فایل ورد کامل بررسی بالینی کودکان مبتلا به بیماری هوچکین در بیمارستان شهدای تجریش با تحلیل عوامل مؤثر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل بررسی بالینی کودکان مبتلا به بیماری هوچکین در بیمارستان شهدای تجریش با تحلیل عوامل مؤثر دارای ۳۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل بررسی بالینی کودکان مبتلا به بیماری هوچکین در بیمارستان شهدای تجریش با تحلیل عوامل مؤثر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز فایل ورد کامل بررسی بالینی کودکان مبتلا به بیماری هوچکین در بیمارستان شهدای تجریش با تحلیل عوامل مؤثر۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل بررسی بالینی کودکان مبتلا به بیماری هوچکین در بیمارستان شهدای تجریش با تحلیل عوامل مؤثر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل بررسی بالینی کودکان مبتلا به بیماری هوچکین در بیمارستان شهدای تجریش با تحلیل عوامل مؤثر :

فایل ورد کامل بررسی بالینی کودکان مبتلا به بیماری هوچکین در بیمارستان شهدای تجریش با تحلیل عوامل مؤثر

خلاصه:

بیماری هوچکین یک نوع بدخیمی مربوط به سیستم لنفورتیکولر است که در گروه لنفوم جای دارد. در دوران کودکی بعد از لوسمی و تومورهای مغزی ، لنفوم ها مقام سوم را دارا هستند.

میزان شیوع لنفوم ها معادل ۱۳% کل بدخیمی ها می باشد، در افراد زیر ۱۵ سال ۴۳% از کل لنفوم ها را هوچکین تشکیل می‎دهد. این بیماری قبل از سن ۵ سالگی نادر است.

تحقیق حاضر پیرامون بررسی اطفال مبتلا به بیماری هوچکین طی ۱۰ سال گذشته (از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۲) در بیمارستان شهدای تجریش می‎باشد.

از نتایج قابل ذکر این تحقیق می‎توان به این مطالب اشاره کرد:

– از میان ۵۳ کودک مبتلا به هوچکین بررسی شده در بخش اطفال بیمارستان شهدای تجریش

– ۳۴ نفر مذکر و ۱۹ نفر مونث بودند که نسبت بروز در افراد مذکر به مونث بدست آمد.

– علامت شایع در این بررسی لنفودنوپاتی بود (۴/۷۵%) ، به خصوص لنفودنوپاتی گردنی.

– میانگین سن شروع بیماری ۵/۱۰-۵/۷ سالگی بود.

– شایعترین فرم هوچکین در این بررسی Mixed cellularity بود و کمترین فرم هوچکین lymphocyte predominant بود.

– در زمان تشخیص ۵/۵۸% در stage IV بودند و ۵/۲۴% در stage III بودند.

– از ۵۳ بیمار ۴/۵۸% در فاز بهبودی کامل هستند و ۳۴% در آخرین مراجعه در فاز بهبودی بوده اند اما مراجعه بعدی نداشتند (در کل ۴/۹۲% در فاز بهبودی کاملند).

فایل ورد کامل بررسی بالینی کودکان مبتلا به بیماری هوچکین در بیمارستان شهدای تجریش با تحلیل عوامل مؤثر
فهرست مطالب

عنوان صفحه

مقدمه……………………………………………………………………………………………………… ۱

تاریخچه و تعریف…………………………………………………………………………………….. ۲

اپیدمیولوژی…………………………………………………………………………………………….. ۳

بیولوژی………………………………………………………………………………………………….. ۴

پاتولوژی…………………………………………………………………………………………………. ۵

علائم بالینی……………………………………………………………………………………………… ۶

مقاطع آزمایشگاهی…………………………………………………………………………………… ۷

تشخیصهای افتراقی………………………………………………………………………………….. ۷

بررسی های تشخیصی……………………………………………………………………………… ۸

مرحله بندی…………………………………………………………………………………………….. ۹

درمان بیماری هوچکین…………………………………………………………………………….. ۱۰

عود بیماری…………………………………………………………………………………………….. ۱۳

عوارض درمان………………………………………………………………………………………… ۱۳

اهداف تحقیق……………………………………………………………………………………………. ۱۶

مقیاس سنجش تحقیق……………………………………………………………………………….. ۱۷

روش تحقیق و اجرا …………………………………………………………………………………. ۱۸

نمودار…………………………………………………………………………………………………….. ۱۹

مقالات…………………………………………………………………………………………………….. ۲۶

نتیجه و بحث……………………………………………………………………………………………. ۲۹

منابع………………………………………………………………………………………………………. ۳۱

بیماری هوچکین یک نوع بدخیمی مربوط به سیستم لنفورتیکولر است که در گروه لنفوم ها جای دارند. در دوران کودکی بعد از لوسمی و تومورهای مغزی، لنفومها (اعم از هوچکین و غیرهوچکین) مقام سوم را دارا می باشند. میزان شیوع لنفوها معادل ۱۳% کل بدخیمی ها می‎باشد و در افراد زیر ۱۵ سال ۴۳% از کل لنفوم ها را بیماری هوچکین تشکیل می‎دهد.

میزان بروز این بیماری در نقاط مختلف جهان متفاوت است و آمار آن بین یک تا ۱۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر متغیر است.

با توجه به شیوع نسبی بیماری هوچکین در میان خردسالان و بزرگسالان و تحولاتی که طی سالهای اخیر در درمان این بیماری پیدا شده است، بر آن شدیم که کلیه اطفال مبتلا به بیماری هوچکین (زیر ۱۴ سال) را که از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۲ به بیمارستان شهداء تجریش مراجعه کرده اند را طی یک مطالعه گذشته نگر مورد بررسی قرار دهیم، که نتایج زیر حاصل شد:

از سال ۱۳۷۳ تا سال ۱۳۸۲ (طی یک دوره ۱۰ ساله) ۵۳ کودک مبتلا به هوچکین به این مرکز مراجعه کرده اند که در بخش اطفال تحت نظر و درمان قرار گرفته اند.

شایعترین علامت لنفودنوپاتی بدون درد (۴/۷۵%) بود که بیشتر در نواحی گردن بوده است. نسبت بروز بیماری مذکر به مونث بود، میانگین سن شروع بیماری ۵/۱۰-۵/۷ سالگی بود. در زمان تشخیص ۵/۵۸% در stage IV بودند و ۵/۲۴% در stage III بودند.

تعریف و تاریخچه:

بیماری هوچکین یک بدخیمی منحصر به فرد است که امروزه جزء نئوپلاسم های قابل علاج می‎باشد. اگر چه این بیماری می‎تواند سبب درگیری کل سیستم لنفاوی شود ولی غالباً بیماری در ابتدا به صورت محدود تظاهر می‎کند.

این بیماری برای اولین بار به صورت یک بیماری خاص توسط توماس هوچکین در سال ۱۸۳۲ شرح داده شد و متعاقب آن یافته های بالینی و پاتولوژیک بیماری در سال ۱۹۰۲ توسط Reed و sternberg شرح داده شد. اگرچه این بیماری اولین نوع لنفومی است که شرح داده شده ولی هنوز سلول منشاء آن مورد بحث است. همزمان با پیشرفت بیماری، بزرگ شدن غدد لنفاوی، تب، عرق شبانه و کاهش وزن توام با اختلال عملکرد سیستم ایمنی سلولی ظاهر می‎شوند. قبل از اینکه درمان اختصاصی این بیماری در دسترس باشد، ۹۰% بیماران در عرض ۵ سال بعد از تشخیص فوت می‎شدند. در سال ۱۹۵۰، peters عنوان کرد که گروهی از این بیماران با کمک پرتودرمانی تنها، قابل درمان هستند. از آن به بعد با کمک پیشرفتهای درمانی، سیر بیماری کاملاً معکوس شده و طول عمر بیماران ازدیاد یافت. در حال حاضر با کمک درمان مدرن و امروزی حدود ۹۰% کودکان قابل درمان هستند.

در دهه ۱۹۹۰ میلادی روش درمان ترکیبی تجویز شده با دوزهای کمتر (رژیم چند عامله) و اشعه با دوز کمتر و حجم درمانی کمتر به کار گرفته شد. اخیراً از شیمی درمانی با دوز بالا، برای مراحل پیشرفته بیماری و یا بیماران با ریسک بالا استفاده می‎شود.

اپیدمیولوژی:

توزیع سنی بیماری هوچکین در دو رده سنی می‎باشد. در کشورهای صنعتی افزایش اولیه از اواسط دهه ۲۰ به بالا می‎باشد و افزایش ثانویه از ۵۰ سالگی به بعد است.

در کشورهای در حال توسعه افزایش اولیه قبل از نوجوانی و افزایش ثانویه بعد از ۵۰ سالگی اتفاق می افتد. تفاوتهای جغرافیائی و قومیتی و وضعیت اقتصادی نیز در میزان بروز بیماری مؤثر است.

مطالعات اپیدمیولوژی سه شکل مجزا از بیماری هوچکین را ارائه کرده است که شامل:

فرم child hood (کمتر از ۱۴ سال)، فرم بالغین جوان young adult (34-15 ساله) و فرم بالغین بزرگتر (از ۵۵ تا ۷۴ سالگی).

بیماری هوچکین اطفال در جنس مذکر بیشتر است و در سن نوجوانی بین دو جنس مساوی است، و در بچه های زیر ۵ سال بندرت دیده شده است. هوچکین بین سفید پوستان بالغ بیشتر است.

هوچکین فرم کودکان با افزایش تعداد فامیل و وضعیت اقتصادی پائین، بیشتر بروز می‎کند در حالیکه در فرم بالغین جوان کشورهای صنعتی با وضعیت اقتصادی و اجتماعی بالا میزان بروز بیشتر می‎شود.

در سن جوانی نوع Mixed cellularity شیوع بیشتری دارد، در کل نوع Nodular sclerosis بیشترین شیوع را دارد.

گزارشات زیادی در مورد بروز بیماری هوچکین در خواهر یا برادر بخصوص از یک جنس شده است. انتقال از راه جفت نادر است. هوچکین در افرادی که نقص ایمنی زمینه ای دارند شایعتر است.

RNA ویروس EBV در سلولهای Reed- sternbery به خصوص در نوع Mixed cellularity یافته شده است. ویروس EBV در افرادی که دچار نقص ایمنی مادرزادی یا اکتسابی هستند می‎تواند مسبب بیماریهای لنفوپرولیفراتیو شود.

بیولوژی:

سلول بدخیم در بیماری هوچکین عبارت از سلول Reed- sternberg است. این سلولها از طریق وجود یک هستک بزرگ مشابه انکلوزیون و یک هسته و یا دو هسته یا هسته های متعدد تشخیص داده می‎شود. در صورتیکه سلول دارای یک هسته باشد، به آن سلول هوچکین گویند و اگر چند هسته داشت سلول Reed- sternberg نامیده می‎شود. معمولاً اندازه هسته ها بزرگ است و اطراف آن را یک هاله مخصوص روشن در برگرفته است که جزء خصوصیات این سلول است.

سلولهای Reed- sternberg و انواع هسته ای آنها دارای گیرنده های مخصوص جزء سوم کمپلمان و قسمت fc ایمونوگلوبولین ها هستند.

در نوع ندولراسکلروزیس، بیشتر آنتی ژنهای مربوط به سلولهای T را نشان می‎دهد در صورتی که در نوع لنفوسیت غالب، بیشتر آنتی ژنهای مربوط به سلولهای B را نشان می دهند.

عود بیماری :

در اکثر موارد عود، در عرض ۳ سال اول اتفاق می افتد ولی گاهی تا ۱۰ سال بعد از تشخیص اولیه نیز عود اتفاق می افتد. ۸۰-۵۰% از بیماران که با پرتودرمانی درمان شده اند، عود می کنند و می‎توانند با روش شیمی درمانی یا روش ترکیبی درمان شوند که بقاء ۵ ساله این بیماران ۴۹% است. دو نوع عود مشاهده می شود، حالت اول عود حقیقی است که در آن عود در میدان قبلی که تحت درمان بوده اتفاق می افتد و حالت دوم عود مارژینال است که برگشت بیماری در کناره های میدان پرتودرمانی و یا در مجاورت آن به چشم می خورد، این حالت به مراتب شایعتر است و در ۲۵-۱۵% موارد مشاهده می‎شود.

در نهایت ۵۰% از بیمارانی که عود می کنند بعد از یک دوره درمان توأم بهبود می یابند. در درمان فرمهای پیشرفته یا عود بیماری یا مقاوم به درمان خط اول و دوم از روش پیوند مغز استخوان اتولوگ استفاده می‎شود.

عوارض زودرس پرتودرمانی:

عوارض حاد پرتودرمانی قابل برگشت است و معمولاً جدی نیست و بیشتر زمانی ظاهر می گردند که دوزهای بالا و حجم بزرگ پرتو درمانی مورد استفاده قرار گیرد. این عوارض شامل: قرمزی و هیپرپیگمانتاسیون پوست ناحیه ای که اشعه گرفته، اختلالات گوارشی، کاهش تعداد پلاکت، کاهش تعداد گرانولویست، سندرم لرمیت (با خم کردن سر، احساس شبیه به شوک الکتریکی ایجاد می‎شود که به سمت پائین و پشت و انتهاها می‌رود.) می باشد.

عوارض زودرس شیمی درمانی:

MOPP , ABVD تهوع و استفراغ می دهند که در ABVD شدیدتر است، به علت نشت زیر جلدی داروها آسیب بافتی شدید و نکروز جلدی دیده می شود، ریزش مو، عوارض عصبی، قلبی، ریوی، عفونت است.

عارضه مهم شیمی درمانی عفونت است که بستگی به شدت و قدرت برنامه درمانی و طحال برداری دارد. عفونت هرپس زوستر و واریسلا در ۳۵% از اطفال مبتلا به هوچکین دیده می‎شود که دریافت فوری ضدویروسها از شدت بیماری آنها کم می‎کند.