فایل ورد کامل مطالعه مبانی نظری سازمان همکاری اقتصادی (اکو)؛ بررسی اهداف، ساختار و نقش آن در توسعه منطقه‌ای

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مطالعه مبانی نظری سازمان همکاری اقتصادی (اکو)؛ بررسی اهداف، ساختار و نقش آن در توسعه منطقه‌ای دارای ۴۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مطالعه مبانی نظری سازمان همکاری اقتصادی (اکو)؛ بررسی اهداف، ساختار و نقش آن در توسعه منطقه‌ای  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز فایل ورد کامل مطالعه مبانی نظری سازمان همکاری اقتصادی (اکو)؛ بررسی اهداف، ساختار و نقش آن در توسعه منطقه‌ای۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مطالعه مبانی نظری سازمان همکاری اقتصادی (اکو)؛ بررسی اهداف، ساختار و نقش آن در توسعه منطقه‌ای،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل مطالعه مبانی نظری سازمان همکاری اقتصادی (اکو)؛ بررسی اهداف، ساختار و نقش آن در توسعه منطقه‌ای :

مبانی نظری اکو (سازمان همکاری اقتصادی) (فصل دوم تحقیق)

مشخصات این متغیر:

منابع: دارد

پژوهش های داخلی و خارجی: دارد

کاربرد این مطلب: منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی

نوع فایل:wordوقابل ویرایش

مبحث اول: مقدمه

بنیان‌گذاران سازمان همکاری اقتصادی^[۱] ایران، پاکستان و ترکیه بودند. این سازمان برای شکل‌گیری رشد اقتصادی پایدار^[۲] در حوزه‌های مختلف فعالیت کرد تا زندگی مردم از لحاظ کیفی و کمّی ارتقاء یابد. تشکیل این سازمان نتیجه‌ی پیوندهای تاریخی، فرهنگی، مذهبی و جغرافیایی سه کشور یاد شده بود. این اقدام در جهان دوقطبی مورد حمایت آمریکا قرار داشت تا کشورهای عضو در برابر نفوذ کمونیسم در منطقه از سوی اتحاد شوروی، در شرایط بهتری قرار گیرد. این انتظار وجود داشت که پیشینه‌ی پیوندهای تاریخی چند صد ساله‌ی میان این کشورها، گسترش روابط آنها را در چارچوب این سازمان تسهیل کند. سازمان همکاری برای عمران منطقه‌ای^[۳] با طرح ایجاد بازار گسترده‌ی منطقه‌ای، رهبران این کشورها را به تحقق اهداف اعلام شده امیدوار ساخت. رخداد انقلاب اسلامی در ایران از عوامل ایجاد سستی در روند فعالیت سازمان همکاری برای عمران منطقه‌ای بود.

پس از سال ۱۹۷۹ فعالیت این سازمان به حال تعلیق درآمد و در سال ۱۹۸۰ منحل شد. به زودی بر اساس سیاست گسترش همکاری‌های منطقه‌ای و توسعه‌ی همکاری در میان کشورهای همجوار، از فوریه‌ی ۱۹۸۵ سازمان آر.سی.دی بار دیگر با عنوان «سازمان همکاری اقتصادی» فعالیت خود را آغاز کرد، اما تا سال ۱۹۹۰ که پروتکل اصلاحی عهدنامه‌ی ازمیر، در نشست ویژه‌ی اسلام‌آباد به امضای وزرای سه کشور برسد، در عمل فعالیتی نداشت. سال ۱۹۹۲ که کشورهای آسیای مرکزی، افغانستان و آذربایجان به عضویت سازمان پذیرفته شدند، این شهرت سال به سال گسترش یافت و سازمان در میان مجامع و سازمان‌های بین‌المللی اهمیت پیدا کرد. سپس روز ۲۸ نوامبر به عنوان روز اکو برگزیده شد.

مبحث دوم: سازمان همکاری برای عمران منطقه‌ای (آر.سی.دی)

گفتار اول: مقدمه

سازمان همکار برای عمران منطقه‌ای در سال ۱۹۶۴ تشکیل شد. سه کشور بنیان‌گذار آن از نظر توسعه‌ی اقتصادی کم و بیش در سطح متوازنی قرار داشتند و هر سه در شمار کشورهای اردوگاه غرب محسوب می‌شدند. سران سه کشور در سال ۱۹۶۴ در استانبول بر همکاری‌های منطقه‌ای به عنوان «عامل تسریع رشد و توسعه‌ی ملی و تأمین صلح و آرامش و ثبات» تأکید کردند و پیوندهای تاریخی و فرهنگی مردم خود را سبب تحکیم این همکاری‌ها دانستند. تشکیل سازمان همکاری برای عمران منطقه‌ای، بیانگر تلاش دولت‌های منطقه برای رشد و پیشرفت اقتصادی بود.

هر سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان با محدودیت‌های ارزی و بازارهای محدود مواجه بودند. شرایط داخلی این کشورها اجرای این همکاری‌های منطقه‌ای را موجه و سازنده می‌ساخت. هر سه کشور در پی صنعتی شدن بر اساس الگوهای ارائه شده از سوی آمریکا و متحدین آن بودند. قرار گرفتن آنها در یک منطقه‌ی استراتژیک و حساس جهان و در همسایگی اتحاد شوروی، بر حساسیت این همکاری‌ها می‌افزود. سران سه کشور در پایان نشست استانبول، اهداف خود را به شرح زیر اعلام کردند:

ـ ایجاد تجارت آزاد؛

ـ ایجاد اتاق‌های بازرگانی مشترک؛

ـ تنظیم و اجرای طرح‌های مشترک؛

ـ کاهش هزینه‌های پستی میان سه کشور؛

ـ بهبود و گسترش حمل و نقل هوایی در منطقه؛

ـ بررسی امکانات توسعه‌ی همکاری در زمینه‌ی کشتیرانی؛

ـ گسترش راه‌آهن؛

ـ لغو روادید میان سه کشور؛

ـ گسترش گردشگری در منطقه؛ » کمک‌های فنّی؛

ـ گسترش همکاری‌های فرهنگی و ایجاد مراکز فرهنگی مشترک.^[۴]

پیمان ازمیر که بیان کننده‌ی اهداف و انگیزه‌های اساسی بنیان‌گذاران سازمان همکاری عمران منطقه‌ای بود، در مارس ۱۹۷۷ به تصویب رهبران به کشور رسید. در این پیمان تشریک مساعی صنعتی در میان کشورهای عضو با ایجاد طرح‌های مشترک بر اساس بازار منطقه‌ای، ایجاد بانک تجارت و توسعه و صندوق بیمه‌ اتکایی نیز مورد توجه قرار گرفته بود. ضرورت تماس‌های نزدیک میان مقام‌ها و کارشناسان کشورهای عضو نیز از موارد قابل توجه برای تحقق هدف‌های تعیین شده در سازمان همکاری برای عمران منطقه‌ای بود.