فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره پیوندهای قومی در شهرهای مرزی ایران با تمرکز بر شهر چابهار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره پیوندهای قومی در شهرهای مرزی ایران با تمرکز بر شهر چابهار دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره پیوندهای قومی در شهرهای مرزی ایران با تمرکز بر شهر چابهار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره پیوندهای قومی در شهرهای مرزی ایران با تمرکز بر شهر چابهار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره پیوندهای قومی در شهرهای مرزی ایران با تمرکز بر شهر چابهار :

چکیده

شهر مرزی چابهار ، مرکز شهرستان چابهار استان سیستان و بلوچستان در کنار دریای عمان، در گوشه ی خاوری خلیجی بـه همین نام، بیرون از تنگه ی هرمز و در دهانه ی اقیانوس هند قرار دارد.

چابهار در جغرافیای سیاسی کشور، بلکه جهان دارای نقش ارزشمند و استراتژیک است، زیرا کیلومترهـا مـرز آبـی در دریـای عمان دارد و خلیج چابهار از یک جایگاه برتر در بیرون تنگه ی هرمز برخوردار است.

چابهار تنها بندر و شهر مرزی ایران است، که در کنار آب های اقیانوسی قرار گرفته و از دیدگاه اقتصادی به ویژه ترانزیت کالا و انرژی در یک گذرگاه استراتژیک قرار دارد و یک »مگاپورت« (بند مادر) نیز به شمار می رود.

قوم بلوچ و طایفه های ناحیه و شهر مرزی چابهار با یکپارچگی و هم دلی همواره در کنار یکدیگر بوده و هستند تا به رشـد و شکوفایی فرهنگ و ادبیات همسان و همبازشان دست یابند و برخود واجب می دانند که دست در دست دولـت بگذارنـد و بـه پویایی، پیشرفت و امنیت پایدار ناحیه و منطقه نیز کمک کنند.

منطقه ی آزاد چابهار به انگیزه ی قرار گرفتن در یکی از کریدورهای مطرح، می تواند بهترین گذرگاه برای ترانزیت (گذر کالا)

به کشور های آسیای مرکزی و افغانستان باشد.

ناحیه ی چابهار پیوند دهنده ی پس کرانه های آسیای مرکزی و فلات درونی ایران به آب هـای آزاد اسـت. دارا بـودن چنـین جایگاه پیوندی که پیوند دهنده ی شمال به جنوب و خاور به باختر است، می تواند به عنوان محور گسترش اقتصـادی منطقـه مورد نگرش قرار گرفته و از این رهگذر به توسعه ی امنیت در جنوب خاور ایران، امیدوار شد.

پیوندهای اجتماعی و فرهنگی و هم بستگی های دو سوی مرز، نه تنها انگیزه ی کمک به ایجاد امنیت و توسعه ی پایدار در شهرهای مرزی می شود، بلکه کمک به هم سنگ کردن قاچاق و گروگان گیری و پایداری در شهرها و منطقه و فرا منطقه نیز می شود.

واژگان کلیدی: سیستان و بلوچستان، شهر مرزی چابهار، دریای عمان، تنگه ی هرمز، پاکستان، اقیانوس هند، آسیای

مرکزی

مقدمه

استان سیستان و بلوچستان با پهنه ای حدود ۱۸۱ هزار و ۷۵۸ کیلومتر مربع (مرکز آمار ایـران، (۵۴ : ۱۳۸۸ در۲۵ درجـه و

۴ دقیقه تا۳۱ درجه و ۲۹ دقیقه پهنای شمالی و ۵۸ درجه و ۵۵ دقیقه تـا ۶۳ درجـه و ۲۰ دقیقـه درازای خـاوری قـرار دارد

(مرکز آمار ایران، (۵۲ : ۱۳۸۸ و به انگیزه ی داشتن جایگاه ویژه ی طبیعی و جغرافیایی، ویژگی سرزمینی، باستانی، تـاریخی، سیاسی و اجتماعی، ارزش ویژه ای از دید استراتژیک داشته و دروازه ی آسیای جنوب خاوری نیـز بـه شـمار مـی رود. (افشـار سیستانی، (۱۶ : ۱۳۸۱

۱۶۶

این استان از دوران باستان گاهواره ی فرهنگی ریشه دار بوده است، که آثار و نشانه های آن، از جملـه شـهر سـوخته، شـهر و نیایشگاه هخامنشی دهانه ی غلامان، آتشکده و کاخ اشکانی کوه خواجه ی سیستان، ابزار سنگی لادیز و ماشکید، تپـه هـای باستانی دامن و بمپور بلوچستان، تاکنون دیده میشود.

بنابراین، برجستگی های فرهنگی، اجتماعی و سرزمینی جنوب خاور ایران و تـوانش هـای منطقـه ای آن، مـی توانـد نقـش ارزنده ای در شکوفایی اقتصاد و امنیت پایدار خاور ایران داشته باشد (کرزن، .(۳۱۸:۱۳۵۰

شهرستان چابهار با پهنه ای حدود ۹ هزار و ۷۳۹ کیلومتر مربع (دفتر تقسـیمات کشـوری،(۵ :۱۳۹۰، در گوشـه ی جنـوب خاوری استان سیستان و بلوچستان در کنار دریای عمان و مرز ایران و پاکستان، در ۲۵ درجـه و ۳ دقیقـه تـا ۲۶ درجـه و ۶

دقیقه پهنای شمالی و ۶۰ درجـه و ۲۸ دقیقـه تـا ۶۱ درجـه و ۵۱ دقیقـه درازای خـاوری قـرار دارد .(معاونـت برنامـه ریـزی استانداری ، .( ۴۷ :۱۳۸۹

شهر مرزی، استراتژیک و زیبای چابهار، با پهنه ای حدود ۲۵ کیلومتر مربـع، در جنـوب خـاوری اسـتان، در ۲۵ درجـه و ۱۷

دقیقه پهنای شمالی و ۶۰ درجه و ۳۷ دقیقه درازای خاوری قرار دارد (مرکز آمار ایران، ۱۳۶۵ ، .(۱۹

چابهار تنها بندر و شهر مرزی ایران است، که در کنار آب های اقیانوسـی و بیـرون از تنگـه ی هرمـز قـرار گرفتـه اسـت و از دیدگاه اقتصادی به ویژه ترانزیت کالا و انرژی در یک گذرگاه استراتژیک قرار دارد ( حاجی رحیمی ، .(۱۰ : ۱۳۸۹

شهر مرزی چابهار

-۱ جایگاه جغرافیایی

شهر مرزی و استراتژیک چابهار، مرکز شهرستان چابهار استان سیستان و بلوچستان در کنار آب و هوای گرم دریـای عمـان، در گوشه ی خاوری خلیجی به همین نام، در دهانه ی اقیانوس هند قرار دارد.

بلندی شهر چابهار از سطح دریا ۸ متر و دوری هوایی آن از تهران، ۱ هزار و ۴۵۶ کیلـومتر اسـت (جعفـری ، .( ۲۱ : ۱۳۶۳

دوری زمین آن تا باهوکلات ۲۰۰، سربا ز۲۵۷ ، نگور ۵۰ ، نیک شهر ۵۸ و مرز پاکستان ۷۰ کیلومتر است.

دریای عمان نه تنها به انگیزه های گوناگون اجتماعی، اقتصادی، صنعتی و پیوندی، بـرای ایـران و منطقـه دارای ارزش اسـت، بلکه به انگیزه ی داشتن جایگاه برتر سیاسی و ژئوپولیتیک خود، موضوع های دیگر را هر چند که ارزشمند هستند، زیـر تـأثیر قرار داده است( عقلمند، .(۳۹۵ : ۱۳۶۷

شهر مرزی چابهار به انگیزه ی چیرگی بر اقیانوس هند و دریای مکران (دریای عمان)، و نیز جایگاه فیزیکی ویـژه ی خـود، دارای ارزش استراتژیک است و هم چنین قرار گرفتن این شهر در آغاز راه های زمینی و در جای برخورد ابرقدرت ها، از دیرباز جایگاه سیاسی و نظامی ویژه ای را به دست آورده است ( افشار سیستانی، .( ۷۱- ۷۰ : ۱۳۷۲

از آن جا که شهر چابهار در نزدیکی “مدار رأس السرطان” و منطقه ی استوایی قرار گرفتـه اسـت، دگرگـونی هـای گرمـا در فصل های گوناگون در آن اندک است و پاییز و زمستان در این ناحیه چندان آشکار نیست، به همین رو، بـرگ ریـزان پـاییزی، کم تر دیده میشود و درختان سبزی خود را از دست نمی دهند. وجود سبزی درختان در تمامی روزهای سال انگیزه شده کـه فصل های چهارگانه را به فصل بهار همانند کنند ( افشار سیستانی .( ۲۷۱ : ۱۳۸۲

-۲ نام و پیشینه ی تاریخی

– ۱-۲ نام

از آنجا که چهار فصل شهر مرزی و ناحیه ی چابهار حالت بهاری دارد، این ناحیه به “چهار بهار” شهرت یافتـه و در پیمـایش زمان به “چابهار” تغییر نام داده است.

۱۶۷

ھما ش م ی ی زی و ا ؛ چا ش و ر یا
۳۰ و ۳۱ فروردین – ۱۳۹۱ دانشگاه سیستان و بلوچستان
National Congress on Border Cities and Security; Challenges and Strategies – CBCS 2012

این ناحیه در گذشته مکران نامیده می شد و امروز نیز بدین نام سرشناس است. مکران در دوران هخامنشی در سنگ نوشـته های داریوش هخامنشی در بیستون و تخت جمشید “(ماکا)” یا “(مکه)” نوشته شده و استان چهاردهم بوده است. هرودوت

“ماکا” را “مکیا” یا “میکیان” خوانده است ( افشار سیستانی ، .( ۲۶ : ۱۳۷۱

مکران از دو واژه ی ماهی و خواران( ماهی خواران) شکل یافته، که در پیمایش زمان »مکران« شده است و این همان معنـی

“ایکتیو فاجی” است که یونانیان نوشته اند (سایکس ، .(۱۲۴ :۱۳۶۳ به هر حال از روزگاران کهن این ناحیه مکران نامیده می شد، جغرافی نگاران اسلامی نیز از جنوب استان سیستان و بلوچستان، که شامل چابهار و کرانه های آن است، بـه نـام مکـران یاد کرده اند و آب های این کرانه هـا را از تنگـه ی هرمـز تـا بنـدر گـوادر ، دریـای مکـران خوانـده انـد ( افشـار سیسـتانی ،

.(۱۷۴:۱۳۷۶

– ۲-۲ پیشینه ی تاریخی

شهر مرزی چابهار در دوران پیشدادی و کیانی در قلمرو آنان بوده است. در روزگار کیانی »کی کاووس« از نیمروز (سیستان)

به کرانه ی چابهار آمد و از آن جا به هاماوران (حمیر) در یمن یورش برد و آن جا را گشود.

چابهار در دوران هخامنشی تابع استان چهاردهم بود و در دوران اشکانی، به ویژه در روزگار مهـرداد اول، تـابع پـارت بـود. در دوران ساسانی، ایران به ۳۳ ناحیه بخش شده بود، که مکران، از جمله چابهار یکی از این نواحی بوده است.

در سال ۲۴ ه.ق، چابهار به دست سهیل ابن عدی گشوده شد و مردم دادن جزیه را پذیرفتند و گروهی نیـز بـه آیـین اسـلام گرویدند.

در سال ۲۴۷ ه.ق، یعقوب لیث صفاری، نخستین شهریار ایران پس از ساسانی و اسلام و قهرمان ملی ایران بر سیستان چیره شد و تا ۲۵۲ ه.ق، مکران و چابهار نیز به قلمرو او افزوده شد.

در سال ۳۲۶ ه.ق، چابهار به دست دیلمی ها افتاد. در ۴۳۳ ه.ق، سـلجوقیان، در ۶۰۹ ه.ق، خـوارزم شـاهیان، در ۶۲۸ ه.ق، مغول ها و در۷۹۹ ه.ق، تیموریان بر چابهار و مکران چیره شدند.

در سال ۱۰۱۷ ه.ق، چابهار و مکران به دست سپاهیان صفوی گشوده شـد. در ۱۱۵۰ ه.ق، سراسـر مکـران، از جملـه چابهـار و تیس به دست افشاریان افتاد. در ۱۲۱۸ ه.ق، ابراهیم خـان ظهیرالدولـه، حـاکم مکـران و کرمـان شـد. در آخـر دوران قاجـار، سرداران محلی از ناتوانی حکومت مرکزی بهره گیری کرده و هر ناحیه ای از مکران به دست یکی از خان هـا افتـاد. رضـا شـاه پهلوی در بهمن ۱۳۰۷ ش، بر مکران و چابهار دست یافت (افشار سیستانی ، .( ۲۷۳ : ۱۳۷۲

مسایل قومی و نقش آن در پیوندهای اجتماعی و فرهنگی

-۱ قوم های پیشین و کنونی چابهار

پیش از ورود استقرار آریایی ها در مکران و چابهار، بر پایـه ی گـواهی نامـه هـای برجـای مانـده از دوره ی پارینـه سـنگی، نژادهای بومی در این ناحیه می زیسته اند. افزون بر نژاد مدیترانه ای، نژادهای دیگری چون سیاه پوست (آفریقایی)، دراویـدی، اوریتای و ; در ناحیه ی چابهار ساکن بوده اند. به همین رو، در آن جا فرهنگ های نـاهمگون بـه هـم آمیختنـد. قـوم هـای امروزی ناحیه و شهر مرزی چابهار، بلوچ، براهویی، افغان، مکرانی (مگی)، دهواری، جدگال، مید، کوسه، استا (لـوری) هسـتند که در پیمایش زمان و آمیزش با قوم پر جمعیت و برتر بلوچی، فرهنگ، زبان، آیین ها و; قـوم بلـوچ را پذیرفتنـد و سـرانجام همه در کنار بلوچ ها و زیر مجموعه ی این قوم به سر بردند (افشار سیستانی ، .(۲۳۱-۲۲۵ : ۱۳۷۲