فایل ورد کامل تحقیق تخصصی درباره پیشینه پژوهش تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبول‌های سفید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق تخصصی درباره پیشینه پژوهش تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبول‌های سفید دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق تخصصی درباره پیشینه پژوهش تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبول‌های سفید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز فایل ورد کامل تحقیق تخصصی درباره پیشینه پژوهش تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبول‌های سفید۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق تخصصی درباره پیشینه پژوهش تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبول‌های سفید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق تخصصی درباره پیشینه پژوهش تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبول‌های سفید :

فایل ورد کامل تحقیق تخصصی درباره پیشینه پژوهش تأثیر درمان پریودنتال بر سطح سرمی فیبرینوژن پلاسما و شمارش گلبول‌های سفید

پیشینه تحقیق :

در سال ۱۹۹۲ ، Reynold و همکاران برای ۶۰ بیمار مبتلا به پریودونتیت، درمان subgingival irrigation با کلرهگزیدین ۱۲/۰% که از طریق سرقلم ultrasonic scaler به اطراف دندان می‌رسید را انجام دادند. برای گروه کنترل نیز شستشو با آب از طریق دستگاه اولتراسونیک انجام می‌شد. برای هر بیمار سه ناحیه پریودنتال با عمق پروب ۱-۳mm ، ۴-۶mm و ۷-۹mm انتخاب شد. قبل و ۱۴ و ۲۸ روز بعد از درمان ارزیابی‌های کلینیکی شامل (PI) Plaque Index ، (GI) Gingival Index و (CPD) Clinical Probing Depth انجام گرفت. هم‌چنین شمارش پلاک اسپیروکتی و ارگانیسم‌های Motile توسط میکروسکوپ Darkfield انجام شد.

هر دو گروه کاهش معنی‌داری در PI ، GI و CPD در محل‌های مورد مطالعه بعد از درمان را نشان دادند و مشخص شد که پاکت‌هایی با عمق متوسط اولیه ۴-۶mm به دنبال شستشو با کلرهگزیدین نسبت به آب کاهش بیشتری پیدا می‌کنند. اما تفاوت معنی‌داری در تعداد اسپیروکت‌ها در هیچ‌یک از دو گروه نسبت به قبل از درمان دیده نشد.

این نتایج بیان می‌کنند که شستشو زیر لثه‌ای همراه با کلرهگزیدین در طول جرم‌گیری اولتراسونیک اثرات کلینیکی مثبت ولی وابسته به مکان (Site-Specific) را ایجاد می‌نمایند.(۳۹)

در سال ۱۹۹۷ ، Ebersole و همکاران به بررسی سطح سرمی Heptoglobin و CRP در مبتلایان به پریودونتیت بزرگسالان (AP) و مقایسه آن با افراد سالم و گروه کنترل پرداختند. این دو فاکتور افزایش معنی‌داری را در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نشان داده و متعاقب درمان‌های فاز یک و مصرف Flurbiprofen به مدت ۲ سال، سطح سرمی این فاکتورها به طور فاحشی کاهش یافت. (۱۶)

در سال ۱۹۹۸ ، آقای Bollen و همکاران وی به مطالعه اثرات کلینیکی و میکروبیولوژیکی استفاده از مواد ضد میکروبی موضعی در کل دهان به همراه جرم‌گیری و صاف کردن سطوح ریشه‌ها در بیماران با پریودونتیت شدید پرداختند. ۱۶ بیمار به عنوان گروه کنترل و آزمایش به طور تصادفی انتخاب شدند. برای بیماران گروه کنترل SRP به فاصله دو هفته انجام شد و دستورالعمل‌های بهداشت دهان داده شد. برای بیماران گروه آزمایش SRP همه پاکت‌ها در ۲ جلسه در طی ۲۴ ساعت همراه با شستشوی زبان با ژل ۱% کلرهگزیدین به مدت ۱ دقیقه، دهانشویه ۲/۰% کلرهگزیدین به مدت ۲ دقیقه و شستشوی زیرلثه‌ای همه پاکت‌ها با ژل ۱% ، ۳ بار ظرف ۱۰ دقیقه انجام شد.

نمونه‌های پلاک بیماران در ابتدا و بعد از ۲ و ۴ ماه از زبان، مخاط دهان، بزاق و کلیه دندان‌ها، هم‌چنین تغییرات در عمق پاکت‌ها، حد چسبندگی کلینیکی و خونریزی در پروب کردن اندازه‌گیری و ثبت گردید.

این نتایج کاهش زیاد معنی‌داری در Periodontopathogens به خصوص در پاکت‌های ساب‌جینجیوال نشان داد. بدین‌ترتیب مشخص شد که استفاده کوتاه‌مدت از مواد ضد میکروبی داخل دهانی منجر به بهبود کلینیکی و میکروبیولوژیکی معنی‌داری تا سقف ۴ ماه خواهد شد.

نتایج این بررسی نشان داد که درمان در هر دو گروه آزمایش و کنترل سبب بهبود در پارامترهای کلینیکی و میکروبیولوژیکی گردیده ولی در گروه آزمایش کاهش بیشتری در عمق پاکت‌ها و بهبودی معنی‌دارتری در حد چسبندگی کلینیکی، پارامترهای میکروبیولوژیکی و کاهش بیشتری در میکروارگانیسم‌های پریودنتوپاتوژن رخ می‌دهد. (۸)

در سال ۱۹۹۹، آقای Mongardini و همکاران وی به بررسی تأثیر استفاده از مواد ضد میکروبی در کل دهان به شکل یک مرحله‌ای همراه با فاز I در مبتلایان به پریودونتیت مزمن بزرگسالان یا پریودونتیت مهاجم ژنرالیزه پرداختند. ۱۶ بیمار با پریودونتیت مهاجم (early-onset) و ۲۴ بیمار با پریودونتیت پیشرفته بزرگسالان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند.

.

.

.