فایل ورد کامل مجموعه نکته‌های آموزشی و تحلیلی برای آمادگی کنکور عربی ۱ و ۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مجموعه نکته‌های آموزشی و تحلیلی برای آمادگی کنکور عربی ۱ و ۲ دارای ۶۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مجموعه نکته‌های آموزشی و تحلیلی برای آمادگی کنکور عربی ۱ و ۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز فایل ورد کامل مجموعه نکته‌های آموزشی و تحلیلی برای آمادگی کنکور عربی ۱ و ۲۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مجموعه نکته‌های آموزشی و تحلیلی برای آمادگی کنکور عربی ۱ و ۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل مجموعه نکته‌های آموزشی و تحلیلی برای آمادگی کنکور عربی ۱ و ۲ :

مجموعه نکته‌های کنکوری عربی ۱و۲ در ۵۷ صفحه ورد قابل ویرایش

خلاصه مطالب درسی

و نکات کنکوری

انواع کلمه:

کلمه در زبان عربی بر ۳ قسم است: ۱- اسم ۲- فعل ۳- حرف

۱- اسم: آن است که به تنهایی در جمله معنا دارند و بدون داشتن زمان در جمله ایفا می‎شوند. مانند تلمیذ- رجل

اسم از لحاظ جنس و تعداد حروف به چهار دسته تقسیم می‎شوند.

۱- اسم یا مفرد، مثنی، جمع

۲- اسم یا مذکر، مونث

۳- اسم یا مجازی، حقیقی

۴- اسم یا معرفه، نکره

۱- اسم مفرد: تنها بر یک نفر، یا یک شیء دلالت می‌کند مانند: مسلم، کتاب، رجل

مفرد هیچ علامت و نشانه ای ندارند.

۲- مثنی: (تثنیه): بر ۲ نفر یا دو شیء دلالت می‌کنند علامت آن در عربی (انِ، ینِ) به آخر مفرد مذکر است مانند: طالب طالبانِ ، طالبینِ

نکته: هرگاه بخواهیم از اسم مفرد مونث مثنی مونث بسازیم از طریق زیر عمل می‌کنیم:

۱- ه گرد را از آخر آن حذف می کنیم.

مومنه مؤمن مومنت مومنتانِ- مومنتینِ

۲- به جای آن (ت) می گذاریم.

۳- سپس علامت مثنی را به آخرش می افزائیم.

۳- اسم جمع: بر بیش از ۲ ، ۳ نفر یا بیشتر دلالت می‌کنند.

۱- جمع مذکر (سالم)

جمع بر ۳ نوع است ۲- جمع مونث (سالم)

۳- جمع مکسر (تکسیر)

۱- جمع مذکر (سالم): علامت آن (ونَ – ینَ) به آخر اسم مفرد مذکر.

مانند: مسلم مسلمونَ – مسلمینَ طالب طالبونَ – طالبینَ

۲- جمع مونث (سالم): علامت آن (اتِ) به آخر اسم مفرد مونث.

نکته: هیچگاه از مفرد مذکر، جمع مونث ساخته نمی‎شوند.

«طریقه ساختن اسم جمع مؤنث»

۱- جمع مونث: از مفرد مونث ساخته می‎شوند

مجتهده مجتهد مجتهداتِ

بدین ترتیب

۱- ه گرد را از آخر آن حذف می کنیم.

۲- به جای آن نشانه جمع مونث (اتِ) به آخرش می افزائیم.

نکته: برخی از کلمات هستند که با (ات) جمع بسته می‎شوند اگر با این وزنها بر جمع مکسر می باشند.

۳- جمع مکسر: (تکسیر)

وزنهای جمع مکسر عبارتند از:

۱- هر کلمه ای که بر وزن (اَفْعالْ ، فَعُولْ) باشند جمع مکسرند.

نکته: هر کلمه با ۳ حرف (ف ، ع ، ل) خلاصه می‎شوند که جزء حروف اصلی نامیده می‎شوند.

حروف زائد: یک یا ۲ حرف به ۳ حرف اصلی اضافه شوند را حروف زائد گویند.

مانند:

اَشرار شرر= شرّ ذَنوُبْ ذنب

۲- هر کلمه ای که بر وزن (فِعالْ) باشند جمع مکسرند.

عِبادْ عَبدْ قبار قبر

نکته: دو کلمه ای از قبیل (ایّام – اسماء) این دو کلمه بر وزن جمع مکسر می روند اما برای مفرد پیدا کردن طبق (ف . ع . ل) مفردشان بدست نمی آیند که مفردشان «یوم، اسم» می‎باشد.

۳- هر کلمه ای که بر وزنهای زیر باشند جمع مکسرند.

وزن: «مَفاعِلْ ، مَفاعِیلْ ، اَفاعِلْ ، اَفاعِیلْ ، فَواعِلْ ، فَواعِیلْ ، فُعَلاء»

مثال: مَساجِدْ ، مکاتیب ، اَکابِر ، اَقاریر ، شواعِرْ ، تواریخ ، شُعَراء

مفرد: مَسْجِدْ ، مَکْتَبْ ، کِبْرْ ، قدر ، شعر ، تاریخ ، شِعْر

اسم مذکر، مونث:

۱- اسم مذکر : بر جنس نر یا مذکر دلالت می کند، هیچ علامت و نشانه ای ندارند.

مانند : مسلم – علی – تلمیذ

۲- مونث : برجنس زن، یا یکی از نشانه های مونث را به خود دارا باشند مونث است.

نشانه های مونث عبارتند از:

۱- ـه گرد در آخر کلمه : شهاده – عالمه – مومنه

۲- کلیه اسمهای زن : مریم – زینب – …

۳- هر کلمه ای که در آخر آن (ی: الف مقصوره) ، (اء : الف ممدوده) ذکر شوند مونث است.

مانند کبری- صغری- موسی- دنیا (دنیی) ، زهراء – حمیراء – شعیراء

۴- ت در فعل . در ماضی آخرین حرف، در مضارع به اولین حرف

ذَهَبَ ذَهَبَتْ یَذْهَبُ تَذْهَبُ

۵- اعضای زوج بدن که عبارتند از:

(یَدْ): دو دست ، (رِجْلْ): دوپا ، (الاذن): دوگوش ، (العین): دو چشم

۶- اسامی شهرها و کشورها، قبایل، ایران، طهران، کویت، قریش

۷- بیشتر جمع مکسر غیراشخاص: مَدارسْ، مَنازِلْ، مَکاتِبْ

۸- کلماتی از قبیل: (شَمْس، نَفْس، الارضْ، حَربْ، بَیت، دار، نار) : مونث اند.

اسم مجازی، حقیقی

۱- اسم حقیقی: به کلیه اسمهایی که جاندار باشند چه انسان، چه حیوان، چه گیاه جاندار را اسم حقیقی گویند. جواد، الدیک، شجر)

۲- اسم مجازی: به کلیه اسمهایی‌که جاندار نباشند اسم مجازی گویند مانندالجدار، قلم،‌ کتاب.

نکته: اسم مذکر، مونث خود بر چند شاخه تقسیم می‎شوند:

۱- اسم مذکر: بر ۲ نوع است:

۲- اسم مونث خود بر ۴ نوع است:

۱- مونث حقیقی : آن است که علامت مونث را به خود داشته باشند و جاندار

مانند: دجاجه – فاطمه – لیلی

۲- مونث مجازی: آن است که علامت مونث داشته باشند و بی جان.

مانند: محفظه (کیف)، منضده (میز)، املاء ، انشاء ، عاشوراء ، تاسوعاء

۳- مونث لفظی : آن است که علامت مونث را به خود داشته باشند اما در واقع بر جنس مذکر دلالت کنند. مثل : موسی، معاویه، حمزه ، مصطفی، طلحه

۴- مونث معنوی : آن است که علامت مونث نداشته باشند اما در واقع خودشان مونث اند.

مانند: الام (مادر) ، أختْ (خواهر) ، بنت (دختر)

نکته: اعضای زوج بدن، اسامی شهرها و کشورها و کلماتی استثناء از قبیل:

«شَمسْ ، نَفسْ ، الارضْ ، حربْ ، بیت ، دار ، نار» مونث معنوی به شمار می روند.

«اسم معرفه ، نکره»

۱- اسم معرفه : اسمی که بر تمامی اشخاص شناخته شده باشد.

۲- اسم نکره : اسمی که ناشناخته باشد را نکره گویند.

نشانه‌های معرفه عبارتنداز: (مَعارِفْ شش بُوَد مُضْمِرْ اضافه عَلَمْ و ذو لام و موصول، اشاره)

۱- داشتن «ال» در ابتدای کلمه : التلمیذ – الرجل – الشجاع

۲- کلیه اسمهای عَلَمْ (مرد، زن، شهر، کشور) معرفه به عَلَمْ گویند. محمد، زینب، ایران، تبریز

۳- کلیه ضمایر، موصول، اشاره، استفهام معرفه اند. هو – الذی – ذلک – اَیْنَ

۴- هر کلمه ای که مضاف بر کلمه بعدش باشد آن کلمه مضاف بواسطه کلمه بعدش معرفه به‌اضافه گویند.

(یک اسم نکره‌ای که با یک اسم معرفه بیاید آن اسم نکره به واسطه کلمه بعد معرفه به‌اضافه گویند.

بابُ الحوائج درسَــهم

«ضمایر» بر دو نوع اند:

صرف چهارده صیغه ضمایر منفصل و متصل

		منفصل	متصل			منفصل	متصل
غائب مذکر	مفرد	هو	ـه	غائب مونث	مفرد	هی	ـها
	مثنی	هما	ـهما		مثنی	هما	ـهُما
	جمع	هم	ـهم		جمع	هُنَّ	ـهُنَّ

		منفصل	متصل			منفصل	متصل
مذکر مخاطب	مفرد	اَنْتَ	ـکَ	مخاطب مونث	مفرد	اَنْتِ	ـکِ
	مثنی	انتما	ـکُما		مثنی	انتما	ـکُما
	جمع	انتم	ـکُمْ		جمع	انتنَّ	ـکُنَّ

		منفصل	متصل
متکلم	وحده	انـا	ی
	مع الغیر	نَحْنُ	ـنا

ضمایر منفصل و متصل خود بر چند نوع اند:

۱- ضمایر منفصل بر دو نوعند:

۲- ضمایر متصل

برسه نوعند:

۲- نکره : ناشناخته:

نشانه های نکره:

۱- تنوین ً ٍ ٌ در آخر کلمه تلمیذً – رجلٌ – شجاعٍ

۲- داشتن کلمه‌ای که در آخر آن َ ِ ُ باشند و آن در صورتی نکره است که کلمه دارای (ال) نباشد.

نکته: هیچگاه ۲ نشانه در یک جمله نمی آیند.

المدرسهٍ = این کلمه غلط است درست آن بدین صورت است: المدرسهِ‌ – مدرسهٍ – مدرسهِ

نشانه های اسم:

۱- داشتن «ال» در ابتدای کلمه مانند التلمیذ – الرجل

۲- کلیه اسمهای عَلَمْ (به کلیه اسم های مرد- زن- شهر- کشور- علی- مریم- ایران- تبریز)

۳- کلیه ضمایر، موصول، اشاره، استفهام

۴-

اسم

هر کلمه ای که مضاف بر کلمه بعدش باشند آن کلمه مضاف اسم است. بابُ الحوائج

۵- هر کلمه‌ای که بعد از حرف جر (فی– مِنْ- الی- عَلی- لِـ- بـِ ) ذکر شود اسم است.

اسم

حرف جر

مِنْ صنادیق

سوالات تجزیه اسم (التحلیل الصرفی)

۱- چه نوع اسمی است (مفرد، مثنی، جمع) ۲- مذکر، مونث

۳- مجازی، حقیقی ۴- معرفه، نکره

۵- مبنی، معرب ۶- منصرف، غیرمنصرف

۷-جامد، مشتق (درصورت مشتق بودن ازچه نوعی می‌باشند)

۸- ممدود الاخر، مقصور الاخر، منقوص الاخر، صحیح الاخر

از شماره تجزیه ۱ تا شماره ۴ قبلاً توضیح داده شد.

«مبنی، معرب»

مبنی: آن است که حرکت حرف آخرش ثابت است.

معرب: آن است که حرکت حرف آخر آن تغییر می کند.

اقسام مبنی ها در اسم عبارتند از : (۱- کلیه ضمایر ۲- موصول ۳- اشاره ۴- استفهام)

نکته: فقط «اسم اشاره و مثنی» قسمت مثنی معرب اند.

اسم اشاره: نزدیک : «هذانِ، هذینِ – هاتانِ، هاتینِ»

«ذلکان- ذلکینِ»

دور: «ذانکَ، ذینک- تلکانِ، تلکینِ»

اسم موصول خاص: (الذانِ، اللذینِ، اللتانِ، اللتینِ) : قسمت مثنی معرب اند.

اسم جامد، مشتق:

۱- اسم جامد: تمامی اسم های مفرد را جامد گویند.

۲- اسم جامد بر دو نوع است:

الف- ۱- جامد مصدری: تمامی اسمهای مفرد به غیر از مشتقات را جامد گویند که مشتق را در پیرامون مشتق توضیح خواهیم داد. التلمیذ- الرجل

نکته: اسم های جمع مکسر غیرعاقل جامد مصدری گویند. الاسماء – الایام

ب – جامد غیرمصدری: (کلیه ضمایر، موصول، اشاره، استفهام را جامد غیرمصدری گویند و همچنین لفظ (الله) را جامد غیرمصدری گویند.

۲- مشتق: آن است که تنها از بن فعل تشکیل شده باشند.

۱- اسم فاعل، مفعول

۲- اسم زمان و مکان

اقسام مشتق عبارتند از : ۳- اسم آلت

۴- اسم تفضیل

۵- صفت مشبهه

۶- صیغه مبالغه (اسم مبالغه)

۱- اسم فاعل، مفعول: در ثلاثی مجرد بر وزن خودشان ساخته می شوند.

نَصَرَ : ناصر (اسم فاعل) ، منصور (اسم مفعول)

ثلاثی: فعلی که ریشه آن دارای سه حرف باشد را ثلاثی گویند: کِتِبوا – نَصَرَ – یَذْهَبانِ

ثلاثی بر دو نوع است:

۲- ثلاثی مجرد: به اولین صیغه اصلی فعل که ریشه آن دارای سه حرف باشند را ثلاثی مجرد گویند. کَتَبوا – خَرَجَ

۲- ثلاثی مزید : علاوه بر ریشه اصلی فعل یک یا دو حرف به سه حرف اصلی اضافه شوند را ثلاثی مزید گویند. یَسْتَخْدِمونَ : از سه حرف بیشتر باشد ثلاثی مزید

نکته : «اسم فاعل ثلاثی مجرد»

نکته ۱ :

۱- هرگاه دومین حرف از حروف اصلی آن (و ، ی) باشند برای ساختن اسم فاعل در ثلاثی مجرد (و، ی) به (ائـ) تبدیل می‌شوند اما برای ساختن اسم مفعول طبق این قاعده بر وزن خودش ساخته می‌شوند.

	اسم فاعل

قَوَمَ قائم مقووم (اسم مفعول)

نکته ۲ – هرگاه سومین حرف از حروف اصلی آن (و) باشند برای ساختن اسم فاعل در ثلاثی مجرد (و) به (ی) ختم می شود اما برای ساختن اسم مفعول طبق این قاعده بر وزن خودش می بریم. وقتی که آنرا بر وزن خودش بردیم در اینجا (و، ی) در کنار یکدیگر می آیند که (و) را در (ی) ادغام می کنیم و «ی» تشدید می گیرد.

اسم فاعل اسم مفعول

رَضَوَ راضی مرضوی مرضّی

دَعَوَ داعی مدعوی مدعّی

هَدَوَ هادی مهدوی مهدّی

نکته ۳- «نشانه اسم فاعل و مفعول در جمله ثلاثی مجرد» کلمه ای که در جمله بر
«وزن فاعل یا مفعول» باشند مشتق «اسم فاعل یا مفعول» گویند.

مانند: الله حاکم علیمٌ و منصورٌ

نکته :

اما برای ساختن«اسم فاعل، مفعول در غیر ثلاثی‌مجرد (ثلاثی‌مزید) از طریق زیر عمل‌ می‌کنیم:

یَنْفَعِلُ

۱-ازفعل مضارع ساخته می‌شوند بدین ترتیب مثلاً (از کلمه «قَلَبَ» اسم فاعل، مفعول) باب انفعال

۲-

یَنْقَلِبُ

حروف مضارعه را از اول آن حذف می کنیم. نْقَلِبُ

۳- به جای آن (مُ) می گذاریم. مُنْقَلِبُ

۴- حرکت یک حرف مانده به آخر برای ساختن اسم فاعل ( ِ ) مُنْقَلِبْ

و برای ساختن اسم مفعول ( َ ) می گذاریم مُنْقَلَبْ

۵- حرکت حرف آخر چه برای اسم فاعل، چه برای اسم مفعول ( ْ ) ساکن می کنیم.

نکته: «نشانه اسم فاعل، مفعول در جمله ثلاثی مزید»

کلمه ای که در جمله «مُ» باشد آن کلمه مشتق یا اسم فاعل، اسم مفعول است.

اِنَّ اللهَ لایُحِبُّ المُسْتَکْبِرینَ و یُرْسِلُ الاَنْبِیاءَ مُبَشِّرینَ و مُنْذَرینَ

طریقه ساختن فعل ماضی، مضارع معلوم به مجهول

۱- حرکت حرف اول فعل ماضی یا مضارع را برای مجهول کردن ( ُ ) می‎دهیم.

۲- حرکت یک حرف مانده به آخر برای مجهول کردن در ماضی ( ِ ) و در مضارع ( َ ) می‎دهیم.

۳- حرکت حرف آخر چه در ماضی، چه در مضارع ثابت باقی می ماند.

کَتَبَ (فعل معلوم) ، مجهول آن: کُتِبَ یَسْتَخْرِجُ (فعل معلوم) ، مجهول آن : یُسْتَخْرِجُ

طریقه ساختن جمله معلوم به مجهول

۱- فعل جمله را به مجهول تبدیل می کنیم.

۲- فاعل جمله معلوم را برای مجهول کردن حذف می کنیم.

۳- مفعول جمله معلوم را برای مجهول کردن به جای فاعل جمله مجهول می آوریم و علامت فاعل را به آن می‎دهیم.

۴- دیگر مفعول جمله معلوم را که به جای فاعل جمله مجهول آوردیم در ترکیب بعنوان فاعل فعل مجهول ذکر نمی کنیم بلکه به عنوان نائب فاعل فعل مجهول ذکر می کنیم.

کَتَبَ التلمیذ الدرسَ (جمله معلوم) مجهول آن : کُتِبَ الدرسُ

«طریقه ساختن جمله معلوم به مجهول»

۱- فعل جمله را به مجهول تبدیل می کنیم.

۲- فاعل جمله معلوم را برای مجهول کردن حذف می کنیم.

۳- مفعول جمله معلوم را برای مجهول کردن به جای فاعل جمله مجهول می آوریم و علامت فاعل را به آن می‎دهیم.

۴- دیگر مفعول جمله معلوم را که به جای فاعل جمله مجهول آوردیم در ترکیب بعنوان فاعل فعل مجهول ذکر نمی کنیم بلکه به عنوان نائب فاعل فعل مجهول ذکر می کنیم.

کَتَبَ التلمیذُ الدرسَ (جمله معلوم) (مجهول آن) کُتِبَ الدرسُ

	اسم ظاهر

یَسْتَخْرِجُ الطلابُ الصَفَ (جمله معلوم) (مجهول آن) یُسْتَخْرِجُ الصفُ

اسم ظاهر

نکته ۱ :

هرگاه بخواهیم جمله معلوم را به مجهول تبدیل کنیم وقتی که فاعل جمله معلوم را حذف کردیم مفعول جمله معلوم را که به جای نائب فاعل آوردیم اگر به صورت مونث بود فعل ما هم به صورت مونث آورده می‎شوند.

نَصَرَ علـیُ فاطـمهَ (جمله معلوم) (مجهول آن) نُصِرَتْ فاطـمهُ

نکته ۲ :

هرگاه بخواهیم جمله معلوم را به مجهول تبدیل کنیم وقتی که فاعل جمله معلوم را حذف کردیم مفعول جمله معلوم را که به جای نائب فاعل آوردیم اگر به صورت جمع مذکر باشد چون نائب فاعل مرفوع است جمع مذکر هم در حالت رفعی به جای ُ با (ونَ) ختم می‎شود.

یَصَـلِّیُ المسلمونَ العالـمین (جمله معلوم) (فعل مجهول) یُصَـلَّیُ العالـمونَ

نکته:

فعل های متعددی همه مجهول می باشند به هیچ وجه فعل لازم نمی تواند مجهول واقع شوند.

کَتَبَ (متعددی) (مجهول آن) کُتِبَ

یَسْتَخْرِجُ (متعددی) (مجهول آن) یُسْتَخْرِجُ

«خَرَجَ ، جَلَسَ» لازم است بنابراین نمی تواند فعل لازم را مجهول کرد.

«فعل معتل، صحیح»

۱) فعل معتل: فعلی که یکی از حروف اصلی آن حروف عله باشند را معتل گویند.

حروف عله : (و – ا – ی) قَوَمَ – اَخَذَ – یَسَرَ

۱- فعل صحیح: فعلی که هیچ یک از حروف اصلی آن عله نباشد را صحیح گویند.

کَتَبَ – جَعَلَ – هَبَبَ (هَبَّ) – أمَرَ

نکته:

هرگاه دومین حرف از حروف اصلی آن «و» یا «ا» باشند برای مجهول کردن در ماضی «و»، «ا» به جای حرف یکی مانده به آخر که ( ِ ) کسره می‎گیرد «و» ، «ا» به (یـ ) ختم می‎شود و حرف قبل آن هم به کسره ختم می‎شود.

عَوَشَ (فعل معلوم) (مجهول آن) عِیْشَ

زاد (فعل معلوم) (مجهول آن) زیدَ

و اما اگر فعل مضارع باشند به جای حرف یکی مانده به آخر که «و – ی» باشد «و» یا «ی» به «ا» ختم می‎شود.