فایل ورد کامل مواد معدنی در کشاورزی؛ بررسی کاربرد ترکیبات معدنی و نقش آن‌ها در بهبود بهره‌وری محصولات

۱مقدمه 
انسان نقش مواد معدنی را در خوراک حیوانات را از ابتدای اهلی کردن حیوانات و پرورش گله ای آنها تشخیص داده است. علیرغم قدمت این تشخیص هنوز هم موضوعات مهم و ناشناخته ای در مورد تغذیه و کاربرد مواد معدنی بویژه برای حیوانات پر تولید وجود دارد. برای بیان نقش و اهمیت کاربرد مواد معدنی در تهیه خوراک دام و طیور تقسیم بندی زیر را که بر اساس هدفهای افزودن این مواد در خوراک می باشند، ارائه می گردد.
الف: تکمیل عناصر مورد نیاز متابولیسم بدن حیوانات جهت سلامتی
ب: افزودنی های غیر مغذی تحریک کننده و افزایش دهنده قدرت هضم .
ج: افزودنی های معدنی جهت آماده سازی خوراک و افزایش کیفیت تولید.
تقسیم بندی فوق نقش و اهمیت بعضی از مواد معدنی را که جهت برآورد بیش از یک هدف قید شده اضافه می گردد را انکار نمی کند.
مواد معدنی مختلف به دلیل اینکه تأثیرات پیچیده ای در خوراک دام و طیور نشان می دهند که نقش کاربرد آن بیش از یک هدف یاد شده جلوه گر می شود. به همین دلیل در این نوشتار مواد معدنی و اهداف افزودن آنها را بطور کامل منفک نکرده و در مورد هر یک از ترکیبات معدنی و کانیهای خوراکی بطور کلی توضیحاتی ارائه می گردد.
 
۱-۱-عناصر مورد نیاز متابولیسم بدن
ضرورت وجود عناصر کلسیم ca ، فسفر p ، منیزیم، k ،Na ، cl ، s ، I ید، آهن، Cu مس، کبالت Co ، منگنز Mn ، روی Zn ، سلنیوم se ، مولیبدن Mo ، فلوئور F ، کروم Cr ، سلسیم Si، وانادیم V ، برای یک یا چند گونه حیوان ثابت شده است که بدون شک برای اکثر حیوانات نیز ضروری می باشند.
بهمین ترتیب مدارک کافی وجود دارد که نشان مید هد قلع Sn و نیکل نیز احتمالاً ضروری هستند. همچنین این احتمال می رود که به لیست عناصر ذکر شده عناصر مورد نیاز دیگری نیز درآینده افزوده گردد.
(عناصر مورد نیاز بدن حیوانات به چند روش تقسیم بندی می گردند. یکی از مناسب ترین روشها، استفاده از اختلاف وسیع در مقادیر مورد نیاز یا افزودنی در جیره می باشد. در این تقسیم بندی مواد به عناصر پر مصرف ( یا اصلی ) و عناصر کم مصرف تقسیم بندی می شوند. در جدول شماره یک لیست عناصر مهم و مقدار عناصر پر مصرف و عناصر کم مصرف مورد نیاز در حیوانات اهلی ارائه شده است. البته عدم ارائه لیست بعضی از عناصر کم مصرف در جدول فوق الذکر از کم ارزشی این عناصر نمی باشد و تنها به دلیل مقدار کم این عناصر در بدن، و همچنین تأمین اکثر آنها در حالت معمولی توسط خوراکهای ترکیبی، بدون افزودن مکملهای معدنی این مواد است.