فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره کارآمدی شناخت‌درمانی مذهب‌محور در کاهش نشانه‌های روان‌شناختی بیماران مبتلا به سرطان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره کارآمدی شناخت‌درمانی مذهب‌محور در کاهش نشانه‌های روان‌شناختی بیماران مبتلا به سرطان دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره کارآمدی شناخت‌درمانی مذهب‌محور در کاهش نشانه‌های روان‌شناختی بیماران مبتلا به سرطان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره کارآمدی شناخت‌درمانی مذهب‌محور در کاهش نشانه‌های روان‌شناختی بیماران مبتلا به سرطان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مقاله پژوهشی درباره کارآمدی شناخت‌درمانی مذهب‌محور در کاهش نشانه‌های روان‌شناختی بیماران مبتلا به سرطان :

مقدمه

سرطان نوعی بیماری است که با رشد کنترلنشده سلولی و تهاجم به بافـتهـای موضـعی سیسـتماتیک مشخص میشود (هالت((Holt، .(۲۰۰۰ علیرغم پیشرفتهای قابلتوجه علم پزشکی، سرطان یکی از بیماریهای قرن حاضر و عامل مرگ و میر پس از بیماریهای قلب و عروقی است (حسنپور و آذری، .(۱۳۸۴ پیشبینی شده است که تا سال ۲۰۱۵ میلادی، حدود ۴۵ درصد از کل مرگ و میر در دنیا، ناشی از بیماریهای غیرواگیردار خواهد بود. در این میان، سـرطان حـدود ۱۳ درصـد از کـل مرگها را در جهان به خود اختصاص خواهد داد (وانلیر((VanLier و همکاران، .(۲۰۰۸ در ایران نیز سرطان پس از بیماریهای قلبی و عروقی و تصادفات موتوری، در ردیف سوم از نظر مرگ و میـر قرار دارد (خادمی و سجادی، .(۱۳۸۶ از موضوعات بسیار مهم سالهای اخیر در مورد بیماران دچار سرطان، بحث عوامل روانشناختی ازجمله اضطراب، افسـردگی، وسـواس، پرخاشـگری و کیفیـت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان میباشد. سرطان بهعنوان یک بیماری فلجکننده و غیرقابل علاج در جامعه تلقی میشود. فرد متعاقب تشخیص آن، دچار اضطراب و افسردگی ناشی از ترس غیرواقعی از مرگ و کاهش انرژی اجتماعی میگردد، بهطوریکه ضرورت بستری مکرر و نگرانیهای مـداوم برای بیماران و خانوادههای آنها، فرد را به سوی اختلالات روانی میکشاند (هالت، .(۲۰۰۰ سرطان، ضمن ایجاد مشکلات جسمانی برای مبتلایان، سبب بروز مشکلات متعدد اجتماعی و روانی در این بیماران میشود و واکنشهایی نظیر پرخاشگری، خشم، افسردگی، استرس و احساس گناه را به دنبال دارد (ایسمیلته((Smilyte و همکاران، ۲۰۱۳؛ پیکاردی و آبنی((Picardi & Abeni، .(۲۰۰۱ مهـمتـرین عامل مربوط به سلامت روان در این بیماران خشم و اضطراب است. چنانچه خشم بهوجودآمده در این بیماران به درستی ابراز نگردد، این ممکن است به درون فرد جهت یابد و منجر بـه افسـردگی، ناامیدی و تلاش در راسـتای خودکشـی شـود (دیسـتفانو((Distefano و همکـاران، .(۲۰۰۸ مطالعـه کروئنکه و همکاران ۲۰۱۰) )، با استفاده از پرسشنامه SCL-90 و مصاحبه بالینی، در گروهی از زنان مبتلا به سرطان نشان داد که مبتلایان از نظر شاخص کلی سلامت روانی، نسبت به جمعیت عادی در سطح پایینتری هسـتند و از نظـر شـاخصهـای افسـردگی، حساسـیت بـین فـردی، اضـطراب و روانپریشــی دارای مشــکل جــدی بــوده و نیــاز بــه مراقبــتهــای روانشــناختی دارنــد . همچنــین کراتنماچر( (Krattenmacher و همکاران، طی مطالعهای اظهار داشتند که بیماران مبتلا بـه سـرطان از مشــکلات بــین فــردی، حساســیت در روابــط متقابــل و مشــکلات روانــی- اجتمــاعی رنــج

کارآمدی شناختدرمانی مذهبمحور بر کاهش نشانههای روانشناختی بیماران مبتلا به سرطان ۷۸

میبرند(کراتنماچر و همکاران، .( ۲۰۱۳ نتایج بررسی کیفیت زندگی ۲۹۱ بیمار زن ۳۱-۸۸ ساله مبتلا به سرطان رحم نیز نشان داد که این بیماران، با وجود استفاده از مکانیسمهای مقابلهای مؤثر، از نظر سلامت روان همچنان در سطح نـامطلوب مـیباشـند (کورفاگـه((Korfage و همکـاران، .(۲۰۰۹ در مطالعهای دیگر، ریس و همکاران (۲۰۱۳) به این نتیجه دست یافتند کـه طـی ۱۲ الـی ۱۴ هفتـه از شیمیدرمانی، در این بیماران افسردگی معناداری ایجاد میشـود کـه در کنـار اضـطراب شـدید بـا مشکلات جسمی و شکایات جسمانی متعدد همراه میشود.

گرچه پیشرفتهای وسیع در زمینه درمان سرطان موجب واکنش بهتر تومور به درمانهـا و افـزایش طول عمر این مددجویان گردیده است، اما اغلب این درمانها با عوارض جانبی بسیاری مانند ورم لنفاوی، ضعف، درد، بیحسی، محدودیت در حرکت مفصل شانه، احساس سنگینی در دست و اختلالات روانی اجتماعی همراه بودهاند. اینها خود موجب کاهش چشمگیر کیفیت زندگی این بیماران میشود (کیلبرث و رفشاگ((Kilbreth & Refshauge، .(۲۰۰۶ به همین دلیل، امروزه بر رواندرمانی این بیمـاران تأکیـده شـده است. بسیاریاز پزشکان جدیداً ایمان و معنویت را بهعنوان یک منبع مهم در سلامت جسـمی و بهبـود افراد میشناسند، بهگونهایکه آنها اغلب ضروری میدانند که در فرایند درمان مسـائل معنـوی بیمـاران را مورد توجه قرار دهند (پتت((Peteet، .(۲۰۱۲ در شناخت درمـانی مـذهبمحـور، عـلاوه بـر روشهـای شناختدرمانی، که هدف آن تغییر باورداشتهای غلط بیمـار و تبـدیل افکـار خودکـار منفـی بـه افکـار منطقی است، طی جلسات درمانگری به مراجع کمک میشود تا اعتقادات معنوی و باورهای دینی خود را تقویت کند و به نظم جهان هستی، وجود قدرت مطلق پروردگار و رحمت الهی توجه نمایـد. همچنـین توکل به خدا و اعتقاد به امداد الهـی، سـبب مـیشـود کـه امیـد بـه زنـدگانی افـزایش یابـد (لمبـرت و دولاهیت((Lambert & Dollahite، .(۲۰۰۸ در جلسات درمانگری، این باور در بیمار ایجاد میشود کـه هـر تلاش و رنجی که در زندگی رخ میدهد بیفایده نبوده، بلکه با بازتاب و پاداش الهی در سطوح مختلف زندگی توأم است. با ایجاد چنین طرز فکری، بیمار از احساس پوچی و سرگردانی رهایی مییابد.

در رواندرمانی مشکلات روانشناختی، مطالعات متعدد تأثیر مثبـت درمـان شـناختی – رفتـاری بـر کاهش افسردگی (عیسیزادگان و همکاران، ۱۳۹۲؛ کهرزایی و همکاران، (۱۳۸۹، کاهش اضطراب مـرگ (هندلی((Handley و همکاران، (۲۰۱۳، کاهش پرخاشـگری و مشـکلات سـازگاری (ورایـیس((Vries و ایستفیل، ۲۰۱۳؛ رینولدس((Reynolds و همکـاران، (۲۰۱۳ و بهبـود کیفیـت زنـدگی و کـاهش اسـترس (تایرر((Tyrer و همکاران، (۲۰۱۳ در بیماران مبتلا بـه سـرطان را نشـان داده اسـت. مطالعـه کهرزایـی و

۸۸ ، سال هشتم، شماره اول، بهار ۴۹۳۱

همکاران (کهرزایی و همکاران، (۱۳۹۰ نیز نشان داد که درمانشناختی– رفتاری، همه ابعـاد روانشـناختی SCL-90 را کاهش میدهد. در کنـار مطالعـات مربـوط بـه درمـانشـناختی – رفتـاری، درمـان شـناختی مذهبمحور نیز در کاهش اضـطراب و اسـترس (بـولهری و همکـاران، (۱۳۹۰، بهبـود کیفیـت زنـدگی (دلگادو گوی((Delgado-guay و همکاران، (۲۰۱۱ و سازگاری (سـیمونی((Simon و همکـاران، (۲۰۰۲ در بیماران مبتلا به سرطان تأثیر مثبتی داشته است. در همه این مطالعات، بین گروه آزمایشی و گروه کنتـرل تفاوت معنیداری در متغیرهای مورد بررسی بهدست آمده است. مطالعـه رحمتـی و همکـاران (۱۳۸۸)، نشان داد که گروه درمانی معنوی- مذهبی بر کاهش سوء ظن و بدبینی، خصومتورزی، خلق افسـرده و اضطراب مؤثر واقع شده است. برخی از مطالعات نیز (شاه((Shah و همکـاران، ۲۰۱۱؛ پـرود((Perroud و همکاران، ۲۰۱۱؛ گیرینگ((Gearing و همکاران، (۲۰۱۱، در زمینه تأثیر مثبت درمان معنـوی- مـذهبی در کاهش افکار پارانوئیدی و حساسیت بینفردی نتایج معناداری را بهدست آوردهاند.

تا آنجاکه نگارندگان اطلاع دارند، مطالعهای که بهصورت همهجانبه تأثیر رواندرمـانی مـذهبمحـور بر تمام ابعاد مورد بررسی در فهرست نشانههای روانشناختی (افسردگی، اضطراب، ترس مرضی، افکـار پارانوئیدی، روانگسستگی، شکایات جسمانی، وسواس – اجبار و حساسیت بینفـردی)، بیمـاران مبـتلا بهسرطان را بررسی کند، وجود نداشت. درنتیجه، با توجه به مبانی و پیشـینه پـژوهش، انجـام مطالعـاتی نظیر این پژوهش، ضروری به نظر میرسد تا در کنار درمانهای پزشـکی، سـودمندی شـناخت درمـانی مذهبمحور نیز در نمونهای از جمعیت بیماران مبتلا به سرطان بررسی و مشخص شـود. از ایـن طریـق میتوان به بهبودی سریعتر این بیماران کمـک کـرد و مـدت زمـان بسـتری در بیمارسـتان و درنهایـت، هزینههای بیمارستانی آنان را کاهش داد. بنـابراین، ایـن پـژوهش بـا هـدف بررسـی اثربخشـی شـناخت درمانی مذهبمحور بر کاهش نشانههای روانشناختی در بیماران مبتلا به سرطان انجام گرفت.

روش پژوهش

طرح این پژوهش، نیمهآزمایشی پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل مـیباشـد. جامعـه آمـاری پژوهش، شامل تمام بیماران مبتلا به سرطان در سال ۱۳۹۲ تحت پوشـش مؤسسـه آرزو (مؤسسـه خیریه حمایت از بیماران مبتلا به سرطان) در شهرستان پـارسآبـاد مغـان بودنـد .(N=300) نمونـه پژوهشی شامل ۳۰ بیمار، در محدوده سنی ۱۸ تا ۶۵ بود که با روش نمونهگیـری در دسـترس و بـا توجه به معیارهای ورود زیر انتخاب شدند: تشخیص بیماری سرطان بهوسـیله پزشـک متخصـص،

جلسـه دوم:

کارآمدی شناختدرمانی مذهبمحور بر کاهش نشانههای روانشناختی بیماران مبتلا به سرطان ۹۸

سن بالای ۱۵ سال، عدم اختلالات عمده روانپزشکی بر اساس DSM-IV، عدم بیمـاری یـا مشـکل جسمی دیگر، که مانع حضور بیمار از جلسـات درمـانی گـردد، عـدم اسـتفاده از مـواد، دارا بـودن تحصیلات حداقل ابتدایی، همگونی نسبی از لحاظ اقتصادی– اجتماعی و اینکه بیماران در مراحـل پایانی بهبودی از سرطان نباشند. پس از بررسی شرایط بیماران و مصاحبه بالینی توسط روانشـناس بالینی، ۳۰ نفر از بیمارانی که معیارهای لازم را برآورده میکردند، انتخـاب شـدند. پـس از توضـیح کامل اهداف پژوهشی و کسب رضایت کتبی آنان، بهصورت تصادفی به گـروه کنتـرل و آزمایشـی (هرکدام ۱۵ نفر) اختصاص یافته و ابزارهای پژوهش را تکمیل نمودند. اعضای گروه آزمـایش، بـه مدت ۸ جلسه ۲ ساعته و یکبار در هفته تحت شـناخت درمـانی مـذهبمحـور قـرار گرفـت. امـا اعضای گروه گواه، هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات درمانی آزمودنیهای هر دو گروه، مجدداً ابزارهای پژوهشی را تکمیل نمودند. دادههای بهدستآمده با استفاده از آمار توصـیفی

(مانند میانگین و انحراف معیار ) و با تحلیل کواریانس چندمتغیـری (MANCOVA) و بـا اسـتفاده از نرمافزار spss19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پس از تکمیل رونـد پـژوهش، بـا ابـراز علاقـه اعضای گواه به دلیل رعایت اصول اخلاقی جلسات درمانی برای آنها نیز اجرا گردید.

از پرسشنامه فهرست نشانگان روانشناختی (SCL-25)، برای سنجش ابعـاد روانشـناختی بیماران استفاده شد. این پرسشنامه فرم کوتـاه SCL-90 دراگـاتیس (۱۹۸۴ ) اسـت کـه توسـط نجاریان و داودی (۲۰۰۱) ساخته شده است. آنها این فرم را برای سنجش آسیبشناسی روانی عمومی توصیه کردند. این مقیاس ابعاد روانگسستگی، جسمانیسازی، وسواس- اجبار، افکـار پارانوئیدی، حساسیت بینفردی، افسردگی، اضطراب و ترس مرضـی را مـیسـنجد و در یـک مقیاس ۵ درجهای از هیچ ( (۰ تا به شدت (۴) نمرهگذاری میشود. نتـایج حاصـل از بررسـی تحلیل عاملی آنها نشان داد که SCL-25 با وجود کاهش ۶۵ ماده، از مجمـوع ۹۰ مـاده مقیـاس اصلی، همبستگی بالای ۰/۹۵ با آن دارد. روایی SCL-25 از طریق محاسـبه همسـانی درونـی و ضرایب بازآزمایی مورد بررسی قرار گرفتـه اسـت. همسـانی درونـی در دختـران، ۰/۹۷ و در پسران، ۰/۹۸ بهدست آمده است. ضریب روایی، به شـیوه بازآزمـایی در نمونـه ۳۱۲ نفـری از دانشجویان دانشگاه چمران اهواز و به فاصله ۵ هفتـهای در نمونـه کـل، ۰/۷۸ بـهدسـت آمـده است. ضریب همبستگی SCL-25، با مقیاس اضطراب عمـومی ۰/۶۹، مقیـاس افسـردگی بـک، ۰/۴۹ و با مقیاس کمالگرایی، ۰/۶۶ بهدست آمده است (نجاریان و داودی، .(۱۳۷۹

۰۹ ، سال هشتم، شماره اول، بهار ۴۹۳۱

محتوای جلسات شناخت درمانی مذهبمحور

جلسه اول: الف: اعضای گروه آزمایشی با ذکر اسم، سن، تحصیلات، وضـعیت تأهـل، وضـعیت اشـتغال، وضعیت اقتصادی، تعداد فرزند، نوع سرطان، زمان ابتلا و روند درمان با یکدیگر آشنا شدند.

ب: در مورد کلیات درمان ازجمله تعداد جلسات ۸) جلسه)، زمان هر جلسـه ۱۲۰) دقیقـه)، روشهـا و تکنیکهایی که استفاده خواهد شد (مانند تکلیف جمعآوری احادیث و آیات در زمینه مشکلات، صـبر، توکل، آموزش تکنیک تغییر افکار ناکارآمد، آموزش آرامسـازی عضـلانی، بحـث و بـه چـالش کشـیدن افکار و هیجانات منفی تجربهشده)، به اعضای گروه توضیح داده شد.

پ: اهداف درمان بهوسیله ترکیب آموزههای دینی و نیز روشها و تکنیکهای شناختی- رفتـاری، بـرای تقویت حفظ آرامش و استقامت و تغییر نگرش به بیماری سرطان و تغییر افکار منفی و تعـدیل اسـترس در مسیر پیگیری روند درمان توضیح داده شد.

ت: قوانین و ضرورتها شامل بهموقع و بدون غیبت شرکت در جلسات، احترام به دیگر اعضای گـروه، حفظ صداقت و همکاری در تکالیف، و رازداری در مورد مسائل مطرح شده توسط اعضا و انجـام تمـام تکالیف ارائهشده به اعضا توضیح داده شد.

ث: تکنیک تشخیص هیجانهای ناخوشـایند، رویـدادهای برانگیزاننـده منفـی و افکـار ناخوشـایند آموزش داده شد.

ج: در آخر جلسه اول، بهعنوان تکلیف خواسته شد تا اعضا چند رویداد ناراحتکننده اخیـر و هیجانهـا و افکار تجربهشده در طی این اتفاقها را یاداشت کنند تا در جلسه بعد آنها را در مورد آنها بحث کنیم.

الف: تکلیف خانگی جلسه اول دریافـت و در مـورد رویـدادهای ناخوشـایند و افکـار منفـی

ایجادشده و نحوه تغییر آنها بحث شد.