرح میشود. در حقیقت تفاوت عمده موافقان و مخالفان پیوند هویت فردی و جمعی را باید در ضریبدهی به مفهوم »دگر« بررسی نمود. گیدنز((Gidens این تفکیک را اگرچه قابل امکان اما بسیار دشوار تلقی میکند چرا که وی هر امر شخصی را امری

سیاسی میپندارد و لاجرم، مفهوم اجتماع که مفهومی مهم در سیاست است، در این تبیین رخ مینمایاند.(گیدنز، (۱۳۸۳ جنکینز((Jenkins اما این تفکیک را از اساس بیهوده و غیرعلمی میداند چرا که از نگاه او هویت فردی »خود« جدا از سپهر اجتماعی دیگران معنادار نیست یعنی فرد در فرایند تعامل اجتماعی، خود و دیگر را تعریف و بازتعریف میکند.(جنکینز
(۳۰ :۱۳۸۱ یا به عبارت دیگر، قیاس »خود – دگر« مستلزم فهم »اجتماع« است که این قیاس در بستر آن صورت میگیرد و نبود آن به معنای عدم دگر میباشد. اگر بتوان از کنار برساخته بودن هویت که در آرا سازهانگاران یک خروجی نظری محسوب

۵۴۴

ھما ش م ی ی زی و ا ؛ چا ش و ر یا
۳۰ و ۳۱ فروردین – ۱۳۹۱ دانشگاه سیستان و بلوچستان
National Congress on Border Cities and Security; Challenges and Strategies – CBCS 2012

میشود، گذر کرد، میتوان تا حدودی این قیاس »خود – دگر« را در ادبیات آنها نیز مشاهده نمود: »این واژه]هویت[ از روان شناسی اجتماعی گرفته شده است. در روان شناسی اجتماعی، هویت به تصاویری که شکل فردیت و تمایز(خود بودن) به خود میگیرد، توسط بازیگر منعکس و از طریق رابطه با سایرین ]دیگران[ ساخته میشود. بدین ترتیب واژه هویت در مورد تصاویر متقابلا ایجاد شده و در خصوص تکامل یافته »خود« و »دیگری« به کار میرود)«عبدااللهخانی، » (۷۳ :۱۳۸۶دگر« بر مبنای تفاوتها شکل مییابد. »هویتها به اعتباری مستلزم تفاوتها هستند. یعنی هویت خود وابسته به دیگری و در عین حال متفاوت با اوست« (مشیرزاده،مسعودی، (۲۵۶ : ۱۳۸۸ همین نکته نیز باعث شده است تا در تعریف هویت بر دو بعد سلبی و ایجابی یعنی تشابهات و تمایزات اشاراه شود؛ »هویت به دو معنای متناقض به کار رفته است: همسانی و یکنواختی مطلق و تمایزی که در برگیرنده ثبات و یا تداوم در طول زمان است)«گل محمدی، (۲۲۲ :۱۳۸۶ هرچقدر بعد ایجابی هویت میتواند به یکپارچگی، انسجام بخشی و توسعه مرزهای گفتمانی و معنایی بیانجامد، بعد سلبی بر تقابل و بعضا ضدیت پای میفشرد.