فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره تحلیل اولویت‌های زنان برای سکونت در گونه‌های اسکان موقت انتقالی با مطالعه موردی منطقه ۹ شهرداری تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره تحلیل اولویت‌های زنان برای سکونت در گونه‌های اسکان موقت انتقالی با مطالعه موردی منطقه ۹ شهرداری تهران دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره تحلیل اولویت‌های زنان برای سکونت در گونه‌های اسکان موقت انتقالی با مطالعه موردی منطقه ۹ شهرداری تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره تحلیل اولویت‌های زنان برای سکونت در گونه‌های اسکان موقت انتقالی با مطالعه موردی منطقه ۹ شهرداری تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره تحلیل اولویت‌های زنان برای سکونت در گونه‌های اسکان موقت انتقالی با مطالعه موردی منطقه ۹ شهرداری تهران :

مقدمه

امروزه با وجود رشد و توسعه فناوری، در بسیاری از کشورها مدیریت بحران در بلایا و سوانح به یکی از چالشهای پیشروی مدیران و برنامهریزان تبدیل شده است. بلایای طبیعی و انسانساخت در ترکیـب با آسیبپذیری انسانها منجر به بحرانها میگردند. مسئله جنسیت در بحران، یکی از این جنبههای مهـم و اساسی آسیبپذیریهای انسانی است. بهطور کلی تمرکز بـر مـسائل جنـسیتی در بحـران، امـر نـسبتاً جدیدی است و مباحث مربوط به آن از دهه ۱۹۹۰ آغاز شدهانـد. تحقیقـات موجـود در زمینـه جنـسیت و بحران ـ بهخصوص در شاخه اسکان موقت ـ بسیار محدود است و برنامـههـای تـدوین شـده در حـوزه اسکان موقت اغلب رویکرد جنسیتی ندارند، و معمولاً تمرکزشان بر ایجاد اردوگاههای برنامهریزی شـده در نواحی درونی یا بیرونی شهرهاست. شناسایی اولویتهای افراد برای سـکونت در گونـههـای اسـکان انتقالی از آن رو اهمیت دارد که برنامهریزان باید پیش از تدوین برنامـههـا از انتخـابهـای افـراد آگـاهی داشته باشند و راهبردها و اقدامات لازم را بر همین اساس پیشبینی کنند. آنچـه کـه در ایـن مقالـه بـدان پرداختـه مـیشـود، مـرور و بررسـی آخـرین تقـسیمبنـدی گونـههـای اسـکان انتقـالی در نوشـتارها و پژوهشهای مربوط بـه اسـکان و شناسـایی فاکتورهـای جنـسیتی در اسـکان موقـت بـه منظـور تعیـین شاخصها و متغیرهای تأثیرگذار در انتخاب و مطلوبیت گونههای اسکان انتقالی از منظر زنـان اسـت. در حقیقت هدف این مقاله ارائه چشماندازی روشن از اولویتهای زنان در اسکان انتقالی بـرای برنامـههـای آتی اسکان پس از رخداد زمینلرزه در شهر تهران است.

رویکردهای مرتبط با اسکان موقت

جوامع، یا همان سیستمهای اجتماعی پیچیده، اغلب به چشماندازهای چندبعدی در مراحل احیا و بازیابی۱

پس از بحران نیاز دارند. مسکن عامل مهمی در اقتصاد هر جامعه در شرایط بحران بهشمار میآیـد و در صورت وجود نداشتنِ مسکن، اصولاً افرادی هم که اقتصاد را به جریان بیندازند وجود نخواهنـد داشـت.
به همین ترتیب، جریان رونق اقتصادی و احیای مسکن عوامل لازم و ملزوم یکدیگرنـد. نخـستین بـار در سال ۱۹۷۵ بود که میلتی۲ ، درابک۳ و هاس۴ به عنوان افراد متخصص در زمینه بحران، عنوان کردنـد کـه تحقیق در مرحله بازسازی بحران امر بسیار پیچیدهای است. دو سال بعد از آن، کتاب بازسـازی پـس از بحران، بهوسیله کیتس۵ و هاس و بوودن۶ منتشر شد. کیتس در مواجهـه بـا پیچیـدگی فراینـد بازسـازی، چهار مرحله پس از بحران را در شهرها، بدینترتیب مشخص کرد: پاسخ اضطراری؛ ترمیم ساختمانهای قابل اعاده؛ بازسازی فاز ۱ (برای ساختمانهای تخریب شده بهمنظور جایگزینیهای اساسی؛ و بازسازی فاز ۲ (برای یادبود، بهبود و توسـعه سـاختمانهـای هـر دوره زمـانی) Kates & Pijawka, 1977, 270-) .(275

در سال ۱۹۸۲، کوارانتلی۷ چهار گونه مجزا از اسکان پس از بحران را مطرح و پیـشنهاد کـرد کـه بـا توجه به اسناد مرتبط با مطالعات موردی در سه منطقه متفاوت در مرکز تحقیقات بحران امریکا بهدسـت آمده بود. گونهشناسیِ مذکور، این موارد را در بر میگرفت:

– سرپناه اضطراری:۸ به نوع سکونتی اطلاق میشود که بازماندگان، جـایی را در نزدیکـی محـل سکونت دائمیشان، برای مدتی کوتاه ـ یعنی چند ساعت و یا حداکثر یک شب ـ انتخاب میکنند.

– سرپناه موقت:۹ به نوع سکونتی اطلاق میشود که بازمانـدگان در سـایر مکـانهـا بـرای مـدت کوتاه، و در حد انتظارشان، به صورت موقت برمیگزینند.

– مسکن موقت:۱۰ در استقرار مسکن موقت، آنچه که اهمیت دارد این است کـه حـداقلهـای قابـل

انتظار را از مسکن به آسانی برآورده نمیسازد، ولی با این حال میتواند پاسخگوی فعالیتهـا

و مسئولیتهای روزمره خانوارها باشد.

– مسکن دائم۱۱ موجب بازگشت بازماندگان به خانههـای بازسـازی شـده یـا جدیـد مـیگـردد و امکانات سکونت دائم برای ساکنان را فراهم میآورد .(Quarantelli, 1982, 7-11)

گونهشناسی کوارانتلی مسائل خاصی را نیز به همراه دارد، بهویژه اگـر موضـوع اسـکان در مراحـل مختلفی در نظر گرفته شود و از بازماندگان خواسته شود کـه هـر یـک از ایـن مراحـل را در زمـانبنـدی معینی پشت سر بگذارند. در عین حال همانطور که کوارانتلی ذکر کرده، ممکن است برخی از این مراحـل تکرار گردند و یا حذف شوند. علاوه بر این، تشخیص تفاوت بین این مراحل امری دشوار اسـت. بـهطـور مثال، مسکن موقت ممکن است تبدیل به مسکن دائم شود و یا سـرپناه اضـطراری مـیتوانـد بـه سـرپناه موقت تبدیل گردد. افزون بر اینها، ساکنان هر جامعه در بحرانهای مختلف، ممکن اسـت همزمـان در هـر

یک از گونههای سکونت سکنی گزینند. بهرغم ایرادهای وارد به این گونهشناسی یا تیپولوژی، اغلب از این تقسیمبندی در بسیاری از تحقیقات مرتبط استفاده شده است .(Rodrguez, 2007, 265)

در سال ۲۰۰۵، دانشگاه کمبریج در مرکز سرپناه (shelter center)، گونهشناسی جدیدی از اسـکان را در شرایط بحـران معرفـی کـرد و بـرای نخـستین بـار اصـطلاح سـکونتگاههـای انتقـالی ( Transitional (Settlement را به کاربرد، که تمامی گزینههای پیشِ روی افراد بیخانمان را ـ از واکنش اضـطراری بـه

بحران تا زمان راهحلهای دائمی دربرمیگرفت. این تقسیمبندی که برمبنای نگـاه جـامع نیـاز بـه سـرپناه (shelter) صورت گرفته است، فراتر از روشهای سنتی تهیه کمپ و چادر است که در بیشتر پروژههـا و تحقیقات به آن استناد میشود .(Corsellis & Vitale, 2005, 7)

لازم به ذکر است که با وجود این تغییرات و بازنگریها در گونههـای اسـکان، تـاکنون پـژوهشهـای شایان توجه و مهمی در زمینه الگوی مسکن در زمینه موضـوعاتی همچـون طبقـه اجتمـاعی، گـروههـای قومی / نژادی و گونه خانوار، انجام نگرفته است .(Rodrguez, 2007, 265)

رویکرد جنسیتی در اسکان موقت (رویکرد حقوق مساوی در اسکان و سرپناه)

شهرسازی و معماری نامه ;در سکونت، برای زنان های اولویت بررسی و تحلیل

۷

در میــان رویکردهــای موجــود در زمینــه بحران، رویکرد »حقوق مساوی« میتوانـد پــشتیبان خــوبی بــرای در نظــر گــرفتن مسائل و موضـوعات جنـسیتی در بخـش اسکان در شرایط بحـران باشـد. در واقـع شرایط بحرانی دورههایی هستند که باعث دگردیسیهای سریع اجتماعی و تغییر در نقـشهـای جنـسیتی مـیشـوند. چگـونگی عملکرد سرپناه در شـرایط بحرانـی، عـدم تحقق شعار تساوی جنسیتی را بـهخـوبی مشخص میسـازد. در محـیطهـای کـاملاً مردانهای که نیازها و ارزشهای زنـان در اولویت قـرار نمـیگیرنـد، فاصـله زیـادی برای رسیدن بـه تـساوی جنـسیتی وجـود دارد.

شکل .۱ هرم ملاحظات جنسیتی در بحران

منبع: Dimitrjevices, 2008, 9

شهرسازی و معماری نامه ۸۹ زمستان و پاییز | پنجم شماره | هنر دانشگاه دوفصلنامه

۸

رویکرد »حقوق مساوی« در مداخلات بشردوستانه در بخش اسکان، دارای جایگاه و مفهـوم ویـژهای است. این رویکرد در کمکهای بشردوستانه، برای حفظ حقوق زنان و مردان، سهمی مساوی قائـل اسـت و هرگونه تخطی را در حقوق زنان از نظر دور نمیدارد و بر مـشارکت یکـسان زنـان و مـردان در کلیـه سطوح تصمیمگیری تأکید میورزد.

با مشارکت دادن زنان در سیاستها و پروژههای اسکان، آنـان تـوان سـازگاری بهتـر را بـا مـسئله بیخانمانی پیدا میکنند. بهعلاوه، مشارکت مساوی زنان و مردان میتواند منجر به قدرتمندتر شدن زنان گردد.

در شرایط بحران، بخش اصلی مداخلات باید حفاظت، همراه با کاهش آسیبپذیریهایی باشد کـه بـر اثر تفاوتهای جنسیتی بهوجود میآیند. در این میـان مـیبایـست ملزومـات اساسـی در پاسـخگویی بـه نیازهای اولیه نیز در نظر گرفته شوند و این تضمین و اطمینان شکل گیرد که سـرپناه و زیرسـاختهـای مناسب برای استفاده و حفظ شأن انسانی و حـریم شخـصی هـر انـسان وجـود دارنـد. در واقـع، پاسـخ جنسیتی به مسئله اسکان باید با توجه بـه ملاحظـاتی صـورت پـذیرد کـه در وهلـه نخـست سـاختارهای قانونی و فرایندهایی ایجاد شود که باعث تقویت نقشها و نیز قـدرتبخـشی بـه زنـان و مـشارکت آنـان گردد؛ و دوم، مشارکت زنان در کلیه مراحـل مـداخلات، اصـول طراحـی و ترکیـببنـدی در مقیـاسهـای مختلف فضایی، تولید و ساختار فضا و مکان، و حقوق زمـین را (بـهویـژه در مرحلـه بازسـازی) فـراهم

آورد. اگر این اصول به خوبی شناسایی شوند، »ظرفیت مقابله« جوامع نیز، چـه در کوتـاهمـدت و چـه در بلندمدت تقویت خواهد شد .(Zetter & Boano, 2009)

مسائل روششناسی در اسکان موقت

یکی از مدلهای مطرح در پاسخ به مسئله اسکان موقت، که در تحقیقات مـرتبط بـه آن اسـتناد مـیشـود، مدل اسکادر یا کلسان۱۲ است. اسکادر و کلسان مطالعات متعددی را در زمینه اسکان مجـدد در زیمبـابوه انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که اسکان مجدد در چهار مرحله رخ میدهد: انتخـاب، انتقـال، توسـعه بالقوه، و یکپارچگی.

مرحله انتخاب ـ این مرحله دربرگیرنده انتخابهای مردم برای سکونت اسـت. در حقیقـت بـسیاری از مردم ممکن است در برابر اسکان مجدد مقاومت ورزند، یا بـه آسـانی بـه مکـان دیگـری مهـاجرت کننـد.

کسانی که مهاجرت را برمیگزینند، عموماً امکاناتی هم برای مهاجرت دارند.

مرحله انتقال ـ این مرحله با انتقال مردم و متعلقاتشان آغاز میشود و پس از انطباق با محـل جدیـد پایان میپذیرد. مرحله انتقال عموماً بسیار تنشزاست و شواهد نشان میدهند که این مرحلـه بـا افـزایش نرخ مرگومیر و بیماری همراه است. در طـول دوره انتقـال، جمعیـت اغلـب تـابع سـنتهـای اجتمـاعی و فرهنگی خاص خود است و بنابراین باید ملاحظات اجتماعی و فرهنگی را با توجـه بـه تغییـرات جدیـد در برنامه مسکن، اختصاص زمین و فناوریهای جدید، آن هم با دقـت لازم، در نظـر گرفـت. مرحلـه انتقـالی معمولاً بیشتر از دو سال طول میکشد (کمتر از آن، به ندرت پیش میآید) و در صورتی که پروژه هـا بـه خوبی برنامهریزی و طراحی نشده باشند چهبسا بیش از اینها به درازا کشد.

مرحله توسعه بالقوه ـ این مرحله با استقرار کامل جمعیت آغاز مـیشـود و اغلـب هـم بـا نـوآوری و آزمایش و خطرجویی همراه است. به عبارتی، به محض اینکه مـردم الگوهـای تولیـدیشـان را بـهوجـود آورند و در محیط جدید مستقر شوند، توان درک امتیاز فرصتهای جدید را خواهند داشت.

مرحله یکپارچگی ـ مرحلهای است که در جامعه جدید، الگوهـای اجتمـاعی و فرهنگـی دیگـر جامعیـت لازم را یافتهاند، به طوری که میتوانند از جمعیت اولیه به نسل بعدی منتقل شوند.

به علت ارتباط آشکاری که بین مدل اسکالن و کلسان و مسائل اسکان پس از بحـران وجـود دارد، از این مدل میتوان برای تحقیقات اسکان استفاده کرد .(Oliver-Smith, 1991, 15-17)

مطابق با نخستین مرحله مدل اسکالن، افراد بعد از بیخانمان شدن در وهله نخست، گونههای اسـکان خود را انتخاب خواهند کرد. بنابراین ضروری به نظر میرسد که برنامهریزان و مدیران بحران، بهمنظور برنامهریزیهای کارا و مؤثرتر از انتخابهای احتمالی افراد پس از بحران آگـاهی بیابنـد و در برنامـه هـا مشخص کنند که کدامیک از گونههای اسکان باید پشتیبانی گردند، یا کدام برچیده شوند.

همانگونه که اشاره شد، در تحقیقات دانشگاه کمبریج و مرکز سـرپناه۱۳ تمـامیِ گزینـههـای فـراروی افرادی که پس از بحران یا در شرایط پناهندگی بیخانمان شدهاند، در دو گروه سـکونتگزینـی متفـرق و گروهی، در شش گونه معرفی گردیدهاند. این تقسیمبندی در شکل ۲ نشان داده شده اسـت ( Corsellis & .(Vitale, 2008, 8

سکونت با خانوادههای پذیرا سکونت

سکونت خودساخته روستایی گزینی
متفرق
هایگونه

سکونت خودساخته شهری

اسکان

مراکز مجموعهای
سکونت انتقالی

کمپهای خودساخته گروهی گروهیگزینی

کمپ های برنامهریزی شده

شکل .۲ گونههای اسکان انتقالی

منبع: Corsellis & Vitale, 2005, 8

در ادامه، به معرفی دقیقترِ گونههایی از سکونتگاههای انتقالی که با شرایط اسکان پس از زمینلـرزه و عرصه پژوهش تطابق بیشتری دارند، پرداخته خواهد شد.

(۱ سکونتگزینی متفرق: سکونت با خانوادههای پذیرا

این انتخاب شامل سکونت در منزل خانوادههای پذیرا، به همـراه آنـان و یـا در سـایر متعلقـات و امـلاک آنهاست. ممکن است برای بیخانمانها فرصت زندگی بـا اقـوام و آشـنایان یـا دوسـتان و افـراد خیـر و نیکوکار در بازه زمانی خاصی وجود داشته باشد، و فضایی برای اقامت در خانه یا امـلاک و زمـینهـای میزبان به این افراد اختصاص یابد، این امر ممکن است بدون پرداخت هزینه و یا با پرداخت کرایه و حتی ارائه خدمات به میزبان همراه باشد.

شهرسازی و معماری نامه ;در سکونت، برای زنان های اولویت بررسی و تحلیل

۹

شهرسازی و معماری نامه ۸۹ زمستان و پاییز | پنجم شماره | هنر دانشگاه دوفصلنامه

۱۰

(۲ سکونتگزینی گروهی: استقرار جمعی در مراکز مجموعهای

مراکــز مجموعــهای اغلــب دارای امکانــاتی از پــیشفــراهمشــده در فــضاهایی ماننــد مراکــز محلــههــا، شهرداریها،۱۴ ساختمانهای آموزشی، باشگاههای ورزشی، هتـلهـا، انبارهـا، کارخانـههـای متروکـه و ساختمانهای ناتمام هستند. از این ساختمانها معمولاً زمانی استفاده میشود که پدیده بیخانمانی افـراد در داخل خود شهر رخ دهد.

مراکز مجموعهای نباید به عنوان گزینه سکونت بلندمـدت در نظـر گرفتـه شـوند، مگـر آنکـه امکانـات ویژهای همچون امنیت در آنها فراهم آید. این مجموعهها در صورتی کـه بتواننـد گـروههـای آسـیبپـذیر مانند افراد پیر و کودکان را در خود جای دهند، اهمیت بسیاری خواهنـد داشـت. زمـان سـکونت افـراد و خانوادههای بیخانمان در این مراکز بسیار حیاتی است، زیرا به مانند سـایر فـرمهـای سـکونت رسـمی، زمانهای طولانی اقامت اغلب منجر به افزایش فشارهای روانی، افسردگی، آشوبهای اجتماعی، مشکلات روانی و نظایر اینها در افراد و جامعه میگردد.