فایل ورد کامل مقاله تحلیلی درباره احداث ساختمان‌های بلندمرتبه در کلان‌شهرهای ایران و پیامدهای اجتماعی-اقتصادی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مقاله تحلیلی درباره احداث ساختمان‌های بلندمرتبه در کلان‌شهرهای ایران و پیامدهای اجتماعی-اقتصادی دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مقاله تحلیلی درباره احداث ساختمان‌های بلندمرتبه در کلان‌شهرهای ایران و پیامدهای اجتماعی-اقتصادی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه فایل ورد کامل مقاله تحلیلی درباره احداث ساختمان‌های بلندمرتبه در کلان‌شهرهای ایران و پیامدهای اجتماعی-اقتصادی

چکیده :  
بیان مسأله :  
هزینه زیاد زمین و تکنولوژی پیشرفته و مصالح متنوع امروز بلند مرتبه سازی را توجیه  می نماید یا خیر ؟  
رابطه تراکم جمعیت و ظرفیت معابر و تاسیسات و تجهیزات و خدمات شهری  
بلند مرتبه سازی در کلان شهرهای ایران آری یا خیر ؟  
رابطه بین بلند مرتبه سازی و توسعه افقی :  
آثار اجتماعی و روانی زندگی درساختمان های بلند :  
الف – تناسب زندگی آپارتمانی ( بلند مرتبه ها ) با گروهها و طبقات مختلف اجتماعی  
ب : تراکم جمعیت در فضا  
ج : یکسانی و یکنواختی فضاهای طراحی شده :  
د : سوانح و ساختمانهای بلند  
زلزله و باد  
آتش سوزی  
نتیجه گیری  
« منابع ومآخذ »  

بخشی از منابع و مراجع پروژه فایل ورد کامل مقاله تحلیلی درباره احداث ساختمان‌های بلندمرتبه در کلان‌شهرهای ایران و پیامدهای اجتماعی-اقتصادی

 ۱ Peter Hall : cities of Tomorrow

۲. Hans Argger ottoGlus : High Rise Building and urban

۳. Roger Trncik : Finding Lost space

۴. Lynn s. Beedle Tall Building and The Quality of urban Life in Human

۵. Galen Cranz an Tho masl . sch umacher : The Impact High Rise Housing on older Residents in Human Response to Tall Building

۶. Diete Prinz , stadte bauliches Ges talten

۷. De chiara , koppieman , urban planning and Desigh

۸. Neu fert , Architect Data

۹. آپارتمان سازی و آپارتمان نشینی در تهران : هایده نصیری

۱۰ پژوهشی در آپارتمان نشینی : پریچهر بهلولی

۱۱ بررسی روابط همسایگی آپارتمان نشینی : سوسن بستانی

۱۲ سلامت روحی در آپارتمانهای مرتفع : دانیل کاپون

۱۳ طرح شهر  :  لوئیس مامفورد

۱۴ طراحی شهری ، معماری شهرهای بزرگ و کوچک  : هانس بلو منفلر

 چکیده

 در فرهنگ ما نمی توان معماری و شهرسازی را صرفاً با نظریه ای کلی و جهانشمول یا با چند فرمول ، چنان که در علوم دیگر میسر است تعریف کرد. چرا که معماری علاوه بر آنکه علم است ،هنر نیز هست ، معماری و طراحی شهری ترجمان اندیشه های انتزاعی به صورت فرم است

یک وجه معماری عینی و عقلانی است حال آنکه وجه دیگر آن ذهنی غیر عقلانی و عاطفی است . معماری و شهرسازی را در مقام یک شیء می توان به صورت کمی سنجید اما معماری در مقام تجربه بر واکنش کم و بیش غیرقابل پیش بینی انسان متکی است که برخاسته از نیازها و دیدگاههای اوست . معماری و شهرسازی به موقعیت ( یعنی ارزشها و نگرشها ) متکی است اما در عین حال به وسیله فرهنگ انتظام می یابد که درک وحدت گذشته و حال و یا به عبارت دیگر ایجاد تعادل بین سنت و نوآوری را از آن می طلبد و اکنون که مصالح جدید و فنون جدید ساخت امکان ایجاد هربنایی را با هر فرمی ممکن ساخته اند، باید با دقت بیشتری به معماری و طراحی یک شهر و بناهای آن نگاه کرد

در این میان ساختمانهای بلند شاید بیش از هر بنای دیگر در معماری نیازمند این توجه و دقت باشند . این ابنیه در شرایط فعلی ، زیر سوال برده شده اند و انتقاد شدیدی به آن وارد شده ولی همچنان توانسته حضور خود را در شهرها حفظ کند و راهگشای حل بسیاری از مشکلات باشد

به هر حال شهر باید زیبا باشد . باید با طبیعت آشتی کند و آغوشش را برای مردم باز کند . هیاهو و غوغا و جریان زندگی باید به خیابانها باز گردد و باید از کسالت و یکنواختی درآید و تشخص خود را باز یابد

باید فضاهای گمشده دیروز دوباره پیدا شوند جان بگیرند و جان ببخشند اما این بار در قلمرویی متفاوت از دیروز

 لغات کلیدی : معماری و شهرسازی – فرم – فرهنگ – سنت و نوآوری – مصالح و فنون جدید – ساختمانهای بلند مرتبه – طبیعت – فضاهای گمشده

بیان مسأله

نیمه دوم قرن نوزدهم ، با آغاز رشد عمودی ساختمانها ( بلند مرتبه سازی ) در غرب همراه بوده است از آن زمان تاکنون ، پدیده (( بلند مرتبه سازی )) به عنوان یکی از اشکال غالب ، در صحنه معماری و شهر سازی جهان ، چهره خود را به ثبت رسانده است . بلند مرتبه سازی در طی حیات خود اگر چه همواره از سوی بعضی اندیشمندان مسائل اجتماعی ، اقتصادی ; و شهر سازی مورد انتقاد واقع شده و به کاربرد آن با شک و تردید نگریسته اند اما همواره بنا به ضرورت ها ، توانسته است حضور دائمی خویش را به اثبات رسانده و بر عرصه فعالیت و گستردگی خود بیافزاید

در طی حدود ۵/۱ قرنی که استفاده از ساختمانهای بلند در شهرهای جهان متداول گردید و گسترش یافت ، بلند مرتبه سازی همواره به عنوان یک پدیده مهم و مشکل آفرین مورد بحث بوده است . این پدیده از سویی می تواند به بسیاری از مسائل شهری مانند کمبود زمین ، کمبود مسکن و ; پاسخ دهد ، اما از سوی دیگر خود پدید آورنده مشکلات و نارسایی های دیگری می باشد . در کشورهای غربی سعی شده است برای بهره مندی از مزایای بلند مرتبه سازی و برای کنترل مسائل و مشکلات ناشی از آن توسط قوانین و مقررات کاربردی عمل کنند و پدیده را تحت کنترل بیاورند . ضرورت وجود قوانین و ضوابط کنترل کننده در این کشورها بعد از بروز مشکلات و نارسایی های ناشی از گسترش این پدیده خود را نمایاند یعنی زمانی که آثار نامطلوب آن بر چهره محیط صدمه زده بود و جبران خسارات آن به طور کامل میسر نبود . اما به هر حال وجود این ضوابط و مقررات توانسته است تا حد زیادی از گسترش و ادامه آثار نامطلوب بلند مرتبه سازی در زمینه های کالبدی ، زیست محیطی ، اجتماعی ; جلوگیری نموده و باعث بهره مندی مطلوب از مزایای آن گردد

شهرهای ما ( خصوصا کلان شهرها ) در حال حاضر شاهد رشد وگسترش روزافزون ساختمان های بلند بر چهره خود می باشد و این در شرایطی صورت می پذیرد که شناخت دقیقی از موضوع وجود ندارد و قانون و مقررات کنترل کننده ای نیز در دست نیست . عدم وجود ضوابط و معیارهایی برای کاربرد اجرایی بلند مرتبه سازی ، این نگرانی را باعث می گردد که عوارض نامطلوب آن به علت وجود
نارسایی های دیگر ، بسیار فاجعه بارتر از آنچه در شهرهای غربی رخ داده ، خود را بنمایاند

هزینه زیاد زمین و تکنولوژی پیشرفته و مصالح متنوع امروز بلند مرتبه سازی را توجیه
می نماید یا خیر ؟

ساختمانهایی که در شهر ساخته می شوند محل کار یا زندگی مردم هستند . مردم برای اینکه از جایی به جای دیگر بروند احتیاج به کوچه و خیابان و وسیله نقلیه دارند . مردم به مدرسه و بیمارستان و پارک و شهربازی و ورزشگاه و نمایشگاه و ; هم نیاز دارند . بنابراین تعداد مردم یک شهر ( یعنی جمعیت شهر ) باید در حدی باشد که ظرفیت معابر و فضاها و اماکن عمومی آن بتواند پاسخگوی نیازهای ساکنانش باشد . کنترل تعداد طبقات ساختمان وسیله ای است برای کنترل اندازه و تراکم جمعیت ، و کنترل تراکم جمعیت هم به این دلیل لازم است که بین نیازهای مردم و ظرفیت معابر و اماکن و بناهای عمومی شهر تعادل برقرار شود

رابطه تراکم جمعیت و ظرفیت معابر و تاسیسات و تجهیزات و خدمات شهری

با امکاناتی که در حال حاضر برای رفت و آمد و حمل و نقل می شناسیم ( خیابان ، اتومبیل ، اتوبوس ، مترو ; ) در شهر بزرگی مثل تهران حدود ۳۰% مساحت شهر به شبکه معابر اختصاص می یابد . معمولا ۲۰ تا ۳۰ درصد سطح یک شهر بزرگ نیز برای احداث خانه ها و سکونتگاه مردم منظور می شود و بقیه سطح شهر نیز سهم انواع خدمات و تاسیسات و تجهیزات عمومی ، فضاهای سبز ، حریم مسیلها و رودها ، مناطق حفاظت شده و ; است

طبق طرح جامع و ساماندهی مصوب تهران ، مجموعا در حدود ۱۶۰ کیلومتر مربع از مساحت ۷۰۰ کیلومتر مربعی محدوده بیست و پنج ساله به (( کاربری مسکونی )) اختصاص دارد

حال می خواهیم ببینیم که در این ۱۶۰ کیلومتر مربع ( یا ۱۶۰ میلیون متر مربع ) چقدر خانه می توانیم بسازیم به نحوی که بین نیازهای جمعیت و ظرفیتهای شهر تعادل برقرار شود ؟

اگر تراکم ساختمانی را برابر حداقل پیش بینی شده در ضوابط موجود ، ۱۲۰ درصد ( یعنی دو طبقه ساختمان در ۶۰ درصد سطح زمین ) در نظر بگیریم  سطح کل زیربنای ساختمانهای مسکونی شهر برابر ۱۹۲ میلیون متر مربع خواهد شد . حال برای اینکه ببینیم که در این مقدار زیربنا چند نفر ساکن خواهند شد . باید آن را بر عدد متوسط سطح زیربنای مسکونی ، که در تهران حدود ۲۰ مترمربع است ، تقسیم کنیم ، حاصل برابر ۶/۹ میلیون نفر می شود

معنی محاسبه ساده فوق این است که اگر به فرض در تمام قطعه زمینهای مسکونی محدوده ۲۵ ساله تهران ساختمانهای مسکونی ۲ طبقه ( یعنی تراکم ساختمانی ۱۲۰ درصد ) ساخته شود ، جمعیت ساکن در محدوده ۲۵ ساله تهران به ۶/۹ میلیون نفر می رسد . به همین ترتیب اگر همه ساختمانها ، به فرض سه طبقه ساخته شوند جمعیت محدوده ۲۵ ساله تهران به ۴/۱۴ میلیون و اگر چهار طبقه ساخته شوند به ۲/۱۹ میلیون نفر می رسد وحال سوال این است که این ظرفیت ۷۰۰ کیلومتر مربعی ( یعنی محدوده ۲۵ ساله تهران ) چند نفر را می تواند در خود جا دهد ؟

طبق طرح جامع اول تهران ( مصوب سال ۴۹ برای دوره ۷۰-۱۳۴۵ ) ۵/۵ میلیون نفر ، و طبق طرح ساماندهی تهران ، مصوب ۱۳۷۱ ، ۶۵/۷ میلیون نفر

آیا می توان از رقم اخیر هم تجاوز کرد ؟ نه چندان ، زیرا اگر حتی از محدودیت جدی منابع آب و نیز محدودیت ظرفیت شبکه های موجود آب و برق و گاز و ; هم بگذریم . و حل آن را به کمک سرمایه گذاری زیاد و استفاده از تکنولوژی پیشرفته میسر بدانیم . در مورد شبکه معابر محدودیت وجود دارد : وقتی متوسط تراکم ناخالص جمعیت شهر بزرگی مثل تهران از ۱۰۰ نفر در هکتار فعلی تجاوز کند و به حدود ۱۴۰ نفر در هکتار برسد ( یعنی جمعیت کل ۸/۹ میلیون نفر ) ، دیگر حتی نه فقط شبکه اتوبوسرانی پیشرفته ، بلکه سیستمهای حمل و نقل با ظرفیت سنگین ( مثل مترو ) نیز جوابگوی نیازهای حمل ونقل و رفت و آمد مردم شهر نخواهند بود ، و علاوه بر آن شهر به لحاظ سطوح مورد نیاز فضاهای باز و سبز و انواع خدمات و تأسیسات « زمین بر » شهری نیز با کمبودهای جدی تر مواجه می شود ، معنای حرفهای فوق به طور خلاصه این است که حداکثر متوسط تراکم ساختمانی ، اگر حداقل قابل قبولی از کیفیت را ضروری بدانیم ، ۱۲۰ درصد ، و حداکثر متوسط تعداد طبقات ساختمانهای مسکونی ، دو طبقه ، است ، یعنی چهار طبقه هم خیلی زیاد است !

بلند مرتبه سازی در کلان شهرهای ایران آری یا خیر ؟